WHEN Miss Emily Grierson died, our

WHEN Miss Emily Grierson died, our whole town went to her funeral: the men through a sort of respectful affection for a fallen monument, the women mostly out of curiosity to see the inside of her house, which no one save an old man servant--a combined gardener and cook had seen in at least ten years.

It was a big, squarish frame house that had once been white, decorated with cupolas and spires and scrolled balconies in the heavily lightsome style of the seventies, set on what had once been our most select street. But garages and cotton gins had encroached and obliterated even the august names of that neighborhood; only Miss Emily's house was left, lifting its stubborn and coquettish decay above the cotton wagons and the gasoline pumps-an eyesore among eyesores. And now Mis Emily had gone to join the representatives of those august names where they lay in the cedar- bemused cemetery among the ranked and anonymous graves of Union and Confederate soldiers who fell at the battle of Jefferson.

Alive, Miss Emily had been a tradition, a duty, and a care; a sort of hereditary obligation upon the town, dating from that day in 1894 when Colonel Sartoris, the mayor--he who fathered the edict that no Negro woman should appear on the streets without an apron-remitted her taxes, the dispensation dating from the death of her father on into perpetuity. Not that Miss Emily would have accepted charity. Colonel Sartoris invented an involved tale to the effect that Miss Emily's father had loaned money to the town, which the town, as a matter of business, preferred this way of repaying only a man of Colonel Sartoris' generation and thought could have invented it, and only a woman could have believed it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อรับเชิญ Miss Emily ตาย เมืองของเราไปงานศพของเธอ: ผู้ชายผ่านเรียงความเคารพรักเพื่อเป็นอนุสรณ์ที่ลดลง ผู้หญิงส่วนใหญ่จากอยากดูภายในบ้านของเธอ ซึ่งไม่มีใครบันทึกมีข้าราชการคนเก่า - สวนรวมและปรุงอาหารได้เห็นในน้อยกว่าสิบปี เป็นใหญ่ squarish โครงบ้านที่เมื่อได้ขาว แสดงและยอดแหลมของโบสถ์ และเลื่อนมาระเบียงด้านสไตล์ lightsome อย่างหนัก ตั้งหน้าทำครั้งเดียวได้ถนนที่เลือกมากที่สุดของเรา แต่อู่และฝ้าย gins ล่วงล้ำ และบังแม้กระทั่งชื่อสิงหาคมย่านที่ เฉพาะ Miss Emily บ้านเหลือ ยกผุการดื้อแพ่ง และตุ้งติ้งข้างรถบรรทุกฝ้ายและน้ำมันปั๊มการบาดจาก eyesores และตอนนี้ Mis Emily ได้ไปเข้าร่วมตัวแทนชื่อสิงหาคมที่พวกเขาวางในสุสานการ bemused ซีดาร์ - ระหว่างสุสานอันดับ และไม่ระบุชื่อของสหภาพและพันธมิตรทหารที่ตกอยู่ในการต่อสู้ของ Jefferson ชีวิต Miss Emily ได้ประเพณี หน้าที่ และ ดูแล การเรียงลำดับของหน้าที่ทางพันธุกรรมตามเมือง จากวันที่ใน 1894 เมื่อพัน Sartoris นายกเทศมนตรี - ผู้ทอมพระบรมราชโองการที่ว่า ผู้หญิงไม่เม่ควรปรากฏขึ้นบนท้องถนนโดยไม่มีผ้ากันเปื้อนส่ง ภาษีของเธอ ในสมัยการประทานจากการตายของเธอพ่อบนไปสิ้น ไม่ Emily ที่พลาดจะได้รับกุศล พัน Sartoris คิดค้นเรื่องการเกี่ยวข้องกับผลที่บิดาของนางสาว Emily ได้กู้ยืมเงินในเมือง เมือง เป็นเรื่องของธุรกิจ แนะนำวิธีการ repaying เฉพาะคนของพันเอก Sartoris รุ่นนี้ และคิดว่า ไม่ได้คิดค้นมัน และผู้หญิงเท่านั้นอาจมีความเชื่อมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อนางสาวเอมิลี่กรีตายทั้งเมืองของเราไปงานศพของเธอ: คนผ่านการเรียงลำดับของความรักความเคารพสำหรับอนุสาวรีย์ลดลงที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ออกจากความอยากรู้ที่จะมองเห็นภายในบ้านของเธอซึ่งไม่มีใครบันทึกคน servant- เก่า -a สวนรวมและปรุงอาหารได้เห็นอย่างน้อยสิบปี. มันเป็นใหญ่บ้านกรอบสี่เหลี่ยมที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสีขาวตกแต่งด้วยทั้งหลายและยอดแหลมและระเบียงเลื่อนในสไตล์เบาหนักเจ็ดสิบตั้งอยู่บนสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคย รับเลือกมากที่สุดในสถานที่ของเรา แต่อู่และคอตตอนจินได้บุกรุกและทำลายแม้กระทั่งชื่อเดือนสิงหาคมของย่านที่มิ เพียงบ้านนางสาวเอมิลี่ถูกทิ้งยกผุปากแข็งและตุ้งติ้งเหนือเกวียนผ้าฝ้ายและน้ำมันปั๊มรกหูรกตาในหมู่ eyesores และตอนนี้ Mis เอมิลี่ได้ไปเข้าร่วมเป็นตัวแทนของผู้ที่ชื่อสิงหาคมที่พวกเขานอนอยู่ในสุสานตะลึง cedar- ในหมู่หลุมฝังศพจัดอันดับและระบุชื่อของสหภาพและทหารที่ตกอยู่ในสมรภูมิรบเจฟเฟอร์สันได้. Alive นางสาวเอมิลี่ได้รับประเพณี เป็นหน้าที่และการดูแล; การเรียงลำดับของภาระผูกพันทางพันธุกรรมเมื่อเมืองสืบมาจากวันนั้นในปี 1894 เมื่อพันเอก Sartoris นายกเทศมนตรี - เขาที่พระสันตะปาปาประกาศว่าไม่มีผู้หญิงคนนิโกรควรจะปรากฏขึ้นบนท้องถนนโดยไม่ต้องมีผ้ากันเปื้อนนำส่งภาษีของเธอเดทประทานจาก การตายของพ่อของเธอเข้าสู่ความเป็นอมตะ องค์กรการกุศลที่ไม่ว่านางสาวเอมิลี่จะได้รับการยอมรับ พันเอก Sartoris คิดค้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผลของการที่พ่อของนางสาวเอมิลี่ได้ยืมเงินไปยังเมืองซึ่งเมืองเป็นเรื่องของธุรกิจที่แนะนำวิธีการจ่ายคืนเพียงชายคนหนึ่งของยุคพันเอก Sartoris และความคิดนี้อาจได้คิดค้นมัน และมีเพียงผู้หญิงคนหนึ่งจะได้เชื่อว่ามัน