Oh no.. Oh no! Not good.. Where is it? I'm sure I put it in my bag!

Oh no.. Oh no! Not good.. Where is

Oh no.. Oh no! Not good.. Where is it? I'm sure I put it in my bag!" You frantically searched your room and then your bag for the lost sketchbook. As you threw some pillows off your bed and had thrown the entire content of your bag on the ground, you came to the conclusion that you must have lost it along the way. As you let yourself fall on the ground at the verge of crying, your mother called you.

"Honey? There is a lovely young man here at the door, who says that he has found something that belongs to you." You could hear the sigh at the end since you always lost your things.

Eh? Coming!" You yelled back and got to your feet, dusting off your clothes. You stumbled down the stairs and walked towards the hallway.

"Mum, who is i-" You stopped abruptly with talking when you saw who was at the door. Fubuki, the Fubuki Shirou, was standing on the doorstep, smiling in his usual charming way.

"Hey, (F/n)-san, I thought you might wanted this back." He pulled your rather worn out sketchbook from his bag.

"W-what!?" You simply stared at the book.

"Is something wrong?" He tilted his head slightly, looking questioningly at you.

"N-no! There's nothing wrong! I was just wondering.. ah, never mind." You shook your head and wanted to take the book from his hands, but he pulled them away.

"Wondering what?" He asked as you now stared at the spot where his hands had been a few second ago, your own hands still outstretched as well. You blinked a couple of times before it finally sunk in.

"Nothing! Really, it's nothing important!" You made an attempt to take the sketchbook from his hand, but he held up his other hand to stop you.

"No, why won't you tell me?"

"Because.. it was something stupid." You pouted and looked towards the ground.

"Well, then.." He sighed. "I'll keep this with me until you're ready to tell me. See you tomorrow." He was busy turning around as your mouth fell open.

"No, wait! That's it." You called and made another fruitless attempt to take back the sketchbook.

"What's it?" He turned around again. You sighed.

"I was wondering why you went through the trouble of bringing it to my house while you could've just given it to me tomorrow at school." You stared at the ground and then you heard a chuckle, making you look up again.

"Because I always see you carrying this around, so I when I saw it lying on the ground like that, I had a feeling that you would miss it." He held out the book towards you. You pouted slightly and looked at it. Then, very carefully you stretched your hand towards it and, when he didn't pull away, snatched it from his hands. You closed your eyes and let out a sigh of relief as you clutched the book against your breasts. Then, your eyes snapped open again.

"Have you looked in it?" You asked warily.

"I wouldn't dare." He smiled slightly. Just as you wanted to let out another sigh of relief, he continued talking.

"You draw beautifully, though. You did a good job on Hyoujyou." You blinked. If you hadn't known any better, you could've sworn that there was a hint of jealousy in his voice. Your head snapped back towards him.

"Oh, he's easy to draw, doesn't move that much." To your own surprise you sounded more dismissive than you had intended.

"Hmm.." He seemed to think for a moment.

"Honey? Are you going to let that poor boy out in the snow all day?" You nearly dropped the sketchbook when your mother suddenly called out.

"Ah! Uhm.. do you..?" You motioned to the door, but he shook his head.

"No, I have to go home now. See you later." He smiled once more before turning around and walking away. You stood there in the doorway, staring after him until he was out of sight. You let out a deep sigh. Maybe it was the gods' their sign that you weren't able to draw him or his techniques. You weren't good enough for him. You closed the door and ran upstairs before your mother could interrogate you. When you had locked the door of your room, you placed your sketchbook on the desk and fell down on your bed.

