Sarah, this was written on dec 26,

Sarah, this was written on dec 26, and then there was on wifi connection until this very morning.
Hi sarah, Happy Boxing Day
So, let me tell you the impact that you had on Thailand today.
As you know, Thailand is a Buddhist country and Christmas isn’t really “celebrated” although the merchandising trend now is to put up Christmas trees with lights, but oddly, the trees don’t get taken down until the end of January. Go figure. So, school is still in session –in fact, today, Saturday, was the very last day.
One of my former students is now a professor at the same institution that I taught at as Peace Corps volunteer. She is professor of education, and the class that she has been shepherding for the last3 1/2years had its final meeting. She was giving the class over to me because I had been her teacher.
I tried to assure her that I didn’t have anything to say that would last for two hours, but that was to no avail. Then I decided that the topic of my talk should be how it is the teacher’s responsibility that the students learn –it’s not that students are incapable of learning, it’s that they haven’t been targeted with the right methodologies or approaches.
But then I thought, two hours of this is going to be a mighty long sermon! So I started looking for some activity to get them to do –and that is where you came in. I was very impressed with the method that you use for the midterm presentation in 102: getting pairs of students to explain their work to each other, and then getting the other of the pair to do the introduction and the explanation of the work. I thought I would try something on that order. I decided to use the topic of a beloved teacher.
What transpired was this: I began by telling them about my high school French teacher who I loved dearly, and about why I loved her. Then I asked each of them to talk to their neighbor about a teacher that meant a lot to them –the teacher who had contributed most their lives – their favorite teacher up until this very point.
Now this was a class of about 60 students –and a class that had taken many of their education methodology courses together as a group over the last 3 ½ years, so they knew each other quite well. But it became clear that this had never really been a topic of discussion –what it was that made a teacher great for a particular student. (And all the different variations that took.)
After about 10 minutes I asked for pairs of volunteers from each row: one to introduce the influential teacher, and then the student who had had that teacher could follow on with stories of what that teacher had done for them and what the teacher meant to them. After we went through the “volunteers” I started asking random students.
Each pair would stand up in the front of the class –and I can tell you, the rest of the class fell silent listening to the stories. I can tell you also that tears were shed more than once as the students gave witness to what a teacher had meant to them. It was not just the woman students, either.
The most poignant testimony was from a young man who was praising my student, their professor, for what she had meant to him. He wept. She wept. I wept –and so did others.
This exercise was so powerful! There were so many reasons why a teacher had made such a powerful influence on the various student lives. This was so much more meaningful than anything I could have said about the importance of making sure that students learn.
This exercise was so well-timed, because it became clear to each student that a torch was being passed, that it was their turn to go out and make an impact on students’ lives.
What a great day for education in Thailand! Thank you for your part! You never know when or where you’re going to make an impact, do you?
Here’s hoping that your Christmas was wonderful – and that the same goes for New Years.
Cheers, Julie

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซาร่าห์นี้ถูกเขียนใน 26 ธันวาคมและจากนั้นมีการเชื่อมต่อไร้สายจนกระทั่งเช้าวันนี้มาก.
สวัสดี sarah,
บ็อกซิ่งเดย์มีความสุขดังนั้นให้ฉันบอกคุณผลกระทบที่คุณมีต่อประเทศไทยในวันนี้.
ที่คุณรู้ว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่นับถือศาสนาพุทธ ประเทศและคริสมาสต์ไม่ได้จริงๆ "เฉลิมฉลอง" แม้ว่าแนวโน้มการขายสินค้าในขณะนี้คือจะนำขึ้นต้นคริสต์มาสที่มีไฟ แต่แปลกต้นไม้ที่ไม่ได้นำมาลงจนถึงสิ้นเดือนมกราคม ตัวเลขไป ดังนั้นโรงเรียนยังคงอยู่ในเซสชั่น -in ความเป็นจริงในวันนี้วันเสาร์เป็นวันสุดท้าย.
หนึ่งในนักเรียนเก่าของฉันคือตอนนี้อาจารย์ที่สถาบันเดียวกันที่ผมสอนที่เป็นอาสาสมัครสันติภาพ เธอเป็นศาสตราจารย์ด้านการศึกษาและระดับชั้นที่เธอได้รับการเลี้ยงสำหรับ last3 1/2 ปีมีการประชุมครั้งสุดท้าย เธอได้ให้ชั้นไปผมเพราะผมเคยเป็นครูของเธอ.
ฉันพยายามที่จะมั่นใจได้ว่าผมไม่ได้มีอะไรที่จะบอกว่าจะมีอายุการใช้งานสองชั่วโมง แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์ แล้วฉันตัดสินใจว่าหัวข้อของการพูดคุยของฉันควรจะเป็นวิธีการที่มันเป็นความรับผิดชอบของครูที่นักเรียนได้เรียนรู้ -It ไม่ได้ว่านักเรียนมีความสามารถในการเรียนรู้ก็ว่าพวกเขายังไม่ได้รับการกำหนดเป้าหมายด้วยวิธีการที่เหมาะสมหรือวิธี.
