Horn and colleagues (Jackson et al.

Horn and colleagues (Jackson et al., 2008) demonstrated that sleep during the first 9 h after imprinting training is critical for the consolidation of a lasting imprinting memory, with this period likely covering the transfer of memory information from the IMM to S′. This study compared two groups of animals: One group was allowed to sleep for 6 h after imprinting training followed by 6 h of rest deprivation. This group developed a stable memory for the imprinting stimulus and the number of neurons in the IMM responding to the imprinting stimulus doubled toward the end of the experiment. In the other group, chicks underwent first a 6-h period of disturbed sleep after imprinting followed by a 6-h period of undisturbed rest. Those chicks did not form any memory of the imprinting stimulus in terms of attachment behavior, and the number of neurons in the IMM responding to the imprinting stimulus was significantly reduced at the end of the rest period. Thus, in the chicks allowed to sleep during the first 6 h after imprinting, sleep strengthened the response of the initial storage site in the IMM and possibly simultaneously facilitated the redistribution of the memory to S′. Overall, the observed pattern is remarkably consistent with reports from studies in mammals where sleep, specifically the repeated reactivation of neuronal representations during SWS, is thought to exert a twofold effect: An immediate strengthening of the initial memory representation (in the IMM in chicks), and a simultaneous more gradual redistribution and formation of a second representation in networks (S′) designated to serve as long-term store (Inostroza and Born, 2013), expressed by molecular changes in different areas of the brain (Solomonia and McCabe, 2015). Furthermore, the two memories formed are distinct in their function. While both memory traces are sufficient to elicit a response toward the imprinting stimulus, only memories in S′ influenced the acquisition of a heat-reinforced discrimination task in which the imprinted objects served as discriminanda (Honey et al., 1995). This suggests that a putative sleep-induced redistribution of the imprinting memory toward S′ goes along with a transformation of the memory such that the representation in S′ can be more flexibly applied in a different context.

There is an increase in EEG SWA (1–4 Hz) during sleep in birds. Chicks allowed to sleep after imprinting training showed an increase in this and the neighboring 5–6 Hz band, suggestive for a link between sleep slow oscillations and the formation of imprinting memory (Jackson et al., 2008). To test this possibility in a subsequent study the same researchers selectively manipulated slow EEG activity recorded in the left IMM during sleep after imprinting training (Nicol and McCabe, abstract presented at the SfN, 2013). After imprinting, chicks were allowed to sleep for 6 h either (i) undisturbed, or (ii) with sleep disturbed when EEG activity in the 5–6 Hz frequency band exceeded a threshold criterion, or (iii) with sleep disturbed when EEG slow oscillations in the 0.5–2.5 Hz frequency range exceeded a threshold criterion. For sleep disturbance chicks were placed on a running wheel, which turned for 15 s as soon as the threshold criterion was exceeded. While the first two groups of chicks, i.e., undisturbed sleep, and sleep disturbances in the 5–6 Hz range, exhibited behavioral signs of imprinting memory tested after 5, 21 and 29 h, the groups with sleep disturbances in the 0.5–2.5 Hz slow oscillation range displayed a significantly weaker long-term imprinting memory after 21 and 29 h. These observations provide evidence for a causal role of EEG SWA in the formation of a long-term memory representation of the imprinting stimulus. The findings, of course, do not exclude additional contributions of REM sleep to the formation of an imprinting memory. Such contribution is suggested, for example, by the fact that REM sleep seems to be a prevalent sleep stage during early development not only in mammals but also in birds (Scriba et al., 2013). However, presently clear evidence for an involvement of REM sleep in filial imprinting is missing (Solodkin et al., 1985).

