3.4. Family burden/caregiver burden

3.4. Family burden/caregiver burden
Schizophrenia affects the physical, psychological, emotional,
social and financial life of patients’ caregivers (Rafiyah, 2011): 41%
of patients with schizophrenia still live with their parents, or have
moved back in with their parents (Jungbauer et al., 2004); 12% of
caregivers are the patient’s siblings; and 7% of caregivers are a
spouse or partner (http://www.nami.org/Content/
NavigationMenu/SchizophreniaSurvey/Download_Report.htm).
Caregiver burden can be associated with work overload, sleep
disturbance, financial problems, less spare time etc. Stigmatisation
and social isolation by neighbours or other acquaintances can be
seen as a substantial part of the caregiver burden, referred to as
environmental burden. It was reported that many neighbours are
fearful of violence caused by patients with schizophrenia (Lögdberg
et al., 2004). A reported 32% of the burden related to caregiver
problems arises from young patient age, awareness of the patient’s
suicidal ideation, and concern about family resources (McDonell
et al., 2003).
It is not uncommon for patients to require 24-h care and the
caregivers suffers, particularly those who are relatives of the patient.
Caregivers can feel overloaded and may show symptoms of
burnout. The lack of spare time, special care requirements for
medication intake, the efforts needed to ensure eating or physical
health d the cumulative burden on the caregiver is significant, and
is often underestimated. The burden may be exacerbated by limited
financial and healthcare resources (Caqueo-Urízar et al., 2009).
However, independent of social status, all publications reported a
reduced QoL for the caregiver if the patient’s QoL was also reduced.
The caregiver burden often leads to loss of social contact outside
the family. In the United States, a National Alliance on Mental
Illness (NAMI) survey of caregivers for patients with schizophrenia
found that 41% of caregivers had provided care for more than ten
years, and 19% of them for more than 40 h per week. Fifty-five
percent of caregivers found it a challenge to find time to take care
of their own health, 90% of caregivers were worried for the future of
their child or loved one with schizophrenia, and more than 70% of
caregivers felt sad, protective or frustrated when they heard others
talking about the person in their care (NAMI, 2008). Because of the
intense care required, some relatives are forced to quit their jobs or
to reduce their working hours. The proportion of caregivers giving
up work ranged from 1.2% for first-episode to 2.5% for highly
dependent patients (NAMI, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4 ภาระครอบครัวภาระ/ภูมิปัญญาโรคจิตเภทมีผลต่อร่างกาย จิตใจ อารมณ์ชีวิตทางการเงิน และสังคมของผู้ดูแลผู้ป่วย (Rafiyah, 2011): 41%ของผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภทยังคงอาศัยอยู่กับพ่อแม่ หรือมีย้ายกลับเข้าปกครอง (Jungbauer et al. 2004); 12% ของผู้ดูแลคือ พี่น้องของผู้ป่วย และ 7% ของผู้ดูแลคู่สมรสหรือคู่ (http://www.nami.org/Content/NavigationMenu/SchizophreniaSurvey/Download_Report.htm)เผยภาระสามารถเชื่อมโยงกับงานโอเวอร์โหลด นอนหลับรบกวน ปัญหาทางการเงิน เวลาว่างน้อยลงเป็นต้น Stigmatisationแยกสังคม โดยเพื่อนหรือคนรู้จักอื่น ๆ ได้มองว่าเป็นส่วนสำคัญของภาระภูมิปัญญา เรียกว่าภาระสิ่งแวดล้อม เป็นรายงานประเทศเพื่อนบ้านมากมายกลัวความรุนแรงที่เกิดจากผู้ป่วยโรคจิตเภท (Lögdberget al. 2004) 32% รายงานของภาระที่เกี่ยวข้องกับภูมิปัญญาปัญหาที่เกิดขึ้นจากอายุผู้ป่วย การรับรู้ของผู้ป่วยideation ฆ่าตัวตาย และกังวลเกี่ยวกับทรัพยากรครอบครัว (McDonellet al. 2003)ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับผู้ป่วยที่ต้องการการดูแล 24 ชม.และผู้ดูแลป่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีญาติของผู้ป่วยผู้ดูแลสามารถรู้สึกโอเวอร์โหลด และอาจแสดงอาการของถูกกระทำอย่างรุนแรง ขาดเวลาว่าง ความต้องการดูแลเป็นพิเศษสำหรับบริโภคยา ความพยายามที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่ารับประทาน หรือทางกายภาพสุขภาพ d ภาระสะสมบนเผยสำคัญ และเป็นบ่อยตลอด ภาระที่อาจมาจากการจำกัดการเงิน และสุขภาพทรัพยากร (Caqueo-Urízar et al. 2009)อย่างไรก็ตาม อิสระของสถานะทางสังคม สื่อสิ่งพิมพ์ทั้งรายงานการลดลง QoL สำหรับเผยหาก QoL ของผู้ป่วยยังลดลงเผยภาระมักจะนำไปสู่การสูญเสียการติดต่อสังคมภายนอกครอบครัว ในสหรัฐอเมริกา พันธมิตรแห่งชาติในจิตการสำรวจโรค (นามิ) ผู้ดูแลสำหรับผู้ป่วยโรคจิตเภทพบว่า 41% ของผู้ดูแลได้ให้การดูแลมากกว่าสิบคนปี และ 19% ของพวกเขาสำหรับมากกว่า 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ห้าสิบห้าร้อยละของผู้ดูแลพบความท้าทายที่จะหาเวลาในการดูแลสุขภาพตนเอง ร้อยละ 90 ของผู้ดูแลที่กังวลสำหรับอนาคตของลูกหรือคนรัก มีอาการจิตเภท และมากกว่า 70% ของผู้ดูแลรู้สึกเศร้า ป้องกัน หรือผิดหวังเมื่อพวกเขาได้ยินคนอื่นพูดคุยเกี่ยวกับคนในการดูแล (นามิ 2008) เนื่องจากการจำเป็นดูแลเข้ม ญาติบางส่วนถูกบังคับให้ออกจากงาน หรือการลดชั่วโมงการทำงานของพวกเขา สัดส่วนของผู้ดูแลให้ทำงานอยู่จาก 1.2% สำหรับตอนแรก 2.5% สูงขึ้นอยู่กับผู้ป่วย (นามิ 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 ครอบครัวภาระภาระ / ผู้ดูแล
โรคจิตเภทมีผลกระทบต่อร่างกายจิตใจอารมณ์
สังคมและการเงินของผู้ดูแลผู้ป่วย (Rafiyah 2011): 41%
ของผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทยังคงอาศัยอยู่กับพ่อแม่ของพวกเขาหรือได้
ย้ายกลับไปอยู่กับพ่อแม่ของพวกเขา (Jungbauer ., et al, 2004); 12% ของ
ผู้ดูแลผู้ป่วยเป็นพี่น้องของผู้ป่วย; และ 7% ของผู้ดูแลผู้ป่วยเป็น
คู่สมรสหรือคู่ (http://www.nami.org/Content/
NavigationMenu / SchizophreniaSurvey / Download_Report.htm).