แต่แล้วผมคิดว่า สองชั่วโมงนี้เป็นไปได้เทศน์ยาวอันยิ่งใหญ่! ดังนั้นผมจึงเริ่มมองหากิจกรรมที่จะได้รับพวกเขาทำและอื่นว่าเป็นที่ที่คุณเข้ามาในผมรู้สึกประทับใจมากกับวิธีการที่คุณใช้สำหรับนำเสนอในมิดเทอม 102:. คู่ที่ได้รับนักเรียนที่จะอธิบายการทำงานของพวกเขากัน และจากนั้นได้รับอื่น ๆ ของทั้งคู่ที่จะทำการแนะนำและคำอธิบายของการทำงาน ฉันคิดว่าฉันจะพยายามที่บางสิ่งบางอย่างในการสั่งซื้อที่ ฉันตัดสินใจที่จะใช้หัวข้อของครูที่รัก.
อะไร transpired เป็นแบบนี้ผมเริ่มด้วยการบอกพวกเขาเกี่ยวกับครูสอนภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียนมัธยมของฉันที่ฉันรักอย่างสุดซึ้งและเกี่ยวกับเหตุผลที่ฉันรักเธอ แล้วผมถามแต่ละของพวกเขาที่จะพูดคุยกับเพื่อนบ้านของพวกเขาเกี่ยวกับการเป็นครูที่มีความหมายมากกับพวกเขา -the ครูที่มีส่วนร่วมมากที่สุดในชีวิตของพวกเขา. -
ครูโปรดของพวกเขาขึ้นมาจนถึงจุดนี้มากตอนนี้คือระดับประมาณ60 นักเรียนและอื่น ชั้นเรียนที่ได้รับหลายหลักสูตรวิธีการศึกษาของพวกเขาร่วมกันเป็นกลุ่มในช่วง 3 ½ปีที่ผ่านมาเพื่อให้พวกเขารู้จักกันค่อนข้างดี แต่มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่านี้ไม่เคยได้รับจริงๆหัวข้อของการสนทนามันเป็นอะไรที่ทำให้เป็นครูที่ดีสำหรับนักเรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (และทุกรูปแบบที่แตกต่างกันที่เกิด.)
หลังจากนั้นประมาณ 10 นาทีผมถามคู่ของอาสาสมัครจากแต่ละแถวหนึ่งที่จะแนะนำครูที่มีอิทธิพลและจากนั้นนักเรียนที่ได้มีครูที่สามารถปฏิบัติตามด้วยเรื่องราวของสิ่งที่ครูที่มี ทำเพื่อพวกเขาและสิ่งที่ครูมีความหมายกับพวกเขา หลังจากที่เราเดินผ่าน "อาสาสมัคร" ผมเริ่มถามนักเรียนสุ่ม.
แต่ละคู่จะลุกขึ้นยืนอยู่หน้าชั้นเรียนและอื่นผมสามารถบอกคุณส่วนที่เหลือของชั้นที่ลดลงเงียบฟังเรื่องราว ผมสามารถบอกคุณได้ว่าน้ำตาถูกหลั่งมากกว่าหนึ่งครั้งของนักเรียนที่พยานให้กับสิ่งที่เป็นครูที่มีความหมายกับพวกเขา มันไม่ใช่แค่นักเรียนหญิงทั้ง.
พยานเจ็บปวดมากที่สุดคือจากชายหนุ่มที่ได้รับการยกย่องนักเรียนของฉันอาจารย์ของพวกเขาสำหรับสิ่งที่เธอมีความหมายกับเขา เขาร้องไห้ เธอร้องไห้ ฉันร้องไห้และอื่นเพื่อให้ได้คนอื่น ๆ .
การออกกำลังกายนี้เป็นที่มีประสิทธิภาพมาก! มีหลายเหตุผลที่ว่าทำไมจึงเป็นครูที่ได้ทำเช่นผลต่อประสิทธิภาพในชีวิตของนักเรียนต่าง ๆ นี้เป็นอย่างมากที่มีความหมายมากขึ้นกว่าสิ่งที่ฉันจะได้กล่าวถึงความสำคัญของการทำให้แน่ใจว่านักเรียนได้เรียนรู้.
การออกกำลังกายนี้ได้เป็นอย่างดีหมดเวลาเพราะมันเป็นที่ชัดเจนให้กับนักศึกษาที่ไฟฉายแต่ละคนถูกส่งผ่านที่ได้มีการเปิดของพวกเขาไป ออกไปและทำให้มีผลกระทบต่อชีวิตของนักเรียน.
สิ่งที่เป็นวันที่ดีสำหรับการศึกษาในประเทศไทย! ขอขอบคุณสำหรับส่วนของคุณ! ที่คุณไม่เคยรู้ว่าเมื่อไหร่หรือที่คุณกำลังจะสร้างผลกระทบที่คุณจะทำอย่างไรนี่หวังว่าคริสต์มาสของคุณเป็นที่ยอดเยี่ยม - และที่กันไปสำหรับปีใหม่. ไชโย, จูลี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซาร่าห์ นี่เขียนเมื่อ 26 ธ.ค. แล้วมี WiFi เชื่อมต่อจนถึงเช้านี้ .
