Top-down vs. bottom-up listeningIma

Top-down vs. bottom-up listening
Imagine the following situations:

Over lunch, your friend tells you a story about a recent holiday, which was a disaster. You listen with interest and interject at appropriate moments, maybe to express surprise or sympathy.

That evening, another friend calls to invite you to a party at her house the following Saturday. As you’ve never been to her house before, she gives you directions. You listen carefully and make notes.

How do you listen in each case? Are there any differences?
With the holiday anecdote, your main concern was probably understanding the general idea and knowing when some response was expected. In contrast, when listening to the directions to a party, understanding the exact words is likely to be more important – if you want to get there without incident, that is!

The way you listened to the holiday anecdote could be characterised as top-down listening. This refers to the use of background knowledge in understanding the meaning of the message. Background knowledge consists of context, that is, the situation and topic, and co-text, in other words, what came before and after. The context of chatting to a friend in a casual environment itself narrows down the range of possible topics. Once the topic of a holiday has been established, our knowledge of the kind of things that can happen on holiday comes into play and helps us to ‘match’ the incoming sound signal against our expectations of what we might hear and to fill out specific details.

In contrast, when listening to directions to a friend’s house, comprehension is achieved by dividing and decoding the sound signal bit by bit. The ability to separate the stream of speech into individual words becomes more important here, if we are to recognise, for example, the name of a street or an instruction to take a particular bus.

In reality, fluent listening normally depends on the use of both processes operating simultaneously. Think about talking to your friends (in your first language) in a noisy bar. It is likely that you ‘guess’ the content of large sections of the conversation, based on your knowledge of the topic and what has already been said. In this way, you rely more on top-down processing to make up for unreliability in the sound signal, which forms an obstacle to bottom-up processing. Similarly, second-language listeners often revert to their knowledge of the topic and situation when faced with unfamiliar vocabulary or structures, so using top-down processing to compensate for difficulties in bottom-up processing. On the other hand, if a listener is unable to understand anything of what she hears, she will not even be able to establish the topic of conversation, so top-down processing will also be very limited.

In the classroom
In real-life listening, our students will have to use a combination of the two processes, with more emphasis on top-down or bottom-up listening depending on their reasons for listening. However, the two types of listening can also be practised separately, as the skills involved are quite different.

Top-down listening activities
Do you ever get your students to predict the content of a listening activity beforehand, maybe using information about the topic or situation, pictures, or key words? If so, you are already helping them to develop their top-down processing skills, by encouraging them to use their knowledge of the topic to help them understand the content. This is an essential skill given that, in a real-life listening situation, even advanced learners are likely to come across some unknown vocabulary. By using their knowledge of context and co-text, they should either be able to guess the meaning of the unknown word, or understand the general idea without getting distracted by it.
Other examples of common top-down listening activities include putting a series of pictures or sequence of events in order, listening to conversations and identifying where they take place, reading information about a topic then listening to find whether or not the same points are mentioned, or inferring the relationships between the people involved.

Bottom-up listening activities
The emphasis in EFL listening materials in recent years has been on developing top-down listening processes. There are good reasons for this given that learners need to be able to listen effectively even when faced with unfamiliar vocabulary or structures. However, if the learner understands very few words from the incoming signal, even knowledge about the context may not be sufficient for her to understand what is happening, and she can easily get lost. Of course, low-level learners may simply not have enough vocabulary or knowledge of the language yet, but most teachers will be familiar with the situation in which higher-level students fail to recognise known words in the stream of fast connected speech. Bottom-up listening activities can help learners to understand enough linguistic elements of what they hear to then be able to use their top-down skills to fill in the gaps.

The following procedure for developing bottom-up listening skills draws on dictogloss, and is designed to help learners recognise the divisions between words, an important bottom-up listening skill. The teacher reads out a number of sentences, and asks learners to write down how many words there would be in the written form. While the task might sound easy, for learners the weak forms in normal connected speech can make it problematic, so it is very important for the teacher to say the sentences in a very natural way, rather than dictating them word-by-word.

Some suitable sentences are:

I’m going to the shop.
Do you want some chocolate?
Let’s have a party!
I’d better go soon.
You shouldn’t have told him.
What are you doing?
There isn’t any coffee.
What have you got?
He doesn’t like it.
It’s quite a long way.
Why did you think you’d be able to?
Can you tell him I called?


