Table 1 Total length (mm), total we

Table 1 Total length (mm), total weight (mg) and GH-immunoreactive cells; cell number, cell size (lm2), integrated optical density
(IOD) and IOD% (% from control) at different ages, of O niloticus larvae from T4-treated and control spawners.

Treatment Larval growth GH-immunoreactive cells
TL (mean± SD mm) TW (mean±SD mg) Survival rate (%) Cell number Cell size IOD IOD%

In order to confirm the specificity of the immunoreactive procedures, adjacent sections were stained according to the above-described protocol but incubation in the primary antiserum
was omitted. In addition, normal bovine serum was used instead of primary antiserum. No positive structures or cells were found in these sections.

Semi-quantification of immunostaining
Semi-quantification of GH-expressing cells in the pituitary was calculated from five sections of each individual larva (10 larvae for each treatment). Briefly, we stained every fourth section of the pituitary gland that was serially cut at 4 lm from each fish (n= 10). Therefore, we obtained 5 sections starting from the middle of the pituitary gland of each larva for GH-ir cells counting using the microscope (40· objective) by an observer blinded to the experimental protocol. The number of GH-ir cells for each animal was expressed as the mean±SD. The sections were analysed using a Zeiss microscope. The sizes of GH-ir cells were measured using omputerized analysis (the Image-Pro Analysis package, Media Cybernetics) of digital images viewed via microscope (Axioskop; Zeiss, Oberkochen,Germany). The cross-sectional area was measured for a minimum of 25 GH-expressing cells with the nucleus in the plane of section for each larva.
The GH immunoreactivity was semi-quantified by Java Image processing and analysis software ImageJ; open-source image software downloaded from http://rsb.info.nih.gov/ij/). The area and density of pixels within the threshold values representing immunoreactivity were measured, and the integrated intensity (the product of the area and mean of grey value)was calculated. Integrated intensity of controls and treated groups were compared and statistically analysed.