To summarize, sleep is of critical importance for the formation of long-term imprinting memory in chicks. Specifically, sleep leads to the recruitment of additional neurons responding to the imprinting stimulus in the left IMM which suggests an immediate strengthening effect of sleep on the initial representation formed in this network. Moreover, the studies revealed hints for a causal role of EEG SWA after imprinting training for the formation of a long-term imprinting memory. In particular, SWA suppression effectively impairing long-term memory formation when applied during a 6-h post-training interval. This speaks for the view that SWA specifically supports the redistribution of the representation from the IMM to the unknown locus S′.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮอร์นและเพื่อนร่วมงาน (Jackson et al. 2008) แสดงให้เห็นว่า นอนหลับระหว่าง h 9 แรกหลัง imprinting ฝึกอบรมเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรวมยาวนานงานสกรีนพิมพ์หน่วยความจำ กับรอบระยะเวลานี้อาจจะครอบคลุมการถ่ายโอนข้อมูลหน่วยความจำจากการ IMM ไป S′ การศึกษานี้เปรียบเทียบ 2 กลุ่มของสัตว์: กลุ่มหนึ่งได้รับอนุญาตให้นอนสำหรับ 6 h หลังจาก imprinting ฝึกตาม ด้วย h 6 ของเหลือกีดกัน กลุ่มนี้ได้พัฒนาหน่วยความจำที่มีเสถียรภาพกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์และจำนวนของเซลล์ประสาทใน IMM ที่ตอบสนองต่อการกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์สองเท่าของการทดลอง ในการอื่น ๆ กลุ่ม ลูกไก่ผ่านก่อนระยะเวลา 6 ชั่วโมงของการนอนหลับถูกรบกวนหลังงานสกรีนพิมพ์ตาม ด้วยระยะเวลา 6 ชม.มีเหลือ ลูกไก่เหล่านั้นไม่ได้รูปหน่วยความจำกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์ในแง่ของเอกสารแนบ และจำนวนของเซลล์ประสาทใน IMM ที่ตอบสนองต่อการกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในตอนท้ายของรอบระยะเวลาที่เหลือ ดังนั้น ในลูกไก่ที่ได้รับอนุญาตให้พักในช่วงแรก 6 ชม.หลังจากงานสกรีนพิมพ์ นอนหลับการตอบสนองของเว็บไซต์เริ่มต้นเก็บ IMM เข้มแข็ง และอาจจะพร้อมอำนวยความสะดวกแจกจ่ายหน่วยความจำให้ S′ โดยรวม รูปแบบการสังเกตเป็นอย่างน่าทึ่งที่สอดคล้องกับรายงานจากการศึกษาในการเลี้ยงลูกด้วยนมที่นอนหลับ โดยเฉพาะเปิดซ้ำของเส้นประสาทแทนระหว่าง SWS เป็นความคิดที่ออกแรงผลสองเท่า: การเข้มแข็งทันทีของการแสดงเริ่มต้นหน่วยความจำ (ใน IMM ในลูกไก่), และกระจายค่อย ๆ มากขึ้นพร้อมกัน และก่อตัวของการนำเสนอที่สองในเครือข่าย (S′) กำหนดให้เป็นระยะยาวเก็บ (Inostroza และเกิด , 2013), แสดง โดยการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลในบริเวณต่าง ๆ ของสมอง (Solomonia และ McCabe, 2015) นอกจากนี้ ความทรงจำที่สองที่เกิดขึ้นจะแตกต่างในการทำงาน ในขณะที่ร่องรอยทั้งหน่วยความจำเพียงพอเพื่อตอบสนองต่อการกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์ เพียงความทรงจำใน S′ อิทธิพลการซื้อของงานปฏิบัติเสริมความร้อนที่วัตถุ imprinted หน้าที่เป็น discriminanda (ฮันนี่ et al. 1995) นี้แสดงให้เห็นว่า ห้ามนอนหลับเกิด putative หน่วยงานสกรีนพิมพ์ไปทาง S′ ความไปพร้อมกับการแปลงหน่วยความจำเช่นที่แสดงใน S′ สามารถใช้อย่างยืดหยุ่นมากขึ้นในบริบทแตกต่างกันมีการเพิ่มขึ้นของ SWA EEG (1 – 4 Hz) ระหว่างการนอนหลับในนก ลูกไก่ที่ได้รับอนุญาตให้นอนหลังจาก imprinting ฝึกแสดงการเพิ่มขึ้นนี้และใกล้เคียง 5-6 Hz วง ชี้นำสำหรับการเชื่อมโยงระหว่างนอนหลับช้าแกว่งและการก่อตัวของ imprinting หน่วยความจำ (Jackson et al. 2008) การทดสอบความเป็นไปได้นี้ในการศึกษาต่อมา นักวิจัยเดียวกันเลือกจัดการกิจกรรม EEG ช้าที่บันทึกใน IMM ซ้ายระหว่างการนอนหลับหลัง imprinting ฝึก (หำและ McCabe บทคัดย่อที่นำเสนอใน SfN, 2013) หลังจากงานสกรีนพิมพ์ ลูกไก่ได้รับอนุญาตให้นอนสำหรับ 6 h (i) สงบ หรือ (ii) มีการนอนหลับถูกรบกวนเมื่อ EEG กิจกรรมใน 5 – 6 Hz ถี่เกินเกณฑ์เกณฑ์ หรือ (iii) มีการนอนหลับถูกรบกวนเมื่อ EEG ช้าแกว่งใน 0.5 – 2.5 Hz ความถี่เกินเกณฑ์เกณฑ์ สำหรับการนอนหลับ รบกวนลูกไก่ที่อยู่บนล้อวิ่ง ที่ 15 s ทันทีที่เกินเกณฑ์ที่เกณฑ์ ในขณะที่กลุ่มสองครั้งแรกของเจี๊ยบ เช่น เสริมการนอนหลับ และรบกวนการนอนหลับในช่วง 5 – 6 Hz แสดงอาการพฤติกรรมของหน่วยความจำในการทดสอบหลัง 5, 21 และ 29 h imprinting กลุ่มที่มีหลับใน 0.5 – 2.5 Hz สั่นช้าช่วงแสดงหน่วยความจำงานสกรีนพิมพ์ระยะยาวอ่อนอย่างมีนัยสำคัญหลังจาก 21 และ 29 h ข้อสังเกตเหล่านี้มีหลักฐานสำหรับบทบาทเชิงสาเหตุของ EEG SWA ในการก่อตัวของการแสดงหน่วยความจำระยะยาวกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์ ผลการวิจัย แน่นอน รวมผลงานเพิ่มเติมของ REM การนอนหลับการก่อตัวหน่วยความจำมีงานสกรีนพิมพ์ ผลงานดังกล่าวแนะนำ เช่น โดยความจริงที่ว่าหลับน่าจะ เป็นขั้นการนอนหลับที่พบบ่อยในระหว่างช่วงพัฒนาไม่เพียงแต่ ในการเลี้ยงลูกด้วยนม แต่ยังอยู่ ในนก (Scriba et al. 2013) อย่างไรก็ตาม หลักฐานที่ชัดเจนปัจจุบันสำหรับการมีส่วนร่วมของการนอนหลับ REM ในงานสกรีนพิมพ์ยากหาย (Solodkin et al. 1985)เพื่อสรุป นอนหลับมีความสำคัญสำหรับการสร้างระยะยาว imprinting หน่วยความจำในลูกไก่ เฉพาะ นอนหลับนำไปสู่การคัดเลือกสรรหาเพิ่มเติมเซลล์ประสาทที่ตอบสนองต่อการกระตุ้นงานสกรีนพิมพ์ใน IMM ซ้ายซึ่งแสดงให้เห็นผลเสริมสร้างความทันทีของการนอนหลับในการแสดงครั้งแรก ที่เกิดขึ้นในเครือข่ายนี้ นอกจากนี้ การศึกษาเปิดเผยคำแนะนำสำหรับบทบาทเชิงสาเหตุของ EEG SWA หลังการฝึกอบรมสำหรับการก่อตัวของหน่วยความจำระยะยาวของงานสกรีนพิมพ์ imprinting ในเฉพาะ SWA ปราบปรามที่มีประสิทธิภาพทำให้การก่อตัวหน่วยความจำระยะยาวเมื่อใช้ระหว่างช่วง 6 ชม.หลังการฝึกอบรม นี้พูดมองว่า SWA โดยเฉพาะสนับสนุนการแจกจ่ายการแสดงจากการ IMM ไปทีไม่รู้จัก S′

