I read the whole article “Nepalese

I read the whole article “Nepalese ELT practitioners meet the world” and I think I should write something about my experience. Yes, practice teaching is really being a meaningless ritual.
I’m one of the students of education faculty and now I’m doing my Masters at Kathmandu University. I finished my Bachelor level from Dhankuta Multiple College of eastern Nepal and I also followed the rule of TU and went for practice teaching. When I was in the process of learning to be a teacher, I was not able to ask any question because the class was very large. But later, in the orientation class we were divided in a different group and I was also able to ask question to my teacher.
The real problems are being created from this point because different teachers are orienting their students from different perspective. At first we deal with one teacher and follow him, but later, another teacher who was not orienting us first comes to my practice teaching class as an internal and external observer. Because of this cause we students are forced to think that teaching practice is nothing but it is a burden for us and we should be victim of different perspectives of our different observers.
I am also the one who faced the same problem. At first I got the orientation class with an expert of English, I followed his ideas and he appreciates me and gave 19 out of 20. I was so excited at that time, I thought I followed my teacher and he was happy with me. When I went to school in a real situation I always remembered each and every thing that my orientation teacher provided me. I followed the method of teaching; I followed the way of appreciating the students and the way of preparing materials also. The Head teacher was happy with me; the class teacher was also happy with me and all of the students whom I was teaching were also satisfied with me. With this process, I spent my 28 days in that school, but not any internal observer came there to observe my classes.
At last two experts of Foundation of education came to my class for final observation; one as internal and the as external. They observed my class and scolded me inside the classroom for the way I had prepared the materials; the first lesson plans were not satisfactory for them. What my orientation teacher had asked me to do and I had done but that was not satisfactory for other teachers. They never came before to observe me and instruct me; at last they said I was not a good teacher. My orientation teacher was satisfied with my presentation so he provided me 19 out of 20 but the final observers were not happy, as a result they gave 40 out of 80 to me. This is not only my problem; I think this is for the all. My teaching practice friends who were oriented by the same final observer were benefitted but others were not.
