Laos is traditionally seen as a Bud

Laos is traditionally seen as a Buddhist country. At the last census in 1995, three
million out of the then population of 4.6 million, or two thirds, described themselves
as Buddhist, 60,000 as Christian and 5000 as belonging to other religions. The
remaining 1.5 million, who did not identify their confession, should be classed as
animists or spirit-worshippers. However, it is apparent that these figures on the
number of people who profess a religion not native to Laos do not reflect the true
situation in the country: their number is in all probability significantly larger than
that given. A proportion of Christians and adherents of other religions, finding themselves
amongst a Buddhist majority, simply considered it prudent not to disclose
their true religious affiliation and declined to respond. According to an unpublished
paper compiled by the Department of Religious Affairs of the National Construction
Front (NCF), which regulates state relations with religious groups, in 1999 there
were approximately 150,000 Christians, or 3 per cent of the 5 million-strong population.
2 The number of adherents of other religions is also higher than that indicated in
surveys.
The last decade of the twentieth century was for Laos a period of significant
change in various spheres of national life. In the second half of the 1980s the Lao
leadership decided to alter the course of the country's development and presented a
new policy of 'renewal' (kanpianpeng mai) to the nation. Initially these reforms
affected only the economy, but then gradually extended to all other spheres of
national life, including the spiritual. This change of direction in the country's social
and economic development involved the transition from a socialist to a market
economy; the opening up of the country to the outside world and the resulting influx
of new lifestyles and western mass culture had a devastating effect on traditional
ways of life and on Lao national culture in general. In the spiritual realm if not a
spiritual vacuum then certainly a more 'open' ideological space developed. Lao
society was faced with the question of the preservation not only of its culture, but
also of its very national identity. Buddhism and its teachings provided one of the
most important means available, with the values of patriotism and independence, to
help the Lao nation withstand the influence of foreign ideologies and mass culture.
Buddhism was enlisted in the defence of national culture, life and identity as a matter
