Chen Rong passed her and went strai

Chen Rong passed her and went straight into the room.

The area was lavishly decorated. The first thing that caught Chen Rong’s eyes was a three feet tall coral. It was superior than the one she had casually smashed in Ping in both luster and integrity.

And yet this precious object was so casually placed on a mahogany table.

Chen Rong withdrew her gaze, curtsied to the woman sitting on the divan by the exquisite jade wall divider in the center of the room and greeted her: “Aunt.”

The woman was in her forties. Her skin was smooth and plump. Her long face, on which she wore a faint smile, was without a trace of wrinkle.

Behind her was a young woman in her late twenties whom Chen Rong had met before. She was the one who had come to expose her malingering that day. Chen Rong knew her as Chen Yuan’s concubine.

She was, nonetheless, one of Lady Ruan’s people. She was clever and competent, and was favored by Chen Yuan. Despite being a concubine, her status was much higher than those of common concubines.

Lady Ruan smiled at Chen Rong in appraisal and then pointed to a chair: “Have a seat.”

“Aye.”

Chen Rong went to the chair and unreservedly sat down… From start to finish, her conducts were both untactful and graceless. Unknowingly, Lady Ruan’s slender eyebrows had knitted.

“Ah Rong, I’ve just arrived in Nan’yang a few days ago,” the older lady gently began as she watched Chen Rong silently sit with her head bowed. “I’ve been busy with so many things that I’ve neglected you. I hope you didn’t mind.”

“I’d never dare to,” Chen Rong quickly bowed to her.

Lady Ruan gave an unhurried smile. “I shall be your mother in place of your absent parents. Don’t stand on ceremony.”

“Aye.”

Lady Ruan withdrew her gaze, the smile on her face now diminished, as she said, “Ah Rong, you’ll turn 15 next month, won’t you?”

Had she called me here to talk about my marriage? Chen Rong’s heart pounded.

She bowed again, replying: “Aye, your memory is very good, aunt.”

Lady Ruan sighed. “You’re soon to be a young lady of fifteen.”

There was a reprehensive undertone in her voice that Chen Rong did not understand.

If Chen Rong didn’t understand something, then it was the same as if she hadn’t heard it. For a moment, she remained looking down dutifully and betrayed no guilt on her face.

The crease between Lady Ruan’s brow couldn’t help worsening.

