- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Chapter 10, Captured The main hall
Chapter 10, Captured
The main hall of the Debs clan was in an uproar.
“This…this…”
Many nobles were absolutely stunned upon seeing Alice. Linley’s extremely high level of sculpting abilities, unfortunately, was to blame for them to so easily be able to recognize Alice as the inspiration for ‘Awakening From the Dream’.
Linley had already surpassed the level of ‘skill’; through his sculpture, he totally was able to bring out this woman’s charm and mesmerizing qualities. All of these nobles, at the very first glance, were able to be absolutely certain that Alice was the ‘goddess’ of their dreams.
Many nobles looked at Alice, then turned to stare at Linley.
Silence!
All of a sudden, the entire main hall became deafeningly quiet, as though all of the nobles present suddenly understood something, while also understanding that now was not the time to discuss this.
But this silence…made Alice all the more embarrassed and frantic.
From the corner of her eyes, Alice glanced at Linley. Linley, who was standing right next to the King of Fenlai. Still as calm as ever. He was just quietly looking at her.
Towards Linley…
Alice’s emotions towards him were very complex. There was regret. There was hatred. Hatred for the fact that Linley’s sculpture had prevented her from being the principal wife, and also for making her feel so embarrassed now. But at the same time, that sculpture…had also let her truly understand how Linley had felt towards her.
Kalan felt extremely awkward as well.
“Everyone, let me make the introductions.” Bernard’s voice rang out, his face all smiles. “My son Kalan is now becoming formally engaged with Miss Rowling and Miss Alice.”
As he spoke, Bernard walked over to Kalan’s side. Pointing at Rowling, he said, “This is Miss Rowling, the principal wife of my son Kalan. And this is Miss Alice.”
Instantly, the main hall became filled with quiet murmurs. Every so often, someone would sneak a furtive look at Linley.
“Everyone, let’s begin the banquet!” Bernard laughed merrily.
All of the nobles in the main hall entered the banquet area. During the banquet, the members of the Debs clan were extremely friendly and warm to everybody. But nonetheless, there were still many nobles who would continue to glance at Alice, then glance at Linley.
Holding a glass of wine, Linley walked over to a secluded corner of the main hall, casually seating himself in a sofa.
“Boss, I can hear so many people chatting about you.” Bebe leapt onto Linley’s legs.
Linley gently sipped the wine in his glass. “Let them talk if they wish to. I’m fine with it. Only…Alice most likely is suffering.”
Nowadays, towards Alice, Linley’s emotions were calm and peaceful.
Only now did he understand what a huge influence this sculpture, ‘Awakening From the Dream’, had upon Alice’s life.
Seated in that corner, Linley quietly watched as Kalan, Alice, and Rowling moved from table to table, meeting with guests. He quietly drank his wine by himself.
“Lord Linley, why are you here drinking wine all by your lonesome?” A beautiful young lady with jade hair and snow white skin walked over, sitting down quite naturally next to Linley while extending her glass of wine towards him.
Linley clinked glasses with her.
“My name is Sasha [Shasha]. Before the banquet began, I had been hoping I would have a chance to chat with you, Lord Linley. But it seemed as though you attracted quite a lot of attention from the girls. I didn’t have a chance at all.” Sasha laughed.
Linley looked at Sasha.
Sasha was very tall and slender, and her laughter was rich and vibrant. Her eyes also held a bewitching, intoxicating gaze. Compared to those young noble ladies, a female like this had a more feminine charm.
“The girls? Can it be that yourself aren’t a girl, Sasha?” Linley asked with engrossed ‘curiosity’.
Sasha took a light sip of wine, then laughed. “A girl? I’ve been married for eight years now. How could I be a girl?”
Linley couldn’t help but be startled.
“However…my husband died on the day of our wedding.” Sasha glanced at Linley as she spoke in a soft voice.
“Uh….” Linley stared at Sasha in astonishment.
Seeing the look on Linley’s face, Sasha couldn’t help but begin to laugh a charming laugh, and then she raised her glass and had another sip of red wine. Smiling, she said to Linley, “Lord Linley. You really…are too cute.”
Linley couldn’t help but laugh as well.
This Sasha really was an interesting person.
“Sasha. What are you doing here?” Duke Patterson walked over with a laugh.
Sasha glanced back at Duke Patterson. Feigning anger, she said, “Lord Duke, I just started chatting with Lord Linley. Fine, fine. Go ahead and have your talk with him.” As she spoke, she winked at Linley, then left.