of course. In 1991 a Buddhist stupa replaced the red star and the hammer and sickle
on the insignia of the Lao People's Revolutionary Party, and the word 'socialism'
was removed from the motto of the state, symbolising this shift in spiritual values.
Grant Evans speaks of the mid-1980s in Laos as a period which saw the gradual

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลาวซึ่งได้รับการมองว่าเป็นประเทศพุทธ ที่บ้านสุดท้ายใน 1995 สามล้านจากประชากรแล้ว 4.6 ล้าน หรือสองสาม อธิบายตัวเองเป็นพุทธศาสนิกชน 60000 เป็นคริสเตียนและ 5000 เป็นของศาสนาอื่น ๆ ที่เหลือ 1.5 ล้าน ที่ไม่ได้ระบุการสารภาพ ควรจะ classed เป็นanimists หรือสรณะวิญญาณ อย่างไรก็ตาม ก็ปรากฏว่า เหล่านี้แสดงตัวเลขในการจำนวนผู้นับถือศาสนาไม่เป็นลาวไม่สะท้อนความจริงสถานการณ์ในประเทศ: หมายเลขเป็นน่าเป็นทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าที่กำหนดให้ สัดส่วนของคริสเตียนและยังของศาสนาอื่น ๆ ค้นหาตัวเองท่ามกลางชาวพุทธส่วนใหญ่ ก็ถือว่าได้ระมัดระวังไม่ให้เปิดเผยสังกัดศาสนาแท้จริงของพวกเขา และปฏิเสธที่จะตอบ ตามที่ประกาศกระดาษที่รวบรวมโดยแผนกของศาสนากิจการก่อสร้างชาติหน้า (NCF), การกำหนดความสัมพันธ์รัฐกับกลุ่มศาสนา ในปี 2542 มีมีประมาณ 150, 000 คริสเตียน หรือร้อยละ 3 ของประชากร 5 ล้านแรงหมายเลข 2 ของยังของศาสนาอื่น ๆ ก็สูงกว่าที่ระบุไว้ในสำรวจทศวรรษของศตวรรษที่ยี่สิบได้สำหรับรอบระยะสำคัญการเปลี่ยนแปลงในรัฐบาลท้องถิ่นต่าง ๆ ของประเทศ ในครึ่งหลังของทศวรรษ 1980 ลาวผู้นำตัดสินใจที่จะเปลี่ยนหลักสูตรการพัฒนาของประเทศ และนำเสนอเป็นนโยบายใหม่ของ 'อายุ' (ไม้ kanpianpeng) ชาติ เริ่มต้นการปฏิรูปเหล่านี้ได้รับผลกระทบเศรษฐกิจเท่านั้น แต่แล้ว ค่อย ๆ ขยายทรงกลมทั้งหมดของแห่งชาติชีวิต รวมทั้งจิตวิญญาณ การเปลี่ยนแปลงของทิศทางของประเทศของสังคมและเปลี่ยนแปลงจากสังคมนิยมการตลาดเกี่ยวข้องกับการพัฒนาเศรษฐกิจเศรษฐกิจ ด้านประเทศโลกภายนอกและอีกรายวิถีชีวิตใหม่ และตะวันตกวัฒนธรรมมวลชนมีผลทำลายล้างในแบบดั้งเดิมวิธีชีวิต และวัฒนธรรมแห่งชาติลาวโดยทั่วไป ในวิญญาณไม่มีดูดวิญญาณแล้วแน่นอนมากขึ้น 'ลาน' อุดมการณ์พัฒนา ลาวสังคมต้องเผชิญกับคำถามที่ไม่เพียงแต่ของของวัฒนธรรม การบำรุงรักษา แต่นอกจากนี้ยังของเอกลักษณ์แห่งชาติมากขึ้น นิพพานให้หนึ่งใบสำคัญที่สุดหมายความว่าง ความเป็นอิสระ และหมีไปประเทศลาวทนต่ออิทธิพลของต่างประเทศเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์และวัฒนธรรมมวลชนได้ศาสนาพุทธถูกเหิมป้องกันวัฒนธรรมแห่งชาติ ชีวิต และอัตลักษณ์เป็นเรื่องแน่นอน ในปีพ.ศ. 2534 เจดีย์พุทธแทนค้อนเคียวและดาวแดงในเครื่องราชอิสริยาภรณ์ของพรรคปฏิวัติประชาชนลาว และคำว่า 'สังคมนิยม'ถูกเอาออกจากคำขวัญของรัฐ symbolising กะในญาณนี้เงินช่วยเหลืออีวานส์พูดของกลางไฟต์ในลาวเป็นระยะเวลาที่เห็น gradual

