I was born in Reading, Pennsylvania

I was born in Reading, Pennsylvania on December 13, 1989. In the world we live in, much is said about when we are born and when we die. Our birthday is celebrated every year to commemorate the very first instant we came into the world, and a funeral is held to mark the day we leave it. But lately I’ve been wondering… what can be said of all the moments in between our birth and our death? The moments when we are reborn…
The debate over whether people can change is an interesting one for me to observe because it seems like all I ever do is change. All I ever do is learn from my mistakes so I don’t make the same ones again. Then I make new ones. I know people can change because it happens to me little by little every day. Every day I wake up as someone slightly new. Isn’t it wild and intriguing and beautiful to think that every day we are new?
For the last few years, I’ve woken up every day not wanting, but needing to write a new style of music. I needed to change the way I told my stories and the way they sounded. I listened to a lot of music from the decade in which I was born and listened to my intuition that it was a good thing to follow this gut feeling. I was also writing a different storyline than I’d ever told you before.
I wrote about moving to the loudest and brightest city in the world, the city I had always been overwhelmed by… until now. I think you have to know who you are and what you want in order to take on New York and all its blaring truth. I wrote about the thrill I got when I finally learned that love, to some extent, is just a game of cat and mouse. I wrote about looking back on a lost love and understanding that nothing good comes without loss and hardship and constant struggle. There is no “riding off into the sunset,” like I used to imagine. We are never out of the woods, because we are always going to be fighting for something.
I wrote about love that comes back to you just when you thought it was lost forever, and how some feelings never go out of style. I wrote about an important lesson I learned recently… that people can say whatever they want about me, but they can’t make me lose my mind. I’ve learned how to shake things off. I’ve told you my stories for years now. Some have been about coming of age. Some have been about coming undone. This is a story about coming into your own, and as a result… coming alive.
I hope you know that you’ve given me the courage to change. I hope you know that who you are is who you choose to be, and that whispers behind your back don’t define you. You are the only one who gets to decide what you will be remembered for. From the girl who said she would never cut her hair or move to New York or find happiness in a world where she is not in love…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเกิดในรัฐเพนซิลวาเนีย อ่านบน 13 ธันวาคม 1989 ในโลกที่เราอาศัยอยู่ใน มากว่า เมื่อเราเกิดมาและเมื่อเราตาย วันเกิดของเรามีการเฉลิมฉลองทุกปีเพื่อระลึกถึงทันทีครั้งแรกที่เรามาเข้าสู่โลก และจันทร์จัดขึ้นเพื่อทำเครื่องหมายวันที่ทิ้งไว้ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้รับการสงสัย...