There's something sacred (and roman

There's something sacred (and romantic, in the broadest sense) about communicating in the way generations before us once did. We've all heard the stories: It's how your parents communicated with Santa Claus, it's how grandma and grandpa kept their love alive during wartime, it's how immigrant families and friends separated by their respective moves shared written snapshots of their new lives. Computers and smartphones may prove more efficient, but they can never take the place of this kind of sentimental history.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (และ โรแมนติก ในแง่ที่กว้างที่สุด) เกี่ยวกับการสื่อสารแบบรุ่นก่อนเราครั้งเดียวไม่ เราได้ทั้งหมดได้ยินเรื่อง: เป็นวิธีการที่พ่อแม่สื่อสารกับซานตาคลอส มันเป็นวิธีคุณยายและปู่เก็บความรักของพวกเขามีชีวิตอยู่ระหว่างความโหดร้าย เป็นการอพยพครอบครัวและแยกจากกัน โดยย้ายผู้เกี่ยวข้องร่วมกันเขียนภาพรวมของชีวิตใหม่ คอมพิวเตอร์และสมาร์ทโฟนอาจพิสูจน์มาก แต่พวกเขาไม่สามารถใช้สถานที่ของประวัติอันอ่อนหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีบางอย่างที่ศักดิ์สิทธิ์ (และโรแมนติกในความหมายกว้าง) เกี่ยวกับการสื่อสารในรุ่นทางก่อนที่เราเคยเป็น เราเคยได้ยินเรื่องราวทั้งหมด: มันเป็นวิธีที่พ่อแม่ของคุณสื่อสารกับซานตาคลอสมันเป็นวิธีที่คุณยายและคุณปู่เก็บไว้รักของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ในช่วงสงครามมันเป็นวิธีที่อพยพครอบครัวและเพื่อน ๆ แยกจากกันโดยการเคลื่อนไหวของพวกเขาที่ใช้ร่วมกันเขียนภาพรวมของชีวิตใหม่ของพวกเขา คอมพิวเตอร์และมาร์ทโฟนอาจพิสูจน์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่พวกเขาไม่เคยสามารถใช้สถานที่ของชนิดของประวัติศาสตร์ซาบซึ้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีบางอย่างที่ศักดิ์สิทธิ์ ( และโรแมนติกในความรู้สึกที่กว้าง ) เกี่ยวกับการติดต่อสื่อสารในทางที่รุ่นก่อนเคยทำ เราได้ยินเรื่อง : มันเป็นวิธีที่พ่อแม่สื่อสารกับซานตาคลอส มันว่า คุณตาคุณยายก็ชอบของชีวิตในช่วงสงคราม ก็อพยพครอบครัวและเพื่อนโดยแยกของตนย้ายแบ่งปันภาพรวมเขียนชีวิตของตนเองใหม่คอมพิวเตอร์และมาร์ทโฟนอาจพิสูจน์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่พวกเขาไม่สามารถใช้สถานที่ของประเภทนี้ของประวัติศาสตร์นี้