สวัสดี ซาร่า วันต่อยมวย
มีความสุข ให้ฉันบอกคุณผลกระทบที่คุณมีในไทยวันนี้
อย่างที่คุณรู้ ประเทศไทยเป็นเมืองพุทธ และคริสต์มาสไม่ได้จริงๆ " ฉลอง " แม้ว่าแนวโน้ม ขณะนี้มีการวางต้นไม้คริสต์มาสด้วยไฟ แต่ก็แปลกต้นไม้ที่ไม่ได้รับการถ่ายลงจนถึงสิ้นเดือนมกราคม รูปที่ไป ดังนั้น โรงเรียนอยู่ในเซสชั่นและในความเป็นจริง วันนี้วันเสาร์ เป็นวันสุดท้าย
หนึ่งนักเรียนเก่าของฉัน ตอนนี้เป็นอาจารย์ในสถาบันเดียวกันที่ผมสอนที่เป็นอาสาสมัครเพื่อสันติภาพ . เขาเป็นศาสตราจารย์ของการศึกษา และชั้นว่าเธอมีสุ้มเสียงที่ last3 1 / 2 ปี มีการประชุมครั้งสุดท้ายของเธอจะให้ชั้นมา เพราะผมมาเป็นอาจารย์ของเธอ ฉันพยายามที่จะมั่นใจ
เธอ ว่าฉันไม่ได้มีอะไรที่จะพูดที่จะสุดท้ายสำหรับสองชั่วโมง แต่ก็ไม่เจอ แล้ว ฉันตัดสินใจว่า หัวข้อของการพูดคุยของฉันควรเป็นอย่างไร มันเป็นหน้าที่ของครูที่นักเรียนเรียนรู้–มันไม่ได้ว่า นักเรียนมีความสามารถในการเรียนรู้มันไม่ได้เป็นเป้าหมาย กับวิธีการหรือแนวทาง .
แต่แล้วฉันคิดว่า สองชั่วโมงนี่จะยาวนานเทศน์ ! ดังนั้นผมจึงเริ่มมองหากิจกรรมบางอย่างที่จะได้รับพวกเขาที่จะทำ ) และนั่นคือที่ที่คุณมา ผมประทับใจมากกับวิธีที่คุณใช้สำหรับการสอบใน 102 : ได้รับคู่ของนักเรียนที่จะอธิบายงานของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆแล้วการอื่น ๆของคู่ที่ต้องทำเบื้องต้นและคำอธิบายของงาน ผมคิดว่าผมจะลองสั่ง ฉันตัดสินใจที่จะใช้หัวข้อของอาจารย์ที่รัก
สิ่งที่ transpired คือ : ผมเริ่มด้วยการบอกพวกเขาเกี่ยวกับโรงเรียนฝรั่งเศสอาจารย์ที่ฉันรักแพง แล้วทำไมฉันถึงรักเธองั้นผมถามแต่ละของพวกเขาเพื่อพูดคุยกับเพื่อนบ้านของพวกเขาเกี่ยวกับครู ที่ มีความหมายกับพวกเขา–อาจารย์มีส่วนมากที่สุดชีวิต–ครูที่ชื่นชอบของพวกเขาจนถึงจุดนี้ .
ตอนนี้คือชั้นของเกี่ยวกับ 60 คน ) และคลาสที่ได้หลายวิธีด้วยกัน เช่น หลักสูตรการศึกษาของพวกเขา กลุ่มในช่วง 3 ½ปีจึงรู้จักกันเป็นอย่างดีแต่มันเป็นที่ชัดเจนว่ามีไม่เคยได้รับหัวข้อของการสนทนา และมันทำให้เป็นครูที่ดีของนักเรียนโดยเฉพาะ ( และในรูปแบบต่าง ๆ ที่เอา )
หลังจากนั้นประมาณ 10 นาที ผมขออาสาสมัครจากคู่ของแต่ละแถว : แนะนำอาจารย์มีอิทธิพลแล้วนักเรียนมีครูที่สามารถตามด้วยเรื่องราวที่อาจารย์ได้ทำสำหรับพวกเขาและสิ่งที่ครูตั้งใจจะให้ หลังจากเราผ่าน " อาสาสมัคร " ฉันเริ่มถามนักเรียนแบบสุ่ม
แต่ละคู่จะยืนขึ้นในด้านหน้าของชั้น ( และฉันสามารถบอกคุณได้ ส่วนที่เหลือของห้องลดลงเงียบฟังเรื่องราวฉันสามารถบอกคุณได้ว่าน้ำตาหลั่งมากกว่าหนึ่งครั้งเป็นนักเรียนให้พยานอะไรครูก็หมายถึงพวกเขา ไม่ใช่แค่ผู้หญิงนักศึกษาเหมือนกัน
คำให้การที่เจ็บปวดที่สุดคือ จากชายหนุ่มที่ถูกยกย่องนักเรียนของฉัน อาจารย์ของพวกเขา สำหรับสิ่งที่เธอหมายถึงเขา เขาร้องไห้ เธอร้องไห้ ฉันร้องไห้ ) แล้วคนอื่น ๆ นี้
การออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพดังนั้น !