ผู้ดูแลภาระสามารถเชื่อมโยงกับการโอเวอร์โหลดการทำงาน, การนอนหลับ
รบกวน, ปัญหาทางการเงินเวลาว่างน้อย ฯลฯ Stigmatisation
และการแยกทางสังคมจากเพื่อนบ้านหรือคนรู้จักอื่น ๆ สามารถ
มองเห็นเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของภาระการดูแลผู้ป่วยที่เรียกว่า
ภาระด้านสิ่งแวดล้อม มีรายงานว่าเพื่อนบ้านจำนวนมากมีความ
หวาดกลัวของความรุนแรงที่เกิดจากผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท (Lögdberg
et al., 2004) ตามรายงานมี 32% ของภาระที่เกี่ยวข้องกับผู้ดูแล
ปัญหาเกิดจากวัยหนุ่มสาวผู้ป่วยรับรู้ของผู้ป่วย
คิดฆ่าตัวตายและความกังวลเกี่ยวกับทรัพยากรครอบครัว (สอบถาม
et al., 2003).
มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับผู้ป่วยที่ต้องใช้ตลอด 24 ชั่วโมงดูแล และ
ผู้ดูแลผู้ป่วยที่ทนทุกข์ทรมานโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีญาติของผู้ป่วย.
ผู้ดูแลสามารถรู้สึกมากเกินไปและอาจแสดงอาการของ
ความเหนื่อยหน่าย การขาดการใช้เวลาว่างที่ต้องการการดูแลเป็นพิเศษสำหรับ
การบริโภคยาความพยายามที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าการรับประทานอาหารหรือทางกายภาพ
D สุขภาพภาระสะสมในการดูแลผู้ป่วยอย่างมีนัยสำคัญและ
มักจะถูกประเมิน ภาระอาจจะเลวร้ายลงโดย จำกัด
ทรัพยากรทางการเงินและการดูแลสุขภาพ (Caqueo-ยูรีซาร์ et al., 2009).
แต่เป็นอิสระจากสถานะทางสังคมสิ่งพิมพ์ทั้งหมดรายงาน
ลดคุณภาพชีวิตสำหรับผู้ดูแลถ้าผู้ป่วยคุณภาพชีวิตยังลดลง.
ภาระการดูแลผู้ป่วยมักจะ นำไปสู่การสูญเสียของการติดต่อทางสังคมนอก
ครอบครัว ในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นชาติพันธมิตรในเรื่องจิต
เจ็บป่วย (นามิ) สำรวจความคิดเห็นของผู้ดูแลผู้ป่วยสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท
พบว่า 41% ของผู้ดูแลผู้ป่วยได้ให้การดูแลมานานกว่าสิบ
ปีและ 19% ของพวกเขามานานกว่า 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ห้าสิบห้า
เปอร์เซ็นต์ของผู้ดูแลผู้ป่วยพบว่ามันเป็นความท้าทายที่จะหาเวลาในการดูแล
สุขภาพของตัวเอง 90% ของผู้ดูแลผู้ป่วยกังวลสำหรับอนาคตของ
เด็กของพวกเขาหรือคนที่คุณรักมีอาการจิตเภทและอื่น ๆ กว่า 70% ของ
ผู้ดูแลผู้ป่วยรู้สึกเศร้าป้องกัน หรือความผิดหวังเมื่อพวกเขาได้ยินคนอื่น
พูดคุยเกี่ยวกับบุคคลที่อยู่ในความดูแลของพวกเขา (นามิ 2008) เพราะการ
ดูแลอย่างใกล้ชิดต้องญาติบางคนถูกบังคับให้ออกจากงานของพวกเขาหรือ
ลดชั่วโมงการทำงานของพวกเขา สัดส่วนของผู้ดูแลผู้ป่วยให้
การทำงานตั้งแต่ 1.2% เป็นครั้งแรกตอนที่ 2.5% สำหรับสูง
ผู้ป่วยติด (นามิ 2008)