He lived on the bank of a mighty ri

He lived on the bank of a mighty river, broad and deep, which was always silently rolling on to a vast undiscovered ocean. It had rolled on, ever since the world began. It had changed its course sometimes, and turned into new channels, leaving its old ways dry and barren; but it had ever been upon the flow, and ever was to flow until Time should be no more. Against its strong, unfathomable stream, nothing made head. No living creature, no flower, no leaf, no particle of animate or inanimate existence, ever strayed back from the undiscovered ocean. The tide of the river set resistlessly towards it; and the tide never stopped, any more than the earth stops in its circling round the sun.

He lived in a busy place, and he worked very hard to live. He had no hope of ever being rich enough to live a month without hard work, but he was quite content, GOD knows, to labour with a cheerful will. He was one of an immense family, all of whose sons and daughters gained their daily bread by daily work, prolonged from their rising up betimes until their lying down at night. Beyond this destiny he had no prospect, and he sought none.

There was over-much drumming, trumpeting, and speech-making, in the neighbourhood where he dwelt; but he had nothing to do with that. Such clash and uproar came from the Bigwig family, at the unaccountable proceedings of which race, he marvelled much. They set up the strangest statues, in iron, marble, bronze, and brass, before his door; and darkened his house with the legs and tails of uncouth images of horses. He wondered what it all meant, smiled in a rough good-humoured way he had, and kept at his hard work.

The Bigwig family (composed of all the stateliest people thereabouts, and all the noisiest) had undertaken to save him the trouble of thinking for himself, and to manage him and his affairs. "Why truly," said he, "I have little time upon my hands; and if you will be so good as to take care of me, in return for the money I pay over"--for the Bigwig family were not above his money--"I shall be relieved and much obliged, considering that you know best." Hence the drumming, trumpeting, and speech-making, and the ugly images of horses which he was expected to fall down and worship.

"I don't understand all this," said he, rubbing his furrowed brow confusedly. "But it HAS a meaning, maybe, if I could find it out."

"It means," returned the Bigwig family, suspecting something of what he said, "honour and glory in the highest, to the highest merit."

"Oh!" said he. And he was glad to hear that.

But, when he looked among the images in iron, marble, bronze, and brass, he failed to find a rather meritorious countryman of his, once the son of a Warwickshire wool-dealer, or any single countryman whomsoever of that kind. He could find none of the men whose knowledge had rescued him and his children from terrific and disfiguring disease, whose boldness had raised his forefathers from the condition of serfs, whose wise fancy had opened a new and high existence to the humblest, whose skill had filled the working man's world with accumulated wonders. Whereas, he did find others whom he knew no good of, and even others whom he knew much ill of.

"Humph!" said he. "I don't quite understand it."

So, he went home, and sat down by his fireside to get it out of his mind.

Now, his fireside was a bare one, all hemmed in by blackened streets; but it was a precious place to him. The hands of his wife were hardened with toil, and she was old before her time; but she was dear to him. His children, stunted in their growth, bore traces of unwholesome nurture; but they had beauty in his sight. Above all other things, it was an earnest desire of this man's soul that his children should be taught. "If I am sometimes misled," said he, "for want of knowledge, at least let them know better, and avoid my mistakes. If it is hard to me to reap the harvest of pleasure and instruction that is stored in books, let it be easier to them."

But, the Bigwig family broke out into violent family quarrels concerning what it was lawful to teach to this man's children. Some of the family insisted on such a thing being primary and indispensable above all other things; and others of the family insisted on such another thing being primary and indispensable above all other things; and the Bigwig family, rent into factions, wrote pamphlets, held convocations, delivered charges, orations, and all varieties of discourses; impounded one another in courts Lay and courts Ecclesiastical; threw dirt, exchanged pummelings, and fell together by the ears in unintelligible animosity. Meanwhile, this man, in his short evening snatches at his fireside, saw the demon Ignorance arise there, and take his children to itself. He saw his daughter perverted into a heavy, slatternly drudge; he saw his son go moping down the ways of low sensuality, to brutality and crime; he saw the dawning light of intelligence in the eyes of his babies so changing into cunning and suspicion, that he could have rather wished them idiots.

"I don't understand this any the better," said he; "but I think it cannot be right. Nay, by the clouded Heaven above me, I protest against this as my wrong!"

Becoming peaceable again (for his passion was usually short-lived, and his nature kind), he looked about him on his Sundays and holidays, and he saw how much monotony and weariness there was, and thence how drunkenness arose with all its train of ruin. Then he appealed to the Bigwig family, and said, "We are a labouring people, and I have a glimmering suspicion in me that labouring people of whatever condition were made--by a higher intelligence than yours, as I poorly understand it--to be in need of mental refreshment and recreation. See what we fall into, when we rest without it. Come! Amuse me harmlessly, show me something, give me an escape!"

