n total, 177 species recorded from

n total, 177 species recorded from Sulawesi were included in the analysis; 44 of these are new to the island (Table 1). Eight distribution types were recognized in the liverwort flora of Sulawesi (Table 2): 1) pantropical (throughout the Tropics), 2) paleotropical (tropical Asia, Africa), 3) tropical Asiatic (ranging from India eastwards to the Pacific area), 4) Malesian (ranging from Sumatra eastwards to New Guinea), 5) western Malesian (ranging from Sumatra eastwards to Sulawesi and Philippines), 6) eastern Malesian (ranging from Sulawesi eastwards to New Guinea), 7) endemic (Sulawesi only), and 8) other distribution type. Of these, the tropical Asiatic species are best represented (68.5%). Species belonging to this distribution type range from India, Indochina and Japan to Malaysia, Indonesia, the Philippines and Papua New Guinea (known as the Malesian region). They are very common in the Philippines and Borneo (Tan & Engel, 1990) but less so in New Guinea and the Solomon Islands, where Australasian taxa prevail (Piippo, 1992).
Twenty four species (13.5%) have wider distributions than the tropical Asiatic ones, reaching to Africa (paleotropical) or occurring throughout the Tropics (pantropical). According to our present knowledge, only two species are endemic to Sulawesi, viz. Plagiochila celebica Schiffn. ex Inoue and Cheilolejeunea celebensis (Steph.) Mizut. (Gradstein et al., 2005).
Malesian species are the third best represented (12%). Of these, the majority (13 species) are eastern Malesian species, reaching their westernmost limit of distribution in Sulawesi. Six species occur throughout the region (6) and very few (2) are western Malesian species reaching their easternmost limit of distribution in Sulawesi. The greater number of eastern than western Malesian liverwort species in Sulawesi (13 vs 2) is in support of Wallace's line and indicates that this widely adopted border of Asiatic and Australasian biogeographic regions may also be relevant to wind-dispersed organisms such as liverworts. These findings are of interest since earlier biogeographical studies on Malesian mosses did not reveal much evidence for Wallace's line as an effective dispersal barrier (Tan 1984, 1998, 2002; Touw, 1992).
While Wallace's line has been an effective barrier for some liverwort species, many have crossed the line successfully, from west to east or visa versa. Schuster (1972, 1983) and Piippo (1992) recorded several liverwort genera of Gondwanalandic origin which successfully crossed the Wallace line from the east and spread into tropical Asia, such as Psiloclada Mitt., Zoopsis Hook.f. ex Gottsche et al., Saccogynidium Grolle, Tylimanthus Mitt. and Jensenia Lindb. The western Malesian Frullania sarawakensis S. Hatt. and Schistochila doriae (De Not.) Trevis. are examples of liverwort species which successfully migrated from west to east, reaching their easternmost limit in Sulawesi. Other examples of species that crossed Wallace's line from the west are given by Schuster (1983). According to Tan (1984) and Hyvönen (1989), more moss taxa migrated from the west (Philippines, Borneo) to the east (New Guinea) than vice versa. Based on phanerogams, Lam (1945) suggested that migration to Sulawesi was primarily from the north, less so from the south and the east. Only few flowering plant species seem to have reached the island directly across the Makassar Strait.
The question may be raised which factors impeded the migration of the eastern Malesian liverwort species of Sulawesi across Wallace's line. Lam (1945) suggested that eastern Malesian species of flowering plants were unable to extend their ranges to Borneo due to unfavorable environmental conditions in the latter island, such as the very poor soils and everwet climate. However, since most eastern Malesian liverworts are epiphytes of moist montane forest habitats (see below), these ecological factors are unlikely to have played a significant role in limiting their migration across Wallace's line.
A possible impact of climatological factors on the range limits of the eastern Malesian species remains unclear yet cannot be ruled out. Brandon-Jones (1998) suggested that differences in modern primate distributions on either side of the Wallace line are caused by past climatic oscillations in the region, correlating with shrinking and expansion of rain forest. However, studies on current distributions patterns of tropical liverworts failed to reveal significant correlations with past cycles of glacial drought and forest refugia (e.g., Gradstein & Costa, 2003).
Analysis of the dispersibility of the eastern Malesian liverworts is suggestive of the impact of reproductive constraints on their geographical ranges (Longton & Schuster, 1983; Van Zanten & Gradstein, 1988) All species are dioecious and sexual reproduction and spore production are impeded by unisexuality of the populations. As argued by Heinrichs et al. (2006) and others, the ability to reproduce asexually increases the chances of successful long range dispersal of unisexual populations. However, asexual reproductive devices are lacking or large (Marchantia carrii) and generally unsuitable for dispersal across sea channels. We suggest that the paucity of dispersal means and the exclusive occurrence of unisexual spores among the eastern Malesian species have functioned as a general impediment to their dispersal and serves to explain their absence west of Wallace's line.
