Chapter 2The Biological Substrate a

Chapter 2The Biological Substrate and Physical Health in Middle Childhood
Jack P. Shonkoff
In industrialized societies, school-age children are generally the healthiest segment of the population. In general, they are not exposed to the nutritional deficiencies and infections that plague so many children in developing countries, and they have not yet experienced the myriad changes of adolescence or the increased risks of major diseases that adults face.
For children ages 6-12, health issues are best defined in the context of the developmental tasks of this period. Whereas acute illnesses are generally brief and followed by the resumption of normal routines, chronic impairments and catastrophic diseases demand sophisticated medical treatments in conjunction with attention to the child's personal and social development. Moreover, although more research is needed on socioeconomic class differences in health status and use of health services, and although poverty continues to pose a major threat to the physical and mental well-being of children in the United States, the most far-reaching basic research concerns from a public health perspective go beyond the domain of the organized health care system and involve the more pervasive matter of life-style. Accidents accounted for half the deaths of children ages 5-14 in the United States in 1978, and more than 50 percent of them were related to motor vehicles (Bureau of the Census, 1982). Multiple risk factors for the most common adult diseases have been shown to include a number of behaviors whose antecedents are germinated, if not sprouted, during middle childhood. Exercise and attitudes toward physical fitness, coping with stress, tobacco and alcohol abuse, and dietary habits are some of the life-style characteristics that appear to warrant particular preventive attention during this age period.
This chapter provides an overview of the current research regarding health and illness during middle childhood. It reviews existing knowledge of the biological substrate of human function during this period. It also explores the problem of conceptualizing health and illness and analyzes it in the context of the child's emerging life-style and sense of his or her own health status both during the school years and in the future. An agenda for further study is proposed.



The Biological Substrate
Physical Maturation
Despite significant individual differences, the rate of increase in stature during middle childhood is generally similar and regular until the onset of puberty. Skeletal maturity, as measured by bone age, is the most useful biological indicator of overall physiologic maturation. Its determination is based on the predictable, ordered appearance of primary and secondary centers of ossification that develop in the growth regions (epiphyses) of bones. Although some variability related to ethnic factors has been documented, measured differences in maturity are primarily related to variations in rate and not sequence. Thus, the order of epiphyseal ossification is governed largely by genetic factors. The rate of skeletal maturation, however, is influenced by both nature and nurture; for example, lower socioeconomic status as well as a wide range of pathological processes have been shown to correlate with delays in bone age, and girls demonstrate a faster rate of maturation than boys by approximately 20 percent (Sinclair, 1978). In general, skeletal maturation parallels skeletal growth and, therefore, height, with both ending when hormonal influences cause the epiphyses to fuse in late adolescence.
The onset of puberty heralds the beginning of reproductive maturity and provides a useful biological marker for the onset of adolescence. Pubertal changes have been reported to occur earlier in children from higher socioeconomic groups, those living in urban rather than rural areas, and children living at lower altitudes (Benson and Migeon, 1975). A later onset of puberty has been documented for children who are malnourished, those living in larger families, and girls engaged in strenuous exercise such as competitive athletics and dance (Frisch et al., 1980). Generally speaking, however, genetic factors appear to have a greater effect than environmental influences on the onset of puberty, an event that is largely related to a child's overall level of maturation and body size and that correlates better with bone age than chronological age.
Although the sequence of pubertal changes is relatively predictable, their timing is extremely variable. The normal range of onset is ages 8-14 in females and ages 9-15 years in males, with girls generally beginning two years earlier than boys (Benson and Migeon, 1975). In girls, puberty begins with a growth spurt, usually the first noticeable event, and is soon accompanied by enlargement of breast tissue and generally followed by menarche two years later. The onset of puberty in boys is typically marked by an increase in testicular size followed by a growth spurt. The peak growth velocity for both sexes (10.3 cm per year for boys and 9.0 cm per year for girls) is achieved 2 to 3 years after the beginning of the pubertal process (Smith, 1977). In general, the rate of maturation of boys is slower and less predictable than that of girls, and their age at the onset of puberty is more variable. For both sexes, pubertal changes before the thirteenth birthday are not uncommon.
