sweetness intensities and the sweet

sweetness intensities and the sweeteners concentrations, represented
on a logarithmic scale.
The curves have shown that neotame was the most intense
sweetener when compared to the other sweeteners, followed by
sucralose, cyclamate/saccharin blend 2:1, aspartame and stevia in
relation to 9.4 g/100 g of sucrose in the passion fruit juice. These
results are in agreement with the study of Cadena and Bolini (2012),who reported neotame having the highest sweetening power, followed
by sucralose.
The slopes, Y-intercepts, linear correlation coefficients, and the
power functions of each sweetener are presented in Table 2. In
relation to the equi-sweetness determination, Table 2 shows R2
values higher than 0.9 for all the sweeteners tested. However, the
values obtained for stevia are lower than the R2 values of the other
sweeteners (0.9521). According to Cardoso and Bolini (2007), stevia
has a characteristic bitter taste and bitter aftertaste, especially at
high concentrations, which may have influenced the perception of
the sweetness and the linearity of the lines obtained.
The concentration of each sweetener to be added to the passion
fruit juice to confer the same sweetness as sucrose 9.4 g/100 g are
presented in Table 2, which was calculated using the power functions
of each sweetener.
Neotame had a characteristic sweet aftertaste, especially at high
concentrations, which may have negatively influenced consumers'
acceptance (Cadena et al., 2013). Sucralose has shown to be a good
alternative to replace sucrose in fruit juices. The sweetener potency
for this study and other studies are presented in Table 3.
Of all sweeteners, neotame showed the highest sweetening
power, being 6025.64 times sweeter than sucrose in passion fruit
juice with 9.4 g/100 g of sucrose. These results are in agreement
with the study of Cadena and Bolini (2012), who reported neotame
as being 6026 times sweeter than sucrose.
Sucralose presented a sweetening power of 590.02, which is
similar to the value of 600 found by Brito (2009) in light guava pulp
beverage, and 599 found by Trevisam Moraes and Bolini (2010) in
ground roasted coffee.
The blend cyclamate/saccharin 2:1 presented higher sweetening
power (262.28) than aspartame (171.62). Similar results were
observed by Freitas, Dutra, and Bolini (2014) in pitanga nectar, by
Cardoso et al. (2004) in cold tea drink equivalent to 8.3 g/100 g of
sucrose, and by Reis et al. (2011) in strawberry flavored yogurt
equivalent to 11.5 g/100 g of sucrose. The smallest difference between
cyclamate/saccharin and aspartamewas found in strawberry
flavored yogurt. This can be explained by the fact that, according to
Reis et al. (2011), it is important to verify the difference in sweetening
power when the product is more complex, i.e., when other
ingredients such as fat, proteins, acids, carbohydrates, etc., are
involved. When a sweetener is added to a food product, one must
consider the various interactions among the sweeteners and the
