A blue sky out of the OresteiaArche

A blue sky out of the Oresteia
Arches above us. O father, all by yourself
You are pithy and historical as the Roman Forum.
I open my lunch on a hill of black cypress.
Your fluted bones and acanthine hair are littered

In their old anarchy to the horizon-line.
It would take more than a lightning-stroke
To create such a ruin.
Nights, I squat in the cornucopia
Of your left ear, out of the wind,

Counting the red stars and those of plum-color.
The sun rises under the pillar of your tongue.
My hours are married to shadow.
No longer do I listen for the scrape of a keel
On the blank stones of the landing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟ้าจาก Oresteiaอาร์เชสเหนือ โอ พ่อ ด้วยตัวเองคุณเป็น pithy และประวัติศาสตร์เป็นโรมันฟอรั่มเปิดกลางวันของฉันบนเนินเขาของไซเปรสดำคุณ fluted กระดูกและผม acanthine litteredในของอนาธิปไตยเก่ากับเส้นขอบฟ้ามันจะใช้เวลามากกว่าฟ้าผ่าสมองสร้างทำลายดังกล่าวคืน squat ในซาวน่าฉันของหูของคุณซ้าย หมดลมนับดาวแดงและบรรดาสีพลัมพระอาทิตย์ขึ้นภายใต้หลักของลิ้นเวลาของฉันจะแต่งงานกับเงาไม่ฉันฟังครูดของ keel เป็นบนก้อนหินที่ว่างของที่จอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

a ฟ้าจากโอเรสเทีย
โค้งเหนือเรา ข้าแต่พระบิดาเจ้า ด้วยตัวเอง
คุณ pithy และประวัติศาสตร์เป็นโรมันฟอรั่ม .
ฉันเปิดเที่ยงบนเนินเขาของไซเปรส ดำ
ของคุณร่องกระดูก และ acanthine ผมถูกทิ้งไว้

ในอนาธิปไตยเก่าของขอบฟ้า .
จะใช้เวลามากกว่าเป็นสายฟ้าเส้น
ที่จะสร้างเช่นทำลาย .
คืน ผมหมอบใน Cornucopia
ของหูซ้าย ออกของลม

นับดาวสีแดงนั้นสีพลัม .
ดวงอาทิตย์ขึ้นภายใต้เสาของลิ้นของคุณ .
ชั่วโมงของฉันแต่งงานกับเงา
ไม่ฟังสำหรับขูดของกระดูกงู
บนก้อนหินที่ว่างเปล่าของเชื่อมโยงไปถึง