Duke Patterson stared at Sasha’s departing silhouette for a moment before sitting down next to Linley.
“Linley, what do you think?” Duke Patterson said to Linley.
“What do I think about what?”
“Sasha, of course.” Duke Patterson looked at Linley suggestively. “Linley, amongst the circle of nobles, Sasha is a beautiful lady who is chased after by many. Look at Sasha’s figure, her eyes, her little mouth. Oh…”
Linley could only laugh.
“Let me tell you, Sasha should be very interested in you. If you seize this opportunity, you should be able to get her into your hands.” Patterson patted Linley on the shoulders.
Linley glanced at Patterson. “Not interested.”
Patterson stared at Linley in surprise.
“Linley.” Patterson lowered his voice as he spoke to Linley. “Tonight, after this banquet is over, don’t leave in a rush. There’s something I wish to discuss with you.”
Linley was startled.
As secretive as that?
“You wouldn’t not give me face, right?” Patterson feigned anger.
Linley glanced at Patterson, musing to himself, “I want to see what you are up to.” Linley rather wanted the chance to get a bit…closer…to Patterson as well.
“Lord Duke, don’t worry. Tonight, I will wait a while for you.” Linley smiled as he replied.
Eight o’clock that night. Many of the nobles had already left, but Linley was in no hurry. He still remembered his appointment with Patterson.
“I want to see what you are up to.”
Linley waited quietly in the main hall.
“Linley, I’ll leave now.” Clayde said to Linley as he left. The people in the main hall grew fewer and fewer. Getting rather impatient, Linley left the main hall, stepping onto the outside balcony to enjoy the cool night wind.
Right at this moment, a manservant quietly walked up to him.
“Lord Linley. The Lord Duke is inviting you for a walk.” The manservant said quietly.
“As secretive as this?” Linley was a bit surprised.
“Lead the way.” On the surface, Linley looked calm. Bebe remained curled up inside Linley’s robes. The manservant led Linley to a very dark, secluded alley. Judging from the appearance of the road, this was a place where people rarely came.
“Where are we going?” Linley said in a low voice.
The manservant said respectfully, “Lord Linley, this is in accordance with the Lord Duke’s instructions. No one is to see you, Lord Linley.”
“Oh?”
Linley furrowed his brows. But Linley wasn’t afraid. He continued to follow the servant forward, as the two of them made their way through the dark, secluded alley, then passed through a small copse of trees. A secret door was opened, and they arrived at a small building.
“So the Debs clan has a place as secretive as this.” Linley said to himself.
Unless someone was capable of flight, it would be quite difficult indeed to spot this hidden little building.
The manservant led Linley directly into the main hall.
“Lord Duke, Lord Linley is here.” The manservant called out respectfully as they reached the main hall’s doorway.
“Haha, Linley is here?” Dressed in a long black robe, Duke Patterson stepped out of the main hall. Seeing Linley, a gleam of excitement appeared in Duke Patterson’s hawk-like eyes, and he hurriedly walked over. “Linley, come in, quick.”
The manservant respectfully said, “Lord Duke, I’ll be leaving then.”
“Yes, you can go.” Patterson said casually.
The manservant respectfully bowed and turned to leave. But then, the smiling Duke Patterson suddenly shot out his right arm at high speed, viciously piercing through the manservant like a knife, from his back to his chest.
“Ah!” The manservant disbelievingly turned his head and stared at Duke Patterson. He totally couldn’t understand why the powerful Duke Patterson would stoop to killing someone like him!
Unfortunately, with his heart totally shattered, in just a few seconds, the light fled from his eyes.
“Lord Duke, the meaning of this is…?” Linley, off to the side, still managed to maintain his calm.
Duke Patterson was a warrior of the seventh rank. For him to kill a manservant who was at most a warrior of the first or second rank was indeed very easy.
The main hall of the Debs clan was in an uproar.
“This…this…”
Many nobles were absolutely stunned upon seeing Alice. Linley’s extremely high level of sculpting abilities, unfortunately, was to blame for them to so easily be able to recognize Alice as the inspiration for ‘Awakening From the Dream’.
Linley had already surpassed the level of ‘skill’; through his sculpture, he totally was able to bring out this woman’s charm and mesmerizing qualities. All of these nobles, at the very first glance, were able to be absolutely certain that Alice was the ‘goddess’ of their dreams.
Many nobles looked at Alice, then turned to stare at Linley.
Silence!
