Where does Cat go at noon? cat shad

Where does Cat go at noon?

cat shadow box
At dinner time, Cat shadow-boxes the door, with the glimmer of lights reflected in the pool behind her. Cat is saying, “I’m hungry. Let me in.” I know this, because I know everything about Cat.

Except, I do not know where Cat goes at noon.

After breakfast, Cat curls up in the sunshine and sleeps. When I get home from school, Cat trots down the road to meet me and tries to trip me by winding her sleek black and white body around and around my legs.

“Did you see her at noon?” I ask my mom as I empty my bookbag.

“No sign of her,” says my mom, handing me a glass of milk. She frowns at the three cookies I have taken from the box. There is a strict two-cookie rule in our house. I put one back.

“I’ll find out,” I say confidently.

Tomorrow is Saturday. I will be home at noon.

At eleven-thirty Saturday morning, I lurk outside in the space under the deck. I can see Cat above me, lying on the sun-warmed boards. She is fast asleep. Time passes very slowly. While I look at my watch, Cat disappears. Where did she go?

Then I spot her trotting down the street towards town. I quickly follow.

“Hiya Johnny!” calls Mr. Gonnella from across the street.

“Sh! I’m following Cat,” I call back.

Mr. Gonnella nods seriously. He knows about our mystery. At noon, his daughter’s cat disappears too.

Cat has turned the corner, and is walking down the block towards the traffic light. It is red. Cat stops, licks a paw thoughtfully, and crosses when it is green. Cat passes the corner store. She walks behind the small strip mall, and I think I know where she is going.

The smell of fish is strong in the air. I wrinkle my nose. Mr. Johnston’s Fresh Fish Market is in a small, white building at the back of the strip mall. Cat has joined several of her cat colleagues. There is my buddy Tom’s black cat. And Emily, the cat belonging to Tracey Gonnella. There are a few other cats as well, but I do not know them.

Mr. Johnston comes out of the back door, carrying several black trash bags. He piles them into the dumpster, and then pulls out a small, clear plastic bag full of fish heads. He scatters these on the ground and watches the cats pounce on them. He spies me lurking by the corner of the strip mall.

“Hi Johnny,” he calls in his thick Brooklyn accent.

“So this is where Cat comes at noon,” I say, walking towards him.

Mr. Johnston laughs.

“Yep. All the cats come to visit me at noon. They used to tear up my garbage, so now I just put the fish heads on the ground for them. Is that your cat?”

Cat ignores me. The fish head is more interesting at the moment.

“That’s my Cat,” I say.

“She’s here every day,” says Mr. Johnston.

He goes back inside his store.

I wait until Cat finishes her fish head, and we walk home together.

“You know Cat,” I say in my sternest voice. “There is a two-fish-head rule in this house.”

Cat blinks up at me and purrs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่แมวไม่ไปเที่ยง แมวกล่องเงา ในเวลาเย็น แมวประตู มีน้อยนิดของไฟสะท้อนในสระน้ำหลังเธอกล่องเงา แมวบอกว่า "ฉันหิว ให้ฉัน" ฉันรู้ว่านี้ เพราะฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแมว ยกเว้น ฉันไม่รู้ที่แมวไปเที่ยง หลังอาหารเช้า แมว curls ขึ้นในแสงแดด และนอน เมื่อฉันได้รับบ้านจากโรงเรียน แมว trots ถนนกับฉัน และพยายามที่จะใช้บริการผม โดยขดลวดเงาขาวดำร่างกายของเธอรอบ ๆ และ รอบ ๆ ขาของฉัน "ดูเธอเที่ยง" ฉันถามแม่ของฉันเป็นฉันที่ว่างเปล่าของฉัน bookbag "ไม่มีสัญญาณของเธอ กล่าวว่า แม่ของฉัน handing ฉันแก้วนม เธอ frowns ที่ได้จากกล่องคุกกี้สาม ยังมีกฎเข้มงวดสองคุกกี้ในบ้านเรา ผมใส่หนึ่งกลับ "ฉันจะค้นหา ฉันบอกมั่น พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ฉันจะบ้านเที่ยง ที่สามสิบเอ็ดวันเสาร์เช้า ฉัน lurk ด้านนอกในพื้นที่ภายใต้ดาดฟ้า ฉันสามารถเห็นแมวข้างฉัน นอนบนกระดาน warmed ซัน เธอจะหลับอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปช้ามาก ในขณะที่ฉันมองไปที่นาฬิกา แมวหายไป ไปไหน แล้ว ฉันจุดของเธอ trotting ลงบนถนนทางการเมือง ฉันได้อย่างรวดเร็วติดตาม "จอห์นนี่โรง" เรียกนาย Gonnella จากทุกห้อง "Sh ผมกำลังต่อแมว ฉันโทรกลับ นาย Gonnella nods อย่างจริงจัง เขารู้เรื่องลึกลับของเรา เที่ยง แมวลูกสาวของเขาหายเกินไป Cat has turned the corner, and is walking down the block towards the traffic light. It is red. Cat stops, licks a paw thoughtfully, and crosses when it is green. Cat passes the corner store. She walks behind the small strip mall, and I think I know where she is going. The smell of fish is strong in the air. I wrinkle my nose. Mr. Johnston’s Fresh Fish Market is in a small, white building at the back of the strip mall. Cat has joined several of her cat colleagues. There is my buddy Tom’s black cat. And Emily, the cat belonging to Tracey Gonnella. There are a few other cats as well, but I do not know them. Mr. Johnston comes out of the back door, carrying several black trash bags. He piles them into the dumpster, and then pulls out a small, clear plastic bag full of fish heads. He scatters these on the ground and watches the cats pounce on them. He spies me lurking by the corner of the strip mall. “Hi Johnny,” he calls in his thick Brooklyn accent. “So this is where Cat comes at noon,” I say, walking towards him. Mr. Johnston laughs. “Yep. All the cats come to visit me at noon. They used to tear up my garbage, so now I just put the fish heads on the ground for them. Is that your cat?” Cat ignores me. The fish head is more interesting at the moment. “That’s my Cat,” I say. “She’s here every day,” says Mr. Johnston. He goes back inside his store. I wait until Cat finishes her fish head, and we walk home together. "คุณรู้ว่าแมว ฉันพูดในเสียงของฉัน sternest "มีสองหัวปลากฎในบ้านนี้" แมวกะพริบขึ้นที่ผมและ purrs

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วแมวไปตอนเที่ยงล่ะ


แมวกล่องเงาในเวลาอาหารเย็น แมวเงากล่องประตู กับแสงสลัวของไฟสะท้อนในสระน้ำหลังเธอ แมวบอกว่า " ฉันหิวแล้ว ให้ฉันเข้าไปเถอะ ผมรู้ เพราะผมรู้ว่าทุกอย่างเกี่ยวกับแมว

แต่ไม่รู้ว่าแมวไปตอนเที่ยง

หลังจากอาหารเช้า แมว หยิกขึ้นในแสงแดดและนอนหลับ เมื่อฉันได้รับบ้านจากโรงเรียนแมวท้องเสียลงถนนจะพบฉันและพยายามให้ฉันเดินทางโดยการม้วนร่างกายสีดำและสีขาวเงารอบ ๆขา

" เห็นเธอตอนเที่ยงล่ะ " ฉันถามแม่ของฉันเป็นฉันว่างกระเป๋าไว้ของฉัน

" ไม่มีวี่แววของเธอว่า " แม่ของฉันส่งฉันนมหนึ่งแก้ว เธอขมวดคิ้วที่สามคุกกี้ ผมได้จากกล่อง มีกฎเข้มงวดสองคุกกี้ในบ้านของเรา ฉันใส่กลับ