Analysis of the altitudinal distribution of the eastern Malesian liverwort species of Sulawesi (Fig. 2), finally, on first sight suggests that elevation may also have played a role in their absence further west. Most of them are exclusively montane taxa, occurring in moist cloud forest about 1200 m. Only few are found also at lower elevation. The absence of these montane species in Borneo may be due to the lack of mountains in the eastern part of the island, hampering the establishment of these taxa. On the other hand, the linear distance between mountains >2000 m in Sulawesi and Borneo is about 6-700 km, which does not exceed the distance to high mountains further to the east of Sulawesi. Therefore, the relevance of elevation as a determining factor is at least questionable. In contrast to montane species, almost all species occurring in lowland areas of Sulawesi are widespread ones. We propose that the larger geographical ranges of the latter taxa is explained by the greater availability in the past of lowland environments on opposite sides of Wallace's line, suitable for the establishment of the lowland species.
The altitudinal distribution data (Fig. 2) also show a clear trend of reduction of the range sizes of liverwort species towards higher elevations, with endemic and eastern and western Malesian species being largely restricted to montane environments. The marked increase of species with smaller ranges towards higher elevations has also been observed in bryophyte species of New Guinea (Van Zanten & Pócs, 1981) and South America (Gradstein et al., 1989; Churchill et al., 1995; Gradstein, 1998; Nöske et al., 2003), and is explained by the reduced total habitat area available in the mountains as compared with the tropical lowlands. The phenomenon has also been observed in other groups of organisms, such as birds and flowering plants (Balslev, 1988; Fjeldså et al., 1999; Kessler, 2002) and shows once more that altitudinal distribution patterns of bryophytes in tropical mountains are not unlike those found in other groups of biological organisms (e.g., Frahm & Gradstein, 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n รวม 177 ชนิดบันทึกจาก Sulawesi รวมอยู่ในการวิเคราะห์ 44 ของยังใหม่เกาะ (ตาราง 1) ชนิดกระจายแปดถูกรับรู้ในพืช liverwort ของ Sulawesi (ตารางที่ 2): 1) pantropical (ทั่วเขตร้อน), 2) paleotropical (เขตร้อนเอเชีย แอฟริกา) 3) ทรออี๊สต์เอเชียติ๊ก (ตั้งแต่อินเดีย eastwards บริเวณแปซิฟิก), 4 (ไปจนถึงเกาะสุมาตรา eastwards นิวกินี) Malesian, Malesian 5) ตะวันตก (ตั้งแต่เกาะสุมาตรา eastwards Sulawesi และฟิลิปปินส์) Malesian 6) ภาคตะวันออก (ตั้งแต่ Sulawesi eastwards นิวกินี) , 