Big Powers and World OrderTowards M

Big Powers and World Order
Towards Multipolarity?
After the Cold War the US emerged as the sole superpower. American neoconservatives were quick to describe the consequence as the "unipolar moment" which, they argued, gave America the God sent chance to reshape the world according to its own designs without the need to consider too many international obligations or the views of other states. That vision ha s foundered on the ongoing violence of Iraq, the discovery that even American power has its limits and that the legitimacy of America's leadership has been undermined by its disregard for international law and its violation of human rights in connection with Guantanamo, Abu Ghraib and the practice of rendition.
The multipolar world which President Vladimir Putin and President Jacques Chirac evoked in 20036 is, in fact, emerging, although not necessarily as the counterweight to US power, as some French protagonists hoped and some Americans dread. Most of our big powers represent such poles on the world scene. Russia is staging a comeback based on energy power. In about two decades China will surpass all economies except the US and already is a major trading power and holder of foreign currency. Britain and France, like China and Russia, are Permanent Members of the Security Council. Germany has returned as Europe's biggest economy and the world's largest exporter, and its military plays an increasing role outside Europe as does its diplomacy, notably as part of the EU Three on the Iranian issue. Japan is not only the second economy in the world and still Asia's central economy but has developed an active diplomacy both in Asia and on the global level. Brazil, India, and South Africa are still primarily regional powers but are set on a path towards a global posture.
Moreover, the European Union, with three of the big powers playing a leading role in it, has become a significant actor in the field of trade and one of the major actors in the Doha Round. It is the largest donor of development aid, providing about half the world's ODA. In the field of foreign and security policy it has repeatedly succeeded in translating its common strategy into action, for example, in the "Quartet" on the Israeli-Palestinian problem. Since the Union's enlargement to 27 members has inevitably increased its internal diversity, the only chance to have more common policies will depend on whether the essential institutional elements of the rejected Constitutional Treaty can be resurrected. Nevertheless it will take many years for the EU to have a genuine and all encompassing common foreign and security policy. In the meantime the solution of the "EU Three" acting in consultation with other members and involving the High Representative for Common Foreign and Security Policy Javier Solana, as in the ongoing negotiations with Iran, may be prove to be a viable approach for some time to come on various issues.
