Wat Tha or the "Monastery of the La

Wat Tha or the "Monastery of the Landing" was located off the city island in the
western area in Ban Pom sub-district. The monastery stood on the south bank of the
present Chao Phraya River and in the immediate vicinity of Wat Ka Rong. Its former site
is now the location of the present-day Tha Ka Rong monastery.

Depending of which version of the Ayutthayan chronicles is consulted, sources speak
about Wat Ka Rong or Wat Tha Ka Rong or the "Monastery of the Landing of the
Crying Crow"; Phraya Boran Rachathanin's map of 1926 indicates clearly two monastic
structures being Wat Tha (the Monastery of the Landing) and Wat Ka Rong (the
Monastery of the Crying Crow). The two temples were eventually merged to establish
the present Wat Tha Ka Rong or the "Monastery of the Landing of the Crying Crow".
The Chronicles of Ayutthaya mention the temple's existence for the first time in the
mid-sixteenth century, but the monastery has been likely established much earlier.

The landing near Wat Tha was in Ayutthayan times the home base for the riverine
vessels. The dockyard provided shelter for approximately two hundred boats. [1]

As can be deducted from the web page on Wat Ka Rong, the area near the confluence
of the old Lopburi River and the present Chao Phraya River was an important
strategically position in wartime as it controlled the northern water route as well as a part
of the old Lopburi River.

Some older monastic structures still can be seen at Wat Tha Ka Rong, although the main
attraction of this temple is its modern representation of an old water market (Th: Talad
Nam).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดท่าหรือ "อารามเชื่อมโยงไปถึง" ถูกตั้งอยู่นอกเกาะเมืองในพื้นที่ทางตะวันตก
ในบ้านป้อม ต. พระอารามยืนอยู่บนฝั่งใต้ของ
ปัจจุบันแม่น้ำเจ้าพระยาและในบริเวณใกล้เคียงของวัดการ้อง เว็บไซต์
อดีตคือตอนนี้สถานที่ตั้งของวันปัจจุบันที่วัดท่าการ้อง.

ขึ้นอยู่กับรุ่นของอยุธยาไว้เป็นที่ปรึกษาแหล่งที่มาพูด
เกี่ยวกับวัดการ้องหรือวัดท่าการ้องหรือ "อารามเชื่อมโยงไปถึง
ร้องไห้อีกา"; แผนที่พระยาโบราณ rachathanin ของ 1926 บ่งชี้อย่างชัดเจนสองโครงสร้าง
วัดเป็นวัดท่า (อารามเชื่อมโยงไปถึง) และวัด การ้อง (วัด
จากอีการ้องไห้) สองวัดถูกรวมในที่สุดก็จะสร้าง
ปัจจุบันวัดท่าการ้องหรือ "อารามเชื่อมโยงไปถึงของอีการ้องไห้"
จดหมายเหตุของอยุธยากล่าวถึงการดำรงอยู่ของวัดเป็นครั้งแรกใน
ช่วงกลางศตวรรษที่สิบหก แต่วัดที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นมีแนวโน้มที่มากก่อนหน้านี้.

เรือเชื่อมโยงไปถึงใกล้วัดท่าในครั้งอยุธยาฐานบ้านสำหรับแม่น้ำ
.อู่ที่ให้ที่พักพิงสำหรับประมาณสองร้อยลำ [1]

ที่สามารถหักออกจากหน้าเว็บที่เกี่ยวกับ Wat ka ร้องพื้นที่ใกล้
จุดบรรจบของแม่น้ำลพบุรีเก่าและปัจจุบันแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นตำแหน่ง
กลยุทธ์ที่สำคัญในยามสงครามที่จะควบคุมเส้นทางน้ำทางตอนเหนือของ เช่นเดียว
ส่วนหนึ่งของแม่น้ำลพบุรีเก่า.

โครงสร้างเก่าบางวัดยังคงสามารถมองเห็นได้ที่วัดท่าการ้องแม้ว่าสถานที่
หลักของวัดนี้เป็นตัวแทนที่ทันสมัย​​ของตลาดน้ำเก่า (th: Talad
น้ำ).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดท่าหรือเชื่อมโยงไปที่ "วัดของที่ถึง" ถูกตั้งปิดเกาะเมืองใน
ตะวันตกพื้นที่ในตำบลบ้านป้อม อารามยืนอยู่บนฝั่งใต้
ปัจจุบันแม่น้ำเจ้าพระยา และบริเวณใกล้เคียงวัดการ้อง ไซต์ของอดีต
เป็นที่ตั้งของเหตุการณ์ท่าการ้องวัด