Statistical analysis
Differences between treatments were tested by one-way ANOVA using the treatment as factor of variance. Student–Newman–Keuls test or Dunn’s test was used to identify significant differences between all groups or compared to the control, respectively. Statistical significance was accepted at P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 1 รวมความยาว (mm), รวมน้ำหนัก (mg) และ เซลล์ GH immunoreactive จำนวนเซลล์ เซลล์ขนาด (lm2), รวมความหนาแน่นออปติคอล(บริษัทไทย IOD) และ IOD % (%จากควบคุม) ที่อายุแตกต่างกัน ตัวอ่อน niloticus O จาก T4 รักษาและควบคุม spawnersเซลล์บำบัด Larval เติบโต GH immunoreactiveอัตราการอยู่รอดของผู้ที่ใช้ (mean±SD mg) TL (mean± SD mm) (%) จำนวนเซลล์เซลล์ขนาด IOD IOD %เพื่อยืนยัน specificity ขั้นตอน immunoreactive ส่วนที่อยู่ติดกันมีสีตามที่อธิบายข้างต้นการโพรโทคอลแต่บ่มใน antiserum หลักถูกข้ามไป นอกจากนี้ ซีรั่มวัวปกติถูกใช้แทน antiserum หลัก ไม่มีโครงสร้างที่เป็นบวกหรือเซลล์พบในส่วนเหล่านี้นับกึ่งของ immunostainingนับกึ่งของ GH แสดงเซลล์ในต่อมใต้สมองมีคำนวณจากส่วนห้าของหนอนแต่ละแต่ละตัว (10 ตัวอ่อนสำหรับทรีตเมนท์) สั้น ๆ เราสีทุกส่วนสี่ของต่อมใต้สมองที่ถูกตัด serially ที่ 4 lm จากปลาแต่ละ (n = 10) ดังนั้น เรารับ 5 ส่วนเริ่มต้นจากตรงกลางของต่อมใต้สมองของหนอนแต่ละสำหรับเซลล์ GH ir ที่ตรวจนับโดยใช้กล้องจุลทรรศน์ (วัตถุประสงค์ 40·) โดยแหล่งที่มองไม่เห็นการโพรโทคอลทดลอง จำนวนเซลล์ที่ GH ir สำหรับสัตว์แต่ละถูกแสดงเป็น mean±SD ส่วนที่ analysed โดยใช้กล้องจุลทรรศน์ Zeiss ขนาดของเซลล์ GH อินฟราเรดถูกวัดโดยใช้ omputerized วิเคราะห์ (วิเคราะห์ภาพ Pro แพคเกจ สื่อ Cybernetics) ของภาพดิจิตอลที่ดูทางกล้องจุลทรรศน์ (Axioskop Zeiss, Oberkochen เยอรมนี) ตั้งเหลวถูกวัดอย่างน้อย 25 GH แสดงเซลล์มีนิวเคลียสในระนาบของหนอนแต่ละส่วนGH immunoreactivity เป็นกึ่ง quantified โดยการประมวลผลภาพ Java และซอฟต์แวร์วิเคราะห์ ImageJ ภาพเปิดแหล่งซอฟต์แวร์ดาวน์โหลดจาก http://rsb.info.nih.gov/ij/) วัดพื้นที่และความหนาแน่นของพิกเซลภายในขีดจำกัดค่าแทน immunoreactivity และคำนวณความเข้มรวม (ผลคูณของพื้นที่และค่าเฉลี่ยของค่าสีเทา) รวมความเข้มของการควบคุมและบำบัดกลุ่มถูกเปรียบเทียบ และ analysed ทางสถิติวิเคราะห์ทางสถิติทดสอบความแตกต่างระหว่างการรักษา โดยใช้การรักษาเป็นปัจจัยของความแปรปรวนการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว นักเรียนนิวแมน-Keuls ทดสอบหรือการทดสอบของดันน์ถูกใช้เพื่อระบุความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มทั้งหมด หรือเมื่อเทียบกับตัวควบคุม ตามลำดับ ยอมรับนัยสำคัญทางสถิติที่ P < 0.05ผลลัพธ์Ontogeny immunoreactive GH secreting เซลล์ทันทีหลังจากการฟักไข่ วันหนึ่งลงราคาฟักไข่(ดีพีเอช) น้ำหนักเฉลี่ยรวมของตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุมถูก 010.75± 0.10 มิลลิกรัม ต่อมใต้สมองของตัวอ่อนที่ฟักไข่หลังวันหนึ่งมีมวลขนาดเล็กของเซลล์ปฏิบัติตามชั้นสมอง (Fig. 1a) ตอนนี้ immunoreactivity GH อ่อนแอพบ ใช้ชุด ABC vectastain ในส่วนหลังของ adenohypophysisมีตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุมการหมายถึง น้ำหนักรวมของเกี่ยวกับ 014.43± 0.63 มิลลิกรัมหลังจากดีพีเอช 7 ในขั้นตอนนี้ ต่อมใต้สมองมีมวลมีรูปไข่เซลล์ที่ rostral และ caudal ภาค adenohypophyseal ได้อย่างแตกต่าง (Fig. 1 d) ดีพีเอช 14 หมายถึงน้ำหนักรวมของตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุมถูก 028.50± 1.52 มิลลิกรัม ในระหว่างขั้นตอนนี้ ต่อมใต้สมองเป็นมากอีลองเกตในรูปร่างและ neurohypophysisไม่รู้จักแม้ว่า กระบวนการเส้นประสาทไม่พบการเจาะเนื้อเยื่อ adenohypophyseal ยัง ที่ 14 ดีพีเอช ส่วนลักษณะของต่อมใต้สมองสามารถแตกต่าง (Fig. 2a) และเซลล์ GH มีสิทธิบัตร ตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุมมีน้ำหนักเฉลี่ยรวมของ±8.10 เกี่ยวกับ 114.65 มิลลิกรัมหลังจาก 21 ดีพีเอช ในขั้นตอนนี้ เพิ่มจำนวนเซลล์ GH และกลายเป็นมากขึ้นสิทธิบัตร (Fig. 2d)Adenohypophysis และสมองกลีบประสาทเพิ่มขึ้น ในขนาดพัฒนา และ 28 วันอายุตัวอ่อน