MT jumped into national prominence

MT jumped into national prominence on the basis of this tale about Jim Smiley and his frog, first published in a New York newspaper in November, 1865 and quickly reprinted around the country. Though MT later discounted it as a "villainous backwoods sketch," it already adumbrates motifs that would stick with him throughout his career -- including the use of a vernacular speaker and the unexplained appearance of a mysterious stranger. MT also kept returning to the tale itself, often giving a shortened version of it in his lectures and readings -- including the tour with Cable he arranged to promote Huck Finn. I include it among the sources of Huck Finn, though, essentially for the way it shows MT developing the The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County
Mr. A. Ward,
Dear Sir: -- Well, I called on good-natured, garrulous old Simon Wheeler, and inquired after your friend, Leonidas W. Smiley, as you requested me to do, and I hereunto append the result. If you can get any information out of it you are cordially welcome to it. I have a lurking suspicion that your Leonidas W. Smiley is a myth -- that you never knew such a personage, and that you only conjectured that if I asked old Wheeler about him it would remind him of his infamous Jim Smiley, and he would go to work and bore me nearly to death with some infernal reminiscence of him as long and tedious as it should be useless to me. If that was your design, Mr. Ward, it will gratify you to know that it succeeded.

I found Simon Wheeler dozing comfortably by the bar-room stove of the old, dilapidated tavern in the ancient mining camp of Boomerang, and I noticed that he was fat and bald-headed, and had an expression of winning gentleness and simplicity upon his tranquil countenance. He roused up and gave me good-day. I told him a friend of mine had commissioned me to make some inquiries about a cherished companion of his boyhood named Leonidas W. Smiley -- Rev. Leonidas W. Smiley -- a young minister of the Gospel, who he had heard was at one time a resident of this village of Boomerang. I added that if Mr. Wheeler could tell me any thing about this Rev. Leonidas W. Smiley, I would feel under many obligations to him.

Simon Wheeler backed me into a corner and blockaded me there with his chair -- and then sat me down and reeled off the monotonous narrative which follows this paragraph. He never smiled, he never frowned, he never changed his voice from the gentle-flowing key to which he tuned the initial sentence, he never betrayed the slightest suspicion of enthusiasm -- but all through the interminable narrative there ran a vein of impressive earnestness and sincerity, which showed me plainly that, so far from his imagining that there was any thing ridiculous or funny about his story, he regarded it as a really important matter, and admired its two heroes as men of transcendent genius in finesse. To me, the spectacle of a man drifting serenely along through such a queer yarn without ever smiling was exquisitely absurd. As I said before, I asked him to tell me what he knew of Rev. Leonidas W. Smiley, and he replied as follows. I let him go on in his own way, and never interrupted him once:

There was a feller here once by the name of Jim Smiley, in the winter of '49 -- or maybe it was the spring of '50 -- I don't recollect exactly, somehow, though what makes me think it was one or the other is because I remember the big flume wasn't finished when he first came to the camp; but any way, he was the curiosest man about always betting on any thing that turned up you ever see, if he could get any body to bet on the other side, and if he couldn't he'd change sides -- any way that suited the other man would suit him -- any way just so's he got a bet, he was satisfied. But still, he was lucky -- uncommon lucky; he most always come out winner. He was always ready and laying for a chance; there couldn't be no solitry thing mentioned but that feller'd offer to bet on it -- and take any side you please, as I was just telling you. If there was a horse-race, you'd find him flush, or you'd find him busted at the end of it; if there was a dog-fight, he'd bet on it; if there was a cat-fight, he'd bet on it; if there was a chicken-fight, he'd bet on it; why, if there was two birds setting on a fence, he would bet you which one would fly first -- or if there was a camp-meeting, he would be there reglar, to bet on Parson Walker, which he judged to be the best exhorter about here, and so he was, too, and a good man. If he even seen a straddle-bug start to go any wheres, he would bet you how long it would take him to get wherever he was going to, and if you took him up, he would foller that straddle-bug to Mexico but what he would find out where he was bound for and how long he was on the road. Lots of the boys here has seen that Smiley, and can tell you about him. Why, it never made no difference to him -- he would bet on anything -- the dangdest feller. Parson Walker's wife laid very sick, once, for a good while, and it seemed as if they warn't going to save her; but one morning he come in, and Smiley asked him how she was, and he said she was considerable better -- thank the Lord for his inf'nit mercy -- and coming on so smart that, with the blessing of Providence, she'd get well yet -- and Smiley, before he thought, says, "Well, I'll resk two-and-a-half that she don't, anyway."

Thish-yer Smiley had a mare -- the boys called her the fifteen-minute nag, but that was only in fun, you know, because, of course, she was faster than that -- and he used to win money on that horse, for all she was so slow and always had the asthma, or the distemper, or the consumption, or something of that kind. They used to give her two or three hundred yards' start, and then pass her under way; but always at the fag-end of the race she'd get excited and desperate-like, and come cavorting and straddling up, and scattering her legs around limber, sometimes in the air, and sometimes out to one side amongst the fences, and kicking up m-o-r-e dust, and raising m-o-r-e racket with her coughing and sneezing and blowing her nose -- and always fetch up at the stand just about a neck ahead, as near as you could cipher it down.