7) ยุง (เฉพาะ Sulawesi), และ 8) กระจายชนิดอื่น ๆ เหล่านี้ พันธุ์สวนเขตร้อนสุด (68.5%) แทน ชนิดของการแจกแจงนี้พิมพ์ช่วงจากอินเดีย อินโดจีน และญี่ปุ่นมาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และปาปัวนิวกีนี (เรียกว่าภูมิภาค Malesian) พวกเขาได้กันมากในฟิลิปปินส์และบอร์เนียว (Tan & Engel, 1990) แต่น้อยดังนั้นในนิวกินีและหมู่เกาะโซโลมอน ที่ taxa ออกเหนือกว่า (Piippo, 1992)ยี่สิบสี่สายพันธุ์ (13.5%) มีการกระจายกว้างกว่าเขตร้อนเอเชียคน ถึงแอฟริกา (paleotropical) หรือเกิดทั่วเขตร้อน (pantropical) ตามความรู้ปัจจุบันของเรา เพียงสองชนิดยุงจะ Sulawesi ได้แก่ Plagiochila celebica Schiffn อดีต celebensis โนะอุเอะและ Cheilolejeunea (Steph) Mizut (Gradstein et al., 2005)พันธุ์ Malesian เป็นที่สามส่วนแทน (12%) เหล่านี้ ส่วนใหญ่ (13 ชนิด) เป็นสปีชีส์ Malesian ตะวันออก เข้าถึงขีดจำกัดของพวกเขา westernmost กระจายใน Sulawesi หกชนิดที่เกิดขึ้นทั่วภูมิภาค (6) และพันธุ์ Malesian ตะวันตกถึงขีดจำกัดของพวกเขา easternmost กระจายใน Sulawesi มีน้อยมาก (2) มากกว่าจำนวนตะวันออกมากกว่าตะวันตก Malesian liverwort พันธุ์ใน Sulawesi (13 vs 2) จะสนับสนุนรายการของ Wallace และบ่งชี้ว่า เส้นขอบนี้นำมาใช้กันอย่างแพร่หลายของภูมิภาค biogeographic อี๊สต์เอเชียติ๊กและออกยังอาจเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตที่กระจายลมเช่น liverworts ผลการวิจัยเหล่านี้ที่น่าสนใจเนื่องจากก่อนหน้านี้ biogeographical ศึกษา Malesian mosses ไม่เปิดเผยหลักฐานมากสำหรับบรรทัดของ Wallace เป็นกำแพงกั้น dispersal ประสิทธิภาพ (ตาล 1984, 1998, 2002 Touw, 1992)ในขณะที่บรรทัดของ Wallace ได้รับอุปสรรคมีผลบังคับใช้สำหรับบางชนิด liverwort หลายได้ข้ามบรรทัดสำเร็จ จากตะวันตกไปตะวันออกหรือวีซ่าในทางกลับกัน Schuster (1972, 1983) และ Piippo (1992) บันทึกหลายสกุล liverwort กำเนิด Gondwanalandic ซึ่งประสบความสำเร็จข้ามบรรทัด Wallace จากตะวันออก และแพร่กระจายเข้าไปในเขตร้อนเอเชีย เช่น Psiloclada Mitt, Zoopsis Hook.f อดีต Mitt Gottsche et al., Saccogynidium Grolle, Tylimanthus และ Jensenia Lindb ในตะวันตก Malesian Frullania sarawakensis S. Hatt และ Schistochila doriae (เดไม่) Trevis ตัวอย่างพันธุ์ liverwort ซึ่งย้ายสำเร็จจากตะวันตกไปตะวันออก การเข้าถึงขีดจำกัดของพวกเขา easternmost พบ ตัวอย่างอื่น ๆ ของสปีชีส์ที่ข้ามบรรทัดของ Wallace จากตะวันตกจะได้รับ โดย Schuster (1983) ตามทัน (1984) และ Hyvönen (1989), เพิ่มเติมมอ taxa ที่อพยพมาจากตะวันตก (ฟิลิปปินส์ บอร์เนียว) ฝั่งตะวันออก (นิวกินี) มากกว่าในทางกลับกัน ตาม phanerogams ลำ (1945) แนะนำว่า โยกย้ายไป Sulawesi ที่จากเหนือ น้อยดังนั้นจากทิศใต้และตะวันออก เพียงไม่กี่ดอกพืชชนิดดูเหมือนจะ มาถึงเกาะตรงข้ามช่องแคบมากัสซาร์คำถามอาจยกย้ายของตะวันออก Malesian liverwort พันธุ์ Sulawesi ข้ามบรรทัดของ Wallace impeded ปัจจัยที่ได้ ลำ (1945) แนะนำว่า ตะวันออก Malesian