1. IntroductionFalls are a leading

1. Introduction
Falls are a leading cause of morbidity and mortality among older
adults [1]. One in three adults over the age of 65 [2] and one in
two adults over the age of 80 fall annually [3]. However, less than
half their physicians are aware of the falls or the circumstances [4].
In 2013, there were 2.5 million nonfatal falls among older adults
treated in emergency departments and 734,000 hospitalization,
costing $30 billion in direct medical costs [1,5]. Twenty to thirty
percent of people who fall suffer moderate to severe injuries such
as lacerations, fractures and traumatic brain injuries [6,7] resulting
in reduced independence, early death and development of a fear
of falling [8]. Falls account for 87% of all fractures in the elderly
[9]. Fractures are associated with major complications such deep
vein thromboembolism (40%) and delirium (10–40%) which in turn
leads to prolonged hospital stays, increased mortality and risk of
nursing home placement. The mortality following a hip fracture
is about 20% and is mainly due to pneumonia, cardiac disease,
pulmonary embolism and surgical complications [10]. The most
common fractures occur in post-menopausal women with osteoporosis.
Age affects the type of fracture sustained. Women under
the age of sixty, tend to extend their arms as they fall resulting in a
higher incidence of forearm fractures. After that age, women tend
to fall sideways and have a higher incidence of hip fractures [11].
2. Method
In this narrative review, we aimed to identify the epidemiology,
etiology and risk factors of fall-related fractures in the
elderly population. Screening tools and interventions to prevent
falls and fractures are also presented. The bibliographic search
strategy focused on articles published in peer-reviewed, English
language journals up to December 2014. The databases used
included PubMed, CINAHL and Scopus. When they existed, RCT and
meta-analyses were selected preferentially and, in their absence,
we used clinical trials. Editorial, case reports, letter or other type
of commentaries were not considered. We did not apply formal
meta-analysis methods.
3. Epidemiology of fractures
After the age of 50, 4 in 10 women can expect to have a hip,
vertebral or forearm fracture in their remaining lifetime, and are
more likely to die from its complications than from breast cancer
[12,13]. Women aged 65 years and older accounted for 74%
of all fractures and bore the overwhelming share (89%) of related
total costs. Approximately 300,000 hip fractures, and 90,000 fractures
[14] of the distal radius, occur annually, the majority of which
was a result of falls [15–17]. Among the elderly, vertebral fractures
are also common. However, the true incidence is unclear because
patients are less likely to recognize that the back pain following a
trivial fall is a vertebral fracture and thus less likely to present to
the emergency room. Most of the spinal fractures occur at T8–T12,
L1 and L4 and can result in spinal deformity, chronic pain and
incomplete paraplegia [18]. Falls are the leading cause of spinal
cord injury among persons aged above 60 [19]. Proximal humerus
fractures account for four to five percent of all fractures and are
the third most common fracture in elderly patients after those of
the hip and distal radius [20]. Although less common in the elderly,
tibial fractures carry higher mortality rates and have been associated
with long-term bisphosphonate.
4. Falls and osteoporosis
Falls are the most commonmechanism of fractures among older
adults, especially in those with osteoporosis [14]. This population
often sustains falls with low impact forces such as falling from a
standing height. In the elderly this can result in “fragility fractures”.
There were an estimated nine million osteoporotic fractures worldwide
in 2000, of which 1.6 million were hip, 1.7 million forearm,
and 1.4 million clinical vertebral fractures [21]. The World Health
Organization operationally defines osteoporosis as a hip bone mineral
density (BMD) of 2.5 or more standard deviations (SD) below
the mean for young adult reference population. Each 1 SD decrease
in BMD is associated with a 1.5- to 2.5-fold increase in risk of fracture
[22]. Women ages 65–69 have a BMD loss at the hip of 0.32%
per year and this numbers increases to 1.64% per year in ages 85 and
older. This leads to an increase in hip fractures by 20–25% over a
5-year period. Men account for 30% of hip fractures worldwide but
have a higher mortality than women [23,24,12]. Other risk factors
for osteoporosis include being Caucasian, having a petite frame,
low body weight, family history or prior history of osteoporosis,
cigarette smoking, heavy alcohol use, diseases such as rheumatoid
arthritis and medications such as steroids.
5. Screening and Prevention
As the number of elderly increases, the ability to identify those
at risk of falls and subsequent fractures has become increasingly
important. The American Geriatrics Society published guidelines
in 2010 urging practitioners to screen older patients for fall risk
at least annually [25]. Similarly, the CDC recommends screening
for falls at each visit by using the Staying Independent Brochure
as part of their Stopping Elderly Accidents, Deaths and Injuries
(STEADI) initiative [see Fig. 1] [26]. A comprehensive fall assessment
is prompted when a patient Scores 4 or more on the Stay
Independent Brochure or answers yes to having fallen in the past
year, feeling unsteady or have a fear of falling [26]. This initial
screening tool is a self-assessment, but there are also tools that
can be used by the physician.
6. History taking
6.1. Patient history and history of fall
Details of the injury and mechanism of fall are helpful in understanding
the circumstances around any past falls. A focused history
should include prodromal symptoms (lightheadedness, dizziness,
palpitations) and environmental factors such as poor lighting, carpets,
uneven terrain, or stairs. A complete review of medications
taken or changed, is also warranted. Identifying underlying chronic
diseases that increase risk of fall or fracture, such as postural
hypotension, Parkinson’s disease, diabetes, osteoporosis, stroke, or
cognitive impairments, is also necessary. Other risk factors such as
urinary incontinence, visual impairment, alcohol consumption, and
footwear should be evaluated.
