Linda did not have any idea what sh

Linda did not have any idea what she was going to do with her spare time. She had already cleaned her entire apartment; and she finished the book she was working on the night before. The itch inside of her soul made it impossible for her to sit still. For some undeniable yet indescribable reason, Linda felt the need to create art. Her favorite thing to do was to fashion masterpieces from found objects.
Now that she was done with all of her domestic duties and her backup recreation was through , she decided that she would go on and create something beautiful . Recently , she had been witness to so much ugliness in the world . She felt as though this was her chance to brighten the dark spot to which she was incessantly exposed . Linda sat on a stool that was placed between her kitchen and living room , looking around the room for something to use .

The hard part was in the fact that Linda had only recently moved into this one bedroom apartment, having gotten divorced just months prior. She had the stool she was sitting on, a television set, her bed and dressers, and a bookshelf. This was one of the main reasons why it didn't take her long to clean the entire place. Nevertheless, Linda studied her surroundings with a keen, creative eye. Seeing nothing in the living room, she turned her attention to the kitchen.

Her mother had always told her to keep the butter out so that it stayed soft
and malleable . Upon her kitchen counter was a butter boat , seemingly calling out to her . After all , her mother did say that warmed butter was easily manipulated . Linda leaned over and lifted the lid to the butter boat , sticking her finger into the butter with confident realization .

She noticed that the butter was a bit too soft, so she got the idea to put it into the refrigerator. While it cooled, she took out a couple utensils from the silverware drawer: a knife, a spatula, a spoon, and a vegetable peeler. She planned to use all of these things to make a sculpture out of butter. In fact, as she gathered her items she thought to herself, "Why hadn't I thought of this earlier?"

Next , she laid out some wax paper on the counter in her kitchen . She then turned around and flipped on the switch to the overhead light . Linda knew she was going to need ample lighting to work the finer details of her sculpture . Because of this realization , she also turned on the light above the sink , the living room lights , and a small lamp that she had picked up from aPage 4 of 5
rummage sale the week before . " I'll have to paint that thing next ," she said aloud to herself .

Linda grabbed the butter that was cooling in the refrigerator and placed the boat next to the wax paper, removing the butter from the boat with her bare hands. She sat the wad of butter on the wax paper and took a step back. Looking at the lump, she began to mold it with her imagination. She envisioned a ballerina on one toe, twirling to the sounds of beautiful music. It reminded her of the music box that her mother gave her when she was a child; a music box that was destroyed in the family fire just a few years back. Linda knew what she was going to do.

She pulled up her stool to the counter and began to work . She fiddled with that butter mass all night until she fell asleep right there on that uncomfortable stool . She woke to the morning sun coming in from the small window in her kitchen hitting her directly in the eye . She sat up, wiped the sleep from her eyes , and focused her attention on the mess she had made of
her apartment . Linda began to get upset with herself , remembering that she had spent the last night cleaning the place up. Then it hit her ; she had made art .

Looking down at the counter where her head once was she saw it: a beautiful ballerina, up on one toe, gracefully twinkling in the sun beam. It was as if her soul melted like butter into that stool. In an instant, Linda was neither angry nor lonely anymore.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลินดาไม่ได้มีความคิดว่าเธอจะทำอย่างไรกับเวลาว่างของเธอ เธอได้ทำความสะอาดแล้วพาร์ทเมนท์ของเธอ; และเธออ่านหนังสือจบที่เธอได้ทำงานในคืนก่อน คันภายในของจิตวิญญาณของเธอทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะนั่งนิ่ง ๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างยังไม่สามารถอธิบายได้ปฏิเสธไม่ได้ลินดารู้สึกว่าจำเป็นต้องสร้างงานศิลปะ สิ่งที่เธอชื่นชอบที่จะทำคือการแฟชั่นชิ้นเอกจากวัตถุที่พบ.
ตอนนี้ที่เธอได้ทำกับทุกหน้าที่ในประเทศของเธอและการพักผ่อนหย่อนใจของเธอคือการสำรองข้อมูลผ่านเธอตัดสินใจว่าเธอจะไปและสร้างสิ่งที่สวยงาม เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอได้รับเป็นพยานให้ความอัปลักษณ์มากในโลก เธอรู้สึกราวกับว่านี่เป็นโอกาสที่เธอจะสดใสจุดมืดที่เธอได้สัมผัสอย่างไม่หยุดหย่อน ลินดานั่งอยู่บนเก้าอี้ที่วางอยู่ระหว่างห้องครัวและห้องนั่งเล่นของเธอมองไปรอบ ๆ ห้องพักสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่จะใช้.