But, here the Bigwig family fell into a state of uproar absolutely deafening. When some few voices were faintly heard, proposing to show him the wonders of the world, the greatness of creation, the mighty changes of time, the workings of nature and the beauties of art--to show him these things, that is to say, at any period of his life when he could look upon them--there arose among the Bigwigs such roaring and raving, such pulpiting and petitioning, such maundering and memorialising, such name-calling and dirt-throwing, such a shrill wind of parliamentary questioning and feeble replying- -where "I dare not" waited on "I would"--that the poor fellow stood aghast, staring wildly around.

"Have I provoked all this," said he, with his hands to his affrighted ears, "by what was meant to be an innocent request, plainly arising out of my familiar experience, and the common knowledge of all men who choose to open their eyes? I don't understand, and I am not understood. What is to come of such a state of things!"

He was bending over his work, often asking himself the question, when the news began to spread that a pestilence had appeared among the labourers, and was slaying them by thousands. Going forth to look about him, he soon found this to be true. The dying and the dead were mingled in the close and tainted houses among which his life was passed. New poison was distilled into the always murky, always sickening air. The robust and the weak, old age and infancy, the father and the mother, all were stricken down alike.

What means of flight had he? He remained there, where he was, and saw those who were dearest to him die. A kind preacher came to him, and would have said some prayers to soften his heart in his gloom, but he replied:

"O what avails it, missionary, to come to me, a man condemned to residence in this foetid place, where every sense bestowed upon me for my delight becomes a torment, and where every minute of my numbered days is new mire added to the heap under which I lie oppressed! But, give me my first glimpse of Heaven, through a little of its light and air; give me pure water; help me to be clean; lighten this heavy atmosphere and heavy life, in which our spirits sink, and we become the indifferent and callous creatures you too often see us; gently and kindly take the bodies of those who die among us, out of the small room where we grow to be so familiar with the awful change that even its sanctity is lost to us; and, Teacher, then I will hear--none know better than you, how willingly- -of Him whose thoughts were so much with the poor, and who had compassion for all human sorrow!"

He was at work again, solitary and sad, when his Master came and stood near to him dressed in black. He, also, had suffered heavily. His young wife, his beautiful and good young wife, was dead; so, too, his only child.

"Master, 'tis hard to bear--I know it--but be comforted. I would give you comfort, if I could."

The Master thanked him from his heart, but, said he, "O you labouring men! The calamity began among you. If you had but lived more healthily and decently, I should not be the widowed and bereft mourner that I am this day."

"Master," returned the other, shaking his head, "I have begun to understand a little that most calamities will come from us, as this one did, and that none will stop at our poor doors, until we are united with that great squabbling family yonder, to do the things that are right. We cannot live healthily and decently, unless they who undertook to manage us provide the means. We cannot be instructed unless they will teach us; we cannot be rationally amused, unless they will amuse us; we cannot but have some false gods of our own, while they set up so many of theirs in all the public places. The evil consequences of imperfect instruction, the evil consequences of pernicious neglect, the evil consequences of unnatural restraint and the denial of humanising enjoyments, will all come from us, and none of them will stop with us. They will spread far and wide. They always do; they always have done--just like the pestilence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาอาศัยอยู่บนธนาคารของแม่น้ำอันยิ่งใหญ่ บรอด และ ลึก ซึ่งอยู่เบื้องหลังเสมอก็กลิ้งบนไปมหาสมุทรไม่เคยค้นพบ มันมีสะสมบน นับตั้งแต่โลกเริ่ม มันมีหลักสูตรเป็นการเปลี่ยนแปลงบางครั้ง และเปลี่ยนช่องใหม่ การออกของวิธีเก่าแห้ง และแห้ง แล้ง แต่ได้เคยตามลำดับ และไม่เคยไหลจนกว่าเวลาจะไม่ กับแรง หยั่งกระแส ไม่มีอะไรทำหัว ไม่มีชีวิตสิ่งมีชีวิต ไม่ดอกไม้ ใบไม้ไม่ ไม่อนุภาคมีการเคลื่อนไหว หรือ inanimate ดำรงอยู่ strayed เคยกลับจากทะเลไม่เคยค้นพบ น้ำของแม่น้ำที่ตั้ง resistlessly ถอย และน้ำที่ไม่เคยหยุด ใด ๆ มากกว่าหยุดโลกในการ circling รอบอาทิตย์

เขาอาศัยอยู่ในว่าง และเขาทำงานหนักมากอยู่ เขามีความหวังไม่เคยอยู่ร่ำรวยพอที่จะอยู่เป็นเดือนโดยไม่ต้องทำงานหนัก แต่พระองค์มากเนื้อหา พระเจ้ารู้ แรงงาน ด้วยจะร่าเริง เขาเป็นหนึ่งในครอบครัวใหญ่ มีบุตรและธิดาได้รับอาหารประจำวันของพวกเขา โดยงานประจำวัน เป็นเวลานานจากการไรซิ่งขึ้น betimes ถึงความโกหกลงในเวลากลางคืน นอกเหนือจากชะตากรรมนี้ เขามีโอกาสไม่ และเขาขอไม่

มีตั้งแต่สูงมาก trumpeting และเสียง ทำ ในไปที่เขาอาศัยอยู่ แต่เขาไม่ มีที่ ปะทะและความโกลาหลดังกล่าวมาจาก Bigwig ครอบครัว ตอน unaccountable ของการแข่งขัน เขา marvelled มากขึ้น พวกเขาตั้งรูปปั้นแปลกประหลาด เหล็ก หินอ่อน ทองแดง และทอง เหลือง ก่อนประตูของเขา และบ้านของเขา มีขาและหางภาพซุ่มซ่ามของม้ามืดมัวไป เขาสงสัยว่า มันหมดความหมาย ยิ้มในลักษณะ good-humoured หยาบได้ และยังคงอยู่ที่เขาหนักงาน

ครอบครัวเดอะ Bigwig (ประกอบทั้งหมด stateliest คน thereabouts และทั้งหมดที่ทาง) ได้ดำเนินการ เพื่อบันทึกเขาปัญหาความคิดตน และจัดการกิจการของเขาและเขา "เหตุผลที่แท้จริง กล่าวว่า เขา "ฉันมีเวลาน้อยเมื่อมือของฉัน และถ้าจะให้ดีเป็นดูแลของฉัน เพื่อแลกกับเงินที่จ่าย ผ่าน "-สำหรับ Bigwig ครอบครัวไม่สูงกว่าเงินของเขา-" ฉันจะปลดปล่อยมาก obliged พิจารณาว่า คุณรู้ดีที่สุด" ดังนั้น ตั้งแต่ trumpeting และ ทำเสียง และภาพน่าเกลียดของม้าซึ่งเขาคาดว่าจะล้มลง และบูชา

"ฉันไม่เข้าใจทั้งหมดนี้ กล่าวว่า เขา ถูคิ้วของเขา furrowed confusedly "แต่มันมีความหมายที่ บางที ถ้าฉันสามารถค้นหา"

"หมายความว่า ส่งคืนครอบครัว Bigwig, suspecting สิ่งของอะไรที่เขาว่า "เกียรติและเกียรติในที่สุด การทำบุญสูงสุด"

"โอ้" กล่าวว่า เขา และเขาก็ยินดีที่จะได้ยินว่า

แต่ เมื่อเขาดูระหว่างภาพ ในเหล็ก หินอ่อน ทองแดง ทอง เหลือง เขาไม่สามารถค้นหา countryman meritorious แต่ของเขา เมื่อบุตรกับวอริคเชอร์ขนตัวแทนจำหน่าย หรือใด ๆ เดี่ยว countryman whomsoever ว่า เขาพบคนที่มีความรู้ได้ช่วยเขาและลูก ๆ จากโรคมากมาย และ disfiguring, boldness ซึ่งได้ยกพระบรรพบุรุษจากเงื่อนไขของ serfs ไม่มี นึกคิดฉลาดได้เปิดตัวใหม่ และสูงอยู่ไป humblest ทักษะที่มีเติมสะสมสิ่งมหัศจรรย์โลกของคนทำงาน ใน ขณะที่ เขาได้พบผู้อื่นที่เขารู้ว่าไม่ดีของ แม้แต่คนที่เขารู้มากป่วยของ

"Humph " กล่าวว่า เขา "ผมไม่ค่อนเข้าใจมัน"

ดังนั้น เขากลับบ้าน และนั่งลง โดยไฟร์ของเขาจะได้รับจากจิตใจของเขา

ตอนนี้ ไฟร์ของเขาถูกหนึ่งเปลือย ทั้งหมดใน hemmed โดยถนนมืด แต่ก็เป็นสถานที่ล้ำค่าที่เขา มือของภรรยาของเขาถูกชุบแข็ง มีอยู้ และเธออายุก่อนเวลาเธอ แต่เธอรักเขา เด็กของเขา แคระในเจริญเติบโตของพวกเขา เจาะร่องรอยสำคัญ unwholesome แต่พวกเขามีความสวยงามในสายตาของเขา เหนือทุก สิ่งอื่น ๆ ได้มีนายคาเนโกะของจิตวิญญาณของชายคนนี้ที่ควรสอนลูก "ถ้าฉันเป็นบางครั้งไว้ กล่าวว่า เขา "การต้องรู้ น้อยให้พวกเขารู้ดี และหลีกเลี่ยงความผิดพลาดของฉัน ถ้ายากให้เรียบเก็บเกี่ยวความสุขและคำสั่งที่เก็บอยู่ในสมุดบัญชี ให้มันจะง่ายไป"

แต่ ครอบครัว Bigwig เกิดขึ้นในครอบครัวการทะเลาะวิวาทรุนแรงเกี่ยวข้องกับสิ่งที่มันเป็นถูกกฎหมายสอนเด็กคนนี้ บางครอบครัวที่ยืนยันในสิ่งใดเป็นหลัก และสำคัญเหนือสิ่งต่าง ๆ และอื่น ๆ ของครอบครัวยืนยันในสิ่งอื่นเช่นหลัก และสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดสิ่งอื่น ๆ และครอบครัว Bigwig เช่าเป็นฝ่าย เขียนเอกสารแผ่นพับขอ convocations ค่าธรรมเนียม orations และพันธุ์ทุกประการ การจัดส่งที่จัดขึ้น impounded อื่นในศาลวางและศาล Ecclesiastical โยนสิ่งสกปรก แลกเปลี่ยน pummelings และตกกัน ด้วยหู unintelligible animosity ในขณะเดียวกัน คนนี้ ใน snatches เย็นสั้นของเขาที่เขาไฟร์ เห็นปีศาจที่เกิดขึ้นไม่รู้มี และพาลูกไปเอง เขาเห็นลูกสาวของเขา perverted ใน drudge หนัก slatternly เขาเห็นลูกชายของเขาไปลงแบบของราคะต่ำ ความโหดร้ายและอาชญากรรม moping เขาเห็นแสง dawning ของปัญญาในสายตาของเด็กของเขาจึง เปลี่ยนเป็นล่อและความสงสัย ว่า เขาสามารถมีแต่ปรารถนาให้ปัญญา

"ฉันไม่เข้าใจนี้ใด ๆ ที่ดีกว่า กล่าวว่า เขา "แต่ผมคิดว่า มันไม่เหมาะสม นาย โดยสวรรค์ clouded ข้างฉัน ฉันประท้วงต่อต้านนี้เป็นของฉันไม่ถูกต้อง"

เป็น peaceable อีก (สำหรับความรักของเขามักจะช่วงสั้น ๆ และชนิดธรรมชาติของเขา), เขาดูเกี่ยวกับเขาในวันอาทิตย์และวันหยุด เขาเห็นบคคลเหล่านี้และภายมีจำนวน และ thence วิธีฟเครื่องเกิดกับรถไฟของทั้งหมดของทำลาย เขาร้องครอบครัว Bigwig แล้ว ว่า "เราเป็นคน labouring และผมมีความสงสัยเป็น glimmering ในฉันคน labouring เงื่อนไขใดขึ้น - โดยปัญญาสูงกว่าคน เป็นผมไม่ดีเข้าใจมัน - ให้ความสดชื่นจิตใจและพักผ่อนหย่อนใจ ดูอะไรที่เราตกลง เมื่อเราพักผ่อนโดยไม่ได้ มา ตลกฉัน harmlessly แสดงบางสิ่งบางอย่าง ให้ฉันหนี"

แต่ นี่ครอบครัว Bigwig ตกเป็นความโกลาหลอย่างอึกทึก เมื่อเสียงบางสิ่งได้ได้ยินราง เสนอเพื่อแสดงให้เขาสิ่งมหัศจรรย์ของโลก ความยิ่งใหญ่ของการสร้าง การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ งานของธรรมชาติ และสวยงามของศิลปะ - การแสดงสิ่งเหล่านี้ กล่าวคือ ในรอบระยะเวลาใด ๆ ของชีวิตของเขา เมื่อเขาสามารถมองเข้า - มีเกิดขึ้นระหว่าง Bigwigs เช่นคำราม และเพ้อ เช่น pulpiting และ petitioning เช่น maundering และ memorialising เช่น name-calling และสกปรกขว้าง ปา เช่นเป็นลมใด ๆ ของรัฐสภาซักถาม และเบาตอบกลับ - - ที่ "พักไม่" รออยู่ "ฉัน" - ว่า คนยากจนยืน aghast จ้องมองรอบ ๆ อาละวาด

"มีผมท่านนี้ กล่าวว่า เขา ด้วยมือของเขาให้หูของเขา affrighted "โดยมีความหมาย บริสุทธิ์คำ เถิดเกิดจากประสบการณ์ที่คุ้นเคย และความรู้ทั่วไปของคนทั้งหมดเลือกที่จะเปิดตาของพวกเขา ฉันไม่เข้าใจ และฉันไม่ใช่ อะไรเป็นของรัฐดังกล่าวเป็นสิ่งที่มา"

เขาถูกดัดมากกว่างานของเขา มักจะถามตัวเองคำถาม เมื่อข่าวเริ่มแพร่กระจายที่ มารมีปรากฏในหมู่กรรมกรที่ และถูกสมได้หลักพัน จะไปดูเกี่ยวกับเขา เขาเร็ว ๆ นี้พบนี้เป็นจริง การตายและการตายได้เข้าในบ้านปิด และผลที่ได้ผ่านชีวิตระหว่าง พิษใหม่ที่กลั่นในอากาศมักจะขุ่น sickening เสมอ แข็งแกร่ง และอ่อนแอ วัยสูงอายุ และวัย เด็ก บิดาและมารดา ทั้งหมดก็จงลงเหมือนกัน

สิ่งที่หมายถึงบินมีเขา เขายังคงมี ที่เขาเป็น และเห็นคนที่ไม่มีสายกับเขาตาย นักเทศน์ประเภทมาเขา และจะมีการกล่าวว่า บางคำอธิษฐานให้นุ่มหัวใจในหยีเขา แต่เขาตอบ:

"โอ อะไร avails มัน มิชชันนารี มากับฉัน คนแน่นอนในทำ foetid ที่รู้สึกทุกยศฉันสำหรับความสุขของฉันกลายเป็น ความทรมาน และที่ทุกนาทีของวันของฉันหมายเลขไมร์ใหม่เพิ่มเพื่อกองที่ผมนอนอ่อนแอ แต่ ให้ฉันเหลือบของฉันแรกของสวรรค์ ผ่านน้อยแสงและอากาศ ให้ฉันน้ำบริสุทธิ์ ช่วยให้ทำความสะอาด เบานี้บรรยากาศหนักและหนักชีวิต ในวิญญาณของเราจม และเรากลายเป็นสนใจ และไม่รู้สึกสิ่งมีชีวิตคุณดูบ่อยเรา เบา ๆ และกรุณานำศพของผู้ตายออกจากห้องที่เราเติบโตจะให้คุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวที่ความศักดิ์สิทธิ์ของหายเรา ในหมู่พวกเรา และ ครู แล้วฉันจะได้ยิน - ไม่รู้ดีกว่าคุณ ด้วยความเต็มใจอย่างไร - - ของเขา ที่มีความคิดได้มากกับคนจน และที่ไหนสำหรับความเสียใจทั้งหมดที่มนุษย์"

เป็นที่ทำงานอีกครั้ง ปัจเจก และ เศร้า เมื่อนายมายืนใกล้เขาแต่งตัวในชุดดำ เขา ยัง ได้รับความเดือดร้อนมาก ภรรยาสาวของเขา ของเขาสวยงาม และดีภรรยาสาว ตาย ดังนั้น เกินไป ลูกเดียว

"หลัก, ' มอก.พอกันที - ฉันรู้-- แต่เป็น comforted จะให้คุณสะดวกสบาย ถ้าฉันไม่ "

หลักขอบคุณเขาจากหัวใจของเขา แต่ กล่าวว่า เขา "โอ คุณ labouring คน วิกฤตเริ่มต้นจากคุณ ถ้าคุณ ได้อาศัยมากยองใย และลักษณะ ฉันไม่ควร mourner บรรทัด และ bereft ที่ให้ฉันวันนี้"

"หลัก คืนอื่น ๆ สั่นศีรษะของเขา "ฉันได้เริ่มเข้าใจเล็กน้อยว่า calamities ส่วนใหญ่จะมาจากเรา เป็นคนนี้ไม่ได้ และไม่ว่าจะหยุดที่ประตูของเราไม่ดี จนกว่าเราจะร่วมที่ดีทะเลาะครอบครัว yonder ทำสิ่งที่ถูกต้อง เราไม่สามารถอาศัยอยู่ยองใย และ ลักษณะ ยกเว้นว่าพวกเขาที่ undertook จัดการเราให้วิธีการ เราไม่สามารถสั่งได้ยกเว้นว่าพวกเขาจะสอนเรา เราไม่เป็นลูกเรา ยกเว้นว่าพวกเขาจะตลกเรา เราไม่ ได้มีเทพเจ้าบางผิดของเราเอง ในขณะที่พวกเขาตั้งค่าขอบคุณมากของตนในสถานสาธารณะทั้งหมด มหัตภัยของคำสั่งไม่สมบูรณ์ มหัตโทษละเลย มหัตภัยของธรรมชาติความยับยั้งชั่งใจ และปฏิเสธการนั่ง humanising จะมาจากเรา และไม่มีพวกเขาจะหยุดเรา พวกเขาจะแพร่กระจายไปได้กว้างไกล พวกเขามักจะทำ พวกเขาจะเสร็จ - เหมือนมารที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เค้าอยู่ในธนาคารของแม่น้ำกว้างและลึก , ยิ่งใหญ่ , ซึ่งมักจะเงียบ กลิ้งบนยังคงกว้างใหญ่มหาสมุทร มันได้ผ่านไป ตั้งแต่เริ่มสร้างโลก มันมีการเปลี่ยนแปลงหลักสูตร บางครั้ง และกลายเป็นช่องทางใหม่ออกทางเดิม แห้ง และเป็นหมัน แต่มันเคยมีเมื่อการไหล และที่เคยไหลจนกว่าจะถึงเวลาที่ควรจะไม่มี เทียบกับของแรงหยั่งรู้กระแส ไม่มีอะไรทำให้หัว ไม่มีสิ่งมีชีวิต ไม่มีดอกไม้ ไม่มีใบ ไม่มีอนุภาคของสิ่งมีชีวิตหรือสิ่งไม่มีชีวิตการดำรงอยู่ เคยหลงกลับมาจากทะเลไม่ได้เปิด กระแสน้ำของแม่น้ำชุด resistlessly ต่อมัน และกระแสน้ำไม่เคยหยุด กว่าจะหยุดโลกในวงรอบดวงอาทิตย์

