An Altair X Malik Fanfiction. (Firs

An Altair X Malik Fanfiction. (First Yoai Fic, so please be kind!)

Altair returned to the Assassin's Bureau, feeling tired and sore as usual and saw Malik, as always, sitting at the desk working on maps or books or whatnots for the new Novices. He sighed bitterly when he the saw the male all slouched over against the desk, focusing so hard on the maps and books. "You've returned to rest, Novice?" Altair gave a short timid glare at the one arm man. "Yes...and I'm no Novice, Malik." Malik only shook his head. Altair yawned and stretched as he walked into the room to sleep. "Goodnight, Malik." He says as The other man ignores and keeps working, not saying anything back to him. He frowns that He didn't respond and begins to take off his gear and place it carefully next to him, except his hidden blade. He drops down onto the soft pillows. He snuggles into them and gives out a soft sigh, before falling into a deep sleep. Malik begins to hear soft snores and breaths coming from the middle room and looks down at his sword. "This could be my only chance..." He whispered to himself. He hesitated to reach for it. He gives out a heavy sigh and grabs it. He steps in, trying no to make a sound as he tucks his feather into his belt and stops in front of the sleeping man. He slowly takes his sword out of it holder and drops his holder to the ground, raising his sword to his waist. He wanted Altair dead since his brother, Kadar died in his arms. Kadar kept telling his older brother that Altair would come back and save them, but he never did. "He believed in you..." He muttered. It was his fault. He broke the three simple rules of the Brotherhood and he should have died for it. "Kadar believed you would come back and save us...He truly did." A single tear stroll's down Malik's face and he raised his sword higher above his head. "I...I must do it! For my brother! I must!" Anger spreads across his face and begins to drop the sword upon the sleeping figure, until he look's at Altair's sleeping face. He widens his eyes as he stares at the young man's features. Altair's lips parted away from each other. His arms tucked under his head, using them as a pillow (Even though he was laying on some XD) His face looked so peaceful in the first time in his life. He never saw this and it was rare. He was starting to having that butterfly thing in his stomach and was starting to regret killing the poor fool. "Why can't I... just kill him and be done with it?" He whispered. He deserves death. He left for us dead. Caused Kadar to die, while believing he was gonna save us from death...And has caused me to lose my left arm. Shouldn't death be his...his punishment?!" He mentally kicked himself, remembering before it all happened, he had a crush on this man, but now all he can do is hate and love at the same time. He pauses when he hears a soft sigh coming from Altair again. The man stirs a bit before he stops moving. Malik has a pained look on his face and drops his sword to his side, the metal making a clanging sound on the hard covered ground. "I can't kill him, because...I still love him..." Altair opens his golden eyes and sit's up, the clanging sound had woken him. He scanned the room to see if anything was happing. There were no Templars. No evildoers. All he saw was Malik standing above him. Altair looked confused and very puzzled as to