Thomas heard the sounds of hurried

Thomas heard the sounds of hurried shuffling and excited voices slowly start to fade around him as people filed out of the room. Chuck hung around for a few more minutes, apparently not in any hurry to get home.
"Your parents are kind of late, aren't they?" Thomas asked, his head laid on the table and his arms stretched out in front of him.
Chuck gave a one-sided shrug. "They're not coming. I don't live far from here. I can get back on my own."
Thomas let out an incredulous laugh. "What? Where are they?" he asked.
"They just had some kind of dinner to go to," Chuck replied. "I told them I wasn't coming today just so they wouldn't worry about it. I like going around by myself anyway."
Thomas shook his head. "No way, man. My mom'll drop you off. Just wait a few minutes."
Chuck didn't respond. They fell into a sort of impromptu game of lazily flicking a pencil back and forth across the table. When he was in a particularly competitive mood, Thomas could manage fine, but today the pencil just kept rolling into his face. This continued until he lost the energy to flick it back, and he tried to blow it across the table. It never made it very far before rolling back and hitting him.
He was surprised when he heard Teresa approach. "Hey, do you mind if we join you guys and...whatever thrilling thing you're doing? Our ride's running late."
Thomas turned his head toward them, his voice flat. "Oh, good. Then you've met the first requirement of the club we're forming. Welcome."
Whatever tension had existed between Teresa and Aris earlier was gone now, to Thomas's relief. He knew he liked Teresa well enough, but Aris took some time to warm up to. He mostly distanced himself from the rest of the group for the first few minutes, only throwing in comments when he felt it was completely necessary or after a round of persistent goading from Teresa. In the end, all it took was bringing up the subject of movies, and suddenly the guy wouldn't shut up.
"He's really into the cinema type stuff," Teresa explained with an amused smirk.
"Cinema type stuff?" Thomas asked.
"Yeah," Aris said with a shrug. "I've always wanted to get into all that. You know, the background stuff. Like script writing or something. But, now, I'm not..."
Teresa barely held back her groan. "Oh, don't start again. You know every bit as well as I do that you can still do that. This isn't changing anything."
"I guess."
"Dude, if there are blind architects, I think you're fine," Thomas said. "Trust me. The sighted have this amazing habit of underestimating what all can be done without eyes."
A reluctant smile broke its way across Aris's face. "If you say so, man."
"Yeah. I do."
The mood began to lighten as the conversations between the four of them went on, even Aris laughing along with the rest of them. After a while, Teresa's phone vibrated against the table, telling them their ride was here. She and Aris said goodbye, promising to see them again next week.
Chuck waited until they left the room before he pulled the brake off his chair. "I guess I'll go too. It's already as dark as it's going to get."
Thomas straightened. "I thought we were waiting for my mom."
"I need to get back before my parents do. I'm already pushing my luck, hanging out with your ugly face as long as I have."
He crossed his arms. "Just be careful. I don't think I have to tell you that you're... kind of at a disadvantage if something happened."
"You're one to talk."
"Hey, I have a cane," Thomas countered. "Not on me, but I have one."
"Yeah, okay. I'm gonna go." Chuck wheeled himself away from the table before turning towards the door.
Thomas yelled after him. "And if a shady kid with a weird accent tries to pick you up in his truck, just run. Jump out of your chair, and run."
Chuck looked back at him, trying to decide if he should even ask, then continued out the door.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Thomas ได้ยินเสียงรีบสับ และเสียงตื่นเต้นเริ่มช้าจางสถานเขาเป็นคนที่ยื่นออกไปนอกห้อง ชักแขวนรอบสองสามนาทีขึ้นไป ไม่เห็นได้ชัดในการรีบเข้าบ้าน"พ่อแม่เป็นสายชนิด พวกเขา" Thomas ถาม ศีรษะของเขาวางบนตารางและแขนของเขาเหยียดหน้าเขาเชยให้ยักด้านเดียว "พวกเขาจะไม่มา ฉันไม่อยู่ไกลจากที่นี่ ฉันสามารถกลับมามีของตัวเอง"Thomas ให้ออกหัวเราะความพิศวง "อะไร พวกเขา "เขาถาม"พวกเขามีเพียงบางชนิดของอาหารไป เชยตอบกลับ "ฉันบอกว่า ฉันไม่ได้มาวันนี้เพียงเพื่อพวกเขาจะไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องการ ชอบไปรอบ ด้วยตัวเองต่อไป"Thomas จับศีรษะของเขา "ไม่มีทาง ชาย แม่ของฉันจะปล่อยคุณออก เพียงครู่หนึ่ง"ชักไม่ได้การตอบสนอง พวกเขาตกเป็นการเรียงลำดับของเกมอะไรบ้างมูม flicking ดินสอและกลับในตาราง เมื่อเขามีอารมณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งแข่งขัน Thomas สามารถจัดการดี แต่วันนี้ดินสอเพียงเก็บม้วนเข้าใบหน้าของเขา นี้อย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเขาสูญเสียพลังงานดีดมันกลับ และเขาพยายามที่จะระเบิดในตาราง มันไม่เคยทำมาก่อนโป และตีเขาไกลเขาประหลาดใจเมื่อเขาได้ยินเทเรซ่าวิธีการ " Hey รังเกียจถ้าเรารวมพวกคุณ และ. ...สิ่งสิ่งน่าตื่นเต้นที่คุณกำลังทำอะไร เรานั่งของทำสายงาน"Thomas หันศีรษะไปทางนั้น เสียงเขาแบน "โอ้ ดี แล้ว คุณได้ตรงตามความต้องการแรกของคลับเรากำลังขึ้นรูป ยินดีต้อนรับ"ความตึงเครียดใด ๆ มีอยู่ระหว่างเทเรซาและ Aris ก่อนหน้านี้ได้หายไปตอนนี้ การบรรเทาของ Thomas เขารู้ว่า เขาชอบเทเรซาดีพอ แต่ Aris เอาเวลาอุ่นถึง เขาส่วนใหญ่ distanced ตัวเองจากกลุ่มไม่กี่นาทีแรก ขว้างปาเท่านั้น ในความเห็นเมื่อเขารู้สึกว่าจำเป็นทั้งหมด หรือ หลังรอบแบบ goading จากเทเรซา ในสุด ใช้เวลาทั้งหมดถูกนำขึ้นชื่อเรื่องของภาพยนตร์ และทันใดนั้นคนจะไม่หุบ"เขาเป็นในสิ่งชนิดของภาพยนตร์ เทเรซ่าอธิบาย ด้วยโทโสเพลิดเพลิน"ภาพยนตร์สิ่งชนิด" Thomas ถาม"ใช่ Aris กล่าวว่า มีการยัก "ได้เสมออยากจะเข้าที่ คุณรู้ สิ่งพื้นหลัง เช่นการเขียนสคริปต์หรือสิ่ง แต่ ตอนนี้ ฉันไม่..."เทเรซาแทบเดิมพันธุ์ร็อกหน้าย่นของเธอ "โอ้ ไม่เริ่มต้นอีกครั้ง คุณรู้ทุกบิตเช่นเดียวกับผมทำให้คุณยังคงสามารถทำที่ นี้ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร""ผมคิดว่า""ครับ ถ้ามีสถาปนิกตาบอด ฉันคิดว่า คุณดี Thomas กล่าวว่า "เชื่อใจฉัน แบบ sighted ได้นี้น่าพิศวงนิสัยของเราทั้งหมดว่าสามารถทำได้ โดยตาได้ "รอยยิ้มที่ไม่ยากจนทางข้ามหน้าของ Aris "ถ้าคุณพูดได้ มนุษย์""ใช่ ฉันทำ"อารมณ์เริ่มเบาบางลงเป็นการสนทนาระหว่างสี่ของพวกเขาไป แม้ Aris หัวเราะส่วนที่เหลือของพวกเขา หลัง โทรศัพท์ของเทเรซ่า vibrated กับตาราง