Knowledge and The Problem of Knowle

Knowledge and The Problem of Knowledge, Ayer carries forward what is surely the finest inquiry of his century into these matters. They are matters that are not at all simple. Certainly he makes advances on the clarity of Hume and of John Stuart Mill and on the Vienna Circle of Logical Positivists. He also brings into better and quicker focus certain lines of thought in the work of his contemporary H. H. Price. If I may revert in passing to the subject of the man rather than his work the credit he gives to Price is the action of a honest man. Authors have managed to conceal debts to one another before now. The first chapter of The Foundations of Empirical Knowledge is a deft inquiry into the structure sides and aspects of the argument from illusion and above all into what conclusion or conclusions can be drawn from it. The role of sense-data is inquired into with an acute persistence that maintains a momentum which itself serves understanding. One conclusion in a bare sentence is that the description of our relation to the world in terms of sense-data is an arguable alternative to the description in terms of material things. There are alternative languages here. The second chapter opens the questions left nearly closed in what you have heard from me so far. These have to do with the exact nature of sense-data, and the exact nature of material things. The third chapter has centrally to do with the seeming privacy or subjectivity of sense-data, so different from the seeming public nature of physical things, and with what can be taken to follow from this.
Ayer's philosophy here is a phenomenalism which is to say a working-out of the idea that physical objects are somehow or other to be understood in terms of private and indubitable sense-data. This theory is his second and principal conclusion in the book. It is close to the idea that physical objects consist in sense-data in the sense that physical objects are entities constructed by us in thought out of sense-data. This work not his last on the subject was the object of the only sustained attack on Ayer's philosophy. This was by another distinguished Oxford professor J. L. Austin in the book Sense and Sensibilia (1962). It is an attack by a philosopher who exemplified both what was called ordinary language or linguistic philosophy and also a notable cleverness. If it caused hurt to Ayer it was surely conclusively replied to by him in the article Has Austin Refuted the Sense-Datum Theory? Another philosopher of rank to whom we will return in connection with the matter of Ayer's originality Anthony Quinton allows that Ayer shows that most of Austin's objections are captious. There is more in The Foundations of Empirical Knowledge than has been mentioned including a chapter having to do with causation and determinism in connection with perception. But let us pass on to what Ayer himself sometimes took to be his best book. It is The Problem of Knowledge, published in 1956 when his career as Grote Professor at University College London was near its zenith. What has been said already is nearly adequate as an introduction to it, but certainly it contains new thinking, theories that played no significant part in The Foundations of Empirical Knowledge. What is it to know something? That is no easy question. Ayer considers a number of conventional and tempting ideas, but comes to the succinct view that what it is for you to know something is for the proposition to be true, for you to believe it or be sure of it, and for you to have the right to believe it or be sure of it. It is a recommendation of this line of thought that it has been the point of departure for virtually