AbstractTransportation of live fish

Abstract
Transportation of live fish is a common practice among aquaculture facilities. Many studies have previously reported how transport elicits physiological stress responses and increases disease susceptibility in farmed fish. The aim of this work is to investigate the changes that the skin of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) experiences due to stress. Since NaCl is commonly added to transport water as a stress mitigator, the effects of salt addition on the skin mucosa and skin-associated bacteria were also examined. Three experimental groups (Control, post-transport no salt (PTNS) and post-transport with salt (PTS)) were analyzed in a 5-hour transport acute stress model. Results indicate that the skin mucosa and the skin-associated bacteria are affected by transport stress. Total numbers of culturable skin-associated bacteria increased by ~ 10-fold and ~ 50-fold in the PTS and PTNS groups, respectively. Compared to controls, MUC2 expression was increased by 5-fold and 2-fold in the PTNS and PTS groups, respectively. Claudin-7, 8d and 12 expression levels were higher in both PTNS and PTS groups whereas antimicrobial peptide gene expression was lower than controls. Expression of the anti-inflammatory cytokine TGF-β but not IL-1β, IL-6 and TNF-α was up-regulated 2–3 folds in both the PTS and PTNS groups. The addition of salt diminished some of the physiological responses measured including the numbers of skin-associated bacteria. The responses recorded here appeared to be efficient at controlling bacterial translocation since stress did not lead to significant presence of bacteria in the liver or spleen of rainbow trout. When examining the ability of skin mucus to inhibit or promote growth of the bacterial pathogen Vibrio anguillarum, the skin mucus of PTS trout was more efficient at inhibiting V. anguillarum growth (20% inhibition) compared to control or PTNS mucus (11–12% inhibition). Our data clearly indicate that the skin and skin microbiota of rainbow trout undergo important physiological responses during stress. The reduction in the magnitude of the skin responses recorded when salt was added to the transport water explains a new mechanism by which salt is an effective stress mitigator in some fish species. Aquaculture specialists will benefit from the present study by taking into consideration the importance of skin health during live transport.

Keywords
Rainbow trout; Skin homeostasis; Stress; Skin bacteria; Mucosal immunity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อขนส่งปลาสดเป็นวัตรผู้เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำสิ่งอำนวยความสะดวก ก่อนหน้านี้มีรายงานการศึกษาหลายวิธีขนส่ง elicits ตอบสรีรวิทยาความเครียด และเพิ่มภูมิไวรับโรคในปลา farmed จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการ ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่ผิวของเรนโบว์เทราต์ (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิก mykiss) เนื่องจากความเครียด เนื่องจากโดยทั่วไปว่า NaCl เพื่อขนส่งน้ำเป็น mitigator ความเครียด ยังได้มีการตรวจสอบผลของเกลือนี้ mucosa ผิวและเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังร่วมด้วย กลุ่มทดลองที่ 3 (ควบคุม หลังขนส่งเกลือไม่ (PTNS) และหลังการขนส่ง ด้วยเกลือ (PTS)) ได้วิเคราะห์ในรูปแบบความเครียดเฉียบพลันขนส่ง 5 ชั่วโมง ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า mucosa ผิวและเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังที่เกี่ยวข้องได้รับผลจากความเครียดในการขนส่ง รวมจำนวน culturable สัมพันธ์ผิวแบคทีเรียเพิ่มขึ้น ~ 10-fold และ ~ 50-fold ในกลุ่มคะแนนและ PTNS ตามลำดับ เมื่อเทียบกับตัวควบคุม นิพจน์ MUC2 ขึ้นโดย 5-fold และ 2-fold ในกลุ่ม PTNS และคะแนน ตามลำดับ Claudin-7, 8d และนิพจน์ 12 ระดับมีสูงในกลุ่ม PTNS และคะแนนในขณะที่ยีนเพปไทด์ต้านจุลชีพถูกต่ำกว่าตัวควบคุม นิพจน์ของแก้อักเสบอย่างไร cytokine TGF-βแต่ไม่ IL 1β, IL-6 และ TNF-ด้วยกองทัพถูกกำหนดขึ้น 2-3 พับในกลุ่มคะแนนและ PTNS นอกจากนี้เกลือลดลงบางการสรีรวิทยาวัดรวมจำนวนแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องกับผิวหนัง การตอบสนองที่บันทึกไว้ที่นี่ปรากฏ ว่ามีประสิทธิภาพในการควบคุมแบคทีเรียการสับเปลี่ยนเนื่องจากความเครียดได้นำการแสดงที่สำคัญของแบคทีเรียในตับหรือม้ามของเรนโบว์เทราต์ เมื่อตรวจสอบความสามารถของเมือกผิวขัดขวาง หรือส่งเสริมการเจริญเติบโตของผล anguillarum การศึกษาแบคทีเรีย เมือกผิวของเทราต์คะแนนได้มากที่ inhibiting V. anguillarum เจริญเติบโต (ยับยั้งการ 20%) เมื่อเทียบกับการควบคุมหรือมูก PTNS (11-12% ยับยั้ง) ข้อมูลชัดเจนบ่งชี้ว่า ผิวพรรณและผิว microbiota ของเรนโบว์เทราต์รับตอบสนองสรีรวิทยาที่สำคัญระหว่างความเครียด การลดขนาดของการตอบสนองของผิวที่บันทึกเมื่อมีเพิ่มเกลือน้ำขนส่งอธิบายกลไกใหม่ โดยเกลือที่มีการ mitigator ความเครียดประสิทธิภาพในปลาบางชนิด ผู้เชี่ยวชาญเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจะได้รับประโยชน์จากการศึกษานำเสนอ โดยคำนึงถึงความสำคัญของสุขภาพผิวในระหว่างการขนส่งอยู่คำสำคัญเรนโบว์เทราต์ ภาวะธำรงดุลผิว ความเครียด ผิวหนังแบคทีเรีย ภูมิคุ้มกัน mucosal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อการขนส่งของปลาสดเป็นหลักปฏิบัติทั่วไปในหมู่ผู้เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำสิ่งอำนวยความสะดวก การศึกษาหลายแห่งได้มีการรายงานก่อนหน้านี้ว่าการขนส่ง elicits การตอบสนองทางสรีรวิทยาความเครียดและเพิ่มความไวต่อการเกิดโรคในปลาทำไร่ไถนา จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่ผิวของปลาเทราท์รุ้ง (Oncorhynchus mykiss) ประสบการณ์เนื่องจากความเครียด ตั้งแต่โซเดียมคลอไรด์โดยทั่วไปจะมีการเพิ่มการขนส่งทางน้ำเป็น Mitigator ความเครียดนอกจากนี้ผลกระทบของเกลือในเยื่อบุผิวหนังและแบคทีเรียผิวที่เกี่ยวข้องมีการตรวจสอบยัง สามกลุ่มทดลอง (ควบคุมการโพสต์การขนส่งไม่มีเกลือ (PTNS) และหลังการขนส่งด้วยเกลือ (PTS)) ถูกนำมาวิเคราะห์ในการขนส่ง 5 ชั่วโมงรูปแบบความเครียดเฉียบพลัน ผลการศึกษาพบว่าเยื่อบุผิวหนังและแบคทีเรียที่ผิวหนังที่เกี่ยวข้องได้รับผลกระทบจากความเครียดขนส่ง ตัวเลขรวมของเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนังที่เกี่ยวข้อง culturable เพิ่มขึ้น ~ 10 เท่าและ ~ 50 เท่าในกลุ่มพีทีเอสและ PTNS ตามลำดับ เมื่อเทียบกับการควบคุมการแสดงออก MUC2 เพิ่มขึ้น 5 เท่าและ 2 เท่าในกลุ่ม PTNS และพีทีเอสตามลำดับ Claudin-7, 8 และ 12 ระดับการแสดงออกสูงขึ้นในทั้งสองกลุ่ม PTNS และพีทีเอสในขณะที่การแสดงออกของยีนเปปไทด์ต้านจุลชีพต่ำกว่าการควบคุม การแสดงออกของไซโตไคน์ต้านการอักเสบ TGF-β แต่ไม่ IL-1β, IL-6 และ TNF-αได้รับการขึ้นควบคุม 2-3 เท่าทั้งในพีทีเอสและกลุ่ม PTNS นอกจากนี้เกลือลดลงบางส่วนตอบสนองทางสรีรวิทยาวัดรวมถึงหมายเลขของแบคทีเรียผิวที่เกี่ยวข้อง