And he had a little small bull pup, that to look at him you'd think he warn't worth a cent, but to set around and look ornery, and lay for a chance to steal something. But as soon as money was up on him, he was a different dog -- his underjaw'd begin to stick out like the fo'castle of a steamboat, and his teeth would uncover, and shine savage like the furnaces. And a dog might tackle him, and bully-rag him, and bite him, and throw him over his shoulder two or three times, and Andrew Jackson -- which was the name of the pup -- Andrew Jackson would never let on but what he was satisfied, and hadn't expected nothing else -- and the bets being doubled and doubled on the other side all the time, till the money was all up -- and then all of a sudden he would grab that other dog jest by the j'int of his hind leg and freeze to it -- not chaw, you understand, but only jest grip and hang on till they thronged up the sponge, if it was a year. Smiley always come out winner on that pup, till he harnessed a dog once that didn't have no hind legs, because they'd been sawed off in a circular saw, and when the thing had gone along far enough, and the money was all up, and he come to make a snatch for his pet holt, he saw in a minute how he'd been imposed on, and how the other dog had him in the door, so to speak, and he 'peared surprised, and then he looked sorter discouraged-like, and didn't try no more to win the fight, and so he got shucked out bad. He give Smiley a look, as much as to say his heart was broke, and it was his fault, for putting up a dog that hadn't no hind legs for him to take holt of, which was his main dependence in a fight, and then he limped off a piece and laid down and died. It was a good pup, was that Andrew Jackson, and would have made a name for hisself if he'd lived, for the stuff was in him, and he had genius -- I know it, because he hadn't had no opportunities to speak of, and it don't stand to reason that a dog could make such a fight as he could under them circumstances, if he hadn't no talent. It always makes me feel sorry when I think of that last fight of his'n, and the way it turned out.

Well, thish-yer Smiley had rat-tarriers, and chicken cocks, and tom-cats, and all of them kind of things, till you couldn't rest, and you couldn't fetch nothing for him to bet on but he'd match you. He ketched a frog one day, and took him home, and said he cal'klated to edercate him; and so he never done nothing for three months but set in his back yard and learn that frog to jump. And you bet you he did learn him, too. He'd give him a little hunch behind, and the next minute you'd see that frog whirling in the air like a doughnut -- see him turn one summerset, or may be a couple, if he got a good start, and come down flat-footed and all right, like a cat. He got him up so in the matter of ketching flies, and kept him in practice so constant, that he'd nail a fly every time as far as he could see him. Smiley said all a frog wanted was education, and he could do most anything -- and I believe him. Why, I've seen him set Dan'l Webster down here on