6.2. Medications
Medications are known to be significant risk factor in falls. Psychotropic
medications have been shown to increase the risk of
falling by 47% in older adults living in the community [27]. Cardiovascular
medications are also commonly associated with increased
risk of falling, specifically digoxin, type 1a anti-arrhythmic, and
diuretics [28]. Other medications that have been implicated in
fall risk include insulin, nonsteroidal anti-inflammatory drugs
(NSAIDs), and anti-epileptics [29]. Polypharmacy is a risk factor for
falls in itself. Helgad๓ttir et al. showed that the use of even more
than one medication, leads to almost a two-fold increase in the risk
of falling [30]. See Table 1 for a list of several drugs that increase
risk of falling adapted from Chen and colleagues [31].
6.3. Questionnaires
The Falls Risk for Older People in the Community scale (FROPCom)
is a 26-item clinician rated scale [32]. It requires no
equipment and can be done in 10–15 min. The FROP-Com was validated
in a longitudinal study of 344 community-dwelling older
adults who presented to the emergency room following a fall. It
was found to be a sensitive predictor of future falls (66% sensitivity
and 65% specificity).
The St. Thomas Risk Assessment Tool for Fall in elderly (STRATIFY)
was designed to assess the risk of falls in hospitalized patients
[33]. It consists of five items including past history of falls, agitation,
visual impairment, need for frequent toileting and transfer
ability and mobility. A meta-analysis utilizing STRATIFY in elderly
inpatients in rehabilitation hospitals found that it has a pooled
sensitivity of 73% and pooled specificity of 42% [34]. Another
meta-analysis found that it could be used in community dwellers
if the cut-off was lowered by 2 points [35].
The National Center for Patient Safety recommended 2 risk
assessment tools for inpatients. The Morse Fall Scale (MFS) is better
researched and more widely used, both in hospital and long-term
care inpatient settings [36]. It requires systematic, reliable assessment
of a client’s fall risk factors upon admission, after a fall, with
a change in status, and at discharge or transfer to a new setting.
The Hendrich Fall Risk Assessment, developed by nurses, is recommended
for inpatients in long-term care settings [37]. It focuses
on eight independent risk factors: altered mental status; symptomatic
depression; altered elimination; dizziness or vertigo; male
sex; administration of antiepileptics; benzodiazepines; and poor
performance in rising from a seated position in the Get-Up-and-Go
test.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำน้ำตกมีสาเหตุ morbidity และตายระหว่างอายุผู้ใหญ่ [1] ผู้ใหญ่ 1 ใน 3 ช่วงอายุ 65 [2] และหนึ่งในผู้ใหญ่สองผ่านยุคตก 80 ปี [3] อย่างไรก็ตาม น้อยกว่าแพทย์ครึ่งของพวกเขาจะตระหนักถึงการตกหรือสถานการณ์ [4]ในปี 2013 มีน้ำตก nonfatal 2.5 ล้านในหมู่ผู้ใหญ่รุ่นเก่ารับการรักษาในแผนกฉุกเฉินและโรงพยาบาล 734,000ต้นทุน 30 พันล้านเหรียญในต้นทุนทางการแพทย์โดยตรง [1.5] 20-30เปอร์เซ็นต์ของคนที่ตกทุกข์ปานกลางถึงรุนแรงบาดเจ็บดังกล่าวแผล กระดูกหัก และบาดเจ็บเจ็บปวดสมอง [6,7] ที่เกิดขึ้นอิสระลดลง ตายก่อน และพัฒนาความลดลง [8] อยู่บัญชี 87% ของทั้งหมดกระดูกหักในผู้สูงอายุ[9] การกระดูกหักเกี่ยวข้องกับภาวะแทรกซ้อนสำคัญลึกดังกล่าวเส้นเลือด thromboembolism (40%) และ delirium (10-40%) ซึ่งในการเปิดเข้าพักในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน การตายเพิ่มขึ้น และความเสี่ยงของตำแหน่งพยาบาล การตายตามกระดูกสะโพกประมาณ 20% และส่วนใหญ่เกิดจากโรคปอด โรคหัวใจเครื่องระบบทางเดินหายใจและภาวะแทรกซ้อนการผ่าตัด [10] มากสุดกระดูกหักทั่วไปเกิดขึ้นในผู้หญิงหลังวัยทองกับโรคกระดูกพรุนอายุมีผลต่อชนิดของกระดูกหักที่ยั่งยืน ผู้หญิงภายใต้ยุค sixty มีแนวโน้มที่จะ ขยายแผ่นดินของพวกเขาเป็นพวกเขาตกเป็นผลลัพธ์ในการอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของกระดูกปลายแขนหัก หลังจากนั้นอายุ ผู้หญิงมีแนวโน้มอยู่ด้านข้าง และมีอุบัติการณ์สูงของกระดูกสะโพกหัก [11]2. วิธีในบทความนี้บรรยาย เรามีวัตถุประสงค์เพื่อระบุประชาชนวิชาการและปัจจัยเสี่ยงของกระดูกหักที่อยู่ที่เกี่ยวข้องในการประชากรสูงอายุ เครื่องมือคัดกรองและการแทรกแซงเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำตกและกระดูกหักจะยังนำเสนอ ค้นหาบรรณานุกรมกลยุทธ์ที่มุ่งเน้นบทความเผยแพร่ในเพียร์ตรวจสอบ ภาษาอังกฤษสมุดรายวันภาษาถึง 2557 ธันวาคม ฐานข้อมูลที่ใช้รวม PubMed, CINAHL และ Scopus เมื่อพวกเขาอยู่ RCT และmeta-วิเคราะห์เลือกโน้ต และ การขาด งานเราใช้การทดลองทางคลินิก บรรณาธิการ กรณีรายงาน จดหมายหรือชนิดอื่น ๆของอรรถกถาก็ไม่ถือว่าเป็นการ เราไม่ได้ใช้อย่างเป็นทางการmeta-analysis วิธี3. ระบาดวิทยาของกระดูกหักหลังจากอายุ 50 ผู้หญิง 4 ใน 10 สามารถคาดว่าจะมีการปvertebral หรือปลายแขนหักในชีวิตของพวกเขาที่เหลืออยู่ และมีมักตายจากภาวะกว่าจากมะเร็งเต้านม[12,13] . ผู้หญิงอายุ 65 ปี และมากกว่าคิดเป็น 74%กระดูกหักและกระบอกสูบ ที่ครอบงำส่วนแบ่ง (89%) ที่เกี่ยวข้องต้นทุนรวม กระดูกหักที่สะโพกประมาณ 300000 และกระดูกหัก 90000[14] ของรัศมีกระดูก เกิดปี ส่วนใหญ่ที่คือผลลัพธ์ของการตก [15-17] ระหว่างกระดูกหักในผู้สูงอายุ vertebralจะยังทั่วไป อย่างไรก็ตาม อุบัติการณ์จริงไม่ชัดเจนเนื่องจากผู้ป่วยมีแนวโน้มการรับรู้ที่ปวดตามตัวฤดูใบไม้ร่วงเล็กน้อยเป็นกระดูก vertebral จึงน้อยแนวโน้มที่จะนำเสนอห้องฉุกเฉิน กระดูกหักสันหลังส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่ T8-T12L1 และ L4 และในสันหลัง deformity อาการปวดเรื้อรัง และไม่สมบูรณ์ paraplegia [18] น้ำตกเป็นสาเหตุนำของสไปนัลสายบาดเจ็บระหว่างคนอายุข้าง 60 [19] กระดูกต้นแขน proximalกระดูกหักบัญชี 4-5 เปอร์เซ็นต์ของกระดูกหักทั้งหมด และมีกระดูกหักสามมากที่สุดในผู้ป่วยสูงอายุหลังจากบรรดาสะโพก และกระดูกรัศมี [20] แม้ว่าจะน้อยกว่าทั่วไปในผู้สูงอายุกระดูกหักทิเบียลมีอัตราการตายสูง และมีการเชื่อมโยงมี bisphosphonate ระยะยาว4. น้ำตก และกระดูกพรุนน้ำตกมี commonmechanism ที่สุดของกระดูกหักในรุ่นเก่าผู้ใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่มีโรคกระดูกพรุน [14] ประชากรนี้มักได้รับคำสั่งน้ำตก ด้วยกองผลกระทบต่ำเช่นตกจากความสูงยืน ในผู้สูงอายุ นี้อาจส่งผลใน "กระดูกหักความ"มีการประมาณเก้าล้าน osteoporotic กระดูกหักทั่วโลกในปี 2000 ที่ 1.6 ล้านถูกป 1.7 ล้านปลายแขนและ 1.4 ล้านคลินิก vertebral กระดูกหัก [21] สุขภาพโลกองค์กรกำหนดกระดูกพรุน operationally เป็นแร่กระดูกสะโพกความหนาแน่น (BMD) อย่าง น้อย 2.5 มาตรฐานส่วนเบี่ยงเบน (SD) ด้านล่างค่าเฉลี่ยสำหรับประชากรอ้างอิงผู้ใหญ่หนุ่มสาว ลดละ SD 1ใน BMD จะเกี่ยวข้องกับการ 1.5 - ไป 2.5 - fold เพิ่มความเสี่ยงของกระดูกหัก[22] . หญิงอายุ 65-69 มี BMD ที่พ$ 0.32%ต่อปีและตัวเลขนี้เพิ่มขึ้น 1.64% ต่อปีในวัย 85 และรุ่นเก่า นี้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกระดูกสะโพกหัก 20-25% ผ่านการรอบระยะเวลา 5 ปี คนบัญชี 30% ของกระดูกหักที่สะโพกแต่ทั่วโลกมีการตายสูงกว่าผู้หญิง [23,24,12] ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆสำหรับโรคกระดูกพรุนรวมถึงถูกคอการเคซัส