พวกเขาคล้ายกับของผู้ใหญ่ หมายเลขและ immunoreactivity ของ GH secretingเซลล์เพิ่มขึ้นกับการพัฒนา ดีพีเอช 28 น้ำหนักเฉลี่ยรวมของตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุมถูก 267.50± 8.90 มิลลิกรัม ในระหว่างขั้นตอนนี้ เพิ่มอีกในจำนวน ขนาด ตลอดจน immunoreactivity GH เซลล์ และขึ้นอยู่ dorsally ติดต่อสาขาของเนื้อเยื่อ neurohypophyseal ที่ทะลวง PPD (Fig. 3a) ตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุมมีน้ำหนักเฉลี่ยรวมของประมาณ 543.50 ±26.20 มิลลิกรัมหลังจากดีพีเอช 35 โดยวันนี้ adenohypophysis และสมองกลีบประสาทเพิ่มขึ้นในขนาด และ GH เซลล์พบต่อไปเพิ่มตัวเลขและทุกข mmunoreactivity (Fig. 3d)ผลของการรักษา thyroxin กิจกรรมของเซลล์ GH secreting immunoreactive Immunoreactivity ของ GH secreting เซลล์โอ niloticus ถูกติดตามในระหว่าง evelopment ของตัวอ่อน ที่ได้รับจากการควบคุมและ thyroxin หญิงฉีด โดยนับกึ่งเทคนิคการ GH immunoreactivity กึ่ง quantified โดยซอฟต์แวร์ประมวลผลและวิเคราะห์ภาพจาวาได้ การฉีดของฉันกับ thyroxin เพิ่มการผลิต GH ใน pituitaries พัฒนาของตัวอ่อนตามที่ระบุ โดยจำนวนที่เพิ่มขึ้น ขนาด และ immunoreactivities ที่แข็งแรงของเซลล์ GHsecreting (Figs. 1-3)ที่ 14 ดีพีเอช จำนวนและขนาดของ GH แสดงเซลล์ของตัวอ่อน รับจาก thyroxin ฉีดหญิง ได้อย่างมีนัยสำคัญสูงเปรียบเทียบกับตัวอ่อน การได้รับจากหญิงควบคุม(P < 0.05 วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว นักเรียนนิวแมน-Keuls ทดสอบ) (Fig. 2 และตารางที่ 1) OfGHimmunoreactivity รวมความเข้มสูง โดย 33.36 สำหรับตัวอ่อนของ T4 รักษาหญิงที่มีปริมาณสูงของ thyroxin (lg 10 T4 g BW) และ 12.15% สำหรับตัวอ่อนของหญิงถือว่า T4 ต่ำยาของ thyroxin (1 lg T4/g BW) เปรียบเทียบกับตัวควบคุม (P < วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว 0.05 ทดสอบของ Dunn) (Fig. 2 และตารางที่ 1)หลังจาก ดีพีเอช 21 ผลของ thyroxin ได้ชัดเจน เนื่องจากความเข้มรวมของ GH mmunoreactivity สูง 193.76% สำหรับตัวอ่อนของ T4 รักษาหญิงที่มีปริมาณสูงthyroxin (lg 10 T4 g BW) และ 106.33% ตัวอ่อนของ T4 ถือว่าหญิงกับปริมาณต่ำสุดของ thyroxin (1 lg T4/g BW) เปรียบเทียบกับตัวควบคุม (P < วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว 0.05 ทดสอบของ Dunn) (Fig. 2 และตารางที่ 1)ผลของ thyroxin เรียกใช้ GH แสดงเซลล์ถูกต่อไปยังในตัวอ่อนเก่า ดีพีเอช 28 และ 35 ในระยะนี้ จำนวน และขนาดของ GH แสดงเซลล์ของตัวอ่อนได้รับจากหญิง thyroxin ฉีด ได้อย่างมีนัยสำคัญสูงเปรียบเทียบกับตัวอ่อน ได้รับจากหญิงควบคุม (P < 0.05 วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว นักเรียนนิวแมน-Keuls ทดสอบ) (Fig. 3 และตารางที่ 1) เข้มข้นรวมของ GH immunoreactivity สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าหญิงมีสูงกว่าที่ควบคุม (Dunn P < 0.05 วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ทดสอบ) (Fig. 3 และตารางที่ 1)Larval เจริญเติบโตและอยู่รอดการฉีดของฉันโอ niloticus มี thyroxin (1 หรือ 10 lg T4/g BW) เพิ่มเติบโต larval ตัวอ่อนของ T4 ถือว่าหญิงความยาวร่างกายเฉลี่ยอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าที่จัดแสดง และน้ำหนักกว่าของตัวควบคุมตามที่แสดงในตาราง (1)นอกจากนี้ รักษา ด้วยยาสูงของ thyroxin (lg 10 T4 g BW) ให้เพิ่มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความยาวและน้ำหนักของตัวอ่อนมากกว่าปริมาณต่ำสุด (lg 1 T4 g BW)(Table 1)การฉีดของฉันโอ niloticus มี thyroxin (1 หรือ 10 lgT4/g BW)) ปรับปรุง larval earing ตั้งแต่ mortalities ต่ำที่เกิดขึ้นในช่วง 35 วัน rearingหญิง ofT4 ถือว่าตัวอ่อนจัดแสดงอัตราการรอดตายสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกว่าควบคุมนอกจากนี้ ฉีดของฉันกับปริมาณรังสีที่สูงของ thyroxin ผลในอัตราอยู่รอดอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าปริมาณรังสีต่ำ ค่าเฉลี่ยของอัตราการอยู่รอดได้ 90.95±1.65%, 75.20±1.72% และ 41.80±1.75%for ตัวอ่อนของ T4 ถือว่าหญิงกับปริมาณรังสีที่สูงของ thyroxin (10 lgT4/gBW), ต่ำยา thyroxin (1 BW lgT4/g), และตัวควบคุมตัวอ่อน ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 1 มีความยาวรวม (มิลลิเมตร) น้ำหนัก (Mg) และ GH-immunoreactive เซลล์; จำนวนเซลล์ขนาดของเซลล์ (LM2) ความหนาแน่นรวมแสง
