Chapter 230: Bury Devils Beneath th

Chapter 230: Bury Devils Beneath the Earth

This pill concoction lasted an entire month. From the time Meng Hao had learned to concoct pills until now, this was by far the longest time he had ever spent doing so. For one month, he didn’t rest. All of his energy was focused on the concoction of this pill.

Over ten thousand varieties of medicinal plant variations, all shaped by the will of Meng Hao’s mind. Based on endless adjustments and variations, it slowly transformed into a unique pill that was solely of Meng Hao.

On the last day of the month of concocting, late in the moon-filled night, the Blood Crane pill furnace trembled. It was no longer bright red; it was gradually returning to its original color. This process took several hours. When the moonlight was beginning to grow hazy and dim outside, the furnace finally returned to its original state. Meng Hao’s hair was in a mess, and his eyes filled with veins of blood. His face was pale white. His Cultivation base had been rotating and emitting power for an entire month straight.

Thankfully, he had six Dao Pillars now. If he only had five, like a few days ago, then even replenishing himself with medicinal pills, he would have been forced to suspend pill concoction midway.

If alchemic enlightenment ceases before completion, then it cannot be resumed.

Seeing the completely recovered pill furnace in front of him, Meng Hao took a deep breath. He was exhausted from the month of work. During the most critical part of the concocting, he had experienced what felt like a bitter struggle between life and death. He closed his eyes, and as he did, they burned painfully.

A long time passed before he opened them again. Without hesitation, he lifted his right hand up to press onto the pill furnace. It trembled, and two black colored pills flew out. The instant they did, a black cloud suddenly began to form above the pill furnace.

The black cloud wasn’t outside of the Immortal’s Cave. No, it was inside; the bizarre sight caused Meng Hao to stare blankly, his eyes filled with confusion. It took only a moment for the cloud to finish forming. Suddenly, lightning shot out from it, directly at the medicinal pills.

At this critical moment, Meng Hao slapped his bag of holding and the meat jelly flew out. As soon as it saw the black cloud, it stared in shock. Then its eyes glowed, and it flew to meet the descending lightning bolt. It opened its mouth and consumed the entire lightning bolt. It smacked its lips as if it had just eaten something delicious.

“Pill Tribulation Lightning,” said the meat jelly, licking its lips. “So, it turns out that’s the tastiest….” Suddenly, its eyes fell upon the two pills Meng Hao held in his hands. It seemed eager to try them.

“Three bullies!” said Meng Hao resolutely. The meat jelly hesitated for a moment, as if it were torn about something. Finally, it returned to the blood-colored mask, muttering to itself, apparently preparing to vent its frustrations on the Li Clan Patriarch.

Having dismissed the meat jelly, Meng Hao took a deep breath and looked down at his palm. The two black pills seemed to be struggling, as if they wanted to fly away. This was the first time he had concocted what were apparently sentient pills, ones that had provoked Tribulation lightning.

Meng Hao’s eyes shone. He may be tired, but couldn’t stop from staring at the two pills.

They were essentially the same size. However, one was pitch black, whereas the other had a violet hue. It only took a moment for Meng Hao to come to the conclusion that the violet-colored pill was the superior of the two. The other could also be considered a consummate product, just slightly inferior.

Despite the struggles of the pills, they were incapable of leaving Meng Hao’s hand. The two black pills did not emit a medicinal fragrance, and seemed to suck in all the light that touched them. If you looked at them for too long, it seemed as if your soul would be sucked inside.

“I concocted these pills with true will….” murmured Meng Hao. Eventually, his eyes flickered. He waved his left hand and a flying sword appeared. Very slowly, he carved a mark onto the side of each pill. It was a simple mark which depicted… a cauldron!

It was the same cauldron he had seen in the Blessed Land of the Black Sieve Sect, the cauldron which had desired to defeat the Heavens.

It wasn’t a completely accurate depiction, but very close. Strangely, after inscribing the pills with the mark, they stopped struggling. The cauldron mark flickered, as if it had branded itself onto the hearts of the pills. Now, the cauldron mark suddenly seemed as if it were alive, real.