พันธุ์ดอกไม้นานาชนิดก็ไม่สามารถขยายช่วงของพวกเขาไปบอร์เนียวเนื่องจากสภาพแวดล้อมที่ร้ายในเกาะหลัง ดินเนื้อปูนยากและอากาศ everwet อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ตะวันออกสุด Malesian liverworts เลี้ยงของป่าชุ่มชื่น montane อยู่อาศัย (ดูด้านล่าง), ปัจจัยระบบนิเวศเหล่านี้ไม่น่าจะมีบทบาทสำคัญในการจำกัดการย้ายข้ามบรรทัดของ Wallaceเป็นผลกระทบของปัจจัย climatological ในช่วงขีดจำกัดของสายพันธุ์ Malesian ตะวันออกยังคงไม่ชัดเจน แต่ไม่สามารถปกครองออก แบรนดอนโจนส์ (1998) แนะนำที่ แตกต่างทันสมัยถือการกระจายด้านใดด้านหนึ่งของบรรทัด Wallace เกิดจากการแกว่งผ่าน climatic ในภูมิภาค กำลังรวบรวม มีการหดตัวและขยายตัวของป่าฝน อย่างไรก็ตาม การศึกษารูปแบบการกระจายปัจจุบันของ liverworts ร้อนเหลวเพื่อเปิดเผยความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับรอบที่ผ่านมาของน้ำแข็งแล้งและป่า refugia (เช่น Gradstein และคอสตา 2003)วิเคราะห์ของ dispersibility ของ liverworts Malesian ตะวันออกจะถึงผลกระทบของข้อจำกัดของช่วงทางภูมิศาสตร์ (Longton & Schuster, 1983 สืบพันธุ์ ตู้ Zanten & Gradstein, 1988) ทุกชนิดมี dioecious และผลิตสปอร์และการสืบพันธุ์ทางเพศเป็น impeded โดย unisexuality ของประชากรที่ เป็นโต้เถียง โดย Heinrichs et al. (2006) และอื่น ๆ ความสามารถในการทำ asexually เพิ่มโอกาสของความสำเร็จ dispersal ของประชากร unisexual อย่างไรก็ตาม อุปกรณ์ asexual สืบพันธุ์จะขาด หรือใหญ่ (Marchantia carrii) และโดยทั่วไปไม่เหมาะสมสำหรับ dispersal ข้ามช่องทะเล ขอแนะนำ paucity หมายถึง dispersal และเกิดเฉพาะเพาะเฟิร์น unisexual ระหว่างสายพันธุ์ Malesian ตะวันออกได้แยกเป็นกรวดในรองเท้าของ dispersal การทั่วไป และทำหน้าที่อธิบายความขาดทางตะวันตกของบรรทัดของ Wallaceการวิเคราะห์การกระจาย altitudinal ของ liverwort Malesian ตะวันออกที่พันธุ์ Sulawesi (Fig. 2), สุดท้าย ตาแนะนำว่า ระดับอาจยังมีบทบาทในการขาดงานเพิ่มเติมไปทางทิศตะวันตก ส่วนใหญ่จะเป็นเฉพาะ montane taxa เกิดขึ้นในป่าเมฆชุ่มชื่นประมาณ 1200 เมตร เพียงไม่กี่ที่พบยังที่ระดับล่าง ขาดพันธุ์ montane ในบอร์เนียวอาจเนื่องจากมีภูเขาในภาคตะวันออกของเกาะ กระทบก่อตั้ง taxa เหล่านี้ ในทางกลับกัน ระยะเส้นตรงระหว่างภูเขา > m 2000 ใน Sulawesi และบอร์เนียวคือประมาณ 6-700 กิโลเมตร ซึ่งไม่เกินระยะทางไปภูเขาสูงติดกับทิศตะวันออกของ Sulawesi ดังนั้น ความสำคัญของการยกระดับเป็นตัวกำหนดได้อาจน้อย ตรงข้ามสปีชีส์ montane ชนิดเกือบทั้งหมดที่เกิดขึ้นในพื้นที่ราบของ Sulawesi เป็นแพร่หลาย เราเสนอว่า taxa หลังภูมิศาสตร์ช่วงใหญ่จะอธิบายความพร้อมมากกว่าในอดีตของสภาพแวดล้อมที่ราบด้านตรงข้ามของบรรทัดของ Wallace เหมาะสำหรับสถานประกอบการพันธุ์ราบข้อมูลการกระจาย altitudinal (Fig. 2) แสดงแนวโน้มที่ชัดเจนของการลดขนาดช่วงพันธุ์ liverwort ต่อ elevations สูง กับยุง และตะวันออก และตะวันตก Malesian สปีชีส์ส่วนใหญ่ถูกจำกัด montane สภาพแวดล้อม ยังได้พบสายพันธุ์มีขนาดเล็กช่วงต่อ elevations สูงเพิ่มเครื่องใน bryophyte พันธุ์นิวกินี (Van