เขาอาศัยอยู่ในสถานที่ที่วุ่นวายและทำงานอย่างหนักเพื่อมีชีวิตอยู่เขาไม่หวังที่เคยร่ำรวยมากพอที่จะอยู่ได้เป็นเดือนโดยไม่ต้องทำงานอย่างหนักแต่เขาก็ค่อนข้างเนื้อหาพระเจ้ารู้ดีว่าแรงงานกับจะร่าเริง เขาเป็นหนึ่งในครอบครัวอันเวิ้งว้าง ที่มีทั้งหมดของบุตรชายและบุตรสาวได้รับอาหารประจำวันของพวกเขาโดยทำงานทุกวัน เป็นเวลานานจากลุก betimes จนเขานอนตอนกลางคืน นอกจากโชคชะตา เขาไม่มีโอกาส เขาจึงไม่มี

มีมากกว่ามากกลอง , สรรพคุณ , และการพูดการในละแวกที่เขาอยู่ แต่เขาก็ไม่มีอะไรจะทำ การปะทะกันดังกล่าว และโวยวายมาจากครอบครัวคนสำคัญมาก ในเรื่องของการแข่งขันที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขาประหลาดใจมาก พวกเขาตั้งรูปปั้นแปลกประหลาดในเหล็ก , หินอ่อน , ทองแดง และทองเหลือง ก่อนที่ประตูของเขาบดบังบ้านเขาด้วยขาและหางของป่าเถื่อนภาพม้า เขาสงสัยว่าอะไรมันทั้งหมดหมายถึง ยิ้มในแบบ humoured วิธีที่ดีที่เขามี และเก็บไว้ที่งานของเขายาก

ครอบครัวคนสำคัญมาก ( ประกอบด้วยทั้งหมด stateliest คนเสมอ และทั้งหมดที่เสียงดังที่สุด ) ได้ดำเนินการเพื่อช่วยเขาจากปัญหา คิดถึงตัวเอง และจัดการกับเขาและงานของเขา ทำไมอย่างแท้จริง " เขาพูด" ฉันมีเวลาเล็กน้อยเมื่อมือของฉัน ถ้านายจะได้ดูแลฉัน เพื่อแลกกับเงินที่ผมจ่ายไป " . . . สำหรับครอบครัวคนสำคัญมากไม่เกินเงินของเขา . . . " ผมจะได้โล่งใจและขอบคุณที่พิจารณาว่าคุณรู้ดีที่สุด . " ดังนั้นตีกลองป่าวประกาศ , และพูดให้ และภาพที่น่าเกลียดของม้า ซึ่งเขาคาดว่าจะกราบลงนมัสการ .

" ฉันไม่เข้าใจทั้งหมดนี้ " เขากล่าว เขาลูบหน้าผากเป็นรอยย่นนุงนัง " แต่ความหมายมันอาจจะถ้าฉันสามารถค้นหา . "

" หมายถึง " กลับครอบครัวคนสำคัญมาก การสงสัยบางอย่างของสิ่งที่เขากล่าวว่า " เกียรติและศักดิ์ศรีในระดับสูงสุด เพื่อความดีสูงสุด "

" โอ้ ! " เขากล่าว และเขาก็ยินดีที่ได้ยินแบบนั้น

แต่เมื่อเขาดูท่ามกลางภาพในเหล็ก , หินอ่อน , ทองแดง , ทองเหลืองเขาล้มเหลวที่จะหาเพื่อนร่วมชาติของเขาค่อนข้างดี เมื่อลูกชายของพ่อค้าขนสัตว์ริลล์ , หรือใด ๆเดียวของคนต่างจังหวัดนั้นชนิดที่ ท่านสามารถค้นหาไม่มีของผู้ชายที่มีความรู้ก็ช่วยเขา และบุตรของเขา จากที่ยอดเยี่ยมและ disfiguring โรคที่มีความกล้าได้ยกบรรพบุรุษของเขาจากสภาพของทาส ,ที่มีปัญญาความนึกคิดได้เปิดตัวตนใหม่ และสูงถึง humblest ที่มีทักษะมีเต็มโลกการทำงานของมนุษย์ด้วย สะสมสิ่งมหัศจรรย์ แต่เขาเจอคนอื่นที่เขาไม่มีดี แม้คนอื่นที่เขารู้ไม่ดี

" หึ ! " กล่าวว่าเขา " ผมไม่ค่อยเข้าใจมัน "

เขากลับบ้าน และมานั่ง โดยครอบครัวของเขาจะได้รับมันออกจากจิตใจของเขา . . . . . .

