By HeartSome plays are so successfu

By Heart
Some plays are so successful that they run for years on end. In many ways this is unfortunate for the poor actors who are required to go on repeating the same lines night after night. One would expect them to know their parts by heart and never have cause to falter. Yet this is not always the case.
A famous actor in a highly successful play was once cast in the role of an aristocrat who had been imprisoned in the Bastille for twenty years. In the last act, a gaoler would always come on to the stage with a letter which he would hand to the prisoner. Even though the noble was expected to read the letter at each performance, he always insisted that it should be written out in full.
One night, the gaoler decided to play a joke on his colleague to find out if after so many performances, he had managed to learn the contents of the letter by heart, The curtain went up on the final act of the play and revealed the aristocrat sitting alone behind bars in his dark cell. Just then, the gaoler appeared with be precious letter in his hands. He entered the cell and presented the letter to the aristocrat. But the copy he gave him had not been written out in full as usual. It was simply a blank sheet of paper. The gaoler looked on eagerly, anxious to see if his fellow-actor had at last learnt his lines. The noble stared at the blank sheet of paper for a few seconds, Then, squinting his eyes, he said: ‘the light is dim. Read the letter to me’. And he promptly handed the sheet of paper to the gaoler. Finding that he could not remember a word of the letter either, the gaoler replied: ‘the light is dim, sir. I must get my glasses.’ With this he hurried off the stage, Much to the aristocrat’s amusement, the gaoler returned a few moments later with a pair of glasses and the usual copy of the letter which he proceeded to read to the prisoner.
(Alexander, L.G.,62)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยหัวใจเล่นบางจะประสบความสำเร็จที่พวกเขาทำงานสำหรับปีสิ้นสุดใน ในหลายๆ นี้เป็นโชคร้ายสำหรับนักแสดงไม่ดีที่จะต้องไปในการทำซ้ำบรรทัดเดียวคืน คนจะคาดหวังให้ทราบส่วนของพวกเขา ด้วยหัวใจ และไม่เคยมีสาเหตุที่ผิด ยัง นี้ไม่เสมอกรณีเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในการเล่นที่ประสบความสำเร็จคือเมื่อโยนในบทบาทของอภิชนผู้ได้รับโทษจำคุกบาสตีย์ในยี่สิบปี ในการกระทำครั้งสุดท้าย gaoler ที่จะเสมอมาบนเวทีด้วยตัวอักษรซึ่งเขาจะส่งให้นักโทษ แม้ว่าโนเบิลคาดว่าจะอ่านตัวอักษรที่แต่ละงาน เขาเสมอยืนยันว่า มันควรจะเขียนออกมาอย่างเต็มที่คืนหนึ่ง gaoler ตัดสินใจที่จะเล่นตลกร่วมงานของเขาเพื่อค้นหาถ้าหลังแสดงจำนวนมาก เขามีจัดการเรียนรู้เนื้อหาของจดหมาย โดยหัวใจ ม่านไปขึ้นในฉากสุดท้ายของการเล่น และเผยอริสโตแครทนั่งคนเดียวอยู่หลังบาร์ในเซลล์ของเขาเข้ม แล้ว gaoler ที่ปรากฏด้วยเป็นอักษรที่มีค่าในมือของเขา เขาป้อนเซลล์ และแสดงตัวอักษรอริสโตแครท แต่สำเนาเขาให้เขาได้ไม่ได้เขียนออกมาเต็มตามปกติ มันเป็นเพียงแค่แผ่นเปล่าของกระดาษ Gaoler การมองบนกระหาย กังวลดูถ้าเขาเพื่อนนักแสดงได้ในที่สุดเรียนรู้บรรทัดของเขา โนเบิลจ้องไปที่แผ่นกระดาษเปล่าสักครู่ แล้ว ก็ ตาของเขาหรี่ตา เขากล่าวว่า: ' แสงเป็นติ่มซำ อ่านจดหมายที่ฉัน ' และเขามอบแผ่นของกระดาษให้ที่ gaoler ทันที หาว่า เขาจะไม่จำคำของตัวอักษรอย่างใดอย่างหนึ่ง การ gaoler ตอบ: ' แสงสลัวเป็น ที่รัก ฉันต้องได้รับแว่นตาของฉัน.' นี้เขารีบปิดระยะ ให้สนุกของอริสโตแครท gaoler ที่ส่งคืนครู่หลังกับคู่ของแว่นตาและสำเนาจดหมายที่เขาอ่านให้นักโทษปกติ(อเล็กซานเดอร์ L.G.,62)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยหัวใจบางคนเล่นจะประสบความสำเร็จดังนั้นที่พวกเขาใช้สำหรับปีสิ้นสุด หลายวิธีนี้เป็นโชคร้ายสำหรับคนจน นักแสดงที่ต้องทำซ้ำคืนเส้นเดียวกันหลังจากคืน ไม่มีใครคาดหวังว่าพวกเขาจะรู้ว่าส่วนของหัวใจ และไม่เคยทำให้ขาดความมั่นใจ แต่นี้ไม่เสมอกรณีนักแสดงที่มีชื่อเสียงในการเล่นที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง เคยแสดงบทผู้ดีที่ถูกขังในคุกบาสเตียลสำหรับยี่สิบปี ในฉากสุดท้ายเป็นผู้คุมก็จะมาอยู่บนเวทีกับจดหมายที่เขาส่งถึงนักโทษ แม้ว่าขุนนาง คาดว่าจะอ่านตัวอักษรในแต่ละงาน เขายืนยันเสมอว่าควรเขียนออกมาในแบบเต็มคืนหนึ่ง เมื่อผู้คุมตัดสินใจที่จะเล่นตลกกับเพื่อนร่วมงานของเขาเพื่อดูว่าหลังจากที่การแสดงมากมาย เขามีการจัดการเพื่อเรียนรู้เนื้อหาของจดหมาย โดยหัวใจ ม่านขึ้นบนการกระทำสุดท้ายของเล่นและพบขุนนางนั่งคนเดียวหลังบาร์ในคุกมืดของเขา ตอนนั้น ผู้คุมปรากฎเป็นค่าจดหมายในมือของเขา เขาเข้าไปในเซลล์ และมอบจดหมายให้ขุนนาง แต่คัดลอกเขาให้เขาได้เขียนเต็มเป็นปกติ มันเป็นเพียงกระดาษเปล่าแผ่นนึง พวกผู้คุมมองอย่างร้อนรนกังวลเพื่อดูว่าเพื่อนนักแสดงของเขาได้ในที่สุด เรียนสายของเขา โนเบิลจ้องกระดาษเปล่าแผ่นไม่กี่วินาที , แล้ว , squinting ตาของเขา เขากล่าวว่า : " แสงริบหรี่ อ่านจดหมายให้ฉัน " และเขาทันทียื่นแผ่นกระดาษให้ผู้คุม พบว่าเขาไม่สามารถจำได้ว่าจดหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้คุมตอบว่า " ไฟสลัวๆ ครับ ฉันต้องเอาแว่น กับนี้ เขารีบลงจากเวที , มากของขุนนางสวนสนุก , ผู้คุมกลับมาหลังจากนั้นไม่นานกับคู่ของแว่นตาและคัดลอกตัวอักษร ซึ่งปกติเขาก็อ่านให้นักโทษ( อเล็กซานเดอร์ l.g. , 62 )