All of a sudden, the entire main hall became deafeningly quiet, as though all of the nobles present suddenly understood something, while also understanding that now was not the time to discuss this.
But this silence…made Alice all the more embarrassed and frantic.
From the corner of her eyes, Alice glanced at Linley. Linley, who was standing right next to the King of Fenlai. Still as calm as ever. He was just quietly looking at her.
Towards Linley…
Alice’s emotions towards him were very complex. There was regret. There was hatred. Hatred for the fact that Linley’s sculpture had prevented her from being the principal wife, and also for making her feel so embarrassed now. But at the same time, that sculpture…had also let her truly understand how Linley had felt towards her.
Kalan felt extremely awkward as well.
“Everyone, let me make the introductions.” Bernard’s voice rang out, his face all smiles. “My son Kalan is now becoming formally engaged with Miss Rowling and Miss Alice.”
As he spoke, Bernard walked over to Kalan’s side. Pointing at Rowling, he said, “This is Miss Rowling, the principal wife of my son Kalan. And this is Miss Alice.”
Instantly, the main hall became filled with quiet murmurs. Every so often, someone would sneak a furtive look at Linley.
“Everyone, let’s begin the banquet!” Bernard laughed merrily.
All of the nobles in the main hall entered the banquet area. During the banquet, the members of the Debs clan were extremely friendly and warm to everybody. But nonetheless, there were still many nobles who would continue to glance at Alice, then glance at Linley.
Holding a glass of wine, Linley walked over to a secluded corner of the main hall, casually seating himself in a sofa.
“Boss, I can hear so many people chatting about you.” Bebe leapt onto Linley’s legs.
Linley gently sipped the wine in his glass. “Let them talk if they wish to. I’m fine with it. Only…Alice most likely is suffering.”
Nowadays, towards Alice, Linley’s emotions were calm and peaceful.
Only now did he understand what a huge influence this sculpture, ‘Awakening From the Dream’, had upon Alice’s life.
Seated in that corner, Linley quietly watched as Kalan, Alice, and Rowling moved from table to table, meeting with guests. He quietly drank his wine by himself.
“Lord Linley, why are you here drinking wine all by your lonesome?” A beautiful young lady with jade hair and snow white skin walked over, sitting down quite naturally next to Linley while extending her glass of wine towards him.
Linley clinked glasses with her.
“My name is Sasha [Shasha]. Before the banquet began, I had been hoping I would have a chance to chat with you, Lord Linley. But it seemed as though you attracted quite a lot of attention from the girls. I didn’t have a chance at all.” Sasha laughed.
Linley looked at Sasha.
Sasha was very tall and slender, and her laughter was rich and vibrant. Her eyes also held a bewitching, intoxicating gaze. Compared to those young noble ladies, a female like this had a more feminine charm.
“The girls? Can it be that yourself aren’t a girl, Sasha?” Linley asked with engrossed ‘curiosity’.
Sasha took a light sip of wine, then laughed. “A girl? I’ve been married for eight years now. How could I be a girl?”
Linley couldn’t help but be startled.
“However…my husband died on the day of our wedding.” Sasha glanced at Linley as she spoke in a soft voice.
“Uh….” Linley stared at Sasha in astonishment.
Seeing the look on Linley’s face, Sasha couldn’t help but begin to laugh a charming laugh, and then she raised her glass and had another sip of red wine. Smiling, she said to Linley, “Lord Linley. You really…are too cute.”
Linley couldn’t help but laugh as well.
This Sasha really was an interesting person.
“Sasha. What are you doing here?” Duke Patterson walked over with a laugh.
Sasha glanced back at Duke Patterson. Feigning anger, she said, “Lord Duke, I just started chatting with Lord Linley. Fine, fine. Go ahead and have your talk with him.” As she spoke, she winked at Linley, then left.
Duke Patterson stared at Sasha’s departing silhouette for a moment before sitting down next to Linley.
“Linley, what do you think?” Duke Patterson said to Linley.
“What do I think about what?”
“Sasha, of course.” Duke Patterson looked at Linley suggestively. “Linley, amongst the circle of nobles, Sasha is a beautiful lady who is chased after by many. Look at Sasha’s figure, her eyes, her little mouth. Oh…”
Linley could only laugh.
“Let me tell you, Sasha should be very interested in you. If you seize this opportunity, you should be able to get her into your hands.” Patterson patted Linley on the shoulders.
Linley glanced at Patterson. “Not interested.”