all analyses of knowing since. It brings to mind that if it is mistaken there are mistakes that advance philosophy often because they put an idea or inclination clearly and forcefully. They are more important to progress in the subject than many contributions taken to have the recommendation of truth. Ayer's analysis of knowledge is a prelude to a new general view of the large subject-matter of The Foundations of Empirical Knowledge. This general view, which in fact covers more than that subject-matter, is located in a characterization of philosophical scepticism generally and of the possible responses to it. In a number of settings we seem to find ourselves with certain beginnings, premises reasons evidence or other beliefs according to the sceptic and also with larger beliefs so to speak that are related to them. We have what we take to be records and other evidence now in the present for the general conclusion that events took place in the past that there were past events, as against any events in particular. We have what we take to be excellent reasons, having to do with the speech and other behaviour of other humans around us, for the general conclusion that they have conscious lives like our own, that they too have ongoing minds. In these two cases and others, it seems, we make a transition from or go beyond the data, and can do so on the basis of only the data, there being no other grounds for the transition. The philosophical sceptic asks us for our justification. He points out that there is a gap. That is, the data do not logically entail the supposed conclusions it is not self-contradictory for me to accept as true all the propositions about your behaviours that in fact make me believe you are conscious but to doubt or deny that conclusion. Nor it is said is the conclusion produced by induction the method of science and much else. Such extrapolation or generalization from limited evidence of things going together cannot be got into operation with respect to the past and other minds. We never have particular experience of documents plus past or the behaviour of others plus their consciousness in order to get started towards a general conclusion. As you will anticipate the problem of reality the reality we take ourselves to know by way of perception or the problem of perception itself is of the same pattern, and perhaps is clarified by the pattern. We begin it seems, with sense-data, which are private and fleeting items, and we propose to end with material objects, public and lasting. Here too we face the challenge of the sceptic. And to proceed the responses to the gap or supposed gap are of the same sort as with the problems of the past and other minds. A first response with respect to the problem of reality is what Ayer refers to as naive realism, and others have spoken of more tolerantly or respectfully as direct realism. This view denies the initial proposition that we only have access to physical objects by way of our sense-data. Rather to say we experience pages in the most common understanding of the word is simply true. A second response is what Ayer here calls reductionism. It is in fact a somewhat altered phenomenalism. Here physical objects are again taken in a particular sense to consist of sense-data to be in a way constructions of or a matter of sense data. Talk of the two sorts of things is somehow equivalent. There is an effort to deny the importance of the gap between data and conclusion. While the realist asserts we can somehow make it to reality without the problematic stepping-stone of sense-data, the reductionist or phenomenalist in fact a very different philosophical character has it that there is no gap to cross. Both