food ingredients promoting a change in the sweetener potency.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มความหวานและความหวานเข้มข้นบนสเกลลอการิทึมเส้นโค้งแสดงให้เห็นว่า neotame ได้รุนแรงที่สุดเมื่อเทียบกับที่อื่น ๆ สารให้ความหวาน สารให้ความหวานตามด้วยซูครา แป้งน้ำตาลโดยคงเทียบขัณฑสกรผสม 2:1 แอสปาร์แตม และหญ้าหวานในสัมพันธ์กับ 9.4 กรัม/100 กรัมของน้ำตาลซูโครสในน้ำเสาวรส เหล่านี้ผลลัพธ์ที่อยู่ในข้อตกลงการศึกษาของ Cadena และ Bolini (2012), ที่ neotame มีอำนาจหวานสูงสุด ตามรายงานโดยซูคราเนินเขา Y-intercepts สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เชิงเส้น และการอำนาจหน้าที่ของสารให้ความหวานแต่ละจะแสดงอยู่ในตารางที่ 2 ในความสัมพันธ์เพื่อกำหนดความหวาน equi ตารางที่ 2 แสดง R2ทดสอบค่ามากกว่า 0.9 สำหรับสารให้ความหวานทั้งหมด อย่างไรก็ตาม การค่าสำหรับหญ้าหวานอยู่ต่ำกว่าค่า R2 ของอื่น ๆสารให้ความหวาน (0.9521) สุขภาพและฟิตและ Bolini (2007), หญ้าหวานมีลักษณะรสชาติขมและค้างอยู่ในคอขม โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ความเข้มข้นสูง ซึ่งอาจมีผลต่อการรับรู้ของความหวานและเป็นเชิงเส้นของบรรทัดได้ความเข้มข้นของสารให้ความหวานแต่ละที่จะเพิ่มความรักมอบความหวานเหมือนน้ำผลไม้เป็นน้ำตาลซูโครส มี 9.4 กรัม/100 กรัมแสดงในตาราง 2 ซึ่งคำนวณโดยใช้ฟังก์ชันพลังงานความหวานแต่ละNeotame มีมีลักษณะหวานค้างอยู่ในคอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สูงความเข้มข้น ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อผู้บริโภคการยอมรับ (Cadena et al. 2013) ซูคราได้แสดงที่จะดีทางเลือกเพื่อแทนที่น้ำตาลซูโครสในผลไม้กระป๋อง ความแรงของสารให้ความหวานการ ศึกษาและการศึกษาอื่น ๆ จะแสดงในตารางที่ 3ของหวานทั้งหมด neotame พบหวานสูงพลังงาน กำลังหวานกว่าซูโครสในเสาวรส 6025.64 ครั้งน้ำกับ 9.4 กรัม/100 กรัมของน้ำตาลซูโครส ผลลัพธ์เหล่านี้จะตกลงกับการศึกษาของ Cadena และ Bolini (2012), ที่รายงาน neotameมีหวานกว่าซูโครส 6026 ครั้งซูครากำลังหวานของ 590.02 ซึ่งเป็นการนำเสนอคล้ายกับค่า 600 พบ โดย Brito (2009) ในเยื่ออ่อนฝรั่งเครื่องดื่ม และ 599 พบ โดยไรส์ Trevisam และ Bolini (2010) ในบดกาแฟผสมแป้งน้ำตาลโดยคงเทียบขัณฑสกร 2:1 แสดง sweetening สูงพลังงาน (262.28) มากกว่าแอสปาร์แตม (171.62) ผลลัพธ์ที่คล้ายกันสังเกต โดย Freitas, dutra ไปทางด้าน และ Bolini (2014) ในรีสอร์ท pitanga โดยสุขภาพและฟิต et al. (2004) ในชาเย็นดื่มเทียบเท่ากับ 8.3 กรัม/100 กรัมซูโครส และโดย Reis et al. (2011) ในโยเกิร์ตรสสตอเบอร์รี่เทียบเท่ากับ 11.5 กรัม/100 กรัมของน้ำตาลซูโครส แตกต่างกันน้อยที่สุดแป้งน้ำตาลโดยคงเทียบขัณฑสกรและ aspartamewas พบในสตรอเบอร์รี่โยเกิร์ตรส นี้สามารถอธิบายความจริงที่ ตามReis et al. (2011), มันเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบความแตกต่างของหวานพลังงานเมื่อผลิตภัณฑ์มีความซับซ้อน เช่น เมื่ออื่น ๆมีส่วนผสมเช่นคาร์โบไฮเดรต กรด ไขมัน โปรตีน ฯลฯที่เกี่ยวข้อง เมื่อเพิ่มสารให้ความหวานในผลิตภัณฑ์อาหาร หนึ่งต้องพิจารณาปฏิสัมพันธ์ต่าง ๆ ระหว่างความหวานและส่วนผสมอาหารที่ส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงในความแรงของสารให้ความหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เข้มความหวานและความเข้มข้นของสารให้ความหวานแทน
. ในระดับลอการิทึม
โค้งได้แสดงให้เห็น Neotame ที่เป็นรุนแรงที่สุด
สารให้ความหวานเมื่อเปรียบเทียบกับสารให้ความหวานอื่น ๆ ตามมาด้วย
ซูคราโลส, cyclamate / ขัณฑสกร Blend 2: 1, สารให้ความหวานและหญ้าหวานใน
ความสัมพันธ์กับ 9.4 กรัม / 100 กรัมของน้ำตาลซูโครสในน้ำเสาวรส เหล่านี้
ผลอยู่ในข้อตกลงกับการศึกษาของ Cadena และ Bolini (2012) ที่รายงาน Neotame มีอำนาจหวานสูงสุดตาม
โดยซูคราโลส.
ลาด, Y-ดัก, ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เชิงเส้นและ
อำนาจหน้าที่ของแต่ละสารให้ความหวานถูกนำเสนอใน ตารางที่ 2 ใน
ความสัมพันธ์กับความมุ่งมั่น equi-หวานตารางที่ 2 แสดง R2
ค่าสูงกว่า 0.9 สำหรับสารให้ความหวานทั้งหมดที่ผ่านการทดสอบ อย่างไรก็ตาม
ค่ารับสำหรับหญ้าหวานจะต่ำกว่าค่า R2 ของอื่น ๆ ที่
ให้ความหวาน (0.9521) ตามที่ Cardoso และ Bolini (2007), หญ้าหวาน
มีรสชาติลักษณะขมและรสขมโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่
มีความเข้มข้นสูงซึ่งอาจมีอิทธิพลต่อการรับรู้ของ
ความหวานและความเป็นเชิงเส้นของเส้นที่ได้รับ.