Patterson stared at Linley in surprise.
“Linley.” Patterson lowered his voice as he spoke to Linley. “Tonight, after this banquet is over, don’t leave in a rush. There’s something I wish to discuss with you.”
Linley was startled.
As secretive as that?
“You wouldn’t not give me face, right?” Patterson feigned anger.
Linley glanced at Patterson, musing to himself, “I want to see what you are up to.” Linley rather wanted the chance to get a bit…closer…to Patterson as well.
“Lord Duke, don’t worry. Tonight, I will wait a while for you.” Linley smiled as he replied.
Eight o’clock that night. Many of the nobles had already left, but Linley was in no hurry. He still remembered his appointment with Patterson.
“I want to see what you are up to.”
Linley waited quietly in the main hall.
“Linley, I’ll leave now.” Clayde said to Linley as he left. The people in the main hall grew fewer and fewer. Getting rather impatient, Linley left the main hall, stepping onto the outside balcony to enjoy the cool night wind.
Right at this moment, a manservant quietly walked up to him.
“Lord Linley. The Lord Duke is inviting you for a walk.” The manservant said quietly.
“As secretive as this?” Linley was a bit surprised.
“Lead the way.” On the surface, Linley looked calm. Bebe remained curled up inside Linley’s robes. The manservant led Linley to a very dark, secluded alley. Judging from the appearance of the road, this was a place where people rarely came.
“Where are we going?” Linley said in a low voice.
The manservant said respectfully, “Lord Linley, this is in accordance with the Lord Duke’s instructions. No one is to see you, Lord Linley.”
“Oh?”
Linley furrowed his brows. But Linley wasn’t afraid. He continued to follow the servant forward, as the two of them made their way through the dark, secluded alley, then passed through a small copse of trees. A secret door was opened, and they arrived at a small building.
“So the Debs clan has a place as secretive as this.” Linley said to himself.
Unless someone was capable of flight, it would be quite difficult indeed to spot this hidden little building.
The manservant led Linley directly into the main hall.
“Lord Duke, Lord Linley is here.” The manservant called out respectfully as they reached the main hall’s doorway.
“Haha, Linley is here?” Dressed in a long black robe, Duke Patterson stepped out of the main hall. Seeing Linley, a gleam of excitement appeared in Duke Patterson’s hawk-like eyes, and he hurriedly walked over. “Linley, come in, quick.”
The manservant respectfully said, “Lord Duke, I’ll be leaving then.”
“Yes, you can go.” Patterson said casually.
The manservant respectfully bowed and turned to leave. But then, the smiling Duke Patterson suddenly shot out his right arm at high speed, viciously piercing through the manservant like a knife, from his back to his chest.
“Ah!” The manservant disbelievingly turned his head and stared at Duke Patterson. He totally couldn’t understand why the powerful Duke Patterson would stoop to killing someone like him!
Unfortunately, with his heart totally shattered, in just a few seconds, the light fled from his eyes.
“Lord Duke, the meaning of this is…?” Linley, off to the side, still managed to maintain his calm.
Duke Patterson was a warrior of the seventh rank. For him to kill a manservant who was at most a warrior of the first or second rank was indeed very easy.
