in a wild part of western virginia

in a wild part of western virginia there lived a poor old window in a roughly made log hut on the edge of a valley,miles away from any neighbors.the railroad track ran close by on a wooden bridge across the steep valley.
she lived a hard life of her own-without any help form the closest neighbors thirty miles away.poor as she was,she made a great sacrifice.
one windy day in march,the snow was melting on the mountain,and the river that flowed through the valley was filled with an icy flood of melted snow. as the wind continued, the waters grew noisier, and their ceaseless roar mead the woman and her daughter uneasy.they went to bed at last in fear and trembling
about midnight a caused them to start up in terror. clinging to each other,they crept down to the edge of the valley,and found the bridge broken in pieces.
no sooner had the old women realized what had happened then the awful thought came to her that the night mail train would come in half an hour. there was no one,no signal-box,and no telegraph to warn the approaching train of the terrible danger that lay before it.
was there nothing she could do?there was one thing... a light! the engineer would see the the light,though shouts would seem no more then a faint whisper. in the hut she had only half a handle,and if she took that on the line the rain and wind would put it out at once. in her povery she had neither lamp nor lantern and the winter fires had almost finished the piles of sticks that she had gathered in the woods.
searching anxiously round the little hut,her eyes rested on the wooden bedstead and wooden chairs.they were very old. these wewe the only things to burn.
with trembling hands the two women chopped and cut the bedstead until it lay on the floor in pieces.then,carrying these in their arms,they climbed to the line,and piled up the wood in the wood in the middle of the track.
covering a match from the wind,the old women struck it and put it to the pile of furniture.to her joy,this caught light just in time,for as it began to blaze up,the rumble of the train could be heard.
nearer and bearer came the roar of the train. they could see the light in front of the engine.then it slowed down and came to a stop close to the blazing pile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่าในเวอร์จิเนียตะวันตก มีอยู่หน้าต่างเก่าจนในกระท่อมประมาณทำบันทึกบนขอบของหุบเขา ไมล์จากใด ๆ neighbors.the รถไฟติดตามวิ่งปิดโดยบนสะพานไม้ข้ามสูงชันหุบ
เธออาศัยชีวิตหนักของตนเอง- โดยความช่วยเหลือใดๆ แบบฟอร์มที่ใกล้บ้านสามสิบไมล์ away.poor เพราะเธอทำความดีเสียสละ