Zanten และ Pócs, 1981) และอเมริกาใต้ (Gradstein et al., 1989 เคิร์ดโซว์และ al., 1995 Gradstein, 1998 Nöske และ al., 2003), และอธิบาย โดยอยู่อาศัยรวมลดพื้นที่มีอยู่ในภูเขาตกสกอตแลนด์ตอนใต้เขตร้อน สังเกตปรากฏการณ์ในกลุ่มอื่น ๆ ของสิ่งมีชีวิต เช่นนกและดอกไม้นานาชนิด (Balslev, 1988 ยัง Fjeldså et al., 1999 Kessler, 2002) และแสดงอีกครั้งรูปแบบ altitudinal กระจายของ bryophytes ในภูเขาเขตร้อนไม่แตกต่างจากที่พบในกลุ่มอื่น ๆ ของสิ่งมีชีวิตชีวภาพ (เช่น Frahm & Gradstein, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n รวม 177 สายพันธุ์การบันทึกจากสุลาเวสีได้รวมอยู่ในการวิเคราะห์; 44 เหล่านี้ยังใหม่กับเกาะ (ตารางที่ 1) แปดประเภทการจัดจำหน่ายได้รับการยอมรับในพืช liverwort ของสุลาเวสี (ตารางที่ 2): 1) pantropical (ทั่วเขตร้อน) 2) paleotropical (เขตร้อนเอเชียแอฟริกา), 3) เอเซียเขตร้อน (ตั้งแต่อินเดียไปทางตะวันออกไปยังพื้นที่มหาสมุทรแปซิฟิก) 4) รายงานล่าสุดพบ (ตั้งแต่เกาะสุมาตราไปทางตะวันออกนิวกินี) 5) ตะวันตกรายงานล่าสุดพบ (ตั้งแต่เกาะสุมาตราไปทางตะวันออกสุลาเวสีและฟิลิปปินส์) 6) ตะวันออกรายงานล่าสุดพบ (ตั้งแต่สุลาเวสีไปทางตะวันออกนิวกินี) 7) ถิ่น (สุลาเวสีเท่านั้น) และ 8) การกระจายชนิดอื่น ๆ ของเหล่านี้สายพันธุ์เอเซียเขตร้อนเป็นตัวแทนที่ดีที่สุด (68.5%) สายพันธุ์ที่อยู่ในช่วงการกระจายประเภทนี้จากอินเดียอินโดจีนและญี่ปุ่นไปยังประเทศมาเลเซีย, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์และปาปัวนิวกินี (ที่รู้จักกันภูมิภาครายงานล่าสุดพบ) พวกเขาจะพบมากในประเทศฟิลิปปินส์และเกาะบอร์เนียว (Tan & Engel, 1990) แต่อย่างน้อยก็ในนิวกินีและหมู่เกาะโซโลมอนที่แท็กซ่าเซียนเหนือกว่า (Piippo, 1992).
ยี่สิบสี่ชนิด (13.5%) มีการกระจายกว้างกว่าเขตร้อน คนเอเซียเอื้อมมือไปแอฟริกา (paleotropical) หรือที่เกิดขึ้นทั่วเขตร้อน (pantropical) ตามที่นำเสนอความรู้ของเราเพียงสองชนิดมีถิ่นที่สุลาเวสี ได้แก่ Plagiochila celebica Schiffn อดีตอิโนอุเอะและ Cheilolejeunea celebensis (สเต็ป.) Mizut (Gradstein et al., 2005).
สายพันธุ์ที่รายงานล่าสุดพบเป็นครั้งที่สามที่เป็นตัวแทนที่ดีที่สุด (12%) ของเหล่านี้ส่วนใหญ่ (13 ชนิด) ชนิดรายงานล่าสุดพบตะวันออกตะวันตกถึงขีด จำกัด ของพวกเขาในการจัดจำหน่ายในสุลาเวสี หกสายพันธุ์ที่เกิดขึ้นทั่วทั้งภูมิภาค (6) และน้อยมาก (2) เป็นสายพันธุ์ที่รายงานล่าสุดพบตะวันตกถึงขีด จำกัด ของพวกเขาทางทิศตะวันออกของการกระจายในสุลาเวสี จำนวนมากของภาคตะวันออกมากกว่าตะวันตกชนิด liverwort รายงานล่าสุดพบในสุลาเวสี (13 VS 2) อยู่ในการสนับสนุนของสายวอลเลซและแสดงให้เห็นว่าชายแดนนี้การยอมรับอย่างกว้างขวางในภูมิภาคเอเซียและชีวภูมิศาสตร์เซียนอาจจะเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตลมแยกย้ายกันไปเช่น liverworts การค้นพบนี้เป็นที่สนใจตั้งแต่การศึกษาก่อนหน้า biogeographical ในมอสรายงานล่าสุดพบไม่ได้เปิดเผยหลักฐานมากสำหรับสายของวอลเลซเป็นอุปสรรคการกระจายที่มีประสิทธิภาพ (Tan 1984, 1998, 2002; Touw, 1992).