0/5000
บทที่ 10 จับ ห้องโถงหลักของตระกูล Debs อยู่ในความโกลาหลการ"นี่...นี่..."ขุนนางหลายอย่างตกตะลึงไปตามเห็นอลิซได้ ระดับสูงมากของ Linley แกะสลักความสามารถ อับ ได้โทษสำหรับพวกเขาเพื่อได้อย่างง่ายดายสามารถรู้จักอลิซเป็นแรงบันดาลใจสำหรับ 'ตื่นขึ้นจากฝัน'Linley มี surpassed ระดับ 'ทักษะ' ผ่านประติมากรรมของเขา เขาทั้งหมดได้นำเสน่ห์ของผู้หญิงและเหน็ดคุณภาพ ของขุนนางเหล่านี้ อย่างรวดเร็วครั้งแรก มีความสามารถเพื่อให้แน่ใจว่า อลิซเป็น 'เจ้า' ของความฝันขุนนางจำนวนมากมองอลิ แล้วหันไปมองที่ Linleyเงียบจู่ ๆ ศาลาหลักทั้งหมดเป็น deafeningly เงียบ เหมือนของขุนนางอยู่ก็เข้าใจอะไร ในขณะที่ยัง เข้าใจที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาในการสนทนานี้แต่นี้เงียบ...ทำอลิซทั้งหมดยิ่งอาย และคลั่งจากมุมของดวงตาของเธอ อลิ glanced ที่ Linley Linley ที่ยืนอยู่ติดกับพระ Fenlai ยังเงียบสงบเช่นเคย นอกจากนี้เขาติดเพียงถูกมองที่เธอต่อ Linley ...อลิอารมณ์ไปทางเขาซับซ้อนมากขึ้น มีริเกร็ต มีความเกลียดชัง ความเกลียดชังจริงว่า ประติมากรรมของ Linley ได้ป้องกันเธอจาก ภรรยาหลัก และยังทำให้เธอรู้สึกอายดังนั้นขณะนี้ แต่ในเวลาเดียวกัน ที่ประติมากรรม...มีให้เธอเข้าใจว่า Linley ได้รู้สึกต่อเธอKalan รู้สึกตกใจมากเช่นกัน"ทุกคน ผมแนะนำให้" เสียงของ Bernard รังออก เขาหน้ายิ้มทั้งหมด "ลูก Kalan เป็นตอนนี้เป็นอย่างเป็นกิจจะลักษณะร่วมกับนางสาว Rowling และนางสาวอลิ"เป็นพูด Bernard เดินผ่านข้างของ Kalan ชี้ไปที่ Rowling เขากล่าว "นี้คือนางสาว Rowling ภรรยาของลูก Kalan หลัก และนี่คืออลินางสาว"ทันที ศาลาหลักกลายเป็นเต็มไป ด้วยบรรยากาศ murmurs ทุกบ่อย คนจะแอบดูลับ ๆ ล่อ ๆ Linley"ทุกคน เริ่มงานเลี้ยงกันเถอะ! " Bernard หัวเราะ merrilyทั้งหมดของขุนนางในศาลาหลักใส่บริเวณจัดเลี้ยง ในระหว่างงานเลี้ยง สมาชิกของตระกูล Debs ได้มากเป็นมิตร และอบอุ่นให้ทุกคน แต่กระนั้น มียังขุนนางหลายคนจะยังคงมองที่อลิซ แล้วตรวจดู Linleyถือแก้วไวน์ Linley เดินผ่านไปมุมอันเงียบสงบของห้องโถงหลัก ที่นั่งตัวเองลวก ๆ ในโซฟา"บอส ได้ยินเสียงสนทนาเกี่ยวกับคนจำนวนมาก" แจ็คกี้หลุดออกมาบนขาของ LinleyLinley sipped ไวน์ในแก้วของเขาเบา ๆ "ปล่อยให้พวกเขาพูดคุยหากพวกเขาต้องการ ฉันดีกับมัน เท่านั้น... อลิซจะเป็นทุกข์"ปัจจุบัน ต่ออลิ อารมณ์ของ Linley ได้ สงบเฉพาะตอนนี้ ไม่ได้เขาเข้าใจสิ่งมีอิทธิพลมากนี้ประติมากรรม 'ตื่นขึ้นจากเดอะดรีม" ก็ตามชีวิตของอลิซนั่งที่มุม Linley เงียบ ๆ ดูเหมือน Kalan อลิซ และ Rowling ย้ายจากตารางกับตาราง ประชุมกับแขก เขาเงียบ ๆ ดื่มไวน์ของเขาเอง"พระ Linley ทำไมมีคุณนี่ดื่มไวน์ทั้งหมด โดยคุณจผู้เดียวดาย" ผู้หญิงสาวสวยผมหยกและผิวขาวหิมะเดินผ่าน นั่งลงค่อนข้างธรรมชาติถัดจาก Linley ขณะขยายของแก้วไวน์ไปยังเขาLinley (หลายใบ)แว่นตากับเธอ"ชื่อของฉันคือ ซาช่า [Shasha] ก่อนเริ่มงานเลี้ยง ฉันมีแล้วหวังจะมีโอกาสสนทนากับคุณ พระ Linley แต่มันดูเหมือนว่าคุณดึงดูดความสนใจจากหญิงสาวค่อนข้างมาก ผมไม่มีโอกาสเลย" ซาช่าหัวเราะLinley มองที่ซาช่าซาช่าได้สูง และสเลนเดอร์ และเสียงหัวเราะของเธอรวย และระดับนั้น ดวงตาของเธอยัง จัดเป็น bewitching สายตาเภสัช เมื่อเทียบกับโนเบิลเหล่าสตรี หญิงเช่นนี้มีเสน่ห์มากกว่าผู้หญิง"หญิง มันสามารถที่ตัวเองไม่ได้ผู้หญิง ซาช่า" Linley ถามกับหมกมุ่นอยู่ 'อยาก'ซาช่าเอาเบา ๆ จิบไวน์ แล้วหัวเราะ "ผู้หญิง ฉันได้แต่งงานตอนนี้แปดปี วิธีสามารถฉันจะเป็นสาวหรือไม่"Linley ไม่ช่วย แต่จะ startled"แต่...สามีตายในวันแต่งงานของเรา" ซาช่า glanced ที่ Linley เธอพูดในเสียงนุ่ม"บริการ..." Linley จ้องไปที่ซาช่าใน astonishmentเห็นรูปลักษณ์บนใบหน้าของ Linley ซาช่าไม่ช่วย แต่เริ่มหัวเราะหัวเราะแห่ง แล้วเธอยกแก้วของเธอ และมีอีกจิบไวน์แดง ยิ้ม เธอว่า Linley "พระ Linley คุณจริง ๆ...จะน่ารักเกินไป "Linley couldn’t help but laugh as well.This Sasha really was an interesting person.“Sasha. What are you doing here?” Duke Patterson walked over with a laugh.Sasha glanced back at Duke Patterson. Feigning anger, she said, “Lord Duke, I just started chatting with Lord Linley. Fine, fine. Go ahead and have your talk with him.” As she spoke, she winked at Linley, then left.Duke Patterson stared at Sasha’s departing silhouette for a moment before sitting down next to Linley.“Linley, what do you think?” Duke Patterson said to Linley.“What do I think about what?”