Growth and development studies over the past 200 years have demonstrated a so-called secular trend toward an earlier age of menarche in the industrialized world. Data also suggest larger increments of growth, greater size for age during childhood, and earlier final height attainment (Smith, 1977). Despite questions about the reliability of past data collection methods, these trends appear to be accurate and the differences statistically significant. The age of menarche occurred 2-3 months earlier per decade during the past 150 years in Europe and the United States, with a leveling off of growth and age of menarche as standards of living increased (Wyshak and Frisch, 1982). More equitable socioeconomic conditions have also resulted in the elimination of discrepancies associated with social class and urban-rural differences. The current average age of menarche in the United States of 12.8 years has been relatively stable since 1947.
The reasons for this secular trend are not well understood. The reduction of such growth-retarding factors as poor nutrition and chronic illness has been cited most often, and recently documented trends toward a later age of menarche in Bangladesh appear to support this hypothesis (Chowdhury et al., 1978). Whether this historical acceleration in the rate of general body maturation has been associated with comparable changes in the rate of brain development and level of performance of children growing up in industrialized societies is unknown. Preliminary data do suggest, however, that variations in age of onset of puberty may have developmental and behavioral consequences during adolescence. In a study of more than 5,000 white males and females ages 12-17 (Duke et al., 1982), late-maturing males scored lower on education-related variables and early-maturing males scored higher than those in the middle maturity groups. These differences were found to be independent of measured intelligence and weaker at age 12 than at older ages. No consistent and statistically significant differences related to maturational status were found among females. Other studies, reporting inconsistent findings that imply disadvantages for early-maturing girls as well as late-maturing boys, suggest that cultural context and social class may be important determinants of the influences on behavior of the differential timing of physical maturation. Interactions among academic achievement, personal and social development, and physiologic maturity are not well understood. Further studies of these relationships, particularly regarding the early onset of pubertal changes in the middle childhood years, are needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บท 2The พื้นผิวชีวภาพและสุขภาพในวัยเด็กกลางแจ็ค P. Shonkoffในสังคมอุตสาหกรรม โรงเรียนอายุเด็กโดยทั่วไปส่วนหนีจากของประชากร ทั่วไป พวกเขาไม่ได้สัมผัสกับทรงคุณค่าทางโภชนาการและการติดเชื้อที่ระบาดอยู่มากเด็กในประเทศกำลังพัฒนา และพวกเขาไม่ได้เคยเปลี่ยนแปลงของวัยรุ่นที่พักหรือเพิ่มความเสี่ยงของโรคที่สำคัญหน้าผู้ใหญ่ที่สำหรับเด็กอายุ 6-12 ปัญหาสุขภาพมีส่วนกำหนดในบริบทของงานพัฒนาของรอบระยะเวลานี้ ในขณะที่เจ็บป่วยเฉียบพลันโดยทั่วไป สั้น ๆ และตาม ด้วยคณะกิจวัตรปกติ ไหวสามารถเรื้อรังและโรครุนแรงต้องรักษาพยาบาลทันสมัยร่วมกับความสนใจเพื่อพัฒนาบุคคล และสังคมของเด็ก ยิ่งไปกว่านั้น แม้ ว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมในระดับประชากรความแตกต่างของสถานะสุขภาพและการใช้บริการสุขภาพ และแม้ ว่าความยากจนยังคงก่อให้เกิดภัยคุกคามกาย และจิตใจดีของเด็กในสหรัฐอเมริกา กังวลวิจัยผับสุดจากมุมมองสาธารณสุขเกินโดเมนของระบบสุขภาพจัด และเกี่ยวข้องกับเรื่องของวิถีชีวิตชุมชนที่แพร่หลายมากขึ้น อุบัติเหตุคิดเสียชีวิตครึ่งหนึ่งของเด็กอายุ 5-14 ในสหรัฐอเมริกาในปี 1978 และมากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ของพวกเขาเกี่ยวข้องกับรถยนต์มอเตอร์ (สำนักสำมะโน 1982) หลายปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคผู้ใหญ่ทั่วไปได้รับการแสดงเพื่อรวบรวมพฤติกรรม antecedents ซึ่งเป็นเปลือกงอก ถ้า ไม่ แทน ในระหว่างวัยเด็กกลาง ออกกำลังกายและสมรรถภาพทางกาย การเผชิญกับความเครียด ยาสูบ และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ละเมิด และอุปนิสัยเจตคติมีลักษณะวิถีชีวิตที่จะรับประกันความสนใจป้องกันโดยเฉพาะช่วงอายุนี้บทนี้แสดงภาพรวมของการวิจัยปัจจุบันเกี่ยวกับสุขภาพและการเจ็บป่วยในช่วงวัยเด็กกลาง มันคิดความรู้ที่มีอยู่ของพื้นผิวชีวภาพงานมนุษย์ในช่วงเวลานี้ นอกจากนี้ยังสำรวจปัญหาอยู่ตามพรมแดนสุขภาพและการเจ็บป่วย และวิเคราะห์ในบริบทของวิถีชีวิตเกิดใหม่ของเด็กและความรู้สึกของ ตนเองสุขภาพสถานะทั้งใน ช่วงปีโรงเรียน และในอนาคต มีเสนอวาระการประชุมสำหรับการศึกษาต่อ พื้นผิวทางชีวภาพพ่อแม่จริงแม้ มีความแตกต่างแต่ละอย่างมีนัยสำคัญ อัตราการเพิ่มขึ้นในช่วงวัยเด็กกลางโดยทั่วไปจะคล้ายกัน และปกติจนถึงเริ่มเป็นวัยแรกรุ่น ครบกำหนดอีก วัดจากอายุกระดูก เป็นตัวบ่งชี้ทางชีวภาพประโยชน์มากที่สุดของพ่อแม่โดยรวม physiologic กำหนดมันขึ้นอยู่กับลักษณะคาดเดาได้ สั่งหลัก และรองศูนย์ของการกลายเป็นกระดูกที่พัฒนาในภูมิภาคเติบโต (epiphyses) ของกระดูก แม้ว่าได้รับเอกสารสำหรับความผันผวนบางที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยทางชาติพันธุ์ วัดความแตกต่างในวันครบกำหนดหลักเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในอัตราและลำดับไม่ ดังนั้น ลำดับของการกลายเป็นกระดูก epiphyseal ถูกควบคุม โดยปัจจัยทางพันธุกรรมส่วนใหญ่ อัตราของพ่อแม่อีก อย่างไรก็ตาม ได้รับอิทธิพลจากธรรมชาติและสำคัญ ตัวอย่าง สถานะต่ำกว่าประชากรตลอดจนความหลากหลายของกระบวนการทางพยาธิวิทยาได้รับการแสดงเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับความล่าช้าในอายุกระดูก และหญิงแสดงให้เห็นถึงอัตราเร็วของพ่อแม่มากกว่าเด็กผู้ชายประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ (นแคลร์ 1978) ทั่วไป พ่อแม่อีก parallels อีกเจริญเติบโตและ ดังนั้น ความสูง มีทั้งสิ้นเมื่ออิทธิพลของฮอร์โมนทำให้ epiphyses การฟิวส์ในวัยรุ่นตอนปลายเริ่มมีอาการของวัยแรกรุ่น heralds ต้นครบกำหนดสืบพันธุ์ และให้เครื่องหมายชีวภาพประโยชน์สำหรับของวัยรุ่น มีการรายงานการเปลี่ยนแปลง pubertal เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในเด็กสูงกว่าประชากรกลุ่ม ผู้อยู่อาศัยในเขตเมืองมากกว่าชนบท และเด็ก ๆ ลดระดับ (เบนสันและ Migeon, 1975) เริ่มมีอาการภายหลังของวัยแรกรุ่นมีการจัดสำหรับเด็กที่มี malnourished อาศัยอยู่ในครอบครัวขนาดใหญ่ และหญิงที่หมั้นในการออกกำลังเช่นการแข่งขันกรีฑาและเต้นรำ (Frisch et al., 1980) โดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม ปัจจัยทางพันธุกรรมจะ มีผลใหญ่กว่ามีอิทธิพลต่อสิ่งแวดล้อมบนของวัยแรกรุ่น เหตุการณ์ที่ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเด็กระดับโดยรวมของขนาดร่างกายและพ่อแม่ และที่คู่ดีกว่าอายุกระดูกกว่า chronological อายุแม้ว่าลำดับของการเปลี่ยนแปลง pubertal จะค่อนข้างได้ กำหนดเวลาของพวกเขาเป็นตัวแปรมาก ช่วงปกติเริ่มมีอายุ 8-14 ในหญิง และอายุ 9-15 ปีในเพศชาย กับผู้หญิงโดยทั่วไปเริ่มต้นสองปีเร็วกว่าเด็กผู้ชาย (เบนสันและ Migeon, 1975) ในหญิง วัยแรกรุ่นเริ่มต้น ด้วยการเจริญเติบโต spurt ปกติแรกสังเกตเหตุการณ์ และเร็ว ๆ นี้ พร้อมกับการขยายตัวของเนื้อเยื่อเต้านม และโดยทั่วไปตาม ด้วย menarche สองปีภายหลัง โดยทั่วไปของวัยแรกรุ่นในชายเครื่อง โดยเพิ่มขนาด testicular ตาม spurt เจริญเติบโต ความเร็วการเติบโตสูงสุดสำหรับทั้งสองเพศ (10.3 ซม.