this floor -- Dan'l Webster was the name of the frog -- and sing out, "Flies, Dan'l, flies!" and quicker'n you could wink, he'd spring straight up, and snake a fly off'n the counter there, and flop down on the floor again as solid as a gob of mud, and fall to scratching the side of his head with his hind foot as indifferent as if he hadn't no idea he'd been doin' any more'n any frog might do. You never see a frog so modest and straightfor'ard as he was, for all he was so gifted. And when it come to fair-and-square jumping on a dead level, he could get over more ground at one straddle than any animal of his breed you ever see. Jumping on a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

MT ไปความโดดเด่นแห่งชาติถกเรื่องนี้เกี่ยวกับ Jim ยิ้มและเขากบ เผยแพร่ครั้งแรก ในหนังสือพิมพ์นิวยอร์กในเดือนพฤศจิกายน ปี 1865 และ reprinted ทั่วประเทศอย่างรวดเร็ว แม้ว่า MT ในภายหลังส่วนลดนั้นเป็น "โลหะ backwoods ร่าง" มันแล้ว adumbrates โดดเด่นที่จะติดกับเขาตลอดอาชีพของเขา - ใช้ลำโพงพื้นถิ่นตอนและลักษณะที่ปรากฏที่ไม่คาดหมายของคนแปลกหน้าลึกลับ MT ยังเก็บความเรื่องเอง มักจะให้เป็นรุ่นย่อของเขาบรรยายและอ่าน - รวมทัวร์เขาจัดเพื่อส่งเสริมฟินน์ Huck เคเบิ้ล ฉันรวมระหว่างแหล่งมาของฟินน์ Huck แม้ว่า เป็นการแสดงเดอะเฉลิมฉลองกระโดดกบของ Calaveras เขตพัฒนา MTนาย A. Ward รัก: - ดี ฉันเรียก good-natured, garrulous ล้อ Simon เก่า และทูลถามจากเพื่อนของคุณ มากที่สุด W. ยิ้ม ตามที่คุณร้องขอฉันจะทำ และ hereunto ผนวกกับการ ถ้าคุณสามารถได้รับข้อมูลใด ๆ จากนั้น คุณจะยจะ ความสงสัย lurking ที่ว่ายิ้ม W. มากที่สุดของตำนาน - ที่คุณไม่เคยรู้เช่น personage และที่ คุณเท่านั้น conjectured ว่า ถ้าถามล้อเก่าเกี่ยวกับเขา ต้องเตือนเขาของเขาอับอาย Jim ยิ้ม และเขาจะไปทำงาน และแบกฉันเกือบจะตายกับอะไรบางอย่างสองคมของเขายาว และน่าเบื่อควรจะไม่ให้ฉันแล้ว ถ้าที่มีการออกแบบ นาย Ward มันจะ gratify คุณจะรู้ว่า มันประสบความสำเร็จพบล้อ Simon dozing สบาย โดยเตาบาร์ห้องของทาเวิร์นเก่า ศัทธาเข้าไปในเหมืองแร่โบราณค่ายบูมเมอแรง และสังเกตว่า เขาอ้วน และหัวล้านหัว และมีค่าของความเรียบง่ายและมนต์เสนห์ชนะเมื่อเขาสนับสนุนเงียบสงบ เขา roused ขึ้น และให้ผมวันดี ผมบอกเพื่อนของฉันได้มอบหมายอำนาจหน้าที่ให้ทำการสอบถามบางอย่างเกี่ยวกับเพื่อนหัวแก้วหัวแหวนของ boyhood เขาชื่อยิ้ม W. มากที่สุด - ย้อนหลังมากที่สุด W. ยิ้ม - รัฐมนตรีหนุ่มของพระกิตติคุณ ที่เขาได้ยินหนึ่งเวลาถิ่นที่อยู่หมู่บ้านนี้บูมเมอแรง เพิ่มว่า ถ้านายล้อสามารถบอกสิ่งที่เกี่ยวกับนี้รายได้มากที่สุด W. ยิ้ม จะรู้สึกภายใต้พันธกรณีหลายพระองค์Simon ล้อสำรองฉันเป็นมุม blockaded ฉันมีพร้อมเก้าอี้ของเขา - แล้วนั่งฉันลง และ reeled ปิดเล่าเรื่องน่าเบื่อซึ่งตามย่อหน้านี้ ไม่เคยยิ้ม ไม่เคย frowned เขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากที่เขาปรับประโยคเริ่มต้นสำคัญไหลเบา เขาไม่เคยทรยศความสงสัยเพียงน้อยนิดของความกระตือรือร้น - แต่หัวใจเล่าเรื่อง interminable มีวิ่งหลอดเลือดดำ earnestness น่าประทับใจและความจริงใจ ซึ่งแสดงให้เห็นฉันเถิด ที่ห่างไกลจากเขา imagining ว่า มีสิ่งที่ไร้สาระ หรือตลกเกี่ยวกับเรื่องของเขา เขาถือเป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ และชื่นชมของวีรบุรุษทั้งสองเป็นคนอัจฉริยะดารในชั้นเชิง ฉัน น่าตื่นเต้นของมนุษย์ไปอย่างสงบตามผ่านด้ายแปลก ๆ ไม่เคยยิ้มได้ประณีตไร้สาระ ผมกล่าวมาก่อน ถามเขาบอกว่า เขารู้เรื่องรายได้มากที่สุด W. ยิ้ม