The main object of this dissertatio

The main object of this dissertation is to examine major political factors which have defined the pattern of social welfare development in Japan and to clarify how these factors structure basic features of Japan's political economy.
Surveying the comparative social welfare literature, the author assumes that social policy development is
defined by economic growth; the two functions of the state, capital accumulation and social integration; state-society relations; bureaucratic politics; and political leadership.
From the end of World War II until the end of the1960s, Japan’s social welfare policies lagged behind the standards of Western countries. This was mainly because, during the period, the Japanese state concentrated on capital accumulation. State policies in favor of capital accumulation were possible since weak and fragmented labor was unable to counterbalance a coalition between the conservative Liberal Democratic Party (LDP) and capital.
However, Japan experienced a surge of social policy in the early 1970s. This took place as state policy, biased towards capital accumulation, gave rise to some negative effects, including environmental pollution, which brought about a crisis of social integration by the late 1960s.
Labor took advantage of the crisis of social integration and succeeded in injecting its demands for social welfare into government policy. The era of social welfare in Japan did not last for long. The oil crisis in 1973 and a subsequent economic recession in the mid 1970s changed policy priorities again.
Anti-welfare movements were conducted by economic bureaucrats and conservative intellectuals. Eventually, a fiscal crisis brought about by the expanding roles of the state for both accumulation and social integration forced the LDP government to review welfare programs under the guise of administrative reform.
A welfare roll back was smoothly conducted in Japan, thanks to a neo-conservative system established among the state, capital, and moderate labor unions. The system emerged in the mid 1970s to deal with economic recession and revive the flexibility of the labor market. It reinforced the dualistic structure of Japan's political economy and permitted a welfare backlash.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์หลักของวิทยานิพนธ์นี้คือ การตรวจสอบปัจจัยทางการเมืองที่สำคัญซึ่งได้กำหนดรูปแบบของการพัฒนาสวัสดิการสังคมในประเทศญี่ปุ่น และ เพื่อชี้แจงวิธีการที่ปัจจัยเหล่านี้โครงสร้างคุณสมบัติพื้นฐานของเศรษฐกิจการเมืองของญี่ปุ่น สำรวจวรรณกรรมเปรียบเทียบสังคมสงเคราะห์ ผู้เขียนสันนิษฐานว่า การพัฒนานโยบายทางสังคมกำหนด โดยเศรษฐกิจ สองฟังก์ชั่นของรัฐ สะสมทุน และ รวมสังคม ความสัมพันธ์รัฐสังคม การเมืองระบบราชการ และเป็นผู้นำทางการเมืองจากจุดสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สองจนจบ the1960s, lagged นโยบายสวัสดิการสังคมของญี่ปุ่นหลังมาตรฐานของประเทศตะวันตก นี้เป็นส่วนใหญ่ เพราะ งวด รัฐญี่ปุ่นเข้มข้นในการสะสมทุน นโยบายรัฐในความโปรดปรานของการสะสมทุนได้เนื่องจากแรงงานอ่อนแอ และอยู่อย่างกระจัดกระจายไม่สามารถ counterbalance ระหว่างอนุรักษ์นิยมเสรีนิยมพรรคประชาธิปไตย (LDP) และทุนรัฐบาลอย่างไรก็ตาม ญี่ปุ่นมีการหลั่งไหลของนโยบายทางสังคมใน นี้เอาสถานที่เป็นนโยบายรัฐ ลำเอียงไปสู่การสะสมทุน ทำให้เกิดผลลบบาง รวมถึงมลพิษสิ่งแวดล้อม ซึ่งได้นำเกี่ยวกับวิกฤตของสังคมรวมโดยช่วงปลายปี 1960แรงงานใช้ประโยชน์จากวิกฤตของสังคม และประสบความสำเร็จในการฉีดของความต้องการสวัสดิการสังคมเป็นนโยบายรัฐบาล ยุคของสวัสดิการสังคมในประเทศญี่ปุ่นได้ไม่นาน วิกฤตการณ์น้ำมันในปี 1973 และต่อมาเศรษฐกิจถดถอยในปี 1970 กลางเปลี่ยนนโยบายสำคัญอีกครั้งเคลื่อนไหวต่อต้านสวัสดิการได้ดำเนินการ โดย bureaucrats เศรษฐกิจและปัญญาชนอนุรักษ์ ในที่สุด วิกฤตทางการเงินมาจากการขยายบทบาทของรัฐสำหรับสะสมและรวมสังคมบังคับรัฐบาล LDP เพื่อทบทวนโปรแกรมสวัสดิการภายใต้หน้ากากของการปฏิรูปการปกครองสวัสดิการม้วนกลับไปได้อย่างราบรื่นดำเนินการในญี่ปุ่น จากระบบนีโออนุรักษ์ขึ้นในหมู่รัฐ ทุน และสหภาพแรงงานปานกลาง ระบบโผล่ออกมาในช่วงกลางปี 1970 จะจัดการกับภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจ และฟื้นฟูความยืดหยุ่นของตลาดแรงงาน มันเสริม dualistic โครงสร้างของเศรษฐกิจการเมืองของญี่ปุ่น และเป็นฟันเฟืองของสวัสดิการที่ได้รับอนุญาต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุหลักของงานวิจัยนี้คือการตรวจสอบปัจจัยทางการเมืองที่สำคัญที่มีการกำหนดรูปแบบของการพัฒนาสวัสดิการสังคมในประเทศญี่ปุ่นและจะชี้แจงวิธีการเหล่านี้คุณสมบัติพื้นฐานโครงสร้างปัจจัยของเศรษฐกิจการเมืองของญี่ปุ่น.
สำรวจวรรณกรรมสวัสดิการสังคมเปรียบเทียบผู้เขียนสันนิษฐานว่านโยบายทางสังคม การพัฒนา
ที่กำหนดโดยการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ทั้งสองฟังก์ชั่นของรัฐการสะสมทุนและบูรณาการทางสังคม ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐสังคม การเมืองข้าราชการ; และความเป็นผู้นำทางการเมือง.
จากปลายสงครามโลกครั้งที่สองจนถึงสิ้น the1960s ที่นโยบายสวัสดิการสังคมของญี่ปุ่นล้าหลังมาตรฐานของประเทศตะวันตก นี่คือส่วนใหญ่เป็นเพราะในช่วงเวลาที่รัฐญี่ปุ่นจดจ่ออยู่กับการสะสมทุน นโยบายของรัฐในความโปรดปรานของการสะสมทุนเป็นไปได้เนื่องจากแรงงานที่อ่อนแอและการแยกส่วนไม่สามารถถ่วงดุลรัฐบาลระหว่างพรรคเสรีนิยมพรรคประชาธิปัตย์ (LDP) และทุน.
อย่างไรก็ตามญี่ปุ่นมีประสบการณ์การหลั่งไหลของนโยบายทางสังคมในช่วงต้นปี 1970 เรื่องนี้เกิดขึ้นเป็นนโยบายของรัฐลำเอียงต่อการสะสมทุนก่อให้เกิดผลกระทบเชิงลบบางอย่างรวมทั้งมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมซึ่งนำมาเกี่ยวกับวิกฤตของการรวมกลุ่มทางสังคมในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960.
แรงงานเอาประโยชน์จากวิกฤตของสังคมบูรณาการและประสบความสำเร็จในการฉีดของมัน ความต้องการสวัสดิการสังคมเข้ากับนโยบายของรัฐบาล ยุคของสวัสดิการสังคมในประเทศญี่ปุ่นได้ไม่นาน วิกฤตการณ์น้ำมันในปี 1973 และภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจที่ตามมาในช่วงกลางปี 1970 การเปลี่ยนแปลงนโยบายสำคัญอีกครั้ง.
เคลื่อนไหวต่อต้านสวัสดิการได้ดำเนินการโดยข้าราชการเศรษฐกิจและปัญญาชนอนุรักษ์นิยม ในที่สุดวิกฤตทางการเงินโดยนำเกี่ยวกับการขยายบทบาทของรัฐสำหรับทั้งการสะสมและบูรณาการทางสังคมบังคับให้รัฐบาล LDP เพื่อตรวจสอบโปรแกรมสวัสดิการภายใต้หน้ากากของการปฏิรูปการบริหาร.
กลับสวัสดิการม้วนได้ดำเนินการได้อย่างราบรื่นในญี่ปุ่นขอบคุณใหม่ ระบบอนุรักษ์นิยมที่จัดตั้งขึ้นในหมู่รัฐทุนและสหภาพแรงงานในระดับปานกลาง ระบบจะโผล่ออกมาในช่วงกลางปี 1970 ที่จะจัดการกับภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจและฟื้นฟูความยืดหยุ่นของตลาดแรงงาน มันเสริมโครงสร้างสติคของเศรษฐกิจการเมืองของประเทศญี่ปุ่นและได้รับอนุญาตฟันเฟืองสวัสดิการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์หลักของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้เพื่อศึกษาปัจจัยทางการเมืองที่สำคัญ ซึ่งได้กำหนดรูปแบบของการพัฒนาสังคมในญี่ปุ่น และชี้แจงว่าปัจจัยเหล่านี้คุณลักษณะพื้นฐานของโครงสร้างเศรษฐกิจและการเมืองของญี่ปุ่นศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมสวัสดิการสังคม ผู้เขียนถือว่าเป็นนโยบายพัฒนาสังคมที่กำหนดโดยการเติบโตทางเศรษฐกิจ ; สองฟังก์ชั่นของรัฐ , การบูรณาการการสะสมทุนและสังคม สังคม สถานะความสัมพันธ์ การเมือง ข้าราชการ และผู้นำการเมืองจากการสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สองจนกระทั่งจบ the1960s นโยบายสวัสดิการสังคมญี่ปุ่นล้าหลังมาตรฐานของประเทศตะวันตก นี้เป็นหลักเนื่องจากในช่วงเวลา รัฐญี่ปุ่นเน้นการสะสมทุน นโยบายของรัฐในความโปรดปรานของการสะสมทุนเป็นไปได้ตั้งแต่อ่อนแอและแตกกระจายแรงงานไม่สามารถคานอำนาจรัฐบาลระหว่างอนุรักษ์นิยมเสรีนิยมพรรคประชาธิปไตย ( LDP ) และทุนอย่างไรก็ตาม ญี่ปุ่นมีประสบการณ์ไฟกระชากของนโยบายสังคมในทศวรรษแรก นี้เกิดขึ้นตามนโยบายของรัฐ เอนเอียงไปทาง การสะสมทุนให้สูงขึ้นเพื่อผลเชิงลบบางอย่าง รวมถึงมลพิษสิ่งแวดล้อม ซึ่งนำเกี่ยวกับวิกฤตของบูรณาการทางสังคมโดยปลายทศวรรษที่ 1960 .แรงงานได้ประโยชน์จากวิกฤติของบูรณาการทางสังคมและประสบความสำเร็จในการฉีดของความต้องการสวัสดิการทางสังคม เป็นนโยบายของรัฐบาล ยุคของสังคมญี่ปุ่นไม่ได้นาน วิกฤตน้ำมันในปี 1973 และภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจ ต่อมาในกลางปี 1970 เปลี่ยนลำดับความสำคัญของนโยบายอีกครั้งการเคลื่อนไหวต่อต้านการโดยข้าราชการสวัสดิการทางเศรษฐกิจและอนุลักษณ์ปัญญาชน ในที่สุด วิกฤตทางการเงินมาเกี่ยวกับการขยายบทบาทของรัฐในการบูรณาการทั้งการสะสมและสังคมบังคับรัฐบาล LDP ตรวจทานโปรแกรมสวัสดิการภายใต้หน้ากากของการปฏิรูปการบริหารสวัสดิการย้อนกลับได้อย่างดำเนินการในญี่ปุ่น ขอบคุณ นีโอ อนุลักษณ์ระบบที่ตั้งขึ้นระหว่างรัฐ ทุน และสหภาพแรงงาน ปานกลาง ระบบนี้เกิดขึ้นในกลางปี 1970 เพื่อจัดการกับวิกฤตเศรษฐกิจและฟื้นฟูความยืดหยุ่นของตลาดแรงงาน มันเสริมโครงสร้างระบบทวินิยมของการเมืองเศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่น และได้รับอนุญาตเป็นสวัสดิการฟันเฟือง .