ไทย (IOD) และ IOD% (% จากการควบคุม) ที่ทุกเพศทุกวัยที่แตกต่างกันของ O niloticus ตัวอ่อนจาก T4 ได้รับการรักษาและการควบคุม spawners รักษาตัวอ่อนเจริญเติบโต GH-immunoreactive เซลล์TL (หมายถึง± SD มม) ทีดับบลิว (ค่าเฉลี่ย± SD มก.) อัตราการรอดตาย (%) จำนวนเซลล์ขนาดของเซลล์ IOD IOD% เพื่อที่จะยืนยันความจำเพาะของวิธีการ immunoreactive, ส่วนที่ติดกันมีการย้อมตามโปรโตคอลดังอธิบาย แต่บ่มใน antiserum หลักที่ละ นอกจากนี้ในซีรั่มวัวปกติถูกนำมาใช้แทน antiserum หลัก ไม่มีโครงสร้างเชิงบวกหรือเซลล์ที่พบในส่วนนี้กึ่งปริมาณ immunostaining กึ่งปริมาณของเซลล์ GH-แสดงในการขับเสมหะที่คำนวณได้จากห้าส่วนของแต่ละบุคคลที่มีตัวอ่อน (10 ตัวอ่อนสำหรับแต่ละการรักษา) สั้น ๆ เราเปื้อนทุกส่วนที่สี่ของต่อมใต้สมองที่ถูกตัดเป็นลำดับที่ 4 LM จากปลาแต่ละ (n = 10) ดังนั้นเราจึงได้รับ 5 ส่วนเริ่มจากตรงกลางของต่อมใต้สมองของแต่ละตัวอ่อนสำหรับเซลล์ GH-IR นับโดยใช้กล้องจุลทรรศน์ (40 ·วัตถุประสงค์) โดยผู้สังเกตการณ์ตาบอดกับโครงร่างการวิจัย จำนวนเซลล์ GH-IR สำหรับแต่ละสัตว์ที่ได้รับการแสดงเป็นค่าเฉลี่ย± SD ส่วนที่ได้รับการวิเคราะห์โดยใช้กล้องจุลทรรศน์ Zeiss ขนาดของเซลล์ GH-IR ถูกวัดโดยใช้การวิเคราะห์ omputerized (แพคเกจการวิเคราะห์ภาพ-Pro สื่อไซเบอร์เนติกส์) ของภาพดิจิตอลมองผ่านกล้องจุลทรรศน์ (Axioskop; Zeiss, Oberkochen, เยอรมนี) พื้นที่หน้าตัดวัดเป็นเวลาอย่างน้อย 25 GH-แสดงเซลล์ที่มีนิวเคลียสในระนาบของส่วนสำหรับตัวอ่อนแต่ละGH ภูมิคุ้มกันจะเป็นกึ่งวัดโดย Java การประมวลผลภาพและ ImageJ ซอฟต์แวร์การวิเคราะห์; ซอฟแวร์ภาพโอเพนซอร์สที่ดาวน์โหลดมาจาก http://rsb.info.nih.gov/ij/) พื้นที่และความหนาแน่นของพิกเซลที่อยู่ในเกณฑ์ที่เป็นตัวแทนของภูมิคุ้มกันจะถูกวัดและความรุนแรงแบบบูรณาการ (ผลิตภัณฑ์ของพื้นที่และความหมายของค่าสีเทา) ที่คำนวณได้ ความรุนแรงแบบบูรณาการของการควบคุมและกลุ่มที่ได้รับการรักษาถูกนำมาเปรียบเทียบและวิเคราะห์สถิติการวิเคราะห์ทางสถิติความแตกต่างระหว่างการรักษามีการทดสอบโดยหนึ่งในวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนโดยใช้การรักษาเป็นปัจจัยของความแปรปรวน การทดสอบนักเรียนนิวแมน-Keuls หรือการทดสอบของดันน์ถูกใช้ในการระบุความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มหรือเมื่อเทียบกับการควบคุมตามลำดับ นัยสำคัญทางสถิติได้รับการยอมรับที่ p <0.05 ผลการontogeny ของเซลล์ immunoreactive GH-หลั่งทันทีหลังจากที่ฟักไข่, โพสต์วันหนึ่งฟัก (DPH), น้ำหนักรวมเฉลี่ยของตัวอ่อนที่ได้รับจากการควบคุมเป็นหญิง 010,75 ± 0.10 มิลลิกรัม ต่อมใต้สมองของหนึ่งวันหลังการฟักไข่ตัวอ่อนเป็นมวลขนาดเล็กของเซลล์ที่ยึดติดกับพื้นสมอง (รูปที่ 1a.) ในเวลานี้อ่อนแอ GH-ภูมิคุ้มกันจะถูกตรวจพบโดยใช้ vectastain ชุดเอบีซีในส่วนหลังของตัวอ่อน adenohypophysis.The ที่ได้รับจากการควบคุมเพศหญิงมีน้ำหนักรวมเฉลี่ยประมาณ 014,43 ± 0.63 มิลลิกรัมหลังจาก 7 DPH ในขั้นตอนนี้ต่อมใต้สมองเป็นมวลไข่ของเซลล์ที่ภูมิภาค adenohypophyseal rostral และหางจะประสบความสำเร็จ (รูปที่ 1D.) ที่ 14 DPH, น้ำหนักรวมเฉลี่ยของตัวอ่อนที่ได้รับจากการควบคุมเป็นหญิง 028,50 ± 1.52 มิลลิกรัม ในระหว่างขั้นตอนนี้ต่อมใต้สมองกลายเป็นยาวมากขึ้นในรูปทรงและ neurohypophysis ได้รับการยอมรับถึงแม้จะไม่มีกระบวนการเส้นประสาทที่พบในการเจาะเนื้อเยื่อ adenohypophyseal นอกจากนี้ที่ 14 DPH, หน่วยงานลักษณะของต่อมใต้สมองจะประสบความสำเร็จ (รูป. 2a) และ GH เซลล์มีการจดสิทธิบัตร ตัวอ่อนที่ได้รับจากการควบคุมเพศหญิงมีน้ำหนักรวมเฉลี่ยประมาณ 114.65 ± 8.10 มิลลิกรัมหลัง 21 DPH ในขั้นตอนนี้เซลล์ GH เพิ่มขึ้นในจำนวนและกลายเป็นสิทธิบัตรมากขึ้น (รูป. 2d) adenohypophysis และกลีบประสาทเพิ่มขึ้นในขนาดที่มีการพัฒนาและใน 28 วันตัวอ่อนเก่าที่พวกเขามีความคล้ายคลึงกับของผู้ใหญ่ จำนวนและภูมิคุ้มกันของ GH-หลั่งเซลล์ที่เพิ่มขึ้นกับการพัฒนา วันที่ 28 DPH, น้ำหนักรวมเฉลี่ยของตัวอ่อนที่ได้รับจากการควบคุมเพศหญิงเป็น 267.50 ± 8.90 มิลลิกรัม ในระหว่างขั้นตอนนี้เซลล์ GH เพิ่มขึ้นในจำนวนขนาดรวมทั้งภูมิคุ้มกันและตั้งอยู่สาขาติดต่อโสมมากขึ้นของเนื้อเยื่อ neurohypophyseal ที่ทะลุ PPD (รูปที่. 3a) ตัวอ่อนที่ได้รับจากการควบคุมเพศหญิงมีน้ำหนักรวมเฉลี่ยประมาณ 543.50 ± 26.20 มิลลิกรัมหลังจาก 35 DPH โดยวันนี้ adenohypophysis และกลีบประสาทที่เพิ่มขึ้นในขนาดและเซลล์ GH แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นต่อไปในจำนวนและ mmunoreactivity ปานกลาง (รูป 3d.) ผลของการรักษา thyroxin กับกิจกรรมของ immunoreactive เซลล์หลั่ง GH- ภูมิคุ้มกันของ GH-หลั่ง เซลล์ของโอนิลตามมาในช่วง evelopment ของตัวอ่อนที่ได้จากการควบคุมและหญิง thyroxin ฉีดโดยกึ่งปริมาณเทคนิค GH ภูมิคุ้มกันจะเป็นกึ่งวัดโดย Java การประมวลผลภาพและซอฟต์แวร์การวิเคราะห์ การฉีดของผู้หญิงที่มี thyroxin เพิ่มการผลิตของ GH ใน pituitaries การพัฒนาของตัวอ่อนตามที่ระบุโดยจำนวนขนาดที่เพิ่มขึ้นและ immunoreactivities ที่แข็งแกร่งของเซลล์ GHsecreting (มะเดื่อ. 1-3) ที่ 14 DPH จำนวนและขนาดของ GH- แสดงเซลล์ของตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิง thyroxin ฉีดที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุม(p <0.05 วิธีหนึ่ง ANOVA ทดสอบนักเรียนนิวแมน-Keuls) (รูปที่. 2 และตารางที่ 1) ofGHimmunoreactivity เข้มแบบบูรณาการสูงขึ้น 33.36 สำหรับตัวอ่อนของหญิง T4-รับการรักษาด้วยยาที่สูงของ thyroxin (10 LG T4 / กรัม BW) และ 12.15% สำหรับตัวอ่อนของหญิง T4 รับการรักษาปริมาณต่ำของ thyroxin (1 LG T4 / กรัม BW) เมื่อเทียบกับการควบคุม (p <0.05 วิธีหนึ่ง ANOVA ทดสอบดันน์) (รูปที่. 2 และตารางที่ 1) หลังจาก 21 DPH ผลของ thyroxin ก็เห็นได้ชัดเนื่องจากความเข้มบูรณาการของ GH mmunoreactivity สูงกว่า 193.76 % สำหรับตัวอ่อนของผู้หญิง T4 ได้รับการรักษาที่มีปริมาณสูงของ thyroxin (10 LG T4 / กรัม BW) และ 106.33% สำหรับตัวอ่อนของผู้หญิง T4-รับการรักษาด้วยยาที่ต่ำของ thyroxin (1 LG T4 / กรัม BW) เมื่อเทียบกับ ที่ของการควบคุม (p <0.05 วิธีหนึ่ง ANOVA ทดสอบดันน์) (รูปที่ 2 และตารางที่ 1.) ผลของ thyroxin ที่กระตุ้นการทำงานของเซลล์ GH-แสดงได้อย่างต่อเนื่องยังอยู่ในตัวอ่อนเก่า 28 และ 35 DPH ขั้นตอนเหล่านี้จำนวนและขนาดของ GH-แสดงเซลล์ของตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิง thyroxin ฉีดที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับตัวอ่อนที่ได้รับจากหญิงควบคุม (p <0.05 วิธีหนึ่งการทดสอบ ANOVA, นักเรียนนิวแมน-Keuls ) (รูปที่. 3 และตารางที่ 1) นอกจากนี้ความรุนแรงแบบบูรณาการของภูมิคุ้มกัน GH สำหรับตัวอ่อนของหญิง T4 รับการรักษาสูงกว่าการควบคุม (p <0.05 วิธีหนึ่ง ANOVA ทดสอบดันน์) (รูปที่. 3 และตารางที่ 1) การเจริญเติบโตของตัวอ่อนและการอยู่รอดการฉีด ของทุม niloticus หญิงกับ thyroxin (1 หรือ 10 LG T4 / กรัม BW) เพิ่มการเจริญเติบโตของตัวอ่อน ตัวอ่อนของหญิง T4 รับการรักษาแสดงความยาวลำตัวเฉลี่ยอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นและน้ำหนักกว่ากลุ่มควบคุมที่แสดงในตาราง (1) .Moreover, การรักษาด้วยยาที่สูงของ thyroxin (10 LG T4 / กรัม BW) ให้เพิ่มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน ทั้งสองมีความยาวและน้ำหนักของตัวอ่อนกว่าขนาดต่ำ (1 LG T4 / กรัม BW) (ตารางที่ 1) การฉีดทุม niloticus หญิงกับ thyroxin (1 หรือ 10 lgT4 / กรัม BW)) ต่างหูตัวอ่อนที่ดีขึ้นเนื่องจากอัตราการตายต่ำเกิดขึ้น ระยะเวลาการเลี้ยง 35 หญิง days.The ตัวอ่อน ofT4 รับการรักษาแสดงอัตราการรอดตายสูงกว่า control.Moreover ฉีดของผู้หญิงที่มีปริมาณสูงของ thyroxin ส่งผลให้อัตราการรอดตายสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกว่าขนาดต่ำ ค่าเฉลี่ยของอัตราการรอดตายเป็น 90.95 ± 1.65%, 75.20 ± 1.72% และ 41.80 ± 1.75% สำหรับตัวอ่อนของหญิง T4-รับการรักษาด้วยยาที่สูงของ thyroxin (10 lgT4 / GBW) ปริมาณต่ำของ thyroxin (1 lgT4 / กรัม BW) และการควบคุมตัวอ่อนตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 1 ความยาว ( มม. ) น้ำหนักรวม ( มก. ) และ immunoreactive GH เซลล์ จำนวนเซลล์ ขนาดเซลล์ ( lm2 ) ความหนาแน่นของแสงรวม
( IOD ) และ IOD ( % จากการควบคุม ) ในวัยต่าง ๆ ของ O niloticus ตัวอ่อนจากการรักษาและควบคุม spawners T4