ส่วนที่ยากในความเป็นจริงที่ว่าลินดาได้ย้ายเพิ่งเข้าไปในอพาร์ทเม้นห้องนอนหนึ่งมีอากาศหย่าเพียงเดือนก่อน เธอมีเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่บนชุดโทรทัศน์เตียงและโต๊ะเครื่องแป้งของเธอและชั้นวางหนังสือ นี่คือหนึ่งในเหตุผลหลักว่าทำไมมันไม่ได้ใช้เวลานานของเธอในการทำความสะอาดสถานที่ทั้งหมด แต่ลินดาศึกษาสภาพแวดล้อมของเธอมีความกระตือรือร้นที่ตาสร้างสรรค์ เห็นอะไรในห้องนั่งเล่นเธอหันความสนใจของเธอไปที่ห้องครัว.

แม่ของเธอเคยบอกเสมอเธอเพื่อให้เนยออกเพื่อให้มันอยู่ที่อ่อนนุ่ม
และอ่อน เมื่อเคาน์เตอร์ครัวของเธอเป็นเรือเนยดูเหมือนโทรออกไปของเธอ หลังจากที่ทุกคนแม่ของเธอบอกว่าอบอุ่นเนยถูกจัดการได้อย่างง่ายดาย ลินดาและโน้มตัวไปข้างยกฝาเรือเนยติดนิ้วของเธอลงไปในเนยกับการก่อให้เกิดความมั่นใจ.

เธอสังเกตเห็นว่าเนยเป็นบิตอ่อนเกินไปดังนั้นเธอจึงมีความคิดที่จะใส่ลงในตู้เย็น ในขณะที่มันเย็นเธอเอาช้อนส้อมคู่จากลิ้นชักเครื่องเงิน: มีด, ไม้พาย, ช้อนและเครื่องปอกผัก เธอวางแผนที่จะใช้ทุกสิ่งเหล่านี้จะทำให้ประติมากรรมออกของเนย ในความเป็นจริงที่เธอรวบรวมรายการของเธอที่เธอคิดกับตัวเองว่า "ทำไมไม่ได้ฉันคิดว่าก่อนหน้านี้?"

ถัดไปเธอออกมาวางกระดาษขี้ผึ้งบางบนเคาน์เตอร์ในห้องครัวของเธอ จากนั้นเธอก็หันไปรอบ ๆ และพลิกสวิทช์แสงค่าใช้จ่าย ลินดารู้ว่าเธอกำลังจะต้องแสงเพียงพอในการทำงานรายละเอียดปลีกย่อยของประติมากรรมของเธอ เพราะความสำนึกนี้เธอยังเปิดแสงเหนืออ่างล้างจาน, ไฟห้องนั่งเล่นและโคมไฟเล็ก ๆ ที่เธอได้หยิบขึ้นมาจาก aPage 4 จาก 5
คุ้ยขายสัปดาห์ก่อน "ฉันจะมีการวาดสิ่งที่ต่อไป" เธอกล่าวเสียงดังให้ตัวเอง.

ลินดาคว้าเนยที่ระบายความร้อนในตู้เย็นและวางเรือติดกับกระดาษขี้ผึ้งเอาเนยจากเรือด้วยมือเปล่าของเธอ เธอนั่งปึกของเนยบนกระดาษขี้ผึ้งและเอาขั้นตอนกลับ มองไปที่ก้อนเธอเริ่มที่จะปั้นด้วยจินตนาการของเธอ เธอจินตนาการนักบัลเล่ต์ในหนึ่งนิ้วเท้าหมุนไปกับเสียงของดนตรีที่สวยงาม มันทำให้เธอนึกถึงกล่องดนตรีที่แม่ของเธอทำให้เธอเมื่อเธอยังเป็นเด็ก; กล่องดนตรีที่ถูกทำลายในไฟไหม้ครอบครัวเพียงไม่กี่ปีหลัง ลินดารู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำอะไร.