และเบิกบานดังนี้ ฉันให้เขาไปในทางของเขาเอง และไม่เคยขัดจังหวะเขาครั้ง:มี feller นี่ชื่อ Jim ยิ้ม ในฤดูหนาวของ ' 49 - หรือบางทีก็เคยฤดูใบไม้ผลิของ ' 50 - ฉันไม่ระลึกว่า อย่างใด แต่สิ่งที่ทำให้ฉันคิดว่า มันเป็นหนึ่ง หรืออื่น ๆ เป็น เพราะฉันจำ flume ขนาดใหญ่ไม่ได้สิ้นสุดลงเมื่อเขาก่อนมาค่าย แต่ทางใดทางหนึ่ง เขาถูกคน curiosest เกี่ยวกับเดิมพันเสมอในสิ่งใด ๆ ที่เปิดอยู่ คุณเคยเห็น ถ้าเขาไม่ได้รับใด ๆ ร่างกายในด้านอื่น ๆ ที่ใกล้เคียง และ ถ้าเขาไม่เขาจะเปลี่ยนด้าน - วิธีใด ๆ ที่เหมาะสมกับคนอื่นเหมาะกับเธอได้ก็ทางเขามีการวางเดิมพัน เขาพอใจ แต่ยังคง เขาใช่ - ลัคกี้ลัคกี้ เขาส่วนใหญ่มักจะมาหาผู้ชนะ เขาจะพร้อม และวางในโอกาส ไม่มีสิ่ง solitry ไม่กล่าวถึง แต่ feller ที่จะเสนอ การเดิมพันบน - ใช้ด้านใดด้านหนึ่งที่คุณกรุณา เป็นผมเพียงบอกคุณ หากมีการแข่งม้า คุณจะพบเขาล้าง หรือคุณจะพบเขาเอาในตอนท้ายของมัน ถ้ามีการต่อสู้สุนัข เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีแมวต่อสู้ เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีไก่การต่อสู้ เขาจะเดิมพันกับมัน ทำไม ถ้ามีนกตั้งบนรั้ว เขาจะเดิมพันคุณใดจะบินครั้งแรก - หรือว่ามีการประชุมค่าย จะมี reglar การเดิมพัน Parson Walker ซึ่งเขาตัดสินให้ exhorter ดีเกี่ยวกับที่นี่ และดังนั้น เขา เกินไป และเป็นคนดี ถ้าเขายัง เห็นคร่อมบกพร่องเริ่มไปใด ๆ wheres เขาจะเดิมพันคุณระยะมันจะใช้เวลาเขาไปไหนก็ได้เขาไป และถ้าคุณเอาเขาขึ้น เขาจะ foller ที่คร่อมบักเม็กซิโกแต่สิ่งที่เขาต้องหาที่เป็นนาน และถูกผูกไว้สำหรับเขาบนท้องถนน ชายนี่มากมายได้เห็นยิ้มที่ และสามารถบอกคุณเกี่ยวกับพระองค์ ทำไม ไม่เคยทำไม่แตกต่างกับเขา - เขาจะเดิมพันกับอะไร - dangdest feller Parson Walker ภรรยาวางมากป่วย ครั้งเดียว ในขณะที่ดี และเหมือนว่า พวกเขา warn't ไปเพื่อบันทึกเธอ แต่เช้าวันหนึ่งเขามา และยิ้มถามเขาว่าเธอ และเขากล่าวว่า เธอเป็นอย่างดี - ขอบคุณพระเจ้าสำหรับความเมตตาของเขา inf'nit - เข้ามาเพื่อสมาร์ทที่ ด้วยพระพรของการจัดเตรียม เธอจะได้ดีได้ - และยิ้ม ก่อนที่เขาคิดว่า กล่าว ว่า "ดี ฉันจะ resk 2 และครึ่งที่เธอไม่ อย่างไรก็ตามการ"Thish yer ยิ้มได้แมร์- เด็กชายเรียกเธอ nag สิบห้านาที แต่ไม่เฉพาะในสนุก คุณทราบ เนื่องจาก แน่นอน เธอเร็วกว่าที่ - และเคยชนะเงินในม้าตัวนั้น ทั้งหมดเธอได้ช้ามาก และมักจะมีโรคหอบ หืด หรือไข้ หัด หรือปริมาณการใช้ หรือสิ่งของชนิดนั้น พวกเขาใช้ให้เธอสอง หรือสามร้อยหลาเริ่มต้น แล้ว ผ่านเธอเดินทาง เสมอแต่ fag-สิ้นสุดการแข่งขันเธอจะตื่นเต้น และหมดหวังเหมือน และมา cavorting straddling และโปรยเธอขารอบ limber บางครั้งในอากาศ และบางครั้งออกไปด้านใดด้านหนึ่งอยู่ท่ามกลางรั้ว และเตะค่าฝุ่น m-o-r-e และเพิ่ม m-o-r-e แร็กเกตกับเธอไอ และจาม และเป่าจมูกเธอ - และจะนำค่าที่ยืนเพียงเกี่ยวกับการคอข้างหน้า ใกล้เป็นคุณสามารถ cipher ลงและเขายังน้อยวัวเล็กฑิมภ์ ว่า ตาเขาคุณคิดว่า เขา warn't มูลค่า เปอร์เซ็นต์ แต่การตั้งรอบ และดู ornery และวางสำหรับโอกาสที่จะขโมยอะไร แต่ทันทีที่เงินมีค่าบนเขา เขาถูกสุนัขแตกต่างกัน- underjaw ของเขาจะเริ่มยื่นเช่น fo'castle ของกลไฟเป็น และฟันของเขาจะเปิด และส่อง savage เช่นเตาเผา และสุนัขอาจเล่นงานเขา และผ้าขี้ริ้วที่ใหญ่โตกว่าเขา กัดเขา และโยนเขาบ่าของเขาทั้งสอง หรือสามครั้ง และ Andrew Jackson - ซึ่งเป็นชื่อของการฑิมภ์- Andrew Jackson จะไม่เคยปล่อยให้บน แต่สิ่งเขาไม่พอใจ และไม่ได้คาดหวังอะไร - เดิมพันเป็นสองเท่า และสองเท่าอีกด้านหนึ่งตลอดเวลา ลิ้นชักเก็บเงินได้เงินทั้งขึ้น - แล้ว จู่ ๆ เขาจะคว้าที่อื่น ๆ สุนัข jest โดย