The policy of charging for drugs an

The policy of charging for drugs and medical services in public health facilities
was established in the Thai health systems in 1945. An informal exemption mechanism
for the poor, at the discretion of the health worker, was implemented along with
user charges. Informal exemption has gradually evolved into a systematic meantesting
scheme based on household income. A Low Income Card was issued every
three years since 1981 for households below a defined poverty line.
Government employees and retirees and their dependents including parents,
spouse and not more than three children (less than 20 years old) are generously provided
with medical care coverage. An employer liability Workmen’s Compensation
Scheme for work related illness, injury and death compensation was the foundation
for the recent development of tripartite Social Insurance for formal sector private
employees for non-work related illnesses, maternity, disability and death compensation.
Finally, a voluntary community based health insurance scheme has now
developed into a publicly subsidized voluntary Health Card Scheme. Voluntary
private insurance has long existed in Thailand, providing coverage to the better-off
groups.
Various social and health protection schemes developed at different paces
resulting in variations in terms of benefit packages, provider payment methods,
financing sources, level of government subsidy, efficiency and quality of care. However,
by 1996, 30 percent of the population were still uninsured (1) (the number of
uninsured varies due to different estimation methods). Current policy discussions
focus on efficiency improvement, reduction of inequity within the insured population,
and the extension of insurance coverage to the entire population.
This chapter provides an overview of insurance systems in Thailand, describing
its principle, objective, trends of coverage, key characteristics and weaknesses.
Characteristics of the uninsured will be highlighted. Based on these analyses,
recommendation on reform was proposed to achieve greater efficiency, equity and
universal coverage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายของประจุยาและบริการทางการแพทย์สาธารณสุขในถูกตั้งขึ้นในระบบสุขภาพไทยได้ในปีค.ศ. 1945 กลไกการยกเว้นไม่สำหรับคนจน ที่ผู้ปฏิบัติงานสุขภาพ ถูกนำมาใช้ด้วยค่าธรรมเนียมของผู้ใช้ ยกเว้นไม่ได้ค่อย ๆ พัฒนาเป็น meantesting ระบบโครงร่างตามรายได้ ออกบัตรรายได้ต่ำทุกสามปีตั้งแต่ 1981 สำหรับครัวเรือนต่ำกว่าเส้นความยากจนกำหนดไว้พนักงานราชการ และผู้เกษียณ และผู้อยู่ในอุปการะของตนรวมทั้งผู้ปกครองคู่สมรสและเด็กไม่เกิน 3 คน (น้อยกว่า 20 ปี) ท่านให้ด้วยความครอบคลุมของแพทย์ ความผิดนายจ้างค่าตอบแทนของสบู่โครงร่างสำหรับการทำงานที่เกี่ยวข้องกับค่าตอบแทนที่เจ็บป่วย บาดเจ็บ และเสียชีวิตเป็นรากฐานการพัฒนาล่าสุดของประกันสังคม tripartite สำหรับทางภาคเอกชนพนักงานไม่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วย คลอด พิการ และตายแทนในที่สุด แผนประกันสุขภาพโดยความสมัครใจของชุมชนได้ทันทีพัฒนาเป็นการทดแทนกันได้อย่างเปิดเผยสมัครใจสุขภาพบัตรแบบ ความสมัครใจส่วนตัวประกันมีชีวิตอยู่ในประเทศไทย ให้ครอบคลุมเพื่อการ better-off นานกลุ่มต่าง ๆ ทางด้านสังคมและสุขภาพป้องกันแผนพัฒนาพุ่งสูงในความแตกต่างในแง่ของประโยชน์ของแพ็คเกจ วิธีการชำระเงินผู้ให้บริการทางการเงินแหล่ง ระดับของเงินสมทบของรัฐบาล ประสิทธิภาพ และคุณภาพของ อย่างไรก็ตามโดย 1996, 30 เปอร์เซ็นต์ของประชากรยังไม่มีประกัน (1) (จำนวนไม่มีประกันเนื่องจากวิธีการประเมินที่แตกต่างกัน) แตกต่างกันไป อภิปรายนโยบายปัจจุบันเน้นปรับปรุงประสิทธิภาพ ลด inequity ภายในประชากรประกันและขยายประกันให้ประชากรทั้งหมดบทนี้แสดงภาพรวมของระบบประกันภัยในประเทศไทย อธิบายแนวโน้มของวัตถุประสงค์ หลักการ ความครอบคลุม คีย์ลักษณะและจุดอ่อนจะเน้นลักษณะของการไม่มีประกัน ตามการวิเคราะห์เหล่านี้มีเสนอคำแนะนำในการปฏิรูปให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น หุ้น