Learners can be asked to compare their answers in pairs, before listening again to check. While listening a third time, they could write what they hear, before reconstructing the complete sentences in pairs or groups. By comparing their version with the correct sentences, learners will become more aware of the sounds of normal spoken English, and how this is different from the written or carefully spoken form. This will help them to develop the skill of recognising known words and identifying word divisions in fast connected speech.

Conclusion
Successful listening depends on the ability to combine these two types of processing. Activities which work on each strategy separately should help students to combine top-down and bottom-up processes to become more effective listeners in real-life situations or longer classroom listenings.

Further reading
Anne Anderson and Tony Lynch (1988). Listening. Oxford University Press
Jack Richards, Designing instructional materials for teaching listening comprehension, in ‘The Language Teaching Matrix’, Cambridge, 1990
Mary Underwood (1989). Teaching Listening. Longman
Penny Ur (1984), Teaching Listening Comprehension, Cambridge.
Magnus Wilson. Discovery Listening – improving perceptual processing. ELT Journal Volume 57/4 (October 2003).

Catherine Morley, Teacher, Teacher trainer, Mexico

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลงบนกับล่างสายฟังจินตนาการสถานการณ์ต่อไปนี้:ช่วงกลางวัน เพื่อนจะแจ้งเรื่องเกี่ยวกับล่าสุดวันหยุด ที่ถูกภัยพิบัติ คุณฟัง มีความสนใจ และ interject ที่ช่วงเวลาที่เหมาะสม บางทีแสดงความประหลาดใจหรือเห็นใจที่เย็น อื่นเรียกเพื่อนชวนคุณไปงานปาร์ตี้ที่บ้านต่อไปนี้วันเสาร์ ขณะที่คุณไม่เคยได้ไปที่บ้านของเธอก่อน เธอให้คำแนะนำ คุณสดับตรับฟัง และทำการบันทึกคุณฟังในแต่ละกรณีอย่างไร มีความแตกต่างใด ๆมีเรื่องขำขันวันหยุด ความกังวลหลักของคุณคงเข้าใจความคิดทั่วไป และรู้เมื่อคาดว่าการตอบสนองบางอย่าง ในทางตรงกันข้าม เมื่อฟังคำแนะนำเพื่องานเลี้ยงสังสรรค์ เข้าใจคำมีแนวโน้มที่สำคัญ – ถ้าคุณต้องการเดินทาง โดยไม่มีปัญหา เป็นวิธีคุณฟังเรื่องขำขันวันหยุดอาจจะดำเนินเป็นฟังบนลงล่าง นี้หมายถึงการใช้พื้นความรู้ความเข้าใจความหมายของข้อความ พื้นหลังความรู้ประกอบด้วยบริบท คือ สถานการณ์และหัวข้อ และข้อความร่วม ในคำอื่น ๆ อะไรมาก่อน และหลัง บริบทของการสนทนาให้เพื่อนในสภาพแวดล้อมสบาย ๆ เองจำกัดลงช่วงหัวข้อได้ เมื่อมีการสร้างหัวข้อของวันหยุด เรารู้ลักษณะของสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ในวันหยุดมาเล่น และช่วยให้เรา 'จับคู่ ' สัญญาณเสียงขาเข้ากับความคาดหวังของเราที่เราได้ยิน และกรอกรายละเอียดเฉพาะในทางตรงกันข้าม เมื่อฟังคำแนะนำของเพื่อนบ้าน ทำความเข้าใจจะทำ โดยการหาร และถอดรหัสสัญญาณเสียงบิตโดยบิต ความสามารถในการแบ่งกระแสข้อมูลของคำพูดแต่ละคำเป็นสำคัญที่นี่ ถ้าเราจะต้องรู้ ตัวอย่าง ชื่อถนนหรือเป็นคำสั่งให้นำเฉพาะในความเป็นจริง พูดคล่องฟังปกติขึ้นอยู่กับการใช้ทั้งกระบวนการดำเนินงานพร้อมกัน คิดว่า พูดคุยกับเพื่อน (ในภาษาแรก) ในแถบเสียงดัง เป็นไปได้ว่า คุณ 'เดา' เนื้อหาส่วนใหญ่ของการสนทนา ตามความรู้ของหัวข้อและสิ่งถูกว่า ด้วยวิธีนี้ คุณพึ่งขึ้นบนลงล่างการประมวลผลเพื่อให้ค่า unreliability ในสัญญาณเสียง ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการประมวลผลด้านล่างขึ้นรูปแบบ ในทำนองเดียวกัน ฟังสองภาษามักจะแปลงกลับไปเป็นความรู้ของหัวข้อและสถานการณ์เมื่อพบเจอกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยหรือโครงสร้าง การประมวลผลบนลงล่างเพื่อชดเชยสำหรับความยากลำบากในการประมวลผลด้านล่างขึ้น บนมืออื่น ๆ ถ้าผู้ฟังไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่สิ่งที่เธอได้ยิน เธอไม่แม้จะสามารถตั้งหัวข้อการสนทนา เพื่อการประมวลผลบนลงล่างจะถูกจำกัดมากขึ้นในห้องเรียนในชีวิตจริงฟัง นักเรียนของเราจะต้องใช้ทั้งกระบวนการสอง มีความสำคัญบนบนลงล่างหรือล่างขึ้นฟังขึ้นอยู่กับเหตุผลของพวกเขาสำหรับการฟัง อย่างไรก็ตาม สองชนิดฟังสามารถยังจะปฏิบัติต่างหาก เป็นทักษะเกี่ยวข้องแตกต่างกันกิจกรรมการฟังบนลงล่างคุณเคยขอนักเรียนจะทำนายล่วงหน้า เนื้อหาของกิจกรรมการฟังอาจใช้ข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อ หรือสถานการณ์ รูปภาพ หรือคำสำคัญหรือไม่ ถ้าดังนั้น คุณมีแล้วช่วยให้พวกเขาพัฒนาทักษะ การประมวลผลบนลงล่าง โดยส่งเสริมให้ใช้ความรู้ของหัวข้อเพื่อช่วยให้เข้าใจเนื้อหา นี้เป็นทักษะจำเป็นระบุว่า ในสถานการณ์ที่ฟังชีวิต ขั้นสูงแม้แต่ผู้เรียนมักจะเจอคำศัพท์ที่ไม่รู้จักบาง โดยใช้ความรู้เนื้อหาและข้อความร่วม พวกเขาควรสามารถเดาความหมายของคำไม่รู้จัก หรือเข้าใจความคิดทั่วไปโดยไม่ได้รับฟุ้งซ่านโดยการตัวอย่างอื่น ๆ ของเริ่มฟังบนลงล่างได้แก่ใส่ชุดของรูปภาพหรือลำดับของเหตุการณ์ตามลำดับ ฟังบทสนทนา และระบุที่จะเกิดขึ้น อ่านข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อ แล้วฟังหาตรงจุดหรือไม่กล่าวถึง หรือ inferring ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่เกี่ยวข้อง กิจกรรมการฟังสายล่างเน้นวัสดุฟัง EFL ในปีที่ผ่านมาได้รับการพัฒนากระบวนการฟังบนลงล่าง มีเหตุผลที่ดีสำหรับการนี้ระบุว่าผู้เรียนจะสามารถฟังได้อย่างมีประสิทธิภาพแม้ประสบกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยหรือโครงสร้าง อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้เรียนเข้าใจคำน้อยมากจากสัญญาณขาเข้า แม้ความรู้เกี่ยวกับบริบทอาจไม่เพียงพอสำหรับเธอเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วเธอเดินได้หายไป แน่นอน ผู้เรียนระดับต่ำอาจแค่ยังไม่มีคำศัพท์หรือความรู้ด้านภาษาเพียงพอ แต่ครูส่วนใหญ่จะคุ้นเคยกับสถานการณ์ที่สูงกว่านักเรียนไม่รู้คำรู้จักในกระแสเสียงเชื่อมต่อรวดเร็ว กิจกรรมฟังล่างขึ้นสามารถช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจภาษาศาสตร์พอองค์ประกอบของสิ่งที่ได้ยินแล้ว จะสามารถใช้ทักษะของพวกเขาด้านบนลงในช่องว่างขั้นตอนต่อไปนี้สำหรับการพัฒนาทักษะการฟังสายล่างดึงบน dictogloss และถูกออกแบบมาเพื่อช่วยให้ผู้เรียนรู้ส่วนระหว่างคำ ทักษะการฟังล่างสายสำคัญ ครูอ่านออกจำนวนประโยค และถามผู้เรียนจดคำจำนวนที่จะมีในแบบฟอร์มการเขียน ในขณะที่งานอาจเสียงง่าย สำหรับผู้เรียน แบบอ่อนแอในการพูดปกติเชื่อมต่อสามารถทำให้ปัญหา ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับครูผู้สอนพูดประโยคในแบบธรรมชาติมาก แทนที่บอกพวกเขาคำโดยคำมีบางประโยคที่เหมาะสม:ฉันจะไปร้านคุณต้องการบางอย่างช็อคโกแลตลองมีงานเลี้ยงจะดีกว่าไปเร็ว ๆ นี้คุณควรบอกเขาคุณทำอะไรอยู่ไม่มีกาแฟสิ่งที่คุณมีได้หรือไม่เขาไม่ชอบมันมันเป็นวิธีค่อนข้างยาวทำไมคุณคิดคุณจะได้หรือไม่สามารถคุณบอกฉันเรียก ผู้เรียนสามารถมีขอให้เปรียบเทียบคำตอบของพวกเขาเป็นคู่ ก่อนการฟังตรวจสอบอีกครั้ง การฟังเป็นครั้งที่สาม พวกเขาสามารถเขียนอะไรได้ยิน ก่อนบูรณะประโยคสมบูรณ์ในคู่หรือกลุ่ม โดยการเปรียบเทียบรุ่นของพวกเขา ด้วยประโยคถูกต้อง ผู้เรียนจะตระหนักถึงเสียงปกติพูดภาษาอังกฤษ และวิธีนี้แตกต่างจากแบบที่เขียน หรือพูดอย่างระมัดระวัง นี้จะช่วยให้พวกเขาพัฒนาทักษะคำรู้จักตระหนักถึง และระบุส่วนคำในการพูดเชื่อมต่ออย่างรวดเร็วบทสรุป ฟังประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับความสามารถในการรวมทั้งสองประเภทนี้ประมวลผล กิจกรรมที่ทำงานในแต่ละยุทธศาสตร์แยกต่างหากจะช่วยนักเรียนรวมบนลงล่าง และล่างขึ้นกระบวนการเป็น ผู้ฟังที่มีประสิทธิภาพในสถานการณ์ชีวิตจริงหรือ listenings ห้องเรียนอีกต่อไปอ่านเพิ่มเติมแอนเดอร์สัน Anne และ Tony Lynch (1988) ฟัง ข่าวมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ดแจ็คริชาร์ด การออกแบบวัสดุการสอนสำหรับการสอนฟังทำความเข้าใจ ใน 'เดอะภาษาสอนเมตริกซ์' เคมบริดจ์ 1990แมรี Underwood (1989) สอนฟัง Longmanเศษสตางค์ของคุณ (1984), ความเข้าใจในการฟังสอน เคมบริดจ์แมกนัส Wilson ค้นหาฟัง – ปรับปรุงประมวลผล perceptual ELT สมุดรายวันปริมาณ 57/4 (2546 ตุลาคม)แคทเธอรี Morley ครู ครูพี่เลี้ยง เม็กซิโก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้านบนลงเมื่อเทียบกับการฟังด้านล่างขึ้น
ลองคิดดูสถานการณ์ต่อไปนี้ในช่วงกลางวันให้เพื่อนของคุณจะบอกคุณเรื่องราวเกี่ยวกับวันหยุดที่ผ่านมาซึ่งเป็นภัยพิบัติ คุณฟังด้วยความสนใจและใส่เข้าในช่วงเวลาที่เหมาะสมอาจจะแปลกใจที่จะแสดงความเห็นอกเห็นใจหรือ. เย็นวันนั้นเพื่อนอีกคนหนึ่งเรียกร้องเชิญคุณไปงานเลี้ยงที่บ้านของเธอต่อไปนี้วันเสาร์ ในขณะที่คุณไม่เคยไปที่บ้านของเธอก่อนที่เธอจะช่วยให้คุณทิศทาง คุณฟังอย่างระมัดระวังและทำบันทึก. คุณจะฟังในแต่ละกรณี? มีความแตกต่างใด ๆกับเรื่องเล็ก ๆ น้อยวันหยุดที่กังวลหลักของคุณอาจจะได้รับการทำความเข้าใจความคิดทั่วไปและทราบว่าเมื่อการตอบสนองบางส่วนที่คาดว่า ในทางตรงกันข้ามเมื่อฟังคำแนะนำให้กับบุคคลที่เข้าใจคำที่แน่นอนมีแนวโน้มที่จะมีความสำคัญมากขึ้น - ถ้าคุณต้องการที่จะได้รับโดยไม่ต้องมีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเป็น! วิธีการที่คุณได้ฟังเรื่องเล็ก ๆ น้อยวันหยุดอาจจะมีลักษณะเป็นบนลงล่าง การฟัง ซึ่งหมายถึงการใช้ความรู้พื้นฐานในการทำความเข้าใจความหมายของข้อความ ความรู้พื้นฐานประกอบด้วยบริบทที่เป็นสถานการณ์และหัวข้อและผู้ร่วมข้อความในคำอื่น ๆ สิ่งที่มาก่อนและหลัง บริบทของการคุยกับเพื่อนในสภาพแวดล้อมที่สบายตัวเองแคบลงช่วงของหัวข้อที่เป็นไปได้ เมื่อเรื่องของวันหยุดได้รับการจัดตั้งความรู้ของเราชนิดของสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นในวันหยุดมาลงเล่นและช่วยให้เรา 'จับคู่' สัญญาณเสียงที่เข้ามากับความคาดหวังของเราในสิ่งที่เราอาจจะได้ยินและกรอกรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจง . ในทางตรงกันข้ามเมื่อฟังเส้นทางไปบ้านเพื่อนเข้าใจจะประสบความสำเร็จโดยการหารและการถอดรหัสสัญญาณเสียงบิตโดยบิต ความสามารถในการแยกกระแสของเสียงพูดเป็นคำแต่ละคำจะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากที่นี่ถ้าหากเราจะรับรู้ตัวอย่างเช่นชื่อของถนนหรือการเรียนการสอนที่จะใช้รถบัสโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ในความเป็นจริงการฟังอย่างคล่องแคล่วปกติขึ้นอยู่กับการใช้งานของ ทั้งกระบวนการดำเนินงานไปพร้อม ๆ กัน คิดเกี่ยวกับการพูดคุยกับเพื่อนของคุณ (ในภาษาแรกของคุณ) ในบาร์ที่มีเสียงดัง ก็มีโอกาสที่คุณคิดว่าเนื้อหาส่วนใหญ่ของการสนทนาบนพื้นฐานของความรู้ของหัวข้อและสิ่งที่ได้รับการกล่าวว่า ด้วยวิธีนี้คุณอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการประมวลผลจากบนลงล่างจะทำขึ้นสำหรับความเชื่อถือในสัญญาณเสียงซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการประมวลผลจากล่างขึ้นบน ในทำนองเดียวกันการฟังภาษาที่สองมักจะกลับไปใช้ความรู้ของหัวข้อและสถานการณ์เมื่อต้องเผชิญกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยหรือโครงสร้างเพื่อใช้ในการประมวลผลจากบนลงล่างเพื่อชดเชยความยากลำบากในการประมวลผลจากล่างขึ้นบน ในทางกลับกันถ้าเป็นผู้ฟังที่ไม่สามารถที่จะเข้าใจอะไรในสิ่งที่เธอได้ยินเสียงเธอจะไม่ได้สามารถที่จะสร้างหัวข้อของการสนทนาเพื่อให้การประมวลผลจากบนลงล่างยังจะ จำกัด มาก. ในห้องเรียนในชีวิตจริงฟัง นักเรียนของเราจะต้องใช้การรวมกันของทั้งสองกระบวนการที่มีความสำคัญต่อการจากบนลงล่างหรือล่างขึ้นไปขึ้นอยู่กับการฟังเหตุผลของพวกเขาสำหรับการฟัง อย่างไรก็ตามทั้งสองประเภทของการฟังยังสามารถปฏิบัติแยกเป็นทักษะที่เกี่ยวข้องกับการมีความแตกต่างกันมาก. บนลงล่างกิจกรรมฟังคุณเคยได้รับนักเรียนของคุณที่จะคาดการณ์เนื้อหาของกิจกรรมการฟังก่อนอาจจะใช้ข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อหรือสถานการณ์ รูปภาพหรือคำสำคัญ? ถ้าเป็นเช่นนั้นคุณมีอยู่แล้วช่วยให้พวกเขาในการพัฒนาทักษะของพวกเขาในการประมวลผลบนลงล่างโดยการกระตุ้นให้พวกเขาที่จะใช้ความรู้ของหัวข้อที่จะช่วยให้พวกเขาเข้าใจเนื้อหา นี้เป็นทักษะที่จำเป็นที่ได้รับในสถานการณ์การฟังในชีวิตจริงแม้ผู้เรียนขั้นสูงมีแนวโน้มที่จะเจอคำศัพท์บางอย่างที่ไม่รู้จัก โดยใช้ความรู้ของพวกเขาจากบริบทและร่วมข้อความพวกเขาทั้งสองควรจะสามารถที่จะคาดเดาความหมายของคำที่ไม่รู้จักหรือเข้าใจความคิดทั่วไปโดยไม่ได้รับฟุ้งซ่านโดยมัน. ตัวอย่างอื่น ๆ ของกิจกรรมการฟังจากบนลงล่างที่พบบ่อย ได้แก่ การวางชุดของ ภาพหรือลำดับของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการสั่งซื้อการฟังการสนทนาและระบุที่พวกเขาใช้สถานที่การอ่านข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อนั้นฟังที่จะหาหรือไม่ว่าจุดเดียวกันกล่าวถึงหรือการอนุมานความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนที่เกี่ยวข้อง. ล่างขึ้นกิจกรรมการฟังเน้นใน EFL วัสดุฟังในปีที่ผ่านมาได้รับการพัฒนาจากบนลงล่างฟังกระบวนการ มีเหตุผลที่ดีสำหรับการที่กำหนดว่าผู้เรียนจะต้องสามารถที่จะรับฟังได้อย่างมีประสิทธิภาพแม้ในขณะที่ต้องเผชิญกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยหรือโครงสร้างเป็น แต่ถ้าผู้เรียนมีความเข้าใจในคำไม่กี่คำจากสัญญาณที่เข้ามาแม้ความรู้เกี่ยวกับบริบทอาจจะไม่เพียงพอสำหรับเธอที่จะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นและเธอก็สามารถได้รับหายไป แน่นอนว่าผู้เรียนในระดับต่ำก็อาจไม่ได้มีคำศัพท์ที่เพียงพอหรือความรู้ของภาษา