j'int ขาหลังของเขาและหยุดได้ - ไม่เล่น คุณ เข้าใจ แต่ jest จับเฉพาะ และแขวนไว้จนพวกเขา thronged ค่าฟองน้ำ ถ้าเป็นปี ยิ้มเสมอออกมาผู้ชนะบนฑิมภ์นั้น จนเขาควบคุมสุนัขที่ไม่ได้ขาหลังไม่มี เพราะพวกเขาได้ถูก sawed ปิดในการเลื่อยวงเดือน และ เมื่อสิ่งแล้วไปไกลเพียงพอ มีเงินจนหมด และเขามาต้องฉกสำหรับสัตว์เลี้ยงของเขา holt เขาเห็นในนาทีว่าเขาได้ถูกเก็บ และวิธีสุนัขอื่น ๆ เขาประตู เพื่อที่จะพูด และเขา ' แปลก peared เขามอง ตัวเรียงลำดับเหมือนกำลังใจ แล้วไม่ลองไม่ได้ชนะการต่อสู้ และดังนั้น เขามี shucked ออกเสีย เขาให้ยิ้มดู เพื่อว่า หัวใจของเขายากจน และมันเป็นข้อบกพร่องของเขา สำหรับวางสุนัขที่ไม่ได้ขาหลังไม่ใช้ holt ของเขา ซึ่งเป็นการพึ่งพาของเขาหลักในการต่อสู้ แล้ว เขา limped ปิดตัวไว้ และเสียชีวิตมากที่สุด ฑิมภ์ดีถูก ถูกที่ Andrew Jackson และจะทำชื่อ hisself ถ้าเขามีชีวิตอยู่ สำหรับสิ่งมีในพระองค์ และ เขาอัจฉริยะ - ฉันรู้ว่า เพราะเขาไม่ได้มีโอกาสไม่เอ่ยถึง มันไม่ยืนเหตุผลที่ สุนัขสามารถทำเช่นการต่อสู้เป็น เขาสามารถพวกเขาภายใต้สถานการณ์ ถ้าเขาไม่ได้ความสามารถไม่ เสมอทำให้ผมเสียใจเมื่อคิดที่ต่อสู้กันสุดท้ายของ his'n และวิธีจะเปิดออกWell, thish-yer Smiley had rat-tarriers, and chicken cocks, and tom-cats, and all of them kind of things, till you couldn't rest, and you couldn't fetch nothing for him to bet on but he'd match you. He ketched a frog one day, and took him home, and said he cal'klated to edercate him; and so he never done nothing for three months but set in his back yard and learn that frog to jump. And you bet you he did learn him, too. He'd give him a little hunch behind, and the next minute you'd see that frog whirling in the air like a doughnut -- see him turn one summerset, or may be a couple, if he got a good start, and come down flat-footed and all right, like a cat. He got him up so in the matter of ketching flies, and kept him in practice so constant, that he'd nail a fly every time as far as he could see him. Smiley said all a frog wanted was education, and he could do most anything -- and I believe him. Why, I've seen him set Dan'l Webster down here on this floor -- Dan'l Webster was the name of the frog -- and sing out, "Flies, Dan'l, flies!" and quicker'n you could wink, he'd spring straight up, and snake a fly off'n the counter there, and flop down on the floor again as solid as a gob of mud, and fall to scratching the side of his head with his hind foot as indifferent as if he hadn't no idea he'd been doin' any more'n any frog might do. You never see a frog so modest and straightfor'ard as he was, for all he was so gifted. And when it come to fair-and-square jumping on a dead level, he could get over more ground at one straddle than any animal of his breed you ever see. Jumping on a

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มอนแทนากระโดดลงไปในความรุ่งเรืองของชาติบนพื้นฐานของนิทานเรื่องนี้เกี่ยวกับจิมยิ้มและกบของเขาตีพิมพ์ครั้งแรกในหนังสือพิมพ์นิวยอร์กในเดือนพฤศจิกายน 1865 และพิมพ์ได้อย่างรวดเร็วทั่วประเทศ แม้ว่าต่อมาลดมอนแทนาว่าเป็น "ชั่วร้ายป่าดงดิบร่าง" มันอยู่แล้ว adumbrates ลวดลายที่จะยึดติดอยู่กับเขาตลอดอาชีพของเขา - รวมทั้งการใช้งานของลำโพงพื้นถิ่นและไม่ได้อธิบายลักษณะของคนแปลกหน้าลึกลับ มอนแทนายังเก็บไว้กลับไปที่เรื่องของตัวเองที่มักจะให้คร่าว ๆ ของมันในการบรรยายของเขาและการอ่าน - รวมทั้งทัวร์กับสายเคเบิ้ลที่เขาจัดเพื่อส่งเสริม Huck Finn ฉันรวมไว้ในแหล่งที่มาของ Huck Finn