และความครอบคลุมสากล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายการเรียกเก็บเงินสำหรับยาเสพติดและการบริการทางการแพทย์สิ่งอำนวยความสะดวกในสุขภาพของประชาชนได้รับการก่อตั้งขึ้นในระบบสุขภาพของไทยในปี 1945 ได้รับการยกเว้นกลไกทางการสำหรับคนยากจนที่ดุลพินิจของผู้ปฏิบัติงานด้านสุขภาพที่ถูกนำมาใช้พร้อมกับค่าใช้จ่ายของผู้ใช้ ได้รับการยกเว้นไม่เป็นทางการมีการพัฒนาค่อยๆเป็น meantesting ระบบรูปแบบขึ้นอยู่กับรายได้ของครัวเรือน บัตรมีรายได้น้อยออกทุกสามปีนับตั้งแต่ปี 1981 สำหรับครัวเรือนที่ต่ำกว่าเส้นความยากจนที่กำหนดไว้. พนักงานรัฐบาลและเกษียณอายุและอยู่ในความอุปการะของพวกเขารวมทั้งพ่อแม่ของคู่สมรสและไม่เกินสามเด็ก (ต่ำกว่า 20 ปี) ที่มีให้อย่างไม่เห็นแก่ตัวที่มีความคุ้มครองการรักษาพยาบาล. ความรับผิดของนายจ้างเงินทดแทนโครงการเจ็บป่วยทำงานที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บและการชดเชยความตายเป็นรากฐานสำหรับการพัฒนาล่าสุดของการประกันสังคมไตรภาคีสำหรับภาคอย่างเป็นทางการส่วนตัวพนักงานสำหรับการเจ็บป่วยที่ไม่เกี่ยวข้องกับการทำงานคลอดบุตรทุพพลภาพและการชดเชยความตาย. สุดท้ายชุมชนที่สมัครใจ ตามโครงการประกันสุขภาพที่มีตอนนี้กลายมาเป็นความสมัครใจของสาธารณชนเงินอุดหนุนโครงการบัตรสุขภาพ อาสาสมัครประกันภัยเอกชนมีชีวิตอยู่นานในประเทศไทยให้ความคุ้มครองไปยังดีกว่าการปิดกลุ่ม. ต่างๆทางสังคมและแผนคุ้มครองสุขภาพการพัฒนาที่ก้าวที่แตกต่างกันส่งผลให้การเปลี่ยนแปลงในแง่ของแพคเกจประโยชน์วิธีการชำระเงินผู้ให้บริการแหล่งเงินกู้ระดับของเงินอุดหนุนของรัฐบาลที่มีประสิทธิภาพและคุณภาพของการดูแล อย่างไรก็ตามจากปี 1996 ร้อยละ 30 ของประชากรที่ยังไม่มีประกันภัย (1) (จำนวนประกันภัยแตกต่างกันอันเนื่องมาจากวิธีการประเมินที่แตกต่างกัน) การอภิปรายนโยบายปัจจุบันมุ่งเน้นการปรับปรุงประสิทธิภาพการลดลงของความไม่เสมอภาคในประชากรผู้ประกันตน, และการขยายความคุ้มครองประกันประชากรทั้งหมด. บทนี้ให้ภาพรวมของระบบการประกันในประเทศไทยอธิบายหลักการของวัตถุประสงค์แนวโน้มของความคุ้มครองลักษณะสำคัญและจุดอ่อน. ลักษณะของประกันภัยจะมีการเน้น บนพื้นฐานของการวิเคราะห์เหล่านี้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการปฏิรูปที่เสนอเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพมากขึ้นผู้ถือหุ้นและหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายของการเรียกเก็บเงินเพื่อให้ยา และบริการทางการแพทย์สาธารณสุขเครื่อง
ก่อตั้งขึ้นในระบบสุขภาพไทย ในปี 1945 แบบยกเว้นกลไก
คนจน ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของเจ้าหน้าที่สาธารณสุขได้ดำเนินการพร้อมกับ
ค่าธรรมเนียมผู้ใช้ ยกเว้น ทางการได้ค่อยๆพัฒนาเป็นระบบ meantesting
โครงการบนพื้นฐานของรายได้ครัวเรือนบัตรรายได้น้อยออกทุก ๆ 3 ปี ตั้งแต่ปี 1981
ครัวเรือนที่กำหนดด้านล่างเส้นความยากจน .
ข้าราชการและพนักงานผู้เกษียณอายุและบริวารของตน รวมทั้งผู้ปกครอง
คู่สมรสและไม่เกินสามคน ( น้อยกว่า 20 ปี ) เพื่อให้
ที่มีความคุ้มครองการดูแลทางการแพทย์ โครงการชดเชย
นายจ้างรับผิดเงินสำหรับการทำงานที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยการบาดเจ็บและความตายการมูลนิธิ
สำหรับการพัฒนาล่าสุดของการประกันสังคมไตรภาคีเพื่อพนักงานเอกชน
เป็นทางการภาคไม่ใช่งานที่เกี่ยวข้องกับการ คลอดบุตร เงินชดเชยการเสียชีวิต พิการ และ .
ในที่สุด โครงการประกันสุขภาพโดยชุมชน ขณะนี้ได้พัฒนาเป็นแบบสมัครใจ
อุดหนุนโครงการบัตรสุขภาพ . โดย
ประกันส่วนบุคคลได้มีอยู่ในไทยให้ครอบคลุมถึงกลุ่มดีกว่า
.
ต่างๆ ทางสังคม และการคุ้มครองสุขภาพแผนพัฒนาที่ก้าวแตกต่างกัน
เป็นผลในการเปลี่ยนแปลงในแง่ของแพคเกจประโยชน์ วิธีการชําระเงินให้
แหล่งการเงิน ระดับของเงินอุดหนุน ประสิทธิภาพและคุณภาพของการดูแล อย่างไรก็ตาม
โดยปี 1996ร้อยละ 30 ของประชากรยังไม่มีประกัน ( 1 ) จํานวน
ประกันจะแตกต่างกันตามวิธีการประมาณที่แตกต่างกัน ) สนทนา
นโยบายปัจจุบันในการปรับปรุงประสิทธิภาพ การลดความไม่เสมอภาคภายในประชากรประกัน
และส่วนขยายของการประกันต่อประชากรทั้งหมด .
บทนี้จะให้ภาพรวมของระบบประกันภัยในประเทศไทย , อธิบาย
หลักการของมันวัตถุประสงค์ แนวโน้มของความครอบคลุม ลักษณะสำคัญและจุดอ่อน .
ลักษณะของประกันสุขภาพ จะเน้น จากการวิเคราะห์เหล่านี้
แนะนำการปฏิรูปเสนอเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพมากขึ้น และความเที่ยงตรง
ถ้วนหน้า .