การรักษาหนอนเจริญเติบโต immunoreactive GH เซลล์
TL ( หมายถึง± SD มม. ) TW ( หมายถึง± SD มก. ) อัตรารอด ( % ) จำนวนเซลล์เซลล์ขนาด IOD IOD %

เพื่อยืนยันความจำเพาะของขั้นตอน immunoreactive ติดกันบางส่วนถูกย้อมตามข้างต้นอธิบายโปรโตคอล แต่บ่มใน
แอนติหลักคือการละเว้น นอกจากนี้ในซีรั่มวัวปกติใช้แทนเชื้อปฐมภูมิ ไม่มีโครงสร้างบวกหรือเซลล์ที่พบในส่วนเหล่านี้ ปริมาณของ immunostaining

กึ่งปริมาณกึ่ง GH แสดงเซลล์ต่อมใต้สมองถูกคำนวณจากห้าส่วนของแต่ละตัวบุคคล ( 10 ) สำหรับการรักษาแต่ละครั้ง ) สั้นเราย้อมทุกสี่ส่วนของต่อมใต้สมองที่เป็นตัดที่ 4 ถ่ายจากปลาแต่ละตัว ( N = 10 ) ดังนั้นเราได้ 5 ส่วน เริ่มจากตรงกลางของต่อมใต้สมองของแต่ละคนสำหรับ GH และนับจำนวนเซลล์โดยใช้กล้องจุลทรรศน์ ( 40 ด้วยวัตถุประสงค์ ) โดยผู้สังเกตการณ์ที่ตาบอดกับขั้นตอนการทดลอง . หมายเลขของ GH และเซลล์สำหรับสัตว์แต่ละตัวจะแสดงเป็นค่าเฉลี่ย± SD ส่วนวิเคราะห์ใช้ Zeiss กล้องจุลทรรศน์ขนาดของเซลล์ GH และทดลองใช้เป็นเวลา omputerized การวิเคราะห์ ( ไซเบอร์เนติกส์สื่อภาพโปรแพคเกจการวิเคราะห์ ) ของภาพดิจิตอลดูผ่านกล้องจุลทรรศน์ ( axioskop ; Zeiss oberkochen , เยอรมนี ) พื้นที่ภาคตัดขวางเป็นวัดอย่างน้อย 25 GH แสดงเซลล์ที่มีนิวเคลียสในระนาบของส่วนของแต่ละคน
.การสร้างการเป็นกึ่ง quantified โดยการประมวลผลภาพและ Java การวิเคราะห์ ImageJ ซอฟต์แวร์ ซอฟต์แวร์โอเพนซอร์ส ดาวน์โหลดภาพจาก http : / / rsb ข้อมูล . NIH . gov / IJ / ) พื้นที่และความหนาแน่นของพิกเซลภายในค่าเกณฑ์ของการเป็นวัด และแบบเข้ม ( ผลิตภัณฑ์ของพื้นที่และค่าเฉลี่ยของค่าเกรย์ ) คือการคำนวณแบบบูรณาการควบคุมและกลุ่มที่ได้รับความเข้มของการเปรียบเทียบและวิเคราะห์


การวิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างการทดลองทดสอบโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ใช้รักษา เป็นปัจจัยของความแปรปรวน การทดสอบนักเรียน–นิวแมน–คนทดสอบ หรือ ดันถูกใช้เพื่อระบุความแตกต่างระหว่างกลุ่ม หรือเมื่อเทียบกับการควบคุม ตามลำดับนัยสำคัญทางสถิติที่ p < 0.05 ยอมรับผล

immunoreactive ontogeny ของ GH secreting เซลล์ทันทีหลังจากฟัก

วันนึงโพสต์ฟัก ( Inc ) นั้น หมายถึงน้ำหนักรวมของตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุม 010.75 ± 0.10 มิลลิกรัม ขับเสมหะ วันเดียวกระทู้ฟักตัวอ่อนเป็นมวลขนาดเล็กของเซลล์ยึดติดกับพื้น สมอง ( รูปที่ 1A ) ในเวลาแบบนี้มีการพบว่า GH อ่อนแอ ใช้ชุด ABC vectastain ในส่วนด้านหลังของดิโนไฮโปไฟซิส . ตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุมมี
หมายถึงน้ำหนักรวมประมาณ 014.43 ± 0.63 มก. หลังจาก 7 Inc . ในขั้นตอนนี้ ขับเสมหะ เป็นรูปไข่ของมวลเซลล์และ adenohypophyseal ย่อย ระดับภูมิภาคที่สามารถแยกแยะ ( ภาพดี )

ที่ 14 Inc ,หมายถึงน้ำหนักรวมของตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุม 028.50 ± 1.52 มิลลิกรัม ในขั้นตอนนี้ , ต่อมใต้สมองก็ยิ่งยาวในรูปร่าง และนิวโรไ ปไฟซิส
ได้รับการยอมรับแม้ว่ากระบวนการไม่มีเส้นประสาท พบในการเจาะเนื้อเยื่อ adenohypophyseal . นอกจากนี้ ที่ 14 Inc , หน่วยงานลักษณะของเสมหะ สามารถแยกแยะ ( รูปที่ 2A ) และเซลล์ GH มีสิทธิบัตรตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุมได้หมายถึงน้ำหนักรวมของ
เกี่ยวกับ 114.65 ± 8.10 มก. หลัง 21 Inc . ในขั้นตอนนี้ , GH เซลล์เพิ่มจำนวนและเป็นสิทธิบัตรเพิ่มเติม ( รูปที่ 2 )
ดิโนไฮโปไฟซิสประสาทเพิ่มขึ้นในขนาดและทุกประเภท มีการพัฒนาและในตัวอ่อนอายุ 28 วัน พวกเขามีลักษณะที่คล้ายกับของผู้ใหญ่ จํานวนและการหลั่ง GH
เซลล์เพิ่มขึ้น ด้วยการพัฒนา ที่ 28 Inc , หมายถึงน้ำหนักรวมของตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุม 267.50 ± 8.90 มิลลิกรัม ในขั้นตอนนี้ , GH เซลล์มีการเพิ่มจำนวน ขนาด ตลอดจนการ และที่ตั้ง dorsally ติดต่อสาขาของ neurohypophyseal เนื้อเยื่อทะลุ PPD ( รูปที่ 3 )ตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุมได้หมายถึงน้ำหนักรวมประมาณ 543.50 ±มิใช่มก. หลังจาก 35 Inc . โดยวันนี้ ดิโนไฮโปไฟซิสและนิวรอลกลีบมีขนาดใหญ่ขึ้น และเพิ่มจำนวนเซลล์ GH มีปานกลาง และ mmunoreactivity ( ภาพ 3 มิติ ) .

