''Mud-colour all over, with a black

''Mud-colour all over, with a black tongue and pale grey eyes that gleamed with unspeakable ferocity. The first thing that it saw in the park was Bertha; her pinafore was so spotlessly white and clean that it could be seen from a great distance. Bertha saw the wolf and saw that it was stealing towards her, and she began to wish that she had never been allowed to come into the park. She ran as hard as she could, and the wolf came after her with huge leaps and bounds. She managed to reach a shrubbery of myrtle bushes and she hid herself in one of the thickest of the bushes. The wolf came sniffing among the branches, its black tongue lolling out of its mouth and its pale grey eyes glaring with rage. Bertha was terribly frightened and thought to herself: 'If I had not been so extraordinarily good I should have been safe in the town at this moment.' However, the scent of the myrtle was so strong that the wolf could not sniff out where Bertha was hiding, and the bushes were so thick that he might have hunted about in them for a long time without catching sight of her, so he thought he might as well go off and catch a little pig instead. Bertha was trembling very much at having the wolf prowling and sniffing so near her, and as she trembled the medal for obedience clinked against the medals for good conduct and punctuality. The wolf was just moving away when he heard the sound of the medals clinking and stopped to listen; they clinked again in a bush quite near him. He dashed into the bush, his pale grey eyes gleaming with ferocity and triumph, and dragged Bertha out and devoured her to the last morsel. All that was left of her were her shoes, bits of clothing, and the three medals for goodness.''

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'' โคลนสีทั่วทุกมุมด้วยลิ้นสีดำและสีตาสีเทาที่ gleamed กับความดุร้ายไม่สามารถบรรยายได้ สิ่งแรกที่เห็นในสวนสาธารณะเป็น Bertha; ผ้าอ้อมของเธอเพื่อให้เอี่ยมอ่องสีขาวและทำความสะอาดที่จะสามารถมองเห็นได้จากระยะทางที่ดี Bertha เห็นหมาป่าและเห็นว่ามันถูกขโมยต่อเธอและเธอก็เริ่มที่จะหวังว่าเธอไม่เคยได้รับอนุญาตให้เข้ามาในสวนสาธารณะ เธอวิ่งอย่างหนักเท่าที่เธอจะทำได้และหมาป่ามาหลังจากที่เธอกับ leaps และขอบเขตขนาดใหญ่ เธอพยายามที่จะไปถึงพุ่มไม้พุ่มไม้ไมร์เทิลและเธอซ่อนตัวอยู่ในหนึ่งในหนาจากพุ่มไม้ หมาป่ามาดมระหว่างสาขาลิ้นสีดำมัน lolling ออกมาจากปากของมันและอ่อนตาสีเทาจ้องมองด้วยความโกรธ เบอร์ธาก็กลัวชะมัดและคิดว่าตัวเอง: ' ถ้าผมไม่ได้รับให้ดีเป็นพิเศษผมควรจะได้รับความปลอดภัยในเมืองในขณะนี้. แต่กลิ่นของไมร์เทิลที่มีความแข็งแกร่งเพื่อให้หมาป่าไม่สามารถสูดอากาศออกที่เบอร์ธาเป็นที่หลบซ่อนตัวและพุ่มไม้จึงหนาว่าเขาอาจจะมีล่าเกี่ยวกับพวกเขาเป็นเวลานานโดยไม่ต้องจับสายตาของเธอเพื่อให้เขาคิดว่าเขา รวมทั้งอาจจะออกไปและจับหมูน้อยแทน Bertha สั่นมากที่มี Prowling หมาป่าและดมกลิ่นเพื่อให้อยู่ใกล้เธอและขณะที่เธอกลัวจนตัวสั่นเหรียญเชื่อฟัง clinked กับเหรียญสำหรับการดำเนินการที่ดีและตรงต่อเวลา หมาป่าก็แค่ย้ายออกไปเมื่อเขาได้ยินเสียงเหรียญกระทบและหยุดที่จะฟัง พวกเขา clinked อีกครั้งในพุ่มไม้ค่อนข้างใกล้เขา เขาประเข้าไปในพุ่มไม้ของเขาอ่อนตาสีแพรวด้วยความดุร้ายและชัยชนะ และลาก Bertha ออกมาและกินเธอไปชิ้นอาหารอันโอชะที่ผ่านมา ทั้งหมดที่เหลือของเธอเป็นรองเท้าของเธอ, บิตของเสื้อผ้าและสามเหรียญความดี. ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'' สีโคลนทั่ว, มีลิ้นสีดำและตาสีเทาอ่อนที่มีพรรณนาดุร้าย. สิ่งแรกที่เห็นในสวนสาธารณะคือเบอร์ธา; หลังจากที่ส่งเป็นสีขาวและทำความสะอาดว่ามันอาจจะเห็นได้จากระยะทางที่ดี เบอร์ธาเห็นหมาป่าและเห็นว่ามันถูกขโมยไปยังเธอและเธอเริ่มที่จะหวังว่าเธอไม่เคยได้รับอนุญาตให้เข้ามาในสวนสาธารณะ เธอวิ่งอย่างหนักเท่าที่เธอสามารถและหมาป่ามาหลังจากที่เธอมีการกระโดดขนาดใหญ่และขอบเขต เธอมีการจัดการที่จะไปถึงความเป็นไปได้ของพุ่มไม้และเธอซ่อนตัวเองในหนึ่งของความหนาของพุ่มไม้ หมาป่ามาดมกลิ่นในหมู่สาขา, ลิ้นสีดำของมันหลุดออกจากปากและตาสีเทาอ่อนที่จ้องมองด้วยความโกรธ. Bertha กลัวมากและคิดว่าตัวเอง: ' ถ้าผมไม่ได้เป็นพิเศษมากฉันควรจะได้รับความปลอดภัยในเมืองในขณะนี้ ' อย่างไรก็ตามกลิ่นของนักท่องเที่ยวที่แข็งแกร่งเพื่อให้หมาป่าไม่สามารถสูดดมออกมาที่ Bertha ซ่อนตัวอยู่และพุ่มไม้หนาจนเขาอาจได้ตามล่าเกี่ยวกับพวกเขาเป็นเวลานานโดยไม่ต้องจับสายตาของเธอดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขาอาจจะเป็นเช่นนั้นออกไปและจับ หมูน้อยแทน Bertha ได้รับการสั่นมากที่มี prowling หมาป่าและการดมกลิ่นที่อยู่ใกล้เธอและขณะที่เธอสั่นเหรียญสำหรับการเชื่อฟังปูนเม็ดกับเหรียญสำหรับการดำเนินการที่ดีและตรงต่อเวลา หมาป่าเพิ่งย้ายออกไปเมื่อเขาได้ยินเสียงของเหรียญเม็ดและหยุดฟัง พวกเขาปูนเม็ดอีกครั้งในพุ่มไม้ค่อนข้างใกล้เขา เขาเข้าไปในพุ่มไม้, ตาสีเทาอ่อนของเขาแวววาวกับดุร้ายและชัยชนะ, และลาก Bertha ออกและกลืนเธอไปยัง morsel สุดท้าย. ทั้งหมดที่ถูกทิ้งไว้ของเธอเป็นรองเท้าของเธอ, บิตของเสื้อผ้าและสามเหรียญสำหรับความดีงาม ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่างกายทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยโคลนลิ้นสีดำและดวงตาสีเทาอ่อนกระพริบด้วยความดุร้ายที่ไม่สามารถอธิบายได้ สิ่งแรกที่เขาเห็นในสวนสาธารณะคือเบอร์ธาผ้ากันเปื้อนของเธอเป็นสีขาวบริสุทธิ์และเห็นได้จากระยะไกล เบอร์ธาเห็นหมาป่าและเห็นมันขโมยจากเธอเธอเริ่มหวังว่าเธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสวนสาธารณะ เธอวิ่งอย่างบ้าคลั่งหมาป่าตามเธออย่างรวดเร็ว เธอจัดการเพื่อหาพุ่มไม้ของพีชเธอซ่อนตัวอยู่ในหนึ่งของพุ่มไม้ที่หนาแน่นที่สุด หมาป่าดมระหว่างกิ่งไม้ลิ้นสีดำโผล่ออกมาจากปากของเขาดวงตาสีเทาจ้องมองด้วยความโกรธ เบอร์ธาก็ตกใจและคิดว่าถ้าผมไม่ได้ดีอย่างที่ผมคิดผมจะปลอดภัยในเมืองแล้วแต่กลิ่นของดอกเบี้ยมันหนาเกินไปสำหรับหมาป่าที่จะได้กลิ่นเบอร์ธาและพุ่มไม้หนาเกินไปถ้าไม่มีมันเขาอาจจะล่าสัตว์ในต้นไม้เป็นเวลานาน เห็นเธอเขาคิดว่าเขาน่าจะไปจับหมู เบอร์ธาตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อเธอเห็นหมาป่าเดินรอบๆตัวเธอกลิ่นมันเธอตัวสั่นด้วยความกลัวเพราะเหรียญของการเชื่อฟังหลงกับพฤติกรรมที่ดีและตรงต่อเวลาเหรียญ ทันทีที่หมาป่าเดินออกไปเขาได้ยินเสียงเหรียญดังและหยุดฟังอีกครั้งในพุ่มไม้ใกล้เขา เขาวิ่งเข้าไปในพุ่มไม้ดวงตาสีเทาซีดของเขาส่องแสงด้วยความดุร้ายและชัยชนะและลากเบอร์ธาออกมาและกินเธอจนจบ เธอทิ้งรองเท้าเสื้อผ้าและสามเหรียญ