" ผมจะรู้" ฉันพูดอย่างมั่นใจ

พรุ่งนี้ก็วันเสาร์ ผมจะกลับบ้านตอนเที่ยง

ที่ 11 30 เช้าวันเสาร์ ผมแฝงตัวอยู่ในพื้นที่ใต้เตียง ผมเห็นแมวข้างบน ผมนอนบนดวงอาทิตย์ วอร์มบอร์ด เธอกำลังหลับอยู่ เวลาผ่านไปช้ามาก ในขณะที่ฉันมองไปที่นาฬิกา แมวของฉันจะหายไป เธอไปที่ไหน ?

แล้วฉันมองเห็นเธอ trotting ลงถนนเข้าเมือง ผมรีบตาม

" เฮ้ย จอห์นนี่ " เรียกคุณ gonnella จากข้ามถนน

" ชิ ! ผมตามแมว " ผมโทรกลับ

คุณ gonnella พยักหน้าอย่างจริงจัง เขารู้เกี่ยวกับความลึกลับของเรา เที่ยง แมวของลูกสาวของเขาหายไปด้วย

แมวได้เปิดมุมและเดินลงบล็อกที่มีไฟจราจร มันเป็นสีแดง หยุดแมวเลียอุ้งเท้าอย่างครุ่นคิด และตัดเมื่อมันเป็นสีเขียวแมวเดินผ่าน ร้านตรงหัวมุม เธอเดินอยู่ด้านหลังแถบห้างสรรพสินค้าขนาดเล็กและฉันคิดว่าฉันรู้ว่าเธอกำลังจะไปไหน

กลิ่นปลาแข็งแรงในอากาศ ฉันย่นจมูก ตลาดสดปลาของนาย จอห์นสัน ในขนาดเล็ก , อาคารสีขาวที่ด้านหลังของห้างสรรพสินค้า แมวได้เข้าร่วมหลายเพื่อนร่วมงานแมวของเธอ มีเพื่อนเป็นทอม แมวดำ และเอมิลี่ แมวของ Tracey gonnella .มีเพียงไม่กี่อื่น ๆแมวเช่นกัน แต่ผมไม่ทราบ

นายจอห์นสตัน ออกมาจากหลังประตู แบกถุงขยะสีดำหลาย เขาเหล่านั้นเข้าไปในกองขยะ แล้วดึงออกมา เล็ก เต็มถุง พลาสติกใส หัวปลา เขาสหภาพแรงงานเหล่านี้บนพื้นดินและนาฬิกาแมวตะปบพวกเขา ท่านสายลับผมซุ่มอยู่ที่มุมของห้าง

" สวัสดีจอห์นนี่" เขาเรียกของเขาหนา Brooklyn สำเนียง

" นี่คือที่ที่แมวมาตอนเที่ยงนะ " ผมพูด เดินมาหาเขา

นายจอห์นสตันหัวเราะ

" ครับ แมวทั้งหมดมาหาฉันตอนเที่ยง พวกเขาเคยฉีกขยะของฉัน ตอนนี้ฉันใส่แค่หัวปลา บนพื้นดินของพวกเขา คือว่า แมวของคุณ ? "

แมวไม่สนใจหนู หัวปลา เป็นที่น่าสนใจมากขึ้นในขณะนี้ . . .

" เป็นแมวของฉัน " ผมพูด

" เธอมาที่นี่ทุกๆ วัน กล่าวว่า นายจอห์นสตัน

เขากลับไปในร้านของเขา

ผมรอจนกว่าแมวจะหัวปลาของเธอ และเราก็เดินกลับบ้านด้วยกัน

" คุณรู้ว่าแมว " ฉันพูดด้วยเสียง sternest ของฉัน " มีปลาสองหัวกฎในบ้านหลังนี้ "

แมวกระพริบตาที่ฉันและ purrs .