อะไรสามารถกล่าวถึงช่วงเวลาทั้งหมดระหว่างเราเกิดและตายของเราหรือไม่ ช่วงเวลาที่เมื่อเรามีรีบอร์น...การอภิปรายมากกว่าว่าคนสามารถเปลี่ยนเป็นหนึ่งน่าสนใจสำหรับฉันสังเกต เพราะดูเหมือนสิ่งที่เคยทำคือเปลี่ยนแปลง สิ่งที่เคยทำคือเรียนรู้จากความผิดของฉันดังนั้นฉันไม่ทำเหมือนคนอีก จาก นั้นทำการใหม่ รู้บุคคลสามารถเปลี่ยนแปลงได้เนื่องจากมันเกิดขึ้นกับฉันน้อยทุกวัน ทุกวันที่ตื่นขึ้นเป็นคนใหม่เล็กน้อย ไม่ป่า และสนใจ และสวยงามคิดทุกวันเรามีใหม่หรือไม่ไม่กี่ปี ฉันได้ตื่นขึ้นทุกวันไม่อยาก แต่จำเป็นต้องเขียนแบบใหม่ของดนตรี ฉันจำเป็นต้องเปลี่ยนวิธีฉันบอกเรื่องราวของฉันและวิธีพวกเขาแต่เพียงแห่ง ฉันฟังมากเพลงจากทศวรรษที่ฉันเกิด และฟังสัญชาตญาณของฉันว่า มันเป็นสิ่งที่ดีตามความรู้สึกนี้ไส้ ผมยังได้เขียนเรื่องราวต่าง ๆ มากกว่าที่ผมได้เคยบอกคุณก่อนผมเขียนเกี่ยวกับการย้ายเมืองสว่างมากที่สุด และดังที่สุดในโลก เมืองที่ฉันได้เสมอถูกจมโดย...จนกระทั่งบัดนี้ ผมคิดว่า เราต้องรู้ว่าคุณเป็นใครและสิ่งที่คุณต้องการใช้ใน New York และความจริงทั้งหมดของ blaring ผมเขียนเกี่ยวกับความตื่นเต้นผมเมื่อผมก็รู้ว่า รัก บ้าง เป็นเพียงเกมของแมวและเมาส์ ผมเขียนเกี่ยวกับการมองไปในความรักที่สูญหาย และเข้าใจว่า ไม่มีอะไรดีมาโดยไม่สูญเสีย และความยากลำบาก และคงต่อสู้ ได้ไม่ "ขี่ปิดเป็นอาทิตย์ เช่นเคยจินตนาการ เราจะไม่เคยออกจากป่า เนื่องจากเรามักจะต้องต่อสู้เพื่อสิ่งผมเขียนเกี่ยวกับความรักที่กลับมาให้คุณเพียงเมื่อคุณคิดว่า มันสูญเสียตลอดไป และวิธีความรู้สึกบางอย่างไม่ออกจากลักษณะ ผมเขียนเกี่ยวกับบทเรียนที่สำคัญผมได้เรียนรู้เมื่อเร็ว ๆ นี้...สามารถพูดสิ่งที่พวกเขาต้องการเกี่ยวกับฉัน แต่พวกเขาไม่สามารถทำให้ฉันเสียใจ ฉันได้เรียนรู้วิธีการสลัดสิ่ง ผมได้บอกเรื่องราวของฉันในปีนี้ บางได้เกี่ยวกับอายุ บางส่วนได้รับเกี่ยวกับมายกเลิก นี้เป็นเรื่องราว เกี่ยวกับการเข้ามาของคุณ และ เป็นผล...มามีชีวิตอยู่หวังว่า คุณทราบว่า คุณได้ให้ฉันกล้าเปลี่ยนแปลง หวังว่า คุณทราบว่า คุณเป็นใครอยู่ที่ คุณเลือกที่จะ และว่า whispers เบื้องหลังกลับไม่กำหนดคุณ คุณเป็นผู้ที่ได้รับการตัดสินใจว่า คุณจะเป็นที่จดจำสำหรับ จากสาวที่กล่าวว่า เธอจะไม่เคยตัดผมของเธอย้ายไปนิวยอร์ก หรือค้นหาความสุขในโลกที่เธอไม่รัก...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเกิดใน Reading, 13 ธันวาคม 1989 ในโลกที่เราอาศัยอยู่มากจะพูดเกี่ยวกับเมื่อเราเกิดและเมื่อเราตาย วันเกิดของเรามีการเฉลิมฉลองเป็นประจำทุกปีเพื่อเป็นการระลึกถึงทันทีแรกที่เราเข้ามาในโลกและงานศพที่จัดขึ้นเพื่อทำเครื่องหมายวันที่เราปล่อยให้มันเป็น แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับการสงสัย ... สิ่งที่สามารถกล่าวว่าในช่วงเวลาทั้งหมดที่อยู่ในระหว่างการเกิดและการตายของเรา? ช่วงเวลาเมื่อเรากำลังเกิดใหม่ ...
ถกเถียงกันว่าคนที่สามารถเปลี่ยนเป็นหนึ่งที่น่าสนใจสำหรับผมที่จะสังเกตเพราะมันดูเหมือนว่าทั้งหมดที่ผมเคยทำคือการเปลี่ยนแปลง ทั้งหมดที่ฉันเคยทำคือการเรียนรู้จากความผิดพลาดของฉันดังนั้นฉันไม่ได้ทำคนเดียวอีกครั้ง แล้วฉันจะทำใหม่ ฉันรู้ว่าคนสามารถเปลี่ยนเพราะมันเกิดขึ้นกับผมทีละน้อยทุกวัน ทุกวันที่ฉันตื่นขึ้นมาเป็นคนใหม่เล็กน้อย มันไม่ได้เป็นป่าและที่น่าสนใจและสวยงามที่จะคิดว่าทุกวันที่เรายังใหม่?