Meng Hao took a deep breath, and then a smile broke out on his face. At the same time, a wave of exhaustion swept through him. He hadn’t rested for an entire month. He was a Foundation Establishment Cultivator, but this was too much even for him; he simply didn’t have enough energy.

“This is a pill of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 230: บูรีปีศาจอยู่ใต้พิภพผสมยานี้กินเวลาตลอดทั้งเดือน จากเวลา เฮาเมงได้เรียนรู้การสร้างอัตยาจนถึงขณะนี้ ล่ามายาวนานที่เขาเคยได้ใช้เวลาทำเช่นนั้น เดือนหนึ่ง เขาไม่ได้พักผ่อน ทั้งหมดของพลังงานของเขาคือเน้นส่วนผสมของยานี้หลากหลายรูปแบบพืชสมุนไพร รูปทั้งหมด โดยจะเมงห้าวใจกว่าหมื่น คะแนนจากสิ้นสุดการปรับปรุงและการเปลี่ยนแปลง จะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นยาเฉพาะที่เท่านั้นของเมงเฮาวันสุดท้ายของเดือนปิติ ในคืนดวงจันทร์เต็ม เตายาเลือดเครน trembled มันไม่เป็นสีแดงสดใส นอกจากนี้ก็ค่อย ๆ แก้ไขกลับไปสีเดิม กระบวนการนี้ใช้เวลาหลายชั่วโมง เมื่อแสงจันทร์คือเริ่มเติบโตฟ้าหลัว และติ่มซำนอก เตาก็กลับไปเป็นสถานะเดิม ผมเมงเฮาในระเบียบ และตาของเขาเต็มไป ด้วยเส้นเลือดของเลือด ใบหน้าของเขาขาวซีดมาก ฐานการเพาะปลูกของเขาได้รับการหมุน และการเปล่งพลังงานสำหรับตลอดทั้งเดือนตรงขอบคุณ เขาหลักดาวหกตอนนี้ เขามีเพียงห้า เช่นกี่วันที่ผ่านมา แล้ว แม้จะเติมตัวเอง ด้วยยาสมุนไพร เขาจะได้รับบังคับให้ระงับมิดเวย์ผสมยาถ้า alchemic ตรัสรู้สิ้นสุดสภาพก่อนการเสร็จสมบูรณ์ แล้วก็ไม่สามารถดำเนินต่อเห็นเตายาสมบูรณ์กู้คืนเขา เมงเฮาเอาลมหายใจลึก เขาก็หมดจากเดือนของการทำงาน ช่วงสำคัญที่สุดของความปิติ เขามีประสบการณ์อะไรรู้สึกเหมือนการต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างชีวิตและความตาย เขาปิดตาของเขา และ ตามเขา พวกเขาเผาตัณหาเวลานานผ่านก่อนเขาเปิดอีก โดยไม่ลังเล เขายกมือขวาขึ้นให้กดลงบนเตาหลอมยา มัน trembled และยาเม็ดสีดำสองบินออก ทันทีที่พวกเขาไม่ เมฆสีดำก็เริ่มฟอร์มด้านบนเตายาเมฆสีดำไม่ได้อยู่ภายนอกถ้ำของอมตะ ไม่ มันเป็นภายใน สายตาแปลกประหลาดเกิดเฮาเมงจ้อง blankly ตาของเขาเต็มไป ด้วยความสับสน ใช้เวลาเพียงครู่ cloud เพื่อเสร็จสิ้นการขึ้นรูป ทันใดนั้น สายฟ้ายิงออกจากมัน ที่ยาสมุนไพรโดยตรงช่วงเวลาที่สำคัญ Meng