“Sasha, of course.” Duke Patterson looked at Linley suggestively. “Linley, amongst the circle of nobles, Sasha is a beautiful lady who is chased after by many. Look at Sasha’s figure, her eyes, her little mouth. Oh…”Linley could only laugh.“Let me tell you, Sasha should be very interested in you. If you seize this opportunity, you should be able to get her into your hands.” Patterson patted Linley on the shoulders.Linley glanced at Patterson. “Not interested.”Patterson stared at Linley in surprise.“Linley.” Patterson lowered his voice as he spoke to Linley. “Tonight, after this banquet is over, don’t leave in a rush. There’s something I wish to discuss with you.”Linley was startled.As secretive as that?“You wouldn’t not give me face, right?” Patterson feigned anger.Linley glanced at Patterson, musing to himself, “I want to see what you are up to.” Linley rather wanted the chance to get a bit…closer…to Patterson as well.“Lord Duke, don’t worry. Tonight, I will wait a while for you.” Linley smiled as he replied.Eight o’clock that night. Many of the nobles had already left, but Linley was in no hurry. He still remembered his appointment with Patterson.“I want to see what you are up to.”Linley waited quietly in the main hall.“Linley, I’ll leave now.” Clayde said to Linley as he left. The people in the main hall grew fewer and fewer. Getting rather impatient, Linley left the main hall, stepping onto the outside balcony to enjoy the cool night wind.Right at this moment, a manservant quietly walked up to him.“Lord Linley. The Lord Duke is inviting you for a walk.” The manservant said quietly.“As secretive as this?” Linley was a bit surprised.“Lead the way.” On the surface, Linley looked calm. Bebe remained curled up inside Linley’s robes. The manservant led Linley to a very dark, secluded alley. Judging from the appearance of the road, this was a place where people rarely came.“Where are we going?” Linley said in a low voice.The manservant said respectfully, “Lord Linley, this is in accordance with the Lord Duke’s instructions. No one is to see you, Lord Linley.”“Oh?”Linley furrowed his brows. But Linley wasn’t afraid. He continued to follow the servant forward, as the two of them made their way through the dark, secluded alley, then passed through a small copse of trees. A secret door was opened, and they arrived at a small building.“So the Debs clan has a place as secretive as this.” Linley said to himself.Unless someone was capable of flight, it would be quite difficult indeed to spot this hidden little building.The manservant led Linley directly into the main hall.“Lord Duke, Lord Linley is here.” The manservant called out respectfully as they reached the main hall’s doorway.“Haha, Linley is here?” Dressed in a long black robe, Duke Patterson stepped out of the main hall. Seeing Linley, a gleam of excitement appeared in Duke Patterson’s hawk-like eyes, and he hurriedly walked over. “Linley, come in, quick.”The manservant respectfully said, “Lord Duke, I’ll be leaving then.”“Yes, you can go.” Patterson said casually.The manservant respectfully bowed and turned to leave. But then, the smiling Duke Patterson suddenly shot out his right arm at high speed, viciously piercing through the manservant like a knife, from his back to his chest.“Ah!” The manservant disbelievingly turned his head and stared at Duke Patterson. He totally couldn’t understand why the powerful Duke Patterson would stoop to killing someone like him!Unfortunately, with his heart totally shattered, in just a few seconds, the light fled from his eyes.“Lord Duke, the meaning of this is…?” Linley, off to the side, still managed to maintain his calm.Duke Patterson was a warrior of the seventh rank. For him to kill a manservant who was at most a warrior of the first or second rank was indeed very easy.