She lifted her cup, took a sip of milk and then slowly inquired, “Who’s managing Ah Rong’s courtyard?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินร่องผ่านเธอ และเดินตรงเข้าไปในห้องหรูหรามีตกแต่งพื้นที่ สิ่งแรกที่จับตาเฉินรองคือ ปะการังสามฟุตสูง มันก็เหนือกว่าแบบสบาย ๆ เธอได้ถูกทุบในปิงในเงาและความซื่อสัตย์และยังได้ วัตถุนี้มีค่าจึงตั้งใจวางบนโต๊ะไม้มะฮอกกานีเฉินร้องถอนตัวเธอจ้องมอง ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนฐานรองที่ curtsied โดยแบ่งผนังหยกที่สวยงามของห้องพัก และรับการต้อนรับเธอ: "ป้า"ผู้หญิงเป็นในเซี่ยงไฮ้ของเธอ ผิวของเธอได้เรียบ และอวบ ใบหน้ายาว ที่เธอสวมรอยยิ้มจาง ๆ แก้ไขริ้วรอยเธอเป็นหญิงสาววัยยี่สิบต้น ๆ ของเธอปลายที่ร่องเฉินได้พบก่อน เธอเป็นผู้หนึ่งที่ได้มาเปิดเผยเธอ malingering ที่วันนั้น รองเฉินรู้ว่าเธอเป็นนางสนมเฉินหยวนเธอ กระนั้น ท่านผู้หญิงเรือนอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอฉลาด และมีอำนาจ และเป็นที่ชื่นชอบ โดยเฉินหยวน แม้จะเป็นนางสนม สถานะของเธอก็สูงกว่าของทั่วไปสนมเรือนผู้หญิงยิ้มที่เฉินร่องในการประเมิน และจากนั้น ชี้ไปยังเก้าอี้: "มีนั่ง""เอ"รองเฉินไปเก้าอี้ และราคาคะนั่งลง... ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอทำได้ทั้ง untactful และ graceless ไม่รู้ มีถักเลดี้เรือนเรียวคิ้ว"อา ร็อง ฉันได้เข้ามาใน Nan'yang มาหลายวันแล้ว, " เลดี้เก่าค่อย ๆ เริ่มเป็นเธอดูเฉินรองนั่งเงียบ ๆ กับหัวของเธอลง "ฉันยุ่งกับหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันเคยละเลยคุณ ฉันหวังว่า คุณไม่ทราบ""ผมจะไม่กล้าที่จะ เฉินร่องเร็วโค้งคำนับกับเธอผู้หญิงเรือนให้เป็นรอยยิ้มที่ค่อย ๆ "ฉันจะรับคุณแม่แทนคุณพ่อแม่ที่ขาด ไม่ยืนเอง""เอ"ผู้หญิงเรือนถอนตัวจ้องมองเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอตอนนี้ลด ลง เธอกล่าว "ร่อง Ah คุณจะเปิด 15 เดือนถัดไป จะไม่คุณ"เธอได้เรียกลูกที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการแต่งงานของฉัน หัวใจเฉินรองทุบเธอโค้งคำนับอีกครั้ง ตอบ: "เป็นหน่วยความจำของคุณเอ ดี ป้า"ผู้หญิงเรือนถอนหายใจ "คุณเร็ว ๆ นี้จะ มีหญิงสาวสิบห้า"มีการแนะนำ reprehensive ในเสียงของเธอที่ไม่เข้าใจรองเฉินถ้าร่องเฉินไม่เข้าใจบางสิ่งบางอย่าง แล้วมันเป็นเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยิน สำหรับช่วงเวลา เธอยังคงอยู่ มองลงเวลา และทรยศไม่ผิดหน้าของเธอรอยย่นระหว่างคิ้วผู้หญิงเรือนไม่ให้เลวลงเธอยกถ้วยของเธอ เอาจิบนม และจากนั้น ค่อย ๆ ถาม "ผู้จัดการลานร่อง Ah"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินร่องผ่านเธอและเดินตรงเข้ามาในห้อง. พื้นที่ที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา สิ่งแรกที่จับสายตาของเฉินร่องเป็นสามฟุตปะการังสูง มันเป็นดีกว่าหนึ่งที่เธอได้ถูกทุบลวกในปิงทั้งความมันวาวและความซื่อสัตย์. และยังวัตถุที่มีค่านี้ที่วางไว้เพื่อลวกบนโต๊ะไม้มะฮอกกานี. เฉินร่องถอนตัวออกจ้องมองเธอ curtsied กับผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมโดยหยกประณีต กั้นผนังในใจกลางของห้องและการต้อนรับของเธอว่า "ป้า." ผู้หญิงที่อยู่ในวัยสี่สิบของเธอ ผิวของเธอเป็นไปอย่างราบรื่นและอวบอ้วน ใบหน้ายาวของเธอซึ่งเธอสวมรอยยิ้มจาง ๆ เป็นไปอย่างไร้ร่องรอยของริ้วรอย. ด้านหลังของเธอเป็นหญิงสาวในวัยยี่สิบปลายของเธอซึ่งเฉินร่องเคยพบกันมาก่อน เธอเป็นคนเดียวที่ได้มาเพื่อแสดงการแสร้งป่วยของเธอในวันนั้น เฉินร่องรู้ว่าเธอเป็นนางสนมเฉินหยวน. เธอเป็นกระนั้นหนึ่งในคนเลดี้เรือนของ เธอเป็นคนฉลาดและมีอำนาจและได้รับการสนับสนุนจากเฉินหยวน แม้จะเป็นนางสนมสถานะของเธอสูงกว่าบรรดานางสนมที่พบบ่อย. เลดี้เรือนยิ้มเฉินร่องในการประเมินแล้วชี้ไปที่เก้าอี้ ". มีที่นั่ง" "ใช่". เฉินร่องไปเก้าอี้และตรงไปตรงมานั่ง ลง ... ตั้งแต่ต้นจนจบดำเนินการของเธอทั้งสอง