The constitution mandates that loca

The constitution mandates that local governments must have local autonomy. The smallest local government unit, the barangay or village, is descended from the balangay of the Maragtas legend, where the first Austronesian people reached the Philippines via the boat. The prehistoric barangays were headed by datus. Currently, barangays are grouped into municipalities or cities, while municipalities and cities may be further grouped into provinces. Each barangay, municipality or city, and province is headed by a barangay chairman, mayor, or governor, respectively, with its legislatures being the Sangguniang Barangay (village council), Sangguniang Bayan (municipal council) or Sangguniang Panlungsod (city council), and the Sangguniang Panlalawigan (provincial board).

Regions are the highest administrative divisions but do not have powers possessed under them; however, autonomous regions are given wider powers than other local government units. While the constitution allows autonomous regions in the Cordilleras and in Muslim Mindanao, only the Autonomous Region in Muslim Mindanao (ARMM) exists, with the proposed autonomous region in Cordillera being defeated after two plebiscites. The ARMM has a regional governor and a regional assembly.

While local government units have autonomy, most of their budget is derived from the Internal Revenue Allotment, a disbursement from the national government which is ultimately derived from taxes. This makes most local government units ultimately dependent on the national government, unless they have other sources of income, such as property taxes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐธรรมนูญด้วยตนเองว่า รัฐบาลท้องถิ่นต้องมีอิสระในท้องถิ่น หน่วยรัฐบาลท้องถิ่นที่เล็กที่สุด บารันเกย์ หรือวิลเล จ เป็นสืบเชื้อสายจาก balangay ของตำนาน Maragtas ออสโตรนีเซียนคนแรกมาถึงฟิลิปปินส์ผ่านเรือที่ คนสมัยก่อนประวัติศาสตร์มีรูป โดย datus ขณะนี้ คนแบ่งอำเภอ หรือเมือง ในขณะที่อำเภอและเมืองอาจเพิ่มเติมจัดส่งต่างจังหวัด แต่ละหาด เทศบาล หรือเมือง และจังหวัดเป็นหัวหน้าบาประธาน นายกเทศมนตรี หรือผู้ว่า ราชการ ตามลำดับ กับ legislatures ของ บา Sangguniang (หมู่คณะ), Sangguniang Bayan (สภาเทศบาล) หรือ Sangguniang Panlungsod (คณะเมือง), และ Sangguniang Panlalawigan (คณะกรรมการจังหวัด)ภูมิภาคอยู่ในการปกครองสูงสุด แต่ไม่มีอำนาจมอบภายใต้พวกเขา อย่างไรก็ตาม พื้นที่อิสระจะได้รับอำนาจที่กว้างกว่าหน่วยรัฐบาลท้องถิ่นอื่น ๆ ในขณะที่รัฐธรรมนูญอนุญาตให้พื้นที่อิสระ Cordilleras และมุสลิมมินดาเนา เฉพาะการปกครองภูมิภาคในมุสลิมมินดาเนา (ARMM) แล้ว ในภูมิภาคปกครองตนเองเสนอใน Cordillera กำลังพ่ายแพ้หลัง plebiscites สอง ARMM การมีผู้ว่าราชการภูมิภาคและสภาภูมิภาคในขณะที่หน่วยรัฐบาลท้องถิ่นมีอิสระ ส่วนใหญ่ของงบประมาณของพวกเขาได้รับมาจากแบ่งรายได้ภายใน การจ่ายเงินให้แก่รัฐบาลแห่งชาติซึ่งในที่สุดได้มาจากภาษีจาก เช่นนี้ทำให้มากที่สุดท้องถิ่นรัฐบาลหน่วยสุดพึ่งรัฐบาลแห่งชาติ เว้นแต่จะมีแหล่งข้อมูลอื่น ๆ ของรายได้ เช่นภาษีทรัพย์สิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐธรรมนูญเอกสารที่ว่ารัฐบาลท้องถิ่นจะต้องมีอิสระในท้องถิ่น หน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่นที่เล็กที่สุด, รังเกย์หรือหมู่บ้านที่สืบเชื้อสายมาจาก balangay ของตำนาน Maragtas ที่ Austronesian คนแรกที่มาถึงฟิลิปปินส์ผ่านทางเรือ เกส์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่กำลังมุ่งหน้าไปโดย DATUS ปัจจุบันเกส์ถูกแบ่งออกเป็นเทศบาลเมืองในขณะที่เทศบาลและเมืองที่อาจจะมีต่อไปในกลุ่มจังหวัด แต่ละรังเกย์เทศบาลหรือเมืองและจังหวัดเป็นหัวหน้าโดยประธานรังเกย์นายกเทศมนตรีหรือผู้ว่าราชการจังหวัดตามลำดับโดยมีสภานิติบัญญัติที่ถูก Sangguniang รังเกย์ (สภาหมู่บ้าน) Sangguniang บา (สภาเทศบาล) หรือ Sangguniang Panlungsod (สภาเทศบาลเมือง) และ . Sangguniang Panlalawigan (บอร์ดจังหวัด) ภูมิภาคเป็นเขตการปกครองสูงสุด แต่ไม่ได้มีอำนาจครอบครองภายใต้พวกเขา; แต่เขตปกครองตนเองจะได้รับอำนาจกว้างกว่าหน่วยงานอื่น ๆ ของรัฐบาลท้องถิ่น ในขณะที่รัฐธรรมนูญอนุญาตให้เขตปกครองตนเองใน Cordilleras และมุสลิมในมินดาเนาเฉพาะในเขตปกครองตนเองมุสลิมมินดาเนา (ARMM) อยู่กับเขตปกครองตนเองเสนอในเทือกเขาการพ่ายแพ้หลังจากที่สอง plebiscites ARMM มีผู้ว่าราชการจังหวัดในระดับภูมิภาคและในระดับภูมิภาคการชุมนุม. ในขณะที่หน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่นมีอิสระส่วนใหญ่ของงบประมาณของพวกเขาได้รับมาจากการจัดสรรสรรพากร, การเบิกจ่ายจากรัฐบาลแห่งชาติซึ่งมาจากภาษีในท้ายที่สุด นี้จะทำให้หน่วยงานรัฐบาลท้องถิ่นส่วนใหญ่ก็ขึ้นอยู่กับรัฐบาลแห่งชาติจนกว่าพวกเขาจะมีแหล่งที่มาของรายได้อื่น ๆ เช่นภาษีทรัพย์สิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐธรรมนูญ mandates ที่รัฐบาลท้องถิ่นต้องมีการปกครองตนเองของท้องถิ่น หน่วยการปกครองท้องถิ่นที่เล็กที่สุด , บารันเกย์ หรือหมู่บ้าน สืบเชื้อสายจาก balangay ของ maragtas ตำนานที่คน Austronesian แรกถึงฟิลิปปินส์ผ่านเรือ จากประวัติศาสตร์ที่มุ่งหน้าไปโดย datus . ในปัจจุบัน จากจะถูกจัดกลุ่มเป็นเทศบาล หรือเมืองขณะที่เทศบาลและเมืองอาจจะเพิ่มเติมแบ่งออกเป็นจังหวัด แต่ละสถานีตำรวจ เทศบาลเมืองและจังหวัดเป็นหัวหน้าโดย Barangay ประธาน นายกเทศมนตรี หรือเจ้าเมืองตามลำดับ กับ legislatures เป็น sangguniang Barangay ( คณะกรรมการหมู่บ้าน ) , sangguniang บายัน ( สภาเทศบาล ) หรือ sangguniang panlungsod ( สภาเทศบาลเมือง ) และ sangguniang panlalawigan ( คณะกรรมการการ

)ภูมิภาคหน่วยงานปกครองสูงสุด แต่ไม่มีพลังสิงภายใต้พวกเขา อย่างไรก็ตาม เขตปกครองตนเองจะได้รับพลังที่กว้างกว่าอื่น ๆหน่วยการปกครองท้องถิ่น ในขณะที่รัฐธรรมนูญให้เขตปกครองตนเองมุสลิมมินดาเนาและใน cordilleras ในเพียงเขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิม ( armm ) มีอยู่ด้วยการนำเสนอเขตปกครองตนเองใน Copiap ความพ่ายแพ้เมื่อสอง plebiscites . การ armm มีผู้ว่าราชการของภูมิภาคและการประชุมระดับภูมิภาค .

ขณะที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้อิสระ ส่วนใหญ่ของงบประมาณของพวกเขาได้มาจากการจัดสรรรายได้ภายใน การเบิกจ่ายจากรัฐบาลซึ่งเป็นสุดที่ได้มาจากภาษีนี้จะทำให้ท้องถิ่นมากที่สุดหน่วยสุด ขึ้นอยู่กับรัฐบาล ถ้าพวกเขามีแหล่งที่มาของรายได้ เช่น ภาษีทรัพย์สิน