Good morning! As my last day in Pha

Good morning! As my last day in Phayalaw has finally arrived, I now have the sad task of trying to say goodbye to you all. Having spent the last 6 months talking to you in English, I decided to do things a little differently today, and attempt some Thai. Really, all I want to do is say how amazing a time I have had here, and how grateful I am that you have all been so kind and friendly. You have made my trip so incredible. You have welcomed me into your homes, your community, your lives, and your hearts, and I cannot explain in words how much this means to me. Travelling, and seeing new places completely different to your home is always great. But usually one is unable to really experience a place. Normally, one is detached from the place one visits, a confused tourist observing from a distance. To have had the privilege to live and work amongst you has been one of the most amazing experiences of my life, and one I will never forget. And none of this would have been possible without you. I would like to thank Kru Niwat for organising the volunteer programme and looking after me these past six months. Without him, there would be no volunteers, and I would not be here. I would also like to thank all the teachers at Phayalaw, who have been so kind and welcoming, especially in letting me steal their classes for half a year. But most of all I want to thank all of you, the students, who have not only listened patiently as I struggled to teach you English, but have also become my friends. Be it eating Som Tum with me after school, practicing your tour guide skills by driving me to all the sites in Chun, chatting with me as you wait for the school bus to take you home, or simply shouting “good morning teacher!” at me twenty times a day, you have ensured I was never lonely or bored, and my relationships with you have been the highlight of my time here. I will miss you all, each and every one of you, more than more than you could know. I hope, like Akira, one day I will return and see you all again. But for now, with a sad heart, I must say farewell. Thankyou! Goodbye, and good luck.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวัสดี! เป็นวันสุดท้ายของฉันใน Phayalaw มาถึงที่สุด ขณะนี้ได้พยายามที่จะบอกลาคุณทุกงานเศร้า มีการใช้จ่าย 6 เดือนพูดคุยกับคุณในภาษาอังกฤษ ฉันตัดสินใจที่ จะทำสิ่งเล็กน้อยต่างจากวันนี้ พยายามไทยบาง จริง ๆ ต้องการทำเป็นพูดน่าทึ่งเวลาฉันมีที่นี่ และซาบซึ้งผมทั้งหมดมาเป็นมิตร และเมตตา ท่านเดินทางให้ไม่น่าเชื่อ คุณได้ต้อนรับฉันในบ้านของคุณ ชุมชน ชีวิต และหัวใจของคุณ และฉันไม่สามารถอธิบายคำว่าซึ่งหมายความว่า ฉัน การเดินทาง และเห็นสถานใหม่ที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ที่บ้านของคุณอยู่เสมอดี แต่มักจะเป็นไม่ได้สัมผัสสถานจริง ๆ ปกติ หนึ่งคือแยกออกจากสถานที่หนึ่งดูงาน ท่องเที่ยวสับสนสังเกตจากระยะไกล มีสิทธิ์อยู่ และทำงานในหมู่คุณได้รับประสบการณ์ที่ดีสุดในชีวิตของฉันอย่างใดอย่างหนึ่ง และหนึ่งฉันจะไม่ลืม และไม่มีการนี้ได้ โดยที่คุณ อยากจะขอบคุณครูนิจัดโครงการอาสาสมัคร และกำลังหลังจากที่ฉันผ่านมาหกเดือนนี้ โดยไม่มีเขา จะมีอาสาสมัครไม่มี และผมจะไม่เป็นที่นี่ ผมอยากจะขอบคุณคุณครูทั้งหมดที่ Phayalaw ที่ทำงานดี และต้อนรับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในให้ฉันขโมยชั้นเรียนสำหรับครึ่งปี แต่ส่วนใหญ่ต้องขอขอบคุณทุกท่าน นักเรียน ที่ได้ไม่เท่าฟังอดทนขณะที่พยายามสอนภาษาอังกฤษ แต่ได้กลายเป็น เพื่อนของฉัน ไม่ว่าจะเป็นกินส้มตำกับฉันหลังเลิกเรียน ฝึกทัวร์ของคุณคู่มือทักษะ โดยขับรถไปยังไซต์ในชุน พูดคุยกับฉันคุณรอรถโรงเรียนจะนำคุณที่บ้าน หรือเพียงแค่การตะโกนใส่ "สวัสดีครู" ที่ฉันวันละครั้งยี่สิบ คุณมั่นใจได้ผมไม่เคยเหงา หรือเบื่อ และความสัมพันธ์ของคุณได้รับจุดเด่นของเวลาของฉันที่นี่ฉัน ผมจะพลาดทุก ทุกหนึ่งของคุณ เกินกว่าคุณรู้ ฉันหวังว่า เช่นอากิระ วันหนึ่งฉันจะกลับ และดูคุณทั้งหมดอีกครั้ง แต่สำหรับตอนนี้ ด้วยใจเศร้า ต้องบอกอำลา เธฅเธ ลาก่อน และโชคดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวัสดีตอนเช้า! ในฐานะที่เป็นวันสุดท้ายของฉันใน Phayalaw ก็มาถึงตอนนี้ผมมีงานที่น่าเศร้าของการพยายามที่จะบอกลาทุกท่าน ต้องใช้เวลา 6 เดือนที่ผ่านการพูดคุยกับคุณในภาษาอังกฤษฉันตัดสินใจที่จะทำในสิ่งที่แตกต่างกันเล็กน้อยในวันนี้และพยายามไทย จริงๆทั้งหมดที่ฉันต้องการจะทำคือบอกว่าวิธีการที่น่าตื่นตาตื่นใจเวลาฉันมีที่นี่และวิธีการที่ฉันรู้สึกขอบคุณที่คุณได้รับทั้งหมดใจดีและเป็นมิตร คุณได้ทำให้การเดินทางของฉันอย่างไม่น่าเชื่อเช่นนั้น คุณได้รับการต้อนรับผมเข้าไปในบ้านของคุณชุมชนของคุณชีวิตของคุณและหัวใจของคุณและฉันไม่สามารถอธิบายในคำเท่าไรนี้ความหมายกับฉัน การเดินทางและเห็นสถานที่ใหม่ ๆ ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับบ้านของคุณอยู่เสมอที่ดี แต่โดยปกติอย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถที่จะได้สัมผัสจริงๆสถานที่ โดยปกติคนหนึ่งถูกถอดออกจากสถานที่หนึ่งในการเข้าชมนักท่องเที่ยวสับสนสังเกตได้จากระยะไกล จะมีสิทธิ์ในการใช้ชีวิตและทำงานในหมู่พวกเจ้าได้รับหนึ่งในประสบการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในชีวิตของฉันและฉันจะไม่ลืม และไม่มีใครในนี้จะได้รับเป็นไปได้โดยที่คุณไม่ ผมอยากจะขอขอบคุณครูนิวัฒน์สำหรับการจัดโครงการอาสาสมัครและกำลังมองหาหลังจากที่ฉันเหล่านี้มาหกเดือน โดยเขาจะมีอาสาสมัครไม่ได้และฉันจะไม่อยู่ที่นี่ ฉันยังอยากจะขอขอบคุณครูทุกคนที่ Phayalaw ที่ได้รับดังนั้นชนิดและเป็นมิตรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการให้ฉันขโมยชั้นเรียนของพวกเขาสำหรับครึ่งปี แต่ส่วนมากของทั้งหมดที่ฉันอยากจะขอบคุณทุกท่านที่นักเรียนที่ได้ไม่เพียง แต่ฟังอย่างอดทนขณะที่ผมพยายามที่จะสอนให้คุณภาษาอังกฤษ แต่ก็ยังคงเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ว่าจะเป็นการกินส้มตำกับฉันหลังจากที่โรงเรียนฝึกทักษะไกด์นำเที่ยวของคุณโดยการขับรถฉันไปยังเว็บไซต์ทั้งหมดในจุนพูดคุยกับผมในฐานะที่คุณรอรถบัสของโรงเรียนที่จะพาคุณกลับบ้านหรือเพียงแค่ตะโกนว่า "ครูดีตอนเช้า!" ที่ ฉันยี่สิบครั้งต่อวันคุณได้มั่นใจผมไม่เคยเหงาหรือเบื่อและความสัมพันธ์ของฉันกับคุณได้รับไฮไลท์ของเวลาของฉันที่นี่ ฉันจะคิดถึงคุณทุกคนแต่ละคนและทุกคนของคุณมากกว่ามากกว่าที่คุณอาจจะรู้ ฉันหวังว่าเช่นเดียวกับอากิระวันหนึ่งผมจะกลับมาและเห็นคุณทั้งหมดอีกครั้ง แต่ตอนนี้ด้วยหัวใจที่เศร้าฉันต้องบอกอำลา ขอขอบคุณ! ลาก่อนและขอให้โชคดี.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อรุณสวัสดิ์ เป็นวันสุดท้ายของฉันใน phayalaw ก็มาถึง ตอนนี้ผมมีงานที่น่าเศร้าของการพยายามที่จะบอกลาคุณ ต้องใช้เวลา 6 เดือนล่าสุดที่คุยกับคุณในภาษาอังกฤษ ฉันตัดสินใจที่จะทำสิ่งที่แตกต่างกันเล็กน้อยในวันนี้และพยายามบางไทย จริงๆ ทั้งหมดที่ฉันต้องการจะพูดเก่งแค่ไหน เวลาที่ฉันต้องมาที่นี่ และฉันดีใจมากแค่ไหนที่คุณช่างอ่อนโยนและเป็นมิตร คุณทำให้การเดินทางของฉันจึงไม่น่าเชื่อ คุณจะต้อนรับฉันเข้าไปในบ้าน ของคุณชุมชนของคุณ ชีวิตของคุณและหัวใจของคุณ , และผมไม่สามารถอธิบายในคำพูดเท่าไหร่ มันมีความหมายกับผม เดินทางและเห็นสถานที่ใหม่อย่างสมบูรณ์ที่แตกต่างกันที่บ้านของคุณเป็นเสมอดี แต่โดยปกติหนึ่งไม่สามารถจริงๆประสบการณ์ที่ โดยปกติ หนึ่งออกจากสถานที่หนึ่งเข้าชมสับสนท่องเที่ยวสังเกตจากระยะไกล ที่จะมีสิทธิ์ที่จะอาศัยและทำงานอยู่ในหมู่คุณมีหนึ่งในประสบการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในชีวิตของผม และผมจะไม่มีวันลืม และสิ่งนี้จะได้รับเป็นไปได้โดยไม่มีคุณ ขอขอบคุณครูนิวัฒน์ เพื่อจัดการอาสาสมัครโครงการ และดูแลตลอด 6 เดือน ถ้าไม่มีเขา ก็ไม่มีอาสาสมัคร และผมคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่ ฉันยังอยากจะขอบคุณครูทุกคนที่ phayalaw ผู้ใจดีและอบอุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในให้ฉันขโมยเรียนครึ่งปี แต่ส่วนมากของทั้งหมดที่ฉันต้องการขอบคุณทุกคน นักเรียนที่ไม่เพียง แต่ฟังอย่างอดทนเมื่อฉันต่อสู้เพื่อสอนภาษาอังกฤษให้คุณ แต่ ยัง เป็น เพื่อน จะได้กินส้มตำกับผมหลังเลิกเรียน ฝึกทักษะ คู่มือทัวร์ของคุณโดยการขับรถให้เว็บไซต์ทั้งหมดในชอน , พูดคุยกับผมเหมือนรอรถโรงเรียนไปส่งคุณที่บ้านหรือเพียงแค่ตะโกนว่า " อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ! " ที่ชั้นยี่สิบครั้งต่อวัน คุณต้องมั่นใจว่าฉันไม่เคยเหงา หรือเบื่อ และความสัมพันธ์ของฉันกับคุณได้รับการเน้นเวลาของฉันที่นี่ ผมจะคิดถึงคุณทุกแต่ละคนและทุกหนึ่งของลูก มากกว่า มากกว่าที่เธอจะรู้ ฉันหวังว่า ชอบอากิระ วันหนึ่งผมจะได้เจอพวกเธออีก แต่ตอนนี้ ด้วยจิตใจที่เศร้า ฉันต้องบอกลาแล้ว ขอบคุณ ลาก่อนและโชคดี