Now, can you find where the problems are being situated? Who are the real problem creators? Who are holding the teaching practice as meaningless ritual?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมอ่านบทความทั้งหมด "ELT เนปาลผู้ตอบสนองโลก" และผมคิดว่า ผมควรเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ ใช่ ฝึกสอนเป็นจริง ๆ มีพิธีกรรมต่าง ๆผมเป็นหนึ่งในนักศึกษาของคณะศึกษา และตอนนี้ ฉันทำของฉันแบบที่กาฐมาณฑุ ฉันเสร็จสิ้นฉันระดับปริญญาตรีจากวิทยาลัยหลาย Dhankuta ของเนปาลตะวันออก และฉันยังตามกฎของ TU และไปสำหรับฝึกสอน เมื่อผมอยู่ในกระบวนการเรียนรู้ให้ ครู ฉันไม่สามารถถามคำถามใด ๆ เพราะชั้นมีขนาดใหญ่มาก แต่ต่อมา ในชั้นวาง เราถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มต่าง ๆ และผมยังสามารถถามคำถามครูของฉันปัญหาแท้จริงจะถูกสร้างจากจุดนี้เนื่องจากครูแตกต่างกันคือ orienting นักศึกษาจากมุมมองที่แตกต่างกัน ตอนแรกเรากับครูหนึ่ง และทำตามเขา ได้ภายหลัง ครูอื่นที่ถูก orienting เรามาถึงชั้นฝึกสอนของฉันเป็นดิออบเซิร์ฟเวอร์ภายใน และภายนอกก่อน เนื่องจากสาเหตุนี้ เราเรียนถูกบังคับให้คิดว่า ฝึกสอนจะไม่มีอะไร แต่มันเป็นภาระสำหรับเรา และเราควรเหยื่อของมุมมองของผู้สังเกตการณ์ของเราแตกต่างกันฉันยังเป็นผู้หนึ่งที่ประสบปัญหาเดียวกัน ตอนแรก ผมมีชั้นวางกับผู้เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ ฉันตามความคิดของเขา และเขาชื่นชมฉัน และให้ 19 ของ 20 ผมตื่นเต้นมากในขณะนั้น ฉันคิดว่า ฉันตามครูของฉัน และเขามีความสุขกับฉัน เมื่อผมไปเรียนในสถานการณ์จริง ฉันจะจำทุกสิ่งที่ครูวางแนวของฉันให้ฉัน ผมตามวิธีการเรียนการสอน ผมตามวิธีของชื่นชมนักเรียนและวิธีการเตรียมวัสดุยัง ครูใหญ่มีความสุขกับฉัน ครูชั้นยังมีความสุขกับฉันและของผู้ถูกสอนก็ยังพอใจกับฉัน กระบวนการนี้ ฉันใช้ของฉัน 28 วันที่ แต่นักการภายในใด ๆ ที่ไม่มีมาสังเกตการสอนของฉันในที่สุด สองผู้เชี่ยวชาญของมูลนิธิการศึกษามาเรียนของฉันสำหรับสังเกตสุดท้าย หนึ่งเป็นภายในและเป็นภายนอก พวกเขาสังเกตชั้นเรียนของฉัน และฉัน scolded ภายในห้องเรียนได้เตรียมวัสดุ การ แผนการสอนแรกไม่พอสำหรับพวกเขา ทำอะไรครูแนวของฉันถามฉันทำและฉัน แต่ที่ไม่น่าพอใจสำหรับครูอื่น ๆ พวกเขาไม่เคยมาก่อนสังเกตฉัน และแนะนำฉัน ในที่สุด พวกเขากล่าวว่า ไม่มีอาจารย์ที่ดี ครูของฉันแนวไม่พอใจกับงานนำเสนอของฉันเขาให้ฉัน 19 จาก 20 แต่ผู้สังเกตการณ์สุดท้ายเลยไม่ ดังนั้น พวกเขาให้ 40 จาก 80 ผม ไม่เฉพาะปัญหาของฉัน ฉันคิดว่า นี้เป็นหมด ฝึกสอนของฉันถูก benefitted เพื่อนที่ได้มุ่งเน้น โดยแหล่งสุดท้ายเหมือนกันแต่คนอื่นไม่ตอนนี้ คุณสามารถค้นหาซึ่งปัญหาที่มีอยู่หรือไม่ ผู้สร้างปัญหาที่แท้จริงคือใคร ที่จะถือปฏิบัติสอนเป็นพิธีกรรมต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมอ่านบทความทั้งหมด "ผู้ปฏิบัติงานเนปาล ELT ตอบสนองความต้องการของโลก" และผมคิดว่าผมควรจะเขียนบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับประสบการณ์ของผม ใช่การเรียนการสอนการปฏิบัติที่เป็นจริงที่เป็นพิธีกรรมความหมาย.
ฉันเป็นหนึ่งในนักศึกษาคณะการศึกษาและตอนนี้ผมกำลังทำปริญญาโทของฉันที่มหาวิทยาลัยฐมา ณ ฑุ ฉันเสร็จระดับปริญญาตรีของฉันจาก Dhankuta หลายวิทยาลัยเนปาลตะวันออกและผมยังตามกฎทียูและไปสำหรับการเรียนการสอนการปฏิบัติ เมื่อผมอยู่ในกระบวนการของการเรียนรู้ที่จะเป็นครูที่ผมไม่สามารถที่จะถามคำถามใด ๆ เพราะชั้นมีขนาดใหญ่มาก แต่ต่อมาในชั้นเรียนการวางแนวทางที่เราได้แบ่งออกเป็นกลุ่มที่แตกต่างกันและฉันก็ยังสามารถที่จะถามคำถามกับครูของฉัน.
ปัญหาจริงที่ถูกสร้างขึ้นจากจุดนี้เพราะครูที่แตกต่างกันทิศทางนักเรียนของพวกเขาจากมุมมองที่แตกต่างกัน ในตอนแรกที่เราจัดการกับครูคนเดียวและทำตามเขา แต่ต่อมาครูอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้ถูกทิศทางเราก่อนมาถึงระดับการเรียนการสอนการปฏิบัติของฉันในฐานะผู้สังเกตการณ์ภายในและภายนอก เพราะเหตุนี้นักเรียนเราถูกบังคับให้คิดว่าการเรียนการสอนการปฏิบัติคืออะไร แต่มันเป็นภาระสำหรับเราและเราควรจะเป็นเหยื่อของมุมมองที่แตกต่างกันของผู้สังเกตการณ์ที่แตกต่างกันของเรา.