ห้าวตบถือถุงของเขา และเจลลี่เนื้อบินออก ทันทีที่มันเห็นเมฆสีดำ มันจ้องในช็อต แล้ว ตาสวม และมันบินเพื่อตอบสนองการเรียงสายฟ้า มันเปิดปาก และใช้รูปสายฟ้าทั้งหมด มันไมโครเวฟริมฝีปากของมันว่ามันมีแค่กินสิ่งที่อร่อย"ยาฟ้าผ่าความทุกข์ยาก กล่าวว่า เจลลี่เนื้อ เลียริมฝีปากของมัน "ดังนั้น มันเปิดออกที่ tastiest การ..." ทันใดนั้น ตาอยู่กับยาสองเฮาเมงจัดขึ้นในมือของเขา เหมือนอยากลองพวกเขา"สามผู้กลั่นแกล้ง" กล่าวว่า เฮาเมงสะท้อน เนื้อเจลลี่ลังเลครู่ เป็นถ้ามันถูกทุบเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ในที่สุด จะส่งกลับไปหน้ากากสีเลือด muttering ตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเตรียมจะระบายความผิดหวังบนพระกองทัพของหลี่มีไล่เนื้อเจลลี่ เมงเฮาเอาลมหายใจลึก และมองลงไปที่ปาล์มของเขา ยาดำสองดูเหมือนจะ มีปัญหา เป็นถ้าพวกเขาต้องบินหนี นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้แต่งอะไรได้ยารู้สึกเห็นได้ชัด คนที่มีการยั่วยุฟ้าผ่าความทุกข์ยากเมงเฮาตาส่อง เขาอาจเหนื่อย แต่ไม่สามารถหยุดจากจ้องยาสองพวกเขาเป็นหลักมีขนาดเดียว อย่างไรก็ตาม หนึ่งคือสนามดำ ขณะที่อื่น ๆ ที่มี hue สีม่วง มันแค่ครู่เมงเฮามาสรุปว่ายาม่วงสีเหนือกว่าของทั้งสอง อื่น ๆ อาจได้รับการพิจารณาผลิตภัณฑ์สมบูรณ์ ด้อยกว่าเพียงเล็กน้อยแม้ มีการต่อสู้ของยา พวกเขาก็ไม่สามารถออกจากมือเมงเฮา ยาดำสองไม่ปล่อยกลิ่นหอมสมุนไพร และดูเหมือนจะ ดูดแสงที่สัมผัสพวกเขา ถ้าคุณได้ดูพวกเขานานเกินไป ดูเหมือนว่า จะดูดจิตวิญญาณของคุณภายใน"ฉันแต่งยาเหล่านี้ ด้วยจะเป็นจริง..." murmured เฮาเมง ในที่สุด ดวงตาของเขา flickered เขาโบกมือซ้าย และดาบบินปรากฏ ช้ามาก เขาแกะสลักเครื่องหมายบนด้านของยาแต่ละ มันเป็นเครื่องหมายง่าย ๆ ที่ถ่ายทอดออกมาหม้อน้ำ...เขาได้เห็นในแผ่นดินความสุขดำตะแกรงนิกาย จุดหมายปลายทางซึ่งก็ต้องที่จะเอาชนะสวรรค์จุดหมายปลายทางเดียวกันได้ไม่ใช่ภาพจริง แต่ใกล้ชิด แปลก ๆ หลังจารึกยาที่มีเครื่องหมาย พวกเขาหยุดดิ้นรน Flickered หม้อหมาย เหมือนกับว่ามันมียี่ห้อตัวเองลงบนหัวใจของยา ตอนนี้ หม้อน้ำเครื่องหมายปรากฏว่าห้องกว้างก็เป็นถ้าจะมีชีวิตอยู่ จริงเมงเฮาเอาลมหายใจลึก แล้ว รอยยิ้มโพล่งออกมาบนใบหน้าของเขา ในเวลาเดียวกัน คลื่นเกษียณกวาดผ่านเขา เขาไม่วางสำหรับตลอดทั้งเดือน เขาเป็นเกษตรกรจัดตั้งเป็นมูลนิธิ แต่นี่เป็นมากเกินไปแม้สำหรับเขา เขาเพียงแค่ไม่มีพลังงานเพียงพอเป็นยาของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 230: บิวรี่ปีศาจใต้โลกผสมยานี้กินเวลาตลอดทั้งเดือน จากเวลาที่เม้งเฮาได้เรียนรู้ที่จะกุเรื่องยาจนถึงขณะนี้คือโดยไกลเวลาที่ยาวที่สุดเท่าที่เขาเคยใช้เวลาการทำเช่นนั้น สำหรับหนึ่งเดือนเขาไม่เหลือ ทั้งหมดของพลังงานของเขากำลังจดจ่ออยู่กับการผสมของยานี้. กว่าหมื่นสายพันธุ์ของพืชสมุนไพรรูปแบบทุกรูปโดยความประสงค์ของจิตใจเม้ง Hao ของ ขึ้นอยู่กับการปรับเปลี่ยนรูปแบบไม่มีที่สิ้นสุดและก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นยาที่ไม่ซ้ำกันว่าเป็น แต่เพียงผู้เดียวของเม้งเฮา. ในวันสุดท้ายของเดือนห้าวหาญในช่วงปลายดวงจันทร์ในคืนที่เต็มไปด้วยเตาเม็ดเลือดเครนกลัวจนตัวสั่น มันก็ไม่ได้อีกต่อไปสดใสสีแดง; มันก็ค่อยกลับไปที่สีเดิม กระบวนการนี้จะใช้เวลาหลายชั่วโมง เมื่อแสงจันทร์เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเติบโตและมีหมอกสลัวนอกเตาในที่สุดก็กลับสู่สภาพเดิม ผมเม้งเฮาอยู่ในระเบียบและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดเลือด ใบหน้าของเขาซีดขาว ฐานการเพาะปลูกของเขาได้รับการหมุนและเปล่งพลังงานสำหรับทั้งเดือนตรง. โชคดีที่เขามีหกเสาเชียงดาวตอนนี้ ถ้าเขามีเพียงห้าเช่นไม่กี่วันที่ผ่านมาแล้วแม้จะเติมตัวเองด้วยยาสมุนไพรที่เขาจะได้รับการบังคับให้ระงับตรงกลางยาผสม. หากตรัสรู้เล่นแร่แปรธาตุสิ้นสุดลงก่อนที่จะเสร็จสิ้นแล้วจะไม่สามารถกลับมา. เห็นหายเตายา ในด้านหน้าของเขาเม้งเฮาเอาลมหายใจลึก เขาได้หมดจากเดือนของการทำงาน ส่วนในช่วงที่สำคัญที่สุดของห้าวหาญที่เขาเคยมีประสบการณ์ในสิ่งที่รู้สึกเหมือนการต่อสู้ขมระหว่างชีวิตและความตาย เขาปิดตาของเขาและขณะที่เขาทำพวกเขาเผาเจ็บปวด. เป็นเวลานานที่ผ่านมาก่อนที่เขาเปิดพวกเขาอีกครั้ง โดยไม่ลังเลเขายกมือขวาของเขาขึ้นไปกดลงบนเตายา มันกลัวจนตัวสั่นและสองเม็ดสีดำบินออก ทันทีที่พวกเขาเมฆสีดำก็เริ่มที่จะในรูปแบบดังกล่าวข้างต้นเตายา. เมฆสีดำไม่ได้นอกถ้ำอมตะของ ไม่มีมันเป็นภายใน; สายตาที่แปลกประหลาดที่เกิดเม้งเฮาจ้อง blankly ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน มันใช้เวลาเพียงชั่วครู่สำหรับระบบคลาวด์ที่จะเสร็จสิ้นการขึ้นรูป ทันใดนั้นฟ้าผ่ายิงออกมาจากมันได้โดยตรงที่ยาสมุนไพร. ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้เม้งเฮาตบกระเป๋าของเขาในการถือครองและเจลลี่เนื้อบินออก ทันทีที่เห็นเมฆสีดำมันจ้องมองด้วยความตกใจ แล้วตาเรืองแสงและมันบินเพื่อตอบสนองความสายฟ้าฟาดลงมา มันอ้าปากและบริโภคสายฟ้าทั้งหมด มันตีริมฝีปากของมันราวกับว่ามันได้กินอะไรอร่อยเพียง. "ยากลียุคสายฟ้า" กล่าวว่าเจลลี่เนื้อเลียริมฝีปากของตน "ดังนั้นมันกลับกลายเป็นว่าเป็นอร่อย ... ." ทันใดนั้นตาก็ตกสองเม็ดเม้งเฮาจัดขึ้นในมือของเขา มันดูเหมือนกระตือรือร้นที่จะลองพวกเขา. "สามรังแก!" เม้งเฮากล่าวว่าเฉียบขาด วุ้นเนื้อลังเลอยู่ครู่หนึ่งราวกับว่ามันถูกฉีกขาดบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับ ในที่สุดก็กลับไปที่หน้ากากเลือดสีพึมพำกับตัวเองเห็นได้ชัดว่าเตรียมที่จะระบายความผิดหวังที่มีต่อหลี่แซ่สังฆราช. ต้องไล่เยลลี่เนื้อเม้งเฮาเอาลมหายใจลึกและมองลงไปที่ฝ่ามือของเขา ทั้งสองเม็ดสีดำดูเหมือนจะดิ้นรนเช่นถ้าพวกเขาอยากจะบินหนีไป นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้แต่งสิ่งที่เป็นยาเกรียวกราวเห็นได้ชัดว่าคนที่มีความทุกข์ยากลำบากเจ็บใจฟ้าผ่า. ตาเม้งเฮาส์ส่อง เขาอาจจะเหนื่อย แต่ก็ไม่สามารถหยุดจ้องมองที่สองเม็ด. พวกเขาเป็นหลักขนาดเดียวกัน แต่หนึ่งในสนามเป็นสีดำในขณะที่อื่น ๆ ที่มีสีม่วง เอาแค่เพียงสักครู่สำหรับเม้งเฮาจะมาสรุปว่ายาเม็ดสีม่วงสีเป็นที่เหนือกว่าของทั้งสอง อื่น ๆ ที่อาจจะมีการพิจารณาว่าเป็นสินค้าที่มีความสมบูรณ์เพียงเล็กน้อยด้อย. แม้จะมีการต่อสู้ของยาที่พวกเขามีความสามารถในการออกจากมือเม้งเฮาส์ ทั้งสองเม็ดสีดำไม่ปล่อยกลิ่นหอมสมุนไพรและดูเหมือนจะดูดในทุกแสงที่ประสบแก่พวกเขา หากคุณมองไปที่พวกเขานานเกินไปมันดูราวกับว่าจิตวิญญาณของคุณจะถูกดูดภายใน. "ผมแต่งยาเหล่านี้มีความประสงค์ที่แท้จริง ... ." พากันบ่นเม้งเฮา ในที่สุดตาของเขา flickered เขาโบกมือมือซ้ายของเขาและดาบบินปรากฏ ช้ามากเขาแกะสลักเครื่องหมายบนด้านข้างของแต่ละเม็ด มันเป็นเครื่องหมายง่ายๆที่ภาพ ... หม้อ! มันเป็นหม้อเดียวกับที่เขาเคยเห็นมาในดินแดนแห่งความสุขสีดำตะแกรงนิกายหม้อน้ำซึ่งต้องการที่จะเอาชนะสวรรค์. มันไม่ได้เป็นภาพที่ถูกต้องสมบูรณ์ แต่มาก ปิด. น่าแปลกที่หลังจากจารึกยาที่มีเครื่องหมายที่พวกเขาหยุดดิ้นรน เครื่องหมายหม้อน้ำ flickered ราวกับว่ามันได้ตราตัวเองเข้าสู่หัวใจของยาที่ ตอนนี้มาร์คหม้อก็ดูเหมือนราวกับว่ามันเป็นชีวิตจริง. เม้งเฮาเอาลมหายใจลึกและรอยยิ้มแล้วโพล่งออกมาบนใบหน้าของเขา ในขณะเดียวกันคลื่นของความอ่อนเพลียกวาดผ่านเขา เขาไม่ได้วางตลอดทั้งเดือน เขาเป็นมูลนิธิจัดตั้ง Cultivator แต่นี่เป็นมากเกินไปแม้สำหรับเขา; เขาก็ไม่ได้มีพลังงานเพียงพอ. "นี่คือยาของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 230 : ฝังผีใต้แผ่นดินยานี้ผสมกินเวลาเป็นเดือน จากเวลาที่เมิงเฮา ได้เรียนรู้ที่จะเสกสรรยาจนถึงเดี๋ยวนี้ นี้คือโดยไกลที่เวลาที่เขาได้เคยทำ หนึ่งเดือนที่เขาไม่ได้พัก ของพลังงานทั้งหมดของเขาเน้นการผสมของยานี้นานาพันธุ์กว่าหมื่นๆ พืชสมุนไพรทุกรูปโดยจะของ เมิ่งฮ่าวจิตใจ ขึ้นอยู่กับการปรับเปลี่ยนไม่มีที่สิ้นสุดและการเปลี่ยนแปลง มันค่อยๆ แปรสภาพเป็นยาเฉพาะที่เป็น แต่เพียงผู้เดียวของเมิ่งเฮ่าในวันสุดท้ายของเดือน 5 สาย ในคืนพระจันทร์เต็ม เลือดเครนเม็ดเตาสั่นสะท้าน มันไม่แดง มันก็ค่อยๆกลับมาเป็นสีเดิม กระบวนการนี้ใช้เวลาหลายชั่วโมง เมื่อแสงจันทร์เริ่มพร่ามัวและเลือนรางขึ้นนอก เตาก็กลับไปเป็นสถานะเดิม เหม็ง เฮาผมอยู่ในระเบียบ , และตาของเขาเต็มไปด้วยเลือดเลือด ใบหน้าของเขาซีดขาว ฐานการเพาะปลูกของเขาถูกหมุน และเปล่งพลังตลอดเดือนตรงThankfully , เขามีหกดาวเสาแล้ว ถ้าเขามีเพียงห้า เหมือนเมื่อไม่กี่วันก่อน จากนั้นก็เติมเอง กินยาสมุนไพร เขาต้องถูกบังคับให้ระงับการผสมยา มิดเวย์ถ้า alchemic ยุติธรรมเสร็จก่อนแล้วจะไม่สามารถต่อเห็นหายเป็นปกติเม็ดเตาต่อหน้าเขา เมิ่งฮ่าวเอาลมหายใจลึก เขาหมดแรงจากเดือนของการทำงาน ในส่วนที่สำคัญที่สุดของ 5 ที่เขามีประสบการณ์ที่เหมือนการต่อสู้ขมระหว่างชีวิตและความตาย เขาหลับตาลง และเมื่อเขาทำ เขาเผาอย่างเจ็บปวดเวลานานผ่านไปก่อนที่เขาจะเปิดมันอีกครั้ง โดยไม่ลังเล เขายกพระหัตถ์ขวาขึ้นกดบนเม็ดเตา มันสั่นและสองสีดำสีเม็ดบินออกมา ทันทีที่พวกเขาได้ , เมฆดำ เริ่มฟอร์มด้านบนเม็ดเตาเมฆดำไม่ได้นอกถ้ำเป็นอมตะ ไม่ มันอยู่ข้างใน สายตาแปลกประหลาด ทำให้เมิ่งเฮ่าไปเหม่อเลย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน มันใช้เวลาเพียงสักครู่เพื่อเมฆเพื่อเสร็จสิ้นการสร้าง ทันใดนั้น สายฟ้าที่ยิงออกมาจากมัน โดยตรง ที่ ยา สมุนไพรในช่วงเวลาวิกฤต เมิ่งฮ่าวตบกระเป๋าถือและเนื้อวุ้นบินออกมา ทันทีที่มันเห็นเมฆดำ เริ่มตกใจ แล้วดวงตาของมันเรืองแสง และมันบินตรงลงสายฟ้า มันอ้าปาก และใช้สายฟ้าทั้งหมด มันฟาดปากราวกับว่ามันเพิ่งกินอะไรอร่อย" ยาความทุกข์ยากสายฟ้า " กล่าวว่าเนื้อวุ้น เลียริมฝีปากของมัน " ดังนั้น ปรากฎว่ามันอร่อย . . . . . . . " ทันใดนั้น ดวงตาของมันตกลงบนสองเม็ด เมิ่งฮ่าวจัดขึ้นในมือของเขา ดูเหมือนความกระตือรือร้นที่จะลองพวกเขา" สามอันธพาล ! " บอกว่า เมิงห้าวเฉียบขาด . เนื้อเจลลี่ ลังเลอยู่สักพัก เหมือนขาดอะไรบางอย่าง ในที่สุดก็กลับมาหน้ากากสีเลือด พึมพำกับตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเตรียมที่จะระบายความผิดหวังต่อประมุขของตระกูลหลี่มีไล่เนื้อเยลลี่ เมิ่งฮ่าวสูดหายใจเข้าลึกๆ และก้มลงมองฝ่ามือของเขา สองสีดำยาดูเหมือนจะดิ้นรนเป็นหากพวกเขาต้องการที่จะบินไป นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้วางแผนแล้วเห็นได้ชัดว่าสัตว์ยา คนที่มีความทุกข์ให้สายฟ้าเหม็ง เฮาตาส่อง เขาอาจจะเหนื่อย แต่ก็ไม่สามารถหยุดมองเม็ดพวกเขาเป็นหลักเดียวกันขนาด อย่างไรก็ตาม หนึ่งเป็นสีดำ ส่วนอื่น ๆ มีสีม่วง สี มันใช้เวลาแค่อึดใจ เมิ่งฮ่าวมา สรุปได้ว่าเม็ดสีม่วงเป็นผู้บังคับบัญชาของทั้งสองคน อื่น ๆสามารถได้รับการพิจารณาผลิตภัณฑ์ที่สมบูรณ์เพียงเล็กน้อยด้านล่างแม้จะมีการต่อสู้ของยา พวกเขาไม่สามารถทิ้งของเมิงเมือ สองสีดำยาไม่ได้ปล่อยกลิ่นสมุนไพร และดูเหมือนจะดูดแสงทั้งหมดที่สัมผัสพวกเขา ถ้าคุณมองมันนานๆ มันดูราวกับว่าวิญญาณจะถูกดูดเข้าไป" ฉัน concocted pills เหล่านี้มีจริง . . . . " บ่น เมิ่งฮ่าว ในที่สุด ตาของเขาริบหรี่ลง . เขาโบกมือ มือซ้ายของเขาและบินดาบปรากฏตัวขึ้น อย่างช้าๆ เขาสลักเครื่องหมายบนด้านข้างของแต่ละเม็ด มันคือเครื่องหมายที่อธิบายง่าย ๆ . . . . . . . หม้อ !มันเป็นเหมือนหม้อที่เขาเคยพบในแผ่นดินที่ได้รับพระพรของนิกายตะแกรงสีดำ ซึ่งมีน้องที่ต้องการเอาชนะสวรรค์มันไม่ได้เป็นภาพที่ถูกต้องสมบูรณ์ แต่สนิทกันมาก แปลกนะ หลังจารยา กับ มาร์ค พวกเขาหยุดดิ้นรน น้องมาร์ค ริบหรี่ลง ราวกับว่ามันมีตราสินค้าตัวเองลงบนหัวใจของยา ตอนนี้ น้องมาร์ค ก็เหมือนกับว่ามันยังมีชีวิตอยู่จริงเมิ่งเฮ่าหายใจเข้าลึกๆแล้วยิ้มออกมาบนใบหน้าของเขา ในเวลาเดียวกัน , คลื่นของความอ่อนเพลียกวาดผ่านเขา เขาไม่ได้พักมาเป็นเดือน เขาก่อตั้งมูลนิธิกสิกร แต่นี้มันมากเกินไปสำหรับเขา เขาก็ไม่ได้มีแรงพอ" นี้คือ