Concerning the spiritual in art[edi

Concerning the spiritual in art[edit]
Published in 1912, Kandinsky's text, Du Spirituel dans l’art, defines three types of painting; impressions, improvisations and compositions. While impressions are based on an external reality that serves as a starting point, improvisations and compositions depict images emergent from the unconscious, though composition is developed from a more formal point of view.[16] Kandinsky compares the spiritual life of humanity to a pyramid—the artist has a mission to lead others to the pinnacle with his work. The point of the pyramid is those few, great artists. It is a spiritual pyramid, advancing and ascending slowly even if it sometimes appears immobile. During decadent periods, the soul sinks to the bottom of the pyramid; humanity searches only for external success, ignoring spiritual forces.[17]

Colours on the painter's palette evoke a double effect: a purely physical effect on the eye which is charmed by the beauty of colours, similar to the joyful impression when we eat a delicacy. This effect can be much deeper, however, causing a vibration of the soul or an "inner resonance"—a spiritual effect in which the colour touches the soul itself.[18]

"Inner necessity" is, for Kandinsky, the principle of art and the foundation of forms and the harmony of colours. He defines it as the principle of efficient contact of the form with the human soul.[19] Every form is the delimitation of a surface by another one; it possesses an inner content, the effect it produces on one who looks at it attentively.[20] This inner necessity is the right of the artist to unlimited freedom, but this freedom becomes licence if it is not founded on such a necessity.[21] Art is born from the inner necessity of the artist in an enigmatic, mystical way through which it acquires an autonomous life; it becomes an independent subject, animated by a spiritual breath.[22]

The obvious properties we can see when we look at an isolated colour and let it act alone; on one side is the warmth or coldness of the colour tone, and on the other side is the clarity or obscurity of that tone.[23] Warmth is a tendency towards yellow, and coldness a tendency towards blue; yellow and blue form the first great, dynamic contrast.[24] Yellow has an eccentric movement and blue a concentric movement; a yellow surface seems to move closer to us, while a blue surface seems to move away.[25] Yellow is a typically terrestrial colour, whose violence can be painful and aggressive.[26] Blue is a celestial colour, evoking a deep calm.[27] The combination of blue and yellow yields total immobility and calm, which is green.[28]

Clarity is a tendency towards white, and obscurity is a tendency towards black. White and black form the second great contrast, which is static.[25] White is a deep, absolute silence, full of possibility.[29] Black is nothingness without possibility, an eternal silence without hope, and corresponds with death. Any other colour resonates strongly on its neighbors.[30] The mixing of white with black leads to gray, which possesses no active force and whose tonality is near that of green. Gray corresponds to immobility without hope; it tends to despair when it becomes dark, regaining little hope when it lightens.[31]