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอร์นและเพื่อนร่วมงาน (แจ็คสัน et al., 2008) แสดงให้เห็นถึงการนอนหลับว่าในช่วง 9 ชั่วโมงแรกหลังจาก imprinting การฝึกอบรมเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรวมของหน่วยความจำที่ประทับที่ยั่งยืนกับช่วงเวลานี้มีแนวโน้มที่ครอบคลุมการถ่ายโอนข้อมูลหน่วยความจำจาก IMM ​​เพื่อควบคุม S ' การศึกษาครั้งนี้เมื่อเทียบกับสองกลุ่มของสัตว์: กลุ่มหนึ่งที่ได้รับอนุญาตให้นอนหลับเป็นเวลา 6 ชั่วโมงหลังจาก imprinting การฝึกอบรมตามด้วย 6 ชั่วโมงของการกีดกันที่เหลือ กลุ่มนี้ได้รับการพัฒนาหน่วยความจำที่มั่นคงสำหรับกระตุ้นประทับและจำนวนของเซลล์ประสาทใน IMM การตอบสนองต่อสิ่งเร้าประทับเป็นสองเท่าในช่วงท้ายของการทดลอง ในกลุ่มอื่น ๆ ลูกไก่ขนานแรกเป็นระยะเวลา 6 ชั่วโมงของการนอนหลับรบกวนหลังจากประทับตามมาด้วยระยะเวลา 6 ชั่วโมงส่วนที่เหลือที่ไม่ถูกรบกวน ลูกไก่เหล่านั้นไม่ได้รูปแบบหน่วยความจำใด ๆ ของการกระตุ้นประทับในแง่ของพฤติกรรมที่แนบมาและจำนวนของเซลล์ประสาทใน IMM การตอบสนองต่อสิ่งเร้าประทับที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ณ วันสิ้นงวดส่วนที่เหลือ ดังนั้นในลูกไก่รับอนุญาตให้นอนในช่วง 6 ชั่วโมงแรกหลังจากที่ประทับนอนหลับมีความเข้มแข็งตอบสนองของเว็บไซต์การจัดเก็บข้อมูลในเบื้องต้น IMM และอาจจะเป็นพร้อมกันอำนวยความสะดวกในการแจกจ่ายของหน่วยความจำที่จะ S ' โดยรวม, รูปแบบการสังเกตมีความสอดคล้องกันอย่างน่าทึ่งที่มีรายงานจากการศึกษาในสัตว์ที่การนอนหลับโดยเฉพาะการเปิดซ้ำแล้วซ้ำอีกของการเป็นตัวแทนของเซลล์ประสาทในช่วง SWS ก็คิดว่าจะออกแรงผลสองเท่า: การเสริมสร้างความเข้มแข็งทันทีแทนหน่วยความจำครั้งแรก (ใน IMM ในลูกไก่) และพร้อมกันแจกจ่ายค่อยๆมากขึ้นและการก่อตัวของตัวแทนที่สองในเครือข่าย (S) กำหนดให้ทำหน้าที่เป็นร้านค้าในระยะยาว (Inostroza และเกิด 2013) แสดงโดยการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลในพื้นที่ที่แตกต่างกันของสมอง (Solomonia และ McCabe, 2015) นอกจากนี้ทั้งสองความทรงจำที่เกิดขึ้นมีความแตกต่างในการทำงานของพวกเขา ขณะที่ทั้งสองร่องรอยหน่วยความจำมีเพียงพอที่จะกระตุ้นการตอบสนองต่อการกระตุ้นการพิมพ์ที่เป็นเพียงความทรงจำใน S 'อิทธิพลเข้าซื้อกิจการของงานที่เลือกปฏิบัติความร้อนเสริมในวัตถุที่ตราตรึงใจทำหน้าที่เป็น discriminanda นี้ (น้ำผึ้ง et al., 1995) นี้แสดงให้เห็นว่าการกระจายการนอนหลับที่เกิดสมมุติของหน่วยความจำที่ประทับไปยัง S 'ไปพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของหน่วยความจำดังกล่าวว่าเป็นตัวแทนใน S ที่สามารถนำมาประยุกต์ใช้ความยืดหยุ่นมากขึ้นในบริบทที่แตกต่างกัน.

