Furthermore, Ritchie (1984) and Ril

Furthermore, Ritchie (1984) and Riley and Van Doren (1992) have referred to major films as “hallmark events” or special tourism for the potential impacts that they can have on a destination.

Comparing films to events as part of destination promotion,
albeit not necessarily controlled, has also been subject to discussion (Riley and VanDoren, 1992).

Films are not produced with the purpose of inducing tourism visitation;
however, it is widely acknowledged that films, particularly feature films which enjoy a mass audience, lead to an enhancement of location and destination awareness and therefore appeal to potential tourists (Riley and Van Doren, 1992). This is supported by Evans (2004) who refers to series of major films as franchises which give destinations a longer and sustained opportunity to appear on screen and related media.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ ริตชี (1984) และไรลีย์ และ Van Doren (1992) ได้อ้างถึงภาพยนตร์ที่สำคัญเป็น "กิจกรรมเด่น" หรือการท่องเที่ยวพิเศษสำหรับผลกระทบต่อศักยภาพที่พวกเขาสามารถมีบนปลายทาง เปรียบเทียบฟิล์มกับเหตุการณ์เป็นส่วนหนึ่งของโปรโมชั่นปลายทางแม้ว่าไม่จำเป็นต้องควบคุม นอกจากนี้ยังมีสนทนา (ไรลีย์และ VanDoren, 1992) ไม่มีผลิตภาพยนตร์โดยมีวัตถุประสงค์กระตุ้นให้เกิดการท่องเที่ยวเยี่ยมชมอย่างไรก็ตาม มันเป็นยอมรับอย่างกว้างขวางว่า ฟิล์ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพยนตร์ที่ผู้ชมจำนวนมาก นำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพของการรับรู้ตำแหน่งและปลายทาง และดึงดูดนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ (ไรลีย์และ Van Doren, 1992) ดังนั้น นี้ได้รับการสนับสนุน โดยอีแวนส์ (2004) ที่หมายถึงชุดของภาพยนตร์สำคัญเป็นแฟรนไชส์ที่ให้เที่ยวอีกต่อไปและโอกาสที่ยั่งยืนปรากฏบนหน้าจอและสื่อที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ริชชี่ (1984) และไรลีย์และ Van Doren (1992) ได้อ้างถึงภาพยนตร์ที่สำคัญเป็น "เหตุการณ์ตรา" หรือการท่องเที่ยวเป็นพิเศษสำหรับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นว่าพวกเขาสามารถมีปลายทาง.

เปรียบเทียบภาพยนตร์กับเหตุการณ์ที่เป็นส่วนหนึ่งของโปรโมชั่นปลายทาง
แม้ว่า ไม่ได้ถูกควบคุมจำเป็นต้องได้รับยังเป็นเรื่องที่สนทนา (ไรลีย์และ Vandoren, 1992).

ฟิล์มไม่ได้ผลิตโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อกระตุ้นให้เกิดการสำรวจการท่องเที่ยว;
แต่ก็เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าภาพยนตร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีภาพยนตร์ที่เพลิดเพลินกับผู้ชมจำนวนมากนำไปสู่ การเพิ่มประสิทธิภาพของสถานที่และการรับรู้ปลายทางและดังนั้นจึงดึงดูดความสนใจให้กับนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ (ไรลีย์และ Van Doren, 1992) นี้ได้รับการสนับสนุนโดยอีแวนส์ (2004) ที่หมายถึงชุดของภาพยนตร์แฟรนไชส์ที่สำคัญเช่นสถานที่ท่องเที่ยวที่ให้โอกาสอีกต่อไปและยั่งยืนที่จะปรากฏบนหน้าจอและสื่อที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ ริทชี่ ( 1984 ) และ ไรลี่ย์ กับ แวน ดอเรน ( 1992 ) ได้อ้างถึงภาพยนตร์หลักเป็นจุดเด่นหรือเหตุการณ์ " ท่องเที่ยวพิเศษสำหรับผลกระทบที่พวกเขาสามารถมีได้ในปลายทางเปรียบเทียบภาพยนตร์เหตุการณ์เป็นส่วนหนึ่งของโปรโมชั่นปลายทางแม้ว่าจะไม่ได้ควบคุม ยังได้รับการสนทนา ( ไรลี่ย์ และ แวนดอเริ่น , 1992 )ภาพยนตร์จะไม่ผลิตที่มีวัตถุประสงค์ในการกระตุ้นการท่องเที่ยวอย่างไรก็ตาม มันเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่า ภาพยนตร์ โดยเฉพาะภาพยนตร์ที่เพลิดเพลินกับมวลผู้ชม นำไปสู่การเพิ่มความตระหนักและสถานที่ปลายทาง จึงดึงดูดนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ ( ไรลี่ย์ กับ แวน ดอเรน , 1992 ) นี้ได้รับการสนับสนุนโดยอีแวนส์ ( 2004 ) ซึ่งหมายถึงชุดของภาพยนตร์สาขาเป็นแฟรนไชส์ที่ให้สถานที่อีกต่อไปและได้รับโอกาสที่จะปรากฏบนหน้าจอ และที่เกี่ยวข้องกับสื่อ