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลาวจะเห็นประเพณีที่เป็นประเทศที่นับถือศาสนาพุทธ ในการสำรวจสำมะโนประชากรล่าสุดในปี 1995
สามล้านบาทจากประชากรแล้ว4.6
ล้านบาทหรือสองในสามที่อธิบายตัวเองเป็นชาวพุทธ, 60,000 เป็นคริสเตียนและ 5000 เป็นของศาสนาอื่น ๆ
เหลือ 1.5
ล้านคนที่ไม่ได้ระบุคำสารภาพของพวกเขาควรได้รับการจัดว่าเป็นภูติผีหรือวิญญาณนมัสการ- แต่ก็เป็นที่ชัดเจนว่าตัวเลขเหล่านี้ในจำนวนของผู้ที่นับถือศาสนาไม่ได้ถิ่นกำเนิดในประเทศลาวไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงความจริงสถานการณ์ในประเทศ: จำนวนของพวกเขาอยู่ในทุกโอกาสที่มีขนาดใหญ่กว่าที่กำหนด สัดส่วนของชาวคริสต์และสมัครพรรคพวกของศาสนาอื่น ๆ ค้นพบตัวเองในหมู่ชาวพุทธส่วนใหญ่คิดว่ามันก็ระมัดระวังที่จะไม่เปิดเผยศาสนาของพวกเขาเป็นความจริงและปฏิเสธที่จะตอบสนอง ตามที่ไม่ได้ตีพิมพ์กระดาษที่รวบรวมโดยกรมศาสนากิจการของการก่อสร้างแห่งชาติหน้า(NCF) ซึ่งควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับกลุ่มศาสนาในปี 1999 มีชาวคริสต์ประมาณ150,000 หรือคิดเป็นร้อยละ 3 ใน 5 ของประชากรล้านแข็งแกร่ง. 2 จำนวนของสมัครพรรคพวกของศาสนาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังสูงกว่าที่ระบุไว้ในการสำรวจ. ทศวรรษที่ผ่านมาของศตวรรษที่ยี่สิบลาวเป็นระยะเวลาอย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงในทรงกลมต่างๆของชีวิตแห่งชาติ ในช่วงครึ่งหลังของปี 1980 ลาวเป็นผู้นำตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเส้นทางของการพัฒนาของประเทศและนำเสนอนโยบายใหม่ของ'ต่ออายุ' (kanpianpeng mai) เพื่อประเทศชาติ ในขั้นต้นการปฏิรูปเหล่านี้ได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว แต่แล้วค่อยๆขยายไปทรงกลมอื่น ๆ ทั้งหมดของชีวิตของชาติรวมทั้งจิตวิญญาณ การเปลี่ยนแปลงของทิศทางในประเทศของสังคมนี้การพัฒนาทางเศรษฐกิจและมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงจากสังคมนิยมสู่ตลาดที่เศรษฐกิจ; เปิดขึ้นของประเทศสู่โลกภายนอกและส่งผลให้การไหลเข้าของการดำเนินชีวิตใหม่และวัฒนธรรมมวลชนตะวันตกมีผลทำลายล้างในแบบดั้งเดิมวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาติลาวโดยทั่วไป ในดินแดนทางจิตวิญญาณถ้าไม่สูญญากาศทางจิตวิญญาณแล้วแน่นอนมากขึ้น 'เปิด' พื้นที่อุดมการณ์พัฒนา ลาวสังคมต้องเผชิญกับคำถามของการเก็บรักษาไม่เพียง แต่วัฒนธรรมของตน แต่ยังเอกลักษณ์ประจำชาติมาก พุทธศาสนาและคำสอนให้เป็นหนึ่งในวิธีที่สำคัญที่สุดที่มีอยู่กับค่าของความรักชาติและความเป็นอิสระที่จะช่วยให้ประเทศลาวทนต่ออิทธิพลของอุดมการณ์ต่างประเทศและวัฒนธรรมมวลชน. the พุทธศาสนาเป็นเกณฑ์ในการป้องกันของวัฒนธรรมของชาติชีวิตและตัวตนที่เป็น เป็นเรื่องของหลักสูตร ในปี 1991 เจดีย์พุทธแทนที่ดาวแดงและค้อนเคียวบนเครื่องราชอิสริยาภรณ์ของพรรคปฏิวัติประชาชนลาวและคำว่า'สังคมนิยม' ถูกลบออกจากคำขวัญของรัฐเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนแปลงนี้ในคุณค่าทางจิตวิญญาณ. แกรนท์อีแวนส์พูดถึง ช่วงกลางทศวรรษ 1980 ในประเทศลาวเป็นระยะเวลาที่เห็นได้อย่างค่อยเป็นค่อยไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลาว เป็นประเพณีที่เห็นเป็นเมืองพุทธ . ในการสำรวจสำมะโนประชากรครั้งสุดท้ายในปี 1995 , 3
ล้านออกจากแล้วจำนวน 4.6 ล้านบาท หรือ สองในสาม อธิบายตัวเอง
เป็นพุทธ เป็นคริสต์ และ 5 , 000 , 000 เป็นของศาสนาอื่น ๆ
เหลือ 1.5 ล้าน ที่ไม่ได้ระบุ คำสารภาพของพวกเขาควรจะ classed
กินกริบหรือจิตวิญญาณนมัสการ . อย่างไรก็ตามมันเป็นที่ชัดเจนว่าตัวเลขเหล่านี้บน
จำนวนคนที่นับถือศาสนาไม่พื้นเมืองลาวไม่สะท้อนสถานการณ์จริง
ในประเทศ : หมายเลขของพวกเขาในความน่าเป็นทั้งหมดมีขนาดใหญ่กว่า
ที่ได้รับ สัดส่วนของคริสเตียนและสมัครพรรคพวกของศาสนาอื่น ๆ ค้นหาตัวเอง
ในหมู่ชาวพุทธส่วนใหญ่ก็ถือว่าฉลาดที่จะไม่เปิดเผย
ศาสนาที่แท้จริง และปฏิเสธที่จะตอบ ตามที่ได้มีประกาศ
กระดาษที่รวบรวมโดยกรมศาสนาของด้านหน้าก่อสร้าง
แห่งชาติ ( ncf ) ซึ่งควบคุมสถานะความสัมพันธ์กับกลุ่มศาสนา ในปี 1999 มี
ประมาณ 150000 คริสเตียน หรือร้อยละ 3 ของประชากร 5 ล้าน strong .
2 จำนวนสมัครพรรคพวกของศาสนาอื่นยังสูงกว่าที่พบในการสำรวจ
.
ทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบสำหรับลาว ช่วงการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ
ในทรงกลมต่างๆของชีวิตแห่งชาติ ในครึ่งหลังของทศวรรษที่ 1980 ผู้นำลาว
ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนหลักสูตรของการพัฒนาประเทศ และนำเสนอนโยบายใหม่ของ " การต่ออายุ '
( kanpianpeng เชียงใหม่ ) เพื่อชาติเริ่มต้นการปฏิรูปเหล่านี้
ผลกระทบเฉพาะเศรษฐกิจแต่แล้วค่อยๆขยายไปยังทรงกลมอื่น ๆทั้งหมดของ
ชีวิตแห่งชาติ รวมถึงจิตวิญญาณ การเปลี่ยนแปลงของทิศทางในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ
เกี่ยวข้องการเปลี่ยนจากการเป็นเศรษฐกิจตลาดสังคมนิยม
; การเปิดประเทศสู่โลกภายนอก และเกิดการหลั่งไหล
ของวิถีชีวิตใหม่และวัฒนธรรมตะวันตก มวล มีแรงต่อ วิธีการแบบดั้งเดิม
ชีวิตและลาวชาติวัฒนธรรมทั่วไป ในอาณาจักรทางจิตวิญญาณถ้าไม่ได้ดูดวิญญาณแล้วแน่นอน
' เปิด ' อุดมการณ์พื้นที่พัฒนา ลาว
สังคมต้องเผชิญกับคำถามของการรักษาไม่เพียง แต่ในวัฒนธรรมของตน แต่ตนมาก
ยังประเทศตนและคำสอนของพระพุทธศาสนา ให้หนึ่งของ
หมายความว่าสำคัญที่สุดใช้ได้กับค่านิยมความรักชาติและความเป็นอิสระ

ช่วยลาวชาติต้านอิทธิพลของวัฒนธรรมต่างชาติ และอุดมการณ์ มวล .
พุทธศาสนาถูกเกณฑ์ทหารในการป้องกันของวัฒนธรรมแห่งชาติ , ชีวิตและตัวตนเป็นเรื่อง
แน่นอน ในปี 1991 เป็นพุทธสถานแทนดาวสีแดงและค้อนและเคียว
ในเครื่องหมายของพรรคปฏิวัติประชาชนลาว และคำว่า ' สังคมนิยม '
ถูกลบออกจากคำขวัญของรัฐ สัญลักษณ์นี้กะค่าทางจิตวิญญาณ .
แกรนท์อีแวนส์พูดถึงช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ในลาวช่วงที่เห็นทีละส่วน