why Malik was just standing there, watching him sleep. He took a closer look at the older man. He watched as the tears came from his dark brown eyes fall onto the floor near his feet. "Malik, what's the-" He then stopped when he noticed the feather tucked neatly in his belt and he widens his golden eagle eyes. His heart beated rapidly against his chest. He then looks down to see if Malik had any weapons in his hand and saw the sword placed on the ground. "Malik...were...were you about to murder me?" There was a long silence between them. "Altair...I'm...I'm so sorry." Malik fell to his knees and Altair thought he was going to fall, so he bends down and puts his hands on his shoulder's. "Malik, are you alright?" Malik couldn't do it. Even though Altair was the blame for his brother's death and his arm, but he loved the man too much to kill him. He couldn't bear having a broken heart and living with regret for the rest of his life. "Malik, what-?!" Altair was cut off when Malik pushed up against the stone wall. He hit's his head and let's out a sharp groan. "Malik! Have you lost your-?! Ah..." Altair then feels something against his chest and looks down to see Malik slumped up against him. Altair is now extremely confused and doesn't now what to do or why Malik is acting this way. Altair didn't know how to react, but he felt Malik's one arm wrap around his waist. he soften his expression and wrapped his arms around Malik's form, trying to comfort him of whatever was going on. They stayed that way, listening to each other's soft breathing and Malik, listening to Altair's heartbeat. "He believed you would come back and save us..." Malik broke the silence and Altair looks straight ahead. "Kadar's...last words were that you would come back and saves us... that we would be okay...but it never happened." Altair flinched, his muscles tightened up. He began to hug Malik tighter, trying to hold back his tears. "Malik...did you...or did you not try killing me?" "Yes...I tried." Altair shut's his eyes tightly. "Damn it..." He thought. Malik slightly blushes and buries his face in the crook of Altair's neck to Altair's surprise. "But... I thought about everything we had done in our past. I have forgiven you." Altair remind silent and had his blank expression back on. Malik blushed like crazy. "What am I doing?" He thought. Altair slowly hugs him tighter then he had before, almost making feel like a death grip. "Altair?" He whispered. "You know, I couldn't take it any longer...feeling the grief I put through every fiber of your being. Losing your only family member by blood because of me. And I also caused you to lose your left arm. I don't deserve forgiveness, Malik. I truly don't." Altair began to squeeze him in his embrace. "Altair..." "You should have killed me, for every sin and damage I have caused. I rather have you kill me And feeling satisfied for your revenge instead of letting me live and always feeling grief towards me. Don't you know it kill's me every time you glare or shun me...?" Malik tried to look up at the man, but Altair's grip on him kept him held against his chest. "Altair, stop." "You should have killed me, Malik." "Altair." "It would have been easier. I would have never known." Malik began to struggle against his embrace. "Altair! Stop it!" "But...you know it's true... even you said it yourself. I should be dead..." Malik broke free and slapped the Master Assassin in the face. "Stop talking like that, damn it! I said I forgave you and I did, because...because I remember everything that had happened before that wretched incident! I believe Kadar has forgiven you, because you were his hero and his idol! So I must learn to move on from my past and begin to move forward towards the future! Just please..." He slumped his head onto Altair's shoulder. "Don't talk like death was ever the answer in any of this..." Altair felt a tears flowing from his eyes and wiped them away. "Okay, I'm sorry...I won't make false words again..." Malik resumed his position on Altair's lap and placed his head on his chest, still blushing and was also beginning to feel tired. Altair, who was still sitting up against the wall, wrapped his arms around Malik once more, his eyes began to drop as well, until he heard Malik's voice. "Goodnight, Altair." Altair smiled a bit, feeling the heaviness of the other male starting to lean on him. Malik closed his eyes and felt sleep embrace him. "I love you Malik." Was all Malik heard before drifting off. Altair lays his head on Malik's and chuckles. "G'night, Malik."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fanfiction มาลิค Altair X (Yoai Fic แรก ดังนั้นกรุณาปรานี!)Altair กลับไปสำนักของฆาตกร รู้สึกเหนื่อย และเจ็บเป็นปกติ และเห็นมาลิค เช่นเคย นั่งที่โต๊ะทำงานบนแผนที่ หรือหนังสือ หรือ whatnots สำหรับสามเณรใหม่ เขาถอนหายใจพิรี้พิไรเมื่อเขาเห็นชายทั้งหมด slouched over against โต๊ะ เน้นให้หนักบนแผนที่และหนังสือ "คุณได้ส่งคืนส่วนที่เหลือ สามเณร" Altair ให้แสงจ้าเป็นพิเศษแบบสั้นที่ชายแขนข้างหนึ่ง "ใช่... และผมไม่มือใหม่ มาลิค" มาลิคจับศีรษะของเขาเท่านั้น Altair ปากกว้าง และยืดเป็นเขาเดินเข้าไปในห้องนอน "อวย มาลิค" เขากล่าวว่า คนอื่น ๆ ละเว้น และยังคงทำงาน ไม่พูดอะไรกลับไปให้เขา เขา frowns ว่า เขาไม่ได้ตอบ และเริ่มถอดเกียร์ของเขา และวางไว้อย่างระมัดระวังอยู่ถัดจากเขา ยกเว้นใบมีดที่ซ่อนอยู่ของเขา เขาหยดลงบนหมอนนุ่ม เขา snuggles ลงไป และให้ออกแยกกันที่นุ่ม ก่อนล้มลงในการหลับ มาลิคเริ่มฟัง snores นุ่มและหายใจมาจากกลางห้อง และมองลงไปที่ดาบ "นี่อาจเป็นโอกาสเดียวของฉัน..." เขากระซิบกับตัวเอง เขา hesitated ถึงมัน เขาให้ออกแยกกันหนัก และ grabs มัน เขาขั้นตอน พยายามไม่ให้เสียงเขา tucks ขนของเขาเป็นดาวของเขา และหยุดหน้าคนนอน เขาช้าใช้ดาบของเขาออกมาจากมันยึด และหยดของเขายึดกับพื้นดิน เพิ่มดาบเอว เขาต้อง Altair ตายตั้งแต่น้อง Kadar ตายในอ้อมแขนของเขา Kadar เก็บบอกพี่เขาว่า Altair จะกลับมา และบันทึกพวกเขา แต่ไม่เคยได้ "เขาเชื่อในตัวคุณ..." เขา muttered ข้อบกพร่องของเขาได้ เขายากจนกฎง่าย ๆ สามของภราดรภาพ และเขาควรได้เสียชีวิตไป "เชื่อว่า Kadar คุณจะกลับมา และบันทึกเรา... แท้จริงพระองค์" น้ำตาเดียวเดินของใบหน้าของมาลิค และเขายกดาบขึ้นเหนือศีรษะ "I... ต้องทำมัน สำหรับพี่ชาย ฉันต้อง" ความโกรธแพร่กระจายทั่วใบหน้าของเขา และเริ่มที่จะปล่อยดาบตามรูปนอน จนกระทั่งเขา ดูของที่ของ Altair นอนหน้า เขา widens ตา ตามเขา stares ที่คุณลักษณะของชายหนุ่ม ริมฝีปากของ Altair ศึกษาธิการจากแต่ละอื่น ๆ แขนของเขาซ่อนตัวอยู่ใต้ศีรษะ ใช้เป็นหมอนได้ (แม้ว่าเขาถูกวางบนบาง XD) ใบหน้าของเขาดูเพื่อให้สงบครั้งแรกในชีวิตของเขา เขาไม่เคยเห็นนี้ และก็หายาก เขาเริ่มมีสิ่งที่ผีเสื้อในท้องของเขา และเริ่มเสียใจฆ่าโง่ดี "ทำไมไม่ I. .. เพียงฆ่าทำด้วย? " เขากระซิบ เขาสมควรตาย เขาปล่อยให้เราตาย เกิด Kadar ตาย ในขณะที่เชื่อว่า เขากำลังจะช่วยเราจากความตาย... และเกิดผมเสียแขนซ้ายด้วย ไม่ควรตายอย่างเขา...