นอกจากนี้ผมยังเป็นผู้หนึ่งที่ต้องเผชิญกับปัญหาเดียวกัน ตอนแรกผมมีชั้นวางแนวทางกับผู้เชี่ยวชาญของอังกฤษ, ผมทำตามความคิดของเขาและเขาชื่นชมผมและให้ออกจาก 19 20. ฉันตื่นเต้นมากในเวลานั้นผมคิดว่าผมทำตามครูของฉันและเขาก็มีความสุขกับฉัน เมื่อฉันไปโรงเรียนในสถานการณ์จริงฉันมักจะจำได้ว่าแต่ละและทุกสิ่งที่ครูปฐมนิเทศของฉันให้ฉัน ผมทำตามวิธีการของการเรียนการสอน; ผมทำตามวิธีการของการแข็งค่าขึ้นของนักเรียนและวิธีการเตรียมวัสดุยัง ครูใหญ่ก็มีความสุขกับฉัน; ครูประจำชั้นก็ยังมีความสุขกับฉันและนักเรียนทุกคนที่สอนผมก็ยังมีความพึงพอใจกับฉัน ด้วยขั้นตอนนี้ผมใช้เวลา 28 วันของฉันในโรงเรียน แต่ไม่ได้มาสังเกตการณ์ภายในมีการสังเกตชั้นเรียนของฉัน.
ที่ล่าสุดสองผู้เชี่ยวชาญของมูลนิธิการศึกษามาถึงชั้นเรียนของฉันสำหรับการสังเกตสุดท้าย; หนึ่งเป็นภายในและภายนอก พวกเขาตั้งข้อสังเกตชั้นเรียนของฉันและฉันดุในห้องเรียนสำหรับวิธีที่ฉันได้เตรียมวัสดุ; แผนการสอนครั้งแรกที่ไม่น่าพอใจสำหรับพวกเขา สิ่งที่ครูปฐมนิเทศของฉันได้ถามฉันที่จะทำและผมได้ทำ แต่ที่ไม่น่าพอใจสำหรับครูคนอื่น ๆ พวกเขาไม่เคยมาก่อนที่จะสังเกตเห็นฉันและสั่งให้ฉัน; ที่สุดท้ายที่พวกเขาบอกว่าผมไม่ได้เป็นครูที่ดี ปฐมนิเทศครูของฉันก็พอใจกับการนำเสนอของฉันเพื่อให้เขาให้ฉัน 19 จาก 20 แต่ผู้สังเกตการณ์สุดท้ายไม่ได้มีความสุขเป็นผลพวกเขาให้ 40 จาก 80 ให้ฉัน นี้ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาของฉัน; ผมคิดว่านี่เป็นสำหรับทุก เพื่อนของฉันปฏิบัติการเรียนการสอนที่ได้รับการมุ่งเน้นโดยสังเกตการณ์สุดท้ายเดียวกันได้รับประโยชน์ แต่คนอื่นไม่ได้.
ตอนนี้คุณสามารถหาที่ปัญหาจะได้รับการตั้งอยู่? ใครคือผู้สร้างปัญหาที่แท้จริง? ใครจะถือปฏิบัติการเรียนการสอนเป็นพิธีกรรมความหมาย?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมอ่านบทความทั้งหมด " ประกอบการสอนภาษาอังกฤษเนปาลพบโลก " และฉันคิดว่าฉันควรเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉัน ใช่ การฝึกปฏิบัติการสอนจริง ๆ เป็นพิธี ไม่มีความหมาย .