ความเข้มข้นของแต่ละสารให้ความหวานที่จะเพิ่ม รัก
น้ำผลไม้เพื่อให้คำปรึกษาความหวานเช่นเดียวกับน้ำตาลซูโครส 9.4 กรัม / 100 กรัมจะ
แสดงในตารางที่ 2 ซึ่งได้รับการคำนวณโดยใช้ฟังก์ชั่นพลังงาน
ของแต่ละสารให้ความหวาน.
Neotame มีรสหวานลักษณะโดยเฉพาะอย่างยิ่งสูง
ความเข้มข้นซึ่งอาจมีอิทธิพลในเชิงลบ ผู้บริโภค
ได้รับการยอมรับ (Cadena et al., 2013) ซูคราโลสได้แสดงให้เห็นที่ดี
อีกทางเลือกหนึ่งที่จะเปลี่ยนน้ำตาลซูโครสในน้ำผลไม้ สารให้ความหวานความแรง
ในการศึกษาและการศึกษาอื่น ๆ จะถูกนำเสนอในตารางที่ 3
สารให้ความหวานทั้งหมด Neotame แสดงให้เห็นว่าให้ความหวานที่สูงที่สุด
อำนาจเป็นครั้ง 6,025.64 หวานกว่าน้ำตาลซูโครสในเสาวรส
น้ำผลไม้ที่มี 9.4 กรัม / 100 กรัมของน้ำตาลซูโครส ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลง
กับการศึกษาของ Cadena และ Bolini (2012) ที่รายงาน Neotame
เป็น 6026 ครั้งหวานกว่าน้ำตาลซูโครส.
ซูคราโลสที่นำเสนอพลังความหวานของ 590.02 ซึ่งเป็น
คล้ายกับค่าของ 600 พบโดย Brito (2009) ใน แสงฝรั่งเยื่อกระดาษ
เครื่องดื่มและ 599 พบโดย Trevisam Moraes และ Bolini (2010) ใน
. พื้นดินกาแฟคั่ว
ผสมผสาน cyclamate / ขัณฑสกร 2: 1 นำเสนอสูงหวาน
เพาเวอร์ (262.28) มากกว่าสารให้ความหวาน (171.62) ผลที่คล้ายกันถูก
ตรวจสอบโดย Freitas, Dutra และ Bolini (2014) ใน Pitanga น้ำหวานโดย
Cardoso, et al (2004) ในเครื่องดื่มชาเย็นเทียบเท่า 8.3 กรัม / 100 กรัมของ
น้ำตาลซูโครสและ Reis, et al (2011) ในสตรอเบอร์รี่โยเกิร์ตรส
เทียบเท่ากับ 11.5 กรัม / 100 กรัมของน้ำตาลซูโครส ความแตกต่างระหว่างที่เล็กที่สุด
cyclamate / ขัณฑสกรและ aspartamewas พบในสตรอเบอร์รี่
โยเกิร์ตรส นี้สามารถอธิบายได้ด้วยความจริงที่ว่าตาม
Reis, et al (2011) ก็เป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบความแตกต่างในความหวาน
พลังงานเมื่อผลิตภัณฑ์ที่มีความซับซ้อนมากขึ้นเช่นเมื่ออื่น ๆ
ส่วนผสมเช่นไขมันโปรตีนกรดคาร์โบไฮเดรต ฯลฯ จะ
มีส่วนร่วม เมื่อสารให้ความหวานจะถูกเพิ่มในผลิตภัณฑ์อาหารหนึ่งต้อง
พิจารณาปฏิสัมพันธ์ต่างๆในหมู่สารให้ความหวานและ
ส่วนผสมอาหารส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงในความแรงของสารให้ความหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เข้มรสหวานและสารให้ความหวานเข้มข้น แสดงบนมาตราส่วนลอการิทึมเส้นโค้งแสดงให้เห็นว่านีโอเทมถูกสุดเข้มสารให้ความหวานเมื่อเทียบกับสารให้ความหวานอื่นๆ ตามมาด้วยซูคราโลส ไซคลาเมท / ขัณฑสกรผสม 2 : 1 และในสารให้ความหวานหญ้าหวานความสัมพันธ์กับ 9.4 กรัม / 100 กรัมของน้ำตาลซูโครสในตัณหาผลไม้น้ำผลไม้ เหล่านี้ผลลัพธ์อยู่ในข้อตกลงกับการศึกษาของ คาเดน่า และ bolini ( 2012 ) ที่รายงานว่า นีโอเทมมีพลังน้ำตาลเทียมสูงสุดตามโดย ซูคราโลส .