วินดี้หนึ่งวันในเดือนมีนาคมมีการละลายหิมะบนภูเขา และแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาเต็มไป ด้วยน้ำท่วมเป็นน้ำแข็งของหิมะหลอม เป็นลมต่อ น้ำโต noisier และเนื้อเสียงคำรามไม่ขาดระยะของผู้หญิงและ uneasy.they ลูกสาวของเธอไปนอนในที่สุดในตะลึงงันและสั่นไหว
เกี่ยวกับเที่ยงคืนเริ่มต้นในการก่อการร้ายเหล่านี้ ติดกันพวกเขา crept ลงไปขอบของหุบเขา และพบสะพานหักในชิ้น
ไม่เร็ว มีผู้หญิงอายุจริงได้เกิดขึ้นแล้วแวะมาคิดถึงเธอที่รถเมล์กลางคืนจะมาครึ่งชั่วโมง มีใคร ไม่มี กล่องสัญญาณ และโทรเลขไม่เตือนรถไฟใกล้อันตรายที่น่ากลัวที่วางก่อนมัน
มีอะไรเธอจะทำหรือไม่มีสิ่งหนึ่ง... ไฟ วิศวกรจะดูแสง ว่าการตะโกนจะดูเหมือน ไม่มากนั้น whisper จาง ๆ ในกระท่อมเธอมีเพียงครึ่งจับ และถ้าเธอเอาที่บรรทัด ฝนและลมจะเอาออกไปทันที ใน povery ของเธอ เธอก็ไม่มีหลอดไฟหรือโคมไฟ และไฟหนาวมีเกือบเสร็จกองฟืนที่เธอรวบรวมในป่า
ค้นหากังวลใจรอบลิตเติ้ลฮัท ตาเธอคัดสรรบน bedstead ไม้ และไม้ chairs.they ถูกมาก wewe เหล่านี้สิ่งเดียวจะเขียน
งก ๆ มือสองผู้หญิงสับ และตัด bedstead ตัวจนกว่าจะวางบนชั้นใน pieces.then,carrying ในแผ่นดินของพวกเขา พวกเขาปีนขึ้นไปยังบรรทัด และคั่งไม้ไม้กลางติดตาม
ครอบคลุมการแข่งขันจากลม ผู้หญิงเก่าหลงมัน และทำให้กอง furniture.to ความสุขของเธอ นี้ติดไฟในเวลา สำหรับเป็นมันเริ่มไฟลุกโชนขึ้น เรือรถไฟสามารถได้ยิน
เอื้อม และคนมาเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาได้ดูไฟหน้า engine.then มันทำงานช้าลง และมาหยุดใกล้กองสิ่งได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนที่ป่าทางทิศตะวันตกของเวอร์จิเนียมีอยู่หน้าต่างเก่าที่ไม่ดีในกระท่อมไม้ซุงที่ทำ ๆ บนขอบของหุบเขาที่ห่างออกไปจากการติดตาม neighbors.the รถไฟวิ่งใกล้กับสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน
เธออาศัยอยู่ ชีวิตยากของตัวเองโดยไม่ต้องมีรูปแบบความช่วยเหลือใด ๆ เพื่อนบ้านที่สนิทของเธอสามสิบไมล์ away.poor ขณะที่เธอเป็นเธอเสียสละอันยิ่งใหญ่
วันหนึ่งมีลมแรงมีนาคมหิมะที่ละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขา ก็เต็มไปด้วยน้ำท่วมน้ำแข็งหิมะละลาย เป็นลมอย่างต่อเนื่องน้ำเพิ่มขึ้น noisier และเสียงคำรามทุ่งหญ้าไม่มีที่สิ้นสุดของพวกเขาผู้หญิงและ uneasy.they ลูกสาวของเธอเดินไปที่เตียงที่สุดท้ายในความกลัวและตัวสั่น
ประมาณเที่ยงคืนทำให้พวกเขาที่จะเริ่มต้นขึ้นมาในความหวาดกลัว ยึดมั่นกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบว่าสะพานหักเป็นชิ้น
ไม่ช้ามีหญิงชราตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วความคิดที่น่ากลัวมาถึงเธอว่ารถไฟจดหมายคืนจะมาในช่วงครึ่งปี ชั่วโมง ไม่มีใครไม่มีสัญญาณกล่องและโทรเลขเตือนรถไฟใกล้ถึงอันตรายที่น่ากลัวที่วางก่อนที่จะไม่
ได้มีอะไรที่เธอจะทำอย่างไรมีสิ่งหนึ่ง ... แสง! วิศวกรจะเห็นแสง แต่ตะโกนจะดูเหมือนไม่มากแล้วกระซิบเบา ๆ ในกระท่อมที่เธอได้มีเพียงครึ่งหนึ่งของที่จับและถ้าเธอเอาที่อยู่ในสายฝนและลมจะทำให้มันออกมาในครั้งเดียว ใน povery เธอเธอไม่มีหลอดไฟหรือโคมไฟและไฟฤดูหนาวเกือบจะเสร็จสิ้นการกองไม้ที่เธอได้มารวมตัวกันในป่า
