Although medical wastes represent a

Although medical wastes represent a relatively small portion of the total waste generated in a community, medical waste management is considered an important issue worldwide. In Taiwan, the total amount of medical waste was estimated to increase from 61,343 Tons in 2002 to 117,544 Tons in 2004, including 10,943 and 22,326 Tons of hazardous waste, respectively (TEPA, 2004, 2006). There are proven techniques for the medical industry to provide safe and proper medical waste treatment (Malkan and Nelson, 2005; Diaz et al., 2005). The outbreak of
severe acute respiratory syndrome (SARS) in 2003 has called for the authorities to take more serious steps in managing medical waste. During that period, most of the waste produced from urgent and intensive medical care was classified as infectious. The procedures for handling, treatment and disposal of this waste were required to comply with the most stringent standards (Chiang et al., 2006). The health authority in Taiwan was alerted to re-examine the current status of waste production for further management planning. The types of medical establishments and the waste management capacity at hospitals have been recognized as important factors in waste treatment. Studies have reported that the quantity of waste generated by hospitals varied by changes in local legislation (Askarian et al., 2004; Fisher, 2005; Mohee, 2005; Bdour et al., 2007). Studies have also discussed the opportunities for waste reduction through better management practices for both infectious and general wastes (Almuneef and Memish, 2003; Tudor et al., 2005). For better knowledge of medical waste generation and management, we conducted a survey to investigate the types and quantities of medical waste generated from healthcare related establishments in Taiwan. The quantities of medical waste produced were evaluated using selected factors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าขยะทางการแพทย์แสดงถึงส่วนเล็กของเสียรวมที่สร้างขึ้นในชุมชน การจัดการขยะทางการแพทย์ถือเป็นประเด็นสำคัญทั่วโลก ในไต้หวัน จำนวนขยะทางการแพทย์ได้ประเมินเพิ่มขึ้นจาก 61,343 ตันใน 2002-117,544 ตันในปี 2004 รวมทั้ง 10,943 และ 22,326 ตันของเสียอันตราย ตามลำดับ (TEPA, 2004, 2006) จะพิสูจน์เทคนิคสำหรับอุตสาหกรรมทางการแพทย์เพื่อให้ปลอดภัย และเหมาะสมเสีย (Malkan และเนลสัน 2005 ดิแอซและ al., 2005) สธ.รุนแรงเฉียบพลันทางเดินหายใจกลุ่มอาการ (SARS) ใน 2003 ได้เรียกเจ้าหน้าที่เพื่อดำเนินการอย่างจริงจังมากขึ้นในการจัดการขยะทางการแพทย์ ช่วง ของเสียที่ผลิตจากแพทย์อย่างเร่งด่วน และเร่งรัดถูกจัดเป็นโรคติดเชื้อ ขั้นตอนการจัดการ การบำบัด และกำจัดของเสียนี้ถูกต้องสอดคล้องกับมาตรฐานเข้มงวดมากที่สุด (เชียงใหม่และ al., 2006) หน่วยงานสุขภาพในไต้หวันได้รับการแจ้งเตือนเพื่อตรวจสอบสถานะปัจจุบันของการจัดการวางแผนการผลิตเสียใหม่ ชนิดของการแพทย์และกำลังจัดการของเสียที่โรงพยาบาลได้รับรู้เป็นปัจจัยสำคัญในการรักษา การศึกษาได้รายงานว่า ปริมาณของเสียที่สร้าง โดยโรงพยาบาลแตกต่างกันตามการเปลี่ยนแปลงกฎหมายท้องถิ่น (Askarian et al., 2004 ฟิชเชอร์ 2005 Mohee, 2005 Bdour et al., 2007) การศึกษานอกจากนี้ยังได้กล่าวถึงโอกาสในการลดขยะโดยใช้วิธีบริหารจัดการที่ดีกว่าสำหรับขยะทั่วไป และโรคติดเชื้อ (Almuneef และ Memish, 2003 ทิวดอร์และ al., 2005) เราทำการสำรวจเพื่อตรวจสอบชนิดและปริมาณของเสียทางการแพทย์ที่สร้างขึ้นจากสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพในไต้หวันความรู้ดีกว่าสร้างขยะทางการแพทย์และการจัดการ ปริมาณของเสียทางการแพทย์ที่ผลิตได้ถูกประเมินโดยใช้ตัวเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าของเสียทางการแพทย์ที่เป็นตัวแทนของส่วนที่ค่อนข้างเล็กของเสียรวมที่เกิดขึ้นในชุมชน, การจัดการของเสียทางการแพทย์ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญทั่วโลก ในไต้หวันจำนวนของเสียทางการแพทย์เป็นที่คาดจะเพิ่มขึ้นจาก 61,343 ตันในปี 2002 เพื่อ 117,544 ตันในปี 2004 รวมถึง 10,943 และ 22,326 ตันของเสียอันตรายตามลำดับ (TEPA 2004, 2006) มีการพิสูจน์แล้วว่าเทคนิคสำหรับอุตสาหกรรมการแพทย์จะให้การรักษาของเสียทางการแพทย์อย่างเหมาะสมและปลอดภัย (Malkan และเนลสัน. 2005; Diaz, et al, 2005) การระบาดของ
โรคทางเดินหายใจเฉียบพลัน (SARS) ในปี 2003 ได้มีการเรียกร้องให้เจ้าหน้าที่ที่จะใช้ขั้นตอนที่รุนแรงมากขึ้นในการจัดการของเสียทางการแพทย์ ในช่วงเวลานั้นส่วนใหญ่ของเสียที่ผลิตจากการดูแลทางการแพทย์อย่างเร่งด่วนและเข้มข้นได้รับการจัดเป็นติดเชื้อ ขั้นตอนในการจัดการการรักษาและการกำจัดของเสียนี้จะต้องสอดคล้องกับมาตรฐานที่เข้มงวดมากที่สุด (จังหวัด et al., 2006) หน่วยงานสาธารณสุขในไต้หวันได้รับการแจ้งเตือนไปสอบใหม่สถานะปัจจุบันของการผลิตของเสียในการวางแผนการบริหารจัดการต่อไป ประเภทของสถานประกอบการทางการแพทย์และความสามารถในการจัดการของเสียในโรงพยาบาลที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญในการกำจัดของเสีย การศึกษาได้รายงานว่าปริมาณของเสียที่เกิดจากโรงพยาบาลที่แตกต่างกันโดยการเปลี่ยนแปลงในกฎหมายท้องถิ่น (Askarian et al, 2004;. ฟิชเชอร์, 2005; Mohee 2005. Bdour et al, 2007) การศึกษายังได้กล่าวถึงโอกาสในการลดของเสียผ่านการจัดการที่ดีกว่าสำหรับทั้งขยะติดเชื้อและทั่วไป (Almuneef และ Memish,. 2003; ทิวดอร์และคณะ, 2005) สำหรับความรู้ที่ดีขึ้นของการผลิตของเสียทางการแพทย์และการบริหารจัดการที่เราดำเนินการสำรวจเพื่อตรวจสอบชนิดและปริมาณของเสียทางการแพทย์ที่เกิดจากสถานประกอบการที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพในไต้หวัน ปริมาณของเสียทางการแพทย์ที่ผลิตได้รับการประเมินโดยใช้ปัจจัยที่เลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าของเสียทางการแพทย์แสดงค่อนข้างเล็กส่วนของของเสียทั้งหมดที่เกิดขึ้นในชุมชน การจัดการของเสียทางการแพทย์ถือว่าเป็นประเด็นที่สำคัญทั่วโลก ในไต้หวันจำนวนของเสียทางการแพทย์ซึ่งเพิ่มขึ้นจาก 61343 ตันในปี 2002 117544 ตันในปี 2004 รวมถึง 10943 22326 ตัน และขยะอันตราย ตามลำดับ ( Tepa , 2004 , 2006 )มีเทคนิคการพิสูจน์สำหรับอุตสาหกรรมทางการแพทย์เพื่อให้ปลอดภัย และการบำบัดของเสียทางการแพทย์ที่เหมาะสม ( malkan เนลสัน , 2005 ; ดิแอซ et al . , 2005 )
จากการระบาดของโรคทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง ( ซาร์ส ) ในปี 2003 ได้เรียกร้องให้หน่วยงานที่จะใช้ขั้นตอนที่รุนแรงมากขึ้นในการจัดการของเสียทางการแพทย์ ในช่วงนั้นที่สุดของของเสียที่ผลิตจากเร่งด่วน และเร่งรัดการดูแลทางการแพทย์จัดเป็นติดเชื้อ ขั้นตอนการดูแล รักษา และการกำจัดของเสียนี้จะต้องสอดคล้องกับมาตรฐานที่เข้มงวดมากที่สุด ( เชียงใหม่ ) et al . , 2006 ) สุขภาพอำนาจในไต้หวันได้เตือนให้ตรวจสอบสถานะปัจจุบันของการผลิตของเสียเพื่อการวางแผนการจัดการต่อไปประเภทของสถานประกอบการทางการแพทย์และการจัดการของเสียในโรงพยาบาลมีความสามารถได้รับการยอมรับว่าเป็นปัจจัยสำคัญในการรักษาเสีย การศึกษาได้รายงานว่าปริมาณขยะที่เกิดจากโรงพยาบาลที่แตกต่างกันโดยการเปลี่ยนแปลงในกฎหมายท้องถิ่น ( askarian et al . , 2004 ; ฟิชเชอร์ , 2005 ; mohee , 2005 ; bdour et al . , 2007 )มีการศึกษายังกล่าวถึงโอกาสในการลดของเสียผ่านวิธีการจัดการที่ดีทั้งติดเชื้อและของเสียทั่วไป ( almuneef และ memish , 2003 ; ทิวดอร์ et al . , 2005 ) สำหรับความรู้ที่ดีของการเกิดของเสียทางการแพทย์และการจัดการ เราได้ทำการสำรวจเพื่อศึกษาชนิดและปริมาณของเสียทางการแพทย์ที่เกิดจากการดูแลสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับสถานประกอบการในไต้หวันปริมาณของเสียทางการแพทย์ที่ผลิต ได้แก่ การใช้ปัจจัยคัดสรร