ในขณะที่สายวอลเลซได้รับอุปสรรคที่มีประสิทธิภาพสำหรับบางชนิด liverwort จำนวนมากได้ข้ามเส้นที่ประสบความสำเร็จจากตะวันตกไปตะวันออกหรือในทางกลับกัน ชูสเตอร์ (1972, 1983) และ Piippo (1992) บันทึกจำพวกหลาย liverwort แหล่งกำเนิด Gondwanalandic ซึ่งประสบความสำเร็จข้ามเส้นวอลเลซจากทิศตะวันออกและแพร่กระจายเข้าไปในเอเชียเขตร้อนเช่น Psiloclada นวม. Zoopsis Hook.f. อดีต Gottsche et al., Saccogynidium grolle, Tylimanthus นวม และ Jensenia Lindb ตะวันตกรายงานล่าสุดพบ Frullania sarawakensis เอสหัตถ และ Schistochila doriae (เดอไม่.) Trevis เป็นตัวอย่างของสายพันธุ์ liverwort ซึ่งอพยพที่ประสบความสำเร็จจากตะวันตกไปตะวันออก, ตะวันออกถึงขีด จำกัด ของพวกเขาในสุลาเวสี ตัวอย่างอื่น ๆ ของสายพันธุ์ที่ข้ามเส้นของวอลเลซจากทางทิศตะวันตกจะได้รับจากชูสเตอร์ (1983) ตามที่ตาล (1984) และHyvönen (1989), แท็กซ่ามอสเพิ่มเติมอพยพมาจากทางทิศตะวันตก (ฟิลิปปินส์บอร์เนียว) ไปทางทิศตะวันออก (นิวกินี) มากกว่าในทางกลับกัน ขึ้นอยู่กับ phanerogams ลำ (1945) ชี้ให้เห็นว่าการโยกย้ายไปยังสุลาเวสีส่วนใหญ่มาจากทางทิศเหนือน้อยดังนั้นจากทางทิศใต้และทิศตะวันออก พันธุ์พืชออกดอกเพียงไม่กี่ดูเหมือนจะมีรายได้ถึงเกาะตรงข้ามช่องแคบมากัสซาร์.
คำถามที่อาจจะได้รับการเลี้ยงดูปัจจัยที่ขัดขวางการย้ายถิ่นของสายพันธุ์ที่รายงานล่าสุดพบ liverwort ตะวันออกของสุลาเวสีข้ามเส้นของวอลเลซ ลำ (1945) ชี้ให้เห็นว่าสายพันธุ์ที่รายงานล่าสุดพบตะวันออกของพืชดอกไม่สามารถที่จะขยายช่วงของพวกเขาไปเกาะบอร์เนียวเนื่องจากสภาพสิ่งแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยในเกาะหลังเช่นดินที่ไม่ดีมากและสภาพภูมิอากาศ everwet แต่เนื่องจากส่วนใหญ่ liverworts รายงานล่าสุดพบตะวันออกมี epiphytes ที่อยู่อาศัยป่าดิบชื้น (ดูด้านล่าง) ปัจจัยในระบบนิเวศเหล่านี้ไม่น่าจะมีบทบาทสำคัญในการ จำกัด การย้ายถิ่นของพวกเขาข้ามเส้นของวอลเลซ.
ผลกระทบที่เป็นไปได้ของปัจจัยภูมิอากาศในข้อ จำกัด ช่วงของ สายพันธุ์ตะวันออกรายงานล่าสุดพบยังไม่ชัดเจนยังไม่สามารถปกครองออก แบรนดอนโจนส์ (1998) ชี้ให้เห็นว่าความแตกต่างในการกระจายเจ้าคณะที่ทันสมัยในด้านของสายวอลเลซทั้งที่เกิดจากการสั่นภูมิอากาศที่ผ่านมาในภูมิภาคนี้มีความสัมพันธ์กับการหดตัวและการขยายตัวของป่าฝน อย่างไรก็ตามการศึกษารูปแบบการกระจายปัจจุบันของ liverworts เขตร้อนล้มเหลวที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์ที่สำคัญกับรอบที่ผ่านมาของภัยแล้งน้ำแข็งและป่าไม้ refugia (เช่น Gradstein และคอสตา, 2003).
การวิเคราะห์การกระจายตัวของ liverworts รายงานล่าสุดพบตะวันออกเป็นนัยของผลกระทบของการสืบพันธุ์ จำกัด ในช่วงที่ทางภูมิศาสตร์ (Longton & ชูสเตอร์, 1983; Van Zanten & Gradstein, 1988) ทุกชนิดที่มีการทำสำเนาต่างหากและทางเพศและการผลิตสปอร์จะถูกขัดขวางโดย unisexuality ของประชากร ในฐานะที่เป็นที่ถกเถียงกันอยู่โดยไฮน์ริชและอัล (2006) และคนอื่น ๆ ความสามารถในการทำซ้ำเซ็กเพิ่มโอกาสของการแพร่กระจายที่ประสบความสำเร็จในระยะยาวของประชากรเพศหญิง อย่างไรก็ตามอุปกรณ์สืบพันธุ์เพศจะขาดหรือขนาดใหญ่ (Marchantia carrii) และโดยทั่วไปไม่เหมาะสมสำหรับการแพร่กระจายผ่านช่องทางทะเล เราขอแนะนำให้รำลึกถึงกระจายหมายถึงและเกิดขึ้น แต่เพียงผู้เดียวของสปอร์ของเพศหญิงในหมู่สายพันธุ์ที่รายงานล่าสุดพบตะวันออกได้ทำหน้าที่เป็นอุปสรรคทั่วไปในการแพร่กระจายของพวกเขาและทำหน้าที่ในการอธิบายการขาดของพวกเขาทางตะวันตกของเส้นวอลเลซ.
