Marmalade is a baked bean cat. I be

Marmalade is a baked bean cat. I bet you've never met a baked bean cat before. If you have, it was probably Marmalade, because as far as I know, he's the only one in the whole wide World.

As you can probably guess, a baked bean cat is a very fussy cat. All baked bean cats ever eat is ... baked beans. Baked beans for breakfast, baked beans for lunch, baked beans for supper and baked beans for brunch - in fact, I don't think that Marmalade the baked bean cat has even tasted anything else except for baked beans - ever! Sometimes, when Marmalade is feeling peckish and wants a snack, he will sit by the sunny window, reading his newspaper (The Daily Purr, and yes, cats can read - it's a common myth that they don't). And, as well as all this, Marmalade is probably the laziest cat in the World too. He's so lazy that sometimes, he won't even get out of bed!

I have a tale to tell you about Marmalade. It's not a very nice one, so if you are at all squeamish, then you had better not read any further.

Ah! You are reading on! I take it that this means you are a very brave person - don't say I didn't warn you!

Marmalade lives in a very grand house. It's all very proper in there - purrfect for a baked bean cat. There is baked bean wallpaper in every room in the house which goes very nicely with the carpet which has a lovely baked bean pattern on it. The lamp in his sitting room is the shape of a baked bean, and the table is too. His lovely, comfortable, soft and squidgy favourite chair is also the shape of a baked bean ... the biggest baked bean in the World, in fact. In Marmalade's bedroom he has baked beans on his quilt and his bed is the shape of a huge, massive, enormous ... baked bean can. No matter where you go in Marmalade's house - there are baked beans everywhere.

< 2 >
One morning, at the end of autumn, Marmalade groggily got out of bed, yawned the biggest, loudest, widest yawn, put on his warm baked beans slippers and dragged himself towards the window. He drew back his baked bean curtains and smiled contentedly as he saw a light sprinkling of snow had landed in his garden overnight. "Good," he grumbled to himself "at least I won't have to cut the grass for a while". Marmalade mooched downstairs, still yawning and walked through to the kitchen. Guess what Marmalade was going to have for breakfast? Yes, baked beans of course!

Marmalade opened up his cupboard to get himself some baked beans and ... there were NO baked beans left! "Rats!" Marmalade muttered under his breath. "I'll have to go out in that horrible, freezing, icy weather and get some more baked beans. Double rats!"

Lucky for Marmalade, in his garden was a tree. This tree was a very special tree because on its long, thick, strong branches grew something very special. Can you guess? Baked beans of course! More beans than you could ever possibly imagine. There were enough baked beans for Marmalade to feed for a month. When the baked beans got picked, the tree would just grow some more.

So, reluctantly, Marmalade put on his boots, scarf, hat and a very warm coat. He went outside and trudged slowly through the snow to his baked bean tree, or to where his baked bean tree normally stood. Marmalade stood and stared, for instead of the lovely big strong baked bean tree, was a hole. No tree and no baked beans. Marmalade rubbed his eyes to make sure he wasn't seeing things, but when he looked again, the tree still wasn't there.

"Well! Where is my tree? I must have baked beans, and I won't go to the shops to get them. I want my baked beans and I want them now" he shouted and stomped around the garden like a little human boy.

< 3 >
So, Marmalade decided to go for a walk to see if he could find his tree. He didn't like walking anywhere very much, but if he didn't have a tree, then he wouldn't have baked beans, because he was FAR too lazy to go to the shops for his beans, and besides, they just didn't taste the same if they were store bought. Marmalade was such a snob!

Marmalade walked down his path, angry that his tree had disappeared like that. He walked to the end of his street where he met Dougbert. Dougbert was a friendly alley cat.

"Hello, Marmalade. What's the matter? You look angry." Dougbert asked.

"My baked bean tree is missing. Have you seen it?" Marmalade grunted in reply.

"No, Marmalade, I haven't. Why has it gone? Have you been watering it properly?" Dougbert replied.

"I never water my tree. That's far too much work." Marmalade said, and with that he gave a 'humph' and walked off, with his head high in the air, swishing his tail around like he didn't have a care in the World.

As Marmalade walked around the corner, he came to the grocery shop. Now, they sold baked beans in there, but Marmalade never bought them from here - his own beans from his special tree were far better. Roger, the Tomcat was working in the shop.

"Hello, Marmalade! Why do you look so sad?" Roger asked.

"My baked bean tree has gone missing and I don't know why. Have you seen it anywhere?" Marmalade demanded.

"Well, no, I haven't. Have you been looking after it properly, by weeding it regularly?"

"Why should I bother weeding around my tree? I'm too busy. That's far too much work." Marmalade said angrily and with that he gave a 'humph' and walked off, with his head high in the air, swishing his tail around like he didn't have a care in the World.

< 4 >
Marmalade continued walking, always looking for his tree. Soon he came to the bus stop where Terrance the tabby cat was standing waiting for the number 49 bus that goes into town.

"Hello Marmalade. You don't look very happy. What ever is the matter with you?" Terrance asked very politely.

"I'm looking for my baked bean tree. It seems to have gone missing and I don't know why. I don't suppose that you have seen it anywhere?" Marmalade asked, getting rather annoyed.

"No, I haven't." replied Terrance, "Have you been feeding it plant food and fertiliser to keep it strong and healthy?"

"Bah!" said Marmalade "Why should I bother doing things like that? It's only a tree, and besides, trees are strong enough too look after themselves. I don't have time to do that sort of thing. That's far too much work" and with that he gave a 'humph' and walked off, with his head high in the air, swishing his tail around like he didn't have a care in the World.

By now Marmalade had almost decided to walk back home when he came to the park. The park was very big and there were lots of exciting things to do there.

Leaning on the entrance to the gate was Bernard the boss cat. Bernard, as you can probably guess by his name was the boss of all the cats in the neighbourhood. Bernard always knew everything that was going on. Sometimes he even knew things were going to happen before they even happened!

"Hello, Marmalade. You do look ever so miserable. I hear that you've lost your baked bean tree." Bernard stated matter-of-factly.

"Yes, Bernard. Not that it is any of your business, but I have. I don't suppose you've seen it anywhere?" Marmalade asked.

< 5 >
"Actually, I think I have. But before I tell you, I think I should tell you that your baked bean tree isn't very happy."

"Humph!" Marmalade said. "Trees don't have feelings. Where is it?"

And with that, Bernard directed Marmalade to the pond, where he thought he had seen a very unhappy looking tree sitting on the park bench.

Marmalade didn't have to look for long, which was just as well seeing as he is the laziest cat in the Whole Wide World, and frankly, I don't think that he would have bothered looking for more than five minutes. Anyway, the baked bean tree was found by Marmalade sitting on an old park bench. He was hunched over, his head in his hands. He was crying. No, he was sobbing. His tears were huge, fat drops and they were pouring out of the tree's eyes. The tears fell into the pond, and as the minutes ticked by, the pond was getting deeper and deeper due to the fact that the tree simply WOULD NOT STOP CRYING! And can you really blame him?

"Um, hello tree." Marmalade said, a little awkwardly. "I've been looking for you absolutely everywhere!"

"Well, you've found me. You can go home now." Replied the tree.

Marmalade looked around, as if to check that no one else was there. He coughed a light cough; the type grown-ups do when they are trying to get someone's attention. He took a deep, deep breath and began to speak.

"I ... I ... I need you tree. You have the most wonderful beaked beans in the World. Come back. Please."

"Ha!" scoffed the tree; "Why on Earth do you think I would ever come back home with you? You are a horrible, mean, nasty, selfish, heartless, thoughtless ... cat. You just want me come home so that you can eat my wonderful baked beans. Well, I can tell you something - I shan't! You never feed me, you never water me, you never weed me, you never talk to me, and I can tell you that being a baked bean tree is a very lonely business - no-one ever wants to talk to you because of our unique ... um ... aroma."

< 6 >
Marmalade sighed. The tree was right. The other cats had been right. He had neglected it - his precious baked bean tree.

Anyhow, after much persuasion, Marmalade managed to talk the tree into coming back home. I think the tree didn't want to leave in the first place, but his disappearance certainly had got Marmalade's attention. So off they walked, paw in trunk, back home. Out of the park "Hello Bernard!", past the bus stop "Hello Terrance!" (Still waiting for the never-on-time-number-49), past the grocers "Hello Roger!" (Won't have to eat your baked beans - thank goodness), down the alley "Hello Dougbert" (go find another alley you nosy cat) and finally back home.

Now, months went by, and the tree was quite happy, living back in Marmalade

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Marmalade แมวอบถั่วได้ ฉันเดิมพันคุณไม่เคยพบถั่วอบแมวก่อน ถ้าคุณมี ได้คง Marmalade เพราะเท่าที่ฉันรู้ เขาเป็นหนึ่งในโลกกว้างทั้งหมด คุณสามารถคงเดา ถั่วอบแมวเป็นแมวมากจู้จี้ ถั่วอบทั้งหมดที่แมวเคยกินเป็น...อบถั่ว อบถั่วสำหรับอาหารเช้า อบถั่วสำหรับอาหารกลางวัน อบถั่วซุปเปอร์และถั่วสำหรับอาหารเช้า - ในความเป็นจริง ฉันไม่คิดว่า Marmalade แมวอบถั่วได้แม้แต่ลิ้มรสอะไรยก เว้นถั่ว - เคย บางครั้ง เมื่อ Marmalade รู้สึก peckish แล้วต้อง มีขนมขบเคี้ยว เขาจะนั่งมองหน้าต่างแดด อ่านหนังสือพิมพ์ของเขา (แมวเพอร์ และ ใช่ประจำวันสามารถอ่าน - เป็นเรื่องทั่วไปที่พวกเขาไม่) ก เช่นกันทั้งนี้ Marmalade จะแมว laziest ในโลกเกินไป เขาจะขี้เกียจมากว่า บางครั้ง เขาไม่ได้ลุกออกจากเตียง ฉันมีเรื่องจะบอกคุณเกี่ยวกับ Marmalade ไม่หนึ่งดีมาก ดังนั้นถ้าคุณเป็นที่อิด แล้วคุณมีดีกว่าไม่อ่านเพิ่มเติม Ah คุณกำลังอ่านบน ผมคิดว่าที่นี้หมายถึง คุณเป็นคนที่กล้ามาก - ไม่บอกไม่เตือนคุณ Marmalade อยู่บ้านแกรนด์มาก ได้เหมาะสมมากทั้งหมด มี - purrfect สำหรับแมวถั่วอบ ไม่มีอบถั่ววอลล์เปเปอร์ทุกห้องในบ้านคุณไปกับพรมที่มีลวดลายน่ารักอบถั่วอยู่อย่างมาก โคมไฟในห้องนั่งเล่นของเขาเป็นรูปร่างของถั่วอบ และตารางเกินไป เขาสวย สะดวกสบาย นุ่ม และ squidgy ชื่นชอบเก้าอี้เป็นรูปร่างของถั่วอบ...ใหญ่ที่สุดอบถั่วในโลก ในความเป็นจริง ในห้องนอนของ Marmalade เขามีอบถั่วบนเตียงของเขาและควิลท์ของเขาเป็นรูปร่างของใหญ่ ใหญ่ ใหญ่หลวง...สามารถอบถั่วได้ ไม่ว่าจะไปที่บ้านของ Marmalade - ไหนมีจะอบถั่วทุก< 2 > เช้าวันหนึ่ง ที่จุดสิ้นสุดของฤดูใบไม้ร่วง Marmalade groggily ได้จาก ปากกว้างนายที่ใหญ่ที่สุด ดังที่สุด กว้าง ใส่รองเท้าแตะถั่วอบอุ่นของเขา และลากตัวเองไปยังหน้าต่าง เขาดึงกลับเขาอบถั่วม่าน และยิ้ม contentedly ขณะที่เขาเห็นเมื่อแสงของหิมะได้ที่ดินในสวนของเขาค้างคืน "ดี เขา grumbled กับตัวเอง "น้อยไม่ต้องตัดหญ้าในขณะ" Marmalade mooched ชั้นล่าง ยังคง yawning และเดินผ่านไปยังห้องครัว เดาว่า Marmalade กำลังจะมีอาหารเช้า ใช่ อบถั่วแน่นอน Marmalade เปิดตู้ของเขาไปเองบางถั่วแล้วมีถั่วอบไม่เหลือ "หนู" Marmalade muttered ภายใต้ลมหายใจของเขา "ฉันจะออกไปในสภาพอากาศที่น่ากลัว ตรึง น้ำแข็ง และได้รับถั่วบางอย่างขึ้น คู่หนู" โชคดีสำหรับ Marmalade ในสวนของเขาขึ้นต้นไม้ ต้นไม้นี้เป็นต้นไม้พิเศษมาก เพราะในความยาว หนา แข็งแรงสาขาเติบโตสิ่งพิเศษมาก คุณสามารถเดา อบถั่วแน่นอน ถั่วเพิ่มมากขึ้นกว่าที่คุณอาจเคยจินตนาการ มีพออบถั่วสำหรับ Marmalade ตัวดึงข้อมูลสำหรับเดือนนี้ เมื่อได้รับถั่วอบ ต้นจะเพียงขยายเพิ่มเติมบางอย่าง ดังนั้น เต็มใจ Marmalade ใส่รองเท้าของเขา ผ้าพันคอ หมวก และเสื้อคลุมสวยมาก เขาไปข้างนอก และ trudged ช้าผ่านหิมะต้นถั่วอบกรอบของเขา หรือที่ต้นถั่วอบกรอบของเขาตามปกติยืน Marmalade ยืน และจ้องไป สำหรับแทนต้นรักใหญ่ถั่วอบแข็งแรง มีรู ไม่มีต้นไม้และไม่มีถั่ว Marmalade rubbed ตาให้แน่ใจว่า เขาไม่เห็นสิ่ง แต่เมื่อเขามองอีก ต้นยังไม่มี "ดี แผนภูมิของฉันอยู่ที่ไหน ผมต้องอบถั่ว และจะไม่ไปร้านเพื่อให้พวกเขา ต้องการถั่วของฉัน และฉันต้องการตอนนี้"เขาตะโกน และ stomped รอบสวนเช่นมนุษย์ชาย< 3 > ดังนั้น Marmalade ตัดสินใจไปเดินเล่นดูถ้าเขาพบต้นไม้ของเขา ไม่ชอบเดินได้มาก แต่ถ้าเขาไม่มีต้นไม้ แล้วเขาจะไม่ได้อบถั่ว เพราะเขาขี้เกียจไปร้านสำหรับถั่วของเขาเกินไป นอกจาก เพียงไม่ได้รสชาติเดียวกันว่าพวกร้านค้าที่ซื้อ Marmalade คือ snob ดังกล่าว Marmalade เดินลงเส้นทางของเขา โกรธว่า ต้นไม้ของเขาได้หายไปเช่นนั้น เขาเดินตามถนนของเขาที่เขาได้พบ Dougbert Dougbert ถูกแมวซอยมิตร "สวัสดี Marmalade เรื่องคืออะไร คุณดูโกรธ" Dougbert ถาม "ต้นถั่วอบของฉันหายไป มีคุณเห็นมันหรือไม่" Marmalade grunted ตอบกลับ "ไม่ Marmalade ฉันไม่ ทำไมมันได้หายไปไหน มีคุณการรดน้ำนั้นถูกต้อง" Dougbert ตอบกลับ "ฉันไม่มีน้ำต้นไม้ของฉัน ที่ได้ทำงานมากเกินไป" กล่าวว่า marmalade และที่ เขาให้เป็น 'humph' และเดินเข้าออก มีพระเศียรสูงในอากาศ swishing หางของเขารอบ ๆ เหมือนไม่ได้มีการดูแลในโลก เป็น Marmalade เดินเที่ยว เขามาซื้อร้านขายของชำ ตอนนี้ พวกเขาขายถั่วมี แต่ Marmalade ไม่เคยซื้อได้จากที่นี่ - ถั่วของเขาเองจากต้นไม้พิเศษของเขาได้ดี Roger ทอมแคททำงานในร้าน "สวัสดี Marmalade ทำไมคุณมองเศร้าดังนั้น" Roger ถาม "ต้นถั่วอบของฉันได้หายไปหายไป และฉันไม่ทราบสาเหตุ ได้คุณเห็นที่ใด" Marmalade แค่ "ดี ไม่ ฉันไม่ มีคุณแล้วมองตามมาถูกต้อง โดย weeding ประจำ" "ทำไมควรฉันรำคาญ weeding รอบต้นไม้ของฉัน ฉันไม่ ที่ได้ทำงานมากเกินไป" Marmalade กล่าว angrily และด้วยที่ เขาให้เป็น 'humph' และเดินเข้าออก มีพระเศียรสูงในอากาศ swishing หางของเขารอบ ๆ เหมือนไม่ได้มีการดูแลในโลก< 4 > Marmalade ยังคงเดินต่อไป มักจะมองหาต้นไม้ของเขา เร็ว ๆ นี้ เขามายังป้ายรถเมล์ที่ Terrance แมว tabby ยืนรอหมายเลข 49 รถที่จะเข้าเมือง "สวัสดี Marmalade คุณไม่ดูมีความสุขมาก สิ่งที่เคยมีเรื่องกับคุณบ้าง Terrance ถามอย่างสุภาพ "ฉันกำลังมองหาต้นไม้ถั่วอบของฉัน เหมือนหลงหายไป และฉันไม่ทราบสาเหตุ ฉันไม่คิดว่า ว่า คุณได้เห็นที่ใด" Marmalade ถาม การเดินทางค่อนข้างรำคาญ "ไม่ ฉันไม่" ตอบกลับ Terrance "มีคุณการให้อาหารมันพืชอาหารและ fertiliser เพื่อให้มันแข็งแรง และมีสุขภาพดี" Marmalade "bah " ว่า "อยู่ทำไมล่ะควรฉันทำสิ่งเช่นนั้น มันเป็นเพียงต้นไม้ และ นอกจาก ต้นไม้จะแข็งแรงเพียงพอเกินไป ดูแลตัวเอง ฉันไม่มีเวลาที่จะทำการเรียงลำดับของสิ่ง ที่ทำงานมากเกินไป " และกับที่ เขาให้เป็น 'humph' และเดินเข้าออก มีพระเศียรสูงในอากาศ swishing หางของเขารอบ ๆ เหมือนไม่ได้มีการดูแลในโลก ตอน Marmalade ได้ตัดสินใจเดินกลับบ้านเมื่อมาถึงสวนเกือบ สวนไม่ใหญ่มาก และมีสิ่งน่าตื่นเต้นจะทำมีมากมาย ลำบนประตูทางเข้าถูก Bernard แมวบอส Bernard เป็นคุณอาจสามารถเดาตามชื่อของเขาถูกเจ้านายแมวทั้งหมดในไป Bernard เสมอรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น บางครั้งเขายังรู้จักสิ่งที่จะเกิดขึ้นก่อนที่จะเกิดขึ้นได้ "สวัสดี Marmalade คุณดูอนาถมากยิ่ง ฉันได้ยินว่า คุณได้สูญเสียของต้นถั่วอบ" Bernard ระบุธรรมดา ๆ "ใช่ Bernard ไม่งั้นเป็นของธุรกิจของคุณ แต่ฉันมี ฉันไม่คิดว่า คุณเคยเห็นที่ใด" ถาม marmalade< 5 > "จริง ฉันคิดว่า ฉันมี แต่ก่อนที่ฉันบอกคุณ ฉันคิดว่า ฉันควรบอกคุณว่า ต้นถั่วอบของคุณไม่มีความสุขมาก" "Humph" Marmalade กล่าว "ต้นไม้ไม่มีความรู้สึก ที่จะเป็นหรือไม่" และที่ Bernard ส่ง Marmalade ไปบ่อ ซึ่งเขาคิดว่า เขาได้เห็นต้นไม้มองเศร้ามากนั่งอยู่บนม้านั่งในสวน Marmalade ไม่ต้องหานาน ซึ่งเป็นเพียงเช่นเห็นเป็นเขาแมว laziest ในโลกกว้างทั้งหมด และตรงไปตรงมา ฉันไม่คิดว่า เขาจะเองหามากกว่า 5 นาที อย่างไรก็ตาม ต้นถั่วอบพบ โดย Marmalade นั่งอยู่บนม้านั่งสวนเก่า เขามี hunched เหนือ ศีรษะของเขาในมือของเขา เขาไม่ร้องไห้ ไม่ เขาไม่ sobbing น้ำตาของเขากำลังหยดใหญ่ ไขมัน และจะถูกเทออกจากตาของต้นไม้ น้ำตาตกบ่อ และเป็น ticked โดยนาที บ่อได้รับลึก และลึกเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าต้นไม้ก็จะไม่หยุดร้องไห้ และสามารถคุณจริง ๆ ตำหนิเขา "อึม สวัสดีทรี" Marmalade กล่าว น้อยเก้ ๆ "ฉันถูกมองหาทุกอย่าง" "ดี คุณได้พบฉัน คุณสามารถกลับบ้านเดี๋ยวนี้" ตอบต้น Marmalade มองรอบ ๆ เป็นการตรวจสอบว่า ไม่มีใครอยู่นั่น เขาไอไอแสง แสนชนิดทำอย่างไรเมื่อพวกเขากำลังได้รับความสนใจของผู้คน เขาใช้เวลาหายใจลึก ลึก และเริ่มพูด "I ... I ... ต้องคุณต้น คุณมีถั่ว beaked ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก ย้อนกลับมา โปรด" "ฮา" ต้น scoffed "ทำไมบนโลก คุณคิดว่า เคยมาบ้านกับคุณ คุณอยู่น่ากลัว หมาย ถึง น่ารังเกียจ นาน heartless, thoughtless...แมว คุณต้องการฉันมาบ้านเพื่อให้คุณสามารถกินของฉันดีอบถั่ว ดี ฉันสามารถบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง - ฉัน shan't คุณไม่เคยเลี้ยงฉัน คุณไม่มีน้ำฉัน คุณ weed ไม่ฉัน คุณไม่เคยพูดคุยกับฉัน และฉันสามารถบอกคุณได้ว่า เป็นถั่วอบต้นไม้เป็นธุรกิจมากเหงา - ไม่มีใครเคยต้องคุยกับคุณเนื่องจากของเราไม่ซ้ำ...อึม...หอมด้วย "< 6 > Marmalade ถอนหายใจ แผนภูมิไม่ถูกต้อง แมวที่ได้รับเหมาะสม เขาได้ละเลยมัน - ถั่วอบค่าต้นไม้ของเขา อย่างไรก็ตาม หลังจูงใจมาก Marmalade จัดการพูดต้นเข้ามาที่บ้าน ผมคิดว่า ต้นไม้ไม่ได้ต้องไปในสถานที่แรก แต่เขาหายตัวไปอย่างแน่นอนได้มีความสนใจของ Marmalade เพื่อออกเดิน paw ในลำตัว กลับบ้าน จากสวน "สวัสดี Bernard " "สวัสดี Terrance " รถเมล์ที่ผ่านมา (ยังรอการไม่บนเวลาจำนวน-49), อดีต grocers "สวัสดี Roger " (จะได้ไม่ต้องกินถั่วของคุณ - ขอบคุณความดี), ลงซอย "สวัสดี Dougbert" (ไปหาทางอื่นคุณแมว nosy) และในที่สุดก็กลับบ้าน ตอนนี้ เดือนไปด้วย และต้นไม้ค่อนข้างมีความสุข ชีวิตใน Marmalade

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Marmalade เป็นแมวถั่วอบ ฉันเดิมพันที่คุณไม่เคยพบแมวถั่วอบก่อน หากคุณมีมันอาจจะเป็นแยมผิวส้มเพราะเท่าที่ผมรู้ว่าเขาเป็นคนเดียวในโลกกว้างทั้งหมด. ที่คุณอาจจะคิดว่าแมวถั่วอบเป็นแมวจุกจิกมาก แมวถั่วอบทั้งหมดที่เคยกินคือ ... ถั่วอบ ถั่วอบสำหรับอาหารเช้าถั่วอบสำหรับมื้อกลางวัน, ถั่วอบสำหรับอาหารมื้อเย็นและถั่วอบบรันช์ - ในความเป็นจริงผมไม่คิดว่าแยมผิวส้มแมวถั่วอบได้ลิ้มรสแม้สิ่งอื่นใดยกเว้นถั่วอบ - เคย! บางครั้งเมื่อมาร์มาเลดมีความรู้สึกหิวและต้องการสแน็คเขาจะนั่งริมหน้าต่างแดดอ่านหนังสือพิมพ์ของเขา (เดอะเดลี่ Purr และใช่แมวสามารถอ่าน - มันเป็นตำนานทั่วไปที่พวกเขาไม่ได้) และเช่นเดียวกับทั้งหมดนี้ Marmalade น่าจะเป็นแมวที่ขี้เกียจที่สุดในโลกอีกด้วย เขาจึงขี้เกียจว่าบางครั้งเขาจะไม่ได้ลุกออกจากเตียง! ฉันมีเรื่องจะบอกคุณเกี่ยว Marmalade มันไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่ดีมากดังนั้นถ้าคุณอยู่ที่คลื่นไส้ทั้งหมดแล้วคุณมีดีกว่าไม่ได้อ่านเพิ่มเติมใด ๆ . Ah! คุณกำลังอ่านใน! ฉันจะเอามันที่นี้หมายความว่าคุณเป็นคนที่กล้าหาญมาก - ไม่ได้บอกว่าผมไม่เตือนคุณMarmalade อาศัยอยู่ในบ้านที่ยิ่งใหญ่มาก มันคือทั้งหมดที่เหมาะสมมากในการมี - Purrfect สำหรับแมวถั่วอบ มีอบถั่ววอลล์เปเปอร์ในห้องพักทุกห้องในบ้านที่ไปอย่างมากด้วยพรมซึ่งมีรูปแบบที่น่ารักถั่วอบที่มันเป็น โคมไฟในห้องนั่งเล่นของเขาก็คือรูปร่างของถั่วอบและโต๊ะเกินไป เขาน่ารักสบายเก้าอี้ตัวโปรดนุ่มและ Squidgy ยังเป็นรูปร่างของถั่วอบ ... ที่ใหญ่ที่สุดถั่วอบในโลกในความเป็นจริง ในห้องนอน Marmalade ของเขาได้ในถั่วอบผ้าห่มและเตียงของเขาเป็นรูปทรงของขนาดใหญ่, ขนาดใหญ่มหาศาล ... ถั่วอบสามารถ ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหนในบ้าน Marmalade ของ -. มีถั่วอบทุกที่<2> เช้าวันหนึ่งในตอนท้ายของฤดูใบไม้ร่วง Marmalade groggily ได้ออกจากเตียง, หาวที่ใหญ่ที่สุด, ดัง, หาวกว้างใส่รองเท้าแตะถั่วอบอุ่น ๆ ของเขา และลากตัวเองไปทางหน้าต่าง เขาดึงกลับม่านถั่วอบของเขาและยิ้มสมถะที่เขาเห็นโรยแสงของหิมะมีที่ดินในสวนของเขาในชั่วข้ามคืน "ดี" เขาบ่นกับตัวเอง "อย่างน้อยฉันจะไม่ต้องตัดหญ้าในขณะที่" Marmalade mooched ชั้นล่างยังคงหาวและเดินผ่านไปที่ห้องครัว คาดเดาสิ่งที่มาร์มาเลดกำลังจะมีอาหารเช้า? ใช่ถั่วอบแน่นอน! Marmalade เปิดตู้ของเขาที่จะได้รับตัวเองบางถั่วอบและ ... มีถั่วอบไม่เหลือ! "หนู" Marmalade พึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา "ฉันจะต้องออกไปในที่ที่น่ากลัวแช่แข็งสภาพอากาศที่เย็นฉ่ำและได้รับบางถั่วอบมากขึ้น. หนูคู่!" โชคดีสำหรับแยมผิวส้มในสวนของเขาเป็นต้นไม้ ต้นไม้ต้นนี้เป็นต้นไม้ที่พิเศษมากเพราะในตัวของมันยาวหนาสาขาที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ บางสิ่งบางอย่างที่พิเศษมาก คุณสามารถคาดเดา? ถั่วอบแน่นอน! ถั่วมากกว่าที่คุณเคยอาจจะจินตนาการ มีเพียงพอสำหรับถั่วอบ Marmalade ให้อาหารเป็นเวลาหนึ่งเดือน เมื่อถั่วอบได้หยิบต้นไม้ก็จะเติบโตมากขึ้นบาง. ดังนั้นไม่เต็มใจ Marmalade ใส่ในรองเท้าของเขาผ้าพันคอหมวกและเสื้อโค้ทที่อบอุ่นมาก เขาออกไปข้างนอกและ trudged ช้าผ่านหิมะต้นไม้ถั่วอบของเขาหรือไปที่ที่ต้นไม้ถั่วอบปกติของเขายืนอยู่ แยมยืนจ้องสำหรับแทนของต้นถั่วที่น่ารักขนาดใหญ่ที่แข็งแกร่งอบเป็นหลุม ไม่มีต้นไม้ไม่มีถั่วอบ Marmalade ลูบตาของเขาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้เห็นสิ่ง แต่เมื่อเขามองอีกครั้งต้นไม้ยังคงไม่ได้มี. "ดี! ที่ไหนเป็นต้นไม้ของฉันฉันจะต้องมีถั่วอบและฉันจะไม่ไปที่ ร้านค้าเพื่อให้พวกเขา. ฉันต้องการถั่วอบของฉันและฉันต้องการให้พวกเขาตอนนี้ "เขาตะโกนและกระทืบรอบสวนเหมือนเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมนุษย์. <3> ดังนั้น Marmalade ตัดสินใจที่จะไปเดินเล่นเพื่อดูว่าเขาสามารถหาต้นไม้ของเขา เขาไม่ชอบเดินทุกที่มาก แต่ถ้าเขาไม่ได้มีต้นไม้แล้วเขาจะได้ไม่ต้องถั่วอบเพราะเขาเป็น FAR ขี้เกียจเกินไปที่จะไปร้านค้าสำหรับถั่วของเขาและนอกจากนี้พวกเขาเพียงแค่ didn t 'ลิ้มรสเดียวกันถ้าพวกเขาถูกเก็บซื้อ แยมเป็นเช่นคนเห่อ! Marmalade เดินลงเส้นทางของเขาโกรธว่าต้นไม้ของเขาได้หายไปเช่นเดียวกับที่ เขาเดินไปยังจุดสิ้นสุดของถนนของเขาซึ่งเขาได้พบ Dougbert Dougbert เป็นแมวซอยมิตร. "สวัสดี Marmalade. สิ่งที่เป็นเรื่องหรือไม่คุณมีลักษณะโกรธ." Dougbert ถาม. "ต้นไม้ถั่วอบของฉันจะหายไป. คุณจะได้เห็นมันได้หรือไม่" Marmalade grunted ในการตอบกลับ. "ไม่ Marmalade ฉันไม่ได้. ทำไมมันหายไปไหน? คุณได้รับการรดน้ำมันถูกต้องหรือไม่" Dougbert ตอบ. "ฉันไม่เคยรดน้ำต้นไม้ของฉัน. ที่ห่างไกลการทำงานมากเกินไป." Marmalade กล่าวและมีที่เขาให้ 'ฮึ' และเดินออกไปกับศีรษะของเขาสูงในอากาศ, swishing หางของเขาไปรอบ ๆ เหมือนเขาไม่ได้มีการดูแลในโลก. ในฐานะที่เป็นแยมเดินไปรอบ ๆ มุมที่เขามาถึง ร้านขายของชำร้าน ตอนนี้พวกเขาขายถั่วอบในมี แต่ Marmalade ไม่เคยซื้อพวกเขาจากที่นี่ - ถั่วของเขาเองจากต้นไม้พิเศษของเขาอยู่ไกลดีกว่า โรเจอร์ที่ Tomcat กำลังทำงานอยู่ในร้านค้า. "สวัสดี Marmalade! ทำไมคุณดูเศร้ามาก?" โรเจอร์ถาม. "ต้นไม้ถั่วอบของฉันได้หายไปและผมไม่ทราบว่าทำไม. คุณจะได้เห็นมันทุกที่?" Marmalade เรียกร้อง. "ดีไม่มีฉันไม่ได้. คุณได้รับการดูแลอย่างถูกต้องโดยการกำจัดวัชพืชเป็นประจำ?" "ทำไมฉันจึงควรรำคาญกำจัดวัชพืชรอบ ๆ ต้นไม้ของฉันฉันยุ่งมาก. ที่ห่างไกลการทำงานมากเกินไป." Marmalade กล่าวว่าด้วยความโกรธและมีที่เขาให้ 'ฮึ' และเดินออกไปกับศีรษะของเขาสูงในอากาศ, swishing หางของเขาไปรอบ ๆ เหมือนเขาไม่ได้มีการดูแลในโลก. <4> มาร์มาเลดยังคงเดินมักจะมองหา ต้นไม้ของเขา ในไม่ช้าเขาก็มาถึงป้ายรถเมล์ที่ Terrance แมวยืนรอรถประจำทางหมายเลข 49 ที่จะเข้าสู่เมือง. "สวัสดี Marmalade. คุณไม่ได้ดูมีความสุขมาก. สิ่งที่เคยเป็นเรื่องกับคุณได้หรือไม่" Terrance ถามอย่างสุภาพมาก. "ฉันกำลังมองหาต้นไม้ถั่วอบของฉัน. มันดูเหมือนจะหายไปและผมไม่ทราบว่าทำไม. ฉันไม่คิดว่าคุณจะได้เห็นมันทุกที่?" Marmalade ถามว่าได้รับค่อนข้างรำคาญ. "ไม่ฉันไม่ได้." ตอบ Terrance "คุณได้รับการให้อาหารมันอาหารพืชและปุ๋ยเพื่อให้มันแข็งแรงและมีสุขภาพ?" "บ้า!" กล่าวว่า Marmalade "ทำไมฉันจึงควรรำคาญทำสิ่งที่ต้องการนั้นมันเป็นเพียงต้นไม้และนอกจากต้นไม้ที่มีความแข็งแรงพอเกินไปดูแลตัวเอง. ผมไม่ได้มีเวลาที่จะทำเรียงลำดับของสิ่งที่. ที่ห่างไกลการทำงานมากเกินไป" และมีการ ที่เขาให้ 'ฮึ' และเดินออกไปกับศีรษะของเขาสูงในอากาศ, swishing หางของเขาไปรอบ ๆ เหมือนเขาไม่ได้มีการดูแลในโลก. โดยขณะนี้เกือบ Marmalade ได้ตัดสินใจที่จะเดินกลับบ้านเมื่อเขามาถึง สวนสาธารณะ เป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่มากและมีจำนวนมากสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่จะทำมี. พิงทางเข้าประตูเมืองเบอร์นาร์ดเป็นแมวเจ้านาย เบอร์นาร์ดในขณะที่คุณอาจจะสามารถคาดเดาโดยใช้ชื่อของเขาเป็นเจ้านายของแมวทั้งหมดในพื้นที่ใกล้เคียง เบอร์นาร์ดมักจะรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น บางครั้งเขาก็รู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นก่อนที่จะเกิดขึ้น! "สวัสดี Marmalade. คุณไม่เคยมองความสุขดังนั้น. ฉันได้ยินว่าคุณได้สูญเสียต้นไม้ถั่วอบของคุณ." เบอร์นาร์ดกล่าวว่าเรื่องของหลักความจริง. "ใช่เบอร์นาร์ด. ไม่ว่าจะเป็นที่ใด ๆ ของธุรกิจของคุณ แต่ฉันมี. ฉันไม่คิดว่าคุณได้เห็นมันทุกที่?" Marmalade ถาม. <5> "อันที่จริงผมคิดว่าผมมี. แต่ก่อนที่ผมจะบอกคุณผมคิดว่าผมควรจะบอกคุณว่าต้นถั่วอบของคุณไม่ได้มีความสุขมาก." "ฮึ!" Marmalade กล่าวว่า "ต้นไม้ไม่ได้มีความรู้สึก. มันอยู่ที่ไหน?" และมีที่เบอร์นาร์ดผู้กำกับมาร์มาเลดบ่อที่เขาคิดว่าเขาได้เห็นต้นไม้มองความสุขมากนั่งอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะ. Marmalade ไม่ต้องมองหาที่ยาวนาน ซึ่งก็เช่นกันที่ได้เห็นขณะที่เขาเป็นแมวที่ขี้เกียจในเวิลด์ไวด์ทั้งหมดและตรงไปตรงมาผมไม่คิดว่าเขาจะได้ใส่ใจมองหาข้อมูลเพิ่มเติมกว่าห้านาที อย่างไรก็ตามต้นถั่วอบถูกพบโดย Marmalade นั่งอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะเก่า เขาเป็นคนที่ทำให้โค้งเหนือหัวของเขาในมือของเขา เขาเป็นคนที่ร้องไห้ ไม่มีเขาก็ร้องไห้ น้ำตาของเขามีขนาดใหญ่ลดลงไขมันและพวกเขาจะถูกเทออกมาจากดวงตาของต้นไม้ น้ำตาตกลงไปในบ่อและเป็นนาที ticked โดยบ่อได้รับลึกและลึกเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าต้นไม้ก็จะไม่หยุดร้องไห้! และคุณสามารถจริงๆตำหนิเขา? "อืมสวัสดีต้นไม้." Marmalade กล่าวว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเชื่องช้า "ฉันได้รับการมองหาคุณอย่างทุกที่!" "ดีที่คุณได้พบฉัน. คุณสามารถกลับบ้านได้ในขณะนี้." ตอบต้นไม้. Marmalade มองไปรอบ ๆ ราวกับจะตรวจสอบว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น เขาไอไอแสง ประเภทผู้ใหญ่ทำเมื่อพวกเขากำลังพยายามที่จะได้รับความสนใจของใครบางคน เขาเอาลึกหายใจลึกและเริ่มที่จะพูด. "ฉัน ... ฉัน ... ฉันต้องการให้คุณต้นไม้. คุณมีถั่วจงอยที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก. กลับมา. โปรด." "ฮะ!" เย้ยหยันต้นไม้; "ทำไมบนโลกที่คุณคิดว่าฉันเคยจะกลับมาที่บ้านกับคุณ? คุณเป็นที่น่ากลัวค่าเฉลี่ยที่น่ารังเกียจเห็นแก่ตัวใจร้ายคิดแมว ... . คุณเพียงแค่ต้องการให้ฉันมาที่บ้านเพื่อให้คุณสามารถที่จะกินถั่วอบยอดเยี่ยมของฉัน . ดีฉันสามารถบอกคุณได้บางสิ่งบางอย่าง - ฉันจะไม่คุณไม่เคยกินฉันคุณไม่เคยน้ำฉันคุณไม่เคยวัชพืชฉันคุณไม่เคยพูดคุยกับผมและผมสามารถบอกคุณได้ว่าเป็นต้นไม้ถั่วอบเป็นโดดเดี่ยวมาก ธุรกิจ -. ไม่มีใครเคยต้องการที่จะพูดคุยกับคุณเพราะการที่ไม่ซ้ำกันของเรา ... อืมกลิ่นหอม ... "<6> Marmalade ถอนหายใจ ต้นไม้ที่ถูกต้อง แมวอื่น ๆ ที่ได้รับสิทธิ เขาเคยให้ความสนใจมัน -. ต้นถั่วอบของเขามีค่าทั้งนี้หลังจากการโน้มน้าวใจมากMarmalade การจัดการที่จะพูดคุยต้นไม้เข้ามากลับบ้าน ผมคิดว่าต้นไม้ไม่ได้ต้องการที่จะออกในสถานที่แรก แต่หายตัวไปของเขาได้อย่างแน่นอนได้รับความสนใจของแยมผิวส้ม ดังนั้นพวกเขาออกเดินเท้าในเส้นทางกลับบ้าน ออกจากสวน "สวัสดีเบอร์นาร์ด!" ที่ผ่านมาป้ายรถเมล์ "สวัสดี Terrance!" (ยังคงรอไม่เคยในเวลาหมายเลข 49) ที่ผ่านมาของชำว่า "โรเจอร์ Hello!" (จะไม่ต้องกินถั่วอบคุณ - ขอบคุณพระเจ้า) ลดลงซอย "สวัสดี Dougbert" (ไปหาซอยอื่นที่คุณมีจมูกยาวแมว) และในที่สุดก็กลับบ้าน. ตอนนี้เดือนที่ผ่านไปและต้นไม้มีความสุขมากที่อาศัยอยู่ ย้อนกลับไปในแยมผิวส้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แยมเป็นแมว ถั่วอบ ฉันพนันได้เลยว่าคุณคงไม่เคยเจอแมวถั่วอบก่อน ถ้าคุณมี มันอาจจะเป็นแยม เพราะเท่าที่ผมรู้ เขาเป็นเพียงหนึ่งในสามโลก

อย่างที่คุณอาจจะเดาได้ว่า แมว ถั่วอบแมวมาก จุกจิก ทั้งหมดถั่วอบแมวเคยกิน . . . . . . . ถั่วอบ ถั่วอบ ถั่วอบ สำหรับอาหารเช้า , กลางวันถั่วอบสำหรับอาหารมื้อเย็นและถั่วอบ งานเลี้ยง - ในความเป็นจริง ฉันไม่คิดว่าแยมถั่วอบแมวได้กินอะไรยกเว้นถั่วอบที่เคย ! บางครั้ง เมื่อแยมรู้สึกหิวและอยากอาหาร เขาจะนั่งริมหน้าต่างแดด , การอ่านหนังสือพิมพ์ของเขา ( เสียงรายวันค่ะ แมวสามารถอ่านมันเป็นตำนานทั่วไปที่พวกเขาไม่ได้ ) และเป็นทั้งหมดนี้แยมคงขี้เกียจแมวในโลกด้วย เขาขี้เกียจมากๆ บางครั้ง เขาไม่ยอมลุกจากเตียง !

ผมมีนิทานจะเล่าแยมผิวส้ม มันไม่ค่อยดี ดังนั้นถ้าคุณเป็นที่อุปถัมภ์ค้ำชู แล้วคุณมีดีกว่าไม่อ่านเพิ่มเติมใด ๆ .

อ๊ะ ! ที่คุณกำลังอ่านต่อ นี่หมายความว่า คุณเป็นคนที่กล้าหาญมาก - อย่าพูดนะว่าฉันไม่ได้เตือนเธอ

มาร์มาเลด อาศัยอยู่ในบ้านที่ยิ่งใหญ่มากๆเลย มันคือทั้งหมดที่เหมาะสมในนั้น - ดีมากสำหรับแมว ถั่วอบ มีถั่วอบวอลเปเปอร์ทุกห้องในบ้านที่ไปอย่างมากกับพรมที่มีลวดลายน่ารัก ถั่วอบมัน โคมไฟในเขานั่งอยู่ในห้อง คือรูปร่างของถั่วอบ และโต๊ะด้วย เขาน่ารัก สบายนุ่มและ squidgy เก้าอี้ตัวโปรดยังเป็นรูปร่างของถั่วอบ . . . . . . . ถั่วอบ ที่ ใหญ่ ที่สุด ในโลก ในความเป็นจริง ในแยมห้องนอนเขามีถั่วอบในผ้าห่มและเตียงของเขามีรูปร่างขนาดใหญ่ ใหญ่มหาศาล . . . . . . . ถั่วอบได้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนในบ้าน - แยม มีถั่วอบทุกที่

< 2 >
เช้าวันหนึ่ง ในตอนท้ายของฤดูใบไม้ร่วงแยมอย่างมึนงงได้ออกจากเตียงหาวใหญ่ที่สุด ดังที่สุด กว้างหาว ใส่รองเท้าแตะ ถั่วอบอุ่นของเขาและลากเขาไปยังหน้าต่าง เขาดึงกลับม่านถั่วอบและยิ้มอย่างพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ เขาเห็นแสงละอองหิมะก็มาถึงสวนของเขาในชั่วข้ามคืน " ดี " เขาก็ยังบ่นกับตัวเองว่า " อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องตัดหญ้าในขณะที่ "แยม mooched ข้างล่าง ยังหาวและเดินเข้าไปในครัว เดาว่าแยมจะได้สำหรับอาหารเช้า ? ใช่ , ถั่วอบแน่นอน !

แยมเปิดตู้ของเขาได้เอง เมล็ดถั่ว อบ . . . . . . . ไม่มีถั่วอบแล้ว ! " หนู ! " แยมพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา” ผมจะต้องไปในที่น่ากลัว ท้องฟ้าแจ่มอากาศที่เย็นฉ่ำและได้รับบางอบมากกว่าถั่ว หนูคู่ !

โชคดีสำหรับแยม , สวนของเขาคือต้นไม้ ต้นไม้ต้นนี้คือต้นที่พิเศษมาก เพราะในตัวของมันยาว หนา กิ่งแข็งแรงเติบโตสิ่งที่พิเศษมาก คุณสามารถเดา ? ถั่วอบแน่นอน ! ถั่วมากกว่าที่คุณเคยจะคิด มีพออบถั่วแยมกินเป็นเดือน เมื่อถั่วอบได้รับเลือกต้นไม้จะเติบโตมากขึ้น

ดังนั้น อย่างไม่เต็มใจ , แยม ใส่ รองเท้า ผ้าพันคอ หมวก และเสื้ออบอุ่นมาก เขาไปข้างนอกและ trudged ช้าๆผ่านหิมะต้นไม้ถั่วอบของเขา หรือที่ต้นไม้ถั่วอบของเขาปกติ ยืน แยมยืนจ้อง เพราะแทนที่จะน่ารักใหญ่แข็งแรง อบถั่วต้นไม้ , เป็นรู ไม่มีต้นไม้ ไม่มีถั่วอบ