untactful และสง่างาม ไม่รู้เลดี้เรือนของคิ้วเรียวได้ถัก. "อาร่องผมได้มาถึงเพียงแค่ใน Nan'yang ไม่กี่วันที่ผ่านมา" ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเบา ๆ เริ่มต้นที่เธอเฝ้าดูเฉินร่องเงียบ ๆ นั่งอยู่กับเธอก้มศีรษะ "ฉันเคยยุ่งกับหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมเคยทอดทิ้งคุณ ฉันหวังว่าคุณไม่ได้ใจ. " " ฉันไม่เคยกล้าที่จะ "เฉินได้อย่างรวดเร็วร่องโค้งคำนับให้กับเธอ. เลดี้ Ruan ให้รอยยิ้มค่อยๆ "ฉันจะเป็นแม่ของคุณในสถานที่ของพ่อแม่ขาดของคุณ อย่ายืนบนพระราชพิธี. " " ใช่. " เลดี้ Ruan ถอนตัวออกจ้องมองเธอรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอในขณะนี้ลดลงขณะที่เธอกล่าวว่า" อาร่องคุณจะเปิด 15 เดือนถัดไปจะไม่ให้คุณ? " มีเธอ เรียกว่าผมมาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการแต่งงานของฉันได้อย่างไร หัวใจของเฉินร่องโขลก. เธอโค้งคำนับอีกครั้งตอบ: ". ใช่ความจำของคุณเป็นสิ่งที่ดีมากป้า" เลดี้ Ruan ถอนหายใจ "คุณเร็ว ๆ นี้จะเป็นหญิงสาวสิบห้า." มีแผ่ว Reprehensive ในเสียงของเธอที่โรงเฉินไม่เข้าใจก็คือ. หากเฉินร่องไม่เข้าใจบางสิ่งบางอย่างแล้วมันก็เหมือนกับว่าเธอไม่เคยได้ยิน มัน. สำหรับช่วงเวลาที่เธอยังคงมองลงมาตามหน้าที่และการทรยศไม่มีความผิดบนใบหน้าของเธอ. รอยย่นระหว่างคิ้วเลดี้ Ruan ไม่สามารถช่วยให้เลวร้ายลง. เธอยกถ้วยของเธอเอาจิบนมแล้วค่อยๆถาม "ใครเป็นคอร์ทยาร์ดผู้จัดการอาร่อง ? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินหยงผ่านเธอ และเดินตรงเข้าไปในห้องพื้นที่ที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา . สิ่งแรกที่ติด เฉิน ร่องตา เป็นสามฟุต ปะการัง มันเหนือกว่าที่เธอตั้งใจทุบปิงทั้งเงาและความสมบูรณ์แต่สิ่งที่มีค่านี้ง่ายๆ วางอยู่บนโต๊ะ มะฮอกกานีเชนร้องถอนสายตาของเธอดูแต๋วๆนะให้ผู้หญิงนั่งบนโซฟาโดยงดงามหยกผนังแบ่งในศูนย์กลางของห้องและทักทายเธอว่า " ป้า "ผู้หญิงในวัยสี่สิบของเธอ ผิวก็เนียน อวบอิ่ม หน้ายาวของเธอที่เธอใส่ รอยยิ้มบางๆ ก็ไม่มีร่องรอยยับด้านหลังของเธอเป็นหญิงสาวในวัยยี่สิบปลายของเธอที่เฉินหยงเคยพบกันมาก่อน เธอเป็นคนมาเปิดเผยเธอคนแกล้งป่วยที่วัน เฉินหยงรู้ว่านางเป็นสนมเฉินหยวน .เธอ กระนั้น หนึ่งของ เลดี้ เรือนคน เธอฉลาดและมีความสามารถ และเป็นที่โปรดปรานของเฉินหยวน แม้จะเป็นเมียน้อย สถานะของเธอนั้นสูงกว่าคนปกติผู้หญิงเรือนยิ้มให้เฉินร่องในการประเมินแล้วชี้ไปที่เก้าอี้ " นั่ง "" ใช่ " .เฉินหยงไปเก้าอี้และไม่อั้น นั่งลง . . . . . . . ตั้งแต่เริ่มต้นจนเสร็จสิ้น เธอจึงเป็นทั้ง untactful และ graceless . ไม่รู้ว่า เลดี้เรื เรียวคิ้วได้ถัก" อาหยง ผมเพิ่งจะมาถึง nan"yang สองสามวันก่อน " หญิงสูงวัยค่อยๆเริ่มเป็นเธอดูเงียบๆนั่งหัวเฉิน ร่องโค้งงอ " ผมยุ่งกับหลายๆอย่างที่ฉันทอดทิ้งเธอ ฉันหวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ "" ผมไม่กล้าที่จะ " เฉินหยงรีบก้มหัวให้เธอเลดี้ รวนให้รอยยิ้มที่ค่อยๆ . " ผมจะเป็นแม่ของลูกแทนพ่อแม่ขาดของคุณ อย่าเกรงใจเลย "" ใช่ " .เลดี้เรื ถอนสายตาของเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอตอนนี้ลดลง ขณะที่เธอกล่าวว่า " อาโรง คุณจะเปิด 15 เดือนหน้าไม่ใช่เหรอ "หล่อนเรียกฉันมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องการแต่งงานของฉัน ? หัวใจของเฉินรงตำ .เธอก้มหัวอีกครั้ง ตอบ : " ใช่ ความจำดีมาก ป้า " .เลดี้เรื ถอนใจ " คุณกำลังใกล้จะเป็นหญิงสาวอายุสิบห้า .มีตัวอย่างสินค้า reprehensive ในเสียงของเธอที่เฉินหยงไม่ได้เข้าใจถ้าเฉินหยงไม่ได้เข้าใจอะไร แล้วมันก็เหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยินมัน สักครู่เธอยังคงมองลงมาตามหน้าที่และทรยศไม่ความผิดบนใบหน้าของเธอรอยย่นระหว่างคิ้วของหญิงสาวเรือนไม่ได้เลวร้ายเธอยกถ้วยขึ้นจิบนมของเธอ แล้วค่อยๆ ถาม " ใครจัดการอาหยงเป็นลาน ? "