โทษของเขา! " เขาใจเตะตัวเอง จดจำก่อนที่ทั้งหมดที่เกิดขึ้น เขามีความสนใจในคนนี้ แต่ตอนนี้ ทั้งหมดที่เขาทำเป็นเกลียด และรักในเวลาเดียวกัน เขาหยุดชั่วคราวเมื่อท่านได้ยินแยกกันอ่อนที่มาจาก Altair อีกครั้ง ผู้ชาย stirs บิตก่อนเขาหยุดการเคลื่อนย้าย มาลิคได้ดู pained ใบหน้าของเขา และหยดดาบของเขาด้านข้าง โลหะที่ทำเป็น clanging เสียงบนพื้นดินปกคลุมอย่างหนัก "ฉันไม่ฆ่าเขา เนื่องจาก... ยังรักเขา..." Altair เปิดตาทองและนั่งของขึ้น เสียง clanging ก็ตื่นเขา เขาสแกนห้องไปดูอะไรถ้าถูก happing Templars ไม่ได้ Evildoers ไม่ ทั้งหมดที่เขาเห็นคือมาลิคยืนข้างเขา ดู Altair และพิศวงมากว่าทำไมมาลิคเพียงยืน ดูเขานอน เขาเอาคนรุ่นเก่า เขาดูเป็นน้ำตามาจากตกตาสีน้ำตาลเข้มของเขาไปยังชั้นที่ใกล้เท้า "มาลิก อะไรมี-" เขาหยุดแล้วเมื่อเขาสังเกตเห็นนกอยู่อย่างในดาวของเขา และเขา widens ตาโกลเดนอีเกิล ห้องพักของเขา beated กับหน้าอกของเขาอย่างรวดเร็ว เขาแล้วมองลงไปดูว่า มาลิคได้มีอาวุธในมือของเขา และเห็นดาบที่วางอยู่บนพื้นดิน "มาลิค...ถูก...ถูกคุณจะฆ่าฉันหรือ? " มีความเงียบยาวระหว่าง "Altair... ผม ดังนั้นขอโทษ" มาลิคตกหัวเข่าของเขา และ Altair คิดว่า เขากำลังตก เพื่อให้เขาฟันลง และทำให้มือของเขาบนไหล่เขา "มาลิก มีคุณครับ? " มาลิคไม่สามารถทำได้ แม้ว่า Altair ได้ตำหนิการเสียชีวิตของน้องและแขนของเขา ได้รักผู้ชายมากเกินไปจะฆ่าเขา เขาไม่ทนมีไข้ใจ และอาศัยอยู่กับริเกร็ตสำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขา "มาลิก อะไร-! " Altair ถูกตัดออกเมื่อมาลิคผลักขึ้นกับกำแพงหิน เขาตีของศีรษะของเขา และลองออกพันธุ์ร็อกหน้าย่นคมชัด "มาลิค คุณแพ้ท่าน อา... " Altair แล้วรู้สึกอะไรกับหน้าอกของเขา และมองลงไปเห็นมาลิค slumped ขึ้นกับเขา Altair คือตอนนี้สับสนมาก และไม่พร้อมจะทำอย่างไรหรือทำไมมาลิคจะทำหน้าที่แบบนี้ Altair ไม่ทราบวิธีการตอบสนอง แต่เขารู้สึกว่าแขนข้างหนึ่งของมาลิคตัดรอบ ๆ เอวของเขา เขานุ่มของนิพจน์ และห่อแขนของเขารอบฟอร์มของมาลิค ให้ความสะดวกสบายของสิ่งเกิดขึ้น พวกเขาอยู่วิธี ฟังหายใจเบาและมาลิก ฟังของ Altair เต้นของผู้อื่น "เขาเชื่อว่า คุณจะกลับมา และบันทึกเรา..." มาลิคยากจนความเงียบ และ Altair มองตรงไปข้างหน้า "Kadar ของ...คำสุดท้ายไม่ว่า คุณจะกลับมา และช่วยเรา...ว่า เราจะก็ได้... แต่มันไม่เคยเกิดขึ้น" Altair flinched กล้ามเนื้อของเขาทำให้รัดกุมขึ้น เขาเริ่มที่จะกอดสัด มาลิคพยายามกลั้นน้ำตาของเขา "มาลิค...ไม่ได้... หรือคุณไม่ได้ฆ่าฉัน? " "ใช่... ฉันพยายาม" ปิด Altair ของตาคับ "ไอ้ห่า... " เขาคิด มาลิค blushes และ buries หน้าในส่วนงอของคอของ Altair ไปของ Altair แปลกใจเล็กน้อย "แต่... คิดเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำในอดีต ฉันได้รับการอภัยโทษคุณ" Altair เตือนเงียบ และมีนิพจน์ของเขาว่างเปล่ากลับมา มาลิคขวยเขินเทน้ำเทท่า "ฉันฉันทำอะไร" เขาคิด Altair ช้า hugs เขาสัด แล้วเขาก่อน เกือบทำให้รู้สึกเหมือนจับตาย "Altair" เขากระซิบ "คุณทราบ ผมไม่ใช้มันอีกต่อไป...ฉันรู้สึกความเศร้าโศกที่ใส่ผ่านทุกเส้นใยของคุณ สูญเสียครอบครัวของคุณเท่านั้น โดยสายเลือดเนื่องจากฉัน และฉันยังทำให้สูญเสียแขนซ้าย ฉันไม่สมควรอภัยโทษ มาลิค ฉันอย่างแท้จริงไม่" Altair เริ่มบีบเขาในอ้อมกอดของเขา "Altair..." "คุณควรได้ฆ่าฉัน ทุกบาปและฉันทำให้เกิดความเสียหาย แต่มีคุณฆ่าฉัน และความรู้สึกที่พอใจสำหรับการแก้แค้นแทนให้ฉันอยู่และเสมอความเศร้าโศกความรู้สึกต่อฉัน คุณไม่รู้ว่าฆ่าของฉันทุกครั้งที่คุณแสงจ้า หรือชุนฉัน... ? " มาลิคพยายามหาที่ผู้ชาย จับของ Altair บนเขาเก็บเขาขึ้นกับหน้าอกของเขา "Altair หยุด" "คุณควรได้ฆ่าฉัน มาลิค" "Altair" "มันจะได้ง่ายขึ้น ฉันจะได้ไม่ทราบ" มาลิคเริ่มต่อสู้กับอ้อมกอดของเขา "Altair หยุดนะ" " แต่...คุณรู้ว่า มันเป็นความจริง...แม้คุณกล่าวว่า ตัวเอง ผมควรจะตาย... " มาลิคยากจนฟรี และ slapped ฆาตกรหลักในหน้า "หยุดพูดเช่นนั้น ไอ้ห่า ฉันกล่าวว่า ฉันองค์คุณ และ ค่ะ เพราะ... เพราะจดจำทุกสิ่งที่เกิดก่อนเหตุการณ์ว่า wretched ผมเชื่อว่า Kadar ได้รับการอภัย คุณเนื่องจากคุณมีฮีโร่ของเขาและไอดอลของเขา ดังนั้น ฉันต้องเรียนรู้ไปจากฉัน และเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้าสู่อนาคต เพียงเพียง..." เขา slumped ศีรษะของเขาลงบนไหล่ของ Altair "อย่าพูดเช่นก็เคยตอบในนี้..." Altair รู้สึกว่าน้ำตาที่ไหลจากตา และเช็ดออก "เอาล่ะ ผมขอ... ฉันจะไม่ทำคำเท็จอีก..." มาลิคดำเนินต่อตำแหน่งของเขาบนตักของ Altair และวางศีรษะบนหน้าอกของเขา blushing ยัง และยังไม่เริ่มรู้สึกเหนื่อย Altair ที่ยังคงนั่งขึ้นกับผนัง ห่อแขนของเขาใกล้มาลิคอีกครั้ง ตาของเขาเริ่มจะลดลงด้วย จนกว่าเขาได้ยินเสียงของมาลิค "อวย Altair" Altair ยิ้มบิต ความหนักเบาของอื่น ๆ ชายเริ่มต้นพาดเขารู้สึก มาลิคปิดตาของเขา และรู้สึกนอนโอบกอดเขา "ผมรักคุณมาลิค" ได้ยินมาลิคทั้งหมดก่อนที่จะเชื่อง Altair วางศีรษะบนของมาลิค และ chuckles "G'night มาลิค"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Altair X มาลิก Fanfiction (ครั้งแรก Yoai Fic ดังนั้นโปรดชนิด!) Altair กลับไปที่ฆาตกรของสำนักรู้สึกเหนื่อยและเจ็บตามปกติและเห็นมาลิกเช่นเคยนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในแผนที่หรือหนังสือหรือ whatnots สำหรับสามเณรใหม่ เขาถอนหายใจอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นชายทั้งหมด slouched ข้ามกับโต๊ะที่เน้นหนักเพื่อที่บนแผนที่และหนังสือ "คุณได้กลับไปพักผ่อนสามเณร?" Altair ให้แสงจ้าขี้อายสั้นที่ชายแขน "ใช่ ... และฉันไม่สามเณรมาลิก." มาลิกเพียงส่ายหัว Altair หาวและยืดขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้องนอน "ราตรีสวัสดิ์, มาลิก." เขาบอกว่าไม่สนใจคนอื่น ๆ และช่วยให้การทำงานไม่ได้พูดอะไรกลับไปให้เขา เขา frowns ที่เขาไม่ตอบสนองและเริ่มที่จะถอดเกียร์ของเขาและวางไว้อย่างรอบคอบต่อไปที่เขายกเว้นใบมีดที่ซ่อนอยู่ของเขา เขาหยดลงบนหมอนนุ่ม เขา snuggles ในพวกเขาและให้ออกถอนหายใจนุ่มก่อนที่จะล้มลงนอนหลับลึก มาลิกเริ่มต้นที่จะได้ยิน snores นุ่มและลมหายใจมาจากห้องพักกลางและมองลงไปที่ดาบของเขา "นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวของฉัน ... " เขากระซิบกับตัวเอง เขาลังเลที่จะเข้าถึงมัน เขาให้ออกถอนหายใจหนักและคว้ามัน เขาทำตามขั้นตอนในการพยายามที่จะทำให้เสียงในขณะที่เขา tucks ขนของเขาเข้าไปในเข็มขัดของเขาและหยุดอยู่ตรงหน้าของชายคนหนึ่งนอนหลับ เขาค่อย ๆ ใช้ดาบของเขาออกมาจากมันและผู้ถือลดลงถือของเขาลงไปที่พื้นยกดาบของเขาที่จะเอวของเขา เขาอยาก Altair ตายตั้งแต่พี่ชายของเขา Kadar ตายในอ้อมแขนของเขา Kadar เก็บไว้บอกพี่ชายของเขาที่ Altair จะกลับมาและช่วยให้พวกเขา แต่เขาไม่เคยทำ "เขาเชื่อในตัวคุณ ... " เขาพึมพำ มันเป็นความผิดของเขา เขาหยุดสามกฎง่ายๆของภราดรภาพและเขาควรจะได้ตายเพื่อมัน "Kadar เชื่อว่าคุณจะกลับมาและช่วยเรา ... เขาอย่างแท้จริงได้." ลงฉีกขาดเดียวเดินของใบหน้าของมาลิกและเขายกดาบของเขาสูงเหนือหัวของเขา "ฉัน ... ฉันต้องทำมัน! สำหรับพี่ชายของฉันฉันต้อง!" ความโกรธกระจายทั่วใบหน้าของเขาและเริ่มที่จะลดลงดาบมาเหนือร่างนอนจนกว่าเขาจะมองไปที่ใบหน้าของ Altair นอน เขากว้างดวงตาของเขาในขณะที่เขาจ้องมองที่คุณสมบัติของชายหนุ่ม ริมฝีปากของ Altair แยกออกจากกัน อ้อมแขนของเขาซุกใต้ศีรษะของเขาใช้พวกเขาเป็นหมอน (แม้เขาจะถูกวางบนบาง XD) ใบหน้าของเขาดูสงบสุขดังนั้นในครั้งแรกในชีวิตของเขา เขาไม่เคยเห็นนี้และมันก็หายาก เขาก็เริ่มที่จะมีสิ่งผีเสื้อในท้องของเขาและก็เริ่มที่จะเสียใจที่ฆ่าคนโง่ที่ไม่ดี "ทำไมฉันจึงไม่สามารถ ... เพียงแค่ฆ่าเขาและจะทำกับมันได้หรือไม่" เขากระซิบ เขาสมควรได้รับความตาย เขาออกสำหรับเราที่ตายแล้ว เกิด Kadar ที่จะตายในขณะที่เชื่อว่าเขาจะได้รับการบันทึกเราจากความตาย ... และได้ก่อให้เกิดผมที่จะลดแขนซ้ายของฉัน ควรตายไม่เป็นของเขา ... เขาลงโทษ ?! "เขาเตะจิตใจตัวเองก่อนที่จะจดจำทุกสิ่งเกิดขึ้นเขามีความสนใจเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้คือความเกลียดชังและความรักในเวลาเดียวกัน. เขาหยุด เมื่อเขาได้ยินเสียงถอนหายใจอ่อนมาจาก Altair อีกครั้ง. คนขยับเล็กน้อยก่อนที่เขาจะหยุดการเคลื่อนย้าย. มาลิกมีรูปลักษณ์ที่เจ็บปวดบนใบหน้าของเขาและลดลงดาบของเขาไปที่ด้านข้างของเขาโลหะทำให้เสียงส่งเสียงดังกราวที่ยากที่ปกคลุมพื้นดิน. " ฉันไม่สามารถฆ่าเขาเพราะ ... ฉันยังคงรักเขา ... "Altair เปิดตาทองของเขาและนั่งขึ้นเสียงส่งเสียงดังกราวได้ตื่นเขา. เขาสแกนห้องพักเพื่อดูว่าอะไรถูก happing. มีนักรบไม่ได้ . ไม่มีคนชั่ว. ทั้งหมดที่เขาเห็นเป็นที่มาลิกยืนอยู่เหนือเขา. Altair มองความสับสนและงงมากว่าทำไมมาลิกเป็นเพียงแค่ยืนดูเขานอนหลับ. เขาเอามองใกล้ที่พี่ชาย. เขาดูเป็นน้ำตามาจากเขา ตาสีน้ำตาลเข้มตกอยู่บนพื้นใกล้เท้าของเขา. "มาลิกอะไร the-" จากนั้นเขาก็หยุดเมื่อเขาสังเกตเห็นขนซุกเรียบร้อยในเข็มขัดของเขาและเขากว้างดวงตาของเขาอินทรีทองคำ หัวใจของเขาอย่างรวดเร็ว beated กับหน้าอกของเขา จากนั้นเขาก็มองลงไปเพื่อดูว่ามาลิกมีอาวุธใด ๆ ในมือของเขาและเห็นดาบที่วางอยู่บนพื้นดิน "มาลิก ... เป็น ... เป็นคุณจะฆ่าฉัน" มีความเงียบระหว่างพวกเขาคือ "Altair ... ฉัน ... ฉันขอโทษ." มาลิกลดลงไปที่หัวเข่าของเขาและ Altair คิดว่าเขากำลังจะไปตกเขาจึงก้มลงและทำให้มือของเขาบนไหล่ของเขา "มาลิกที่คุณไม่เป็นไร?" มาลิกไม่สามารถทำมัน แม้ว่า Altair เป็นโทษสำหรับความตายของพี่ชายของเขาและแขนของเขา แต่เขารักผู้ชายคนนี้มากเกินไปที่จะฆ่าเขา เขาทนไม่ได้ที่มีหัวใจที่แตกสลายและการใช้ชีวิตด้วยความเสียใจสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา "มาลิก what- ?!" Altair ถูกตัดออกเมื่อมาลิกผลักดันขึ้นกับผนังหิน เขาตีหัวของเขาและขอให้ออกมาคร่ำครวญที่คมชัด "มาลิก! คุณได้สูญเสีย your- ?! อ่า ... " Altair แล้วรู้สึกอะไรกับหน้าอกของเขาและมองลงไปดูมาลิกลดลงขึ้นกับเขา Altair คือตอนนี้สับสนมากและตอนนี้ไม่ว่าจะทำอย่างไรหรือทำไมมาลิกจะทำหน้าที่ด้วยวิธีนี้ Altair ไม่ทราบวิธีการตอบสนอง แต่เขารู้สึกว่าตัดแขนของมาลิกรอบเอวของเขา เขานุ่มแสดงออกของเขาและห่อแขนของเขารอบฟอร์มมาลิกพยายามที่จะปลอบโยนเขาของสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาอยู่ที่วิธีการที่ฟังแต่ละหายใจอ่อนอื่น ๆ และมาลิก, ฟังการเต้นของหัวใจของ Altair "เขาเชื่อว่าคุณจะกลับมาและช่วยเรา ... " มาลิกทำลายความเงียบและ Altair มีลักษณะตรงไปข้างหน้า "Kadar ของ ... เป็นคำพูดสุดท้ายที่คุณจะกลับมาและช่วยเรา ... ว่าเราจะไม่เป็นไร ... แต่มันไม่เคยเกิดขึ้น." Altair สะดุ้ง, กล้ามเนื้อของเขาแน่นขึ้น เขาเริ่มที่จะกอดมาลิกที่เข้มงวดมากขึ้นพยายามที่จะกลั้นน้ำตาของเขา "มาลิก ... คุณ ... หรือไม่คุณไม่พยายามฆ่าฉัน?" "ใช่ ... ฉันพยายาม." Altair ปิดตาของเขาแน่น "ประณามมัน ... " เขาคิดว่า มาลิกหน้าแดงเล็กน้อยและฝังใบหน้าของเขาในข้อพับคอ Altair ที่จะแปลกใจของ Altair "แต่ ... ฉันคิดเกี่ยวกับทุกอย่างที่เราเคยทำมาในอดีตของเรา. ฉันได้รับการอภัยคุณ." Altair เตือนเงียบและมีการแสดงออกที่ว่างเปล่าของเขากลับมาใน มาลิกเขินอย่างบ้าคลั่ง "ฉันกำลังทำอะไร?" เขาคิดว่า. Altair ช้ากอดเขาแน่นแล้วเขามีมาก่อนเกือบทำให้รู้สึกเหมือนจับความตาย "Altair?" เขากระซิบ "คุณรู้ว่าฉันไม่สามารถใช้มันได้อีกต่อไป ... ความรู้สึกเศร้าโศกที่ผมใส่ผ่านใยแก้วนำแสงของการเป็นของคุณทุกคน. การสูญเสียสมาชิกในครอบครัวของคุณโดยเฉพาะเลือดเพราะฉัน. และฉันยังก่อให้เกิดคุณสูญเสียแขนซ้ายของคุณ. ฉัน ไม่สมควรได้รับการให้อภัยมาลิก. แท้จริงฉันทำไม่ได้. " Altair เริ่มที่จะบีบให้เขาในอ้อมกอดของเขา "Altair ... " "คุณควรจะได้ฆ่าฉันสำหรับทุกบาปและความเสียหายที่เกิดจากการที่ผมได้. ผมค่อนข้างมีคุณฆ่าฉันรู้สึกพอใจและเพื่อแก้แค้นของคุณแทนการให้ฉันมีชีวิตอยู่และความเศร้าโศกเสมอความรู้สึกต่อฉัน. คุณไม่ รู้ว่ามันฆ่าฉันทุกครั้งที่คุณหลีกเลี่ยงแสงจ้าหรือฉัน ... ทุกครั้งหรือไม่ " มาลิกพยายามที่จะมองขึ้นไปที่ชายคน แต่จับของ Altair กับเขาทำให้เขาจัดขึ้นกับหน้าอกของเขา "Altair หยุด." "คุณควรจะได้ฆ่าฉันมาลิก." "Altair." "มันจะได้รับง่ายขึ้น. ฉันจะไม่เคยรู้จัก." มาลิกเริ่มที่จะต่อสู้กับอ้อมกอดของเขา "Altair หยุดมัน!" "แต่ ... คุณรู้ว่ามันเป็นความจริง ... แม้คุณบอกว่ามันด้วยตัวคุณเอง. ฉันควรจะตาย ... " มาลิกหลุดออกมาและตบฆาตกรโทใบหน้า "หยุดพูดเช่นนั้นแช่งมัน! ฉันบอกว่าฉันยกโทษให้คุณและฉันไม่เพราะ ... เพราะผมจำได้ว่าทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนว่าเหตุการณ์ที่เกิดอนาถ! ผมเชื่อว่า Kadar ทรงอภัยให้แก่คุณเพราะคุณเป็นฮีโร่และไอดอลของเขา! ดังนั้นผมจึงต้องเรียนรู้ที่จะย้ายไปจากที่ผ่านมาของฉันและเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้าไปสู่อนาคต! เพียงโปรด ... "เขาทรุดลงบนศีรษะของเขาไหล่ของ Altair "อย่าพูดเหมือนตายเคยเป็นคำตอบในเรื่องนี้ ... " การ Altair รู้สึกว่าน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขาและเช็ดพวกเขาออกไป "โอเคฉันขอโทษ ... ฉันจะไม่ทำให้คำพูดที่ผิดพลาดอีกครั้ง ... " มาลิกกลับมาตำแหน่งของเขาอยู่บนตักของ Altair และวางไว้ที่หัวของเขาบนหน้าอกของเขายังคงแดงและยังเป็นจุดเริ่มต้นที่จะรู้สึกเหนื่อย Altair ที่ยังคงลุกขึ้นนั่งพิงกำแพงห่อแขนของเขารอบมาลิกอีกครั้งดวงตาของเขาเริ่มที่จะลดลงเช่นกันจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงของมาลิก "ราตรีสวัสดิ์ Altair." Altair ยิ้มเล็กน้อยรู้สึกหนักเบาของอื่น ๆ เริ่มต้นที่ชายที่จะพึ่งพาเขา มาลิกปิดตาของเขาและรู้สึกว่าการนอนหลับกอดเขา "ผมรักคุณมาลิก." มาลิกได้รับการได้ยินก่อนที่จะลอยออก Altair วางหัวของเขาในมาลิกและหัวเราะเบา ๆ "G'night มาลิก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น Altair x มาลิคแฟนฟิคชั่น . ( yoai ครั้งแรก ( ดังนั้นโปรดเมตตา ! ) เก็บกวาดเก็บกวาด altair และทํของฉันและ assassin 's bureau โดยปกติ ( sore เขาหาเธอกับเราก็จะ always , สังคม the desk working on maps or books or whatnots for the novices ผล . เขาถอนหายใจด้วยความขมขื่น เมื่อเขาเห็นชายทั้งหมดโก่งมากกว่ากับโต๊ะ เน้นอย่างหนักบนแผนที่และหนังสือ” นายกลับไปพักผ่อนสามเณร ? Altair ให้สั้นขี้ขลาดแสงจ้าที่แขนหนึ่งของมนุษย์ ใช่ . . . . . . . และผมไม่มือใหม่ มาลิค " มาลิคเพียงส่ายหน้า แทร์หาวและยืดเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องนอน " . ราตรีสวัสดิ์ มาลิค เขาบอกว่าเป็นคนไม่สนใจ เอาแต่ทำงาน ไม่พูดอะไรกลับมาให้เขา เขาขมวดคิ้ว เขาไม่ตอบและเริ่มถอดเกียร์ของเขาและสถานที่ให้ดี ถัดจากเขายกเว้นของเขาที่ซ่อนใบมีด เขาหยดลงไปบนหมอนนุ่ม เขา snuggles เข้าไป และให้ออกถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะล้มลงในการนอนหลับลึก มาลิคจะเริ่มได้ยินเสียงกรนเบาๆ และกระซิบออกมาจากห้องกลาง และมองที่ดาบของเขา . " นี่อาจเป็นโอกาสเดียวของฉัน . . . . . . . " เขากระซิบกับตัวเอง เขาลังเลที่จะเข้าถึงมัน เขาให้ออกถอนหายใจหนักและคว้ามัน เขาก้าวเข้ามาพยายามไม่ทำเสียงเหมือนเขา tucks ขนนกของเขาเข้าไปในเข็มขัดของเขาและหยุดในด้านหน้าของหลับผู้ชาย เขาค่อยๆใช้ดาบของเขาออกมายึด และหยดใส่ของเขาไปยังพื้นดินเพิ่มดาบกับเอวของเขา เขาต้องการให้ Altair ตายตั้งแต่พี่ชายของเขา จนกระทั่งตายในอ้อมแขนของเขา จนกระทั่งได้บอกกับพี่ชายว่า Altair ก็กลับมา และช่วยพวกเขาแต่เขาก็ไม่เคยทำ " เขาเชื่อในตัวเธอ. . . . . . . " เขาพึมพำ it was fault his . เขาทำผิดกฎง่ายๆ 3 ข้อของประชาชาติและเขาน่าจะตายไปแล้ว " จนกระทั่งเชื่อว่าคุณจะกลับมาช่วยเรา . . . . . . . เขาอย่างแท้จริงไม่ " เดินเลยลงใบหน้าของมาลิคและเขายกดาบขึ้นสูงเหนือหัวของเขา ฉัน . . . ฉันต้องทำมัน สำหรับพี่ชายของฉัน ฉันต้อง " ความโกรธที่แผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเขาและเริ่มที่จะวางดาบลงบนนอนคิดจนกว่าเขาจะดูที่อัลแทร์นอนหน้า เขา widens ตาเขาจ้องไปที่คุณสมบัติของชายหนุ่ม แทร์ริมฝีปากแยกห่างจากแต่ละอื่น ๆ แขนของเขาซุกใต้ศีรษะ ใช้เป็นหมอน ( แม้ว่าเขาจะถูกวางในบาง XD ) หน้าเขาดูเงียบสงบในครั้งแรกในชีวิตของเขา เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และมันก็หายากhe