ไม่กี่ปีที่ผ่านมาฉันได้ตื่นขึ้นมาทุกวันไม่อยาก แต่จำเป็นต้องเขียนรูปแบบใหม่ของเพลง ฉันต้องการที่จะเปลี่ยนวิธีที่ผมบอกเรื่องราวของฉันและวิธีที่พวกเขาฟัง ผมฟังมากเพลงจากทศวรรษที่ผมเกิดและฟังสัญชาตญาณของฉันว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่จะทำตามความรู้สึกนี้ ผมยังเขียนเรื่องราวที่แตกต่างกันมากกว่าฉันเคยบอกคุณก่อน.
ผมเขียนเกี่ยวกับการย้ายไปยังเมืองดังและสว่างที่สุดในโลกเมืองที่ฉันได้รับเสมอจมโดย ... จนกระทั่งตอนนี้ ผมคิดว่าคุณต้องรู้ว่าคุณเป็นใครและสิ่งที่คุณต้องการในการสั่งซื้อที่จะใช้ในนิวยอร์กและความจริงทั้งหมดส่งเสียงดังของ ผมเขียนเกี่ยวกับความตื่นเต้นที่ฉันได้เมื่อฉันเรียนรู้ในที่สุดความรักที่บางส่วนเป็นเพียงเกมของแมวและเมาส์ ที่ผมเขียนเกี่ยวกับการมองย้อนกลับไปในความรักและความเข้าใจที่หายไปไม่มีอะไรที่ดีที่มาโดยไม่สูญเสียและความยากลำบากและการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ไม่มี "ขี่เข้าไปในดวงอาทิตย์" เป็นเหมือนที่ผมใช้ในการจินตนาการ เราจะไม่ออกจากป่าเพราะเรามักจะได้รับการต่อสู้เพื่อสิ่งที่.
ผมเขียนเกี่ยวกับความรักที่กลับมาหาคุณเพียงเมื่อคุณคิดว่ามันเป็นหายไปตลอดกาลและวิธีการที่ความรู้สึกของบางคนไม่เคยไปจากรูปแบบ ผมเขียนเกี่ยวกับบทเรียนที่สำคัญผมได้เรียนรู้เมื่อเร็ว ๆ นี้ ... ที่ผู้คนสามารถพูดสิ่งที่พวกเขาต้องการเกี่ยวกับฉัน แต่พวกเขาไม่สามารถทำให้ผมสูญเสียความคิดของผม ฉันได้เรียนรู้วิธีการที่จะเขย่าออก ผมเคยบอกคุณเรื่องราวของฉันสำหรับปีนี้ บางคนได้รับเกี่ยวกับการมาถึงของยุค บางคนได้รับเกี่ยวกับการมายกเลิก นี่คือเรื่องราวที่เกี่ยวกับการเข้ามาในของคุณเองและผลที่ตามมามีชีวิตอยู่ ... .
ฉันหวังว่าคุณรู้ว่าคุณได้ให้ฉันกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง ฉันหวังว่าคุณรู้ว่าคุณคือใครคือคนที่คุณเลือกที่จะเป็นและที่กระซิบอยู่ข้างหลังของคุณไม่ได้กำหนดคุณ คุณเป็นคนเดียวที่ได้รับการตัดสินใจสิ่งที่คุณจะได้รับการจดจำสำหรับ จากผู้หญิงคนหนึ่งที่กล่าวว่าเธอไม่เคยจะตัดเส้นผมของเธอหรือย้ายไปนิวยอร์กหรือพบความสุขในโลกที่เธอไม่ได้อยู่ในความรัก ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเกิดที่เพนซิลวาเนีย ในวันที่ 13 ธันวาคม 1989 ในโลกที่เราอยู่มาก จะพูดเกี่ยวกับเมื่อเราเกิดมา และเมื่อเราตาย วันเกิดมีการเฉลิมฉลองทุกปีเพื่อระลึกถึงแรกทันที เรามาสู่โลกและงานศพที่จัดขึ้นเพื่อทำเครื่องหมายวันที่เราทิ้งมัน แต่เมื่อเร็วๆนี้ ผมเคยสงสัยว่า . . . . . . . อะไรจะบอกว่าทุกช่วงเวลาระหว่างการเกิดและการตายของเราของเราช่วงเวลาเมื่อเราเกิด . . . . . . .