การมีกรอบขนาดเล็กน้ำหนักตัวน้อย ประวัติครอบครัว หรือทราบประวัติโรคกระดูกพรุนบุหรี่ที่สูบบุหรี่ สุราหนัก โรคเช่น rheumatoidโรคไขข้ออักเสบและยาเช่นสเตอรอยด์5. คัดกรอง และการป้องกันเป็นเลขของผู้สูงอายุเพิ่มขึ้น ความสามารถในการระบุผู้เสี่ยงของน้ำตกและกระดูกหักต่อมาได้กลายเป็นมากขึ้นสำคัญ สังคมอเมริกัน Geriatrics เผยแพร่แนวทางในปี 2553 กลุ่มผู้ให้แก่ผู้ป่วยเก่าหน้าจอสำหรับความเสี่ยงลดลงน้อยปี [25] ในทำนองเดียวกัน CDC แนะนำให้คัดกรองสำหรับการเยี่ยมชมน้ำตกแต่ละที่โดยพักอิสระแผ่นพับเป็นส่วนหนึ่งของการหยุด อุบัติเหตุผู้สูงอายุ เสียชีวิต และบาดเจ็บริ (STEADI) [ดู Fig. 1] [26] มีการประเมินครอบคลุมอยู่เตือน เมื่อผู้ป่วย 4 คะแนน หรือเพิ่มเติมในห้องพักแผ่นพับอิสระหรือคำตอบใช่มีหลุมผ่านมาปี รู้สึก unsteady หรือมีความกลัวลดลง [26] เริ่มต้นนี้เครื่องมือคัดกรองจะมีการประเมินตนเอง แต่มีมือที่สามารถใช้ โดยแพทย์6. ประวัติศาสตร์การ6.1. ผู้ป่วยประวัติและประวัติของฤดูใบไม้ร่วงรายละเอียดของการบาดเจ็บและกลไกของฤดูใบไม้ร่วงมีประโยชน์ในการทำความเข้าใจสถานการณ์สถานอดีตใด ๆ อยู่ ประวัติโฟกัสควรรวมอาการ prodromal (lightheadedness มึนpalpitations) และปัจจัยแวดล้อมเช่นแสงสว่างพอ พรมภูมิประเทศไม่สม่ำเสมอ ขึ้นบันได การตรวจทานยาสมบูรณ์ใช้ หรือเปลี่ยนแปลง ยัง warranted ระบุต้นแบบเรื้อรังโรคที่เพิ่มความเสี่ยงของตก หรือ ร้าว เช่นเนื้อ posturalhypotension พาร์กินของโรค โรคเบาหวาน กระดูกพรุน โรคหลอดเลือด สมอง หรือไหวสามารถรับรู้ เป็นสิ่งจำเป็น ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ เช่นลำบาก เห็นผล แอลกอฮอล์ และรองเท้าควรมีประเมินการ6.2 ยายารู้จักกันจะเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญในน้ำตก Psychotropicยาที่ได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มความเสี่ยงของลดลง 47% ในผู้ใหญ่สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชน [27] หัวใจและหลอดเลือดยายังทั่วไปเกี่ยวข้องเพิ่มขึ้นความเสี่ยงของการตก โดยเฉพาะ digoxin ชนิด 1a ป้องกัน arrhythmic และdiuretics [28] ยาอื่น ๆ ที่มีการเกี่ยวข้องในการความเสี่ยงลดลงได้แก่อินซูลิน ยาแก้อักเสบ nonsteroidal(NSAIDs), และ epileptics ป้องกัน [29] Polypharmacy เป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับการอยู่ในตัวเอง Helgad๓ttir และ al. พบว่าใช้มากยิ่งขึ้นกว่ายาหนึ่ง นำไปเกือบสองพับเพิ่มในความเสี่ยงตก [30] ดูตารางที่ 1 รายการยาต่าง ๆ ที่เพิ่มขึ้นเสี่ยงต่อการล้มดัดแปลงจากเฉินและเพื่อนร่วมงาน [31]6.3 การสอบถามความเสี่ยงลดลงในคนสูงอายุในระดับชุมชน (FROPCom)เป็น clinician สินค้า 26 คะแนนสเกล [32] ต้องไม่มีอุปกรณ์ และสามารถทำได้ใน 10 – 15 นาที FROP-Com ถูกตรวจสอบในการศึกษาชุมชน 344-เก่าอยู่อาศัยระยะยาวผู้ใหญ่ที่นำเสนอในห้องฉุกเฉินที่ต่ออยู่ มันพบมี จำนวนประตูสำคัญของน้ำตกในอนาคต (66% ความไวก specificity 65%)เครื่องมือประเมินความเสี่ยง St. Thomas สำหรับฤดูใบไม้ร่วงในผู้สูงอายุ (STRATIFY)ถูกออกแบบมาเพื่อประเมินความเสี่ยงของน้ำตกในผู้ป่วยพัก[33] ประกอบด้วยสินค้าห้ารวมถึงผ่านประวัติศาสตร์น้ำตก อาการกังวลต่อแสดงผล ต้องการบ่อย toileting และโอนย้ายความสามารถและความคล่องตัว STRATIFY utilizing แบบ meta-analysis ในผู้สูงอายุinpatients ฟื้นฟูโรงพยาบาลพบว่า มีการรวมความไวร้อยละ 73 และ specificity รวม 42% [34] อีกmeta-analysis พบว่า มันอาจจะใช้ในชุมชนชาวถ้าตัดจะถูกลดลง 2 จุด [35]2 ความเสี่ยงแนะนำศูนย์แห่งชาติเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วยเครื่องมือประเมินผลสำหรับ inpatients ขนาดตกมอร์ส (MFS) ดีกว่าวิจัย และเพิ่มเติม ใช้ ทั้ง ในโรงพยาบาล และระยะยาวดูแลห้องคลอดค่า [36] ต้องประเมินความน่าเชื่อถือ ระบบไคลเอนต์อยู่ปัจจัยเสี่ยงตามชม หลังจากฤดูใบไม้ร่วง