DiscoveryVillagers had uncovered so

Discovery
Villagers had uncovered some of the pottery in prior years without insight into its age or historical importance. In August 1966 Steve Young, an anthropology and government student at Harvard College, was living in the village conducting interviews for his senior honors thesis. Young, a speaker of Thai, was familiar with the work of Wilhelm G. Solheim and his theory of possible ancient origins of civilization in Southeast Asia. One day while walking down a path in Ban Chiang with his assistant, an art teacher in the village school, Young tripped over a root of a kapok tree and fell on his face in the dirt path. Under him were the exposed tops of pottery jars of small and medium sizes. Young recognized that the firing techniques used to make the pots were very rudimentary, but that the designs applied to the surface of the vessels were unique and wonderful. He took samples of pots to Princess Phanthip Chumbote who had the private museum of Suan Pakkad in Bangkok and to Chin Yu Di of the Thai Government's Fine Arts Department[1] Later, Elisabeth Lyons, an art historian on the staff of the Ford Foundation, sent sherds from Ban Chiang to the University of Pennsylvania for dating.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นพบชาวบ้านได้ค้นพบบางอย่างของเครื่องปั้นดินเผาในปีก่อนหน้านี้โดยไม่เข้าใจในความสำคัญทางประวัติศาสตร์หรืออายุของ ใน 1966 สิงหาคม หนุ่มสตีฟ มานุษยวิทยา และรัฐบาลมีนักเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด คืออาศัยอยู่ในหมู่บ้านดำเนินการสัมภาษณ์สำหรับวิทยานิพนธ์เกียรตินิยมอาวุโสของเขา หนุ่ม ลำโพงของไทย คุ้นเคยกับการทำงานของ Wilhelm G. รสาวและทฤษฎีได้กำเนิดของอารยธรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของเขาได้ วันหนึ่งในขณะที่เดินลงเส้นทางในบ้านเชียงกับผู้ช่วยของเขา ครูสอนศิลปะในโรงเรียนหมู่บ้าน หนุ่มทำผ่านรากของต้นไม้คาป๊อก แล้วลงบนใบหน้าของเขาในเส้นทางวิบาก ภายใต้เขามีท็อปส์สัมผัสของขวดเครื่องปั้นดินเผาขนาดเล็ก และขนาดกลาง หนุ่มยอมรับว่า เทคนิคการยิงที่ใช้ในการทำให้หม้อมี rudimentary มาก แต่ว่า การออกแบบที่ใช้กับพื้นผิวของเรือได้ดี และมีเอกลักษณ์ เขาเอาตัวอย่างของหม้อเพื่อเจ้าหญิงธีรวรรณ Chumbote ที่มีในส่วนพิพิธภัณฑ์ของสวนผักกาดกรุงเทพมหานคร และ Di ยูชินของกรมศิลปากรของรัฐบาลไทย [1] ในภายหลัง เอลิซาเบธรส นักประวัติศาสตร์ศิลปะเป็นหน้าที่ของมูลนิธิฟอร์ด ส่ง sherds จากบ้านเชียงไปมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียเพื่อนัดเดท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นพบ
ชาวบ้านได้ค้นพบบางส่วนของเครื่องปั้นดินเผาในปีก่อนโดยไม่มีความเข้าใจในอายุหรือความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ในสิงหาคม 1966 สตีฟหนุ่มนักมานุษยวิทยาและรัฐบาลนักศึกษาที่ Harvard College, อาศัยอยู่ในหมู่บ้านดำเนินการสัมภาษณ์สำหรับเกียรตินิยมวิทยานิพนธ์อาวุโสของเขา หนุ่มลำโพงของไทยเป็นที่คุ้นเคยกับการทำงานของวิลเฮล์กรัมเฮล์มและทฤษฎีของเขากำเนิดโบราณที่เป็นไปได้ของอารยธรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วันหนึ่งในขณะที่เดินลงเส้นทางในบ้านเชียงกับผู้ช่วยของเขาเป็นครูสอนศิลปะในโรงเรียนหมู่บ้านหนุ่มสะดุดรากของต้นไม้นุ่นและล้มลงบนใบหน้าของเขาอยู่ในเส้นทางของสิ่งสกปรก ภายใต้เขาเป็นท็อปส์ซูสัมผัสไหเครื่องปั้นดินเผาที่มีขนาดเล็กและขนาดกลาง หนุ่มสาวได้รับการยอมรับว่าเทคนิคการยิงที่ใช้ทำกระถางเป็นพื้นฐานมาก แต่ที่การออกแบบที่นำไปใช้กับพื้นผิวของเรือที่เป็นเอกลักษณ์และที่ยอดเยี่ยม เขาเอาตัวอย่างของหม้อกับเจ้าหญิง Phanthip Chumbote ที่มีพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวของสวนผักกาดในกรุงเทพฯและคาง Yu Di ของรัฐบาลไทยกรมศิลปากร [1] ต่อมาอลิซาเบลียงนักประวัติศาสตร์ศิลป์กับเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิฟอร์ด ส่ง sherds จากบ้านเชียงที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเดท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้นพบชาวบ้านได้ค้นพบบางส่วนของเครื่องปั้นดินเผาในปีก่อน โดยลึกลงไปของอายุหรือความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ในเดือนสิงหาคม 1966 สตีฟหนุ่มสาว , มานุษยวิทยาและผู้ปกครองนักเรียนที่ฮาร์วาร์ดวิทยาลัย อยู่ในหมู่บ้านสัมภาษณ์วิทยานิพนธ์เกียรติยศอาวุโสของเขา หนุ่มพูดไทย คุ้นเคยกับผลงานของวิลเฮล์ม ทฤษฎีของเขาได้รับกรัมและโบราณต้นกำเนิดของอารยธรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วันหนึ่งขณะที่เดินลงทางเดินในบ้าน เชียง กับผู้ช่วยของเขา เป็นครูศิลปะในโรงเรียนของหมู่บ้าน ยังสะดุดรากของต้นไม้นุ่น และซบหน้าลงในดิน เส้นทาง ใต้เขาเป็นสัมผัสตัวของเครื่องปั้นดินเผา โอ่งขนาดขนาดเล็ก และขนาดกลาง ยังได้รับการยอมรับว่ายิงเทคนิคที่ใช้เพื่อให้หม้อเป็นเป็นพื้นฐาน แต่ที่ออกแบบใช้กับพื้นผิวของภาชนะมีเอกลักษณ์และสวยงาม เขาเอาตัวอย่างของหม้อเพื่อเจ้าหญิงพันธ์ทิพย์ chumbote ที่พิพิธภัณฑ์ ส่วนตัว ของ สวนผักกาดในเขตกรุงเทพมหานคร และ ชิน ยูตี้ของรัฐบาลไทย กรมศิลปากร [ 1 ] ต่อมา เอลิซาเบธ ไลออน เป็นนักประวัติศาสตร์ศิลปะบนเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิฟอร์ด ส่ง โบราณวัตถุที่พบจากบ้านเชียงให้มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียสำหรับเดท