“You don’t have to care about me……I

“You don’t have to care about me……I know running away would be the best choice right now, but I just can’t start walking.”

Chen Chang Sheng said, “Plus you guys are not running either, so it doesn’t count as me dragging you guys down.”

Tang Thirty Six thought for a moment and knew he couldn’t convince this guy. He stopped talking, took out Wen Shui Sword and walked out of the entrance. He stepped on the water on the stone stairs. He slapped his Wen Shui Sword on his leg while his feet walked on the pond. Both actions made a clear splashing sound.

Following his slap, the rain water left the blade of the sword like pearls and scattered everywhere.

After been cleansed by rain water, the Wen Shui Sword was bright again. The Setting Dawn that would be used later will be prettier than the first one.

It is hard for them to move their feet when walking backwards. It was much easier to charge forward.

Chen Chang Sheng followed Tang Thirty Six and walked out of the entrance of the Tradition Academy.

Xuan Yuan Po looked at the wooden board that was once the door of the academy. He thought for a moment and didn’t let it go, but rather he kept it in his arms and followed them out.

Outside of Tradition Academy, dozens of knights from the North Army awaited.

But the three youngsters were fearless.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณไม่ต้องดูแลเกี่ยวกับฉัน. ... ฉันรู้ว่าวิ่งออกไปจะดีสุดขณะนี้ แต่เพียงไม่สามารถเริ่มเดิน "Chen Sheng ช้างกล่าวว่า "ดีพวกคุณไม่ได้ใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้นมันไม่นับเป็นฉันลากพวกคุณลง"ถังสามสิบหกคิดครู่หนึ่ง และรู้ว่า เขาไม่สามารถโน้มน้าวให้ผู้ชายคนนี้ เขาหยุดพูด เอาออกดาบชุ่ยเหวิน และเดินจากทางเข้า เขาเหยียบน้ำบันไดหิน เขาตบดาบชุ่ยเหวินบนขาของเขาในขณะที่เท้าของเขาเดินบนบ่อ การดำเนินการทั้งสองทำได้ชัดสาดเสียงต่อไปตบเขา น้ำฝนด้านซ้ายใบมีดของดาบเช่นไข่มุก และกระจายอยู่ทุกที่หลังจากการทำความสะอาด โดยน้ำฝน ดาบชุ่ยเหวินก็สดใสอีกครั้ง รุ่งอรุณการตั้งค่าที่ใช้ในภายหลังจะสวยกว่าอันแรกมันยากสำหรับการย้ายเท้าของพวกเขาเมื่อเดินถอยหลัง มันเป็นเรื่องง่ายที่จะคิดไปข้างหน้าChen Sheng ช้างตามถังสามสิบหก และเดินจากทางเข้าสถาบันประเพณีซวนหยวน Po ดูไม้กระดานที่เป็นประตูของสถาบันการศึกษา เขาคิดครู่หนึ่ง และก็ไม่ปล่อย แต่ค่อนข้างเขาเก็บมันไว้ในอ้อมแขนของเขา และตามด้วยพวกเขาออกนอกสถาบันประเพณี อัศวินจากกองทัพเหนือรอคอยมาหลายสิบแต่เยาวชนสามกล้าหาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณไม่ต้องดูแลเกี่ยวกับฉัน ...... ฉันรู้ว่าวิ่งหนีจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในขณะนี้ แต่ฉันไม่สามารถเริ่มเดิน."

เฉินช้าง Sheng กล่าวว่า "พลัสพวกคุณไม่ได้ทำงานอย่างใดอย่างหนึ่งดังนั้นจึง ไม่นับเป็นฉันลากพวกคุณลง. "

Tang สามสิบหกคิดสักครู่และรู้ว่าเขาไม่สามารถโน้มน้าวให้ผู้ชายคนนี้ เขาหยุดพูดเอาออกเหวินวงจุ้ยดาบและเดินออกจากประตูทางเข้า เขาก้าวบนน้ำบนบันไดหิน เขาตบเหวินวงจุ้ยดาบของเขาบนขาของเขาในขณะที่เท้าของเขาเดินบนบ่อ การกระทำของทั้งสองทำเสียงสาดชัดเจน.

ต่อไปตบเขาน้ำฝนที่เหลือใบมีดดาบเช่นไข่มุกและกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป.

หลังจากได้รับการทำความสะอาดด้วยน้ำฝนที่เหวินวงจุ้ยดาบสดใสอีกครั้ง รุ่งอรุณการตั้งค่าที่จะนำมาใช้ในภายหลังจะสวยกว่าคนแรก.

มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะย้ายเท้าของพวกเขาเมื่อเดินไปข้างหลัง มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเรียกเก็บค่าบริการไปข้างหน้า.

เฉินช้าง Sheng ตามถังสามสิบหกและเดินออกจากทางเข้าของสถาบันการศึกษาประเพณี.

Xuan หยวน Po มองไปที่ไม้กระดานที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นประตูของสถาบันการศึกษา เขาคิดว่าสักครู่และไม่ปล่อยให้มันไป แต่เขาเก็บไว้ในอ้อมแขนของเขาและตามพวกเขาออก.

นอกสถาบันการศึกษาประเพณีหลายสิบของอัศวินจากกองทัพนอร์ทที่รอคอย.

แต่สามเยาวชนมีความกล้าหาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน . . . . . . . ผมรู้ว่าหนีจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้ แต่ฉันก็จะไม่เดิน .
เฉินฉาง เซิง กล่าวว่า " พร้อมพวกไม่วิ่งเหมือนกัน จึงไม่นับฉันลากพวกเธอลง
ตั้งสามสิบหกคิดครู่หนึ่ง และก็รู้ว่าเขาไม่สามารถโน้มน้าวเขา เขาหยุดพูดแล้วหยิบดาบสุ่ยเหวินและเดินออกจากประตู เขาเหยียบน้ำบนหิน บันได เขาตบหน้าของเขาเหวินสุ่ยดาบบนขาของเขาในขณะที่เท้าของเขาเดินเข้ามาในบ่อ ทั้งการกระทำได้ชัดเจน สาดเสียง
ต่อไปนี้ตบหน้าของเขา น้ำฝนออกจากใบดาบ เช่น ไข่มุก และกระจัดกระจาย
หลังจากที่ถูกล้างด้วยน้ำฝน , เหวินสุ่ย เป็นดาบที่สดใสอีกครั้ง บรรยากาศยามเช้าที่ จะใช้ ภายหลังจะสวยกว่าอันแรก
มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะย้ายเท้าเวลาเดินถอยหลัง มันง่ายมากที่จะคิดไปข้างหน้า
เฉินฉาง เซิง ตามมาตั้งสามสิบหก และเดินออกจากประตูทางเข้าของประเพณีโรงเรียน
ซวนหยวนโปมองกระดานไม้ที่เคยเป็นประตูโรงเรียน เขาคิดว่าสักครู่และไม่ปล่อยมันไป แต่เขาเก็บมันไว้ในอ้อมแขนของเขา และตามพวกเขาออกไป
นอกโรงเรียนประเพณีนับสิบของอัศวินจากกองทัพเหนือขึ้น
แต่สามเยาวชนเป็นกล้าหาญ