กับการเปลี่ยนสถานะ และจำหน่ายหรือโอนย้ายไปที่ตั้งค่าใหม่ขอแนะนำที่ Hendrich ตกประเมินความเสี่ยง พัฒนา โดยพยาบาลสำหรับ inpatients ในการตั้งค่าการดูแลระยะยาว [37] โดยเน้นในปัจจัยเสี่ยงอิสระที่แปด: จิต สถานะการเปลี่ยนแปลง อาการภาวะซึมเศร้า ตัดเปลี่ยนแปลง มึนหรือ vertigo เพศชายเพศ บริหารของ antiepileptics benzodiazepines และไม่ดีประสิทธิภาพการทำงานในไรซิ่งจากตำแหน่งที่นั่งในการ Get-Up-and-Goการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำฟอลส์เป็นสาเหตุของการเจ็บป่วยและการตายในหมู่ที่มีอายุมากกว่าผู้ใหญ่
[1] หนึ่งในสามของผู้ใหญ่ที่อายุเกิน 65 [2]
และเป็นหนึ่งในผู้ใหญ่สองคนที่อายุเกิน80 ฤดูใบไม้ร่วงเป็นประจำทุกปี [3] แต่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของแพทย์ของพวกเขามีความตระหนักของน้ำตกหรือสถานการณ์ [4]. ในปี 2013 มีการ 2.5 ล้านตก nonfatal ในผู้สูงอายุที่ได้รับการรักษาในแผนกฉุกเฉินและการรักษาในโรงพยาบาล734,000, ต้นทุน 30000000000 $ ในค่าใช้จ่ายทางการแพทย์โดยตรง [1,5 ] ยี่สิบถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ของคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานฤดูใบไม้ร่วงปานกลางถึงรุนแรงได้รับบาดเจ็บแผลเช่นกระดูกหักและบาดแผลที่สมองได้รับบาดเจ็บ[6,7] ผลในการลดความเป็นอิสระในช่วงต้นตายและการพัฒนาของความกลัวของตก [8]. ฟอลส์คิดเป็น 87% ของการเกิดกระดูกหักในผู้สูงอายุ[9] กระดูกหักที่เกี่ยวข้องกับภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญเช่นลึกอุดตันหลอดเลือดดำ (40%) และเพ้อ (10-40%) ซึ่งจะนำไปสู่การเข้าพักที่โรงพยาบาลเป็นเวลานานการตายที่เพิ่มขึ้นและความเสี่ยงของการพยาบาลตำแหน่งบ้าน ต่อไปนี้การตายของกระดูกสะโพกหักที่ประมาณ 20% และเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากโรคปอดบวม, โรคหัวใจ, เส้นเลือดอุดตันที่ปอดและภาวะแทรกซ้อนการผ่าตัด [10] ส่วนใหญ่กระดูกหักที่พบบ่อยเกิดขึ้นในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนที่มีโรคกระดูกพรุน. อายุมีผลต่อชนิดของการแตกหักอย่างยั่งยืน ผู้หญิงภายใต้อายุหกสิบที่มีแนวโน้มที่จะขยายแขนของพวกเขาที่พวกเขาตกส่งผลให้อุบัติการณ์สูงขึ้นของกระดูกหักแขน หลังจากอายุที่ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะลดลงไปด้านข้างและมีอุบัติการณ์สูงขึ้นของกระดูกสะโพกหัก [11]. 2 วิธีการในการตรวจสอบการเล่าเรื่องนี้เรามีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระบาดวิทยาของสาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของการเกิดกระดูกหักที่เกี่ยวข้องกับฤดูใบไม้ร่วงในประชากรผู้สูงอายุ การตรวจคัดกรองเครื่องมือและการแทรกแซงเพื่อป้องกันไม่ให้ตกและกระดูกหักนั้นจะยัง ค้นหาบรรณานุกรมกลยุทธ์ที่มุ่งเน้นในบทความที่ตีพิมพ์ใน peer-reviewed, อังกฤษวารสารภาษาจนถึงเดือนธันวาคม2014 ฐานข้อมูลที่ใช้รวมPubMed, CINAHL และปัส เมื่อพวกเขามีตัวตน RCT และการวิเคราะห์อภิมาได้รับการคัดเลือกพิเศษและในกรณีที่ไม่มีของพวกเขาที่เราใช้ในการทดลองทางคลินิก บรรณาธิการรายงานกรณีจดหมายหรือชนิดอื่น ๆของข้อคิดเห็นไม่ได้พิจารณา เราไม่ได้นำไปใช้อย่างเป็นทางการวิธี meta-analysis. 3 ระบาดวิทยาของกระดูกหักหลังจากอายุ 50, 4 ใน 10 ผู้หญิงสามารถคาดว่าจะมีสะโพกเป็นกระดูกสันหลังหรือกระดูกหักแขนในชีวิตที่เหลืออยู่ของพวกเขาและมีแนวโน้มที่จะตายจากภาวะแทรกซ้อนของกว่าจากโรคมะเร็งเต้านม[12,13] ผู้หญิงที่มีอายุ 65 ปีขึ้นไปคิดเป็น 74% ของการเกิดกระดูกหักและเจาะส่วนแบ่งการครอบงำ (89%) ของผู้ที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายรวม ประมาณ 300,000 กระดูกสะโพกหักและกระดูกหัก 90,000 [14] ของรัศมีปลายเกิดขึ้นเป็นประจำทุกปีซึ่งส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการตก[15-17] ในหมู่ผู้สูงอายุที่กระดูกสันหลังหักยังเป็นคนธรรมดา