Red is a warm colour, lively and agitated; it is forceful, a movement in itself.[31] Mixed with black it becomes brown, a hard colour.[32] Mixed with yellow, it gains in warmth and becomes orange, which imparts an irradiating movement on its surroundings.[33] When red is mixed with blue it moves away from man to become purple, which is a cool red.[34] Red and green form the third great contrast, and orange and purple the fourth.[35]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกี่ยวกับเรื่องจิตวิญญาณศิลปะ [แก้ไข]เผยแพร่ในซาวน่า ข้อความของ Kandinsky, Du Spirituel dans l'art กำหนดสามประเภทของจิตรกรรม อิม improvisations และองค์ ขณะแสดงผลขึ้นอยู่กับความเป็นจริงการภายนอกที่ทำหน้าที่เป็นจุดเริ่มต้น improvisations และองค์พรรณนาภาพโผล่ออกมาจากอสัญ แม้ว่าที่คือพัฒนาองค์ประกอบจากจุดมุมมองที่มากขึ้นอย่างเป็นทางการ [16] Kandinsky เปรียบเทียบชีวิตทางจิตวิญญาณของมนุษยชาติกับพีระมิด — ศิลปินมีภารกิจที่จะนำคนไปมุ่งกับงานของเขา จุดปิรามิดเป็นศิลปินที่ดีไม่กี่ พีระมิดทางจิตวิญญาณ ความก้าวหน้า และการเรียงช้าแม้ว่าบางครั้งปรากฏ immobile ได้ ในระหว่างที่ชมวิว วิญญาณสังเกตที่ด้านล่างของพีระมิด มนุษย์ค้นหาความสำเร็จภายนอก เพียงสองกองกำลังฝ่ายวิญญาณ [17]สีบนจานสีของจิตรกรที่มีลักษณะพิเศษที่เรามอบให้: ลักษณะทางกายภาพเพียงอย่างเดียวในตาซึ่งเป็นที่ดึงดูดใจจากความงามของสี คล้ายกับการแสดงผลจอยฟูลเมื่อเรากินอาหาร ผลนี้อาจลึกมาก อย่างไรก็ตาม ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนของจิตวิญญาณหรือการ "ภายในสั่นพ้อง" — เป็นผลฝ่ายวิญญาณซึ่งสีสัมผัสจิตวิญญาณตัวเองได้ [18]"ความจำเป็นภายใน" ได้ สำหรับ Kandinsky หลักการของศิลปะและเป็นพื้นฐานของฟอร์มและความกลมกลืนของสี เขากำหนดมันเป็นหลักของผู้ติดต่อที่มีประสิทธิภาพของแบบฟอร์ม ด้วยจิตวิญญาณมนุษย์ [19] ทุกแบบฟอร์มจะกำหนดเขตของพื้นผิวโดยหนึ่ง มันมีเป็นเนื้อหาภายใน ผลมันผลิตหนึ่งที่มีลักษณะที่จะสดับตรับ [20] นี้ความจำเป็นภายในคือ ด้านขวาของศิลปินอิสระที่ไม่จำกัด แต่เสรีภาพนี้กลายเป็น ใบอนุญาตถ้าไม่มีการก่อตั้งบนสิ่งดังกล่าว [21] ศิลปะคือเกิดจากความจำเป็นภายในของศิลปินในสนเท่ห์ ลึกลับทางที่จะได้ฝึกฝนการมีชีวิตอิสระ มันกลายเป็นหัวข้ออิสระ ภาพเคลื่อนไหว ด้วยลมจิตวิญญาณ [22]คุณสมบัติชัดเจนเราสามารถเห็นได้เมื่อเราดูที่การแยกสี และปล่อยให้มันทำคนเดียว ด้านหนึ่งคือความอบอุ่นหรือทั้งโทนสี และในด้านอื่น ๆ คือความคมชัดหรือ obscurity ของเสียงนั้น [23] อบอุ่นมีแนวโน้มไปทางสีเหลือง และทั้งแนวโน้มไปทางสีน้ำเงิน สีเหลืองและสีฟ้าแบบความคมชัดแบบไดนามิก ดีแรก [24] มีการเคลื่อนไหวหลุดโลกสีเหลือง และสีฟ้าเคลื่อนไหว concentric ผิวสีเหลืองดูเหมือนว่าจะ ย้ายเข้าไปใกล้เรา ในขณะที่ผิวสีฟ้าที่ดูเหมือนว่าจะ ย้าย [25] สีเหลืองเป็นสีทั่วภาคพื้น ความรุนแรงที่อาจเจ็บปวด และก้าวร้าว [26] บลูเป็นสีคน evoking สงบลึก [27] การรวมกันของสีฟ้า และสีเหลืองทำให้ทั้งหมดที่พบ และสงบ ที่เป็นสีเขียว [28]Clarity is a tendency towards white, and obscurity is a tendency towards black. White and black form the second great contrast, which is static.[25] White is a deep, absolute silence, full of possibility.[29] Black is nothingness without possibility, an eternal silence without hope, and corresponds with death. Any other colour resonates strongly on its neighbors.[30] The mixing of white with black leads to gray, which possesses no active force and whose tonality is near that of green. Gray corresponds to immobility without hope; it tends to despair when it becomes dark, regaining little hope when it lightens.[31]Red is a warm colour, lively and agitated; it is forceful, a movement in itself.[31] Mixed with black it becomes brown, a hard colour.[32] Mixed with yellow, it gains in warmth and becomes orange, which imparts an irradiating movement on its surroundings.[33] When red is mixed with blue it moves away from man to become purple, which is a cool red.[34] Red and green form the third great contrast, and orange and purple the fourth.[35]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกี่ยวกับจิตวิญญาณในงานศิลปะ [แก้ไข]