Depending รุ่นใดของ Ayutthayan ที่พงศาวดารจะขอคำปรึกษา แหล่งพูด
เกี่ยวกับวัดการ้องวัดท่าการ้องหรือ "อารามของเชื่อมโยงไปถึงของ
ขันร้องไห้"; แผนที่ของพระยาโบราณ Rachathanin 1926 บ่งชี้อย่างชัดเจนสอง monastic
โครงสร้างวัดท่า (อารามของการขนย้ายสินค้า) และวัดการ้อง (
อารามของอีการ้องไห้) วัดสองได้ในที่สุดผสานสร้าง
ปัจจุบันวัดท่าการ้องหรือ "อารามของเชื่อมโยงไปถึงของร้องไห้ขัน"
ในพงศาวดารอยุธยากล่าวถึงการดำรงอยู่ของวัดเป็นครั้งแรกในการ
sixteenth กลางศตวรรษ แต่การบูรณะอาจก่อตั้งขึ้นมากก่อนหน้านี้

จอดอยู่ใกล้วัดท่าใน Ayutthayan ครั้งฐานบ้านการริเวอร์ไรน์
เรือ ดอคที่ให้พักอาศัยประมาณสองร้อยเรือ [1]

เป็นสามารถหักจากหน้าเว็บบนวัดการ้อง บริเวณใกล้กับที่บรรจบ
ปัจจุบันแม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำลพบุรีเก่าสำคัญ
กลยุทธ์ตำแหน่งในความโหดร้ายที่ควบคุมกระบวนการผลิตน้ำภาคเหนือเป็นส่วนหนึ่ง
แม่น้ำลพบุรีเก่า

โครงสร้างบางสงฆ์เก่ายังสามารถดูได้ที่วัดท่าการ้อง แม้ว่าหลัก
สถานของวัดนี้คือ แสดงความทันสมัยของตลาดน้ำเก่า (Th: ตลาด
น้ำ) ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดท่าหรือ"วัดได้มีการร่อนลงที่"ตั้งอยู่ถัดจากเกาะเมืองใน
พื้นที่ ภาค ตะวันตกในบ้านป้อมตำบล วัดที่ยืนอยู่บนฝั่งด้านทิศใต้ของแม่น้ำเจ้าพระยา
ปัจจุบันและในเขตพื้นที่ใกล้เคียงวัดกาหลงรอง เว็บไซต์เดิม
ในตอนนี้ที่ตั้งของวัดท่ากาหลงรองวันในปัจจุบันที่.

ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับรุ่นของ ayutthayan พงศาวดารคือปรึกษาแหล่งพูด
เกี่ยวกับวัดกาหลงรองหรือวัดท่ากาหลงรองหรือที่"วัดของที่ลงจอดที่
ร้องไห้กา",พระยา ภาษา เขมร rachathanin ของแผนที่ของปี 1926 ระบุว่าทั้งสองได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับวัด
โครงสร้างการวัดท่า(วัดของการบิน)และวัดกาหลงรอง(
Monastery of ร้องไห้กา) ทั้งสองวัดต่างๆได้ถูกนำมารวมในการสร้างสัญลักษณ์
ในที่สุดวัดท่ากาหลงรองในปัจจุบันหรือ"วัดได้มีการร่อนลงของการ้อง". พงศาวดาร
ของอยุธยากล่าวถึงการมีอยู่ของวัดที่เป็นครั้งแรกใน
ช่วงกลางศตวรรษที่สิบหกที่แต่วัดที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเร็วขึ้นมาก.

ลงใกล้กับวัดท่าอยู่ในช่วงเวลา ayutthayan ฐานหลักสำหรับเรือของแม่น้ำ
ได้จัดให้บริการบริเวณท่าเรือที่หลบ ภัย ของประมาณสองร้อยเรือ [ 1 ],

สามารถหักจากเว็บเพจในวัดกาหลงรอง,ที่บริเวณใกล้กับที่บรรจบของแม่น้ำ
ของลพบุรีและแม่น้ำที่มีอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาทั้งสองฝั่งเป็นที่สำคัญทางยุทธศาสตร์
ตำแหน่งในยามสงครามและการควบคุมทางตอนเหนือน้ำเส้นทางเป็นอย่างดีเนื่องจากเป็นส่วนหนึ่ง
ของลพบุรีแม่น้ำ.

โครงสร้างใหม่รุ่นเก่าบางรุ่นยังสามารถที่จะเห็นได้ที่วัดท่ากาหลงรองแม้ว่าหลัก
สถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญของวัดแห่งนี้คือการเป็นตัวแทนที่ทันสมัยของตลาดน้ำเก่า(. co . th ต.
น้ำ)..