"I'm so incredibly stupid." You murmured to the sheets and then quickly fell asleep, not even bothering to change your clothes.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
โอ้ ไม่... โอ้ ไม่ ไม่ค่อยดี มันอยู่ไหน ฉันแน่ใจวางไว้ในกระเป๋าของฉัน" คุณเมามันค้นหาห้องพัก และกระเป๋าของคุณสำหรับ sketchbook สูญหาย ตามที่คุณโยนหมอนบางออกจากเตียงของคุณ และมีเนื้อหาทั้งหมดของถุงของคุณโยนบนพื้นดิน คุณมาสรุปว่าคุณต้องมีมันหายไปพร้อมกัน ขณะที่คุณปล่อยให้ตัวเองตกอยู่บนพื้นดินที่เจียนร้องไห้ แม่เรียกว่าคุณ"น้ำผึ้ง ได้รักชายหนุ่มที่นี่ที่ประตู ที่กล่าวว่า การที่ เขาได้พบสิ่งที่เป็นของคุณ" คุณสามารถได้ยินเสียงแยกกันท้ายตั้งแต่ที่คุณจะสูญเสียสิ่งที่คุณเอ๊ะ มา" คุณ yelled กลับมา และได้ไปที่เท้าของคุณ dusting ออกเสื้อผ้าของคุณ คุณ stumbled ลงบันได และเดินไปห้องโถง"มัม ใครมี i-" คุณหยุดกะทันหัน ด้วยพูดเมื่อคุณเห็นใครเป็นที่ประตู Fubuki, Fubuki Shirou ยืน ในเขาแห่งปกติยิ้ม" Hey, (F/n) -ซาน ฉันคิดว่า คุณอาจต้องนี้กลับ" เขาดึง sketchbook ของคุณแทนที่จะสวมใส่ออกจากกระเป๋าของเขา"W-อะไร?" เพียงแค่คุณจ้องไปที่หนังสือ"เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องหรือไม่" เขายืดศีรษะเล็กน้อย ดู questioningly ที่คุณ"N-ไม่ ไม่มีอะไรผิดพลาด ผมเพียงสงสัยว่า ... อา ไม่ทราบ" คุณจับหัวของคุณ และต้องการหนังสือจากมือของเขา แต่เขาทำลายไป"สงสัยอะไร" เขาถามเป็นคุณตอนนี้จ้องไปจุดที่มือได้กี่วินาทีผ่านมา มือของคุณเองยัง outstretched เช่นกัน คุณคันนั้นกะพริบสองครั้งก่อนก็จนแบบจม"Nothing! Really, it's nothing important!" You made an attempt to take the sketchbook from his hand, but he held up his other hand to stop you."No, why won't you tell me?""Because.. it was something stupid." You pouted and looked towards the ground."Well, then.." He sighed. "I'll keep this with me until you're ready to tell me. See you tomorrow." He was busy turning around as your mouth fell open."No, wait! That's it." You called and made another fruitless attempt to take back the sketchbook."What's it?" He turned around again. You sighed."I was wondering why you went through the trouble of bringing it to my house while you could've just given it to me tomorrow at school." You stared at the ground and then you heard a chuckle, making you look up again."Because I always see you carrying this around, so I when I saw it lying on the ground like that, I had a feeling that you would miss it." He held out the book towards you. You pouted slightly and looked at it. Then, very carefully you stretched your hand towards it and, when he didn't pull away, snatched it from his hands. You closed your eyes and let out a sigh of relief as you clutched the book against your breasts. Then, your eyes snapped open again."Have you looked in it?" You asked warily."I wouldn't dare." He smiled slightly. Just as you wanted to let out another sigh of relief, he continued talking."You draw beautifully, though. You did a good job on Hyoujyou." You blinked. If you hadn't known any better, you could've sworn that there was a hint of jealousy in his voice. Your head snapped back towards him."Oh, he's easy to draw, doesn't move that much." To your own surprise you sounded more dismissive than you had intended."Hmm.." He seemed to think for a moment."Honey? Are you going to let that poor boy out in the snow all day?" You nearly dropped the sketchbook when your mother suddenly called out."Ah! Uhm.. do you..?" You motioned to the door, but he shook his head."No, I have to go home now. See you later." He smiled once more before turning around and walking away. You stood there in the doorway, staring after him until he was out of sight. You let out a deep sigh. Maybe it was the gods' their sign that you weren't able to draw him or his techniques. You weren't good enough for him. You closed the door and ran upstairs before your mother could interrogate you. When you had locked the door of your room, you placed your sketchbook on the desk and fell down on your bed."I'm so incredibly stupid." You murmured to the sheets and then quickly fell asleep, not even bothering to change your clothes.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
โอ้ ไม่ โอ้ ไม่ ! ไม่เก่ง . . . . . . . มันอยู่ไหน ? ฉันว่าฉันใส่มันในกระเป๋าของฉัน ! คุณเมามันค้นหาห้องของคุณแล้วของคุณกระเป๋าสูญหาย สมุดวาดเขียน จะ threw some pillows off bed your ( had thrown ชน โอกาสของ bag your on the ground จาก came to the ลักมั้ย must เวลา lost it along the way . คุณปล่อยให้ตัวเองล้มลงบนพื้นดินที่เกือบจะร้องไห้แม่ของคุณเรียกคุณ

" ที่รัก ? มีหนุ่มที่น่ารักอยู่ที่ประตู ที่กล่าวว่าเขาได้พบบางสิ่งที่เป็นของคุณ คุณได้ยินเสียงถอนหายใจที่สิ้นสุดเนื่องจากคุณมักจะสูญเสียของคุณ

เอ๊ะ มาแล้ว ! " ที่คุณตะโกนกลับ และต้องลุกขึ้นปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้าของคุณ คุณเดินโซเซลงบันได เดินไปที่ห้องโถง แม่

"ที่ฉัน " เธอหยุดชะงักกับพูดเมื่อคุณเห็นใครอยู่ที่ประตู ฟุบุกิ , ฟุบุกิ ชิโร่ ก็ยืนอยู่ที่หน้าประตู ยิ้มในทางเสน่ห์ปกติ

" เฮ้ ( f / n ) - ซัง , ฉันคิดว่าคุณอาจต้องการนี้กลับ " เขาดึงของคุณค่อนข้างทรุดโทรม สมุดสเก็ตช์จากกระเป๋าของเขา . . . . . .

" . . ! " คุณเพียงแค่จ้องหนังสือ

" มีอะไร ? " เขาเอียงหัวเล็กน้อย
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: