“...I feel like I've lost”Yurika co

“...I feel like I've lost”

Yurika compared the price, quality and the girlishness of her present to Shizuka’s and Maki’s present and dropped her shoulders.

“That's not true, Nijino-san. Theiamillis-san was happy for your present”

“Yes. It's like Harumi said. That's fine in its own way. There is no need to feel shame”

“I'm glad you said that”

“And Nijino-san, if you're that embarrassed over your present, I feel even more embarrassed than you... Here, Theiamillis-san”

“This is?”

“It's the manuscript from the play. I had everyone from the drama club sign it”

“Oh!”

Next up, Harumi presented Theia with the manuscript from January. The cover had been signed by the members of the drama club. Harumi had done her best to prepare it.

“It must have been hard”

“No. When I called them, they all came on their own... They told me to give you their regards”

“I see... If I had more time, I would have liked to visit the drama club as well...”

Theia stroked the cover of the manuscript for a while before eventually looking out through the window and in the direction of Kitsushouharukaze high school. The play that had taken place there was a memorable event that had helped Theia grow immensely.

“Thanks to Theiamillis-san's manuscript I was able to make a lot of friends... that's why I'm very sad right now”

“Harumi... I am too. I wanted to talk with you someday”

Theia and Harumi shook hands. They both admired one another. Theia admired Harumi's behavior as a princess during the plays, and Harumi admired Theia's sun-like presence. Because they both had something the other didn't, there was a lot they could learn from each other. And they both regretted parting ways.

“Theia, Ruth-san”

Waiting for the girls to finish saying their farewells, Koutarou stepped forward as the last person.

“Koutarou”

“Satomi-sama, thank you for everything up until today...”

Theia and Ruth stood in front of Koutarou and looked at his face. They had met a lot of friends on the edge of the universe, and they had met their beloved as if through a miracle. Keeping themselves from crying was the best they could do before their parting.

“Theia, you did good. You can go home proud and go meet with your mother after such a long time”

“Yes... I'll do just that...”

“You too, Ruth-san. Meet your family and spend some time with them. And then come visit us again some day. We'll always be waiting”

“Satomi-sama... yes... Yes!”

Unable to bear it, tears began flowing from Ruth's eyes. Their relationship wasn't shallow enough for her to be able to hold herself back.

“Koutarou. I will leave this room to you. Even though your territory might be small, don't let your guard down. Defend it as the lord of this land until my return”

“Don't worry. I'm the man who defended this room against the Holy Forthorthe Galactic Empire's princess Theiamillis without backing down so much as one step”

“...So you were”

As expected, tears started forming in Theia's eyes. Her eyes were moist, but she didn't shed any tears. That was because of her pride as a princess, and a symbol of her strong will to return to Earth.

“I think it's about time to go”

“You're leaving already?”

“Yes. The longer I stay here, the more I wish to take everyone with me... Ruth”

“Yes. Everyone, thank you so very much... Good bye”

“Farewell”

Theia and Ruth said their farewells one last time before turning around and headed for the passage leading to the Blue Knight.

“Theia, send letters from time to time! I'll send some too!”

“Farewell, Theia-dono. I'm looking forward to the day we meet again”

“Theia-chan! I'll keep the continuation of the manga here!”

The remaining seven girls called out to Theia's and Ruth's backs. Hearing how many and how loud those voices were made Theia and Ruth realize once more just how blessed they had been.

Sensing their approach, the passage to the Blue Knight opened. As it did, Koutarou felt a sudden urge to stop the two.

Wait, don't go!

However, in the end, Koutarou was unable to say those words. He knew they would only cause trouble for the two. The words simply echoed inside of Koutarou. He was the only one who didn't say anything.

But just as Theia and Ruth were about to disappear, they nonchalantly looked back behind them. As if the voice inside of Koutarou had reached them. They simply stared at Koutarou, as if trying to burn his appearance into their minds.

Theia, Ruth-san...

The next moment, the two disappeared in the light.