แต่อุบัติการณ์จริงก็ไม่มีความชัดเจนเพราะผู้ป่วยมีโอกาสน้อยที่จะรับรู้ว่าอาการปวดหลังตามฤดูใบไม้ร่วงเล็กน้อยก็คือกระดูกสันหลังหักและทำให้มีโอกาสน้อยที่จะนำเสนอให้ที่ห้องฉุกเฉิน ส่วนใหญ่ของการเกิดกระดูกหักกระดูกสันหลังเกิดขึ้นใน T8-T12, L1 และ L4 และสามารถทำให้เกิดความผิดปกติของกระดูกสันหลังอาการปวดเรื้อรังและอัมพาตไม่สมบูรณ์[18] ฟอลส์เป็นสาเหตุของกระดูกสันหลังสายการบาดเจ็บในผู้ที่มีอายุสูงกว่า 60 [19] ใกล้เคียงกระดูกหักบัญชีสำหรับสี่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์ของการเกิดกระดูกหักและเป็นที่สามการแตกหักที่พบมากที่สุดในผู้สูงอายุที่ป่วยผู้สะโพกและรัศมีปลาย[20] แม้ว่าจะน้อยกว่าปกติในผู้สูงอายุกระดูกหักแข้งดำเนินการอัตราการตายที่สูงขึ้นและได้รับการเชื่อมโยงกับbisphosphonate ในระยะยาว. 4 ฟอลส์และโรคกระดูกพรุนเป็นน้ำตกที่มี commonmechanism ส่วนใหญ่ของการเกิดกระดูกหักในหมู่ที่มีอายุมากกว่าผู้ใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่มีโรคกระดูกพรุน[14] ประชากรกลุ่มนี้มักจะทรงตกอยู่กับกองกำลังผลกระทบต่ำเช่นลดลงจากความสูงที่ยืนอยู่ ในผู้สูงอายุนี้สามารถทำให้ "กระดูกหักเปราะบาง". มีประมาณเก้าล้านโรคกระดูกพรุนทั่วโลกในปี 2000 ซึ่งอยู่ที่ 1.6 ล้านสะโพก 1700000 แขนและ1.4 ล้านกระดูกสันหลังหักคลินิก [21] สุขภาพโลกขององค์การการดำเนินงานกำหนดเป็นโรคกระดูกพรุนกระดูกสะโพกแร่ความหนาแน่น(BMD) 2.5 หรือมากกว่าค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) ด้านล่างเฉลี่ยสำหรับประชากรอ้างอิงผู้ใหญ่ แต่ละลดลง SD 1 ใน BMD มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น 1.5 2.5 เท่าในความเสี่ยงของการแตกหัก[22] ผู้หญิงวัย 65-69 มีการสูญเสียความหนาแน่นของกระดูกที่สะโพกของ 0.32% ต่อปีและตัวเลขนี้เพิ่มขึ้น 1.64% ต่อปีในวัย 85 และเก่า นี้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกระดูกสะโพกหักโดย 20-25% ในช่วงระยะเวลา5 ปี ผู้ชายคิดเป็น 30% ของกระดูกสะโพกหักทั่วโลก แต่มีอัตราการเสียชีวิตสูงกว่าผู้หญิง[23,24,12] ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆสำหรับโรคกระดูกพรุนรวมถึงความคนผิวขาวมีกรอบเล็กกระทัดรัดน้ำหนักตัวต่ำประวัติครอบครัวหรือประวัติก่อนของโรคกระดูกพรุน, การสูบบุหรี่, การดื่มสุราหนักโรคเช่นโรคไขข้ออักเสบโรคข้ออักเสบและยาเช่นเตียรอยด์. 5 การตรวจคัดกรองและการป้องกันในขณะที่การเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้สูงอายุที่ความสามารถในการระบุผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการหกล้มและกระดูกหักต่อมาได้กลายเป็นมากขึ้นที่สำคัญ อเมริกันผู้สูงอายุสังคมแนวทางการตีพิมพ์ในปี 2010 เรียกร้องให้ผู้ปฏิบัติงานไปยังหน้าจอผู้ป่วยสูงอายุที่มีความเสี่ยงสำหรับฤดูใบไม้ร่วงอย่างน้อยปีละ[25] ในทำนองเดียวกัน CDC แนะนำการตรวจคัดกรองสำหรับน้ำตกที่เข้าชมแต่ละครั้งโดยใช้โบรชัวร์อิสระอยู่เป็นส่วนหนึ่งของการหยุดของพวกเขาผู้สูงอายุอุบัติเหตุเสียชีวิตและบาดเจ็บ(steadi) ความคิดริเริ่ม [ดูรูป 1] [26] การประเมินฤดูใบไม้ร่วงที่ครอบคลุมจะได้รับแจ้งเมื่อมีผู้ป่วย 4 คะแนนหรือมากกว่าในการเข้าพักอิสระโบรชัวร์หรือคำตอบว่าใช่มีลดลงในอดีตที่ผ่านมาปีที่รู้สึกไม่มั่นคงหรือมีความกลัวของการล้ม[26] นี้เริ่มต้นเครื่องมือคัดกรองคือการประเมินตนเองแต่ยังมีเครื่องมือที่สามารถนำมาใช้โดยแพทย์. 