ตอนนี้ครอบครัวของเขาเป็นผู้หนึ่งทั้งหมดล้อมรอบด้วยถนนดำ แต่มันเป็นสถานที่ที่มีค่าสำหรับเขา มือของภรรยาของเขาแข็งกระด้างกับความเหน็ดเหนื่อย และนางก็เก่าก่อนที่เวลาของเธอ แต่เธอก็รักเขา ลูกหลานของเขาลีบในการเจริญเติบโตของพวกเขาแบกร่องรอยซึ่งดูแล แต่ก็มีความสวยงามในสายตาของเขา เหนือสิ่งอื่น ๆทั้งหมด มันคือความตั้งใจจริงของชายคนนี้ วิญญาณเด็กของเขาควรจะสอน" ถ้าฉันบางครั้งอาจเข้าใจผิด " เขากล่าว " เพื่อต้องการความรู้ อย่างน้อยแจ้งให้ทราบดีกว่าและหลีกเลี่ยงความผิดพลาดของฉัน ถ้ามันเป็นเรื่องยากที่จะให้ฉันเก็บเกี่ยวการเก็บเกี่ยวของความสุขและการสอนที่ถูกเก็บไว้ในหนังสือให้มันจะง่ายขึ้นกับพวกเขา . "

แต่ครอบครัวคนสำคัญมากแตกออกในครอบครัวทะเลาะกันรุนแรงเกี่ยวกับสิ่งที่มันเป็นถูกต้องตามกฎหมายที่จะสอนให้มนุษย์นี้เด็กบางครอบครัวยืนยันในสิ่งดังกล่าวเป็นหลัก และที่ขาดไม่ได้เหนือสิ่งอื่นๆ และคนอื่น ๆของครอบครัว เช่น อีกสิ่งหนึ่งที่ยืนยันในหลักและที่ขาดไม่ได้เหนือสิ่งอื่น ๆทั้งหมด และคนสำคัญมาก ครอบครัว เช่าเป็นฝ่ายเขียนแผ่นพับ จัด convocations ส่งค่า orations และนานาพันธุ์ทั้งหมดของวาทกรรม ;ยึดกันในศาล และศาลพระวาง ; โยนสิ่งสกปรก , แลกเปลี่ยน pummelings และตกลงกันโดยหูในโสกันต์ความเกลียดชัง ขณะเดียวกัน ชายคนนี้ ในตอนเย็น จับสั้น ๆของเขาที่ครอบครัวของเขาเห็นปีศาจอวิชชาเกิดขึ้นที่นั่น และพาเด็ก ๆของเขาเอง เขาเห็นลูกสาวเขาเลยเป็นหนักย้ำเหยอดักดาน ;ที่เขาเห็นลูกชายของเขาไปซึมเศร้าทางแห่งราคะน้อยจะโหดและอาชญากรรม เขาเห็นแสงอรุณของปัญญาในสายตาของลูกของเขา แล้วเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ และความสงสัยว่า เขาอาจจะอยากให้พวกเขาโง่

" ผมไม่เข้าใจเรื่องนี้ดีกว่า " " เขาพูด แต่ฉันว่ามันไม่น่าเป็นไปได้ " โดยเมฆสวรรค์ ผมคัดค้านเรื่องนี้ผมผิด ! "

กลายสงบสุขอีกครั้ง ( สำหรับความรักของเขามักจะมีอายุสั้น และธรรมชาติ ) , เขาดูเกี่ยวกับเขาในวันอาทิตย์และวันหยุด และเขาเห็นเท่าใด monotony และเหนื่อยล้ามี และที่นั่นว่าคนเมาลุกขึ้นด้วยทั้งหมดของรถไฟแห่งความพินาศ แล้วเขาก็ชวนครอบครัว คนสำคัญมาก และกล่าวว่า " เรากำลังทำงานคนและผมมีข้อสงสัยว่าทำงานในวามคนไม่ว่าสภาพถูกทำโดยปัญญาสูงกว่าคน ตามที่ผมเข้าใจมันได้ . . . ต้องการความสดชื่นจิต และนันทนาการ ดูว่าเราล้มลง เมื่อเราพักไม่ได้ มา ! ฉันพอใจอย่างไม่เป็นอันตราย ให้ฉัน ให้ฉันหนี !

แต่นี่คือคนสำคัญมากครอบครัวตกอยู่ในสถานะของความสับสนวุ่นวายอย่างอึกทึกมาก เมื่อบางอย่างเป็นเสียงแผ่วเบาได้ยินมา ขอโชว์ สิ่งมหัศจรรย์ของโลก ความยิ่งใหญ่ของการสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ของเวลาการทำงานของธรรมชาติและความงามของศิลปะ -- แสดงให้เขาเห็นว่า สิ่งเหล่านี้ กล่าวคือในช่วงชีวิตของเขา เมื่อเขาได้มองมัน . . . มันเกิดขึ้นท่ามกลางกันนะค่ะ เช่น คำรามและเพ้อ เช่น pulpiting petitioning และ maundering memorialising ดังกล่าวและเช่นชื่อที่เรียกและสิ่งสกปรกทิ้ง เช่น แหลมลมของรัฐสภา การตั้งคำถาม และอ่อนแอ ตอบ - - ที่ " กล้า " รอ " ฉัน " . . . จนเพื่อนยืนตกตะลึง มองป่ารอบ ๆ .

" ฉันทำให้ทั้งหมดนี้ " เขากล่าวกับมือของเขาตกใจหู " โดยสิ่งที่หมายถึงการเป็นคำร้องขอที่บริสุทธิ์ สมถะที่เกิดจากประสบการณ์ที่คุ้นเคย และความรู้ทั่วไปของผู้ชายทุกคนที่เลือกที่จะเปิดดวงตาของพวกเขา ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจ สิ่งที่จะตามมา เช่น สภาพของสิ่ง !