ลาด y-intercepts สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เชิงเส้นและฟังก์ชันพลังงานของแต่ละ ความหวานที่แสดงในตารางที่ 2 ในความสัมพันธ์กับความหวาน equi ความมุ่งมั่น ตารางที่ 2 แสดงอาร์ทูค่าสูงกว่า 0.9 สำหรับสารให้ความหวานทดสอบ อย่างไรก็ตามได้สำหรับหญ้าหวาน ต่ำกว่าค่า R2 ของอื่น ๆสารให้ความหวาน ( 0.9521 ) ตาม คาร์โดโซ และ bolini ( 2007 ) , หญ้าหวานมีลักษณะและรสชาติขมรสขม โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เข้มข้นสูง ซึ่งอาจจะมีอิทธิพลต่อการรับรู้ความหวานและความถี่ของเส้นได้ความเข้มข้นของน้ำตาลในแต่ละที่จะเพิ่มในตัณหาน้ำผลไม้เพื่อให้ความหวานเหมือนน้ำตาลซูโครส 9.4 กรัม / 100 กรัมเป็นที่แสดงในตารางที่ 2 ซึ่งถูกคำนวณโดยใช้อำนาจหน้าที่ของแต่ละที่ให้ความหวานนีโอเทมมีลักษณะหวานเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สูงความเข้มข้น ซึ่งอาจส่งอิทธิพลของผู้บริโภคการยอมรับ ( คาเดน่า et al . , 2013 ) ซูคราโลสได้เป็นดีทางเลือกเพื่อทดแทนซูโครสในน้ำผลไม้ สารให้ความหวานที่ความแข็งแรงสำหรับการศึกษานี้และการศึกษาอื่น ๆแสดงในตารางที่ 3ทั้งหมดของสารให้ความหวาน นีโอเทมมีสารที่ให้ความหวานสูงอำนาจ หวานกว่าซูโครสในเสาวรสเป็น 6025.64 ครั้งน้ำผลไม้กับ 9.4 กรัม / 100 กรัมของน้ำตาลซูโครส ผลลัพธ์เหล่านี้ในข้อตกลงกับการศึกษาของ คาเดน่า และ bolini ( 2012 ) ที่รายงานว่า นีโอเทมมีความหวานมากกว่าน้ำตาลซูโครสเป็น 6026 ครั้งซูคราโลสแสดงพลังของ 590.02 น้ำตาลเทียม ซึ่งเป็นคล้ายกับมูลค่า 600 พบ Brito ( 2009 ) ในเนื้อฝรั่ง แสงเครื่องดื่ม จัดโดย มอเรียนและพบ trevisam bolini ( 2010 )กาแฟคั่วบด .ส่วนผสม : 2 : 1 / เสนอสูงกว่า sweetening ไซคลาเมตพลัง ( 262.28 ) กว่าแทม ( 171.62 ) ผลที่คล้ายกันคือสังเกตได้จาก เฟรย์ตัส dutra , และ bolini ( 2014 ) ในปิทังกาทิพย์โดยคาร์โดโซ et al . ( 2004 ) ในชาเย็นดื่มเท่ากับ 8.3 กรัม / 100 กรัมซูโครสและโดย Reis et al . ( 2011 ) ในโยเกิร์ตรสสตรอเบอรี่เท่ากับ 11.5 กรัม / 100 กรัมของน้ำตาลซูโครส ที่เล็กที่สุด ความแตกต่างระหว่างไซคลาเมต / และพบในคาริน aspartamewas สตรอเบอรี่โยเกิร์ตรส นี้สามารถอธิบายได้ด้วยความจริงที่ว่า ตามเรอิส et al . ( 2011 ) , มันเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบความแตกต่างในน้ำตาลเทียมพลังงานเมื่อผลิตภัณฑ์มีความซับซ้อนมากขึ้น เช่น เมื่อ อื่น ๆเครื่องปรุง เช่น ไขมัน โปรตีน คาร์โบไฮเดรต ฯลฯ เป็นกรดที่เกี่ยวข้อง เมื่อสารให้ความหวานจะถูกเพิ่มเพื่อผลิตภัณฑ์อาหาร หนึ่ง ต้องพิจารณาต่าง ๆการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างสารให้ความหวานและส่วนผสมอาหารที่ส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงในสารให้ความหวานความแรง