เธอดึงขึ้นอุจจาระของเธอไปที่เคาน์เตอร์และเริ่มที่จะทำงาน เธอ fiddled กับเนยที่มวลทั้งคืนจนกระทั่งเธอผล็อยหลับไปขวามีที่อุจจาระอึดอัด เธอตื่นขึ้นมาเช้าวันอาทิตย์มาจากหน้าต่างเล็ก ๆ ในห้องครัวของเธอตีเธอโดยตรงในตา เธอลุกขึ้นนั่งเช็ดนอนหลับจากดวงตาของเธอและมุ่งเน้นความสนใจของเธอในการรับประทานอาหารที่เธอได้ทำจาก
อพาร์ตเมนต์ของเธอ ลินดาเริ่มที่จะได้รับความพอใจกับตัวเองจำได้ว่าเธอได้ใช้เวลาทั้งคืนที่ผ่านมาในการทำความสะอาดสถานที่ขึ้น จากนั้นก็จะตีเธอ; เธอได้ทำศิลปะ.

มองลงมาที่เคาน์เตอร์ที่หัวของเธอครั้งหนึ่งเคยเป็นที่เธอเห็นมันระบำสวยงามขึ้นในหนึ่งนิ้วเท้าได้อย่างสง่างามในแววแสงดวงอาทิตย์ มันเป็นเหมือนกับว่าจิตวิญญาณของเธอละลายเช่นเนยลงในอุจจาระที่ ในทันทีที่ลินดาก็ไม่โกรธไม่เหงาอีกต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลินดาไม่ได้มีความคิดใด ๆว่าเธอจะทำอะไรกับเวลาว่างของเธอ เธอได้ทำความสะอาดห้องทั้งหมดของเธอ เธอเขียนหนังสือจบ เธอทำงานกลางคืนมาก่อน คันภายในจิตใจเธอทำมันทำให้เธอไม่สามารถที่จะนั่งยังคง สำหรับบางเหตุผลเรายังคลุมเครือ ลินดารู้สึกว่าต้องสร้างศิลปะ สิ่งที่เธอชอบทำคือแฟชั่นชิ้นเอกจากวัตถุที่พบตอนนี้เธอกำลังทำทุกหน้าที่ในประเทศของเธอและนันทนาการสำรองของเธอด้วย เธอจึงตัดสินใจว่าเธอต้องการไปสร้างสิ่งที่สวยงาม เมื่อเร็วๆ นี้ เธอได้เห็นความน่าเกลียดมากที่สุดในโลก เธอรู้สึกราวกับว่านี่เป็นโอกาสของเธอส่องประกายจุดที่มืด ซึ่งเธอไม่หยุดหย่อนเปิดเผย ลินดานั่งอยู่บนเก้าอี้ที่วางอยู่ระหว่างห้องครัวและห้องนั่งเล่น มองไปรอบๆ ห้องอย่างใช้ส่วนที่ยากคือในความเป็นจริงที่ลินดาเพิ่งย้ายลงในนี้หนึ่งห้องนอนมี หย่าร้างกันแค่ เดือน ก่อน เธอเธอกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ชุด โทรทัศน์ เตียง และตู้เสื้อผ้าของเธอ และชั้นวางหนังสือ นี้เป็นหนึ่งในเหตุผลหลักว่าทำไมมันไม่ได้เอายาวเพื่อทำความสะอาดสถานที่ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ลินดา ศึกษาสภาพแวดล้อมที่มีความกระตือรือร้น , ความคิดสร้างสรรค์ตา เห็นอะไรในห้องนั่งเล่น เธอหันความสนใจไปที่ครัวแม่บอกเธอเสมอว่าให้เก็บเนยออกเพื่อให้มันอยู่อ่อนและ อ่อน