The remaining eight didn't say anything, and a silence fell on the room. It wasn't until quite a while later that sound would return to this room. And just before that, a blue shooting star shot through the vivid, starry sky.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“... ฉันรู้สึกว่าฉันหายไป"Yurika เปรียบเทียบราคา คุณภาพ และ girlishness ของเธออยู่จนปัจจุบันของชิซูกะและของ Maki และลดไหล่ของเธอ"ที่มีไม่จริง Nijino ซัง Theiamillis ซังมีความสุขสำหรับปัจจุบันของคุณ""ใช่ เช่นว่า รุได้ ดีในทางของตนเองได้ ไม่จำเป็นต้องรู้สึกอับอาย""ฉันดีใจที่คุณกล่าวว่า""และ Nijino-ซาน ถ้าคุณอายที่ผ่านปัจจุบันของคุณ ฉันรู้สึกอายยิ่งกว่าคุณ... นี่ ซาน Theiamillis"ความนี้คือ"ก็ต้นฉบับจากการเล่น มีคนจากคลับละครลงนาม""โอ้"ถัดไป ขึ้น รุแสดง Theia ต้นฉบับมกราคม ฝาครอบมีการเซ็นชื่อ โดยสมาชิกของชมรมละคร รุได้ทำดีเพื่อเตรียมพร้อม"มันต้องมีการ"หมายเลข" เมื่อฉันเรียกพวกเขา พวกเขาทั้งหมดมากับตนเอง... พวกเขาบอกผมให้ความนับถือของพวกเขา""ฉันเห็น... ถ้าหากมีเวลามากขึ้น ฉันจะชอบไปคลับละครด้วย..."Theia แบบขีดลงหน้าปกของต้นฉบับในขณะก่อนจนมองออก ทางหน้าต่าง และทิศทางของโรงเรียน Kitsushouharukaze การเล่นที่มีดำเนินมีเหตุการณ์ประทับใจที่ได้ช่วย Theia เติบโตอย่างมาก"ขอบคุณ Theiamillis-ซานฉบับ ผมจะทำของเพื่อน...ที่ว่าทำไม ฉันเศร้ามากตอนนี้""รุ... ฉันเกินไป อยากคุยกับคุณสักวันหนึ่ง"Theia และรุจับมือ พวกเขาทั้งสองชื่นชมคนอื่น Theia ชื่นชมการทำงานของรุเป็นเจ้าหญิงในระหว่างการเล่น และรุชื่นชมของ Theia อาทิตย์เหมือนปัจจุบัน เพราะพวกเขาทั้งสองมีสิ่งอื่น ๆ ที่ไม่ได้ มีมากพวกเขาสามารถเรียนรู้จากแต่ละอื่น ๆ และพวกเขาทั้งสองรู้สึกเสียใจสูญเสียวิธี"Theia นางรูธ-ซาน"รอสาวเพื่อเสร็จสิ้นการพูดของพวกเขา farewells, Koutarou ก้าวไปข้างหน้าเป็นคนสุดท้าย"Koutarou""Satomi ซา ขอบคุณจนถึงวันนี้"Theia และรูยืนหน้า Koutarou และมองใบหน้าของเขา พวกเขาได้พบมากในขอบของจักรวาล และพวกเขาได้พบรักของพวกเขาว่าผ่านความมหัศจรรย์ รักษาตัวเองจากการร้องไห้ดีไม่ก่อนที่จะพรากจากกันของพวกเขา"Theia คุณดีไม่ คุณสามารถไปบ้านภาคภูมิใจ และไปพบกับคุณแม่หลังจากใช้เวลานาน""ใช่... ฉันจะทำเพียงแค่ว่า...""คุณ นางรูธ-ซาน พบกับครอบครัวของคุณ และใช้เวลากับพวกเขา แล้ว มาเยี่ยมเราอีกครั้งในวัน เราจะได้รอเสมอ"" Satomi เน...ใช่... ใช่"ไม่สามารถทนได้ น้ำตาเริ่มไหลจากตาด้วย ความสัมพันธ์ไม่ตื้นพอที่เธอจะสามารถรั้งตัวเอง"Koutarou ผมจะออกห้องนี้ไป แม้ว่าดินแดนของคุณอาจมีขนาดเล็ก ไม่ปล่อยให้คุณป้องกันลง ปกป้องมันเป็นพระเจ้าแผ่นดินนี้จนกว่าจะคืนสินค้า""ไม่ต้องกังวล ผมเป็นคนปกป้องห้องนี้กับเจ้าหญิงพระ Forthorthe จักรวรรดิของ Theiamillis โดยไม่มีการสำรองข้อมูลจึงเป็นขั้นตอนที่หนึ่ง"“... เพื่อให้ คุณได้"ตามที่คาดไว้ น้ำตาเริ่มต้นขึ้นในสายตาของ Theia ดวงตาของเธอชุ่มชื้น แต่เธอไม่ได้หลั่งน้ำตาใด ๆ ที่เป็น เพราะความภาคภูมิใจของเธอเป็นเจ้าหญิง และเป็นสัญลักษณ์ของเธอแข็งแรงจะกลับไปโลก"ผมคิดว่า มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่จะไป""คุณกำลังออกจากแล้ว""ใช่ อีกต่อไปจอง ยิ่งต้องใช้คนกับฉัน... รู""ใช่ คน แค่ขอบคุณ... ลาก่อน""อำลา"Theia และรูว่า farewells ของพวกเขาล่าสุดหนึ่งครั้งก่อนที่จะเปิดรอบ และหัวสำหรับทางไปอัศวินสีน้ำเงิน"Theia ส่งจดหมายมา จะส่งบางเกินไป""อำลา Theia-dono ฉันรอคอยวันที่เราพบกันอีก""Theia จัง ฉันจะให้ความต่อเนื่องของมังงะนี่"สาวเจ็ดเหลือเรียกออกไปหลังของ Theia และด้วย ได้ยินเสียงดังอย่างไร และเท่าใดเสียงเหล่านั้นทำ Theia และรูตระหนักอีกครั้งว่าความสุขที่พวกเขาได้รับการวิธีการตรวจจับ เปิดเส้นทางการอัศวินสีน้ำเงิน เหมือน Koutarou รู้สึกกระตุ้นฉับพลันหยุดสองรอ ไม่ไปอย่างไรก็ตาม ในสุด Koutarou ไม่สามารถพูดคำเหล่านั้น เขารู้ว่า พวกเขาจะทำให้ปัญหาที่สองเท่านั้น เพียงแค่มีกล่าวคำภายใน Koutarou เขาเป็นคนเดียวที่ไม่ได้พูดอะไรแต่เป็น Theia และรู ถูกเกี่ยวกับหาย ไปอย่างเมินเฉยดูหลังอยู่ด้านหลัง ว่าเสียงภายในของ Koutarou ได้มาถึงพวกเขา พวกเขาเพียงแค่จ้องไปที่ Koutarou ถ้าลองเขียนลักษณะของเขาในใจTheia รูซาน...ช่วงเวลาถัดไป ทั้งสองหายไปในแสงไฟเหลือแปดไม่ได้พูดอะไร และเงียบลงบนห้อง จนสักหลังที่เสียงจะกลับห้องนี้ และก่อนที่ ดาวสีฟ้าถ่ายผ่านท้องฟ้าสดใส ท้อง