ค้นหาอย่างใจจดใจจ่อรอบกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ดวงตาของเธอวางอยู่บนเตียงที่ทำจากไม้และไม้ chairs.they มีความเก่าแก่มาก . เหล่านี้ Wewe สิ่งเดียวที่จะเผาไหม้
กับตัวสั่นมือของผู้หญิงสองคนสับและตัดโครงเตียงนอนจนกว่าจะวางอยู่บนพื้นใน pieces.then ถือเหล่านี้อยู่ในอ้อมแขนของพวกเขาที่พวกเขาปีนขึ้นไปเส้นและกองไม้ในป่า ในช่วงกลางของแทร็ค
ที่ครอบคลุมการแข่งขันจากลม, หญิงชราหลงมันและนำไปกอง furniture.to ความสุขของเธอเบาจับนี้เพียงในเวลาสำหรับเป็นมันเริ่มที่จะลุกโชนขึ้นดังก้องของ รถไฟอาจจะได้ยิน
ใกล้และถือมาเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาจะได้เห็นแสงที่ด้านหน้าของ engine.then มันชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้กับกองไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนของป่าตะวันตกเวอร์จิเนียยังมีหน้าต่างเก่าจนในประมาณทำบันทึกทับบนขอบของหุบเขา ห่างจาก neighbors.the รางรถไฟวิ่งใกล้ๆบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน
เธอมีชีวิตที่ลำบากของตนเองโดยไม่มีความช่วยเหลือใด ๆจากประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียงที่สุด away.poor สามสิบไมล์ เป็นเธอ เธอเสียสละมาก .
1 วันลมแรงในเดือนมีนาคมหิมะละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยการท่วมของหิมะน้ําแข็งละลาย เป็นสายลมอย่างต่อเนื่อง น้ำเริ่มเสียงดัง และไม่ขาดระยะคำราม มีด ผู้หญิง และลูกสาวของเธอ uneasy.they เข้านอนในที่สุดความกลัวและตัวสั่น
ประมาณเที่ยงคืนเป็นทำให้พวกเขาเริ่มขึ้นในความหวาดกลัว ยึดติดกับแต่ละอื่น ๆพวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบสะพานขาดเป็นชิ้นๆ
ไม่เร็วมีหญิงชรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วคิดว่าน่ากลัวมาเธอว่าคืนเมล์รถไฟจะมาภายในครึ่งชั่วโมง ไม่มีใคร ไม่มีกล่องสัญญาณและไม่มีโทรเลขเตือนใกล้รถไฟของน่ากลัวอันตรายที่วางก่อนนะ .
ไม่มีอะไรที่เธอทำได้ มีสิ่งหนึ่ง . . . . . . .ไฟ ! วิศวกรจะเห็น แสง แต่ ดูเหมือน จะไม่มีอีกแล้ว เสียงลมกระซิบ ในกระท่อม เธอมีเพียงครึ่งด้าม และถ้าเธอนั่งบนสายฝนและลมจะใส่มันออกมา ใน povery ของเธอ เธอมีทั้งโคมไฟและโคมไฟและไฟฤดูหนาวแทบจะกองไม้ที่เธอเก็บได้ในป่าเสร็จ
ค้นหาใจจดใจจ่อรอบกระท่อมน้อย ตาของเธอไว้กับเตียงนอนไม้และไม้ chairs.they ก็เก่ามาก เหล่านี้คุณสิ่งเดียวที่จะเผาไหม้ .
กับมือสั่นผู้หญิง 2 สับและตัดเตียงนอนจนมันวางกับพื้นเป็นชิ้นๆ แล้ว เอาของพวกนี้ไว้ในอ้อมแขนของตน พวกเขาปีนไปยังบรรทัด และกองไม้ในป่าในช่วงกลางของแทร็ค .
ครอบคลุมราคาจากลม , หญิงชราหลงมันและใส่มันกอง furniture.to ความสุขของเธอ มันจับแสงพอดี เพราะมันเริ่มลุกโชนขึ้น ก้องของรถไฟอาจจะได้ยิน
ใกล้และถือมาแผดเสียงของรถไฟ พวกเขาจะเห็นแสงในด้านหน้าของ engine.then มันชะลอตัวลงและมาหยุดใกล้สว่าง

กอง