IntroductionInsects have played a v

Introduction
Insects have played a very important role as a source of food in
the history of human nutrition, especially in developing countries
(Bodenheimer, 1951). Insects (on a dry weight basis) have very
high crude protein content and insect proteins have been reported
to be a good source of essential amino acids, equivalent or even
superior to soy protein (Frinke, deFoliart, & Benevenga, 1989). Protein
concentrates from insects have even been compared to that of
casein (Ozimek et al., 1985). In general, insect protein tends to be
low in sulphur-containing amino acids but high in lysine and threonine,
one or both of which may be deficient in cereals. Insects are
generally a rich source of fat, as well as being a good source of vitamins
and minerals (Banjo, Lawall, & Songonuga, 2006; Malaisse &
Parent, 1980; Oliveira, DeCavalho, DeSouza, & Simao, 1976).
The consumption of insects has been documented in Japan,
Thailand, Africa, Latin America, Australia, Mexico and other parts
of the developing world where they represent a cheap source of
good quality protein (de Foliart, 1999; Mitsuhashi, 1997; YhoungAree,
Puwastein, & Attig, 1997). The indigenous population in northeast
India uses a variety of insects as food, one of which is the eri
silkworm (Samia ricinii). The prepupae and pupae of eri silkworm
are considered a delicacy in northeast India; however, the harvesting
and sale of eri silkworm prepupae and pupae is still informal
and it is sold only in local markets. In Assam, the consumption of
silkworm pupae is not restricted to eri (Attacus ricinii) alone but
others such as muga (Antheraea assama) and mulberry (Bombyx
mori) are also consumed. The consumption was highest for eri
(87.7%), followed by muga (57.4%) and mulberry (24.6%) (Mishra,
Hazarika, Narain, & Mahanta, 2003).
Information on consumption of silkworm pupae in some countries
is available, with limited data on the proximate composition.
Published work includes chemical composition of the pupae of B.
mori L. (Pereira, Ferrarese-Filho, Matsushita, & DeSouza, 2003;
Rao, 1994) and Antheraea pernyi (Zhou & Han, 2006a). In China,
the use of silkworm pupae as food has been practised since ancient
times and silkworm has been recently approved as a new food
source by the Ministry of Health of the Republic of China (Zhou
& Han, 2006b). However, there appears to be no study on the nutrient
composition or protein quality of eri silkworm (S. ricinii) prepupae
or pupae. Therefore the study was undertaken to evaluate the
nutritional potential of eri silkworm, based on its chemical composition
and protein quality evaluation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
แมลงมีบทบาทสำคัญมากเป็นแหล่งที่มาของอาหารใน
ประวัติศาสตร์ของโภชนาการของมนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศกำลังพัฒนา
(Bodenheimer 1951) แมลง (บนพื้นฐานของน้ำหนักแห้ง) มีมาก
โปรตีนสูงและโปรตีนแมลงที่ได้รับรายงาน
ว่าจะเป็นแหล่งที่ดีของกรดอะมิโนที่จำเป็นเทียบเท่าหรือ
ดีกว่าโปรตีนจากถั่วเหลือง (Frinke, deFoliart และ Benevenga, 1989) โปรตีน
มุ่งเน้นจากแมลงได้รับการเปรียบเทียบกับ
เคซีน (Ozimek et al., 1985) โดยทั่วไปโปรตีนแมลงมีแนวโน้มที่จะ
อยู่ในระดับต่ำกำมะถันที่มีกรดอะมิโนสูง แต่ในไลซีนและ threonine,
หนึ่งหรือทั้งสองซึ่งอาจจะขาดในธัญพืช แมลง
โดยทั่วไปเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยไขมันเช่นเดียวกับการเป็นแหล่งที่ดีของวิตามิน
และแร่ธาตุ (แบนโจ Lawall และ Songonuga 2006; Malaisse และ
ผู้ปกครอง, 1980; Oliveira, DeCavalho, DeSouza และซิเมา, 1976).
การบริโภค ของแมลงที่ได้รับการรับรองในประเทศญี่ปุ่น,
ไทย, แอฟริกา, ละตินอเมริกา, ออสเตรเลีย, เม็กซิโกและส่วนอื่น ๆ
ของโลกที่กำลังพัฒนาที่พวกเขาเป็นตัวแทนของแหล่งที่มาของราคาถูกของ
โปรตีนที่มีคุณภาพดี (เด Foliart 1999; Mitsuhashi 1997; YhoungAree,
Puwastein และ แอตติกจ์, 1997) ประชากรพื้นเมืองในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ของอินเดียจะใช้ความหลากหลายของแมลงเป็นอาหารอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งเป็นหนอน
ไหม (Samia ricinii) prepupae และดักแด้ของหนอนไหม
จะถือว่าเป็นอาหารอันโอชะในภาคตะวันออกเฉียงเหนืออินเดีย แต่การเก็บเกี่ยว
และการขายของหนอนไหมเจริญ prepupae ดักแด้และยังคงเป็นทางการ
และจะมีขายเฉพาะในตลาดท้องถิ่น ในรัฐอัสสัมการบริโภคของ
ดักแด้ไหมไม่ได้ จำกัด Eri (Attacus ricinii) เพียงอย่างเดียว แต่
คนอื่น ๆ เช่น Muga (Antheraea assama) และใบหม่อน (Bombyx
Mori) นอกจากนี้ยังมีการบริโภค การบริโภคสูงสุดสำหรับ Eri
(87.7%) ตามด้วย Muga (57.4%) และใบหม่อน (24.6%) (Mishra,
Hazarika, Narain และ Mahanta 2003).
ข้อมูลเกี่ยวกับการบริโภคดักแด้ไหมในบางประเทศ
สามารถใช้ได้กับ . ข้อมูลที่ จำกัด อยู่กับองค์ประกอบใกล้เคียง
ทำงานเผยแพร่รวมถึงองค์ประกอบทางเคมีของดักแด้ของ B.
Mori ลิตร (Pereira, Ferrarese-Filho, Matsushita และ DeSouza 2003;
ราว 1994) และ Antheraea pernyi (โจว & ฮัน, 2006a) ในประเทศจีน
ใช้ดักแด้ไหมเป็นอาหารได้รับการฝึกมาตั้งแต่โบราณ
ครั้งและไหมที่เพิ่งได้รับการอนุมัติเป็นอาหารใหม่
ที่มาจากกระทรวงสาธารณสุขของสาธารณรัฐจีน (โจว
& ฮัน 2006b) แต่ดูเหมือนจะไม่มีการศึกษาเกี่ยวกับสารอาหารที่
องค์ประกอบหรือคุณภาพของโปรตีนไหมอีรี่ (เอส ricinii) prepupae
หรือดักแด้ ดังนั้นการศึกษาได้ดำเนินการในการประเมิน
ที่มีศักยภาพทางโภชนาการของ Eri ไหมขึ้นอยู่กับองค์ประกอบทางเคมีของมัน
และการประเมินคุณภาพของโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมลงบทนำ
มีบทบาทสำคัญมากเป็นแหล่งที่มาของอาหารใน
ประวัติศาสตร์ของโภชนาการของมนุษย์ โดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนา
( bodenheimer , 1951 ) แมลง ( บนพื้นฐานของน้ำหนักแห้งมีปริมาณโปรตีนหยาบ )
และแมลงสูง โปรตีนมีรายงาน
เป็นแหล่งที่ดีของกรดอะมิโน เทียบเท่าหรือเหนือกว่าด้วยซ้ำ
โปรตีนถั่วเหลือง ( frinke defoliart & benevenga , , ,1989 ) โปรตีนเข้มข้นจากแมลงได้

