Xiao Bao came out from the inner ro

Xiao Bao came out from the inner room carrying the porcelain bowl. Worryingly said: “Master still refused to eat, Little Prince, please help to try to persuade him.”

Rui Ze lowered his head, carefully and cautiously, he entered the inner room, went to the Blind Concubine’s side.

The Blind Concubine’s face was ghastly pale without any blood color. His eyes were hollow without any will to live. The jade hairpin which he used to bind his hair had gone missing. His dispersed hair was scattered to the both side of his cheek. His whole appearance resembled someone who had lost their mind.

Rui Ze stretched his soft and fair little hand, lightly caressed his face, getting his own face to inch closer, nearly pressed his nose to his face. Softly said: “I am sorry.”

The Blind Concubine was staring blankly, his eyes were void and at a loss.

Rui Ze placed his forehead to lightly touch the face of The Blind Concubine which was cold as if without temperature, “I am sorry. It was me who was at fault.”

“If you want to blame, just blame me.”

“Don’t be like this, alright?”

He was still a child, he didn’t have any knowledge about what exactly had happened. Also, there wasn’t anyone who dared to tell him.

He was still thinking that the Empress Dowager loved and endeared him. It was his own wrong doing. He was blaming himself. He only could apologize clumsily, at a loss of what to do.

The Blind Concubine slowly lifted his head, there was a layer of mist on his empty eyes. Afterwards, the tears gradually formed, accumulating more and more, becoming a pool in his eyes.

He couldn’t see Rui Ze’s brimming with tears eyes, Rui Ze’s teary face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสี่ยวเบ้าออกมาจากห้องด้านในการดำเนินชามพอร์ซเลน ไม่แยแสกล่าวว่า: "นายยังคงปฏิเสธที่จะกินเจ้าชายน้อยโปรดช่วยในการพยายามที่จะชักชวนให้เขา." Rui Ze ลดลงหัวของเขาอย่างรอบคอบและระมัดระวังเขาเข้ามาในห้องด้านในไปด้านคนตาบอดนางสนมของ. ใบหน้าคนตาบอดเมียน้อยเป็น น่ากลัวซีดไม่มีสีเลือด ดวงตาของเขากลวงโดยไม่ประสงค์ใด ๆ ที่จะมีชีวิตอยู่ ปิ่นหยกที่เขาใช้ในการผูกผมของเขาหายไป ผมก็แยกย้ายกันไปเขาก็กระจัดกระจายไปทางด้านทั้งสองแก้มของเขา การปรากฏตัวของเขาทั้งคล้ายกับคนที่ได้สูญเสียใจของพวกเขา. Rui Ze ยืดมือเล็ก ๆ ของเขานุ่มและเป็นธรรมเบา ๆ ลูบใบหน้าของเขาได้รับใบหน้าของเขาเองที่จะใกล้ชิดนิ้วเกือบกดจมูกของเขาต่อหน้าเขา เบา ๆ กล่าวว่า "ฉันขอโทษ." คนตาบอดเมียน้อยถูกจ้องมอง blankly ดวงตาของเขาเป็นโมฆะและที่สูญเสีย. Rui Ze วางหน้าผากของเขาเบา ๆ สัมผัสใบหน้าของคนตาบอดเมียน้อยซึ่งเป็นเย็นเช่นถ้าโดยไม่ต้องอุณหภูมิ "I am ขอโทษ มันเป็นผมที่ถูกที่ผิด. " " ถ้าคุณต้องการที่จะตำหนิเพียงตำหนิฉัน. " " อย่าเป็นอย่างนี้ครับ? " เขายังเด็กเขาไม่ได้มีความรู้ใด ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น . นอกจากนี้ยังมีไม่ทุกคนที่กล้าที่จะบอกเขา. เขายังคงคิดว่าอัครมเหสีรักและความปลื้มใจ มันก็ทำผิดของเขาเอง เขาได้รับโทษตัวเอง เขาทำได้แค่ขอโทษงุ่มง่ามที่สูญเสียของสิ่งที่จะทำอย่างไรก. คนตาบอดเมียน้อยช้ายกหัวของเขามีชั้นของหมอกในสายตาว่างเปล่าของเขา หลังจากนั้นน้ำตาค่อยๆก่อตัวสะสมมากขึ้นและกลายเป็นสระว่ายน้ำในสายตาของเขา. เขาไม่สามารถมองเห็นรุษของตาเต็มไปด้วยน้ำตา Rui Ze ใบหน้าสะอึกสะอื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสี่ยวเปาก็ออกมาจากด้านในห้อง ถือ เครื่องลายคราม ชาม worryingly กล่าวว่า : " อาจารย์ยังคงปฏิเสธที่จะกิน , เจ้าชายน้อย , ช่วยเกลี้ยกล่อมเขา " .รุ่ยซี ก้มหัว รอบคอบ และระมัดระวัง เขาเข้าห้องด้านใน ไปของเจ้าจอมตาบอดข้างคนตาบอดสนมหน้าน่ากลัวหน้าซีดไม่มีเลือดสี ดวงตาของเขากลวงไม่มีจะอยู่ ปิ่นหยกที่เขาใช้ในการมัดผมของเขาหายไป ผมของเขากระจายกระจัดกระจายไปทั่วทั้งสองด้านของแก้ม ลักษณะทั้งหมดของเขาเหมือนใครบางคนที่ได้สูญเสียจิตใจของพวกเขารุย ze ยืดของเขานุ่มและยุติธรรมด้วยมือเล็กๆ ค่อยๆลูบใบหน้าของเขา ทำให้ใบหน้าของเขาเองที่นิ้วใกล้ๆ เกือบกดจมูกกับหน้าเขา เบาๆว่า " ขอโทษ "นางสนมตาบอดมองอย่างไร้จุดหมาย ดวงตาของเขาเป็นโมฆะ และการสูญเสียรุ่ยซีวางไว้ที่หน้าผากเบาๆสัมผัสหน้าของคนตาบอดเมียน้อยซึ่งเป็นเย็นถ้าไม่มีอุณหภูมิ " ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนผิด "" ถ้าคุณอยากจะโทษ ก็โทษฉัน" อย่าเป็นแบบนี้นะ "เขายังเด็ก เขาไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยัง ไม่มีใครกล้าที่จะบอกเค้าเขาก็ยังคิดอยู่ว่าจักรพรรดินีหม้ายรัก และชื่นชมเขา มันคือของเขาเองที่ทำพลาด เขาตำหนิตัวเอง เขาได้ขอโทษแบบนี้ ที่สูญเสียในสิ่งที่ทำพระสนม ตาบอด ค่อยๆ ยกศีรษะของเขา มีชั้นของหมอกในสายตาที่ว่างเปล่าของเขา หลังจากนั้น น้ำตาที่เกิดขึ้นค่อยๆ สะสมมากขึ้น กลายเป็นสระว่ายน้ำในสายตาของเขาเขาไม่สามารถเห็นรุ่ยซีเต็มไปด้วยน้ำตาตา , ใบหน้าที่มีน้ำตาของรุย ze .