ต่อปีสำหรับเด็กผู้ชาย) และ 9.0 ซม.ต่อปีสำหรับหญิงสามารถทำได้ 2-3 ปีหลังจากการเริ่มต้นของกระบวนการ pubertal (Smith, 1977) ทั่วไป อัตราของพ่อแม่ของเด็กชายช้า และได้น้อยกว่าของหญิง และอายุของพวกเขาที่เริ่มมีอาการของวัยแรกรุ่นคือ ตัวแปรเพิ่มเติม สำหรับทั้งสองเพศ การเปลี่ยนแปลงก่อนวันเกิดสิบสาม pubertal จะไม่ใช่ศึกษาการเจริญเติบโต 200 ปีผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าแนวโน้มทางโลกเรียกว่าต่ออายุก่อนหน้าของ menarche ในโลกอุตสาหกรรม นอกจากนี้ข้อมูลยังแนะนำทีใหญ่โต มากขนาดอายุในช่วงวัยเด็ก โดยความสูงสุดท้ายก่อนหน้า (Smith, 1977) แม้ มีคำถามเกี่ยวกับความน่าเชื่อถือของวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลมา แนวโน้มเหล่านี้จะ ถูกต้อง และความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ Menarche อายุ 2-3 เดือนก่อนหน้านี้ต่อทศวรรษในช่วง 150 ปีที่เกิดขึ้นในยุโรปและสหรัฐอเมริกา มีการปรับระดับออกเจริญเติบโตและอายุของ menarche เป็นมาตรฐานของที่อยู่อาศัยเพิ่มขึ้น (Wyshak และ Frisch, 1982) เงื่อนไขเป็นธรรมมากขึ้นประชากรมีผลในการขจัดความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับชนชั้นและความแตกต่างของเมืองชนบท อายุเฉลี่ยปัจจุบัน menarche สหรัฐอเมริกา 12.8 ปีแล้วค่อนข้างมั่นคงตั้งแต่ 1947The reasons for this secular trend are not well understood. The reduction of such growth-retarding factors as poor nutrition and chronic illness has been cited most often, and recently documented trends toward a later age of menarche in Bangladesh appear to support this hypothesis (Chowdhury et al., 1978). Whether this historical acceleration in the rate of general body maturation has been associated with comparable changes in the rate of brain development and level of performance of children growing up in industrialized societies is unknown. Preliminary data do suggest, however, that variations in age of onset of puberty may have developmental and behavioral consequences during adolescence. In a study of more than 5,000 white males and females ages 12-17 (Duke et al., 1982), late-maturing males scored lower on education-related variables and early-maturing males scored higher than those in the middle maturity groups. These differences were found to be independent of measured intelligence and weaker at age 12 than at older ages. No consistent and statistically significant differences related to maturational status were found among females. Other studies, reporting inconsistent findings that imply disadvantages for early-maturing girls as well as late-maturing boys, suggest that cultural context and social class may be important determinants of the influences on behavior of the differential timing of physical maturation. Interactions among academic achievement, personal and social development, and physiologic maturity are not well understood. Further studies of these relationships, particularly regarding the early onset of pubertal changes in the middle childhood years, are needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2the ชีวภาพ ( สุขภาพร่างกายในวัยเด็กตอนกลาง
แจ็คหน้า shonkoff
ในสังคมอุตสาหกรรม เด็กวัยเรียนอยู่ทั่วไป ส่วนสุขภาพของประชากร โดยทั่วไป , พวกเขาไม่ได้สัมผัสกับภาวะโภชนาการบกพร่อง และเชื้อที่ระบาดเด็กมากในการพัฒนาประเทศและพวกเขายังไม่ได้มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงมากมายของวัยรุ่น หรือเพิ่มความเสี่ยงของโรคที่สำคัญที่ผู้ใหญ่หน้า .