( เมื่อเทียบกับที่ของเคซีน โอซิเม็ก et al . , 1985 ) โดยทั่วไปโปรตีนแมลงมีแนวโน้มที่จะ
ต่ำกำมะถันที่มีกรดอะมิโนไลซีน และถ่ายทอดวิชาแต่สูง
, หนึ่งหรือทั้งสองซึ่งอาจจะขาดในธัญพืช แมลง
โดยทั่วไปแหล่งอุดมไปด้วยไขมัน ตลอดจนเป็นแหล่งที่ดีของวิตามินและแร่ธาตุ (
& songonuga เลาเอิลแบนโจ , , ,2006 ; malaisse &
พ่อแม่ , 1980 ; Oliveira , decavalho desouza & , , ซิเมา , 1976 ) .
การบริโภคของแมลงที่ได้รับการบันทึกไว้ในญี่ปุ่น
ประเทศไทย แอฟริกา ลาติน อเมริกา ออสเตรเลีย เม็กซิโก และส่วนอื่น ๆของโลกที่พัฒนาแล้ว

พวกเขาเป็นตัวแทนของแหล่งที่มาของโปรตีนคุณภาพดีราคาถูก ( เดอ foliart , 1999 ; mitsuhashi , 1997 ; yhoungaree
puwastein , &แอ๊ตติ , 1997 )ประชากรพื้นเมืองในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
อินเดียที่ใช้ความหลากหลายของแมลงเป็นอาหาร ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ เอริ
ไหม ( ซาเมีย ricinii ) และที่ prepupae ดักแด้ไหมป่าอีรี่
ถือว่าเป็นอาหารอันโอชะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย อย่างไรก็ตาม การเก็บเกี่ยวและการขาย prepupae ไหม

เอริใช้ยังไม่เป็นทางการ และมีขายเฉพาะในตลาดท้องถิ่น ในรัฐอัสสัม การบริโภค
ที่ใช้ดักแด้ไหมที่ไม่ จำกัด กับ เอริ ( ตาคั ricinii ) คนเดียว แต่คนอื่น ๆเช่น หัวใจห้องล่างซ้าย (
antheraea assama ) และหม่อน ( Bombyx Mori
) ยังใช้ การบริโภคสูงสุดสำหรับเอริ
( ร้อยละ 87.7 และ ) รองลงมาคือ หัวใจห้องล่างซ้าย ( 57.4 % ) หม่อน ( 24.6 % ) ( Mishra
hazarika กระหืดกระหอบ , , , มหนฺต มะ& , 2003 ) .
ข้อมูลเกี่ยวกับการใช้ดักแด้ไหมในบางประเทศ
พร้อมใช้งานด้วยข้อมูลที่ จำกัด ในองค์ประกอบโดยประมาณ .
ผลงานตีพิมพ์รวมถึงองค์ประกอบทางเคมีของดักแด้ของ B .
โมริลิตร ( Pereira , ferrarese ฟิลโฮ มัทสึชิตะ & desouza , 2003 ;
Rao , 1994 ) และ antheraea pernyi ( โจว&ฮัน 2006a ) ในประเทศจีน
การใช้ดักแด้ไหมเป็นอาหารที่ได้รับการฝึกมาตั้งแต่สมัยโบราณและได้รับอนุมัติเมื่อเร็ว ๆ นี้ไหม

อาหารใหม่เป็นแหล่งข่าวจากกระทรวงสาธารณสุขของสาธารณรัฐจีน ( โจว
&ฮัน 2006b ) อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า จะไม่มีการศึกษาปริมาณสารอาหาร
หรือคุณภาพโปรตีนไหมป่าอีรี่ ( เอส ricinii ) prepupae
หรือดักแด้ . ดังนั้น การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินศักยภาพทางโภชนาการ
ไหมป่าอีรี่ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบทางเคมีของ
และ การประเมินคุณภาพโปรตีน