แต่ครูส่วนใหญ่จะคุ้นเคยกับสถานการณ์ที่นักเรียนระดับสูงไม่ได้รู้คำที่รู้จักกันในกระแสของการพูดที่เชื่อมต่อได้อย่างรวดเร็ว ด้านล่างขึ้นกิจกรรมฟังสามารถช่วยให้ผู้เรียนที่จะเข้าใจองค์ประกอบภาษาเพียงพอของสิ่งที่พวกเขาได้ยินแล้วจะสามารถใช้ทักษะจากบนลงล่างของพวกเขาที่จะเติมในช่องว่าง. ขั้นตอนต่อไปในการพัฒนาด้านล่างขึ้นทักษะการฟังดึง dictogloss และเป็น ที่ออกแบบมาเพื่อช่วยให้ผู้เรียนรู้จักหน่วยงานระหว่างคำล่างขึ้นที่สำคัญทักษะการฟัง ครูอ่านออกจำนวนของประโยคและขอให้ผู้เรียนที่จะเขียนลงกี่คำก็จะอยู่ในรูปแบบการเขียน ในขณะที่งานอาจจะฟังดูง่ายสำหรับผู้เรียนในรูปแบบที่อ่อนแอในการพูดปกติเชื่อมต่อสามารถทำให้มันมีปัญหาจึงเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับครูที่จะพูดประโยคในลักษณะที่เป็นธรรมชาติมากมากกว่า dictating พวกเขาคำโดยคำ. บางคน ประโยคที่เหมาะสมคือ: ฉันจะไปที่ร้าน. คุณต้องการช็อคโกแลตบางส่วนให้มีบุคคลที่! ผมก็ควรจะไปเร็ว ๆ นี้. คุณไม่ควรจะบอกเขาว่า. สิ่งที่คุณกำลังทำอะไรไม่ได้นอกจากเป็นเครื่องชงกาแฟใด ๆคุณได้สิ่งที่มี? เขาไม่ชอบมัน. มันค่อนข้างไกล. ทำไมคุณไม่คิดว่าคุณจะสามารถ? คุณสามารถบอกเขาว่าผมเรียกว่า? ผู้เรียนสามารถขอให้เปรียบเทียบคำตอบของพวกเขาเป็นคู่ก่อนที่จะฟังอีกครั้ง เพื่อตรวจสอบ ในขณะที่ฟังเป็นครั้งที่สามที่พวกเขาสามารถเขียนสิ่งที่พวกเขาได้ยินก่อนที่จะฟื้นฟูประโยคที่สมบูรณ์ในคู่หรือเป็นกลุ่ม โดยการเปรียบเทียบรุ่นของพวกเขาด้วยประโยคที่ถูกต้องผู้เรียนจะตระหนักถึงเสียงปกติการพูดภาษาอังกฤษมากขึ้นและวิธีการนี้จะแตกต่างจากรูปแบบการเขียนหรือพูดอย่างระมัดระวัง นี้จะช่วยให้พวกเขาในการพัฒนาทักษะการรับรู้คำที่รู้จักกันและระบุหน่วยงานในการพูดคำเชื่อมต่อได้อย่างรวดเร็ว. สรุปที่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับการฟังความสามารถในการที่จะรวมทั้งสองประเภทของการประมวลผล กิจกรรมที่ทำงานเกี่ยวกับกลยุทธ์ของแต่ละแยกจะช่วยให้นักเรียนที่จะรวมจากบนลงล่างและกระบวนการด้านล่างขึ้นจะกลายเป็นผู้ฟังที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในสถานการณ์ในชีวิตจริงหรือนานกว่า listenings ห้องเรียน. อ่านเพิ่มเติมแอนเดอร์สันและโทนี่ลินช์ (1988) การฟัง Oxford University Press แจ็คริชาร์ด, การออกแบบสื่อการสอนเพื่อความเข้าใจการเรียนการสอนการฟังใน 'สอนภาษาเมทริกซ์' เคมบริดจ์ 1990 แมรี่อันเดอร์วู้ด (1989) การเรียนการสอนการฟัง ลองแมนPenny Ur (1984), การเรียนการสอนการฟังเคมบริดจ์. แมกนัสวิลสัน การค้นพบการฟัง - การปรับปรุงการประมวลผลการรับรู้ ELT วารสารเล่มที่ 57/4 (ตุลาคม 2003). แคทเธอรีมอร์ลี่ย์ครูฝึกครูเม็กซิโก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้านบนลงล่างกับการฟัง
จินตนาการสถานการณ์ต่อไปนี้ :

มาเที่ยง เพื่อนของคุณจะบอกคุณเรื่องราวเกี่ยวกับวันหยุดที่ผ่านมา ซึ่งเป็นภัยพิบัติ ฟังด้วยความสนใจและแทรกในช่วงเวลาที่เหมาะสม อาจจะแสดงความประหลาดใจหรือเห็นใจ

ตอนเย็น เพื่อนอีกคนโทรมาชวนคุณไปงานปาร์ตี้ที่บ้านวันเสาร์ ดังต่อไปนี้ คุณเคยไปบ้านเธอก่อนเธอจะช่วยให้คุณทิศทาง คุณฟังให้ดี และทำบันทึก

แล้วคุณฟังในแต่ละกรณี มันแตกต่างกันยังไง
กับวันหยุดเรื่องกังวลหลักของคุณอาจจะเข้าใจความคิดทั่วไปและทราบเมื่อมีการตอบสนองที่คาดหวัง ในทางตรงกันข้าม เมื่อฟังเส้นทางไปงานเลี้ยงเข้าใจคำที่น่าจะสำคัญมากกว่า และถ้าคุณต้องการไปที่นั่นโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น นั่นคือ

อย่างที่คุณฟังเรื่องราววันหยุดอาจจะลักษณะเป็นแบบบนลงล่าง ฟัง นี้หมายถึงการใช้พื้นฐานความรู้ความเข้าใจในความหมายของข้อความ ความรู้พื้นฐานประกอบด้วยบริบท นั่นคือ สถานการณ์ และ หัวข้อ และมีข้อความในคำอื่น ๆที่ มา ก่อน และหลัง บริบทของการสนทนากับเพื่อนในบรรยากาศสิ่งแวดล้อมเองแคบลงช่วงของหัวข้อที่เป็นไปได้ เมื่อหัวข้อของวันหยุดขึ้นความรู้ของเราของชนิดของสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ในวันหยุดมาเข้าสู่การเล่นและช่วยให้เราได้ ' จับคู่ ' สัญญาณเสียงขาเข้ากับความคาดหวังของเราสิ่งที่เราอาจได้ยิน และกรอกรายละเอียดที่เฉพาะเจาะจง .

ในความคมชัด เมื่อฟังเส้นทางไปบ้านเพื่อน เพื่อความเข้าใจได้โดยแบ่ง และถอดรหัส สัญญาณเสียงที่บิตโดยบิตความสามารถในการแยกกระแสของการพูดในแต่ละคำจะกลายเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่านะ ถ้าเราจำ ตัวอย่างเช่น ชื่อของถนนหรือการใช้รถโดยเฉพาะ

ในความเป็นจริง ฟังคล่องปกติขึ้นอยู่กับการใช้งานของทั้งสองกระบวนการผ่าตัดพร้อมกัน คิดว่าคุยกับเพื่อน ( ในภาษาแรกของคุณ ) ในบาร์เสียงดังมันเป็นโอกาสที่คุณ ' เดา ' เนื้อหาขนาดใหญ่ ส่วนของการสนทนา ตามความรู้ของหัวข้อและอะไรที่ได้ถูกกล่าวว่า ในวิธีนี้คุณจะต้องมีการประมวลผลแบบบนลงล่าง เพื่อชดเชย unreliability ในสัญญาณเสียง ซึ่งรูปแบบของอุปสรรคที่จะต้องประมวลผล ในทํานองเดียวกันฟังภาษาที่สองมักจะกลับไปใช้ความรู้ของหัวข้อและสถานการณ์เมื่อต้องเผชิญกับคำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย หรือโครงสร้าง เพื่อใช้ในการประมวลผลเพื่อชดเชยความยากลำบากในการประมวลผลจากบนลงล่าง จากล่างขึ้นบน . ในทางกลับกัน ถ้าผู้ฟังไม่สามารถเข้าใจอะไรในสิ่งที่เธอได้ยิน เธอไม่แม้แต่จะสามารถสร้างหัวข้อการสนทนาเพื่อการประมวลผลแบบบนลงล่าง ก็จะถูก จำกัด มาก


ฟังจริงในชั้นเรียน นักเรียนของเราจะต้องใช้การรวมกันของทั้งสองกระบวนการ กับจากบนลงล่าง หรือจากล่างขึ้นบน เน้นการฟัง ขึ้นอยู่กับเหตุผลของตนให้ฟัง อย่างไรก็ตาม ทั้งสองประเภทของการฟังยังสามารถใช้แยกเป็นทักษะ ที่เกี่ยวข้องแตกต่างกันมาก

ด้านบนลงกิจกรรมการฟัง
คุณเคยได้รับนักเรียนเดาเนื้อหาของกิจกรรมการฟังก่อน อาจจะใช้ข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อหรือสถานการณ์ , รูปภาพ , หรือคีย์วลี ? ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณจะได้ช่วยให้พวกเขาพัฒนาทักษะกระบวนการจากบนลงล่าง โดยส่งเสริมให้พวกเขาใช้ความรู้ของหัวข้อที่จะช่วยให้พวกเขาเข้าใจเนื้อหานี้เป็นทักษะที่จำเป็นที่ระบุว่า ในชีวิตจริงฟังสถานการณ์ แม้แต่เรียนขั้นสูงมักจะเจอศัพท์ที่ไม่รู้จัก . โดยการใช้ความรู้ในบริบทและ Co ข้อความ พวกเขาควรจะสามารถที่จะเดาความหมายของคำที่ไม่รู้จักหรือเข้าใจความคิดทั่วไปโดยไม่ได้รับฟุ้งซ่านโดย .