แม้ว่าหลักสำหรับวิธีที่มันแสดงให้เห็นการพัฒนามอนแทนากบกระโดดฉลองของเวรัสมณฑลนาย A.
วอร์ดรักเซอร์- ดีฉันเรียกร้องให้มีอัธยาศัยดีพูดพล่ามเก่าไซมอนวีลเลอร์และสอบถามหลังจากที่เพื่อนของคุณ Leonidas ดับบลิวยิ้มตามที่คุณขอให้ฉันทำและฉัน hereunto ผนวกผล ถ้าคุณได้รับข้อมูลใด ๆ ออกมาจากมันคุณมีความยินดีที่จะขอมัน ฉันมีความสงสัยที่ซุ่มซ่อนยิ้มดับเบิลยูของคุณ Leonidas เป็นตำนาน - ที่คุณไม่เคยรู้เช่นบุคคลและที่คุณจะคาดคะเนได้ว่าถ้าผมถามเก่าล้อเกี่ยวกับเขาก็จะเตือนเขายิ้มของจิมน่าอับอายของเขาและเขาจะ ไปทำงานและเบื่อฉันเกือบตายด้วยความทรงจำบางอย่างโหดเหี้ยมของเขาในฐานะที่ยาวและน่าเบื่ออย่างที่มันควรจะไร้ประโยชน์กับผม หากที่การออกแบบของคุณนายวอร์ดก็จะทำให้ถูกใจคุณจะรู้ว่ามันประสบความสำเร็จ. ผมพบว่าไซมอนล้อหลับอย่างสบายโดยเตาบาร์ห้องพักของเก่าทรุดโทรมโรงเตี๊ยมในค่ายการทำเหมืองแร่โบราณของบูมเมอแรงและผมสังเกตเห็นว่า เขาเป็นไขมันและกล้อนและมีการแสดงออกในการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายเมื่อสีหน้าของเขาที่เงียบสงบ เขาตื่นขึ้นมาและให้ฉันดีวัน ผมบอกเขาว่าเพื่อนของฉันได้รับหน้าที่ให้ฉันเพื่อให้สอบถามข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสหายรักของวัยเด็กของเขาชื่อลีโอนิดาดับบลิวยิ้ม - รายได้ Leonidas ดับบลิวยิ้ม - รัฐมนตรีว่าการกระทรวงหนุ่มของพระเยซูที่เขาเคยได้ยินมาเป็นที่หนึ่ง เวลาถิ่นที่อยู่ของหมู่บ้านบูมเมอแรงนี้ ฉันเพิ่มว่าถ้านายวีลเลอร์สามารถบอกฉันสิ่งใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้รายได้ Leonidas ดับบลิวยิ้มผมจะรู้สึกว่าภายใต้ข้อผูกพันจำนวนมากให้กับเขา. ไซมอนวีลเลอร์ได้รับการสนับสนุนฉันในมุมและปิดกั้นฉันไปที่นั่นพร้อมกับเก้าอี้ของเขา - และจากนั้นนั่งฉัน ลงและท่องการเล่าเรื่องที่น่าเบื่อซึ่งต่อไปนี้วรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้มเขาไม่เคยขมวดคิ้วเขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากคีย์อ่อนโยนไหลที่เขาปรับประโยคเริ่มต้นเขาไม่เคยทรยศสงสัยน้อยที่สุดของความกระตือรือร้น - แต่ทั้งหมดที่ผ่านการเล่าเรื่องที่สิ้นสุดมีวิ่งหลอดเลือดดำของความมุ่งมั่นที่น่าประทับใจ และความจริงใจซึ่งแสดงให้ฉันเห็นชัดถ้อยชัดคำว่าเพื่อให้ห่างไกลจากจินตนาการของเขาว่ามีสิ่งใดที่ไร้สาระหรือตลกเกี่ยวกับเรื่องของเขาเขาได้รับการยกย่องว่ามันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆและชื่นชมสองวีรบุรุษในฐานะที่เป็นคนอัจฉริยะเหนือธรรมชาติในกลเม็ดเด็ดพราย ให้ฉันปรากฏการณ์ของคนลอยสงบเงียบพร้อมผ่านเช่นเส้นด้ายเกย์โดยที่ไม่เคยยิ้มเป็นเรื่องเหลวไหลอย่างประณีต ที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ผมขอให้เขาบอกฉันว่าเขารู้ว่ารายได้ของ Leonidas ดับบลิวยิ้มและเขาตอบดังต่อไปนี้ ผมปล่อยให้เขาไปในทางของตัวเองและไม่เคยขัดจังหวะเขาอีกครั้ง: มีรถตัดที่นี่ครั้งโดยชื่อของจิมยิ้มได้ในช่วงฤดูหนาวของ 49 - หรืออาจจะเป็นฤดูใบไม้ผลิของ '50 - ฉันไม่ 'ทีจำว่าอย่างใด แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดว่ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นเพราะผมจำได้ว่าฟลูมใหญ่ไม่เสร็จตอนแรกที่เขาเข้ามาในค่าย แต่วิธีการใด ๆ ที่เขาเป็นคนที่มักจะ curiosest เกี่ยวกับการพนันในสิ่งที่เปิดขึ้นที่คุณเคยเห็นใด ๆ ถ้าเขาจะได้รับร่างกายที่จะเดิมพันในด้านอื่น ๆ ใด ๆ และถ้าเขาไม่สามารถที่เขาต้องการเปลี่ยนด้านข้าง - ทางใดทางหนึ่ง