บนเคาน์เตอร์ครัวของเธอเป็นเรือเนยดูเหมือนจะเรียกหาเธอ หลังจากนั้น แม่ของเธอเคยบอกว่า เนยอุ่นถูกจัดการได้อย่างง่ายดาย ลินดา เอามือยกฝาเรือเนยติดนิ้วเธอลงในเนย ให้เกิดความมั่นใจเธอสังเกตเห็นว่าเนยเป็นบิตนุ่มเกินไป เธอจึงมีความคิดที่จะใส่เข้าไปในตู้เย็น ในขณะที่มันเย็นลง เธอหยิบออกมาจากลิ้นชักคู่ ภาชนะเครื่องเงิน : มีด , ไม้พาย , ช้อน , และเครื่องปอกผัก . เธอวางแผนที่จะใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อให้รูปปั้นของเนย ในความเป็นจริงที่เธอรวบรวมของเธอรายการที่เธอคิดกับตัวเอง " ทำไมฉันไม่คิดให้เร็วกว่านี้ ?ต่อไป เธอวางบางกระดาษขี้ผึ้งบนเคาน์เตอร์ในครัวของเธอ เธอหันไปรอบ ๆและเปิดสวิทช์ไฟด้านบน ลินดารู้ว่าเธอต้องการแสงสว่างเพียงพอที่จะทำงานในรายละเอียดปลีกย่อยของรูปปั้นของเธอ เพราะสำนึกนี้ เธอยังเปิดไฟไว้เหนืออ่างล้างมือ ไฟในห้องนั่งเล่น และโคมไฟเล็ก ๆที่เธอได้รับจาก apage 4 5ค้นหาขายเมื่อสัปดาห์ก่อน " ฉันจะต้องสิ่งที่สีต่อไป " เธอพูดดังๆกับตัวเองลินดาคว้าเนยที่เย็นในตู้เย็น วางเรือข้างๆ ขี้ผึ้ง กระดาษ เอาเนยจากเรือด้วยมือเปล่า . เธอนั่ง wad ของเนยบนกระดาษขี้ผึ้งและเอาขั้นตอนที่กลับมา มองไปที่ก้อน เธอเริ่มปั้นกับจินตนาการของตัวเอง เธอมองเห็นภาพนักเต้นบนเท้า ปั่นกับเสียงของดนตรีที่สวยงาม มันทำให้เธอนึกถึงกล่องดนตรีที่แม่ของเธอได้ให้แก่เธอ เมื่อเธอยังเป็นเด็ก เป็นเพลง ที่ถูกทำลายในไฟไหม้ครอบครัวเพียงไม่กี่ปีหลัง ลินดา รู้เรื่องในสิ่งที่เธอกำลังจะทำเธอดึงเก้าอี้ให้เธอเคาน์เตอร์และเริ่มทำงาน เธอ fiddled กับเนยมวลทั้งคืนจนเธอหลับอยู่ในที่อึดอัด อุจจาระ เธอตื่นมาแดดเช้าเข้ามาจากหน้าต่างขนาดเล็กในครัวเธอตีเขาโดยตรงในสายตาของ เธอลุกขึ้นนั่ง เช็ดนอนจากตาของเธอ และเน้นความสนใจของเธอในเรื่องที่เธอทำ ของอพาร์ทเม้นของเธอ ลินดาเริ่มอารมณ์เสียกับตัวเอง ทบทวนว่า เธอใช้เวลาทั้งคืนสุดท้ายทำความสะอาดที่นี่ครับ จากนั้นก็กดปุ่มของเธอ เธอมีศิลปะมองลงไปที่เคาน์เตอร์ที่หัวของเธอเมื่อเธอเห็นมันเป็นนักเต้นบัลเลต์หญิงสวยงาม ขึ้นบนเท้า สวยวิบวับในแสงแดด บีม มันเหมือนกับว่าวิญญาณของเธอเหมือนเนยละลายในอุจจาระ ในทันที ลินดาก็ไม่โกรธ ไม่เหงาอีกต่อไป