was ในครั้ง having that butterfly thing in stomach his ( was ในครั้ง regret killing และธรรมชาติเชียงราย . " ทำไมไม่ให้ฉัน . . . แค่ฆ่าเขาและได้ทำ ? เขากระซิบ . เขาสมควรตาย เขาทิ้งให้พวกเราตาย เกิดจนกระทั่งตาย ขณะที่เชื่อว่าเขาจะช่วยเราจากความตาย . . . และทำให้ผมต้องสูญเสียแขนซ้าย ไม่ควรตายเป็นเพื่อนของเขา . . . ลงโทษ ! " เขากำลังเตะตัวเองจำก่อนที่มันจะเกิดขึ้น เขาแอบชอบผู้ชายคนนี้ แต่ตอนนี้ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือเกลียดและรักในเวลาเดียวกัน เขาหยุดเมื่อเขาได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆมาจากกันอีก ชายหนุ่มขยับเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหยุดเคลื่อนไหว มาลิคได้ดูเจ็บปวดบนใบหน้าของเขาหยดและดาบของเขาเคียงข้าง โลหะการ . เสียงบนฮาร์ดปกคลุมพื้นดิน” ฉันฆ่าเขาไม่ได้ เพราะ . . . . . . .ฉันยังคงรักเขา . . . . . . . " ดวงตาสีทองของเขากันเปิดและนั่งขึ้น เสียงกระทบกันเสียงได้ปลุกเขา เขาสแกนห้องเพื่อดูว่ามีอะไร happing . ไม่มีพวกเทมปร้า . ไม่มีผู้ละเมิด . สิ่งที่เขาเห็นคือมาลิกยืนอยู่เหนือเขา แทร์ดูสับสนและงงว่าทำไมมาลิคจะยืนอยู่ตรงนี้ ดูเวลาเขาหลับ เขาใช้เวลามองใกล้ที่ชายแก่คนนั้นเขาเห็นน้ำตาที่มาจากดวงตาสีน้ำตาลเข้มร่วงหล่นลงบนพื้นใกล้กับเท้าของเขา . " มาลิค อะไรคือ " จากนั้นเขาก็หยุดลงเมื่อเขาสังเกตเห็นขนนกซุกไว้ในเข็มขัดของเขาและเขา widens ของเขานกอินทรีทองตา heart his beated rapidly เฉพาะ chest his . แล้วเขาก็มองลงมาดูถ้ามาลิกมีอาวุธในมือของเขาและเห็นดาบที่วางไว้บนพื้น” มาลิค . . . . . . . . . . . . .คุณจะฆ่าฉัน ? มีความเงียบที่ยาวนานระหว่างพวกเขา . " กัน . . . . . . . ฉัน . . . ฉันขอโทษ . . . " มาลิคลดลงไปที่หัวเข่าและ Altair คิดว่าเขากำลังจะล้ม เขาโค้งลงและใส่มือของเขาบนไหล่ของเขา . " มาลิค คุณไม่เป็นไรนะ ? มาลิค ทำไม่ได้ แม้ว่า Altair เป็นโทษสำหรับการตายของพี่ชายของเขาและแขนของเขา แต่เขารักผู้ชายมากเกินไปที่จะฆ่าเขาเค้าทนไม่ได้ ต้องอกหัก และใช้ชีวิตด้วยความเสียใจไปตลอดชีวิต " มาลิค อะไร ? ! ! ! " อัลแทร์ถูกตัดขาดเมื่อมาลิคผลักชนกำแพงหิน เขาชนศีรษะของเขาและปล่อยออกมาครางแหลม” มาลิค คุณหายไป ? อ้า . . . . . . . " Altair แล้วรู้สึกบางอย่างกับหน้าอกของเขาและมองลงไปเห็นมาลิคปรับตัวขึ้นต่อเขาอัลแทร์ ตอนนี้ค่อนข้างสับสนและไม่อะไรทำ หรือทำไม มาลิค ทำตัวแบบนี้ อัลแทร์ไม่รู้วิธีที่จะตอบสนอง แต่เขารู้สึกว่าแขนหนึ่งของมาลิคพันรอบเอว เขาดูสีหน้าของเขาและห่อแขนของเขารอบ ๆรูปแบบของมาลิค พยายามปลอบใจเขา ทุกอย่างมันเกิดขึ้น มันอยู่ที่วิธี ฟังกันก็นุ่มหายใจ และ มาลิค ฟังเสียงหัวใจของ Altair ." เขาเชื่อว่าคุณจะกลับมาช่วยเรา . . . . . . . " ทำลายความเงียบ และ มาลิค กันมองตรงไปข้างหน้า " จนกระทั่ง . . . . . . . คำสุดท้าย ที่คุณจะมาช่วยเรา . . . . . . . ที่พวกเราจะต้องไม่เป็นไร . . . . . . . แต่มันไม่เคยเกิดขึ้น " กันตกใจ กล้ามเนื้อกระชับขึ้น เขาเริ่มที่จะกอด มาลิคแน่น พยายามกลั้นน้ำตาของเขา” เวลาที่ did จากที่ฮีจาก not try killing me ? " " ใช่ . . . ฉันพยายามแล้ว" Altair ปิดของตาของเขาไว้แน่น " บ้าจริง . . . . . . . " เขาคิด มาลิคเล็กน้อยหน้าแดง แล้วก็ฝังใบหน้าของเขาในข้อพับของ Altair คอให้ Altair เป็นเซอร์ไพรส์” แต่ . . . . . . . ฉันคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เราได้กระทำในอดีตของเรา ฉันให้อภัยคุณ . " Altair เตือนเงียบ และมีสีหน้าเรียบเฉยของเขากลับ Saint blushed like ลูกชายใน " ฉันกำลังทำอะไร ? เขาคิดแทร์ค่อยๆกอดเขาแน่น เขาก็มีมาก่อน แทบจะทำให้รู้สึกเหมือน Death Grip ” อัลแทร์ " ? เขากระซิบ " . คุณรู้มั้ย ผมทนไม่ได้อีกต่อไป . . . . . . . รู้สึกได้ถึงความเศร้าโศกที่ผมวางผ่านทุกอณูของถูกของคุณ การสูญเสียสมาชิกในครอบครัวของคุณโดยทางสายเลือด เพราะฉัน และฉันก็ทำให้เธอต้องสูญเสียแขนซ้ายของคุณ ข้าไม่สมควรได้รับการให้อภัย มาลิค ไม่เลยจริง ๆ