สำหรับเด็กอายุ 6-12 , ปัญหาสุขภาพที่ดีที่สุดที่กำหนดไว้ในบริบทของการบรรลุงานตามขั้นพัฒนาการ ของช่วงเวลานี้ ในขณะที่เจ็บป่วยเฉียบพลันโดยทั่วไปสั้น ๆ และตามด้วยการเริ่มต้นใหม่ของกิจวัตรปกติเรื้อรังและโรคความบกพร่องรุนแรง ความต้องการการรักษาทางการแพทย์ที่ทันสมัยควบคู่กับความสนใจในการพัฒนาบุคคลและสังคมของเด็ก นอกจากนี้ แม้ว่าการวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นในสังคมระดับความแตกต่างในด้านสุขภาพและการใช้บริการสุขภาพและถึงแม้ว่าความยากจนยังคงเป็นภัยคุกคามหลักต่อกายและใจของเด็กในประเทศสหรัฐอเมริกาที่กว้างขวางมากที่สุดพื้นฐานการวิจัยความกังวลจากสาธารณสุขมุมมองนอกเหนือไปจากโดเมนขององค์กรระบบการดูแลสุขภาพ และเกี่ยวข้องกับเรื่องที่แพร่หลายมากขึ้นของสไตล์อุบัติเหตุ คิดเป็นครึ่งหนึ่งของการเสียชีวิตของเด็กอายุ 5-14 ในสหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 1978 และมากกว่าร้อยละ 50 ของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับยานยนต์ ( สำนักสำรวจสำมะโนประชากร , 1982 ) ปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคที่พบมากที่สุดของผู้ใหญ่ได้แสดงรวมจำนวนของพฤติกรรมที่บุคคลจะงอก ไม่งอก ถ้าในวัยเด็กตอนกลางทัศนคติต่อการออกกำลังกายและสมรรถภาพทางกาย การรับมือกับความเครียด ยาสูบและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ละเมิด และบริโภคนิสัย บางส่วนของลักษณะที่ปรากฏแสดงความสนใจชีวิตการป้องกันโดยเฉพาะในช่วงวัยนี้ .
บทนี้จะให้ภาพรวมของการวิจัยในปัจจุบันเกี่ยวกับสุขภาพและการเจ็บป่วยในวัยเด็กตอนกลางมันความคิดเห็นที่มีอยู่ความรู้พื้นฐานทางชีวภาพการทำงานของมนุษย์ในช่วงเวลานี้ นอกจากนี้ยังสำรวจปัญหาสุขภาพและการเจ็บป่วยมโนทัศน์และวิเคราะห์มันในบริบทของวิถีชีวิตของเด็กเกิดใหม่และความรู้สึกของเขาหรือเธอเอง ภาวะสุขภาพ ทั้งในโรงเรียน ปีในอนาคต วาระการประชุมเพื่อการศึกษาเสนอ




ทางพื้นผิวแม้จะมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางวุฒิภาวะ
, อัตราการเพิ่มความสูงในวัยเด็กตอนกลางโดยทั่วไปคล้ายคลึงกัน และปกติจนกว่าการโจมตีของวัยแรกรุ่น วุฒิภาวะการเป็นวัดอายุของกระดูก คือ ตัวบ่งชี้ทางชีวภาพที่มีประโยชน์ที่สุดของการเจริญเติบโตทางสรีรวิทยาโดยรวม ความมุ่งมั่นจะขึ้นอยู่กับการคาดเดาลักษณะของประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ให้ศูนย์ของการสร้างกระดูกที่พัฒนาในการเติบโตภูมิภาค ( พิไฟซิส ) กระดูก แม้ว่าบางส่วนของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ได้รับการบันทึกไว้ , วัดความแตกต่างของอายุเป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในคะแนน และลำดับ ดังนั้น เพื่อดูจากการเชื่อมซึ่งถูกควบคุมส่วนใหญ่โดยปัจจัยทางพันธุกรรมอัตราการเจริญเติบโตของกระดูก แต่เป็นอิทธิพลจากทั้งธรรมชาติ และการดูแลเอาใจใส่ เช่น ลดสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคม เช่นเดียวกับช่วงกว้างของกระบวนการทางพยาธิวิทยาได้แสดงความสัมพันธ์กับความล่าช้าในกระดูกอายุและหญิง แสดงให้เห็นถึงอัตราการเจริญเติบโตเร็วกว่าเด็กชาย ประมาณร้อยละ 20 ( Sinclair , 1978 ) โดยทั่วไปโครงสร้างการเปรียบเทียบการเจริญเติบโตโครงร่างและดังนั้น ความสูง พร้อมทั้งสิ้นสุดเมื่ออิทธิพลฮอร์โมนทำให้พิไฟซิส ฟิวส์ในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย .
การโจมตีของวัยแรกรุ่น heralds จุดเริ่มต้นของวัยเจริญพันธุ์ และมีเครื่องหมายทางชีวภาพที่เป็นประโยชน์สำหรับการโจมตีของวัยรุ่น การเปลี่ยนแปลงและมีการรายงานที่จะเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในเด็กสูง และกลุ่มที่อาศัยอยู่ในเมืองมากกว่าชนบทและเด็กที่อาศัยอยู่ที่ระดับความสูงต่ำ ( เบนสัน และ migeon , 1975 ) เริ่มมีอาการหลังของวัยรุ่นได้รับการบันทึกไว้สำหรับเด็กที่ขาดสารอาหาร ที่อาศัยอยู่ในครอบครัวใหญ่และหญิงร่วมในการออกกำลังกาย เช่น กรีฑา แข่งขันเต้น ( ฟริสช์ et al . , 1980 ) พูดโดยทั่วไป อย่างไรก็ตามปัจจัยทางพันธุกรรมที่ปรากฏจะมีผลกระทบมากกว่าอิทธิพลของสิ่งแวดล้อมต่อการโจมตีของวัยแรกรุ่น เหตุการณ์ที่เป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับเด็กโดยรวมและระดับของการเจริญเติบโตและขนาดร่างกายที่เกี่ยวข้องกับกระดูกอายุกว่าตามอายุ
แม้ว่าลำดับของการเปลี่ยนแปลงและค่อนข้างคาดเดาได้ เวลาของพวกเขาคือตัวแปรมาก .ช่วงปกติของการโจมตี คือ อายุ และวัย 9-15 ปี ในสถานสงเคราะห์หญิงในเพศชาย กับ หญิงโดยทั่วไปเริ่มต้นสองปีก่อนหน้านี้กว่าผู้ชาย ( เบนสันกับ migeon , 1975 ) ในหญิงวัยเจริญพันธุ์ เริ่มต้นด้วยการปะทุ , มักจะสังเกตเหตุการณ์ครั้งแรก และในเร็วๆ นี้ พร้อมขยายของเนื้อเยื่อเต้านมและโดยทั่วไปตามด้วย ( สองปีต่อมาการโจมตีของวัยแรกรุ่นในเด็กมักจะถูกทำเครื่องหมายโดยการเพิ่มขนาดอัณฑะตามการเติบโตกระฉูด . ความเร็วการเจริญเติบโตสูงสุดสำหรับทั้งสองเพศ ( 10.3 เซนติเมตรต่อปี สำหรับเด็กผู้ชายและ 9.0 เซนติเมตรต่อปีสำหรับหญิง ) ได้ 2 ถึง 3 ปีหลังจากการเริ่มต้นของกระบวนการและ ( Smith , 1977 ) โดยทั่วไป อัตราการเจริญเติบโตของเด็กชายจะช้า และคาดเดาได้น้อยกว่าผู้หญิงและอายุที่เริ่มมีอาการของวัยรุ่นคือตัวแปรเพิ่มเติม สำหรับทั้งสองเพศ , การเปลี่ยนแปลงและก่อนวันที่วันเกิดไม่ได้ผิดปกติ .
การเจริญเติบโตและการพัฒนาการศึกษาที่ผ่านมา 200 ปีได้แสดงให้เห็นแนวโน้มที่เรียกว่าฆราวาสที่มีอายุก่อนมีประจำเดือนครั้งแรกในโลกอุตสาหกรรม ข้อมูลแนะนำการเพิ่มขึ้นขนาดใหญ่ยังเติบโตมากกว่า ขนาดอายุตั้งแต่ในวัยเด็ก