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 10 จับ
ห้องโถงหลักของเผ่าเดบกำลังวุ่นวาย
" . . . . . . . . . . . . . . "
มีขุนนางเป็นอย่างตะลึงเมื่อเห็นอลิซ ลินลีย์สูงมากระดับของ sculpting ความสามารถ แต่จะโทษพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถที่จะจำ อลิซ เป็นแรงบันดาลใจของการตื่นจากความฝัน ' .
Linley ได้ทะลุระดับ ' ทักษะ 'ผ่านประติมากรรมของเขา เขาก็สามารถนำเสน่ห์ของผู้หญิงคนนี้ และที่มีคุณภาพ พวกขุนนางที่รวดเร็วมากแรก สามารถที่จะให้แน่ใจว่าอลิสเป็น ' เทพธิดาแห่งความฝัน
ขุนนางหลายมองอลิซ แล้วหันไปจ้อง Linley
เงียบ !
จู่ๆ หอหลักทั้งหมดกลายเป็น deafeningly เงียบแม้ว่าทั้งหมดของขุนนางปัจจุบันก็เข้าใจอะไรบางอย่าง ในขณะที่ยัง เข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคุยเรื่องนี้
แต่ความเงียบ . . . . . . . ทำให้อลิซยิ่งอาย และเมามัน
จากมุมของตาของเธอ อลิซเห็นลินเลย์ ลินลีย์ ผู้ยืนอยู่ข้างๆกษัตริย์ fenlai . ยังสงบเหมือนเดิม เขาแค่แอบมองเธอ ต่อ Linley
. . . . . . .นางอารมณ์ต่อ เขามีความซับซ้อนมาก มีเสียใจ มีความเกลียดชัง เกลียดความจริงที่ว่า ลินลีย์ของประติมากรรมได้ปกป้องเธอจากการเป็นเมียหลวง และยังทำให้เธออายมากตอนนี้ แต่ในเวลาเดียวกัน ที่แกะสลัก . . . . . . . ก็ให้เค้าเข้าใจอย่างแท้จริงว่า Linley ได้รู้สึกต่อเธอ
กะลันรู้สึกแสนอึดอัดเช่นกัน
" ทุกคนให้ฉันแนะนำให้รู้จักนะ " เสียงของเบอร์นาร์ดดังออกมา ใบหน้าของเขายิ้มตลอดเลย " ลูกชายของฉันกะลันตอนนี้เป็น หมั้น กับ คุณ และ คุณสุภาพ โรว์ลิ่ง อลิซ "
เขาพูด , เบอร์นาร์ด เดินไปด้านข้างระยะยาวของ ชี้ โรว์ลิ่ง เขากล่าวว่า " นี่คุณ โรว์ลิ่ง ภรรยาครูใหญ่ของลูกคาเลน . และนี่คือ อลิซ "
ทันที ห้องโถงก็เต็มไปด้วยเงียบดี .ทุกคนจึงมักจะมีคนแอบดูลับๆ ล่อๆ ใน Linley
" ทุกคน เรามาเริ่มงานเลี้ยง ! " เบอร์นาร์ดหัวเราะอย่างสนุกสนาน
ทั้งหมดของขุนนางในท้องพระโรง เข้าไปในบริเวณห้องจัดเลี้ยง ในงานจัดเลี้ยง สมาชิกของตระกูลเดบแสนเป็นกันเองและอบอุ่นทุกคน แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีอีกหลายพวกขุนนางที่ยังคงมองอลิซ แล้วเหลือบไปมอง
ลินเลย์
ห้องโถงหลักของเผ่าเดบกำลังวุ่นวาย
" . . . . . . . . . . . . . . "
มีขุนนางเป็นอย่างตะลึงเมื่อเห็นอลิซ ลินลีย์สูงมากระดับของ sculpting ความสามารถ แต่จะโทษพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถที่จะจำ อลิซ เป็นแรงบันดาลใจของการตื่นจากความฝัน ' .