การวิเคราะห์การกระจายความสูงของภาคตะวันออกรายงานล่าสุดพบ liverwort สายพันธุ์ของสุลาเวสี (รูปที่. 2) ในที่สุดที่เห็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นระดับความสูงที่อาจจะมีบทบาทในกรณีที่ไม่มีของพวกเขาต่อไปตะวันตก ส่วนใหญ่จะเป็นแท็กซ่าภูเขาโดยเฉพาะที่เกิดขึ้นในป่าเมฆชื้นประมาณ 1200 เมตร เพียงไม่กี่นอกจากนี้ยังพบที่ระดับความสูงที่ต่ำกว่า กรณีที่ไม่มีสายพันธุ์ภูเขาเหล่านี้ในเกาะบอร์เนียวอาจจะเกิดจากการขาดภูเขาในภาคตะวันออกของเกาะขัดขวางการจัดตั้งแท็กซ่าเหล่านี้ ในทางกลับกันระยะทางเชิงเส้นตรงระหว่างภูเขา> 2000 เมตรในสุลาเวสีและเกาะบอร์เนียวเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 6-700 กิโลเมตรซึ่งไม่เกินระยะทางไปยังภูเขาสูงต่อไปทางทิศตะวันออกของสุลาเวสี ดังนั้นความเกี่ยวข้องของการยกระดับเป็นปัจจัยการพิจารณาที่น่าสงสัยอย่างน้อย ในทางตรงกันข้ามกับสายพันธุ์ภูเขาเกือบทุกสายพันธุ์ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ลุ่มของสุลาเวสีเป็นคนอย่างกว้างขวาง เราเสนอว่ามีขนาดใหญ่ช่วงทางภูมิศาสตร์ของแท็กซ่าหลังจะมีการอธิบายโดยความพร้อมมากขึ้นในการที่ผ่านมาของสภาพแวดล้อมที่ลุ่มในด้านตรงข้ามของสายวอลเลซเหมาะสำหรับสถานประกอบการของสายพันธุ์ที่ลุ่มที่.
ข้อมูลการกระจายความสูง (รูปที่. 2) ยังแสดงให้เห็น แนวโน้มที่ชัดเจนของการลดขนาดช่วงของสายพันธุ์ liverwort ต่อระดับที่สูงขึ้นกับสายพันธุ์รายงานล่าสุดพบเฉพาะถิ่นและตะวันออกและตะวันตกส่วนใหญ่ถูก จำกัด กับสภาพแวดล้อมที่ภูเขา การเพิ่มขึ้นของการทำเครื่องหมายของสายพันธุ์ที่มีช่วงที่มีขนาดเล็กไปสู่ระดับที่สูงขึ้นนอกจากนี้ยังได้รับการปฏิบัติในรูปแบบ bryophyte นิวกินี (Van Zanten & POCs, 1981) และอเมริกาใต้ (Gradstein et al, 1989;. เชอร์ชิล, et al, 1995;. Gradstein 1998 ; Noske, et al, 2003) และจะมีการอธิบายโดยพื้นที่ที่อยู่อาศัยโดยรวมลดลงอยู่ในภูเขาเมื่อเทียบกับที่ราบลุ่มเขตร้อน. ปรากฏการณ์ที่ยังได้รับการตั้งข้อสังเกตในกลุ่มอื่น ๆ ของสิ่งมีชีวิตเช่นนกและพืชดอก (Balslev 1988; Fjeldså et al, 1999;. เคสเลอร์, 2002) และแสดงให้เห็นอีกครั้งว่ารูปแบบการกระจายความสูงของ bryophytes ในภูเขาเขตร้อนที่ไม่ได้แตกต่างจาก ที่พบในกลุ่มอื่น ๆ ของสิ่งมีชีวิตทางชีวภาพ (เช่น Frahm และ Gradstein, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