ตีพิมพ์ในปี 1912 ข้อความ Kandinsky ของ Du Spirituel dans l'ศิลปะกำหนดสามประเภทของการวาดภาพ; การแสดงผล improvisations และองค์ประกอบ ในขณะที่การแสดงผลอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงภายนอกที่ทำหน้าที่เป็นจุดเริ่มต้น improvisations และองค์ประกอบพรรณนาฉุกเฉินภาพจากที่หมดสติ แต่องค์ประกอบได้รับการพัฒนาจากจุดที่เป็นทางการมากขึ้นในมุมมองของ. [16] Kandinsky เปรียบเทียบชีวิตทางจิตวิญญาณของความเป็นมนุษย์ที่จะปิรามิด ศิลปิน -the มีภารกิจที่จะนำไปสู่คนอื่น ๆ เพื่อจุดสุดยอดกับการทำงานของเขา จุดของปิรามิดคือผู้ที่ไม่กี่ศิลปินที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นปิรามิดจิตวิญญาณและความก้าวหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ แม้ว่าบางครั้งมันก็จะปรากฏไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ ในช่วงระยะเวลาเสื่อมจิตวิญญาณจมไปที่ด้านล่างของพีระมิด; มนุษย์เป็นแค่การค้นหาความสำเร็จภายนอกโดยไม่สนใจกองกำลังทางจิตวิญญาณ [17]. สีในจานสีของจิตรกรทำให้เกิดผลคู่: ผลกระทบทางกายภาพอย่างหมดจดตาซึ่งเป็นเสน่ห์ความงามของสีที่คล้ายกับการแสดงผลที่มีความสุขเมื่อเรากินอาหารอันโอชะ . ผลกระทบนี้อาจจะลึกมาก แต่ก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนของจิตวิญญาณหรือ "เสียงสะท้อนภายใน" ซึ่งเป็นผล -a จิตวิญญาณในการที่สีสัมผัสจิตวิญญาณของตัวเอง. [18] "ความจำเป็นภายใน" คือสำหรับคันดินสกี้หลักการของศิลปะ และรากฐานของรูปแบบและความสามัคคีของสี เขากำหนดเป็นหลักการของการติดต่อที่มีประสิทธิภาพของรูปแบบที่มีจิตวิญญาณของมนุษย์ที่ [19] รูปแบบที่ทุกคนเป็นปริมาณของพื้นผิวโดยอีกคนหนึ่ง. มันมีเนื้อหาด้านในผลที่จะผลิตในหนึ่งที่มีลักษณะที่มันตั้งใจ. [20] นี้จำเป็นภายในเป็นสิทธิของศิลปินที่จะมีเสรีภาพที่ไม่ จำกัด แต่เสรีภาพนี้จะกลายเป็นใบอนุญาตหากยังไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานความจำเป็นดังกล่าว. [ 21] ศิลปะเกิดจากความจำเป็นภายในของศิลปินในปริศนาลึกลับทางผ่านที่มันได้มาชีวิตอิสระ; มันจะกลายเป็นเรื่องที่เป็นอิสระ, ภาพเคลื่อนไหวด้วยลมหายใจจิตวิญญาณ [22]. คุณสมบัติที่เห็นได้ชัดว่าเราสามารถเห็นเมื่อเรามองไปที่สีแยกและปล่อยให้มันทำคนเดียว; ในด้านหนึ่งเป็นความอบอุ่นหรือความเย็นของโทนสีและในด้านอื่น ๆ คือความชัดเจนหรือสับสนของเสียงที่ [23] ความอบอุ่นแนวโน้มไปทางสีเหลืองและความเย็นที่มีต่อแนวโน้มสีฟ้า. . สีเหลืองและสีฟ้ารูปแบบครั้งแรกที่ดีคมชัดแบบไดนามิก [24] สีเหลืองมีการเคลื่อนไหวผิดปกติและสีฟ้าเคลื่อนไหวศูนย์กลาง; พื้นผิวสีเหลืองดูเหมือนว่าจะย้ายใกล้ชิดกับเราในขณะที่พื้นผิวสีฟ้าน่าจะย้ายออกไป. [25] สีเหลืองเป็นสีที่บกโดยทั่วไปที่มีความรุนแรงจะเจ็บปวดและก้าวร้าว. [26] สีฟ้าเป็นสีท้องฟ้ารู้สึกสงบลึก . [27] การรวมกันของสีฟ้าและสีเหลืองเคลื่อนอัตราผลตอบแทนรวมและความสงบซึ่งเป็นสีเขียว. [28] ความชัดเจนเป็นแนวโน้มไปทางสีขาวและความสับสนที่มีต่อแนวโน้มสีดำ สีขาวและสีดำรูปแบบความคมชัดที่ดีที่สองซึ่งเป็นแบบคงที่. [25] สีขาวเป็นลึกเงียบแน่นอนเต็มรูปแบบของความเป็นไปได้. [29] สีดำเป็นความว่างเปล่าโดยไม่ต้องเป็นไปได้ที่ความเงียบนิรันดร์โดยไม่ต้องหวังและสอดคล้องกับความตาย ใด ๆ สีอื่น ๆ สะท้อนอย่างยิ่งในประเทศเพื่อนบ้าน. [30] การผสมของสีขาวกับสีดำนำไปสู่การที่จะเป็นสีเทาซึ่งมีผลบังคับใช้ไม่มีการใช้งานและมี tonality อยู่ใกล้กับที่ของสีเขียว สีเทาสอดคล้องกับการไม่สามารถเคลื่อนได้โดยไม่ต้องหวัง มีแนวโน้มที่จะสิ้นหวังเมื่อมันกลายเป็นสีเข้มฟื้นความหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อมันสว่าง [31]. สีแดงเป็นสีที่อบอุ่นมีชีวิตชีวาและตื่นเต้น; มันเป็นพลังการเคลื่อนไหวในตัวเอง. [31] ผสมกับสีดำมันจะกลายเป็นสีน้ำตาล, สียาก. [32] ผสมกับสีเหลืองก็จะได้รับความอบอุ่นและจะกลายเป็นสีส้มซึ่งภูมิต้านทานการเคลื่อนไหวฉายรังสีในสภาพแวดล้อม. [33] เมื่อสีแดงผสมกับสีฟ้าจะย้ายออกไปจากคนที่จะกลายเป็นสีม่วงซึ่งเป็นสีแดงเย็น. [34] สีแดงและสีเขียวรูปแบบความคมชัดที่ดีที่สามและสีส้มและสีม่วงที่สี่. [35]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกี่ยวกับจิตวิญญาณในศิลปะ [ แก้ไข ]
ตีพิมพ์ในปี 1912 , Kandinsky ข้อความ ดู spirituel ในศิลปะกำหนดสามประเภทของภาพวาด ; การแสดงผลปฏิภาณกวีและการประพันธ์ ในขณะที่การแสดงผลจะขึ้นอยู่กับความเป็นจริงภายนอก ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น และองค์ประกอบของภาพซึ่งแสดงถึงปฏิภาณกวีจากสติแม้ว่าองค์ประกอบคือ พัฒนาจากจุดที่เป็นทางการมากขึ้นในมุมมองของ . [ 16 ] คันดินเปรียบเทียบชีวิตจิตวิญญาณของมนุษย์ให้พีระมิดศิลปินมีภารกิจที่จะนำคนอื่น ๆถึงจุดสุดยอดกับงานของเขา จุดของพีระมิด เป็นศิลปินที่ยิ่งใหญ่ ผู้ที่ไม่กี่ . เป็นพีระมิดที่ก้าวหน้าขึ้นอย่างช้าๆและจิตวิญญาณ แม้ว่าบางครั้งมันก็จะนิ่ง ในช่วงหมดอาลัยตายอยากวิญญาณจมไปที่ด้านล่างของพีระมิด ; ค้นหามนุษยชาติเท่านั้นสำหรับความสำเร็จภายนอกไม่สนพลังทางจิตวิญญาณ . [ 17 ] สี

บนจานของจิตรกรให้เกิดผลเป็นสองเท่า : ผลกระทบทางกายภาพหมดจดในสายตาที่หลงไหลในความงามของสีสัน คล้ายกับความรู้สึกสนุกสนานเมื่อเรากินเป็นอาหารอันโอชะ ผลกระทบนี้จะลึกมาก อย่างไรก็ตามก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนของจิตวิญญาณ หรือ " เสียงภายใน " - มโนมัยผลที่สีสัมผัสกับวิญญาณตัวเอง . [ 18 ]

" ชั้นในความจำเป็น " คือ คันดิน หลักการของศิลปะ และรากฐานของรูปแบบและ Harmony สี เขานิยามมันเป็นหลักการของผู้ติดต่อที่มีประสิทธิภาพของรูปแบบกับวิญญาณมนุษย์ [ 19 ] ทุกรูปแบบ คือ การจำกัดจำนวนของพื้นผิวอีกหนึ่งมันมีเนื้อหาภายใน ผลผลิตที่ 1 ใครที่ดูอย่างตั้งใจ [ 20 ] ความจำเป็นภายในนี้เป็นสิทธิของศิลปินอิสระที่ไร้ขีดจำกัด แต่อิสรภาพนี้กลายเป็นใบอนุญาตถ้ามันไม่ขึ้นบนเช่นความจำเป็น [ 21 ] ศิลปะที่เกิดจากภายใน ความจำเป็นของศิลปินใน ลึกลับลึกลับผ่านทางที่จะได้รับชีวิตที่เป็นอิสระ ;มันเป็นวิชาอิสระ เคลื่อนไหวตามลมหายใจจิตวิญญาณ [ 22 ]

