The idea of considering water use a

The idea of considering water use along supply chains has gained interest after the introduction of the ‘water footprint’ concept by Hoekstra in 2002 (Hoekstra,2003).
The water footprint is an indicator of freshwater use that looks not only at direct water use of a consumer or producer, but also at the indirect water use.
The water footprint can be regarded as a comprehensive indicator of freshwater resources appropriation,
next to the traditional and restricted measure of water withdrawal.
The water footprint of a product is the volume of freshwater used to produce the product,
measured over the full supply chain.
It is a multidimensional indicator,
showing water consumption volumes by source and polluted volumes by type of pollution; all components of a total water footprint are specified geographically and temporally.
The blue water footprint refers to consumption of blue water resources (surface and groundwater) along the supply chain of a product.
‘Consumption’ refers to loss of water from the available ground-surface water body in a catchment area.
Losses occur when water evaporates,
returns to another catchment area or the sea or is incorporated into a product.
The green water footprint refers to consumption of green water resources (rainwater insofar as it does not become run-off).
The grey water footprint refers to pollution and is defined as the volume of freshwater that is required to assimilate the load of pollutants given natural background concentrations and existing ambient water quality standards.
As an indicator of ‘water use’, the water footprint differs from the classical measure of ‘water withdrawal’ in three respects (Figure 1.1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดในการพิจารณาใช้น้ำตามห่วงโซ่อุปทานได้รับดอกเบี้ยจากการแนะนำแนวความคิด 'รอยน้ำ' โดย Hoekstra ในปี 2002 (Hoekstra, 2003) รอยน้ำเป็นตัวบ่งชี้การใช้ปลาที่ไม่ใช้น้ำโดยตรงของผู้บริโภคหรือผู้ผลิต แต่ยัง ที่ใช้น้ำอ้อม รอยน้ำอาจถือเป็นตัวบ่งชี้ที่ครอบคลุมของการจัดสรรทรัพยากรน้ำจืด ไปวัดแบบดั้งเดิม และแบบจำกัดของน้ำเบิกถอน รอยน้ำของผลิตภัณฑ์คือ ปริมาตรของน้ำจืดใช้ในการผลิตผลิตภัณฑ์ วัดผ่านห่วงโซ่อุปทานทั้งหมด เป็นตัวบ่งชี้มิติ แสดงปริมาณการใช้ โดยแหล่งและไดรฟ์ข้อมูลที่เสียน้ำตามชนิดของมลพิษ มีระบุส่วนประกอบทั้งหมดของรอยน้ำรวมกันทางภูมิศาสตร์ และ temporally รอยน้ำสีฟ้าหมายถึงการใช้ทรัพยากรน้ำสีฟ้า (พื้นผิวและน้ำบาดาล) ตามห่วงโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์ 'ปริมาณ' หมายถึงการสูญเสียน้ำจากร่างกายมีน้ำผิวดินในพื้นที่ลุ่มน้ำ ขาดทุนที่เกิดขึ้นเมื่อน้ำระเหย ส่งกลับไปยังพื้นที่ลุ่มน้ำอื่นหรือในทะเล หรือจะรวมอยู่ในผลิตภัณฑ์ รอยน้ำสีเขียวหมายถึงการใช้ทรัพยากรน้ำสีเขียว (แบบสายฝนเป็น insofar ไม่เป็น run-off) รอยน้ำสีเทาหมายถึงมลพิษ และถูกกำหนดเป็นปริมาณของปลาที่ต้องการเพื่อสะท้อนปริมาณสารมลพิษที่กำหนดมาตรฐานคุณภาพน้ำที่มีอยู่และความเข้มข้นธรรมชาติเป็นตัวบ่งชี้ของ' น้ำ' รอยน้ำที่แตกต่างจากวัดคลาสสิกของ 'น้ำถอน' สามประการ (รูปที่ 1.1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดของการพิจารณาการใช้น้ำตลอดห่วงโซ่อุปทานได้รับความสนใจหลังจากการแนะนำของแนวคิด ' น้ำ ' โดย hoekstra รอยเท้า ( hoekstra ในปี 2002 , 2003 )
น้ำรอยพระพุทธบาทที่เป็นตัวบ่งชี้ของน้ำจืดใช้ดูไม่เพียง แต่น้ำที่ใช้บริโภคโดยตรง หรือ ผู้ผลิต แต่ยังใช้น้ำทางอ้อม
รอยเท้าน้ำสามารถถือเป็นตัวบ่งชี้ที่ครอบคลุมของการจัดสรรทรัพยากรน้ําจืด ,
ถัดจากวัดน้ำแบบดั้งเดิมและห้ามถอน
น้ำรอยเท้าของผลิตภัณฑ์มีปริมาณน้ำจืดที่ใช้ผลิตผลิตภัณฑ์
วัดผ่านห่วงโซ่อุปทานเต็ม

มันเป็นตัวบ่งชี้แบบพหุมิติแสดงปริมาณการบริโภคน้ำจากแหล่งและปริมาณมลพิษตามประเภทของมลพิษ ส่วนประกอบทั้งหมดของรอยเท้าทางภูมิศาสตร์ น้ำทั้งหมดที่ระบุไว้ และชั่วคราว .
รอยเท้าน้ำสีฟ้า หมายถึง การใช้ทรัพยากร น้ำฟ้า ( ผิวดิน และน้ำใต้ดินตามห่วงโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์
' บริโภค ' หมายถึงการสูญเสียน้ำจากผิวดิน แหล่งน้ำที่มีอยู่ในพื้นที่ .
ความสูญเสียเกิดขึ้นเมื่อน้ำระเหย
ส่งกลับไปพื้นที่อื่น หรือทะเล หรือจะรวมอยู่ในผลิตภัณฑ์
รอยเท้าน้ำสีเขียว หมายถึง การใช้ทรัพยากร น้ำเขียว ( น้ำฝน ตราบเท่าที่มันไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับ )
รอยเท้าน้ำสีเทา หมายถึง มลพิษ และ หมายถึง ปริมาณของน้ำจืดที่ต้องใช้ความเข้มข้นของมลพิษให้โหลดพื้นหลังธรรมชาติที่มีอยู่รอบมาตรฐานคุณภาพน้ำ .
เป็นตัวบ่งชี้ของ ' น้ำ ' น้ำรอยพระพุทธบาทแตกต่างจากคลาสสิกของ ' น้ำ ' ในการถอนมาตรการ 3 ประการ ( รูปที่ 1.1 )