บอกให้นั่งของพวกเขาได้ที่นี่ เธอและ Aris กล่าวลา สัญญาจะเห็นอีกสัปดาห์ถัดไปชักรอจนกว่าพวกเขาทิ้งห้องไว้ก่อนเขาดึงเบรกออกจากเก้าอี้ของเขา "ผมคิดว่า จะไปเกินไป ได้แล้วสีดำเป็นมันจะได้รับ"Thomas straightened "ฉันคิดว่า เรากำลังรอแม่ของฉัน""ฉันได้รับกลับมาก่อนที่พ่อทำ ฉันกำลังแล้วผลักดันโชคดีของฉัน ห้อยออกกับใบหน้าน่าเกลียดตราบใดที่ฉันมี"เขาข้ามแผ่นดินของเขา "เพียงระมัดระวัง ผมไม่คิดว่า ฉันได้บอกคุณว่า คุณกำลัง...ชนิดที่ข้อเสียถ้าบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น ""คุณหนึ่งพูด""Hey มีเท้า Thomas countered "ไม่ใช่กับฉัน แต่ฉันมีหนึ่ง""ใช่ โอเควันนั้น ฉันจะไป" ชักล้อตัวเองจากตารางก่อนที่จะเลี้ยวไปทางประตูThomas yelled เขา "และถ้าเด็กร่ม ด้วยสำเนียงแปลก ๆ พยายามรับในรถบรรทุกของเขา เพียงแค่ทำงาน กระโดดออกจากเก้าอี้ของคุณ และเรียกใช้"ชักมองกลับเขา พยายามตัดสินใจถ้า เขาควรจะถาม แล้วต่อออกประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทมัส ได้ยินเสียงรีบสับและเสียงตื่นเต้น ค่อยๆ เริ่มจางหายไป เขาเป็นคนยื่นออกมาจากห้อง ชัคแขวนรอบสำหรับไม่กี่นาที ปรากฏว่าไม่มีรีบกลับบ้าน .
" พ่อแม่เป็นสาย ใช่ไหม ? โธมัสถามหัวหน้าของเขาวางอยู่บนโต๊ะ และแขนเหยียดออกไปข้างหน้าเขา
ชัคให้ยักไหล่ " แต่เพียงฝ่ายเดียว พวกเขาไม่ได้มา .ผมไม่ได้อยู่ไกลจากที่นี่ ฉันสามารถกลับเองได้ "
โทมัสออกมาหัวเราะไม่เชื่อ " อะไร ? พวกเขาอยู่ไหน ? เขาถาม .
" พวกเขามีบางชนิดของอาหารที่จะไป " ชัคตอบ " . ผมบอกพวกเขาว่า ผมไม่ได้มาวันนี้ก็เพื่อให้พวกเขาจะไม่กังวลเกี่ยวกับมัน ผมชอบไปคนเดียวอยู่แล้ว . . . "
โทมัสส่ายหัว " ไม่มีทางเลย แม่ผมจะไปส่งคุณ รอแค่ไม่กี่นาที "
.ชัคไม่ตอบ พวกเขาตกอยู่ในประเภทของทันควันเกมซมสะบัดดินสอไปมาทั่วทั้งโต๊ะ เมื่อเขาอยู่ในอารมณ์ที่แข่งขันโดยเฉพาะ โทมัส สามารถจัดการได้ แต่ในวันนี้ ดินสอก็กลิ้งเข้าไปในใบหน้าของเขา นี้อย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเขาสูญเสียพลังงานดีดกลับ และเขาพยายามที่จะระเบิดผ่านตารางมันไม่เคยทำให้มันไปไกลมากก่อนที่จะกลิ้งไปชนเขา เขาก็แปลกใจเมื่อเขาได้ยิน
" เทเรซ่า ) เฮ้ คุณจะว่าอะไรไหมถ้าเราเข้าร่วมกับพวกเธอ และ . . . . . . . ไม่ว่าสิ่งที่น่าตื่นเต้น คุณกำลังทำอะไร ? เป็นรถของเราวิ่งสาย "
โทมัสหันศีรษะของเขาไป เสียงของเขาแบน โอ้ ดี แล้วคุณเคยเจอกันครั้งแรกที่ความต้องการของคลับเรากำลังสร้าง ยินดีต้อนรับสู่ "
.สิ่งที่มีความตึงเครียดและอยู่ระหว่างเทเรซ่า Aris ก่อนหน้านี้หายไปแล้ว โทมัส ก็โล่งอก เขารู้ว่าเขาชอบเทเรซ่า แต่เพียงพอดี ที่สุด เอาเวลาที่จะอุ่นขึ้น เขาส่วนใหญ่ห่างไกลตัวเองจากส่วนที่เหลือของกลุ่มสำหรับไม่กี่นาทีแรกเพียงการขว้างปาความคิดเห็นเมื่อเขารู้สึกว่ามันสมบูรณ์จำเป็นหรือหลังรอบแบบถาวร goading จากเทเรซ่า ในท้ายที่สุดเอาทั้งหมดถูกนำขึ้นเรื่องของหนัง และก็ผู้ชายที่ไม่ยอมหุบปาก .