ชัดเจน คุณสมบัติที่เราเห็นเมื่อเราดูที่การแยกสีและปล่อยให้มันทำคนเดียว ด้านหนึ่ง คือ ความอบอุ่น หรือสีโทนเย็น และในด้านอื่น ๆ ความชัดเจนหรือความสับสนของโทน . 23 ] ความอบอุ่นเป็นแนวโน้มต่อสีเหลือง และความหนาวเย็นแนวโน้มต่อสีฟ้ารูปแบบความคมชัดแบบไดนามิกแรกมาก สีเหลือง และสีน้ำเงิน [ 24 ] สีเหลืองมีการเคลื่อนไหวผิดปกติและสีฟ้าเคลื่อนศูนย์กลาง ; พื้นผิวสีเหลืองดูเหมือนจะย้ายใกล้ชิดกับเรา ในขณะที่ผิวสีฟ้าดูเหมือนจะย้ายไป [ 25 ] สีเหลืองเป็นสีปกติบกที่มีความรุนแรงสามารถเจ็บปวดมากและก้าวร้าว [ 26 ] สีฟ้าเป็นสีท้องฟ้า ให้ระลึกถึงความสงบลึก[ 27 ] การรวมกันของสีฟ้าและสีเหลืองผลผลิตไม่สามารถเคลื่อนทั้งหมดและความสงบซึ่งเป็นสีเขียว [ 28 ]

ความชัดเจนเป็นแนวโน้มต่อสีขาว และความสับสน คือ แนวโน้มต่อสีดำ รูปแบบความคมชัดที่ดีที่สองสีขาวและสีดำ ซึ่งสถิต [ 25 ] สีขาว เป็นลึก ความเงียบที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้ [ 29 ] สีดำคือความว่างเปล่าไม่มีความเป็นไปได้ เป็นนิรันดร์ ความเงียบ โดยไม่หวังและ สอดคล้องกับความตาย ในสีอื่น ๆสะท้อนอย่างมากในประเทศเพื่อนบ้าน [ 30 ] ผสมขาวกับนักดำเทาซึ่งมีคุณสมบัติไม่ใช้บังคับและที่ใกล้ tonality ของสีเขียว สีเทาที่สอดคล้องกับภาวะเคลื่อนไหวไม่ได้ ไม่มีความหวัง มันมีแนวโน้มที่จะสิ้นหวังเมื่อมันกลายเป็นมืดกลับคืนมาน้อย หวังว่าเมื่อ lightens [ 31 ]

สีแดงเป็นสีที่อบอุ่น มีชีวิตชีวา และปั่นป่วน ก็แข็งแรงการเคลื่อนไหวในตัวเอง [ 31 ] ผสมกับสีดำจะกลายเป็นสีน้ำตาล สียาก [ 32 ] ผสมกับสีเหลือง มันกำไรในความอบอุ่นและกลายเป็นสีส้มซึ่ง imparts มีการฉายรังสี การเคลื่อนไหวในสภาพแวดล้อม . [ 33 ] เมื่อสีแดงผสมกับสีน้ำเงินจะย้ายห่างจากเพื่อนกลายเป็นสีม่วง ซึ่งเป็น เจ๋งแดง [ 34 ] สีแดงและสีเขียวรูปแบบความคมชัดที่ดีที่สาม และสีส้ม และสีม่วง 4 . [ 35 ]