6 ประวัติความเป็นมาการ6.1 ประวัติผู้ป่วยและประวัติของฤดูใบไม้ร่วงรายละเอียดของการบาดเจ็บและกลไกของฤดูใบไม้ร่วงจะเป็นประโยชน์ในการทำความเข้าใจสถานการณ์รอบที่ผ่านมาตรง ประวัติเน้นควรจะรวมถึงอาการ prodromal (วิงเวียนศีรษะวิงเวียนใจสั่น) และปัจจัยสิ่งแวดล้อมเช่นแสงไม่ดี, พรม, ภูมิประเทศที่ไม่สม่ำเสมอหรือบันได ความคิดเห็นที่สมบูรณ์ของยาถ่ายหรือการเปลี่ยนแปลงยังเป็นประกัน ระบุพื้นฐานเรื้อรังโรคที่เพิ่มความเสี่ยงของการล่มสลายหรือแตกหักเช่นการทรงตัวความดันเลือดต่ำ, โรคพาร์กินสัน, เบาหวาน, โรคกระดูกพรุน, โรคหลอดเลือดสมองหรือความบกพร่องทางปัญญายังเป็นสิ่งที่จำเป็น ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ เช่นภาวะกลั้นปัสสาวะไม่บกพร่องทางสายตาการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และรองเท้าควรมีการประเมิน. 6.2 ยายาที่เป็นที่รู้จักกันเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญในน้ำตก ต่อจิตและประสาทยาได้รับการแสดงเพื่อเพิ่มความเสี่ยงของการลดลง47% ในผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชน [27] หัวใจและหลอดเลือดยานอกจากนี้ยังมีทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นความเสี่ยงของการลดลงโดยเฉพาะดิจอกซินชนิด1a ต้าน arrhythmic และยาขับปัสสาวะ[28] ยาอื่น ๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในความเสี่ยงรวมถึงการล่มสลายอินซูลินยาต้านการอักเสบnonsteroidal (NSAIDs) และป้องกัน epileptics [29] polypharmacy เป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับน้ำตกในตัวเอง Helgad3ttir et al, แสดงให้เห็นว่าการใช้มากยิ่งขึ้นกว่าหนึ่งในยาที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าในความเสี่ยงของการล้ม[30] ดูตารางที่ 1 สำหรับรายชื่อของยาเสพติดหลายที่เพิ่มความเสี่ยงของการลดลงที่ดัดแปลงมาจากเฉินและเพื่อนร่วมงาน[31]. 6.3 แบบสอบถามความเสี่ยงฟอลส์สำหรับผู้สูงอายุในระดับชุมชน (FROPCom) เป็นผู้เชี่ยวชาญในการรักษา 26 รายการจัดอันดับขนาด [32] มันไม่จำเป็นต้องมีอุปกรณ์และสามารถทำได้ใน 10-15 นาที FROP-Com ถูกตรวจสอบในการศึกษาระยะยาวของ344 ชุมชนที่อยู่อาศัยที่มีอายุมากกว่าผู้ใหญ่ที่นำเสนอไปยังห้องฉุกเฉินต่อไปในฤดูใบไม้ร่วง มันถูกพบว่าเป็นตัวทำนายที่มีความสำคัญของน้ำตกในอนาคต (ไว 66% และ 65% ความจำเพาะ). เซนต์โทมัสเครื่องมือการประเมินความเสี่ยงสำหรับฤดูใบไม้ร่วงในผู้สูงอายุ (แบ่งเป็นชั้น) ถูกออกแบบมาเพื่อประเมินความเสี่ยงของน้ำตกในผู้ป่วยที่รักษาในโรงพยาบาล[33] มันประกอบด้วยห้ารายการรวมทั้งประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของน้ำตกปั่นป่วนความบกพร่องทางสายตา, ต้องการสำหรับ toileting บ่อยและการถ่ายโอนความสามารถและความคล่องตัว เมตาดาต้าวิเคราะห์แบ่งเป็นชั้นที่ใช้ในผู้สูงอายุผู้ป่วยในโรงพยาบาลฟื้นฟูสมรรถภาพพบว่ามันมี pooled ความไวของ 73% และความจำเพาะสำรอง 42% [34] อีกmeta-analysis พบว่ามันสามารถนำมาใช้ในการอาศัยอยู่ในชุมชนถ้าตัดได้ลดลง2 จุด [35]. ศูนย์แห่งชาติเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง 2 แนะนำเครื่องมือในการประเมินสำหรับผู้ป่วยใน มอร์สขนาดฤดูใบไม้ร่วง (MFS) ซึ่งจะดีกว่าการวิจัยและอื่นๆ ใช้กันอย่างแพร่หลายทั้งในโรงพยาบาลและระยะยาวการดูแลผู้ป่วยในการตั้งค่า[36] มันต้องมีระบบการประเมินผลที่เชื่อถือได้ของปัจจัยเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงของลูกค้าเมื่อเข้ารับการรักษาหลังจากฤดูใบไม้ร่วงที่มีการเปลี่ยนแปลงในสถานะและที่ปล่อยหรือโอนไปยังการตั้งค่าใหม่. ฤดูใบไม้ร่วง Hendrich การประเมินความเสี่ยงที่พัฒนาโดยพยาบาลจะแนะนำสำหรับผู้ป่วยในในระยะยาวตั้งค่าการดูแล [37] จะมุ่งเน้นในแปดปัจจัยเสี่ยงอิสระสถานะการเปลี่ยนแปลงทางจิต; อาการซึมเศร้า; การกำจัดการเปลี่ยนแปลง; หรือเวียนศีรษะวิงเวียน; ชายเพศ การบริหารงานของ antiepileptics; เบนโซ; และคนจนประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นจากตำแหน่งที่นั่งในได้รับการขึ้นและไปทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ตก
เป็นเบื้องต้น สาเหตุของการเจ็บป่วยและการตายในผู้ใหญ่รุ่นเก่า
[ 1 ] หนึ่งในสามผู้ใหญ่อายุ 65 [ 2 ] และหนึ่งใน
ผู้ใหญ่สองคนอายุ 80 ตกต่อปี [ 3 ] แต่น้อยกว่า
ครึ่งแพทย์ของพวกเขาจะตระหนักถึงการล้มหรือสถานการณ์ [ 4 ] .