" เขาชอบหนังประเภทของ " เทเรซ่า อธิบายด้วยความขบขันยิ้มเยาะ .
" หนังอะไรพวกนั้น ? โธมัสถาม .
" ใช่ " Aris ยักไหล่ " . ฉันต้องการที่จะได้รับในนั้น คุณรู้ว่าสิ่งที่พื้นหลัง ชอบเขียนสคริปหรืออะไรซักอย่าง แต่ตอนนี้ ผมไม่ใช่ "
. . . . . . .เทเรซ่า แทบจะถือกลับร้องครวญครางของเธอ " . โอ้ อย่าเริ่มอีกเลยน่า . คุณรู้จักทุกบิตเหมือนกับผม คุณยังสามารถทำ นี่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร "
" เดา "
" เพื่อน ถ้าไม่มีสถาปนิกตาบอด ฉันคิดว่าไม่เป็นไรนะ " โทมัสกล่าว เชื่อผมสิ ที่เห็นมีนิสัยนี้ที่น่าตื่นตาตื่นใจของประเมินสิ่งที่สามารถทำได้ไม่มีตา "
ถูกทำลายไปทั่วเกี่ยวกับรอยยิ้มใบหน้า" ถ้าเธอว่างั้นนะ "
" ครับ ฉันทำ "
อารมณ์เริ่มผ่อนเป็นบทสนทนาระหว่างพวกเขาทั้งสี่ไป แม้ ริสหัวเราะพร้อมกับส่วนที่เหลือของพวกเขา หลังจากนั้น เทเรซ่า โทรศัพท์สั่นสะเทือนกับโต๊ะบอกพวกเขาขี่ของพวกเขาที่นี่ เธอ และ ริสบอกว่าลาก่อน มีแนวโน้มที่จะเห็นพวกเขาอีกครั้งในสัปดาห์หน้า
ชัครอจนกว่าพวกเขาจะออกจากห้อง ก่อนที่เขาจะดึงเบรคปิดเก้าอี้ของเขา . " ฉันคิดว่าฉันจะไปด้วย นี่มันก็มืดแล้วจะไปรับ "
โทมัสตรง” ฉันคิดว่าเรากำลังรอแม่ "
" ฉันต้องกลับก่อน พ่อ แม่ ทำ แล้วฉันก็ดันโชคดีของฉันออกไปด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดของคุณตราบเท่าที่ผมยังมี "
เขาไขว้แขน " . แค่ระวังฉันไม่คิดว่าฉันต้องบอกคุณว่า คุณ . . . . . . . เป็นเบี้ยล่างถ้ามีอะไรเกิดขึ้น "
" เธอพูด "
" เฮ้ , ฉันมีไม้เท้า " โทมัสตอบโต้ " ไม่ฉัน แต่ฉันมีหนึ่ง . "
" ใช่ โอเค ฉันต้องไป " ชัคล้อตัวเองห่างจากโต๊ะก่อนที่จะหันมาทางประตู
โทมัสตะโกนหลังจากที่เขา " . และถ้าเด็กร่มรื่นด้วยสำเนียงแปลกๆ พยายามที่จะรับในรถบรรทุกของเขาแค่วิ่ง กระโดดออกจากเก้าอี้ของคุณและเรียก "
ชัคมองกลับไปที่เขาพยายามที่จะตัดสินใจว่าเขาควรถามต่อไป ออกจากประตู