การตอบสนองที่บันทึกไว้ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมการโยกย้ายแบคทีเรียตั้งแต่ความเครียดไม่ได้นำไปสู่การปรากฏตัวของเชื้อแบคทีเรียอย่างมีนัยสำคัญในตับหรือม้ามของเรนโบว์เทราท์ เมื่อตรวจสอบความสามารถของเมือกผิวที่จะยับยั้งหรือส่งเสริมการเจริญเติบโตของเชื้อโรคแบคทีเรีย Vibrio anguillarum เมือกผิวของปลาเทราท์พีทีเอสได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการยับยั้งการเจริญเติบโตของโวลต์ anguillarum (ยับยั้ง 20%) เมื่อเทียบกับการควบคุมหรือ PTNS เมือก (11-12% ยับยั้ง) ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าผิวและผิว microbiota ของเรนโบว์เทราท์ได้รับการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่สำคัญในช่วงความเครียด การลดขนาดของการตอบสนองผิวที่บันทึกไว้เมื่อเกลือถูกบันทึกอยู่ในน้ำการขนส่งอธิบายกลไกใหม่โดยที่เกลือเป็น Mitigator ความเครียดที่มีประสิทธิภาพในปลาบางชนิด ผู้เชี่ยวชาญด้านการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจะได้รับประโยชน์จากการศึกษาในปัจจุบันโดยคำนึงถึงความสำคัญของสุขภาพผิวในระหว่างการขนส่งสด. คำเรนโบว์เทราท์; สภาวะสมดุลผิว ความเครียด เชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนัง ภูมิคุ้มกันเยื่อเมือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขนส่งนามธรรม
ปลามีชีวิตอยู่คือการปฏิบัติทั่วไปของเครื่องการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ หลายการศึกษาก่อนหน้านี้รายงานว่า การขนส่ง ให้การตอบสนองความเครียดทางสรีรวิทยาและเพิ่มโรคเกิดในฟาร์มปลา งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงที่ผิวของปลาเทราท์ ( คอรินชัส mykiss ) ประสบการณ์เนื่องจากความเครียดเกลือจะถูกเพิ่มโดยทั่วไปตั้งแต่การขนส่งทางน้ำเป็นความเครียด mitigator , ผลของการเติมเกลือบนผิวเยื่อบุผิวและแบคทีเรีย นอกจากนี้ยังตรวจสอบ สามกลุ่มทดลอง ( ควบคุม ขนส่ง ไปรษณีย์ไม่มีเกลือ ( ptns ) และขนส่ง ไปรษณีย์ ด้วยเกลือ ( PTS ) ) มาวิเคราะห์ในชั่วโมงการขนส่งเฉียบพลันความเครียดแบบผลการวิจัย พบว่า ผิวเยื่อเมือกและผิวหนังที่แบคทีเรียจะได้รับผลกระทบจากความเครียดในการขนส่ง ตัวเลขทั้งหมดของผิวที่เพิ่มขึ้น โดย culturable แบคทีเรีย ~ 10 ~ 50 พับและพับใน PTS และกลุ่ม ptns ตามลำดับ เมื่อเทียบกับการควบคุมการแสดงออก muc2 เพิ่มขึ้นและ ptns ถึงผู้อื่นในกลุ่มคะแนนตามลำดับ claudin-7 ,8D และ 12 ระดับการแสดงออกสูงขึ้นทั้งในกลุ่มเปปไทด์ต้าน ptns pts และต่ำกว่าการควบคุมการแสดงออกของยีน . การแสดงออกของไซโตไคน์การอักเสบแต่ไม่ tgf - บีตา IL-1 บีตา , IL-6 และ TNF - αสามารถ 2 – 3 เท่า ทั้งคะแนน และกลุ่ม ptns .เติมเกลือลง บางส่วนของการตอบสนองทางสรีรวิทยาวัดรวมถึงตัวเลขของผิวที่แบคทีเรีย การตอบสนองที่บันทึกไว้ที่นี่ ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพในการควบคุมแบคทีเรียโยกย้ายเนื่องจากความเครียดไม่ทำให้สถานะที่สำคัญของแบคทีเรียในตับหรือม้ามของปลาสายรุ้งเมื่อพิจารณาความสามารถของผิวเมือกเพื่อยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียเชื้อโรคหรือส่งเสริม Vibrio anguillarum ผิวเมือกของปลาเทราท์ใน PTS มีประสิทธิภาพยับยั้งการเจริญเติบโต ( 20% ) anguillarum ยับยั้ง ) เมื่อเทียบกับการควบคุมหรือ ptns เมือก ( 11 – 12 % inhibition )ข้อมูลแสดงให้เห็นที่ผิว และไมโครไบโ ้าผิวของปลาเทราท์ได้รับการตอบสนองทางสรีรวิทยาที่สำคัญในระหว่างความเครียด ลดขนาดของผิวการบันทึกไว้เมื่อเกลือเพิ่มน้ำการขนส่งอธิบายกลไกใหม่ที่เกลือเป็น mitigator ความเค้นประสิทธิผลในบางชนิดของปลาผู้เชี่ยวชาญด้านการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ จะได้ประโยชน์จากการศึกษา โดยคำนึงถึงความสำคัญของสุขภาพผิวระหว่างขนส่งอยู่

คำสำคัญ
ปลาเรนโบว์เทราท์ ; สมดุลผิว ความเครียด แบคทีเรียที่ผิวหนัง เยื่อเมือกภูมิคุ้มกัน