Linley ได้ทะลุระดับ ' ทักษะ 'ผ่านประติมากรรมของเขา เขาก็สามารถนำเสน่ห์ของผู้หญิงคนนี้ และที่มีคุณภาพ พวกขุนนางที่รวดเร็วมากแรก สามารถที่จะให้แน่ใจว่าอลิสเป็น ' เทพธิดาแห่งความฝัน
ขุนนางหลายมองอลิซ แล้วหันไปจ้อง Linley
เงียบ !
จู่ๆ หอหลักทั้งหมดกลายเป็น deafeningly เงียบแม้ว่าทั้งหมดของขุนนางปัจจุบันก็เข้าใจอะไรบางอย่าง ในขณะที่ยัง เข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคุยเรื่องนี้
แต่ความเงียบ . . . . . . . ทำให้อลิซยิ่งอาย และเมามัน
จากมุมของตาของเธอ อลิซเห็นลินเลย์ ลินลีย์ ผู้ยืนอยู่ข้างๆกษัตริย์ fenlai . ยังสงบเหมือนเดิม เขาแค่แอบมองเธอ ต่อ Linley
. . . . . . .นางอารมณ์ต่อ เขามีความซับซ้อนมาก มีเสียใจ มีความเกลียดชัง เกลียดความจริงที่ว่า ลินลีย์ของประติมากรรมได้ปกป้องเธอจากการเป็นเมียหลวง และยังทำให้เธออายมากตอนนี้ แต่ในเวลาเดียวกัน ที่แกะสลัก . . . . . . . ก็ให้เค้าเข้าใจอย่างแท้จริงว่า Linley ได้รู้สึกต่อเธอ
กะลันรู้สึกแสนอึดอัดเช่นกัน
" ทุกคนให้ฉันแนะนำให้รู้จักนะ " เสียงของเบอร์นาร์ดดังออกมา ใบหน้าของเขายิ้มตลอดเลย " ลูกชายของฉันกะลันตอนนี้เป็น หมั้น กับ คุณ และ คุณสุภาพ โรว์ลิ่ง อลิซ "
เขาพูด , เบอร์นาร์ด เดินไปด้านข้างระยะยาวของ ชี้ โรว์ลิ่ง เขากล่าวว่า " นี่คุณ โรว์ลิ่ง ภรรยาครูใหญ่ของลูกคาเลน . และนี่คือ อลิซ "
ทันที ห้องโถงก็เต็มไปด้วยเงียบดี .ทุกคนจึงมักจะมีคนแอบดูลับๆ ล่อๆ ใน Linley
" ทุกคน เรามาเริ่มงานเลี้ยง ! " เบอร์นาร์ดหัวเราะอย่างสนุกสนาน
ทั้งหมดของขุนนางในท้องพระโรง เข้าไปในบริเวณห้องจัดเลี้ยง ในงานจัดเลี้ยง สมาชิกของตระกูลเดบแสนเป็นกันเองและอบอุ่นทุกคน แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีอีกหลายพวกขุนนางที่ยังคงมองอลิซ แล้วเหลือบไปมอง
ลินเลย์
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 2014 NEW Mini Popular Portable Alloy Bik
- ังไม่ถูกส่ง
- ใช่ เขามีชิกแพค
- 1. ล้างหมูให้สะอาด หั่นเป็นชิ้นไม่หนามาก
- Bicycle Pump 43*22*37.5cm
- i have a toothache
- honey
- ตอนนี้ ยังมีอะไรค้างบ้าง
- ขอบคุณที่ใช้บริการ
- คุณถึงที่ทำงานหรือยัง
- Enjoy the power and beauty of your youth
- It's mine, I'll get my hair all over it!
- For the company to contact in case of em
- Noting
- I came to new list.
- What and I doing now or what do I for fo
- วิธีการทำ
- I study English and I like it. I can spe
- ค้อนเหลี่ยมสันขวาง
- ้hahaha It's time to sleep.
- yes i think same ...
- สามารถนำโทรศัพท์เข้าห้องได้
- ฉันคงมีความสุขมากถ้าเป็นเหมือนในฝันของคุ
- 95 ซอยเทอดไท 79/1 แขวงบางหว้า เขตภาษีเจร