In the multipolar world the US still remains by far the most powerful country; with a defense budget roughly equivalent to that of the rest of the world. It yields enormous influence but can no longer necessarily impose its will, as the second Bush Administration has discovered at great cost. In some areas other powers are conducting what has been called "soft balancing" against the primacy of the US to protect their own postition.7 For example, Britain, France and Germany acted indirectly against the US by opposing its decision to go to war in Iraq while studiously avoiding any support of the Iraqi regime. As has been righty noted, despite considerable disagreements with the policies of the second Bush Administration, there has been no real counterbalancing comparable to the traditions of the 19th and 20th century.8
Big powers cooperate in numerous areas: bilaterally, in groups as well as with the US, particularly now that the Bush Administration has adopted a more cooperative and multilateral style in its second term. While the US has rediscovered that most, if not all of its strategic problems require the contribution of partners, the world in turn is aware of the fact that the solution to every major problem of world order requires US support without, however, necessarily endorsing at this stage of US policy the concept of the US as "the world's best source of global governance

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยักษ์ใหญ่และสั่งโลกต่อ Multipolarityหลังสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาปรากฏขึ้นเป็นมหาอำนาจแต่เพียงผู้เดียว Neoconservatives อเมริกันได้อย่างรวดเร็วเพื่ออธิบายสัจจะเป็น "unipolar ขณะ" ซึ่ง จะโต้เถียง ให้อเมริกาส่งพระเจ้ามีโอกาสที่จะเปลี่ยนโลกตามแบบของตนเองโดยไม่ต้องพิจารณาพันธกรณีระหว่างประเทศมากเกินไปหรือมุมมองของรัฐอื่น ๆ วิสัยทัศน์ที่ฮา s foundered บนความรุนแรงอย่างต่อเนื่องของอิรัก การค้นพบว่า พลังงานอเมริกันแม้มีข้อจำกัดของ และที่ชอบธรรมของผู้นำของอเมริกาได้ถูกทำลาย โดยที่ไม่สนใจกฎหมายระหว่างประเทศและเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนร่วมกับ Guantanamo อบู Ghraib และปฏิบัติ rendition ขั้วโลกซึ่งประธานาธิบดี Vladimir ปูและประธานาธิบดี Jacques Chirac evoked ใน 20036 จริง เกิดขึ้น แม้ว่าไม่จำเป็นต้องเป็น counterweight พลังงานสหรัฐอเมริกา เป็นพระเอกบางฝรั่งเศสหวัง และชาวอเมริกันบางส่วนกลัว ที่สุดของยักษ์ใหญ่ของเราแทนเช่นเสาบนฉากโลก รัสเซียมีการจัดเตรียมโดยใช้พลังงานไฟฟ้ากลับมา ในสองทศวรรษ จีนจะเกินทุกประเทศยกเว้นสหรัฐอเมริกา และแล้วเป็นหลักการค้าพลังงานและเจ้าของสกุลเงินต่างประเทศ สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส จีนและรัสเซีย เป็นสมาชิก ถาวรของคณะมนตรี เยอรมนีมีการส่งคืนเป็นของยุโรปที่ใหญ่ที่สุดเศรษฐกิจ และผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในโลก และทางทหารมีบทบาทเพิ่มขึ้นนอกยุโรปกับการทูตของ ยวดเป็นส่วนหนึ่งของทั้งสามใน EU เกี่ยวกับเรื่องอิหร่าน ญี่ปุ่นไม่เพียงเศรษฐกิจในโลกที่สองและยังคงเอเชียกลางเศรษฐกิจ แต่ได้พัฒนาการทูตใช้งานอยู่ทั้ง ในเอเชีย และ ในระดับสากล บราซิล อินเดีย และแอฟริกาใต้มีอำนาจภูมิภาคหลักยังคง แต่ตั้งอยู่บนเส้นทางสู่ท่าสากล นอกจากนี้ สหภาพยุโรป กับสามยักษ์ใหญ่ที่เล่นบทบาทผู้นำ มันได้กลายเป็น นักแสดงสำคัญในด้านการค้าและเป็นหนึ่งในนักแสดงหลักในรอบโดฮา บริจาคที่ใหญ่ที่สุดของความช่วยเหลือพัฒนา ลโอะดะประมาณครึ่งหนึ่งของโลกให้ได้ ในด้านการต่างประเทศและนโยบายความปลอดภัย มันซ้ำ ๆ กันสำเร็จในการแปลกลยุทธ์ทั่วไปที่เป็นการดำเนินการ ตัวอย่าง ใน "เสียง" ในปัญหาอิสราเอลปาเลสไตน์ เนื่องจากส่วนขยายของสหภาพสมาชิก 27 ย่อมได้เพิ่มความหลากหลายของภายใน เฉพาะโอกาสที่จะมีนโยบายทั่วไปจะขึ้นอยู่กับว่าสามารถฟื้นองค์ประกอบสถาบันสำคัญของสนธิสัญญารัฐธรรมนูญปฏิเสธ อย่างไรก็ตาม มันจะใช้เวลาหลายปีใน EU ต้องเป็นของแท้และนโยบายทั้งหมด encompassing ทั่วไปต่างประเทศและความปลอดภัย ในขณะเดียวกัน การแก้ปัญหาของการ "EU 3" ทำหน้าที่ในการให้คำปรึกษากับสมาชิกอื่น ๆ และเกี่ยวข้องกับสูงพนักงานทั่วไปต่างประเทศและความปลอดภัยนโยบาย Javier โซลาน่า ในการเจรจาต่อเนื่องกับอิหร่าน อาจจะพิสูจน์ให้ เป็นแนวทางได้บางครั้งมาในประเด็นต่าง ๆ ในโลกขั้ว สหรัฐฯ ยังคงโดย ประเทศที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด โดยเป็นงบประมาณประมาณเท่ากับส่วนเหลือของโลก ทำให้อิทธิพลมหาศาล แต่ไม่จำเป็นต้องสามารถกำหนดมันจะ เป็นการบริหารของบุชที่สองพบที่ต้นทุนที่ดี ในบางพื้นที่ อำนาจอื่น ๆ กำลังทำอะไรมีการเรียก "ดุลอ่อน" กับ primacy ของสหรัฐเพื่อป้องกันตนเอง position.7 ตัวอย่าง สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส และเยอรมนีดำเนินโดยทางอ้อมกับสหรัฐฯ โดยตัดสินใจที่จะไปสงครามในอิรักขณะที่หลีกเลี่ยงการสนับสนุนระบอบการปกครองอิรัก studiously ฝ่ายตรงข้าม ตามที่ได้รับ righty กล่าว แม้ มีความขัดแย้งมากกับนโยบายบริหารสองของบุช มี counterbalancing ไม่จริงเทียบได้กับประเพณีของ century.8 ศตวรรษที่ 19 และ 20 ยักษ์ใหญ่ให้ความร่วมมือในพื้นที่จำนวนมาก: bilaterally ในกลุ่มเช่น เดียว กับที่สหรัฐ อเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งขณะที่บุได้นำแบบพหุภาคี และความร่วมมือมากขึ้นในระยะสอง ในขณะที่สหรัฐฯ มี rediscovered ที่สุด ถ้า ไม่ทั้งหมดของปัญหาเชิงกลยุทธ์ต้องการของคู่ค้า โลกเป็นรู้ความจริงว่า การแก้ปัญหาทุกปัญหาที่สำคัญของโลกสั่งต้องสนับสนุนสหรัฐฯ ไม่ อย่างไรก็ตาม จำ endorsing ในขั้นตอนของนโยบายสหรัฐอเมริกาของสหรัฐอเมริกาเป็น "โลกสุดแหล่งการปกครองส่วนกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อำนาจใหญ่และ
multipolarity โลกต่อเพื่อ ?
หลังสงครามเย็นสหรัฐกลายเป็นมหาอำนาจ แต่เพียงผู้เดียว neoconservatives อเมริกันได้อย่างรวดเร็วเพื่ออธิบายผลเป็น " ขั้วต่อช่วงเวลา " ที่พวกเขาเสนอให้อเมริกา พระเจ้าส่งโอกาสที่จะเปลี่ยนโลกตามแบบของตัวเอง โดยไม่ต้องคำนึงถึงพันธกรณีระหว่างประเทศมากเกินไป หรือมุมมองของรัฐอื่นวิสัยทัศน์ซาฮะล่มบนความรุนแรงอย่างต่อเนื่องของอิรัก การค้นพบว่าแม้พลังมีข้อจำกัดและความชอบธรรมของผู้นำของอเมริกาได้ถูกทำลายโดยไม่คำนึงถึงของกฎหมายระหว่างประเทศและการละเมิดของสิทธิมนุษยชนในการเชื่อมต่อกับกวานอาบูเกรบและการปฏิบัติของ
การแปลความหมายที่ซึ่งมีมากกว่าสองขั้วโลก ซึ่งประธานาธิบดีปูติน และประธานาธิบดีฌาคส์ชีรัก evoked ใน 20036 เป็น , ในความเป็นจริง , ใหม่ ๆ , แม้ว่า ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เลยให้เราพลังงานเช่น french ตัวละครเอกหวังและบางคนอเมริกันหวาด ที่สุดของพลังที่ยิ่งใหญ่ของเราเป็นตัวแทนของเสาดังกล่าวบนโลกก็ตาม รัสเซียเป็นเวทีคัมแบ็คที่ยึดอำนาจพลังงานในอีกสองทศวรรษที่ผ่านมาจีนจะแซงหน้าทุกประเทศ ยกเว้นเรา แล้วที่สําคัญ คือ การซื้อขายพลังงานและผู้ถือสกุลเงินต่างประเทศ อังกฤษและฝรั่งเศส เช่น จีน และรัสเซีย มีสมาชิกถาวรของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ . เยอรมนีได้กลับมาเป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดของยุโรป และผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของโลก และการเพิ่มบทบาทของทหารเล่นนอกยุโรปเป็นไม่ของทูต