of sense-data and physical things are on the same side of what is no more than an invented or imagined division. These and other philosophies of external reality knowledge and perception are looked into in uniquely instructive ways in a long chapter in The Problem of Knowledge. The conclusion to which Ayer comes to state it again briskly is that in referring to physical objects as we do, we are advancing or engaging in a theory on the basis of the evidence of our senses a theory that has no source or ground other than private sense-data but does go beyond them. It is a particular kind of theoretical construction out of them. Distinguishing this more fully from the view of Foundations of Empirical Knowledge is not easily done, and cannot be done here. Again, if you are to come to have a grip on the issue lay hands on Foster's A. J. Ayer. As in the case of others of Ayer's books, The Problem of Knowledge has in it more than is needed for its main theme or line of argument. It looks at connected matters. In this case, there is a discussion of personal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้และปัญหาของความรู้ แอร์ดำเนินไปข้างหน้ามีอะไรก็สอบถามดีที่สุดของศตวรรษเขาในเรื่องเหล่านี้ พวกเขาเป็นเรื่องที่ไม่ง่าย แน่นอนเขาทำให้ความก้าวหน้าความชัดเจน ของฮูม และจอห์นสจ๊วตมิลล์ และ วงเวียนนา Positivists ตรรกะ เขายัง นำเข้าดีกว่า และเร็วเน้นบางบรรทัดความคิดในการทำงานของเขาสมัย H. H. ราคา ถ้าฉันอาจแปลงกลับใน ช่วยของมนุษย์มากกว่าที่เป็นงานของเขาให้เครดิตเขาให้ราคาเป็นการกระทำของมนุษย์ที่ซื่อสัตย์ ผู้เขียนได้จัดการปิดหนี้อื่นก่อน บทแรกมูลนิธิของประจักษ์รู้สอบถามมือดีในด้านโครงสร้างและลักษณะของอาร์กิวเมนต์ภาพลวงตาและเหนือทั้งหมดเป็นบทสรุปหรือสรุปว่าสามารถดึงออกได้ ทูลบทบาทของข้อมูลความรู้สึกเข้ากับมีอยู่การเฉียบพลันที่มีโมเมนตัม ที่ตัวเองทำหน้าที่เข้าใจ บทสรุปหนึ่งประโยคเปลือยเป็นว่าคำอธิบายของความสัมพันธ์ของเรากับโลกในความรู้สึกข้อมูลทางเลือก arguable อธิบายในสิ่งวัสดุ มีภาษาอื่นที่นี่ บทที่สองเปิดซ้ายถามเกือบปิดในสิ่งคุณได้ยินจากฉันไกล เหล่านี้เกี่ยวข้องกับลักษณะของข้อมูลความรู้สึกแน่นอน และแน่นอนธรรมชาติของวัสดุสิ่ง บทที่สามได้ดี มีความเป็นส่วนตัวหรือ subjectivity รู้สึกข้อมูล ต่างจากธรรมชาติสาธารณะ seeming สิ่งที่มีอยู่จริง และสิ่งที่สามารถนำมาต่อจากนี้ seeming ปรัชญาของแอร์นี่คือ phenomenalism ซึ่ง working-out คิดที่วัตถุทางกายภาพอย่างใดหรืออื่น ๆ การที่จะเข้าใจในแง่ส่วนตัว และ indubitable รู้สึกข้อมูล ทฤษฎีนี้เป็นบทสรุปของเขาสอง และหลักในหนังสือ จะอยู่ใกล้กับความคิดที่ว่า วัตถุทางกายภาพประกอบด้วยข้อมูลความรู้สึกในแง่วัตถุทางกายภาพใช้เอนทิตีที่สร้าง โดยเราคิดหาข้อมูลความรู้สึก นี้ทำงานไม่สุดของเขาในเรื่องเป็นเป้าหมายของการโจมตี sustained เพียงในปรัชญาของแอร์ นี่คืออีกทั้งออกซ์ฟอร์ดศาสตราจารย์ Austin J. L. ในหนังสือรู้สึกและ Sensibilia (1962) การโจมตี โดยนักปราชญ์ที่ exemplified ทั้งสองสิ่งถูกเรียกภาษาธรรมดา หรือปรัชญาภาษาศาสตร์ และความฉลาดที่โดดเด่นได้ ถ้ามันเกิดเจ็บนั่ง ก็ถูกก็เห็นตอบกลับไป โดยในบทความ มี Austin โต้แย้งทฤษฎีวันที่ความรู้สึกโพส นักปราชญ์อื่น ๆ ทั้งที่เราจะกลับมาพร้อมกับเรื่องของความคิดริเริ่มของแอร์ Anthony Quinton ได้ที่ นั่งแสดงว่า ส่วนใหญ่คัดค้านของ Austin captious มีเพิ่มเติมในการรากฐานของประจักษ์รู้มากกว่าได้รับการกล่าวรวมถึงบทที่ต้องการกับ causation determinism พร้อมกับรับรู้ แต่ให้เราผ่านไปนั่งอะไรเองบางครั้งจึงเป็น หนังสือที่ดีที่สุดของเขา มันเป็นปัญหาของความรู้ เผยแพร่ในปี 1956 เมื่ออาชีพของเขาเป็นศาสตราจารย์ Grote ลอนดอนวิทยาลัยมหาวิทยาลัยที่ใกล้สุดยอด มีการพูดแล้วเป็นเกือบเพียงพอเป็นการนำไป แต่แน่นอนมันประกอบด้วยความคิดใหม่ ทฤษฎีที่ไม่มีส่วนหนึ่งที่สำคัญในรากฐานของประจักษ์รู้ มันรู้ว่าอะไรคืออะไร นั่นคือคำถามไม่ง่าย นั่งพิจารณาจำนวนปกติ และดึงดูดความคิด แต่มาดูรวบรัดความรู้บางอย่างว่าสำหรับข้อเสนอจริง คุณเชื่อ หรือไม่แน่ใจว่าของมัน และคุณมีสิทธิ์ที่จะเชื่อ หรือไม่แน่ใจว่าของมัน คำแนะนำของความคิดที่จะได้รับการจุดวิเคราะห์แทบทุกรู้เลยตั้งแต่ บรรทัดนี้ได้ จะนำไปคิดว่า ถ้ามันเป็นดาวตามปกติ มีข้อผิดพลาดที่เลื่อนปรัชญามักจะเนื่องจากพวกเขานำความคิดหรือความเอียงชัดเจน และประ พวกเขามีความสำคัญมากกว่าความคืบหน้าในเรื่องมากกว่าผลงานหลายที่มาให้คำแนะนำของจริง ใหม่ทั่วไปมุมมองของเรื่องเรื่องใหญ่รากฐานของรวมความรู้เรื่องการวิเคราะห์ของแอร์รู้ได้ ทั่วไปมุมมองนี้ ซึ่งในความเป็นจริงครอบคลุมกว่าที่เรื่อง อยู่ในคุณสมบัติของ scepticism ปรัชญาทั่วไป และการตอบสนองเป็นไป ในการตั้งค่า เราดูเหมือนจะ ค้นหาตนเองบางชิ้น สถานที่หลักฐานเหตุผล หรือความเชื่ออื่น ๆ ตาม sceptic และยัง มีความเชื่อที่มีขนาดใหญ่เพื่อการพูดที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา เรามีอะไรที่เราใช้เป็น ระเบียนและหลักฐานอื่น ๆ ตอนนี้ในปัจจุบันสำหรับข้อสรุปทั่วไปที่เหตุการณ์เกิดขึ้นในอดีตที่มีเหตุการณ์ เดียวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาโดยเฉพาะ เรามีอะไรที่เราใช้จะ ดีเหตุผล ต้องทำอย่างไรกับการพูดและพฤติกรรมอื่น ๆ ของมนุษย์อื่น ๆ รอบตัวเรา สำหรับข้อสรุปทั่วไปที่มีชีวิตใส่เหมือนของเราเอง ว่า พวกเขาเกินไปมีจิตใจอย่างต่อเนื่อง ในสองกรณีนี้และอื่น ๆ เหมือน เราเปลี่ยนจาก หรือเกินข้อมูล และสามารถทำได้ โดยเฉพาะข้อมูล มีการไม่เหตุผลอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลง Sceptic ปรัชญาถามเราในเหตุผลของเรา เขาชี้ให้เห็นว่า มีช่องว่าง นั่นคือ ข้อมูลไม่เหตุผลอันไม่ self-contradictory ฉันยอมรับว่าเป็นจริงขั้นทั้งหมดเกี่ยวกับพฤติกรรมของคุณที่ในความเป็นจริงทำให้ฉันเชื่อว่าคุณมีสติ แต่สงสัย หรือปฏิเสธข้อสรุปนั้นบทสรุปควร หรือกล่าวเป็นข้อสรุปที่ผลิต โดยเหนี่ยวนำวิธีการวิทยาศาสตร์และอื่น ๆ อีก เช่น extrapolation หรือ generalization จากหลักฐานที่จำกัดของสิ่งที่เข้ากันไม่ได้ในการดำเนินการกับอดีตและจิตใจอื่น ๆ เราไม่เคยมีประสบการณ์เฉพาะเอกสาร ของอดีตหรือพฤติกรรมของผู้อื่นสำนึกของพวกเขาเพื่อเริ่มต้นสู่บทสรุปทั่วไป คุณจะมีปัญหาของความเป็นจริงความเป็นจริงเราจะรู้โดยวิธีการรับรู้ตนเองหรือปัญหาของการรับรู้ตนเอง เป็นรูปแบบเดียวกัน และบางทีขึ้ โดยรูปแบบการ เราเริ่มดู เหมือน มีความรู้สึกข้อมูล ซึ่งเป็นส่วนตัว และลี้ และเราเสนอให้ลงท้าย ด้วยวัตถุวัสดุ สาธารณะ และยั่งยืน ที่นี่เกินไปเราเผชิญกับความท้าทายของการ sceptic และการดำเนิน การตอบสนองช่องว่างหรือช่องว่างควรเป็นประเภทเดียวกันเช่นเดียวกับปัญหาผ่านมาและจิตใจอื่น ๆ คำตอบแรกเกี่ยวกับปัญหาของความเป็นจริงเป็นอะไรนั่งหมายถึงเป็นจริงขำน่า และคนอื่น ๆ ได้พูดมากกว่า tolerantly หรือรับเป็นสัจนิยมโดยตรง มุมมองนี้ปฏิเสธข้อเสนอเบื้องต้นที่ว่า เราจะเข้าถึงวัตถุทางกายภาพโดยใช้ข้อมูลความรู้สึกของเรา แทนที่จะไปบอกว่า เราพบหน้าในความเข้าใจทั่วไปของคำเป็นเพียงความจริง คำตอบที่สองคือ อะไรนั่งนี่เรียก reductionism ในความเป็นจริงคือ phenomenalism ค่อนข้างเปลี่ยนแปลง ที่นี่วัตถุทางกายภาพจะทำในความรู้สึกเฉพาะเพื่อประกอบด้วยความรู้สึกข้อมูลจะเป็นในเรื่องของข้อมูลความรู้สึกหรือวิธีการก่อสร้างของการ พูดเรียงลำดับสองสิ่งเป็นอย่างใดเทียบเท่า มีความพยายามที่จะปฏิเสธความสำคัญของช่องว่างระหว่างข้อมูลและบทสรุป ในขณะที่ realist ยืนยันเราอย่างใดสามารถทำให้ความเป็นจริงโดย stepping-stone ปัญหาข้อมูลความรู้สึก reductionist หรือ phenomenalist ในความเป็นจริงอักขระปรัชญาแตกต่างกันมากได้ว่ามีช่องว่างไม่ข้าม ทั้งทางกายภาพและข้อมูลความรู้สึกสิ่งที่อยู่บนด้านเดียวของสิ่งไม่มากกว่าฝ่ายที่คิด หรือเรื่องสมมติ เหล่านี้และอื่น ๆ ปรัชญาของความเป็นจริงภายนอกความรู้และรับรู้ได้มองเป็นวิธีให้คำแนะนำโดยเฉพาะในบทยาวในปัญหาความรู้ สรุปการที่นั่งมาถึงรัฐจึงเป็นอีก briskly ที่อ้างอิงถึงวัตถุจริงกับเรา เราจะเลื่อน หรือเสน่ห์ในทฤษฎีตามหลักฐานของประสาททฤษฎีที่ไม่มีแหล่งที่มาหรือดินไม่ใช่ข้อมูลความรู้สึกส่วนตัว แต่ไปไกลกว่านั้น ชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการก่อสร้างทฤษฎีจากพวกเขาได้ แยกความแตกต่างนี้ขึ้นทั้งหมดจากมุมมองของรากฐานความรู้ประจักษ์ยังไม่ได้ทำ และไม่สามารถทำได้ที่นี่ อีกครั้ง ถ้าคุณจะมาให้ จับบนปัญหาวางมือบนของฟอสเตอร์ A. J. Ayer ตามกรณีอื่น ๆ ของหนังสือของเวย์ ปัญหาความ รู้มี มากกว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับชุดรูปแบบหลักหรือรายการของอาร์กิวเมนต์ของการ เหมือนในเรื่องการเชื่อมต่อ ในกรณีนี้ มีการสนทนาส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้และปัญหาที่เกิดจากความรู้ที่เย่อร์ดำเนินไปข้างหน้าสิ่งที่เป็นก็สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่ดีที่สุดของศตวรรษที่ของเขาในเรื่องเหล่านี้ พวกเขาเป็นเรื่องที่ไม่ได้อยู่ที่เรียบง่ายทั้งหมด แน่นอนว่าเขาจะทำให้ความก้าวหน้าในความชัดเจนของฮูมและของจอห์นสจ็วร์และกรุงเวียนนา Circle of Positivists ตรรกะ นอกจากนี้เขายังนำมาสู่ที่ดีขึ้นและโฟกัสเร็วบางสายของความคิดในการทำงานของเอชเอชร่วมสมัยของเขาราคา ถ้าฉันจะกลับในการผ่านเรื่องของคนมากกว่าการทำงานของเขาเครดิตเขาให้กับราคาคือการกระทำของคนที่ซื่อสัตย์ ผู้เขียนมีการบริหารจัดการที่จะปกปิดหนี้ให้อีกคนหนึ่งก่อนหน้านี้ บทแรกของฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์เป็นคล่องแคล่วสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาในด้านโครงสร้างและลักษณะของการโต้แย้งจากภาพลวงตาและเหนือสิ่งอื่นเป็นสิ่งที่สรุปหรือข้อสรุปที่สามารถดึงออกมาจากมัน บทบาทของความรู้สึกข้อมูลที่มีการสอบถามเข้ามาด้วยการติดตาเฉียบพลันที่รักษาโมเมนตัมที่ตัวเองทำหน้าที่เข้าใจ หนึ่งในข้อสรุปในประโยคเปลือยคือคำอธิบายความสัมพันธ์ของเราไปทั่วโลกในแง่ของความรู้สึกที่ข้อมูลเป็นทางเลือกที่พิสูจน์ถึงคำอธิบายในแง่ของสิ่งวัสดุ มีภาษาทางเลือกที่นี่ บทที่สองเปิดคำถามเกือบซ้ายปิดในสิ่งที่คุณเคยได้ยินจากฉันเพื่อให้ห่างไกล เหล่านี้มีจะทำอย่างไรกับธรรมชาติที่แท้จริงของความรู้สึกข้อมูลและธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งวัสดุ บทที่สามมีส่วนกลางจะทำอย่างไรกับความเป็นส่วนตัวที่เห็นหรือส่วนตัวของข้อมูลความรู้สึกเพื่อให้แตกต่างจากธรรมชาติของประชาชนที่เห็นในสิ่งที่ทางกายภาพและกับสิ่งที่สามารถนำไปปฏิบัติตามนี้.
ปรัชญาเย่อร์ของที่นี่ก็คือ phenomenalism ซึ่งก็คือการพูด ทำงานออกจากความคิดที่ว่าวัตถุทางกายภาพเป็นอย่างใดหรืออื่น ๆ ที่จะต้องทำความเข้าใจในแง่ของความรู้สึกที่ข้อมูลส่วนตัวและไม่ต้องสงสัย ทฤษฎีนี้คือข้อสรุปที่สองและที่สำคัญของเขาในหนังสือเล่มนี้ มันอยู่ใกล้กับความคิดที่ว่าวัตถุทางกายภาพประกอบด้วยในข้อมูลความรู้สึกในแง่ที่ว่าวัตถุทางกายภาพที่มีหน่วยงานที่สร้างขึ้นโดยเราอยู่ในความคิดออกมาจากความรู้สึกของข้อมูล การทำงานที่ผ่านมาของเขาไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นเป้าหมายของการโจมตีอย่างต่อเนื่องเพียง แต่ในปรัชญาของเย่อร์ นี่คือศาสตราจารย์ฟอร์ดที่โดดเด่นอีก JL ออสตินในหนังสือสัมผัสและ Sensibilia นี้ (1962) มันคือการโจมตีโดยนักปรัชญาที่ขั้วทั้งสองสิ่งที่เรียกว่าภาษาสามัญหรือปรัชญาทางภาษาและยังมีความฉลาดที่น่าทึ่ง ถ้ามันเกิดเจ็บที่จะเย่อร์มันถูกก็ตอบอย่างแน่ชัดโดยเขาในบทความมีออสตินข้องแวะทฤษฎีความรู้สึก Datum? ปรัชญาของการจัดอันดับผู้ที่เราจะกลับมาในการเชื่อมต่อกับเรื่องของการริเริ่มเย่อร์แอนโทนี่ควินก็ช่วยให้เย่อร์ที่แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของการคัดค้านของออสตินเป็นจู้จี้ มีการเพิ่มเติมในฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์กว่าได้รับการกล่าวถึงรวมทั้งบทที่ต้องทำอย่างไรกับสาเหตุและชะตาในการเชื่อมต่อกับการรับรู้ แต่ขอให้เราส่งผ่านไปยังสิ่งที่บางครั้งตัวเองเย่อร์เอาไปเป็นหนังสือที่ดีที่สุดของเขา มันเป็นปัญหาที่เกิดจากความรู้ที่ตีพิมพ์ในปี 1956 เมื่ออาชีพของเขาเป็นศาสตราจารย์ Grote ที่มหาวิทยาลัยคอลเลจลอนดอนอยู่ใกล้สุดยอด สิ่งที่ได้รับการกล่าวแล้วเกือบเพียงพอที่แนะนำไป แต่แน่นอนมันมีความคิดใหม่ ๆ ทฤษฎีที่เล่นไม่ได้มีส่วนสำคัญในฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์ มันคืออะไรที่จะรู้ว่าอะไร? นั่นคือคำถามที่ไม่ง่าย Ayer พิจารณาจำนวนของความคิดแบบดั้งเดิมและดึงดูด แต่มาถึงมุมมองรวบรัดที่ว่ามันคืออะไรสำหรับคุณที่จะรู้ว่าสิ่งที่เป็นข้อเสนอที่จะเป็นจริงสำหรับคุณที่จะเชื่อหรือตรวจสอบของมันและสำหรับคุณที่จะมี สิทธิที่จะเชื่อหรือตรวจสอบของมัน มันเป็นคำแนะนำของแนวความคิดนี้ว่าจะได้รับจุดของการเดินทางสำหรับการวิเคราะห์ความจริงทั้งหมดของการรู้ตั้งแต่ มันนำมาสู่ใจว่าถ้ามันถูกเข้าใจผิดว่ามีข้อผิดพลาดที่ก้าวหน้าปรัชญามักจะเป็นเพราะพวกเขาวางความคิดหรือความโน้มเอียงได้อย่างชัดเจนและเข้มแข็ง พวกเขามีความสำคัญมากที่จะมีความคืบหน้าในเรื่องที่มีส่วนร่วมมากขึ้นกว่าที่ถ่ายจะมีคำแนะนำของความจริง การวิเคราะห์ Ayer ของความรู้นำไปสู่มุมมองทั่วไปคนใหม่ของเรื่องใหญ่เรื่องของฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์ มุมมองทั่วไปซึ่งในความเป็นจริงครอบคลุมมากกว่าเรื่องเรื่องที่ตั้งอยู่ในลักษณะของความสงสัยและปรัชญาโดยทั่วไปของการตอบสนองที่เป็นไปได้กับมัน ในจำนวนของการตั้งค่าเราดูเหมือนจะพบว่าตัวเองมีจุดเริ่มต้นบางสถานหลักฐานเหตุผลหรือความเชื่ออื่น ๆ ตามที่สงสัยและยังมีความเชื่อที่มีขนาดใหญ่เพื่อที่จะพูดที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา เรามีสิ่งที่เราจะใช้เวลาในการบันทึกและหลักฐานอื่น ๆ ที่ขณะนี้อยู่ในปัจจุบันสำหรับข้อสรุปทั่วไปว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมาว่ามีเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้เมื่อเทียบกับเหตุการณ์ใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรามีสิ่งที่เราใช้เวลาในการมีเหตุผลที่ดีเยี่ยมต้องทำอย่างไรกับคำพูดและพฤติกรรมอื่น ๆ ของมนุษย์คนอื่น ๆ รอบตัวเราสำหรับข้อสรุปทั่วไปที่พวกเขามีชีวิตที่ใส่ใจเหมือนของเราเองว่าพวกเขาก็มีจิตใจอย่างต่อเนื่อง ในทั้งสองกรณีและคนอื่น ๆ ดูเหมือนว่าเราจะทำให้การเปลี่ยนแปลงจากหรือไปไกลกว่าข้อมูลและสามารถทำได้บนพื้นฐานของข้อมูลเฉพาะที่ไม่มีใครบริเวณอื่น ๆ สำหรับการเปลี่ยนแปลง ขี้ระแวงปรัชญาขอให้เราสำหรับเหตุผลของเรา เขาชี้ให้เห็นว่ามีช่องว่าง นั่นคือข้อมูลที่ไม่นำมาซึ่งข้อสรุปที่มีเหตุผลควรมันไม่ได้เป็นความขัดแย้งในตัวเองสำหรับผมที่จะยอมรับความจริงข้อเสนอทั้งหมดเกี่ยวกับพฤติกรรมที่ในความเป็นจริงทำให้ฉันเชื่อว่าคุณมีสติ แต่ที่จะสงสัยหรือปฏิเสธข้อสรุปที่ว่า ไม่ได้มีการกล่าวเป็นข้อสรุปที่เกิดจากการเหนี่ยวนำวิธีการของวิทยาศาสตร์และอื่นอื่น การคาดการณ์ดังกล่าวหรือทั่วไปจากหลักฐานที่ จำกัด ของสิ่งที่จะร่วมกันไม่สามารถได้รับในการดำเนินงานที่เกี่ยวกับอดีตที่ผ่านมาและความคิดอื่น ๆ เราไม่เคยมีประสบการณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งของเอกสารที่ผ่านมาบวกหรือพฤติกรรมของผู้อื่นรวมทั้งจิตสำนึกของพวกเขาเพื่อที่จะเริ่มต้นไปสู่ข้อสรุปทั่วไป ในขณะที่คุณจะคาดว่าจะมีปัญหาของความเป็นจริงในความเป็นจริงที่เราใช้เวลาที่จะรู้ว่าตัวเองโดยวิธีการของการรับรู้หรือมีปัญหาของการรับรู้ของตัวเองเป็นรูปแบบเดียวกันและอาจจะมีการชี้แจงโดยรูปแบบ เราเริ่มต้นดูเหมือนว่ามีข้อมูลความรู้สึกซึ่งเป็นรายการส่วนตัวและหายวับไปและเรานำเสนอจะจบลงด้วยวัตถุประชาชนและยั่งยืน ที่นี่เราก็ต้องเผชิญกับความท้าทายของการสงสัยที่ และจะดำเนินการตอบช่องว่างหรือช่องว่างที่ควรเป็นประเภทเดียวกันเช่นเดียวกับปัญหาที่ผ่านมาและความคิดอื่น ๆ การตอบสนองครั้งแรกที่เกี่ยวกับปัญหาของความเป็นจริงคือสิ่งที่เย่อร์หมายถึงความสมจริงเป็นไร้เดียงสาและคนอื่น ๆ ได้พูดขึ้นอย่างทนทานหรือกราบเป็นความสมจริงโดยตรง มุมมองนี้จะปฏิเสธข้อเสนอครั้งแรกที่เราจะสามารถเข้าถึงวัตถุทางกายภาพโดยวิธีการของความรู้สึกข้อมูลของเรา แต่จะบอกว่าเราได้สัมผัสกับหน้าในความเข้าใจร่วมกันมากที่สุดของคำว่าเป็นความจริงเพียง การตอบสนองที่สองคือสิ่งที่เย่อร์นี่เรียก reductionism มันเป็นในความเป็นจริงค่อนข้าง phenomenalism เปลี่ยนแปลง นี่คือวัตถุทางกายภาพจะถูกนำอีกครั้งในความหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะประกอบด้วยข้อมูลความรู้สึกที่จะอยู่ในการก่อสร้างทางหรือเรื่องของข้อมูลที่เป็นความรู้สึก พูดคุยของทั้งสองประเภทของสิ่งที่เทียบเท่าอย่างใด มีความพยายามที่จะปฏิเสธความสำคัญของช่องว่างระหว่างข้อมูลและข้อสรุปที่ ในขณะที่ความจริงอ้างพวกเราก็สามารถทำให้มันเป็นจริงได้โดยไม่ต้องก้าวหินที่มีปัญหาจากความรู้สึกข้อมูลที่ reductionist หรือ phenomenalist ในความเป็นจริงตัวละครที่แตกต่างกันมากนักปรัชญามีว่ามีช่องว่างที่จะข้ามไม่ ทั้งข้อมูลความรู้สึกและสิ่งที่ทางกายภาพอยู่ในด้านเดียวกันของสิ่งที่เป็นไม่มากไปกว่าการแบ่งคิดค้นหรือคิด เหล่านี้และปรัชญาของความรู้อื่น ๆ ที่ความเป็นจริงภายนอกและการรับรู้จะมองเข้าไปในรูปแบบที่ไม่ซ้ำกันให้คำแนะนำในบทที่ยาวนานในปัญหาที่เกิดจากความรู้ ข้อสรุปที่เย่อร์มาถึงรัฐอีกครั้งเหยงที่อยู่ในหมายถึงวัตถุทางกายภาพที่เราทำเราจะก้าวหน้าหรือมีส่วนร่วมในทฤษฎีบนพื้นฐานของหลักฐานของความรู้สึกของเราที่ทฤษฎีที่ไม่มีแหล่งที่มาหรือพื้นดินอื่นที่ไม่ใช่ส่วนตัว