Charles fluttered around the banque

Charles fluttered around the banquet like a butterfly. His charm and humor gathered a good crowd of men and women, many of which were socialites. Naturally, a good number of them were rising stars in the entertainment scene. In case he’d suffocate to death in the crowd, Tang Feng slowly shifted away from Charles.

Holding a glass of champagne, he edged toward the balcony. The night breeze blew past his face like invisible chiffon, adding a trace of mystery to the evening.

He looked up slightly and took a sip of the golden liquid, the alcohol glided through his teeth, making a hot path down to his stomach.

The night sky that night was particularly beautiful.

Hanging alone in the distance was the moon, curved like a shining blade. The countless stars appeared markedly precious against the dirty, industrious city.

Some people were like comets, although beautiful, they pass by like a flash.

Some were like stars, bright but smothered by the thousands more in the ocean above.

Only to the moon have people of history ever wrote poems for, again and again expressing their feelings. Even now, Tang Feng was looking at it in a daze.

He gazed at it blankly, with no particular feeling, or the need to lyricize. It was simply because the curved moon was the first thing he saw.

“Why are you out here alone?” A man’s voice suddenly sounded.

I don’t know you. You don’t know me. Suddenly striking up a conversation, more than likely he’s got something up the sleeve.

“President Su.” Tang Feng retrieved his gaze from the moon and smiled warmly at the man. His features already had a hint of softness before, but under the calm moonlight it looked even gentler.

Suddenly making eye contact with the man, Su Qi Cheng almost felt a shock in his heart.

“That should be my question, shouldn’t it? What’s President Su doing out here?”

“It’s too boring inside. I wanted to come out for some fresh air.” Su Qi Cheng smiled, “I didn’t think you’d be here as well. Oh right, you tango well. I’ve never heard from Tian Chen that you had such talents.  He really kept you secret.”

To be honest, Su Qi Cheng gave off a nice first impression. But it was this kind of harmless, good-natured person that Tang Feng felt the need to defend against the most.

Lu Tian Chen’s indifference was placed right on his face, as if declaring to the world: stay away from me if you want to live.

Charles’ bad intentions were hidden right in his eyes. One look at him and you’d know that he was up to no good.

It was people like Su Qi Cheng that Tang Feng feared the most. It was not that he disliked people with good personalities, but that it was honestly inconceivable for the president of a company to be “good”. Especially concerning the matter of how “Lu Tian Chen loves Ge Chen”, Su Qi Chen’s calmness on the subject was frightening.

Either Su Qi Cheng loved Ge Chen so much that he would continue to dote on the latter, or that he simply didn’t care.

Tang Feng couldn’t verify which at this point, but at least he knew Su Qi Cheng wasn’t one to provoke. In this case, bringing a dog to protect himself would probably be smarter than using Charles as a lucky charm.

“I’m flattered, President Su. If we actors don’t learn a wide variety of things, our jobs can easily be taken by others.” No matter your intent, I guess we can just go for a round of Tai Chi. Tang Feng gave an open smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Charles fluttered around the banquet like a butterfly. His charm and humor gathered a good crowd of men and women, many of which were socialites. Naturally, a good number of them were rising stars in the entertainment scene. In case he’d suffocate to death in the crowd, Tang Feng slowly shifted away from Charles.Holding a glass of champagne, he edged toward the balcony. The night breeze blew past his face like invisible chiffon, adding a trace of mystery to the evening.He looked up slightly and took a sip of the golden liquid, the alcohol glided through his teeth, making a hot path down to his stomach.The night sky that night was particularly beautiful.Hanging alone in the distance was the moon, curved like a shining blade. The countless stars appeared markedly precious against the dirty, industrious city.Some people were like comets, although beautiful, they pass by like a flash.Some were like stars, bright but smothered by the thousands more in the ocean above.Only to the moon have people of history ever wrote poems for, again and again expressing their feelings. Even now, Tang Feng was looking at it in a daze.He gazed at it blankly, with no particular feeling, or the need to lyricize. It was simply because the curved moon was the first thing he saw.“Why are you out here alone?” A man’s voice suddenly sounded.I don’t know you. You don’t know me. Suddenly striking up a conversation, more than likely he’s got something up the sleeve."ประธาน Su" ถังเฟิงดึงสายตาของเขาจากดวงจันทร์ และยิ้มอย่างอบอุ่นที่คน คุณสมบัติของเขาแล้วมีความนุ่มก่อน แต่ภายใต้แสงจันทร์สงบ มันดูเบาแม้ก็ทำตากับผู้ชาย Su Qi Cheng เกือบรู้สึกกระแทกใจของเขา"ที่ควรจะเป็นคำถามของฉัน ไม่มัน คือประธาน Su ทำที่นี่? ""ก็น่าเบื่อเกินไปภายใน ผมอยากจะออกมาสำหรับอากาศบริสุทธิ์" Su Qi Cheng ยิ้ม "ผมไม่คิดว่า คุณจะอยู่ที่นี่เช่นกัน โอ้ เหมาะสม คุณแทงโก้ที่ดี นอกจากนี้ดิฉันไม่เคยได้ยินจาก Tian Chen ที่คุณมีความสามารถดังกล่าว เขาจริง ๆ รองเท้าคุณ"ที่จะซื่อสัตย์ Su Qi Cheng ให้ปิดความประทับใจแรกที่ดี แต่มันก็เป็นชนิดของบุคคลที่ไม่เป็นอันตราย อากาศที่ฮถังรู้สึกว่าต้องป้องกันมากสุดไม่แยแสลู Tian Chen วางขวาหน้า เช่นถ้าประกาศไปทั่วโลก: อยู่ห่างจากฉันถ้าคุณต้องการความตั้งใจดีของชาร์ลส์ถูกซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา มองที่เขาและคุณจะรู้ว่า เขาเป็นถึงไม่ดีเป็นคนชอบซู Qi Cheng ว่า เฟิงทังกลัวมากที่สุด มันก็ไม่ให้เขาก่อนไม่ชอบคนที่ มีบุคลิกดี แต่ว่า มันก็สุจริตเล่าสำหรับประธานบริษัทที่จะ "ดี" โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับเรื่องของ "Lu Tian Chen รัก Ge Chen", Su Qi Chen สงบในเรื่องไม่น่ากลัวทั้ง Su Qi Cheng รัก Ge Chen มาก ที่เขาจะดำเนินต่อบนหลังของตะเกียงเป็นต้น หรือเพียงแค่ไม่ได้ดูแลเฟิงทังไม่สามารถตรวจสอบที่จุดนี้ แต่อย่างน้อย เขารู้ Su Qi Cheng ไม่หนึ่งที่จะกระตุ้น ในกรณีนี้ นำสุนัขเพื่อป้องกันตัวเองก็อาจจะฉลาดกว่าใช้ชาร์ลส์เป็นเสน่ห์โชคดี"ฉันภูมิใจ ประธาน Su ถ้านักแสดงเราไม่ได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ที่หลากหลาย งานของเราสามารถได้อย่างง่ายดายถ่ายคนอื่น" ไม่ว่าเจตนาของคุณ ผมคิดว่า เราสามารถไปสำหรับรอบของเฟิงทังไทให้รอยยิ้มเปิด