2 Development From The Viewpoint of

2 Development From The Viewpoint of Convergence
Why are some countries poor while others are rich? What explains the success stories
of economic development, and how can we learn from the failures? How do we make
sense of the enormous inequalities that we see, both within and across questions? These,
among others, are the “big questions” of economic development.
It is fair to say that the model of econonomic growth pioneered by Robert Solow (1956)
has had a fundamental impact on “big-question” development economics. For theory,
calibration and empirical exercises that begin from this starting point, see, e.g., Lucas
(1990), Mankiw, Romer and Weil (1992), Barro (1991), Parente and Prescott (2000)
and Banerjee and Duflo (2005). Solow’s pathbreaking work introduced the notion of
convergence: countries with a low endowment of capital relative to labor will have a
high rate of return to capital (by the “law” of diminishing returns). Consequently, a
given addition to the capital stock will have a larger impact on per-capita income. It
follows that, controlling for parameters such as savings rates and population growth
rates, poorer countries will tend to grow faster and hence will catch up, converge to the
levels of well-being enjoyed by their richer counterparts. Under this view, development
is largely a matter of getting some economic and demographic parameters right and then
settling down to wait.
To be sure, savings and demography are not the only factors that qualify the argument.
Anything that systematically affects the marginal addition to per-capita income must
be controlled for, including variables such as investment in “human capital” or harderto-
quantify factors such as “political climate” or “corruption”. A failure to observe
convergence must be traced to one or another of these “parameters”.
Convergence relies on diminishing returns to “capital”. If this is our assumed starting
2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 การพัฒนาจากมุมมองของการลู่เข้า
ทำไมบางประเทศยากจนในขณะที่คนอื่นรวย สิ่งที่อธิบายเรื่องราวความสำเร็จ
การพัฒนาทางเศรษฐกิจ และวิธีที่เราสามารถเรียนรู้จากความล้มเหลว ? เราจะทำ
ความรู้สึกของอสมการที่ใหญ่หลวงที่เราเห็นทั้งภายในและข้ามข้อ เหล่านี้
หมู่คนอื่น ๆ , " คำถามใหญ่ " ของการพัฒนาทางเศรษฐกิจ
มันยุติธรรมที่จะกล่าวว่ารูปแบบของการเติบโต econonomic บุกเบิกโดยโรเบิร์ต โซโลว์ ( 1956 )
มีผลกระทบพื้นฐานเรื่อง " เศรษฐศาสตร์การพัฒนาคำถามใหญ่ " สำหรับทฤษฎี
และสอบเทียบเชิงประจักษ์แบบฝึกหัดที่เริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นนี้ เห็น เช่น ลูคัส
( 1990 ) , mankiw โรเมอร์ Weil , และ ( 1992 ) , บาร์โร ( 1991 ) , และ parente เพรสคอตต์ ( 2000 ) และ บาเนอร์จี และ duflo
( 2005 )โซโลว์ก็ pathbreaking งานแนะนำความคิดของ
บรรจบ : ประเทศที่มีการบริจาคทุนต่ำ เมื่อเทียบกับแรงงานจะมีอัตราผลตอบแทนต่อทุนสูง
( โดย " กฎหมาย " ของผลตอบแทนลดน้อยถอยลง ) ดังนั้น ,
ให้เพิ่มทุนจะมีผลกระทบขนาดใหญ่รายได้ต่อหัว ครับผมตามที่ , ควบคุมพารามิเตอร์เช่นอัตราการออมและ
การเจริญเติบโตของประชากรอัตราประเทศยากจนมีแนวโน้มที่จะเติบโตได้เร็วขึ้น และจึง จะจับขึ้นเป็นระดับอยู่ดีกินดีมีความสุข
โดยคู่รวยของพวกเขา ในมุมมองนี้ , การพัฒนา
เป็นส่วนใหญ่เรื่องของการบางทางเศรษฐกิจและประชากรพารามิเตอร์ถูกต้องแล้ว

นั่งรอ ให้ แน่ใจ ออมทรัพย์ และประชากรไม่เพียงปัจจัยที่มีคุณสมบัติ
การโต้เถียงอะไรที่มีผลต่อต้นทุนอย่างเป็นระบบ นอกจากนี้ รายได้ต่อหัวจะ
ถูกควบคุม , รวมทั้งตัวแปร เช่น การลงทุนใน " ทุนมนุษย์ " หรือ harderto -
หาปัจจัยเช่น " บรรยากาศทางการเมือง " หรือ " การคอรัปชั่น " ความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตาม
ลู่ต้องสืบอย่างหนึ่งของเหล่านี้ " ตัวแปร " .
บรรจบอาศัยผลตอบแทนลดน้อยถอยลงเป็น " ทุน "ถ้าเป็นเราคิดว่าเริ่ม
2