ความรู้สึกข้อมูล แต่ไม่ไปไกลกว่าพวกเขา มันเป็นชนิดหนึ่งของการก่อสร้างทางทฤษฎีของพวกเขา ลักษณะนี้มากขึ้นอย่างเต็มที่จากมุมมองของฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์ที่ไม่ได้ทำง่ายและไม่สามารถทำได้ที่นี่ อีกครั้งถ้าคุณจะมาที่จะมีการจับในเรื่องวางมือบน AJ เย่อร์ฟอสเตอร์ของ เช่นในกรณีของคนอื่น ๆ ของหนังสือ Ayer ของปัญหาที่เกิดจากความรู้ที่มีอยู่ในนั้นมากกว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับธีมหลักหรือสายของการโต้แย้ง มันมีลักษณะที่เรื่องที่เกี่ยวโยงกัน ในกรณีนี้มีการอภิปรายของส่วนบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้และปัญหาเกี่ยวกับ Ayer ประกอบข้างหน้าอะไรย่อมดีที่สุด สอบถามของศตวรรษของเขาในเรื่องเหล่านี้ พวกเขาเป็นเรื่องที่ไม่ทั้งหมดง่าย แน่นอนเขาทำให้ความก้าวหน้าในความชัดเจนของฮูมและจอห์นสจ๊วตมิลล์ในเวียนนาวงกลมของ positivists ตรรกะนอกจากนี้เขายังนำในที่ดีกว่าและเร็ว โฟกัสบางเส้นของความคิดในการทำงานของร่วมสมัย เอช. เอช. ราคา ถ้าผมจะเปลี่ยนผ่านไปกับเรื่องของผู้ชายมากกว่าการทำงานของเขาเครดิตเขาให้ราคาการกระทำของผู้ชายที่ซื่อสัตย์ ผู้เขียนมีการจัดการเพื่อปกปิดหนี้สินกันก่อนแล้วบทแรกของรากฐานของความรู้เชิงประจักษ์เป็นคล่องแคล่วสอบถามลงในโครงสร้างด้านและด้านของข้อโต้แย้งจากภาพลวงตาและข้างต้นทั้งหมดเป็นสิ่งที่สรุปหรือบทสรุปที่สามารถวาดจาก บทบาทของข้อมูลเป็นสอบถามความรู้สึกกับเฉียบพลันในความดื้อรักษาโมเมนตัมซึ่งตัวเองให้เข้าใจสรุปในประโยคเปลือยคือรายละเอียดของความสัมพันธ์ของเรากับโลกในแง่ของข้อมูลความรู้สึกเป็น arguable ทางเลือกที่จะอธิบายในแง่ของวัตถุ มีภาษาทางเลือกที่นี่ บทที่สองจะเปิดคำถามทิ้งไว้เกือบปิดในสิ่งที่คุณเคยได้ยินจากฉันเพื่อให้ห่างไกล เหล่านี้ต้องทำในลักษณะที่แน่นอนของข้อมูลความรู้สึกและแน่นอนธรรมชาติของวัตถุ บทที่ 3 มีแบบอะไรกับเรื่องส่วนตัวหรือความรู้สึกส่วนตัว ข้อมูลที่ ซึ่งแตกต่างจากลักษณะสาธารณะที่สิ่งทางกายภาพ และกับสิ่งที่จะถ่ายตามนี้
.Ayer ปรัชญาที่นี่มีเกี่ยวกับปรากฏการณ์ซึ่งจะทำงานออกจากความคิดที่ว่าวัตถุทางกายภาพเป็นอย่างใด หรืออื่น ๆ เพื่อให้เข้าใจในแง่ของเอกชน และข้อมูลที่ชัดเจนเลย ทฤษฎีนี้เป็นบทสรุปที่สองหลักของเขาในหนังสือมันใกล้ กับความคิดที่ว่า วัตถุทางกายภาพประกอบด้วยข้อมูลความรู้สึกในความรู้สึกว่า วัตถุทางกายภาพเป็นหน่วยงานที่สร้างขึ้นโดยเราคิดว่าจากข้อมูลความรู้สึก งานนี้ไม่เน้นเรื่องสุดท้ายของเขาคือวัตถุเท่านั้นที่ยั่งยืนโจมตีปรัชญา Ayer ) นี่เป็นอีกความโดดเด่น Oxford ศาสตราจารย์ เจ. แอล. ออสติน ในหนังสือ และ sensibilia ( 1962 )มันคือการโจมตีโดยนักปรัชญาที่ขั้วทั้งสองที่ถูกเรียกว่าภาษาสามัญหรือปรัชญาภาษาศาสตร์และยังฉลาดเด่น ถ้ามันทำให้เจ็บ เยอร์มันย่อมสรุปตอบโดยเขาในบทความมีออสติน refuted ความรู้สึก Datum ทฤษฎี ?อื่นนักปรัชญาอันดับที่เราจะกลับมาในการเชื่อมต่อกับในเรื่องของ เยอร์มันใหม่เอี่ยม แอนโทนี่ ควินตัน ช่วยให้ เยอร์แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของออสตินคัดค้านที่บ่นกับเรื่องไร้สาระ . มีมากขึ้นในรากฐานของความรู้เชิงประจักษ์มากกว่าที่ได้รับการกล่าวถึง ได้แก่ บทที่เกี่ยวกับสาเหตุและทฤษฏีที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้แต่ให้เราผ่านสิ่งที่เย่อเองบางครั้งเอาเป็นหนังสือที่ดีที่สุดของเขา มันเป็นปัญหาของความรู้ เผยแพร่ในปี 1956 เมื่ออาชีพของเขาเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยวิทยาลัยลอนดอน Grote อยู่ใกล้ความสุดยอด . สิ่งที่กล่าวไปแล้วเกือบเพียงพอตามที่แนะนำ แต่แน่นอนมันมีความคิดใหม่ทฤษฎีการเล่นอย่างไม่มีส่วนในรากฐานของความรู้เชิงประจักษ์ แล้วรู้อะไรมั้ย มันไม่ง่ายครับ Ayer พิจารณาจำนวนแบบที่คิด แต่มารวบรัดดูว่ามันคืออะไรสำหรับคุณที่จะรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในข้อเสนอที่จะเป็นจริงสำหรับคุณที่จะเชื่อ หรือ แน่ใจว่ามันและคุณมีสิทธิที่จะเชื่อหรือจะทำ มันเป็นคำแนะนำของบรรทัดของความคิดนี้ว่ามันมีจุดเริ่มต้นของแทบทุกโรงเรียนทราบตั้งแต่ มันทำให้คิดถึงว่า ถ้ามันผิด มีข้อผิดพลาดที่ก้าวหน้าปรัชญามักจะเพราะพวกเขาเอาความคิดหรือความชอบอย่างชัดเจนและมัดมือชกพวกเขาสำคัญกับความก้าวหน้าในเรื่องกว่าผลงานหลายได้รับการเสนอความจริง การวิเคราะห์ Ayer ของความรู้เป็นโหมโรงเพื่อมุมมองทั่วไปใหม่ของการขนาดใหญ่ของรากฐานของความรู้เชิงประจักษ์ มุมมองทั่วไปนี้ ซึ่งในความเป็นจริงการครอบคลุมมากกว่านั้น ,ตั้งอยู่ในลักษณะเฉพาะของความสงสัยและปรัชญาโดยทั่วไปของการตอบสนองที่เป็นไปได้ครับ ในจำนวนของการตั้งค่าที่เราเจอกับตัวเราเป็นจุดเริ่มต้นที่แน่นอน สถานที่หลักฐานเหตุผลหรือความเชื่ออื่น ๆตามที่ผู้สงสัย และยังมีความเชื่อที่มีขนาดใหญ่เพื่อที่จะพูดที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเรามีสิ่งที่เราใช้เป็นประวัติ และหลักฐานอื่น ๆในขณะนี้ ปัจจุบัน ทั่วไป สรุปได้ว่า เหตุการณ์เกิดขึ้นในอดีตว่ามีเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อเทียบกับเหตุการณ์ใด ๆโดยเฉพาะ เรามีสิ่งที่เราใช้เป็นเหตุผลที่ดี , มีอะไรกับคำพูดและพฤติกรรมอื่น ๆของมนุษย์อื่น ๆรอบตัวเรา สำหรับทั่วไป ข้อสรุปที่พวกเขามีชีวิตสติเหมือนของเราเองว่าพวกเขาก็มีจิตใจอย่างต่อเนื่อง ในทั้งสองกรณีและคนอื่น ๆดูเหมือนว่าเราต้องเปลี่ยนจาก หรือนอกเหนือไปจากข้อมูลและสามารถทำบนพื้นฐานของข้อมูล มีการไม่มีอื่น ๆ เหตุผลสำหรับการเปลี่ยนแปลง มีผู้สงสัยถามเราเพื่อเหตุผลทางปรัชญาของเรา เขาชี้ให้เห็นว่า มีช่องว่าง นั่นคือข้อมูลที่ไม่สามารถครอบคลุมควรจะสรุปไม่ใช่ตัวตนขัดแย้งสำหรับฉันที่จะยอมรับว่าเป็นจริงทั้งหมดข้อเสนอเกี่ยวกับพฤติกรรมของคุณในความเป็นจริงทำให้ฉันเชื่อว่า คุณจะรู้สึกตัวแต่สงสัยหรือปฏิเสธว่าบทสรุป หรือจะบอกว่าเป็นข้อสรุปที่ผลิตโดยนำวิธีการของวิทยาศาสตร์ และสิ่งอื่นๆไม่มีจุดหมายดังกล่าวหรือการ จำกัด สิ่งที่จะไปด้วยกัน จากหลักฐานที่ไม่สามารถเข้าไปในงานด้วยความเคารพอดีตและความคิดอื่น ๆ เราไม่เคยมีประสบการณ์เฉพาะของเอกสารรวมทั้งอดีต หรือพฤติกรรมของผู้อื่นและสติของตนเองในการเริ่มต้นสู่ข้อสรุปทั่วไปในขณะที่คุณจะคาดหวังปัญหาของความเป็นจริง ความเป็นจริงที่เราเอาตัวเราให้รู้โดยวิธีของการรับรู้ หรือการรับรู้ปัญหาของตัวเองของรูปแบบเดียวกันและอาจจะชี้แจงตามแบบแผน เราเริ่มดูเหมือนกับข้อมูลความรู้สึก ซึ่งเป็นสินค้าส่วนตัวและหายวับไป และเราเสนอที่จะสิ้นสุดกับวัตถุวัสดุ สาธารณะ และยั่งยืน ที่นี่ด้วย เราต้องเผชิญความท้าทายของซึ่งสงสัยและจะดำเนินการต่อ หรือควรจะมีช่องว่างช่องว่างของประเภทเดียวกันกับปัญหาของอดีต และความคิดอื่น ๆ การตอบสนองแรกเกี่ยวกับปัญหาของความเป็นจริงคือสิ่งที่ Ayer หมายถึงเป็นความสมจริงที่ไร้เดียงสา และคนอื่น ๆได้กล่าวเพิ่มเติมหรือเคารพความเป็นสัจนิยมโดยตรงมุมมองนี้ปฏิเสธข้อเสนอเบื้องต้นที่เราเพียงมีการเข้าถึงทางกายภาพวัตถุโดยวิธีการข้อมูลความรู้สึกของเรา แทนที่จะบอกว่าเราพบหน้าในความเข้าใจทั่วไปของคำที่เป็นเพียงจริง การตอบสนองที่สองคือสิ่งที่ Ayer ที่นี่เรียก reductionism . มันเป็นในความเป็นจริงการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างเกี่ยวกับปรากฏการณ์ .วัตถุทางกายภาพที่นี่อีกครั้งไปในความรู้สึกโดยเฉพาะประกอบด้วยข้อมูลรู้สึกจะเป็นในลักษณะต่างๆ หรือเรื่องของข้อมูลความรู้สึก พูดคุยของทั้งสองประเภทของสิ่งที่เป็นอย่างใดที่เทียบเท่า มีความพยายามที่จะปฏิเสธความสำคัญของช่องว่างระหว่างข้อมูลและข้อสรุป ในขณะที่ความเป็นจริงยืนยัน เราสามารถทำให้มันเป็นจริงได้โดยไม่ปัญหาหินก้าวของข้อมูลความรู้สึกการ reductionist หรือ phenomenalist ในความเป็นจริงที่แตกต่างกันมาก ตัวละครมีปรัชญาที่ไม่มีช่องว่างเพื่อข้ามไป ทั้งความรู้สึก และสิ่งที่เป็นข้อมูลทางกายภาพในด้านเดียวกันของสิ่งที่เป็นมากกว่าการคิดค้นหรือคิดแผนกเหล่านี้และปรัชญาอื่น ๆของความรู้และการรับรู้ความเป็นจริงภายนอกจะมองเข้าไปในวิธีพิเศษให้ในบทยาวในปัญหาของความรู้ สรุปที่ Ayer มาถึงรัฐอีกเหยงว่าหมายถึงวัตถุทางกายภาพที่เราทำเราก้าวหน้าหรือมีส่วนร่วมในทฤษฎีบนพื้นฐานของหลักฐานของเรารู้สึกทฤษฎีที่ไม่มีแหล่งที่มาหรือพื้นดินนอกจากข้อมูลความรู้สึกส่วนตัว แต่มันเกินพวกเขา มันเป็นเฉพาะชนิดของการก่อสร้างเชิงทฤษฎีของพวกเขา แยกนี้อย่างเต็มที่จากมุมมองของพื้นฐานความรู้เชิงประจักษ์ ไม่ใช่ทำได้ง่าย และไม่สามารถจะทำที่นี่ อีกครั้งถ้าคุณมาเพื่อจับประเด็นแตะต้องอุปถัมภ์ . J . Ayer . เช่นในกรณีของผู้อื่นของหนังสือ เยอร์มัน ปัญหาของความรู้มันมากกว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับธีมหลักของมันหรือบรรทัดของการโต้แย้ง ลักษณะที่สำคัญที่เชื่อมต่อ ในกรณีนี้มีการสนทนาส่วนตัว