N ทั้งหมด 177 ชนิดที่บันทึกไว้จากสุลาเวสีได้ถูกรวมไว้ในการวิเคราะห์ ; 44 เหล่านี้ใหม่เพื่อเกาะ ( ตารางที่ 1 ) แปดประเภทการได้รับการยอมรับในสหรัฐอเมริกาสำนักงานลิขสิทธิ์ฟลอราสุลาเวสี ( ตารางที่ 2 ) : ( 1 ) พืชเขตร้อนทั่วเขตร้อน ) 2 ) paleotropical ( เอเชียเขตร้อนแอฟริกา ) , 3 ) เอเซียเขตร้อน ( ตั้งแต่อินเดียไปทางตะวันออกไปยังพื้นที่แปซิฟิก )4 ) มาเลเซีย ( ตั้งแต่เกาะสุมาตราไปทางตะวันออกถึงตะวันตกประเทศกินีใหม่ ) 5 ) มาเลเซีย ( ตั้งแต่เกาะสุมาตราไปทางตะวันออกไปยัง Sulawesi และประเทศฟิลิปปินส์ ) , 6 ) ตะวันออกมาเลเซีย ( ตั้งแต่ Sulawesi อีสประเทศกินีใหม่ ) 7 ) เฉพาะถิ่น ( Sulawesi เท่านั้น ) และ 8 ) ประเภทการอื่น ๆ เหล่านี้ ในเอเซียเขตร้อน ชนิดที่ดีที่สุดแทน ( 68.5 % )ชนิดของประเภทนี้การกระจายตั้งแต่อินเดีย อินโดจีน และ ญี่ปุ่น มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และประเทศปาปัวนิวกินี ( เรียกว่ามาเลเซียภูมิภาค ) พวกเขาจะพบมากในประเทศฟิลิปปินส์ และบอร์เนียว ( ตัน&แองเจล , 2533 ) แต่น้อยดังนั้นในนิวกินีและเกาะโซโลมอนที่ Australasian ซ่าเป็นต่อ ( piippo , 1992 ) .
ยี่สิบสี่ชนิด ( 135 เปอร์เซ็นต์ ) มีการกระจายกว้างกว่าเอเซียเขตร้อนทั้งหลาย ถึงแอฟริกา ( paleotropical ) หรือเกิดขึ้นทั่วเขตร้อน ( พืชเขตร้อน ) ตามความรู้ของเรามีอยู่เพียงสองชนิดถิ่น Sulawesi ได้แก่ พลาชิโ ิล่า celebica schiffn . แฟนเก่า อิโนะอุเอะ และ cheilolejeunea celebensis ( หรือเปล่า ) mizut . ( gradstein et al . , 2005 ) .
มาเลเซียชนิดที่สามที่ดีที่สุดแทน ( 12% )ของเหล่านี้ส่วนใหญ่ ( 13 ชนิด ) ตะวันออกมาเลเซียชนิดอิ่มตัวแล้วซึ่งอยู่ไกลที่สุดทางทิศตะวันตกของพวกเขาของการกระจายใน Sulawesi . หกชนิด เกิดขึ้นทั่วทั้งภูมิภาค ( 6 ) และน้อยมาก ( 2 ) สายพันธุ์ตะวันตกถึงขีดสุดทิศตะวันออกของมาเลเซีย กระจายใน Sulawesi .มากกว่าจำนวนของตะวันออกมากกว่าตะวันตกมาเลเซียลิเวอร์เวิร์ตชนิดในเกาะซูลาเวซี ( 13 , 2 ) อยู่ในการสนับสนุนของวอลเลซบรรทัดและแสดงให้เห็นว่านี้ใช้อย่างกว้างขวางและชายแดนของเอเชีย biogeographic Australasian ภูมิภาคอาจจะเกี่ยวข้องกับลมกระจายสิ่งมีชีวิต เช่น ลิเวอร์เวิร์ท .การค้นพบนี้ได้รับความสนใจ เนื่องจากก่อนหน้านี้ biogeographical การศึกษาในมาเลเซีย ) ไม่เปิดเผยหลักฐานมากสำหรับวอลเลซเป็นเส้นอุปสรรคการแพร่กระจายที่มีประสิทธิภาพ ( Tan 1984 , 1998 , 2002 ; touw , 1992 ) .
ในขณะที่วอลเลซไลน์ได้รับอุปสรรคที่มีประสิทธิภาพบางชนิดลิเวอร์เวิร์ต มีข้ามเส้นไปเรียบร้อยแล้ว จากตะวันตก ตะวันออกและวีซ่าในทางกลับกัน ชูสเตอร์ ( 1972