ในปี 2013 จำนวน 2.5 ล้านบาท ที่ไม่ถึงขั้นเสียชีวิตลงระหว่างผู้สูงอายุ
รักษาในแผนกฉุกเฉินและ 734 ,000 โรงพยาบาล
ต้นทุน $ 30 พันล้านดอลลาร์ในค่าใช้จ่ายทางการแพทย์โดยตรง [ 1.5 ] ยี่สิบถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ของคนที่ตกทุกข์

เป็นแผลบาดเจ็บรุนแรงเช่นปานกลาง , กระดูกหักการบาดเจ็บสมองบอบช้ำ [ 6 , 7 ] )
ลดความเป็นอิสระของชีวิตและการพัฒนาของความกลัว
ตก [ 8 ] ตรงกับบัญชี 87% ของกระดูกหักในผู้สูงอายุ
[ 9 ]กระดูกหักที่เกี่ยวข้องกับภาวะแทรกซ้อน เช่น ภาวะเส้นเลือดใหญ่ลึก
( 40% ) และอาการเพ้อคลั่ง ( 10 – 40 % ) ซึ่งเปิดใน
นำไปสู่โรงพยาบาลอยู่เป็นเวลานาน เพิ่มความเสี่ยงของการตายและ
บ้านพยาบาลตําแหน่ง อัตราการตายต่อกระดูกสะโพกหัก
ประมาณ 20% และเป็นโรคหัวใจ เนื่องจากปอดอักเสบ ภาวะลิ่มเลือดอุดตันในปอด และภาวะแทรกซ้อนจากการผ่าตัด
, [ 10 ]
ที่สุดกระดูกหักที่พบเกิดขึ้นในหญิงวัยทองกับภาวะกระดูกพรุน
อายุมีผลต่อชนิดของกระดูกหักยั่งยืน สตรีภายใต้
อายุหกสิบ มีแนวโน้มที่จะขยายแขนของพวกเขาเป็นพวกเขาตกส่งผลให้
สูงกว่าการแขนหัก หลังจากอายุที่ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะตกข้างทาง
และมีอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของกระดูกสะโพกหัก [ 11 ] .
2 ในการทบทวนวิธี
เรื่องเล่านี้เรา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระบาดวิทยา
สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของฤดูใบไม้ร่วงที่เกี่ยวข้องกับกระดูกหักใน
ประชากรผู้สูงอายุ เครื่องมือคัดกรองและการแทรกแซงเพื่อป้องกันไม่ให้ล้มและกระดูกหัก
ยังนำเสนอ กลยุทธ์การค้นหา
บรรณานุกรมเน้นบทความที่ตีพิมพ์ใน peer-reviewed , ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษา
วารสารถึงธันวาคม 2014 การใช้ฐานข้อมูล PubMed ปัส cinahl
รวม , และ .เมื่อพวกเขามีอยู่จริง และคัดเลือก โดยวิธีการวิเคราะห์เมต้า Razorflame
preferentially และในกรณีที่ไม่มีของพวกเขา
เราใช้ในการทดลองทางคลินิก . บรรณาธิการ , รายงานคดี จดหมาย หรือชนิดอื่น ๆของที่มีอยู่
ไม่พิจารณา เราไม่ได้ใช้วิธีการการวิเคราะห์แบบเป็นทางการ
.
3 ระบาดวิทยาของกระดูกหัก
หลังจากอายุ 50 , 4 ใน 10 ผู้หญิงสามารถคาดหวังที่จะมีสะโพก กระดูกสันหลัง หรือแขนหัก
ตลอดชีวิตที่เหลือของเขาและ
มีโอกาสตายจากภาวะแทรกซ้อนมากกว่าจากโรคมะเร็งเต้านม
[ 12 , 13 ‘ ] ผู้หญิงอายุ 65 ปีขึ้นไป คิดเป็น 74% ของกระดูกหักและเจาะ
ส่วนแบ่งท่วมท้น ( 89% ) ของต้นทุนรวมที่เกี่ยวข้อง

ประมาณ 300000 กระดูกสะโพกหักและ 90 , 000 หัก
[ 14 ] ของกระดูกเรเดียสส่วนปลายเกิดขึ้นเป็นรายปี ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผลมาจากน้ำตก
[ 15 – 17 ] ระหว่างผู้สูงอายุกระดูกสันหลังหัก
ยังทั่วไป อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์จริงที่ไม่ชัดเจนเพราะ
ผู้ป่วยมีโอกาสน้อยที่จะยอมรับว่าปวดหลังต่อไปนี้
ตกเล็กน้อยคือ กระดูกสันหลังหัก จึงมีโอกาสน้อยที่จะนำเสนอ
ห้องฉุกเฉิน ที่สุดของกระดูกหักที่กระดูกสันหลังเกิดขึ้นและ T12 และ T8 L1 L4
, และสามารถส่งผลในกระดูกสันหลังพิกลพิการ ปวดเรื้อรังและ
ครึ่งท่อนล่างไม่สมบูรณ์ [ 18 ]ตกซึ่งเป็นสาเหตุของการบาดเจ็บไขสันหลังของผู้ที่มีอายุสูงกว่า
60 [ 19 ] กระดูกหัวไหล่ร้าว
บัญชีสี่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์ของทั้งหมด และมีรอยแตกร้าว
สามบ่อยที่สุดในผู้ป่วยสูงอายุ หลังบรรดา
สะโพกและกระดูกส่วนปลาย [ 20 ] แต่พบน้อยในผู้สูงอายุ
ตัดกระดูกมีอัตราการตายสูง และมีความสัมพันธ์
กับ bisphosphonate ระยะยาว .
4 ล้มแล้วหล่นโรคกระดูกพรุน
จะมาก commonmechanism ของกระดูกหักในผู้สูงอายุ
, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่มีโรคกระดูกพรุน [ 14 ] ประชากร
มักจะ sustains ตกด้วยแรงกระแทกต่ำ เช่น ตกจาก
ยืนสูง ในผู้สูงอายุนี้สามารถส่งผลใน " เปราะหัก " .
มีประมาณเก้าล้านทั่วโลก
โรคกระดูกพรุนกระดูกหัก