ผลของการกระตุ้นกิจกรรมของ immunoreactive secreting เซลล์ GH GH
การแตกสลายเซลล์ของ Oniloticus ตามมาขึ้นในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อนที่ได้จากการควบคุมและกระตุ้นโดยฉีดหญิงกึ่งปริมาณ
เทคนิค การสร้างการเป็นกึ่ง quantified โดยการประมวลผลภาพ Java และซอฟต์แวร์การวิเคราะห์ การฉีดกระตุ้นเพศหญิงเพิ่มการผลิต GH ในการพัฒนา pituitaries ของตัวอ่อนตามที่ระบุโดยเพิ่มจำนวนขนาดและแข็งแรง immunoreactivities ของ ghsecreting เซลล์ ( Figs 1 - 3 )
ที่ 14 Inc , จำนวนและขนาดของ GH แสดงเซลล์ของตัวอ่อนที่ได้จากการฉีดกระตุ้นเพศหญิงมีค่าสูงกว่าเมื่อเทียบกับของตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุม
( P < 0.05 ) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการทดสอบนักเรียน–นิวแมนคลูส์ ) ( รูปที่ 2 และตารางที่ 1 ) .รวม ofghimmunoreactivity ความเข้มสูง 33.36 สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าผู้หญิงมีขนาดสูงของไทร็อกซิน ( 10 ) T4 / กรัมน้ำหนักตัว ) และ 12.15 % สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าผู้หญิงต่ำยาไทร็อกซิน ( 1 ) T4 / กรัมน้ำหนักตัว ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม ( P < 0.05 ) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ดันน์ ทดสอบ ) ( รูปที่ 2 และตารางที่ 1 ) .
หลัง 21 , Inc , ผลของ thyroxin ได้ชัดเจนเนื่องจากความเข้มของ GH แบบ mmunoreactivity สูง 193.76 % สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าผู้หญิงมีปริมาณสูงของไทร็อกซิน ( 10 ) t4
/ g น้ำหนักตัว ) และ 106.33 % สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าผู้หญิงมีปริมาณต่ำของไทร็อกซิน ( 1 ) T4 / กรัมน้ำหนักตัว ) เมื่อเทียบกับของการควบคุม ( P < 0.05 ) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ดันน์ ทดสอบ ) ( รูปที่ 2 และตารางที่ 1 ) .
ผลของการกระตุ้นในการกระตุ้นเซลล์ GH แสดงเป็นอย่างต่อเนื่องในตัวอ่อนเก่า ; 28 และ 35 Inc . ขั้นตอนเหล่านี้ จำนวนและขนาดของ GH แสดงเซลล์ของตัวอ่อนที่ได้จากการฉีดกระตุ้น
เพศหญิงมีค่าสูงกว่าเมื่อเทียบกับของตัวอ่อนที่ได้จากหญิงควบคุม ( p < 0.05 , One way ANOVA , นักศึกษา–นิวแมน–คนทดสอบ ) ( รูปที่ 1 และตารางที่ 1 )นอกจากนี้ ความเข้มของการบูรณาการ GH สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าเพศหญิงสูงกว่าการควบคุม ( P < 0.05 ) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ดันน์ ทดสอบ ) ( รูปที่ 1 และตารางที่ 1 ) .

และการเจริญเติบโตและอัตรารอด

ฉีด . niloticus เพศหญิงไทโรซิน ( 1 หรือ 10 จี T4 / กรัมน้ำหนักตัว ) ปรับปรุงการเจริญเติบโตของหนอน .ตัวอ่อนของ T4 ถือว่าเพศหญิงอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นมีความยาวและน้ำหนักตัวเฉลี่ย
กว่าการควบคุมตามที่แสดงในตาราง ( 1 ) นอกจากนี้ การรักษาด้วยยาสูงของไทร็อกซิน ( 10 ) T4 / กรัมน้ำหนักตัว ) ให้เพิ่มสูงขึ้น ทั้งความยาวและน้ำหนักของตัวอ่อนมากกว่าปริมาณรังสีต่ำ ( 1 ) T4 / กรัมต่อน้ำหนักตัว ) ( ตารางที่ 1 ) .
ฉีด .หญิง niloticus กับธัยรอกซิน ( 1 หรือ 10 lgt4 / กรัมน้ำหนักตัว ) ดีขึ้น ดักแด้ ต่างหู ตั้งแต่ต่ำ mortalities เกิดขึ้นมากกว่าการเลี้ยงระยะเวลา 35 วัน ตัวอ่อน oft4 ถือว่ามีอัตรารอดสูงกว่าเพศหญิงควบคุม นอกจากนี้การฉีดของผู้หญิงมีปริมาณสูงของไทร็อกซิน ส่งผลให้อัตราการรอดตายสูงกว่าปริมาณรังสีต่ำ .ค่าเฉลี่ยของอัตราการอยู่รอด 90.95 ± 1.65 % , 91 , 115 ± 1.72 % และ 41.80 ± 1.75 % สำหรับตัวอ่อนของ T4 ถือว่าผู้หญิงมีปริมาณสูงของไทร็อกซิน ( 10 lgt4 / gbw ) , ปริมาณต่ำของไทร็อกซิน ( 1 lgt4 / กรัมน้ำหนักตัว ) และการควบคุมลูกน้ำ ตามลำดับ