ที่เหมาะสมกับผู้ชายคนอื่น ๆ จะเหมาะกับเขา - แต่อย่างใดเพียงเพื่อให้เขาได้เป็นเดิมพันเขาเป็นที่น่าพอใจ แต่ยังคงเขาเป็นโชคดี - โชคดีผิดปกติ; เขามักจะออกมามากที่สุดเป็นผู้ชนะ เขาเป็นคนที่พร้อมเสมอสำหรับการวางและโอกาส; ก็จะไม่มีไม่มีสิ่ง solitry กล่าวถึง แต่ที่ feller'd เสนอที่จะเดิมพันกับมัน - และใช้ด้านที่คุณกรุณาใด ๆ ตามที่ผมก็แค่บอกคุณ ถ้ามีม้าแข่งที่คุณจะพบว่าเขาล้างหรือคุณจะพบว่าเขาถูกจับในตอนท้ายของมัน; ถ้ามีสุนัขต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีแมวต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีไก่ต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ทำไมถ้ามีนกสองการตั้งค่าบนรั้วเขาจะเดิมพันคุณที่หนึ่งจะบินครั้งแรก - หรือถ้ามีค่ายประชุมเขาจะ reglar มีการเดิมพันในพระวอล์คเกอร์ซึ่งเขาตัดสินจะเป็น exhorter ดีที่สุดเกี่ยวกับที่นี่และเพื่อให้เขามากเกินไปและเป็นคนดี ถ้าเขามองเห็นได้แม้เริ่มต้นขี่-ข้อผิดพลาดที่จะไป wheres ใด ๆ เขาจะเดิมพันคุณว่าจะใช้เวลานานเขาจะได้รับในทุกที่ที่เขาจะไปและถ้าคุณเอาเขาขึ้นเขาจะ foller ที่คร่อม-ข้อผิดพลาดในเม็กซิโก แต่สิ่งที่ เขาจะหาที่ที่เขากำลังมุ่งหน้าไปและระยะเวลาที่เขาอยู่บนท้องถนน จำนวนของเด็ก ๆ ที่นี่ได้เห็นว่ายิ้มและสามารถบอกคุณได้เกี่ยวกับเขา ทำไมมันไม่เคยสร้างความแตกต่างให้กับเขาไม่มี - เขาจะเดิมพันอะไร - รถตัด dangdest ภรรยาของพระวอล์คเกอร์วางป่วยมากครั้งเดียวในขณะที่ดีและมันดูเหมือนว่าพวกเขา warn't จะบันทึกของเธอ แต่ในเช้าวันหนึ่งเขามาและยิ้มถามเขาว่าเธอเป็นและเขาบอกว่าเธอเป็นอย่างมากดีกว่า - ขอบคุณพระเจ้าสำหรับความเมตตา inf'nit ของเขา - และมาเพื่อให้สมาร์ทว่าด้วยพรแห่งความสุขุมเธอ ' d รับเป็นอย่างดียัง - ยิ้มและก่อนที่เขาจะคิดว่ากล่าวว่า ". ดีฉันจะ resk สองและครึ่งว่าเธอไม่ได้อยู่แล้ว" Thish-กะยิ้มมีม้า - ชายที่เรียกว่า เธอจู้จี้สิบห้านาที แต่นั่นก็เป็นเพียงในความสนุกสนานที่คุณรู้ว่าเพราะแน่นอนเธอเป็นเร็วกว่า - และเขาใช้ในการชนะเงินบนม้าว่าสำหรับทุกอย่างที่เธอได้ช้ามากและมักจะมีโรคหอบหืด หรืออารมณ์ร้ายหรือการบริโภคหรือบางสิ่งบางอย่างชนิดที่ว่า พวกเขานำมาใช้เพื่อให้เธอสองหรือสามร้อยหลาเริ่มต้น 'แล้วเธอผ่านทางใต้; แต่มักจะที่อ่อนล้าสิ้นการแข่งขันเธอจะได้รับความตื่นเต้นและสิ้นหวังเหมือนและมา cavorting และคร่อมขึ้นและกระจายขาของเธอรอบอรชรบางครั้งในอากาศและบางครั้งออกไปอีกด้านหนึ่งในหมู่รั้วและ เตะฝุ่นมากขึ้นและเพิ่มมากขึ้นด้วยไม้ไอและจามของเธอและเป่าจมูกของเธอ -. และมักจะเรียกขึ้นที่ขาตั้งเพียงเกี่ยวกับการคอไปข้างหน้าในขณะที่ใกล้เป็นคุณสามารถเข้ารหัสมันลงและเขามีลูกสุนัขวัวเล็กๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะมองไปที่เขาคุณจะคิดว่าเขา warn't มูลค่าร้อย แต่ที่จะตั้งไปรอบ ๆ และมอง ornery และวางสำหรับโอกาสที่จะขโมยบางสิ่งบางอย่าง แต่ทันทีที่เงินขึ้นไปบนเขาเขาเป็นสุนัขที่แตกต่างกัน - underjaw'd ของเขาเริ่มที่จะติดออกมาเหมือน fo'castle ของเรือกลไฟและฟันของเขาจะค้นพบและส่องแสงป่าเถื่อนเช่นเตาเผา และสุนัขอาจรับมือกับเขาและคนพาลเศษเขาและกัดเขาและเขาโยนข้ามไหล่ของเขาสองหรือสามครั้งและแอนดรูแจ็คสัน - ซึ่งเป็นชื่อของลูกสุนัขที่ - แอนดรูแจ็คสันจะไม่ให้ใน แต่สิ่งที่ เขาเป็นที่พอใจและไม่ได้คาดหวังอะไรอื่น - และการเดิมพันที่ถูกสองเท่าสองเท่าและในด้านอื่น ๆ ตลอดเวลาจนเงินคือทั้งหมดที่ขึ้น - แล้วทั้งหมดในทันทีที่เขาจะคว้าที่ตลกสุนัขอื่น ๆ โดย j'int ของขาของเขาและแช่แข็งไป - ไม่ Chaw คุณเข้าใจ แต่จับล้อเล่นเท่านั้นและแขวนบนจนกว่าพวกเขาจะขึ้น thronged ฟองน้ำถ้ามันเป็นปีที่ ยิ้มออกมามักจะเป็นผู้ชนะในลูกสุนัขที่จนกว่าเขาจะควบคุมสุนัขครั้งว่าไม่ได้ไม่มีขาหลังเพราะพวกเขาต้องการได้รับการแปรรูปออกในเลื่อยวงเดือนและเมื่อสิ่งที่ได้ไปพร้อมไกลพอและเงินที่เป็น ทั้งหมดขึ้นมาและเขาจะทำให้ฉกโฮลท์สำหรับสัตว์เลี้ยงของเขาที่เขาเห็นในนาทีวิธีการที่เขาต้องการได้รับการกำหนดไว้ในและวิธีการที่สุนัขอื่น ๆ มีเขาในประตูเพื่อที่จะพูดและเขา 'peared ประหลาดใจและ แล้วเขามองตัวเรียงลำดับท้อแท้เหมือนและไม่ได้พยายามไม่มากที่จะชนะการต่อสู้และเพื่อให้เขาได้ออก shucked ไม่ดี เขายิ้มให้ดูมากที่สุดเท่าที่จะบอกว่าหัวใจของเขายากจนและมันก็เป็นความผิดของเขาสำหรับการวางขึ้นสุนัขที่ไม่ได้ไม่มีขาหลังสำหรับเขาที่จะใช้เวลาของโฮลท์ซึ่งเป็นที่พึ่งพาอาศัยหลักของเขาในการต่อสู้ และจากนั้นเขาเดินกะโผลกกะเผลกออกชิ้นส่วนและวางลงและเสียชีวิต มันเป็นลูกสุนัขที่ดีคือการที่แอนดรูแจ็คสันและจะมีการสร้างชื่อให้ hisself ถ้าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งที่อยู่ในตัวเขาและเขาก็มีความสามารถพิเศษ - ฉันรู้ว่ามันเพราะเขาไม่ได้มีโอกาสไม่มี ที่จะพูดถึงและไม่ได้ยืนเพื่อเหตุผลที่สุนัขจะทำให้การต่อสู้ดังกล่าวเท่าที่จะทำได้ภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขาถ้าเขาไม่ได้ไม่มีความสามารถ มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจเมื่อฉันคิดว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของ his'n และวิธีที่จะเปิดออก. ดี thish-กะยิ้มมีหนู tarriers และไก่ไก่และทอมแมวและทั้งหมดของพวกเขาชนิด ของสิ่งที่จนกว่าคุณจะไม่สามารถพักผ่อนและคุณไม่สามารถดึงข้อมูลอะไรสำหรับเขาที่จะวางเดิมพัน แต่เขาจะตรงกับคุณ เขา ketched กบวันหนึ่งและพาเขากลับบ้านและบอกว่าเขาจะ edercate cal'klated เขา; และเพื่อให้เขาไม่เคยทำอะไรที่เป็นเวลาสามเดือน แต่ตั้งอยู่ในสนามหลังบ้านของเขาและเรียนรู้ว่ากบจะกระโดด และคุณเดิมพันที่คุณเขาไม่ได้เรียนรู้เขามากเกินไป เขาต้องการให้เขามีลางสังหรณ์ที่อยู่เบื้องหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ และนาทีถัดไปคุณจะเห็นกบที่ปั่นป่วนในอากาศเหมือนโดนัท - การเห็นเขาเปิด Summerset หนึ่งหรืออาจจะเป็นคู่ถ้าเขาได้เริ่มต้นที่ดีและมา ลงเท้าแบนและสิทธิทั้งหมดเหมือนแมว เขาได้เขาขึ้นดังนั้นในเรื่องของการ ketching แมลงวันและทำให้เขาในการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องเพื่อที่เขาจะเล็บบินทุกครั้งเท่าที่เขาจะได้เห็นเขา ยิ้มกล่าวว่าทุกกบต้องการก็คือการศึกษาและการที่เขาจะได้ทำอะไรมากที่สุด - และผมเชื่อว่าเขา ทำไมผมเคยเห็นเขาตั้ง Dan'L Webster ลงที่นี่ในชั้นนี้ - Dan'L เว็บสเตอร์เป็นชื่อของกบ - และร้องออกมา "แมลงวัน, Dan'L แมลงวัน!" และ quicker'n คุณสามารถดูภาพเขาต้องการตรงขึ้นในฤดูใบไม้ผลิและงูบิน off'n มีเคาน์เตอร์และปัดลงบนพื้นอีกครั้งในฐานะที่เป็นของแข็งเป็นปริมาณมากของโคลนและตกอยู่กับรอยขีดข่วนด้านข้างของศีรษะของเขา เท้าหลังของเขาเป็นไม่แยแสว่าเขาไม่ได้คิดไม่ออกเขาต้องการได้รับ doin 'ใด ๆ more'n กบใด ๆ ที่อาจจะทำ คุณไม่เคยเห็นกบเพื่อให้เจียมเนื้อเจียมตัวและ straightfor'ard ขณะที่เขากำลังทั้งหมดที่มีพรสวรรค์เขาเป็นเช่นนั้น และเมื่อมันมาถึงการกระโดดยุติธรรมและตารางในระดับที่ตายแล้วเขาจะได้รับมากขึ้นเหนือพื้นดินที่หนึ่งขี่กว่าสัตว์ของสายพันธุ์ของเขาที่คุณเคยเห็นใด ๆ กระโดดบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตันเพิ่มขึ้นในความโดดเด่นแห่งชาติบนพื้นฐานของเรื่องเกี่ยวกับจิมยิ้มและกบของเขาตีพิมพ์ครั้งแรกในหนังสือพิมพ์นิวยอร์กในเดือนพฤศจิกายน , 1865 และรวดเร็วพิมพ์ทั่วประเทศ แม้ว่าตันต่อมาลดราคามันเป็น " ป่าร่างชั่วร้าย