ผมเป็นหนึ่งในนักศึกษาของคณะศึกษาศาสตร์ และตอนนี้ผมกำลังทำปริญญาโทในกาฐมาณฑุมหาวิทยาลัยผมเรียนจบระดับปริญญาตรี จากวิทยาลัยเนปาลตะวันออกธานกุฏะหลาย ๆและฉันยัง ตาม กฎ ของ มธ. และไปฝึกสอน เมื่อผมอยู่ในกระบวนการของการเรียนรู้ที่จะเป็นครู แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะถามคำถามใด ๆเพราะชั้นมีขนาดใหญ่มาก แต่ต่อมาในการเรียนเราถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มที่แตกต่างกันและฉันยังสามารถถามคำถามครู .
ปัญหาที่แท้จริงจะถูกสร้างขึ้นจากจุดนี้ เพราะครูที่แตกต่างกันจะปฐมนิเทศนักเรียนจากมุมมองที่แตกต่างกัน ตอนแรกเราตกลงกับอาจารย์หนึ่งและตามเขาไป แต่ต่อมาอีก ครูที่ไม่ได้ปฐมนิเทศก่อนมาถึงห้องของผม ฝึกเป็นผู้สังเกตการณ์ภายในและภายนอกเพราะเหตุนี้ นักศึกษาถูกบังคับให้คิดว่าการสอนการปฏิบัติไม่มีอะไร แต่มันเป็นภาระสำหรับเรา และเราก็เป็นเหยื่อของมุมมองที่แตกต่างกันของผู้สังเกตการณ์ที่แตกต่างกันของเรา .
ผมก็เป็นผู้หนึ่งที่ต้องเผชิญปัญหาเดียวกัน ตอนแรกผมมีปฐมนิเทศเรียนกับผู้เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ ผมตามความคิดของเขา และเขายอมรับฉันได้ 19 จาก 20 ฉันตื่นเต้นมากตอนนั้นฉันคิดว่าฉันตามครูของฉันและเขาก็มีความสุขกับผม เมื่อฉันไปโรงเรียนในสถานการณ์จริงฉันมักจะจำสิ่งที่แต่ละครูปฐมนิเทศของฉันให้ฉัน ผมตามวิธีสอน ผมทำตามวิธีชื่นชมนักเรียนและวิธีการเตรียมวัตถุดิบด้วย หัวหน้าครูก็มีความสุขไปด้วยครูชั้นก็มีความสุขไปด้วย และทั้งหมดของนักเรียนที่ผมสอนอยู่ก็ยังพอใจกับผม ด้วยกระบวนการนี้ ผมใช้เวลา 28 วันในโรงเรียน แต่ไม่ได้สังเกตภายในใด ๆมาเพื่อสังเกตชั้นเรียนของฉัน .
ในที่สุดสองผู้เชี่ยวชาญจากมูลนิธิการศึกษา มาที่ห้องของผมเพื่อสังเกตการณ์สุดท้าย ; หนึ่งเป็นภายในและที่ภายนอกพวกเขาสังเกตชั้นเรียนของฉันและด่าภายในห้องเรียน สำหรับทางผมได้เตรียมวัสดุ แผนการแรกไม่เป็นที่พอใจสำหรับพวกเขา สิ่งที่ครูปฐมนิเทศของฉันขอร้องให้ฉันทำ ฉันทำ แต่ที่ไม่น่าพอใจสำหรับครูอื่น ๆ พวกเขาไม่เคยมาก่อน สังเกต ผมและแนะนำผมได้ ท้ายที่สุด พวกเขาบอกว่าผมไม่ได้เป็นครูที่ดีปฐมนิเทศครูของฉันพอใจกับการนำเสนอของฉันเขาให้ฉัน 19 จาก 20 แต่ผู้สังเกตการณ์สุดท้ายไม่พอใจ ส่งผลให้ 40 จาก 80 ค่ะ นี้ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาของฉัน ฉันคิดว่านี่สำหรับทุกคน ฉันฝึกเพื่อนที่มุ่งเน้นโดยผู้สังเกตการณ์สุดท้ายเดียวกันคือประโยชน์ แต่คนอื่นไม่ได้ .
ตอนนี้ , คุณสามารถหาที่เป็นปัญหาถูกตั้งอยู่ ?ใครคือผู้สร้างปัญหาที่แท้จริง ? ผู้ที่กำลังจะฝึกเป็นพิธีกรรมที่ไม่มีความหมาย