Oh, I don't mind telling a story ag

Oh, I don't mind telling a story against myself. That creature had
gone a little way when she began to limp and show every sign of being
foot-sore. Presently she came to a halt, and hailed a four-wheeler which
was passing. I managed to be close to her so as to hear the address, but
I need not have been so anxious, for she sang it out loud enough to
be heard at the other side of the street, 'Drive to 13, Duncan Street,
Houndsditch,' she cried. This begins to look genuine, I thought, and
having seen her safely inside, I perched myself behind. That's an art
which every detective should be an expert at. Well, away we rattled, and
never drew rein until we reached the street in question. I hopped off
before we came to the door, and strolled down the street in an easy,
lounging way. I saw the cab pull up. The driver jumped down, and I saw
him open the door and stand expectantly. Nothing came out though. When
I reached him he was groping about frantically in the empty cab, and
giving vent to the finest assorted collection of oaths that ever I
listened to. There was no sign or trace of his passenger, and I fear it
will be some time before he gets his fare. On inquiring at Number 13
we found that the house belonged to a respectable paperhanger, named
Keswick, and that no one of the name either of Sawyer or Dennis had ever
been heard of there."

"You don't mean to say," I cried, in amazement, "that that tottering,
feeble old woman was able to get out of the cab while it was in motion,
without either you or the driver seeing her?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โอ้ ฉันไม่สนใจบอกเรื่องราวกับตัวเอง สิ่งมีชีวิตที่มีไปวิธีเล็กน้อยเมื่อเธอเริ่ม limp และแสดงเครื่องหมายทุกที่เจ็บเท้า ปัจจุบันเธอมาสะดุดหยุดชะงัก และ four-wheeler เป็นคำยกย่องที่ไม่ผ่าน ฉันจัดการเพื่อใกล้ชิดกับเธอเพื่อให้ได้ยินอยู่ แต่ฉันต้องไม่กังวลดังนั้น สำหรับเธอสร้างมันดัง ๆ พอถึงได้ยินที่อีกด้านหนึ่งของถนน, ' ขับไป 13 ดันแคน StreetHoundsditch เธอร้อง นี้เริ่มค้นคิด ของแท้ และฉันไม่เห็นเธอภายในอย่างปลอดภัย เพียงตัวเองอยู่เบื้องหลัง ที่เป็นงานศิลปะนักสืบที่ทุกควรเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ ดี เก็บเรา rattled และไม่เคยดึงบังเหียนจนเราถึงถนนในคำถาม ฉัน hopped ออกก่อนที่เรามาถึงประตู และ strolled ลงห้องพักวิธีพักผ่อน ผมเห็นแท็กซี่ที่ดึง ไดรเวอร์ไปลง และฉันเห็นเขาเปิดประตู และยืน expectantly ไม่มีอะไรออกมาแม้ว่า เมื่อไปถึงเขาเขาถูกคล้าหาเกี่ยวกับเมามันในแท็กซี่ว่าง และให้ระบายการดีสารพันคอลเลกชันของ oaths ที่เคยฉันฟัง มีไม่มีเครื่องหมายหรือติดตามผู้โดยสารของเขา และฉันกลัวจะเป็นเวลาก่อนที่เขาได้รับอาหารของเขา ในการสอบถามที่หมายเลข 13เราพบว่า บ้านเป็นสมาชิก paperhanger เกียรติ ชื่อKeswick และที่ไม่มีหนึ่งชื่อได้ Sawyer หรือเดนนิสได้เคยการได้ยินมี""คุณไม่ได้หมายความ ว่า ข้า ในความประหลาดใจ "ที่ว่า totteringหญิงเบาได้รับจากแหล่งในขณะที่ในการเคลื่อนไหวโดยคุณหรือโปรแกรมควบคุมที่เห็นเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอ้ ฉันไม่ได้บอกเรื่องราวกับตัวเอง ที่สิ่งมีชีวิตมี
ไปทางเล็ก ๆ เมื่อเธอเริ่มย้วย และแสดงทุกป้ายเป็น
เท้าเจ็บ ตอนนี้เธอมาหยุด และยกย่องว่าเป็นสี่ล้อซึ่ง
แค่ผ่านมา ผมได้สนิทกับเธอเพื่อที่จะได้ยินอยู่ แต่ไม่ต้อง
ผมร้อนใจ เธอร้องออกมาเสียงดังพอที่จะ
ได้ยินที่อีกฝั่งของถนนขับไป 13 , ถนน , ดันแคน
houndsditch ' หล่อนร้อง นี้เริ่มดูแท้ ผมคิดและ
มีเห็นเธอข้างใน ผมเกาะตัวไว้ มันเป็นศิลปะ
ซึ่งทุกนักสืบควรเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ อืม เราตกใจและ
เคยวาดบังเหียน จนเราเข้าถนนในคำถาม ฉัน hopped ปิด
ก่อนที่เราจะมาที่ประตู และเดินเล่นตามถนนในง่าย
เอกเขนก .ผมเห็นรถดึงขึ้น คนขับกระโดดลงและผมเห็น
เขาเปิดประตูและยืนหวัง . ไม่มีอะไรออกมาเลย เมื่อฉันไปถึงเขา เขาลูบคลำ
เรื่องเมามันในแท็กซี่ว่างและ
ให้ระบายเลิศสารพัน คอลเลกชันของคำสาบานที่ฉันเคย
ฟัง . ไม่มีวี่แววหรือร่องรอยของผู้โดยสาร ผมกลัวมัน
จะใช้เวลาก่อนที่เขาจะเดินทางของเขาต่อสอบถามที่เบอร์ 13
เราพบว่าบ้านเป็นของ paperhanger มีหน้ามีตา ชื่อ
เคส และไม่มีใครที่ชื่อเหมือนกันของซอว์เยอร์ หรือ เดนนิส เคยได้ยินจากที่นั่น
"

" ไม่ได้หมายความว่า " ฉันร้องด้วยความประหลาดใจ " ที่โซเซ ,
อ่อนแอ หญิงชราก็ออกมาจากรถ ขณะที่มันเคลื่อนที่ได้ โดยไม่ต้องให้คุณ
หรือไดรเวอร์ที่เห็นเธอ ?