เขาก้มลงทำงานของเขาที่มักจะถามตัวเองคำถามเมื่อข่าวเริ่มแพร่กระจายที่โรคระบาดได้ปรากฏในหมู่กรรมกร และฆ่าพวกเขาโดยนับพัน ออกไปหาเขาทันทีที่เขาพบนี้เป็นจริง ตายและตายถูกผสานในปิดและมีมลทินบ้านระหว่างที่ชีวิตของเขาผ่าน ใหม่พิษถูกกลั่นลงในมือเสมอตาอากาศ ที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ วัยทารก อายุ และ เก่าพ่อและแม่ทุกคนต่างก็ไม่ได้ลงเหมือนกัน

หมายความว่าเที่ยวบินเขา ? เขายังคงมีเขาอยู่ และได้เห็นคนที่รักเขาจะตาย เป็นนักเทศน์ มาหาเขา และจะพูดคำอธิษฐานให้นุ่มหัวใจของเขาในความเศร้าโศกของเขา แต่เขาตอบ :

" O สิ่งที่ทำได้ มันศาสนามาหาฉัน คนประณาม ที่อยู่ในสถานที่เหม็นนี้ทุกความรู้สึกที่มอบให้ฉัน ความสุขของฉันกลายเป็นทรมาน และทุกนาทีของฉันนับวันใหม่เลนเพิ่มกองภายใต้ซึ่งผมนอนที่อ่อนแอ แต่ให้ฉันเหลือบแรกของฉันสวรรค์ผ่านเล็กน้อยของแสงและอากาศ ให้ฉัน น้ำบริสุทธิ์ ช่วยให้ผมสะอาด เบา หนักขนาดนี้ บรรยากาศ และ ชีวิตที่จมหนัก ในวิญญาณของเราและเราก็กลายเป็นชินชา และสิ่งมีชีวิตที่รู้สึกคุณบ่อยเกินไป เห็นเรา เบาๆ และกรุณานำศพของผู้ที่ตายของพวกเรา ออกจากห้องเล็ก ๆ ที่เราเติบโตคุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวแม้ความศักดิ์สิทธิ์ของมัน แพ้ให้กับ เรา และ อาจารย์ ข้าจะได้ยินใครรู้ดี กว่าที่คุณ วิธี อย่างเต็มใจ - - เขามีความคิดมากกับคนจนและใครมีความเห็นอกเห็นใจสำหรับมนุษย์ทุกคน เศร้า !

เขาก็ทำงานอีกครั้ง โดดเดี่ยวและเศร้า เมื่อเจ้านายของเขาก็มายืนอยู่ใกล้ๆ กับเขา ในชุดสีดำ เขายังได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก ภรรยาหนุ่มสาวที่สวยงามและภรรยา , หนุ่มดี คือ ตาย ดังนั้น ก็ลูกคนเดียวของเขา . . . . . .

" อาจารย์ นี่ยากที่จะทนได้ . . . ผมรู้ . . . แต่สบายใจ ผมจะให้คุณสบาย ถ้าฉันสามารถ . "

อาจารย์กล่าวขอบคุณเขาจากใจของเขา แต่ เขากล่าวว่า " โอ ท่านทำงานผู้ชาย ภัยพิบัติเริ่มต้นของคุณ ถ้าคุณได้แต่อาศัยมากขึ้นอย่างแข็งแรง และเหมาะสม ก็ไม่ควรเศร้าโศก และส่วนใหญ่ม่ายฉันวันนี้ "

" ต้นแบบ " กลับ อื่น ๆ , สั่นศีรษะของเขา " ฉันเริ่มเข้าใจนิดหน่อยว่า เหตุการณ์ส่วนใหญ่จะมาจากเรา เป็นหนึ่งในนี้ไม่ได้และไม่มีใครจะหยุดที่ประตูที่น่าสงสารของเราจนเราเป็นปึกแผ่นกับดีทะเลาะกันครอบครัวที่โน่น ทำสิ่งที่ถูกต้อง เราไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างแข็งแรง และเหมาะสม นอกจากพวกที่รับปากจะจัดการเราให้ความหมาย เราไม่สามารถสั่งให้จนกว่าพวกเขาจะสอนเรา เราไม่สามารถเหตุผลน่าขัน เว้นแต่ว่าพวกเขาจะชอบใจเรา เราไม่สามารถ แต่ยังมีพระปลอมของเราเองในขณะที่พวกเขาตั้งมากมายของพวกเขาทั้งหมดในสถานที่สาธารณะ ผลของการสอนไม่สมบูรณ์ ความชั่ว ผลของความชั่วร้ายเป็นอันตรายละเลย ผลของการไม่เป็นธรรมชาติและการปฏิเสธของ humanising enjoyments จะมาจากเรา และไม่มีของพวกเขาจะเลิกกับเรา พวกเขาจะกระจายไปไกลและกว้าง พวกเขามักจะทำพวกเขาก็ทำได้เสมอ เหมือนโรคระบาด