Instrumentation: The term instrumen

Instrumentation: The term instrumentation (sometimes called instrumental
bias or instrumental decay) refers to changes in a measuring instrument
that occur over time. For example, a scale used to weigh participants may
gradually wear out during the course of the study. In this case, the
measurements change during the study, not because of the different
treatments but because of the changes in the scale. Behavioral observation
measures (discussed in Chapter 3 and Chapter 13) are much more subject
to instrumentation than other types of measures. For example, from one
testing to the next, the researcher doing the observing may become more
proficient in making the observations, change the standards on which the
observations are based, or become more skilled or fatigued, and as a
result, judge the same behavior differently at different times. Notice that
the changes in the participants’ scores are not caused by the treatment but
instead by a change in the measurement instrument (the researcher). Like
history and maturation, instrumentation is a particular concern in
research situations in which the series of treatments extends over a
relatively long time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องมือ: ที่ระยะวัด (บางครั้งเรียกว่าเป็นเครื่องมืออคติหรือผุบรรเลง) หมายถึงการเปลี่ยนแปลงในเครื่องวัดที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ตัวอย่างเช่น เครื่องชั่งที่ใช้ชั่งน้ำหนักผู้เข้าร่วมอาจค่อย ๆ สึกหรอในระหว่างหลักสูตรของการศึกษา ในกรณีนี้ การการวัดการเปลี่ยนแปลงในระหว่างการศึกษา ไม่ได้เพราะความแตกต่างรักษาแต่เนื่อง จากการเปลี่ยนแปลงในขนาด การสังเกตพฤติกรรมมาตรการ (กล่าวถึงในบทที่ 3 และบทที่ 13) มีมากเพิ่มเติมเรื่องในการเครื่องมือวัดกว่ามาตรการ ตัวอย่างเช่น จากการทดสอบถัดไป นักวิจัยทำการสังเกตอาจจะเพิ่มเติมมีความเชี่ยวชาญในการทำข้อสังเกต เปลี่ยนมาตรฐานที่การข้อสังเกตคะแนน หรือมีทักษะมาก หรือ เหนื่อย เป็นการผล ตัดสินพฤติกรรมเดียวกันต่างกันต่างเวลากัน สังเกตว่าการเปลี่ยนแปลงคะแนนของผู้เข้าร่วมไม่ได้เกิดจากการรักษา แต่แทน โดยการเปลี่ยนแปลงในเครื่องมือวัด (นักวิจัย) เช่นประวัติศาสตร์และการเจริญเติบโต เครื่องมือวัดมีความกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิจัยชุดการรักษาขยายผ่านสถานการณ์ค่อนข้างนาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้เครื่องมือการวัดระยะ (บางครั้งเรียกว่าเครื่องมือ
อคติหรือเครื่องมือผุ) หมายถึงการเปลี่ยนแปลงในตราสารวัด
ที่เกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป ยกตัวอย่างเช่นขนาดที่ใช้ในการชั่งน้ำหนักเข้าร่วมอาจ
ค่อยๆสวมใส่ออกในช่วงของการศึกษา ในกรณีนี้
การวัดการเปลี่ยนแปลงในระหว่างการศึกษาไม่ได้เพราะการที่แตกต่างกัน
การรักษา แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในระดับที่ พฤติกรรมการสังเกต
มาตรการ (กล่าวถึงในบทที่ 3 และบทที่ 13) มีมากเรื่อง
การวัดกว่าชนิดอื่น ๆ ของมาตรการ ยกตัวอย่างเช่นจาก
การทดสอบต่อไปนักวิจัยทำสังเกตอาจกลายเป็น
ความเชี่ยวชาญในการสังเกตการเปลี่ยนแปลงมาตรฐานที่ที่
สังเกตจะขึ้นหรือกลายเป็นมีทักษะมากขึ้นหรือเหนื่อยล้าและเป็น
ผลตัดสินพฤติกรรมเดียวกัน ที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน ขอให้สังเกตว่า
การเปลี่ยนแปลงในคะแนนของผู้เข้าร่วมจะไม่ได้เกิดจากการรักษา แต่
แทนจากการเปลี่ยนแปลงในตราสารวัด (นักวิจัย) เช่นเดียวกับ
ประวัติศาสตร์และการเจริญเติบโตของวัดเป็นกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
สถานการณ์ที่การวิจัยซึ่งในชุดของการรักษาขยายมากกว่า
เวลาค่อนข้างยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องมือวัดระยะเครื่องมือวัด : ( บางครั้งเรียกว่าบรรเลงอคติหรือเครื่องมือสลาย ) หมายถึง การเปลี่ยนแปลงในเครื่องมือวัดที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ตัวอย่างเช่น มาตราส่วนที่ใช้น้ำหนัก ผู้เข้าร่วมอาจค่อยๆใส่ออกในระหว่างหลักสูตรของการศึกษา ในกรณีนี้การวัดการเปลี่ยนแปลงในระหว่างเรียน ไม่ใช่เพราะของต่าง ๆการรักษา แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในระดับ การสังเกตพฤติกรรมมาตรการ ( กล่าวถึงในบทที่ 2 และบทที่ 13 ) มีมาก เรื่อง เพิ่มเติมเพื่อเครื่องมือกว่าชนิดอื่น ๆของมาตรการ ตัวอย่างเช่น จาก หนึ่งการทดสอบต่อไป ผู้วิจัยจะสังเกตอาจจะมากขึ้นมีความเชี่ยวชาญในการสังเกต การเปลี่ยนแปลงมาตรฐานที่สังเกตอยู่ หรือเป็นผู้เชี่ยวชาญ หรือเหนื่อย และ เป็นผลตัดสินพฤติกรรมเดียวกันแตกต่างกันในเวลาที่แตกต่างกัน สังเกตได้ว่าการเปลี่ยนแปลงในคะแนนผู้เรียนไม่ได้เกิดจากการรักษา แต่แทนโดยการเปลี่ยนแปลงในเครื่องมือวัด ( 2 ) เช่นประวัติและการพัฒนาเครื่องมือวัดเป็นกังวลโดยเฉพาะในการวิจัยสถานการณ์ซึ่งในชุดของการรักษาขยายมากกว่าค่อนข้างนาน