มีการเพิ่มขึ้นใน EEG SWA (1 คือ -4 Hz) ในระหว่างการนอนหลับนก ลูกไก่รับอนุญาตให้นอนหลังการฝึกอบรมประทับพบว่าเพิ่มขึ้นในเรื่องนี้และใกล้เคียงวง 5-6 เฮิรตซ์ชี้นำสำหรับการเชื่อมโยงระหว่างการแกว่งช้านอนหลับและการก่อตัวของหน่วยความจำที่ประทับ (แจ็คสัน et al., 2008) เพื่อทดสอบความเป็นไปได้ในการศึกษาต่อมานักวิจัยเดียวกันคัดเลือกจัดการกิจกรรม EEG ช้าบันทึกไว้ใน IMM ซ้ายระหว่างการนอนหลับหลังจาก imprinting การฝึกอบรม (โรลและ McCabe นามธรรมนำเสนอในที่ SFN, 2013) หลังจากประทับลูกไก่ได้รับอนุญาตให้นอนเวลา 6 ชั่วโมง (i) ไม่ถูกรบกวนหรือ (ii) กับการนอนหลับรบกวนเมื่อกิจกรรม EEG ในแถบความถี่ 5-6 Hz เกินเกณฑ์เกณฑ์หรือ (iii) กับการนอนหลับรบกวนเมื่อ EEG ช้า แกว่งในช่วงความถี่ 0.5-2.5 Hz เกินเกณฑ์เกณฑ์ สำหรับการนอนหลับลูกไก่รบกวนถูกวางไว้บนล้อวิ่งซึ่งเปิดเป็นเวลา 15 วินาทีเร็วที่สุดเท่าที่เกณฑ์เกณฑ์เกิน ขณะที่ทั้งสองกลุ่มแรกของลูกไก่คือการนอนหลับที่ไม่ถูกรบกวนและรบกวนการนอนหลับอยู่ในช่วง 5-6 เฮิรตซ์แสดงสัญญาณพฤติกรรมของหน่วยความจำประทับทดสอบหลังจากที่ 5, 21 และ 29 ชั่วโมงกลุ่มที่มีการรบกวนการนอนหลับใน 0.5-2.5 เฮิร์ตซ์ ช่วงผันผวนช้าแสดงหน่วยความจำที่ประทับในระยะยาวอย่างมีนัยสำคัญปรับตัวลดลงหลัง 21 และ 29 ชั่วโมง ข้อสังเกตเหล่านี้ให้หลักฐานสำหรับบทบาทสาเหตุของ EEG SWA ในรูปแบบของการแสดงหน่วยความจำระยะยาวของการกระตุ้นที่ประทับ ผลการวิจัยของหลักสูตรไม่ได้ยกเว้นสมทบเพิ่มเติมของการนอนหลับ REM การก่อตัวของหน่วยความจำที่ประทับนั้น ผลงานดังกล่าวเป็นข้อเสนอแนะสำหรับตัวอย่างเช่นความจริงที่ว่านอนหลับ REM ดูเหมือนว่าจะเป็นขั้นตอนการนอนหลับที่แพร่หลายในช่วงต้นของการพัฒนาไม่เพียง แต่ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วย แต่ยังอยู่ในนก (Scriba et al., 2013) อย่างไรก็ตามหลักฐานปัจจุบันที่ชัดเจนสำหรับการมีส่วนร่วมของการนอนหลับ REM ในประทับกตัญญูมีการขาดหายไป (Solodkin et al., 1985).

เพื่อสรุปการนอนหลับเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับการก่อตัวของหน่วยความจำประทับในระยะยาวลูกไก่ โดยเฉพาะการนอนหลับจะนำไปสู่การรับสมัครเพิ่มเติมของเซลล์ประสาทตอบสนองต่อสิ่งเร้าประทับใน IMM ซ้ายซึ่งแสดงให้เห็นผลทันทีเสริมสร้างความเข้มแข็งของการนอนหลับในการแสดงครั้งแรกที่เกิดขึ้นในเครือข่ายนี้ นอกจากนี้ยังมีการศึกษาพบว่าคำแนะนำสำหรับการมีบทบาทเชิงสาเหตุของ EEG SWA หลังจาก imprinting การฝึกอบรมเพื่อการพัฒนาของหน่วยความจำที่ประทับในระยะยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง SWA ปราบปรามอย่างมีประสิทธิภาพ impairing ก่อตัวหน่วยความจำในระยะยาวเมื่อนำมาใช้ในช่วง 6 ชั่วโมงที่ผ่านมาช่วงเวลาหลังการฝึกอบรม นี้พูดสำหรับมุมมองที่ SWA เฉพาะสนับสนุนการกระจายของการเป็นตัวแทนจาก IMM ​​เข้าสถานทีเอสที่ไม่รู้จัก '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาและเพื่อนร่วมงาน ( Jackson et al . , 2008 ) พบว่าในช่วงก่อนนอน 9 ชั่วโมงหลังจากการฝึกอบรม imprinting สำคัญรวมถึงความจำหน่วยความจำ กับช่วงเวลานี้อาจครอบคลุมการถ่ายโอนข้อมูลหน่วยความจำจาก IMM เพื่อดูแล . การศึกษานี้เปรียบเทียบ 2 กลุ่มสัตว์ : กลุ่มหนึ่งได้รับอนุญาตให้นอน 6 ชั่วโมงหลังการฝึกความจำตามด้วย 6 ชั่วโมงของการไม่ได้พักผ่อน กลุ่มนี้พัฒนาความจำที่มั่นคงสำหรับ imprinting กระตุ้นจำนวนเซลล์ประสาทใน IMM เพื่อตอบสนองความจำกระตุ้นสองเท่าในช่วงท้ายของการทดลอง ในกลุ่มอื่น ๆ , ลูกไก่ได้รับแรกของระยะเวลา 6-h รบกวนการนอนหลับหลังจากที่พิมพ์ตามระยะเวลา 6-h ของเก็บพัก ลูกไก่เหล่านั้นไม่ได้รูปแบบของหน่วยความจำใด ๆของการกระตุ้นในแง่ของพฤติกรรม imprinting สิ่งที่แนบ และจำนวนเซลล์ประสาทใน IMM เพื่อตอบสนองความจำกระตุ้นอย่างมีนัยสำคัญลดลงในช่วงปลายของส่วนที่เหลือ ดังนั้น ในลูกไก่ได้รับอนุญาตให้นอนในช่วงก่อน 6 ชั่วโมง หลังจากใส่ความ นอนเพิ่มการตอบสนองของเว็บไซต์ที่เก็บเริ่มต้นใน อิม และอาจจะพร้อมช่วยแจกจ่ายของหน่วยความจำของพวกเขา . โดยรวมแล้ว สังเกตลวดลายบนสอดคล้องกับรายงานจากการศึกษาในสัตว์ที่หลับ โดยเฉพาะสถานะของการเป็นตัวแทนในซ้ำ SWS , เป็นความคิดที่ออกแรงผลเป็นสองเท่า : เพิ่มทันทีของการเป็นตัวแทนความทรงจำครั้งแรก ( ใน อิม ลูกไก่ ) , และการกระจายค่อยๆขึ้นพร้อมกันและการก่อตัวของการแสดงที่สอง เครือข่าย ( MBC ) เขต เพื่อใช้เป็นร้านระยะยาว ( inostroza และเกิด 2013 ) แสดงโดยการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลในพื้นที่ต่าง ๆของสมอง ( และ solomonia แมคเคบ 2015 ) นอกจากนี้ ความทรงจำสองรูปแบบจะแตกต่างกันในการทำงานของพวกเขา ในขณะที่ทั้งสองหน่วยความจำร่องรอยมีเพียงพอที่จะกระตุ้นการตอบสนองต่อการกระตุ้นความจำ , ในความทรงจำเท่านั้นที่ได้รับอิทธิพลการเสริมความร้อน ปฏิบัติงานที่ตราตรึงวัตถุ ทำหน้าที่เป็น discriminanda ( ที่รัก et al . , 1995 ) นี้แสดงให้เห็นว่าการนอนหลับซึ่งสามารถแจกจ่ายของ imprinting ของหน่วยความจำ ต่อนั้นไปพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของความจำที่เป็นตัวแทนของพวกเขาสามารถมีความยืดหยุ่นมากขึ้นที่ใช้ในบริบทที่แตกต่างกันมีการเพิ่มขึ้นในกิจกรรม EEG ( 1 – 4 Hz ) ในระหว่างนอนในนก ลูกไก่ได้รับอนุญาตให้นอนหลังการฝึกอบรม imprinting พบเพิ่มในนี้และใกล้เคียง 5 – 6 เฮิรตซ์วงดนตรี ข้อเสนอแนะสำหรับการเชื่อมโยงระหว่างนอนช้า การสั่นและการก่อตัวของความจำหน่วยความจำ ( Jackson et al . , 2008 ) เพื่อทดสอบความเป็นไปได้ในการศึกษานักวิจัยเดียวกันตามมาเลือกจัดการกิจกรรมคลื่นสมองช้า บันทึกไว้ใน อิม ซ้ายในระหว่างการนอนหลับ หลังจากใส่ความการฝึกอบรมและ นิโคโล แมคเคบ สรุปเสนอใน sfn 2013 ) หลังจากพิมพ์ , ลูกไก่ได้รับอนุญาตให้นอน 6 ชั่วโมงเหมือนกัน ( ผม ) ถูกรบกวน หรือ ( 2 ) รบกวนการนอนหลับเมื่อสมองกิจกรรมใน 5 – 6 Hz แถบความถี่เกินเกณฑ์ เกณฑ์ หรือ ( iii ) รบกวนการนอนหลับเมื่อสมองช้า การสั่นใน 0.5 – 2.5 Hz ความถี่ช่วงเกินเกณฑ์มาตรฐาน สำหรับรบกวนการนอนหลับลูกไก่ถูกวางไว้บนวิ่งล้อ ซึ่งเปิด 15 วินาที ทันทีที่เกณฑ์เกณฑ์เกิน ในขณะที่สองคนแรกของกลุ่มสาวๆ คือ ไม่นอน และนอน แปรปรวนในช่วง 5 – 6 Hz มีสัญญาณพฤติกรรมของความจำหน่วยความจำทดสอบหลังจาก 5 , 21 และ 29 ชั่วโมง กลุ่มนอนแปรปรวนใน 0.5 – 2.5 เฮิรตซ์สั่นสะเทือนช้าช่วงแสดงอย่างแข็งแกร่งระยะยาวความจำหน่วยความจำหลังจาก 21 และ 29 ชั่วโมง สังเกตเหล่านี้มีหลักฐานสำหรับบทบาทเชิงสาเหตุของ EEG ซ่าในการเป็นตัวแทนความทรงจำระยะยาวของ imprinting กระตุ้น ข้อมูล แน่นอน ไม่รวมเงินเพิ่มของ REM การนอนหลับการฝังใจของหน่วยความจำ ผลงานดังกล่าว เสนอ ตัวอย่างเช่น โดยข้อเท็จจริงว่า การนอนหลับ REM น่าจะเป็นเวทีนอนที่แพร่หลายในช่วงต้นการพัฒนาไม่เพียง แต่ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม แต่ในนก ( scriba et al . , 2013 ) อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันหลักฐานที่ชัดเจนสำหรับการมีส่วนร่วมของการนอนหลับ REM ในเรื่องความจำหายไป ( solodkin et al . , 1985 )สรุป นอนเป็นสำคัญที่สำคัญสำหรับการสร้างความจำระยะยาวความจำในลูกไก่ โดยเฉพาะนอนนำไปสู่การสรรหาประสาทเพิ่มเติมเพื่อตอบสนองความจำกระตุ้นในด้านซ้าย อิม ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มผลทันทีของการนอนหลับเมื่อการแสดงเริ่มต้นขึ้นในเครือข่ายนี้ นอกจากนี้การศึกษาพบคำแนะนำสำหรับสาเหตุที่บทบาทของคลื่นสมอง ซ่า หลังจากใส่ความการฝึกอบรมสำหรับการก่อตัวของระยะยาวความจำหน่วยความจำ โดยเฉพาะการจัดตั้งกิจกรรม impairing ความจำระยะยาวได้อย่างมีประสิทธิภาพเมื่อใช้ใน 6-h โพสต์การฝึกอบรมช่วง นี้พูดสำหรับมุมมองที่ทั้งสองโดยเฉพาะสนับสนุนการกระจายของตัวแทนจากกระทรวงแรงงานเพื่อตนนั้นไม่รู้จัก s .