การถกเถียงกันว่าคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงเป็นหนึ่งที่น่าสนใจสำหรับฉัน สังเกต เพราะดูเหมือนว่าทั้งหมดที่ฉันเคยทำคือเปลี่ยน ทั้งหมดที่ฉันเคยทำคือเรียนรู้จากความผิดพลาดของฉันดังนั้นฉันอย่าให้พวกเดียวกันอีก งั้นฉันให้อันใหม่ ผมรู้ว่าคนเปลี่ยน เพราะมันเกิดขึ้นมาทีละน้อย ๆทุกวัน ทุกๆวันผมตื่นเป็นคนค่อนข้างใหม่ไม่ใช่ป่าและที่น่าสนใจและสวยงาม คิดว่าทุกวันนี้เราใหม่
สำหรับไม่กี่ปี ผมตื่นทุกวันไม่บกพร่อง แต่ต้องเขียนเป็นรูปแบบใหม่ของดนตรี ฉันต้องการที่จะเปลี่ยนวิธีที่ฉันบอกเรื่องราวของฉันและวิธีที่พวกเขาเห็นผมฟังหลายเพลงจากทศวรรษที่ฉันเกิดและฟังสัญชาตญาณของฉันว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่จะปฏิบัติตามนี้รู้สึก . ผมยังเขียนโครงเรื่องที่แตกต่างกันกว่าที่ผมเคยบอกคุณมาก่อน .
ผมเขียนเกี่ยวกับการย้ายไปเมืองที่ดังที่สุด และสว่างที่สุดในโลก เมืองผมก็ถูกจมโดย . . . . . . . จนถึงตอนนี้ฉันคิดว่าคุณต้องรู้ว่าคุณคือใครและสิ่งที่คุณต้องการเพื่อที่จะใช้ในนิวยอร์กและทั้งหมดของมันดังความจริง ฉันเขียนเกี่ยวกับความตื่นเต้นฉันได้เมื่อฉันได้เรียนรู้ว่า ความรักเป็นแค่เกมแมวและเมาส์ ฉันเขียนเกี่ยวกับ มองกลับไปที่สูญเสียความรัก และความเข้าใจว่าไม่มีอะไรมาโดยไม่มีการสูญเสียและความยากลำบากและการต่อสู้อย่างต่อเนื่องไม่มี " ขี่เข้าไปในดวงอาทิตย์ " เหมือนที่ผมเคยคิด เราไม่เคยออกจากป่า เพราะเรามักจะต้องต่อสู้เพื่อบางสิ่งบางอย่าง .
ผมเขียนเกี่ยวกับความรักที่กลับมาให้คุณเพียงเมื่อคุณคิดว่ามันสูญหายไปตลอดกาล แล้วความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยไปจากรูปแบบ ฉันเขียนเกี่ยวกับบทเรียนที่สำคัญผมได้เรียนรู้เมื่อเร็ว ๆนี้ . . . . . . . คนที่สามารถพูดสิ่งที่พวกเขาต้องการเกี่ยวกับฉันแต่พวกเขาไม่สามารถทำให้ฉันเสียสติ ฉันได้เรียนรู้อะไรบางอย่างออก ฉันบอกคุณเรื่องราวของฉันมาหลายปีแล้ว บางคนได้รับการเกี่ยวกับที่มาของอายุ บางคนได้รับเรื่องไปแล้ว . นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับเข้ามาเอง และผล . . . . . . . มามีชีวิตอยู่ .
ฉันหวังว่าคุณรู้ว่าคุณให้ความกล้ากับฉันที่จะเปลี่ยน ฉันหวังว่าคุณรู้ว่าคนที่คุณเลือกเป็นและกระซิบลับหลังไม่กำหนดคุณ คุณเป็นคนเดียวที่ต้องตัดสินใจว่า คุณจะได้จดจำ จากผู้หญิงที่บอกว่าเธอจะไม่ตัดผมของเธอ หรือย้ายไป New York หรือพบกับความสุขในโลกที่เธอไม่ได้รัก . . . . . . .